Εμπιστοσύνη: Από πού πηγάζει και πώς επηρεάζεται;

fandago · 25-05-08

Δεν ξέρω αν με τον τίτλο σας έδωσα να καταλάβετε τι θέλω να σχολιάσουμε εδώ, γιαυτό διαβάστε πως μου ήρθε η ιδέα για το θέμα.

Πέτυχα το εξής άρθρο:
The "Trust Me" Drug That Makes You Take Social Risks
Το άρθρο "μεταφρασμένο" από το Google Translate, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

What if you could convince people to trust you and take risks for you with just a few drops of liquid surreptitiously placed in their water? There would be no drunkenness, no rufie-esque glazed eyes: just pure, human trust created via chemicals. The person wouldn't even know they'd been dosed. A study coming out tomorrow in the journal Neuron explains how this scenario is possible today, with just a small dose of the brain chemical oxytocin.
[...]
So basically you've got the world's scariest date-rape drug ever — one that persuades people to trust the untrustworthy and take risks with them. The researchers don't see it that way, however. They think it means there's potential to help people with social phobias who have trouble responding with normal trust levels in situations that call for it. I'm all for that, but I'm not looking forward to hearing about oxytocin parties in dorms.

Με λίγα λόγια το άρθρο μιλάει για μία έρευνα που έγινε, κατά την οποία οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια χημική ουσία (oxytocin) - η οποία επιδρά σε συναισθήματα όπως η εμπιστοσύνη, η αγάπη και ο οργασμός - σε άτομα τα οποία (με την επίδραση της ουσίας) εμπιστεύτηκαν (σε παιχνίδια ρίσκου/εμπιστοσύνης) άτομα "ανάξια" εμπιστοσύνης.

Τελικά πέραν της είδησης τα ερωτήματα είναι τα εξής:

Εσείς πόσο εύκολα εμπιστεύεστε τον κόσμο γύρω σας, κάποιον που μόλις γνωρίσατε, ή κάποιον περαστικό που θα σας μιλήσει;
Ξεκινάτε εμπιστευόμενοι τον γνωστό σας ή πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη σας;
Πόσο εύκολο είναι να χάσει την εμπιστοσύνη σας;
Πόσο σημαντικό είναι να έχετε την εμπιστοσύνη του;
Θεωρείτε ότι είναι θέμα λογικής σκέψης, αυθορμητισμού, υποσυνείδητου ή κάτι άλλο;

Οι ερωτήσεις είναι καθαρά για να θέσουν τις βάσεις, δεν είναι απαραίτητο να τις πάρετε μια μια να τις απαντάτε

C.M. · 25-05-08

Για μένα είναι ένας συνδιασμός σταθερότητας του άλλου (που καθιστά μερικά πράματα προσβέψιμα έως ασφαλή) και θετικότητας δικής μου. Έχει να κάνει και με το timing. Υπάρχουν φορές που δεν εμπιστεύομαι ούτε τον εαυτό μου. Δύσκολα και σπάνια πετυγχαίνω αυτό το συνδιασμό. Αλλά όταν τον πετύχω δυσκολεύομαι να χωνέψω ότι μπορεί να σπάσει ή ήδη έσπασε. Εκεί είναι που γίνομαι θύμα μερικές φορές. Και στο μεταξύ ο άλλος έχει την ευκαιρία να με ξανακερδίσει. Όταν συνειδητοποιήσω και βεβαιωθώ τελικά μετά από πολλά ζόρια ότι έκανα λάθος, δεν ξανακάνω ποτέ το ίδιο λάθος με το ίδιο πρόσωπο.

teo · 25-05-08

Ειναι λιγο δυσκολο θεμα. το να δειξεις εμπιστοσύνη σε ενα ατομο αυτο θα γινει μονο οταν το γνωριζεις παρα πολυ καλα και σου δειξει οτι μπορεις να τον εμπιστευτεις. παντος δηλαδη οσων αφορα τον εαυτο μου δεν μπορω να τον εμπιστευτο, εδω δεν μπορει να μου δειξει εμπιστοσυνη η μητερα μου γιατι οτι και να κανω θαλασσα τα κανω

Nininaou · 25-05-08

Δύσκολα θα εμπιστευτώ κάποιον αλλά και δύσκολα θα θεωρήσω δεδομένη μετά την εμπιστοσύνη μου. Θα περάσω τον άλλον από διάφορες δοκιμασίες κυρίως αφού τον έχω εμπιστευτεί.

Κυρίως είναι θέμα χαρακτήρα και εμπειριών νομίζω.

Τώρα, είναι πολύ σημαντικό για μένα να μ'εμπιστεύονται αλλά σίγουρα δεν είναι και σταθερό αυτό. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο λειτουργεί. Κι αν κάποιος δεν εμπιστεύεται εύκολα θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα με πειράξει.

teo · 25-05-08

Αρχική Δημοσίευση από Nininaou:
Δύσκολα θα εμπιστευτώ κάποιον αλλά και δύσκολα θα θεωρήσω δεδομένη μετά την εμπιστοσύνη μου. Θα περάσω τον άλλον από διάφορες δοκιμασίες κυρίως αφού τον έχω εμπιστευτεί.

Κυρίως είναι θέμα χαρακτήρα και εμπειριών νομίζω.

Τώρα, είναι πολύ σημαντικό για μένα να μ'εμπιστεύονται αλλά σίγουρα δεν είναι και σταθερό αυτό. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο λειτουργεί. Κι αν κάποιος δεν εμπιστεύεται εύκολα θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα με πειράξει.

Ναι ομως οταν καποιος σε εμπιστευεται δεν θα νοιωσεις περισσοτερη σιγουρια για τον εαυτο σου οτι δηλαδη μπορεις να σταθεις μονη σου στα ποδια σε αυτην την ζωη?

Angie_Ann · 25 Μαΐου 2008

"Να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο, ο άνθρωπος είσαι συ..."

Ήρθε και το ψάρι να πει τη γνώμη του

Θεωρώ ότι πραγματικά 'κακοί΄είναι ελάχιστοι άνθρωποι και πιστεύω στους ανθρώπους γενικότερα. Ακόμα και αν μου πει κάποιος κάτι πολύ περίεργο θα το πιστέψω αν δεν έχω στοιχεία για το αντίθετο.

Βέβαια αυτή η πηγαία εμπιστοσύνη δεν είναι απεριόριστη. Όταν κάποιος την προδώσει θέλει προσπάθεια και χρόνο για να επανέλθει όχι ότι είναι και αδύνατο.

Από τη μια πλευρά λόγω του χαρακτήρα μου υπήρξαν φορές που έπεσα θύμα των άλλων. Δεν με πείραξε και τόσο. Έμαθα να ασχολούμαι μόνο με τους ανθρώπους που αξίζουν την εμπιστοσύνη μου και ευτυχώς για μένα γνώρισα πολλούς τέτοιους.

Δεν νομίζω ότι είναι τόσο θέμα εμπειριών. Σίγουρα βέβαια παίζουν κι' αυτές το ρόλο στις αποφάσεις σου ειδικά σε μεγαλύτερες ηλικίες. Θεωρώ πάντως ότι σε μικρότερες ηλικίες είναι κυρίως θέμα αυθορμητισμού.

Τέλος, για μένα το να μπορείς να εμπιστεύεσαι είναι προτέρημα. Όχι μόνο είσαι πιο ευτυχισμένος αλλά είναι δείγμα εσωτερικής ισορροπίας. Αγαπάς στ' αλήθεια τον εαυτό σου και αυτή η αγάπη βγαίνει και προς τα έξω.

underwater · 25-05-08

Είμαι από τα άτομα που εμπιστεύομαι σε μεγάλο βαθμό τους άλλους. Ή για να το πω καλύτερα νιώθω την ανάγκη να εμπιστευτώ, να ανταλλάξω συναισθήματα, εμπειρίες, και για τον λόγο αυτό αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο ξέροντας ότι παίρνω 1 πιθανώς μεγάλο ρίσκο. Βέβαια η ανάπτυξη 1 σχέσης εμπιστοσύνης ξεκινάει με μικρά βήματα. Θα πω μερικά πράγματα και περιμένω από τους άλλους ενεργητική ακρόαση, διατήρηση των ''εν οίκω'' και ανταπόδωση. Η ανταπόδωση είναι για μένα πολύ σημαντική, δεν παίζει να κάνω ή να πω πράγματα αν από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει τόση διάθεση για μοίρασμα. Και καλύτερα.

Έχω απογοητευτεί, αλλά δεν τα βάζω τόσο με τον άλλον, αλλά με μένα που εμπιστεύτηκα πολύ γρήγορα ή που δεν κατάλαβα την προσωπικότητα του άλλου.

Nininaou · 25-05-08

Αρχική Δημοσίευση από Angie_Ann:
Δεν νομίζω ότι είναι τόσο θέμα εμπειριών. Σίγουρα βέβαια παίζουν κι' αυτές το ρόλο στις αποφάσεις σου ειδικά σε μεγαλύτερες ηλικίες. Θεωρώ πάντως ότι σε μικρότερες ηλικίες είναι κυρίως θέμα αυθορμητισμού.

Τέλος, για μένα το να μπορείς να εμπιστεύεσαι είναι προτέρημα. Όχι μόνο είσαι πιο ευτυχισμένος αλλά είναι δείγμα εσωτερικής ισορροπίας. Αγαπάς στ' αλήθεια τον εαυτό σου και αυτή η αγάπη βγαίνει και προς τα έξω.

Την εμπιστοσύνη, όχι για να την κερδίσεις, για να αποκτήσεις μόνο το δικαίωμα της διεκδίκησής της χρειάζεται να μην επιστρατεύεις τον εγωισμό. Να είσαι αποδεσμευμένος από προσωπικές προσδοκίες. Το μόνο αντάλλαγμα ίσως να είναι η εμπιστοσύνη και του άλλου. Είναι δείγμα εσωτερικής αρμονίας, συμφωνώ. Γι'αυτό ακριβώς είναι και δύσκολο να επιτευχθεί.

Όταν εμπιστεύεσαι γκρεμίζεις οικειοθελώς τα τείχη σου, δείχνεις τον εαυτό σου όπως είναι. Και ρισκάρεις. Γιατί η εμπιστοσύνη έρχεται με ένα μεγάλο τίμημα, την αναίρεσή της.

Τώρα, αν είναι θέμα αυθορμητισμού ή εμπειριών δεν ξέρω. Για κάθε άτομο είναι διαφορετικό.

Buggs · 25-05-08

Κατ΄αρχήν πολύ φρικαλέο αυτό με την οξυτοξίνη. Αν αληθεύει το ρίχνουν στην τροφική αλυσίδα όπως έριξαν και τα ορυκτέλαια, και ύστερα θα ψηφιζουμε τον Σημαδεμένο για πρόεδρο :clapup:

μάλιστα με ενθουσιασμό και πάθος. Θα λέμε "ο πρόεδρος κάθαρμα, σωματέμπορας έμπορας όπλων και ναρκωτικών; Μα τί λέτε τώρα;" λολ

Στις ερωτήσεις τώρα.

Εσείς πόσο εύκολα εμπιστεύεστε τον κόσμο γύρω σας, κάποιον που μόλις γνωρίσατε, ή κάποιον περαστικό που θα σας μιλήσει;

Τους εμπιστεύομαι ολους μέχρις αποδείξεως του εναντίον

Ξεκινάτε εμπιστευόμενοι τον γνωστό σας ή πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη σας;

Την παραχωρώ σαν default position όμως στην πραγματικότητα το τέστ του κατα πόσο την αξίζουν αρχίζει αμέσως

Πόσο εύκολο είναι να χάσει την εμπιστοσύνη σας;

Πολύ εύκολο

Πόσο σημαντικό είναι να έχετε την εμπιστοσύνη του;

Την εχω έτσι κι αλλιώς από όσους μου ταιριάζουν. Πιστεύω ότι οι άνθρωπόι δεν εμπιστεύονται αυτούς απο την απέναντι πλευρά της όχθης. Οι κακοί δεν εμπιστεύονται τους καλούς όσο καλοί κι άν είναι. Γιατί, πιστεύω, η εμπιστοσύνη έγκειται στον σκοπο για το οποίο εμπιστεύεσαι τον άλλο. π.χ. Αν θέλω να ληστέψω μία τράπεζα, σε ποιούς θα το πώ;

Θεωρείτε ότι είναι θέμα λογικής σκέψης, αυθορμητισμού, υποσυνείδητου ή κάτι άλλο;

Λογικής σκέψης και υποσυνειδητου - διαίσθησης

kleftra · 25-05-08

Είμαι δύσπιστη.
Κι αυτό γιατί κρίνω "εξ ιδίων τ' αλλότρια" (btw αλλότρια ή αλλότροια?) σκέφτομαι πάντα και το πιο τραβηγμένο σενάριο με βάσει συμπεριφορές που θα μπορούσα εγώ να αναπτύξω, όχι απαραίτητα και να τις πραγματώσω αλλά αυτά που δύναμαι να κάνω.
Για παράδειγμα αν μου πουν "δεν θα προλάβω τελικά" πάντα θα σκεφτώ πως ίσως πρόκειται για δικαιολογία ακριβώς γιατί και εγώ θα την χρησιμοποιούσα. Όχι πως αυτό είναι άξιο να μου κλονίσει εμπιστοσύνη απλά είναι το πιο απλό που σκέφτηκα να γράψω για να δείξω πως λειτουργεί ο μηχανισμός της κρίσης μου.
Αυτό όσο αφορά τα άτομα που ακόμα δεν γνωρίζω τόσο και κρατώ μια επιφύλαξη. Στα άτομα που αποδεδειγμένα έχουν φανεί άξια ή ανάξια εμπιστοσύνης λειτουργώ εμπειρικά.

Για μένα κοντολογίς ο βαθμός εμπιστοσύνης επηρεάζεται α.απο τον ίδιο μας τον χαρακτήρα και β. απο τα βιώματα μας για αυτό και καταλήγω πως οι εκ φύσεως καλοπροαίρετοι άνθρωποι εμπιστεύονται τους άλλους πιο εύκολα.

Αυτά όσο αφορά το βιωματικό κομμάτι ή ακόμα καλύτερα την συναισθηματική κατάσταση (δλδ δυσπιστία ή ευπιστία) που μπορώ να εξηγήσω, τον τρόπο προέλευσης του ίδιου του συναισθήματος που αποδεδειγμένα ελέγχεται απο έκκριση ορμονων το αφήνω για τους ειδικούς και για αυτό καμμία εντύπωση δεν μου προκαλεί το αποτέλεσμα της ερεύνας. Παρά μόνο μια απορία την επιρροή της ουσίας στην αγάπη και στον οργασμό πως την διερεύνησαν?

Δανάη · 25-05-08

Για μένα έχει να κάνει κυρίως με τα άτομα που έχω απέναντί μου. Δηλαδή ενώ γενικά δεν εμπιστεύομαι εύκολα, μπορεί κάποιον τον οποίο τον ξέρω ελάχιστα να τον εμπιστευτώ με τη μια γιατί μπορεί να μου βγάζει μια ασφάλεια, μια σιγουριά (πείτε το όπως θέλετε)!

Απο τη στιγμή που έχω εμπιστευτεί κάποιον τότε θα πρέπει να μου κάνει κάτι πολύ σοβαρό για χασει την εμπιστοσύνη μου γιατί για μένα είναι σα να του έχω δώσει ενα κομμάτι του εαυτού μου! πάντως απαξ και γίνει τότε πολύ δυσκολα θα τη ξανακερδίσει διοτι πιστεύω πως οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν χαρακτήρα... :/:

T_Chameleon · 25-05-08

Κάποιες φορές η εμπιστοσύνη αργή να έρθει άλλες το άτομο αυτό σου εμπνέει την εμπιστοσύνη από το πρώτο φισιγμα του άνεμου…Η εμπιστοσύνη πηγάζει από καρδιά σε καρδιά…Ένα άγνωστο άτομο και ωμός τόσο οικείο σου φέρνει την εμπιστοσύνη

fandago · 26-05-08

Να πω και εγώ ότι μάλλον εμπιστεύομαι δύσκολα. Αυτά που είπε η kleftra αλλά σε λίγο μικρότερο βαθμό, με εκφράζουν.

Γενικά δηλαδή θα είμαι επιφυλακτικός με κάποιον ξένο. Από την άλλη όμως, θεωρώ πως έχω μια "δυνατότητα" να υπολογίζω (αυστηρά έστω) χαρακτήρες πολύ σύντομα με λίγες συνομιλίες και παρατήρηση συμπεριφοράς. Αυτό με κάνει να εμπιστεύομαι πολύ αυτούς που "έκρινα" (υποσυνείδητα πάντα) έμπιστους ενώ με τους άλλους να είμαι καχύποπτος. Μάλιστα από τη στιγμή που θα κλονιστεί η εμπιστοσύνη μου σε ένα άτομο (δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο), είναι δύσκολο έως αδύνατο να επανέλθει.
Μου έχουν πει ότι είμαι λίγο αυστηρός, αλλά νομίζω προτιμώ να παίζω εκ του ασφαλούς.

Γενικά μου αρέσει να με εμπιστεύονται και ειδικά για τις κοντινές μου σχέσεις το θεωρώ απαραίτητο. Αν αντιληφθώ ότι δεν με εμπιστεύονται ενώ θα το ήθελα, προσπαθώ με συζήτηση να καταλάβω το γιατί, είτε για να διορθώσω τυχόν παρεξηγήσεις, είτε για να καταλάβω τι φταίει και αναλόγως να το αποφεύγω.

Neraida · 26-05-08

Σχεδον σε ολα τα σημεια συμφωνω με την Angie..
Ειμαι απο τα ατομα που εμπιστευονται ευκολα τους αλλους...δεν εχω λογο να τους αμφισβητησω για κατι εαν δεν εχω στοιχεια για το αντιθετο....

Εχω καταληξει οτι ειναι μαλλον θεμα χαρακτηρα και σταση ζωης, παρα θεμα βιωματων και εμπειριων, αν αναλογιστει κανεις οτι εχω φαει τα μουτρα μου αρκετες φορες σε σχεση με τα ατομα που εχω εμπιστευτει...και συνεχιζω να εχω την ιδια σταση απεναντι στους γυρω μου...

Το να εμπιστευεται κανεις δυσκολα στη ζωη του γενικα και ειδικα το νοιωθω σαν ενα ειδος "καταπιεσης", κατι που δε θα ηθελα να αισθανομαι...
Μπορει να ρισκαρω αλλα νοιωθω ελευθερη απο καχυποψιες και αγχη...Οπως σωστα ανεφερε και η Angie σου προσφερει εσωτερικη ηρεμια και ισορροπια...
Και κατι πολυ σωστο επισης αναφερθηκε και απο τη Νινιναου " Όταν εμπιστεύεσαι γκρεμίζεις οικειοθελώς τα τείχη σου, δείχνεις τον εαυτό σου όπως είναι." Ειναι πολυ σημαντικο να μπορει κανεις πρωτον να δειχνει αυτο που πραγματικα ειναι και δευτερον να μη φοβαται που το εκανε...

Βεβαια απο την αλλη μερια, εαν αποδεδειγμενα καποιος χασει την εμπιστοσυνη μου τοτε ειναι πολυ δυσκολο εως ακατορθωτο(μεταξυ μας, απιθανο ειναι, αλλα θα με πειτε παλι απολυτη :redface:

) να την ανακτησει παλι και εαν τα καταφερει, σιγουρα οχι στο βαθμο που την ειχε πριν, οποτε μιλαμε για χλιαρα πραγματα, τα οποια εμενα δε με εκφραζουν καθολου....

Σε ο,τι αφορα στο κατα ποσο θελω να με εμπιστευονται, η απαντηση ειναι ευκολη...
Εννοειται πως ειναι κατι που θελω, δεν ξερω εαν το εκπεμπω παντα, αλλα σιγουρα ειναι κατι που εχω αναγκη, διαφορετικα δεν μπορω να μιλησω για συνυπαρξη μου με τον αλλο...
Μπορω να δεχτω την αμφισβητηση και τη συζητηση αλλα σε καμμια περιπτωση μια μονιμη καχυποψια..Με κουραζει απιστευτα...
Αλλωστε το να σε εμπιστευεται καποιος, δεν ειναι ενας τροπος να σου δειχνει και την αγαπη του...?!
Υπαρχει κατι πιο ομορφο και σημαντικο...? Για μενα...οχι.....

Ηρώ · 26-05-08

Όλοι μας συμφωνούμε πως η εμπιστοσύνη κερδίζεται και σαφώς δεν μπορείς να την απαιτήσεις, αυτό ακριβώς ίσως την κάνει να έχει τόση αξία.

Δεν την ταυτίζω απόλυτα με την αγάπη, και ούτε συνδέονται απαραίτητα άμεσα. Για παράδειγμα γνωρίζω ανθρώπους που δεν εμπιστεύονται τα παιδιά τους.. αυτό δε σημαίνει πως δεν τα αγαπάνε. Γνωρίζω φιλίες στις οποίες έχει χαθεί η εμπιστοσύνη, λόγω μη εχεμύθειας, δε σημαίνει πως έπαψε να υπάρχει αγάπη.

Προσωπικά είμαι καλοπροαίρετη μέχρι αηδίας αλλά όχι αφελής.. και αυτό με κάνει να εμπιστεύομαι τον οποιονδήποτε. Δεν μπορώ να πω πως το έχω μετανιώσει.. πάντως.
Μου αρέσει να δίνω χώρο στον άλλον να μου αποδείξει.. αν αξίζει να τον αποκαλώ φίλο, σύντροφο. Δεν μπορώ να ζω με την καχυποψία πως κάτι δε πάει καλά.. πως πρέπει να φυλάγομαι για το αν στην πορεία με προδώσει.. κοκ

Η αλήθεια είναι πως κανένα από τα αγαπημένα μου πρόσωπα δεν έχει κάνει κάτι το τόσο σοβαρό για να κλωνιστεί η εμπιστοσύνη μου απέναντί του..
Και θεωρώ πως μόνο με κάτι τέτοιο θα μπορούσε κάποιος να τη χάσει.

Είναι πολύ όμορφο να εμπιστεύεσαι κάποιον.. και να νιώθεις αυτού του είδους την ασφάλεια και από την άλλη αυτή τη μοναδικότητα που σε κάνει να νιώθεις, όταν τη δέχεσαι πίσω!

Κακή Επιρροή · 26-05-08

είμαι απ τους ανθρώπους που ξεκινάω με δεδομένο ότι ο άλλος είναι καλός έως αποδείξεως του εναντίου
με αυτό το σκεπτικό δίνω κι εγώ απλόχερα την εμπιστοσύνη μου και καθόλου δεν με πειράζει όταν τελικά κάποια στιγμή πληγωθώ (γιατί αυτό συμβαίνει με μαθηματική ακρίβεια)
επειδή όμως είναι θέμα χαρακτήρα τελικά απ όσο έχω δει και επειδή απ όσο είδα πάλι απ την εμπειρία μου, τις φορές που προσπάθησα να το "παίξω" αυστηρή και να μην "δοθώ" τελικά πληγώθηκα και πάλι... άρα δεν έχει και νόημα σε ότι αφορά εμένα προσωπικά να μην δείχνω και εμπιστοσύνη

έχω καταλήξει ότι προτιμώ να με "πληγώνουν" οι άλλοι "εκμεταλλευόμενοι" την εμπιστοσύνη μου, παρά να πληγώνω εγώ τον εαυτό μου επειδή είμαι καχύποπτη με όλους

Isiliel · 27-05-08

"Εμπιστεύομαι" σημαίνει "αισθάνομαι ασφαλής" κι αυτή είναι μια συνθήκη που πρέπει να αναζητήσει κανείς πρώτα μέσα του και έπειτα στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Όταν δε βρίσκεις ισορροπία, δεν καταφέρνεις να εμπιστευτείς ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό, πόσο μάλλον τους γύρω σου.
Κι όταν δεν εμπιστεύεσαι, οδηγείσαι μοιραία στην απομόνωση και τη μοναξιά...
Φοβάμαι πολύ περισσότερο τη μοναξιά από τον πόνο της απογοήτευσης...

Τα τελευταία χρόνια έμαθα να εμπιστεύομαι την καρδιά και το ένστικτό μου...

Nininaou · 27-05-08

Η εμπιστοσύνη είναι σημάδι εσωτερικής ισορροπίας, αρμονίας στη σχέση με τον εαυτό μας. Δεν μπορεί δηλαδή να είναι στοιχείο του χαρακτήρα η καχυποψία; Συμφωνώ ότι συνδέονται άμεσα εμπιστοσύνη- αυτογνωσία, υπάρχουν όμως και άνθρωποι που το'χουν μέσα τους να είναι πιο επιφυλακτικοί. Όλα τα αλλάζουμε και τα ανατρέπουμε αλλά υπάρχουν και περιορισμοί. Η γνήσια εμπιστοσύνη ωστόσο είναι όντως αυτή που υπάρχει αναπόφευκτα από ανθρώπους συνειδητοποιημένους.

Είναι, όμως, και μια άλλη, επιτηδευμένη εμπιστοσύνη.Αυτή που τροφοδοτείται πολλές φορές και από τον φόβο της μοναξιάς. Προτιμότερο είναι να αναπτύσσεις σχέσεις δυσκολότερα παρά να αναγκάζεις τον εαυτό σου να μην διστάζει να εμπιστευτεί. Κι αυτό το λέω γιατί η μοναξιά υπάρχει σίγουρα στις σχέσεις που δημιουργούνται από το φόβο της. Άλλα είναι τα υγιή κίνητρα.

Εμπιστοσύνη που δίνεται από τον φόβο της μοναξιάς είναι εγωιστική. Και καλύτερα να μην υπάρχει καθόλου...

Δεν υποστηρίζω φυσικά ότι αυτός ο φόβος καταστρέφει πάντα την εμπιστοσύνη και τις σχέσεις που αυτή χτίζει. Μόνο όταν δεν είναι ένστικτο, μόνο όταν γίνεται αυτοσκοπός δηλητηριάζει τα συναισθήματα.

Isiliel · 27-05-08

Αρχική Δημοσίευση από Nininaou:
Είναι, όμως, και μια άλλη, επιτηδευμένη εμπιστοσύνη.Αυτή που τροφοδοτείται πολλές φορές και από τον φόβο της μοναξιάς. Προτιμότερο είναι να αναπτύσσεις σχέσεις δυσκολότερα παρά να αναγκάζεις τον εαυτό σου να μην διστάζει να εμπιστευτεί. Κι αυτό το λέω γιατί η μοναξιά υπάρχει σίγουρα στις σχέσεις που δημιουργούνται από το φόβο της. Άλλα είναι τα υγιή κίνητρα.

Εμπιστοσύνη που δίνεται από τον φόβο της μοναξιάς είναι εγωιστική. Και καλύτερα να μην υπάρχει καθόλου...

Μα αυτό έτσι όπως το περιγράφεις είναι για μένα από μόνο του ο ορισμός της δυσπιστίας.
Πιστεύεις στ' αλήθεια πως μπορεί κάποιος να εμπιστευτεί από φόβο;
Ο φόβος, είναι εξ ορισμού πιο κοντά στη δυσπιστία. Φοβάμαι, άρα προσέχω, άρα μετράω κάθε σου κίνηση... Δεν μπορείς να επιστευτείς από φόβο. Μπορείς όμως βέβαια να συνθηκολογήσεις από ανάγκη και αυτό το δέχομαι.
Ο φόβος σε βάζει να περιχαρακώνεσαι και να κλείνεσαι στον εαυτό σου.
Η εμπιστοσύνη σε προδιαθέτει να ανοίγεσαι και να παρουσιάζεις αυτό που πραγματικά έχεις μέσα σου.
Εγώ δε μιλάω για την εμπιστοσύνη που δίνεται αλλά για την εμπιστοσύνη που πηγάζει αυθόρμητα από μέσα σου σαν απόρροια της ισορροπίας με τον εαυτό και δεν κλονίζεται ακόμα κι αν ο αποδέκτης της εμπιστοσύνης σου σε προδώσει γιατί στην ουσία πρόκειται για εμπιστοσύνη προς τον ίδιο σου τον εαυτό ή αν θέλεις προς τον Άνθρωπο.

Η μοναξιά ή ίδια πάντως, μπορεί να σε διδάξει να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους.

Οι σκέψεις μου είναι βιωματικές και δεν είναι απόλυτες. Τις μελετάω ακόμα...

Nininaou · 27-05-08

Ο φόβος της μοναξιάς δεν είναι ένας οποιοσδήποτε φόβος. Δεν είναι δηλαδή φόβος μήπως ο άλλος μας πληγώσει με κάποιον τρόπο, είναι φόβος μήπως εμείς οι ίδιοι "πληγώσουμε" τον εαυτό μας.

Πιστεύω ότι μπορεί κάποιος να "εμπιστευτεί" από τον φόβο της μοναξιάς ή πιο σωστά να νομίσει ότι εμπιστεύεται. Και το πιστεύω γιατί, αν ξαναδούμε την έννοια της εμπιστοσύνης, είναι συνυφασμένη με το "άνοιγμά" μας προς τους άλλους. Κι αυτό το άνοιγμα από μόνο του φαίνεται να αποκλείει τη μοναξιά.

Ωστόσο η γνήσια εμπιστοσύνη, "που πηγάζει από μέσα μας" δεν συνδέεται με κανέναν φόβο. Υπάρχει και ο κίνδυνος να μπερδέψουμε τα κίνητρά μας αλλά όπως και να' χει μία είναι η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Αυτή που λες "προς τον εαυτό μας και προς τον Άνθρωπο". Η άλλη, πες την δυσπιστία, πες την ανασφάλεια, δεν είναι εμπιστοσύνη αλλά έτσι περνάει και απαξιώνει την αληθινή...

Οπότε μια τέτοια καλύτερα να μην υπάρχει. Είναι έπικίνδυνη και για τους πομπούς και για τους δέκτες της...

Εμπιστοσύνη: Από πού πηγάζει και πώς επηρεάζεται;

Διακεκριμένο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Διάσημο μέλος

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Επιφανές μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος