Κανόνες στο σχολείο υπεράνω της λογικής

[Δροσουλίτης]

Σήμερα, πηγαίνοντας τον δεκάχρονο μικρό μου στο σχολείο του, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Το κουδούνι χτυπάει στις 08.15. Δυστυχώς όμως, πέσαμε σε κίνηση και φτάσαμε απέναντι από την πόρτα του σχολείου του στις 08.20 ακριβώς. Για να μην αργήσει περισσότερο αν θα έκανα αναστροφή λίγο παραπάνω για να τον πάω ακριβώς απέξω, κατέβηκε και πέρασε προσεκτικά το δρόμο οπότε και πήγε στην πόρτα, στην οποία και έβλεπα πως υπήρχε προσωπικό του σχολείου, οπότε και δεν ανησύχησα.
Κάνω την αναστροφή και περνάω πιά έξω από την πόρτα του σχολείου (έχουν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά) και βλέπω τον μικρό, μόνο του να κάθεται στα κάγκελα, έξω από την κλειδωμένη πόρτα.
Σταματάω και μου λέει πως η επιστάτρια δεν τον άφησε να μπει μέσα γιατί λέει πως στις 8.15 κλείνει την πόρτα και θα πρέπει να περιμένει να μπει την επόμενη ώρα. Ένα παιδί, 10 χρονών, να κάθεται στο δρόμο, μόνο του. Γιατί άργησε πέντε λεπτά, μία φορά, σε ένα δρόμο που ανα πάσα στιγμή γίνεται απροσπέλαστος από την οποιαδήποτε αιτία.
Και τονίζω, πως ήταν στην πόρτα αυτή η κυρία. Ήταν εκεί, του αρνήθηκε την είσοδο και απλά κλείδωσε και έφυγε.
Αν δεν την έβλεπα στην πόρτα, δεν θα τον άφηνα να μπει. Η τελευταία μου εικόνα ήταν ο μικρός να μιλάει μαζί της.

Τη φωνάζω λοιπόν, και μου έρχεται.

"Είναι οι κανόνες μου λέει", με αυταρέσκεια που θα ζήλευε και η Ίρμα Γκρέσε του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Belsen.

Δεν χρειάστηκε να μπω στον κόπο να της πω οτιδήποτε, τι άλλο να πει κάποιος μετά από αυτό, της ζήτησα να φωνάξει την διευθύντρια του σχολείου.
Το τι ακολούθησε, λίγη σημασία έχει, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν δικαιώθηκα. Θα κάνω αυτό που επιβάλει η συνείδηση μου όταν αντιμετωπίζω κάτι που θεωρώ απόλυτα εγκληματικό. Και δεν μου αρκεί καμία συγγνώμη. Λυπάμαι, αλλά δε μου αρκεί. Και θα το έκανα, ειλικρινά για κάθε παιδί στη θέση του δικού μου.
Ας τον έβαζε μέσα στο σχολείο και ας ακολουθούσε ότι θεωρεί πως της λένε οι κανόνες της. Να είναι ασφαλής όμως. Αν δεν τον έβλεπα, θα πέρναγε μια ολόκληρη ώρα ολομόναχος στο δρόμο. Έκθετος σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Πραγματικό κίνδυνο.

Στάθηκα όμως στο γεγονός, πως και αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη στον Πειραιά, "κανόνες" επικαλέστηκαν στην απολογία τους.
Αναρωτιέμαι τι θα συμβαίνει σε μια παιδική ψυχή, όταν βλέπουν και ακούν γύρω τους "κανόνες", να ρίχνουν ανθρώπους στην θάλασσα για να πνιγούν και μικρά παιδιά να αφήνονται έξω από κλειδωμένες πόρτες.

Γι αυτό και το αναφέρω και εδώ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να κανονικοποιήσουμε το παράλογο.
Να το προσέξετε πολύ αυτό, ως νέα γενιά. Μη κάνετε τυχόν δικά μας λάθη.

 

[Joji]

Είσαι πολύ καλός μπαμπάς και άνθρωπος Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

 

[Dias]

Όποιος όρισε αυτό τον κανόνα είναι ηλίθιος. Σε πολλά σχολεία απαγορεύεται η είσοδος στην τάξη ενός παιδιού που άργησε. Όμως να μένει το παιδί στο δρόμο είναι απαράδεκτο. Παντού, οι αργοπορημένοι παραμένουν στην αυλή για ασφάλεια. Μήπως να αναφέρεις το θέμα στη διεύθυνση πρωτοβάθμιας;

​

 

[Δροσουλίτης]

Όποιος όρισε αυτό τον κανόνα είναι ηλίθιος. Σε πολλά σχολεία απαγορεύεται η είσοδος στην τάξη ενός παιδιού που άργησε. Όμως να μένει το παιδί στο δρόμο είναι απαράδεκτο. Παντού, οι αργοπορημένοι παραμένουν στην αυλή για ασφάλεια. Μήπως να αναφέρεις το θέμα στη διεύθυνση πρωτοβάθμιας;

View attachment 122195​

Όπως ακριβώς το λες είναι και αυτή είναι και θέση της διεύθυνσης πρωτοβάθμιας με την οποία μίλησα ήδη.
Προσωπικά δεν μου αρκεί η απλή επιβεβαίωση του αυτονόητου, θεωρώ το συγκεκριμένο πρόσωπο απολύτως ακατάλληλο για την ευθύνη που έχει η θέση της. Νομίζω πως είναι χρέος μου να αναδείξω σε αυτούς που πρέπει ένα ζήτημα που πολύ εύκολα θα μπορούσε να έχει διαφορετική κατάληξη. Όλα αυτά που ακούμε στις ειδήσεις, κάπως έτσι ξεκινάνε. Η δική μου "ικανοποίηση" επί του ζητήματος, δεν έχει απολύτως καμία αξία.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Σεπτεμβρίου 2023

Είσαι πολύ καλός μπαμπάς και άνθρωπος Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

Αγαπητή μου Joji, δεν είμαι τίποτα πέραν του αυτονόητου!

 

[Volkswagen Fan]

Σήμερα, πηγαίνοντας τον δεκάχρονο μικρό μου στο σχολείο του, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Το κουδούνι χτυπάει στις 08.15. Δυστυχώς όμως, πέσαμε σε κίνηση και φτάσαμε απέναντι από την πόρτα του σχολείου του στις 08.20 ακριβώς. Για να μην αργήσει περισσότερο αν θα έκανα αναστροφή λίγο παραπάνω για να τον πάω ακριβώς απέξω, κατέβηκε και πέρασε προσεκτικά το δρόμο οπότε και πήγε στην πόρτα, στην οποία και έβλεπα πως υπήρχε προσωπικό του σχολείου, οπότε και δεν ανησύχησα.
Κάνω την αναστροφή και περνάω πιά έξω από την πόρτα του σχολείου (έχουν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά) και βλέπω τον μικρό, μόνο του να κάθεται στα κάγκελα, έξω από την κλειδωμένη πόρτα.
Σταματάω και μου λέει πως η επιστάτρια δεν τον άφησε να μπει μέσα γιατί λέει πως στις 8.15 κλείνει την πόρτα και θα πρέπει να περιμένει να μπει την επόμενη ώρα. Ένα παιδί, 10 χρονών, να κάθεται στο δρόμο, μόνο του. Γιατί άργησε πέντε λεπτά, μία φορά, σε ένα δρόμο που ανα πάσα στιγμή γίνεται απροσπέλαστος από την οποιαδήποτε αιτία.
Και τονίζω, πως ήταν στην πόρτα αυτή η κυρία. Ήταν εκεί, του αρνήθηκε την είσοδο και απλά κλείδωσε και έφυγε.
Αν δεν την έβλεπα στην πόρτα, δεν θα τον άφηνα να μπει. Η τελευταία μου εικόνα ήταν ο μικρός να μιλάει μαζί της.

Τη φωνάζω λοιπόν, και μου έρχεται.

"Είναι οι κανόνες μου λέει", με αυταρέσκεια που θα ζήλευε και η Ίρμα Γκρέσε του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Belsen.

Δεν χρειάστηκε να μπω στον κόπο να της πω οτιδήποτε, τι άλλο να πει κάποιος μετά από αυτό, της ζήτησα να φωνάξει την διευθύντρια του σχολείου.
Το τι ακολούθησε, λίγη σημασία έχει, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν δικαιώθηκα. Θα κάνω αυτό που επιβάλει η συνείδηση μου όταν αντιμετωπίζω κάτι που θεωρώ απόλυτα εγκληματικό. Και δεν μου αρκεί καμία συγγνώμη. Λυπάμαι, αλλά δε μου αρκεί. Και θα το έκανα, ειλικρινά για κάθε παιδί στη θέση του δικού μου.
Ας τον έβαζε μέσα στο σχολείο και ας ακολουθούσε ότι θεωρεί πως της λένε οι κανόνες της. Να είναι ασφαλής όμως. Αν δεν τον έβλεπα, θα πέρναγε μια ολόκληρη ώρα ολομόναχος στο δρόμο. Έκθετος σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Πραγματικό κίνδυνο.

Στάθηκα όμως στο γεγονός, πως και αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη στον Πειραιά, "κανόνες" επικαλέστηκαν στην απολογία τους.
Αναρωτιέμαι τι θα συμβαίνει σε μια παιδική ψυχή, όταν βλέπουν και ακούν γύρω τους "κανόνες", να ρίχνουν ανθρώπους στην θάλασσα για να πνιγούν και μικρά παιδιά να αφήνονται έξω από κλειδωμένες πόρτες.

Γι αυτό και το αναφέρω και εδώ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να κανονικοποιήσουμε το παράλογο.
Να το προσέξετε πολύ αυτό, ως νέα γενιά. Μη κάνετε τυχόν δικά μας λάθη.

Αρχικά μπράβο για τον πανικό που έκανες καθώς δεν υπάρχει τέτοιος κανόνας σε καμία νομοθεσία του κράτους, απλά η συγκεκριμένη μπήκε σε μια θέση και νομίζει ότι έχει γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Όταν πήγαινα εγώ σχολείο άφηναν κανονικά τα παιδιά να μπαίνουν ακόμα και μετά τις 8.30 απλά στο γυμνάσιο/ λύκειο τους βάζαμε απουσίες. Είναι τραγικό το ποσά ψυχικά άρρωστα άτομα υπάρχουν στα σχολεία και καταστρέφουν την παιδική ηλικία των μαθητών.

Όταν ήταν ο αδελφός μου σχολείο ήταν 2 άτομα στην τάξη του που αρκετές φορές τον είχαν χτυπήσει ή το κορόιδευαν. Οι γονείς μου πήγαν στο σχολείο και η Διευθύντρια αντί να λάβει θέση ενάντια τους υποστήριζε από πάνω συν ότι έβγαλε τους γονείς μου ρατσιστές επειδή ο ενας από αυτούς ήταν από την Αλβανία και νόμιζε ότι οι γονείς μου έκαναν επίθεση λόγω της εθνικότητας του παιδιού.

 

[Grand Duchess]

Σήμερα, πηγαίνοντας τον δεκάχρονο μικρό μου στο σχολείο του, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Το κουδούνι χτυπάει στις 08.15. Δυστυχώς όμως, πέσαμε σε κίνηση και φτάσαμε απέναντι από την πόρτα του σχολείου του στις 08.20 ακριβώς. Για να μην αργήσει περισσότερο αν θα έκανα αναστροφή λίγο παραπάνω για να τον πάω ακριβώς απέξω, κατέβηκε και πέρασε προσεκτικά το δρόμο οπότε και πήγε στην πόρτα, στην οποία και έβλεπα πως υπήρχε προσωπικό του σχολείου, οπότε και δεν ανησύχησα.
Κάνω την αναστροφή και περνάω πιά έξω από την πόρτα του σχολείου (έχουν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά) και βλέπω τον μικρό, μόνο του να κάθεται στα κάγκελα, έξω από την κλειδωμένη πόρτα.
Σταματάω και μου λέει πως η επιστάτρια δεν τον άφησε να μπει μέσα γιατί λέει πως στις 8.15 κλείνει την πόρτα και θα πρέπει να περιμένει να μπει την επόμενη ώρα. Ένα παιδί, 10 χρονών, να κάθεται στο δρόμο, μόνο του. Γιατί άργησε πέντε λεπτά, μία φορά, σε ένα δρόμο που ανα πάσα στιγμή γίνεται απροσπέλαστος από την οποιαδήποτε αιτία.
Και τονίζω, πως ήταν στην πόρτα αυτή η κυρία. Ήταν εκεί, του αρνήθηκε την είσοδο και απλά κλείδωσε και έφυγε.
Αν δεν την έβλεπα στην πόρτα, δεν θα τον άφηνα να μπει. Η τελευταία μου εικόνα ήταν ο μικρός να μιλάει μαζί της.

Τη φωνάζω λοιπόν, και μου έρχεται.

"Είναι οι κανόνες μου λέει", με αυταρέσκεια που θα ζήλευε και η Ίρμα Γκρέσε του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Belsen.

Δεν χρειάστηκε να μπω στον κόπο να της πω οτιδήποτε, τι άλλο να πει κάποιος μετά από αυτό, της ζήτησα να φωνάξει την διευθύντρια του σχολείου.
Το τι ακολούθησε, λίγη σημασία έχει, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν δικαιώθηκα. Θα κάνω αυτό που επιβάλει η συνείδηση μου όταν αντιμετωπίζω κάτι που θεωρώ απόλυτα εγκληματικό. Και δεν μου αρκεί καμία συγγνώμη. Λυπάμαι, αλλά δε μου αρκεί. Και θα το έκανα, ειλικρινά για κάθε παιδί στη θέση του δικού μου.
Ας τον έβαζε μέσα στο σχολείο και ας ακολουθούσε ότι θεωρεί πως της λένε οι κανόνες της. Να είναι ασφαλής όμως. Αν δεν τον έβλεπα, θα πέρναγε μια ολόκληρη ώρα ολομόναχος στο δρόμο. Έκθετος σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Πραγματικό κίνδυνο.

Στάθηκα όμως στο γεγονός, πως και αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη στον Πειραιά, "κανόνες" επικαλέστηκαν στην απολογία τους.
Αναρωτιέμαι τι θα συμβαίνει σε μια παιδική ψυχή, όταν βλέπουν και ακούν γύρω τους "κανόνες", να ρίχνουν ανθρώπους στην θάλασσα για να πνιγούν και μικρά παιδιά να αφήνονται έξω από κλειδωμένες πόρτες.

Γι αυτό και το αναφέρω και εδώ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να κανονικοποιήσουμε το παράλογο.
Να το προσέξετε πολύ αυτό, ως νέα γενιά. Μη κάνετε τυχόν δικά μας λάθη.

Αρχικά μπράβο που υπερασπίστηκες το παιδί σου και τα δικαιώματά του.
Εγώ στο δημοτικό που πήγαινα στο χωριό, επειδή ήξεραν ότι οι γονείς περνούν δύσκολα λόγω κρίσης τότε, μας άφηναν και πιο νωρίς και λίγο πιο αργά να έρθουμε.
Μάλιστα η διευθύντρια ήταν (και είναι ακόμη) μια εξαιρετική εκπαιδευτικος που παρόλο που το σχολείο μας ήταν επαρχιακό, μας κανόνιζε φοβερές εκδρομές, σεμινάρια, στήριζε η ίδια απορρα παιδιά κτλ.

Κάτι τέτοια ακούω και σκέπτομαι, μα τι γίνεται στα σχολεία της πόλης; Λιγη ανθρωπιά πια

 

[Δροσουλίτης]

Αρχικά μπράβο για τον πανικό που έκανες καθώς δεν υπάρχει τέτοιος κανόνας σε καμία νομοθεσία του κράτους, απλά η συγκεκριμένη μπήκε σε μια θέση και νομίζει ότι έχει γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Όταν πηγαίνω εγώ σχολείο άφηναν κανονικά τα παιδιά να μπαίνουν ακόμα και μετά τις 8.30 απλά στο γυμνάσιο/ λύκειο τους βάζαμε απουσίες. Είναι τραγικό το ποσά ψυχικά άρρωστα άτομα υπάρχουν στα σχολεία και καταστρέφουν την παιδική ηλικία των μαθητών.

Εκείνη τη στιγμή και εφ όσον δεν είχε συμβεί κάτι στο μικρό μου η μεγαλύτερη μου έννοια ήταν να αποκαταστήσω στο μυαλό του μικρού που ήταν μάρτυρας τις έννοιες κανόνες και λογική, για να μην έχει και ενοχικό επειδή "άργησε" και λόγω αυτού δημιουργήθηκε πολεμική σύρραξη. Δεν θέλω να με βλέπει να χάνω την ψυχραιμία μου, ακόμη και αν με πνίγει το δίκιο, ακόμη και αν πρόκειται για τόσο σημαντικό ζήτημα.

Όταν πήγε στην τάξη του, για την αποκατάσταση της "τάξης" και εγώ, προχώρησα στα επόμενα, πιο "απελευθερωμένος". Απλά όπως είπα το συγκεκριμένο θέμα δεν αφορά μόνο στο δικό μου παιδί, αλλά σε όλα τα παιδιά του σχολείου γι αυτό και προτίμησα να το θέσω υπόψη των απολύτως αρμόδιων αυτιών. Είμαι απόλυτα σίγουρος πως δεν θα ξαναμείνει παιδάκι κλειδωμένο μόνο του απέξω στο συγκεκριμένο σχολείο (τουλάχιστον).

 

[Volkswagen Fan]

Εκείνη τη στιγμή και εφ όσον δεν είχε συμβεί κάτι στο μικρό μου η μεγαλύτερη μου έννοια ήταν να αποκαταστήσω στο μυαλό του μικρού που ήταν μάρτυρας τις έννοιες κανόνες και λογική, για να μην έχει και ενοχικό επειδή "άργησε" και λόγω αυτού δημιουργήθηκε πολεμική σύρραξη. Δεν θέλω να με βλέπει να χάνω την ψυχραιμία μου, ακόμη και αν με πνίγει το δίκιο, ακόμη και αν πρόκειται για τόσο σημαντικό ζήτημα.

Όταν πήγε στην τάξη του, για την αποκατάσταση της "τάξης" και εγώ, προχώρησα στα επόμενα, πιο "απελευθερωμένος". Απλά όπως είπα το συγκεκριμένο θέμα δεν αφορά μόνο στο δικό μου παιδί, αλλά σε όλα τα παιδιά του σχολείου γι αυτό και προτίμησα να το θέσω υπόψη των απολύτως αρμόδιων αυτιών. Είμαι απόλυτα σίγουρος πως δεν θα ξαναμείνει παιδάκι κλειδωμένο μόνο του απέξω στο συγκεκριμένο σχολείο (τουλάχιστον).

Το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι?? Έστω ότι εσύ είχες προλάβει να φύγεις με το αυτοκίνητο σου, τότε το παιδί θα έμενε έξω από το σχολείο για ώρες χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει με κάποιον τρόπο.

 

[Δροσουλίτης]

Το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι?? Έστω ότι εσύ είχες προλάβει να φύγεις με το αυτοκίνητο σου, τότε το παιδί θα έμενε έξω από το σχολείο για ώρες χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει με κάποιον τρόπο.

Ευτυχώς έχω το συνήθειο να τον "κατασκοπεύω" λιγάκι καθώς ξεμακραίνει με τα φιλαράκια του για να παίρνω δυνάμεις για το υπόλοιπο της ημέρας, οπότε και στην συγκεκριμένη περίπτωση μπόρεσα να το αποφύγω το όποιο, χειρότερο.

 

[Devil]

Γράψε μια αναφορά προς το σχολείο με κοινοποίηση στην Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης εκθέτοντας τους με συντομία και περιεκτικότητα το γεγονός και κατόπιν ζήτα να σε ενημερώσουν εγγράφως που προβλέπεται αυτό που έγινε και αν επρόκειτο να επαναληφθεί σε κάποιο άλλο παιδί.

Επίσης να σου αποστείλλουν τους κανόνες τους οποίους προφασίστηκε η επιστάτρια κατα την στιχομυθία που είχατε δια ζώσης. Γενικά οι αναφορές έχουν γίνει το αγαπημένο μου χόμπι οταν βεβαια χρειάζεται.

Mην κάνεις κάτι όμως αν σου ζήτησαν συγγνώμη.

 

[Guest 126033]

Σήμερα, πηγαίνοντας τον δεκάχρονο μικρό μου στο σχολείο του, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Το κουδούνι χτυπάει στις 08.15. Δυστυχώς όμως, πέσαμε σε κίνηση και φτάσαμε απέναντι από την πόρτα του σχολείου του στις 08.20 ακριβώς. Για να μην αργήσει περισσότερο αν θα έκανα αναστροφή λίγο παραπάνω για να τον πάω ακριβώς απέξω, κατέβηκε και πέρασε προσεκτικά το δρόμο οπότε και πήγε στην πόρτα, στην οποία και έβλεπα πως υπήρχε προσωπικό του σχολείου, οπότε και δεν ανησύχησα.
Κάνω την αναστροφή και περνάω πιά έξω από την πόρτα του σχολείου (έχουν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά) και βλέπω τον μικρό, μόνο του να κάθεται στα κάγκελα, έξω από την κλειδωμένη πόρτα.
Σταματάω και μου λέει πως η επιστάτρια δεν τον άφησε να μπει μέσα γιατί λέει πως στις 8.15 κλείνει την πόρτα και θα πρέπει να περιμένει να μπει την επόμενη ώρα. Ένα παιδί, 10 χρονών, να κάθεται στο δρόμο, μόνο του. Γιατί άργησε πέντε λεπτά, μία φορά, σε ένα δρόμο που ανα πάσα στιγμή γίνεται απροσπέλαστος από την οποιαδήποτε αιτία.
Και τονίζω, πως ήταν στην πόρτα αυτή η κυρία. Ήταν εκεί, του αρνήθηκε την είσοδο και απλά κλείδωσε και έφυγε.
Αν δεν την έβλεπα στην πόρτα, δεν θα τον άφηνα να μπει. Η τελευταία μου εικόνα ήταν ο μικρός να μιλάει μαζί της.

Τη φωνάζω λοιπόν, και μου έρχεται.

"Είναι οι κανόνες μου λέει", με αυταρέσκεια που θα ζήλευε και η Ίρμα Γκρέσε του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Belsen.

Δεν χρειάστηκε να μπω στον κόπο να της πω οτιδήποτε, τι άλλο να πει κάποιος μετά από αυτό, της ζήτησα να φωνάξει την διευθύντρια του σχολείου.
Το τι ακολούθησε, λίγη σημασία έχει, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν δικαιώθηκα. Θα κάνω αυτό που επιβάλει η συνείδηση μου όταν αντιμετωπίζω κάτι που θεωρώ απόλυτα εγκληματικό. Και δεν μου αρκεί καμία συγγνώμη. Λυπάμαι, αλλά δε μου αρκεί. Και θα το έκανα, ειλικρινά για κάθε παιδί στη θέση του δικού μου.
Ας τον έβαζε μέσα στο σχολείο και ας ακολουθούσε ότι θεωρεί πως της λένε οι κανόνες της. Να είναι ασφαλής όμως. Αν δεν τον έβλεπα, θα πέρναγε μια ολόκληρη ώρα ολομόναχος στο δρόμο. Έκθετος σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Πραγματικό κίνδυνο.

Στάθηκα όμως στο γεγονός, πως και αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη στον Πειραιά, "κανόνες" επικαλέστηκαν στην απολογία τους.
Αναρωτιέμαι τι θα συμβαίνει σε μια παιδική ψυχή, όταν βλέπουν και ακούν γύρω τους "κανόνες", να ρίχνουν ανθρώπους στην θάλασσα για να πνιγούν και μικρά παιδιά να αφήνονται έξω από κλειδωμένες πόρτες.

Γι αυτό και το αναφέρω και εδώ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να κανονικοποιήσουμε το παράλογο.
Να το προσέξετε πολύ αυτό, ως νέα γενιά. Μη κάνετε τυχόν δικά μας λάθη.

Καλησπέρα και πραγματικα ειναι ένα γεγονός που δεν πρέπει να το αφήνουμε όλοι εμείς οι γονείς να περνάει χωρίς να γίνετε αναφορά.

Ο κανόνας λέει ναι όντως ότι το παιδί θα μπει στην τάξη την επόμενη διδακτική ώρα, ΑΛΛΑ το παιδί θα παραμένει εντός του σχολικού χώρου, στο προαύλιο η όπου αλλού θεωρείται προστατευμενο .

Αυτός ειναι νομος που ισχύει εδώ και χρόνια.
Πλήρη ευθύνη έχει το σχολικό περιβάλλον αλλά ακριβώς επειδή ακόμα πλαισιώνεται από ακατάλληλους και ανεγκέφαλους με παντελώς έλλειψη υπευθυνότητας πρέπει να είμαστε εκεί εμείς και φυσικά να τους επισημάνουμε ότι αν δεν μπορούν να πάνε σπίτια τους .
Κανένα παιδί πλέον εκτεθειμένο.

Ας ειναι αφορμή αυτό το θλιβερο γεγονός για να εξοπλιστεί το παιδάκι σου στο γεγονός πως θα πρέπει να είναι δύο και τρεις φορές περισσότερο προσεκτικό -εξοπλισμένο ώστε να αντιμετωπίσει ένα ενδεχόμενο κίνδυνο ακόμα και στο σχολικό του περιβάλλον!

 

[Δροσουλίτης]

Γράψε μια αναφορά προς το σχολείο με κοινοποίηση στην Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης εκθέτοντας τους με συντομία και περιεκτικότητα το γεγονός και κατόπιν ζήτα να σε ενημερώσουν εγγράφως που προβλέπεται αυτό που έγινε και αν επρόκειτο να επαναληφθεί σε κάποιο άλλο παιδί.

Επίσης να σου αποστείλλουν τους κανόνες τους οποίους προφασίστηκε η επιστάτρια κατα την στιχομυθία που είχατε δια ζώσης. Γενικά οι αναφορές έχουν γίνει το αγαπημένο μου χόμπι οταν βεβαια χρειάζεται.

Προσωπικά χρησιμοποιώ διαφορετική κατεύθυνση για τέτοιου είδους θέματα σε ότι έχει να κάνει με το δημόσιο τομέα.
Προτιμώ να ακολουθώ την αντίστροφη διαδρομή, ξεκινώντας από την "κεφαλή". Ναι, ξέρω πως δεν είναι η απόλυτα "ηθική" τακτική, αλλά δεν βλέπω και γενικότερα την ηθική ως χαρακτηριστικό στην πολιτική σκηνή, οπότε και δεν νιώθω πως κάνω κάτι τόσο άσχημο. Και δεν το κάνω για προσωπικό μου όφελος, αλλά για να ληφθούν μέτρα, άμεσα, για όλα τα παιδιά του σχολείου. Ευτυχώς, έχω τον τρόπο να το κάνω αυτό, έχω υπάρξει εξωτερικός συνεργάτης σε ουκ ολίγες επιτροπές της βουλής που σχετίζονταν με το αντικείμενο μου και δεν θα διστάσω να το αξιοποιήσω αυτό σε ζήτημα σα και αυτό που αναφέρω.

Ο σκοπός, αγιάζει τα μέσα. Και τέτοιος σκοπός, τα καθαγιάζει απόλυτα.
Για την "κοιλιά" μου που λένε, δε θα καταδεχόμουν να ζητήσω ούτε ένα ποτήρι νερό από πολιτικό, ακόμη και αν άφριζα από τη δίψα.

Ο "ορθόδοξος" τρόπος των αναφορών όχι μόνο μπορεί να οδηγήσει σε μια θολή και χρονοβόρα διαδικασία , αλλά αρκετές φορές τους κάνει να εστιάζουν αποκλειστικά στο περιστατικό του καταγγέλλοντος και να κλείνουν σε αυτό την "υπόθεση". Ο φόβος πως μπορεί να είναι το επόμενο επίκεντρο της αγανάκτησης της κοινωνίας, τους κάνει και πραγματοποιούν θαύματα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Σεπτεμβρίου 2023

Καλησπέρα και πραγματικα ειναι ένα γεγονός που δεν πρέπει να το αφήνουμε όλοι εμείς οι γονείς να περνάει χωρίς να γίνετε αναφορά.

Ο κανόνας λέει ναι όντως ότι το παιδί θα μπει στην τάξη την επόμενη διδακτική ώρα, ΑΛΛΑ το παιδί θα παραμένει εντός του σχολικού χώρου, στο προαύλιο η όπου αλλού θεωρείται προστατευμενο .

Αυτός ειναι νομος που ισχύει εδώ και χρόνια.
Πλήρη ευθύνη έχει το σχολικό περιβάλλον αλλά ακριβώς επειδή ακόμα πλαισιώνεται από ακατάλληλους και ανεγκέφαλους με παντελώς έλλειψη υπευθυνότητας πρέπει να είμαστε εκεί εμείς και φυσικά να τους επισημάνουμε ότι αν δεν μπορούν να πάνε σπίτια τους .
Κανένα παιδί πλέον εκτεθειμένο.

Ας ειναι αφορμή αυτό το θλιβερο γεγονός για να εξοπλιστεί το παιδάκι σου στο γεγονός πως θα πρέπει να είναι δύο και τρεις φορές περισσότερο προσεκτικό -εξοπλισμένο ώστε να αντιμετωπίσει ένα ενδεχόμενο κίνδυνο ακόμα και στο σχολικό του περιβάλλον!

Ότι λες, ακριβώς.

 

[Devil]

Ο "ορθόδοξος" τρόπος των αναφορών όχι μόνο μπορεί να οδηγήσει σε μια θολή και χρονοβόρα διαδικασία , αλλά αρκετές φορές τους κάνει να εστιάζουν αποκλειστικά στο περιστατικό του καταγγέλλοντος και να κλείνουν σε αυτό την "υπόθεση". Ο φόβος πως μπορεί να είναι το επόμενο επίκεντρο της αγανάκτησης της κοινωνίας, τους κάνει και πραγματοποιούν θαύματα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Σεπτεμβρίου 2023

Το Δημόσιο πονάει και καίγεται μόλις δεί χαρτί.... ειδικά με κοινοποίηση στην προϊσταμένη αρχή.

Είναι άλλο να κάτσεις να συζητήσεις με κάποιον υπάλληλο που θα σ λέει μπαρούφες προφορικά για να σε "ηρεμήσει" και άλλο να πάρουν χαρτί με αριθμό πρωτοκόλλου εισερχομένου τον οποίο επίσης θα ζητήσεις να μάθεις.

Εγω σου είπα εάν ζήτησαν συγγνώμη και κατάλαβαν τη μαλακία τους μην τους την κάνεις. Αν όμως συνέχιζαν να υποστηρίζουν όλο αυτο το σκηνικό εγω θα τους την έκανα.

 

[Valder]

Τι μου θύμησες. Σωτήριον έτος 1998, πρώτη Λυκείου. Μια απο τα ίδια, ολόιδια.

8.20 κλειδωμένη η πόρτα. Ο Διευθυντής ασχέτως που γνώριζε πως υπήρχε ιδιαίτερη κατάσταση, είχε δώσει εντολή στον επιστάτη να κλειδωνει την πόρτα άμεσα.

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά θα πω μονάχα πως η Βυζαντινή διπλωματία ήταν τόσο πειστική που η πόρτα έμεινε πάντα ανοιχτή μέχρι που τελείωσα το λύκειο.

Το κεφάλι την κάνει τη δουλειά, δεν είναι η επιστάτρια τίποτα παρά ενας μικρός φεουδάρχης.

Εξαιρετικός χειρισμός Δροσουλίτη. Γνησίως Αυτοκρατορικός.

 

[Λένω]

Σήμερα, πηγαίνοντας τον δεκάχρονο μικρό μου στο σχολείο του, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Το κουδούνι χτυπάει στις 08.15. Δυστυχώς όμως, πέσαμε σε κίνηση και φτάσαμε απέναντι από την πόρτα του σχολείου του στις 08.20 ακριβώς. Για να μην αργήσει περισσότερο αν θα έκανα αναστροφή λίγο παραπάνω για να τον πάω ακριβώς απέξω, κατέβηκε και πέρασε προσεκτικά το δρόμο οπότε και πήγε στην πόρτα, στην οποία και έβλεπα πως υπήρχε προσωπικό του σχολείου, οπότε και δεν ανησύχησα.
Κάνω την αναστροφή και περνάω πιά έξω από την πόρτα του σχολείου (έχουν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά) και βλέπω τον μικρό, μόνο του να κάθεται στα κάγκελα, έξω από την κλειδωμένη πόρτα.
Σταματάω και μου λέει πως η επιστάτρια δεν τον άφησε να μπει μέσα γιατί λέει πως στις 8.15 κλείνει την πόρτα και θα πρέπει να περιμένει να μπει την επόμενη ώρα. Ένα παιδί, 10 χρονών, να κάθεται στο δρόμο, μόνο του. Γιατί άργησε πέντε λεπτά, μία φορά, σε ένα δρόμο που ανα πάσα στιγμή γίνεται απροσπέλαστος από την οποιαδήποτε αιτία.
Και τονίζω, πως ήταν στην πόρτα αυτή η κυρία. Ήταν εκεί, του αρνήθηκε την είσοδο και απλά κλείδωσε και έφυγε.
Αν δεν την έβλεπα στην πόρτα, δεν θα τον άφηνα να μπει. Η τελευταία μου εικόνα ήταν ο μικρός να μιλάει μαζί της.

Τη φωνάζω λοιπόν, και μου έρχεται.

"Είναι οι κανόνες μου λέει", με αυταρέσκεια που θα ζήλευε και η Ίρμα Γκρέσε του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Belsen.

Δεν χρειάστηκε να μπω στον κόπο να της πω οτιδήποτε, τι άλλο να πει κάποιος μετά από αυτό, της ζήτησα να φωνάξει την διευθύντρια του σχολείου.
Το τι ακολούθησε, λίγη σημασία έχει, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν δικαιώθηκα. Θα κάνω αυτό που επιβάλει η συνείδηση μου όταν αντιμετωπίζω κάτι που θεωρώ απόλυτα εγκληματικό. Και δεν μου αρκεί καμία συγγνώμη. Λυπάμαι, αλλά δε μου αρκεί. Και θα το έκανα, ειλικρινά για κάθε παιδί στη θέση του δικού μου.
Ας τον έβαζε μέσα στο σχολείο και ας ακολουθούσε ότι θεωρεί πως της λένε οι κανόνες της. Να είναι ασφαλής όμως. Αν δεν τον έβλεπα, θα πέρναγε μια ολόκληρη ώρα ολομόναχος στο δρόμο. Έκθετος σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Πραγματικό κίνδυνο.

Στάθηκα όμως στο γεγονός, πως και αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη στον Πειραιά, "κανόνες" επικαλέστηκαν στην απολογία τους.
Αναρωτιέμαι τι θα συμβαίνει σε μια παιδική ψυχή, όταν βλέπουν και ακούν γύρω τους "κανόνες", να ρίχνουν ανθρώπους στην θάλασσα για να πνιγούν και μικρά παιδιά να αφήνονται έξω από κλειδωμένες πόρτες.

Γι αυτό και το αναφέρω και εδώ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να κανονικοποιήσουμε το παράλογο.
Να το προσέξετε πολύ αυτό, ως νέα γενιά. Μη κάνετε τυχόν δικά μας λάθη.

Λοιπόν αγαπητέ μου, κοίταξε εδώ στο κάτω μέρος της σελίδας 15 (Β.Φοίτηση και Σχολική Ζωή)

https://www.minedu.gov.gr/publications/docs2020/%CE%95%CE%93%CE%9A%CE%A5%CE%9A%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%A3_%CE%9B%CE%95%CE%99%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%93%CE%99%CE%91%CE%A3_pdf.pdf

Το Προεδικό Διάταγμα που αναφέρεται είναι αυτό, κοίταξε στο άρθρο 18 (Β.ΔΗΜΟΤΙΚΑ)

Προεδρικό Διάταγμα 79/2017 - ΦΕΚ 109/Α/1-8-2017 (Κωδικοποιημένο)

Τρέχουσα ενοποιημένη έκδοση: 16.06.2021. Το Κωδικοποιημένο αρχείο, εκδόθηκε σε ενοποιημένο κείμενο με ενσωματωμένες τις μεταγενέστερες τροποποιήσεις.

www.e-nomothesia.gr

ΕΩΠ=Εβδομαδιαίο Ωρολόγιο Πρόγραμμα

Ασφαλώς, όπως είναι ευνόητο, δεν αναφέρεται τίποτα από τα απαράδεκτα που συνέβησαν.
Νομίζω ότι δεν πρέπει να το αφήσεις να περάσει έτσι έστω και αν είναι σε προφορικό λόγο.
Τουλάχιστον να ταρακουνηθούν έτσι ώστε ούτε στο δικό σου παιδί ούτε σε κάποιο άλλο να μην επαναληφθούν τα ίδια.

 

[Dias]

Εκτός από τη διεύθυνση πρωτοβάθμιας, καλό θα ήταν το θέμα να αναφερθεί και στον ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.
Η επικοινωνία με τους ενήλικες μπορεί να γίνεται στο τηλ.213 1306703 – 213 1306605. Πληροφορίες και στην ιστοσελίδα του Συνηγόρου, www.synigoros.gr

 

[Δροσουλίτης]

Το Δημόσιο πονάει και καίγεται μόλις δεί χαρτί.... ειδικά με κοινοποίηση στην προϊσταμένη αρχή.

Είναι άλλο να κάτσεις να συζητήσεις με κάποιον υπάλληλο που θα σ λέει μπαρούφες προφορικά για να σε "ηρεμήσει" και άλλο να πάρουν χαρτί με αριθμό πρωτοκόλλου εισερχομένου τον οποίο επίσης θα ζητήσεις να μάθεις.

Εγω σου είπα εάν ζήτησαν συγγνώμη και κατάλαβαν τη μαλακία τους μην τους την κάνεις. Αν όμως συνέχιζαν να υποστηρίζουν όλο αυτο το σκηνικό εγω θα τους την έκανα.

Αν δεν ήξερα πως η εναλλακτική μέθοδος που διάλεξα θα φέρει άμεσα αποτελέσματα, θα ειδοποιούσα την αστυνομία και θα έκανα μηνυτήρια αναφορά για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο με βάση τον 306 του π.κ. Δεν την έκανα γιατί δεν ήθελα να φέρω αναστάτωση σε όλο το σχολείο.

Αν είχα διάθεση "εκδίκησης" αρκούσε ένα τηλέφωνο στο γραφείο σύνταξης ενός καναλιού. Δεν έχω όμως τέτοιου είδους προθέσεις. Δεν νομίζω πως βοηθούν τον ουσιαστικό σκοπό και νομίζω πως πολύ σωστά απευθύνθηκα εκεί που απευθύνθηκα. Και πραγματικά, δεν ένιωσα πως κινητοποιήθηκαν για να μου κάνουν τη "χάρη", νομίζω πως το είδαν ως μια πιθανή τραγωδία που ευτυχώς την πρόλαβαν πριν εξελιχθεί. Πολύ φυσιολογικό, η κοινωνία βράζει, δεν έχει πολλές ανοχές/αντοχές ακόμη.
Στο σχολείο θα πάει επιθεωρητής από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και φυσικά υπάρχουν και πειθαρχικές διαδικασίες που ενεργοποιούνται. Εκτιμώ πως έτσι θα μπουν τα πράγματα στην θέση τους. Δε θα λυπηθώ καθόλου αν υπάρξουν κυρώσεις. Αν κάποιος νιώθει πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ευθύνες που έχει μια θέση, οφείλει να το δηλώνει, πριν η ανεπάρκεια του οδηγήσει σε κάποια τραγωδία. Τόσο απλά.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Σεπτεμβρίου 2023

Λοιπόν αγαπητέ μου, κοίταξε εδώ στο κάτω μέρος της σελίδας 15 (Β.Φοίτηση και Σχολική Ζωή)

https://www.minedu.gov.gr/publications/docs2020/%CE%95%CE%93%CE%9A%CE%A5%CE%9A%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%A3_%CE%9B%CE%95%CE%99%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%93%CE%99%CE%91%CE%A3_pdf.pdf

Το Προεδικό Διάταγμα που αναφέρεται είναι αυτό, κοίταξε στο άρθρο 18 (Β.ΔΗΜΟΤΙΚΑ)

Προεδρικό Διάταγμα 79/2017 - ΦΕΚ 109/Α/1-8-2017 (Κωδικοποιημένο)

Τρέχουσα ενοποιημένη έκδοση: 16.06.2021. Το Κωδικοποιημένο αρχείο, εκδόθηκε σε ενοποιημένο κείμενο με ενσωματωμένες τις μεταγενέστερες τροποποιήσεις.

www.e-nomothesia.gr

ΕΩΠ=Εβδομαδιαίο Ωρολόγιο Πρόγραμμα

Ασφαλώς, όπως είναι ευνόητο, δεν αναφέρεται τίποτα από τα απαράδεκτα που συνέβησαν.
Νομίζω ότι δεν πρέπει να το αφήσεις να περάσει έτσι έστω και αν είναι σε προφορικό λόγο.
Τουλάχιστον να ταρακουνηθούν έτσι ώστε ούτε στο δικό σου παιδί ούτε σε κάποιο άλλο να μην επαναληφθούν τα ίδια.

Δεν το συζητάμε καν, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για το συμβάν και για κανένα παρόμοιο συμβάν.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Σεπτεμβρίου 2023

Το κεφάλι την κάνει τη δουλειά, δεν είναι η επιστάτρια τίποτα παρά ενας μικρός φεουδάρχης.

Αυτό ακριβώς ισχύει Βάλντερ. Όπως και στα Τέμπη, με ενδιαφέρει όχι αυτή, αλλά αυτός που τη θεώρησε ικανή να βρίσκεται στη θέση αυτή.

 

[Devil]

Η έκθεση δεν στοιχειοθετειται τόσο ευκολα θα έπρεπε να αποδειχθεί ότι περνουσε κάποιος εκείνη την ώρα που θα έκανε επίθεση στο παιδι η θα ήταν σε σημείο που θα περνουσαν αυτοκίνητα κ θα τον κτυπουσαν. Μπορεί να σ πει η επιστάτης ότι ήμουν εκεί και έβλεπα.

Εγώ δε θεωρώ καν ότι είναι δουλειά του γονιου να ψάξει νομοθεσίες. Το σχολείο που έκανε αυτή τη κίνηση είναι υποχρεωμένο να ενημερωσει για το νομοθετικό πλαισιο που ακολουθησε.

Όποτε εάν δεν ζητουσαν συγγνώμη θα έκανα μια αναφορά να μ απαντήσουν. Στα προφορικα λέμε πολλα όταν όμως πρεπει να απαντήσουν γραπτά τους φευγει η μαγκιά. Ουτε 5 λεπτά δεν θα μ έπαιρνε να το γράψω.

 

[Samael]

Σήμερα, πηγαίνοντας τον δεκάχρονο μικρό μου στο σχολείο του, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Το κουδούνι χτυπάει στις 08.15. Δυστυχώς όμως, πέσαμε σε κίνηση και φτάσαμε απέναντι από την πόρτα του σχολείου του στις 08.20 ακριβώς. Για να μην αργήσει περισσότερο αν θα έκανα αναστροφή λίγο παραπάνω για να τον πάω ακριβώς απέξω, κατέβηκε και πέρασε προσεκτικά το δρόμο οπότε και πήγε στην πόρτα, στην οποία και έβλεπα πως υπήρχε προσωπικό του σχολείου, οπότε και δεν ανησύχησα.
Κάνω την αναστροφή και περνάω πιά έξω από την πόρτα του σχολείου (έχουν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά) και βλέπω τον μικρό, μόνο του να κάθεται στα κάγκελα, έξω από την κλειδωμένη πόρτα.
Σταματάω και μου λέει πως η επιστάτρια δεν τον άφησε να μπει μέσα γιατί λέει πως στις 8.15 κλείνει την πόρτα και θα πρέπει να περιμένει να μπει την επόμενη ώρα. Ένα παιδί, 10 χρονών, να κάθεται στο δρόμο, μόνο του. Γιατί άργησε πέντε λεπτά, μία φορά, σε ένα δρόμο που ανα πάσα στιγμή γίνεται απροσπέλαστος από την οποιαδήποτε αιτία.
Και τονίζω, πως ήταν στην πόρτα αυτή η κυρία. Ήταν εκεί, του αρνήθηκε την είσοδο και απλά κλείδωσε και έφυγε.
Αν δεν την έβλεπα στην πόρτα, δεν θα τον άφηνα να μπει. Η τελευταία μου εικόνα ήταν ο μικρός να μιλάει μαζί της.

Τη φωνάζω λοιπόν, και μου έρχεται.

"Είναι οι κανόνες μου λέει", με αυταρέσκεια που θα ζήλευε και η Ίρμα Γκρέσε του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Belsen.

Δεν χρειάστηκε να μπω στον κόπο να της πω οτιδήποτε, τι άλλο να πει κάποιος μετά από αυτό, της ζήτησα να φωνάξει την διευθύντρια του σχολείου.
Το τι ακολούθησε, λίγη σημασία έχει, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν δικαιώθηκα. Θα κάνω αυτό που επιβάλει η συνείδηση μου όταν αντιμετωπίζω κάτι που θεωρώ απόλυτα εγκληματικό. Και δεν μου αρκεί καμία συγγνώμη. Λυπάμαι, αλλά δε μου αρκεί. Και θα το έκανα, ειλικρινά για κάθε παιδί στη θέση του δικού μου.
Ας τον έβαζε μέσα στο σχολείο και ας ακολουθούσε ότι θεωρεί πως της λένε οι κανόνες της. Να είναι ασφαλής όμως. Αν δεν τον έβλεπα, θα πέρναγε μια ολόκληρη ώρα ολομόναχος στο δρόμο. Έκθετος σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Πραγματικό κίνδυνο.

Στάθηκα όμως στο γεγονός, πως και αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη στον Πειραιά, "κανόνες" επικαλέστηκαν στην απολογία τους.
Αναρωτιέμαι τι θα συμβαίνει σε μια παιδική ψυχή, όταν βλέπουν και ακούν γύρω τους "κανόνες", να ρίχνουν ανθρώπους στην θάλασσα για να πνιγούν και μικρά παιδιά να αφήνονται έξω από κλειδωμένες πόρτες.

Γι αυτό και το αναφέρω και εδώ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να κανονικοποιήσουμε το παράλογο.
Να το προσέξετε πολύ αυτό, ως νέα γενιά. Μη κάνετε τυχόν δικά μας λάθη.

Καταρχάς μπράβο που αντέδρασες σε αυτό το επικώς απαράδεκτο συμβάν .
Για εμένα κυνήγησε τους όσο μπορείς εαν διέκρινες στην συζήτηση σου με την διευθύντρια οτι δεν έχει κανένα σκοπό να επιληφθεί του θέματος . Διότι εαν είχε γίνει το οτιδήποτε θα βάραγες το κεφάλι σου στον τοίχο και θα συζητούσαμε τώρα για την ανεπάρκεια του σχολικού προσωπικού . Έχεις την ευκαιρία να πλήξεις τέτοιους ανθρώπους χωρίς να βρίσκεσαι σε δυσάρεστη θέση ευτυχώς . Αν μη τι άλλο δεν είναι και έμπιστοι με αυτό που κάνανε για να προσέχουν τα παιδιά καθώς βάζουν τους όποιους κανόνες πάνω απο την ανθρώπινη ζωή .

Ναι υπάρχουν κανόνες αλλά κανένας κανόνας δεν ακολουθείται ποτέ κατά γράμμα γιατί υπάρχουν περιστάσεις που δεν το επιτρέπουν . Οι κανόνες υπάρχουν για να διασφαλίζεται σε φυσιολογικές συνθήκες η ευρυθμία ενός συστήματος . Δεν είναι πάντα εφικτό όμως αυτό , και για αυτό είναι αναγκαία και η κρίση του ανθρώπου που εφαρμόζει τους κανόνες . Και η κρίση του ανθρώπου , εαν αυτός είναι νορμάλ , λέει οτι δεν αφήνεις ένα παιδί 10 χρονών έξω απο το σχολείο επειδή άργησε 5 λεπτά . Το βάζεις μέσα , να βεβαιωθεις οτι είναι δεν κινδυνεύει και μετά κλειδώνεις και εφαρμόζεις τον κανόνα . Απο την στιγμή που είσαι εκεί και το έχεις παρατηρήσει αυτό οφείλεις να κάνεις . Γιατί εαν τον πήγαινες ενώ η πόρτα ήταν ήδη κλειδωμένη και δεν έβλεπες κανέναν θα τον έπαιρνες και θα έφευγες προφανώς , αλλά τώρα αυτό τι ήταν ; Δηλαδή ούτε ρομπότ να ήταν η τύπισσα .

 

[Δροσουλίτης]

Η έκθεση δεν στοιχειοθετειται τόσο ευκολα θα έπρεπε να αποδειχθεί ότι περνουσε κάποιος εκείνη την ώρα που θα έκανε επίθεση στο παιδι η θα ήταν σε σημείο που θα περνουσαν αυτοκίνητα κ θα τον κτυπουσαν. Μπορεί να σ πει η επιστάτης ότι ήμουν εκεί και έβλεπα.

Εγώ δε θεωρώ καν ότι είναι δουλειά του γονιου να ψάξει νομοθεσίες. Το σχολείο που έκανε αυτή τη κίνηση είναι υποχρεωμένο να ενημερωσει για το νομοθετικό πλαισιο που ακολουθησε.

Όποτε εάν δεν ζητουσαν συγγνώμη θα έκανα μια αναφορά να μ απαντήσουν. Στα προφορικα λέμε πολλα όταν όμως πρεπει να απαντήσουν γραπτά τους φευγει η μαγκιά. Ουτε 5 λεπτά δεν θα μ έπαιρνε να το γράψ

Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που ήταν μπροστά όταν μου είπε το υπέροχο "ακολουθούσα τους κανόνες και κλείδωσα την πόρτα". Τους τράβηξα την προσοχή και μαζεύτηκαν. Πολλοί γονείς αφού παρέδωσαν τα παιδιά τους παρέμειναν εκεί γύρω
και κουβεντιάζανε. Όποτε, δεν τίθεται ζήτημα, το αυτόφωρο ήταν δεδομένο, αλλά δεν ήταν και αυτό το ζητούμενο μου όπως είπα παραπάνω.