Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η στροφή που έκανα δεν ήταν εκεί. Η στροφή ήταν όταν είχα μια σίγουρη δουλειά, με συνθήκες Δημοσίου, φοβερά καλοπληρωμένη για τις ώρες της, με μονιμότητα και την άφησα για να πάω να γίνω δικηγόρος, τη στιγμή που δεν είχα καν κάνει άσκηση και δεν ήξερα αν θα μ' αρέσει ή αν θα το μετάνιωνα οικτρά. Δεν το έχω μετανιώσει και θεωρώ πως όλοι πρέπει να ρισκάρουν εντός λογικών πλαισίων, αν νομίζουν πως μπορούν να βρουν κάτι καλύτερο (και ναι, είχα την στήριξη της οικογένειάς μου στην αλλαγή αυτή επαγγέλματος, αλλά θα το έκανα και χωρίς αυτή).Μια ασκουμενη δικηγόρος που δεν είχε κάνει κάν πρακτική, έφυγε απο ένα γραφείο που ήταν πολύ μακριά απο το σπιτι της και την εκμεταλλεύονταν και μισθολογικά και απο πλευράς ωρών εργασίας ασύστολα, με σκοπό να βρεί κάτι καλύτερο και πιο κοντά στο σπιτι της, και το βρήκε. Είχε την πλήρη στηριξη της οικογενείας της οσο δεν εργαζόταν, απ'οσο καταλαβα απο τα ποστ της.
Γενικά εγώ τα τελευταία δύο χρόνια έχω τολμήσει πράγματα που παλιότερα ούτε να τα σκεφτώ δεν ήθελα και όσο περνά ο καιρός, τόσο συνειδητοποίω πως, αν και κάποια απ' όσα άφησα πίσω με πονάνε, εντούτοις το να προσπαθείς διαρκώς για κάτι καλύτερο, μόνο θετικό μπορεί να αποβεί.
ΥΓ: Και είναι καγίρα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Προσωπικά έκανα την αλλαγή μου όταν ήρθα σε μία άγνωστη χώρα, με άγνωστη γλώσσα, και επέμεινα. Σπούδασα και έμεινα, έβαλα πολλά Χ σε παλιούς φίλους και γνωστούς που με απογοήτευσαν, οπότε ένιωσα μετέωρη σε κάθε τομέα...
Τώρα σκέφτομαι ξανά να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά γι' αυτό θέλω λίγο να το συζητήσουμε. Από μία ηλικία και μετά κι όντας μόνος σε αυτό, το κάνει κανείς πιο δύσκολα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
οφφτοπικ:Buggs, η Καγίρα άλλαξε επαγγελματικό τομέα, αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή. Δεν είναι ανάγκη να 'ναι όλες οι στροφές που κάνουμε 180 μοιρών και δεν είναι κακό να έχουμε τη σιγουριά της στήριξης των δικών μας... Πλέον δύσκολα συναντάμε δραματικές αλλαγές με μεγάλο ρίσκο, ατόμων που αλλιώς δε θα είχαν στον ήλιο μοίρα...
αυτό που θαυμάζω στο γιδάκι είναι ότι καταφέρνει να πει αυτά που θέλω να πω σχεδόν πάντα με τρόπο που να ... εντάσσεται στα πλαίσια σωστής συμπεριφοράς εντός φόρουμ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ophelia
Διάσημο μέλος
Buggs, η Καγίρα άλλαξε επαγγελματικό τομέα, αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή. Δεν είναι ανάγκη να 'ναι όλες οι στροφές που κάνουμε 180 μοιρών και δεν είναι κακό να έχουμε τη σιγουριά της στήριξης των δικών μας... Πλέον δύσκολα συναντάμε δραματικές αλλαγές με μεγάλο ρίσκο, ατόμων που αλλιώς δε θα είχαν στον ήλιο μοίρα...
Προσωπικά έκανα την αλλαγή μου όταν ήρθα σε μία άγνωστη χώρα, με άγνωστη γλώσσα, και επέμεινα. Σπούδασα και έμεινα, έβαλα πολλά Χ σε παλιούς φίλους και γνωστούς που με απογοήτευσαν, οπότε ένιωσα μετέωρη σε κάθε τομέα...
Τώρα σκέφτομαι ξανά να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά γι' αυτό θέλω λίγο να το συζητήσουμε. Από μία ηλικία και μετά κι όντας μόνος σε αυτό, το κάνει κανείς πιο δύσκολα.
πως ακριβώς το έκανες αυτό;;; Έμενες σε κάποια άλλη χώρα και σου την βάρεσε κάποια στιγμή και ήρθες Ελλάδα; και η γλώσσα; πως μπορεί ένας άνθρωπος να ρίξει μια μούντζα σε όλα πίσω του και αρχίσει από την αρχή....στ'αλήθεια σας θαυμάζω!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
οφφτοπικ:
αυτό που θαυμάζω στο γιδάκι είναι ότι καταφέρνει να πει αυτά που θέλω να πω σχεδόν πάντα με τρόπο που να ... εντάσσεται στα πλαίσια σωστής συμπεριφοράς εντός φόρουμ...
νιοοοο...
Κοίτα, η αλλαγή καθεαυτή δεν ήταν τόσο φοβερή, έγινα δεκτή για ένα μεταπτυχιακό. Οι συνθήκες, ωστόσο, το έκαναν τόσο έντονο: η γλώσσα, ο πρόσφατος χωρισμός μου, η απογοήτευση από φίλους, οι αντίξοες συνθήκες υπό τις οποίες τελείωσα τη διπλωματική μου μέσα σε ελάχιστους μήνες...πως ακριβώς το έκανες αυτό;;; Έμενες σε κάποια άλλη χώρα και σου την βάρεσε κάποια στιγμή και ήρθες Ελλάδα; και η γλώσσα; πως μπορεί ένας άνθρωπος να ρίξει μια μούντζα σε όλα πίσω του και αρχίσει από την αρχή....στ'αλήθεια σας θαυμάζω!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ophelia
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Subject to change
e-steki.gr Founder
Επίσης έχω κάνει την ίδια αλλαγή περίπου με τη Νινινάου, στα 15 μου (από Λέσβο Αθήνα) και ουδέποτε το μετάνιωσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dark_kronos
Επιφανές μέλος
σωστός...κάτι οικογενειακοί μας φίλοι (δεύτερη γενιά μεταναστών) στην Σουηδία έχουν μια κόρη ένα χρόνο μικρότερη η οποία όποτε μιλάμε στο τηλέφωνο, όλο κλαίει. Μπορεί γενικά το κράτος να δίνει τρομερές παροχές όμως πρέπει να έχει τεράστια κοινωνικά προβλήματα,ειδικά με τους ''μετανάστες".
Αφού μου λέει η κοπέλα τόσα χρόνια σε σουηδικό σχολείο έχει καταφέρει να κάνει μόνο μία φίλη από την Σουηδία....έλεος όμως, στον 21 αιώνα ζουμε!!!
Λολ... Κάτι ξαδερφούλες μου είναι Ελληνίδες, αλλά ζούσαν μέχρι τα 18 τους στη Σουηδία και δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα με τον κοινωνικό τους περίγυρο. Μάλλον είναι το πού θα πέσεις...
Εχει να κανει και με περιοχες, αλλα ο ρατσισμος περνει και δινει... Αφου και εγω που ειμαι και κατα το ημιση Σουηδος για πολους ειμουν "svartskale" (μαυροκεφαλος, και καλα πολυ κατωτερος). Και μετα λεμε για τους Ελληνες που βριζουν τους Αλβανους...
Δεν ειναι ομως μονο αυτο... Αυτο ειναι το λιγοτερο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
invalid
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Δεν ξέρω αν αυτό που έχω κάνει 2 φορές στην ζωή μου λέγεται στροφή ή επαναστάση.
Συνοπτικά η πρώτη αλλαγούλα έγινε γύρω στα 24 μου όταν αφήνοντας τον "έρωτα της ζωής μου" λίγο πριν παντρευτούμε, "αναγκάστηκα" ίσως γιατί με έπνιγαν όλα ίσως γιατί δεν μου άρεσε η ζωή που είχα διαλέξει να αφήσω ταυτόχρονα και την καρασίγουρη δουλειά στον μπαμπά μου, το πατρικό και την γειτονιά που μεγάλωσα, για να πιάσω ένα δυαράκι μόνη μου και να δουλεύω νυχθιμερον κερδιζοντας ούτε τα μισά απο όσα πριν, με σκοπό να "υψώσω το ανάστημα μου".
Λεπτομέρειες για όλα αυτά κάπου εδώ μέσα έχω ξαναγράψει.
Στην φάση εκείνη το πιο έντονο ζόρι δεν ήταν η δουλειά ούτε τα άθλια οικονομικά αλλά η συναισθηματική και ψυχολογική μου κατάσταση αφού επί μήνες (χρόνια μάλλον) αναρωτιόμουν αν έκανα καλά όσο αφορά τον αρραβωνιαστικό μου(ζούσα μια ψυχολογική "τραμπάλα") και οι σχέσεις μου με την οικογένεια μου ήταν ανύπαρκτες και μας πήρε δύο χρόνια για να ξαναμιλήσουμε.
Νόμιζα πως δεν θα ξαναπεράσω στην ζωή μου κάτι τόσο δύσκολο.Μεγάλη μπουκιά......
Το 2006 κι ενώ όλα βαίνουν καλώς, έχω μια αρκετά ικανοποιητική δουλειά και τα πράγματα με τους δικούς μου βελτιώνονται, μου προτεινεται μια δουλειά στην επαρχία και τυχαία στην περιοχή που έχω περάσει στις πανελλήνιες, τις οποίες σημ. έδωσα σε ηλικία 25 μέσα στην γενική εργασιομανία και περίοδο στόχων που διένυα τότε.Το θεωρώ θεική σύμπτωση ξαναμαζεύω τα μπογαλάκια μου και ξαναστήνω το σπιτικό μου άγνωστη μεταξύ αγνώστων σε μια καινούργια πόλη.
Η δουλειά αποδεικνύεται χαμηλότερη των προσδοκιών μου αλλά στους 5 μήνες που μου πήρε μέχρι να την παρατήσω κι επειδή είχα πεισμώσει να στεριώσω επιτέλους σε έναν τόπο χρησιμοποιώ τις γνωριμίες που έχω ήδη κάνει και παίρνω ένα καινούργιο επαγγελματικό ρίσκο να μπω συνέταιρος σε μια τουριστική επιχείρηση.
Η οποία ναι μεν πάει καλά αλλά όχι τόσο ώστε θα προσδοκούσα και για πρώτη φορά στην ζωή μου μετανοιώνω.
Μετανοιώνω πάρα πολύ που έφυγα απο την Αθήνα και μόνο εδώ μεταξύ αγνώστων μπορώ να το παραδεχτώ.Και φοβάμαι.........σε σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ, να μην έχω όρεξη να κάνω τίποτα, νομίζω πως με πνίγουν τα χρέη.....μέχρι και πίεση ανεβάζω που δεν είχα ποτέ.
Είναι απίστευτο αλλά πριν 6 χρόνια που ήμουν μόνη κι άφραγκη κυριολεκτικά δεν είχα τρομοκρατηθεί τόσο όσο τώρα, ίσως επειδή ήμουν μικρότερη κι είχα άλλη δύναμη κι αντοχή, ίσως επειδή τώρα ξέρω πως είναι και δεν θέλω να το ξαναπεράσω ρε γμτ.
Δεν ξέρω αν βγαίνω εκτός θέματος, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως καμμιά φορά οι αλλαγές δεν οδηγούν προς το καλύτερο, αλλά αν δεν τις κάνουμε ίσως ποτέ να μην το μάθουμε.
Και θέλω να υπάρχει αυτό το κείμενο γραμμένο ώστε σε κάποιους μήνες που θα χω βρει την άκρη μου, γιατί θα την βρω, να μπαίνω και να το διαβάζω για να εκτιμώ κάποια πράγματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ophelia
Διάσημο μέλος
Εχει να κανει και με περιοχες, αλλα ο ρατσισμος περνει και δινει... Αφου και εγω που ειμαι και κατα το ημιση Σουηδος για πολους ειμουν "svartskale" (μαυροκεφαλος, και καλα πολυ κατωτερος). Και μετα λεμε για τους Ελληνες που βριζουν τους Αλβανους...
Δεν ειναι ομως μονο αυτο... Αυτο ειναι το λιγοτερο...
αν αυτό είναι το λιγότερο, τότε πιο είναι το χειρότερο βρε Τάσο μου....
για πόλεις ξέρω σίγουρα για το Γκέτεμπορκ που μένει η φίλη μου και είναι ψιλοκόλλαση τα πράγματα...είναι και εκείνη μελαχρινούλα (κλασσική ελληνίδα) και έχει περάσει των παθών της τον τάραχο ειδικά από τα υπόλοιπα κορίτσια γιατί με τα αγόρια τα πάει καλύτερα-τους φαίνεται τροπική!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Θα προτιμούσα να πεθάνω, παρά να φοβάμαι να κουνηθώ μη τυχόν και δεν μου βγει σε καλό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
...
Δεν ξέρω αν βγαίνω εκτός θέματος, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως καμμιά φορά οι αλλαγές δεν οδηγούν προς το καλύτερο, αλλά αν δεν τις κάνουμε ίσως ποτέ να μην το μάθουμε.
Και θέλω να υπάρχει αυτό το κείμενο γραμμένο ώστε σε κάποιους μήνες που θα χω βρει την άκρη μου, γιατί θα την βρω, να μπαίνω και να το διαβάζω για να εκτιμώ κάποια πράγματα.
Κλέφτρα μου, κατ' αρχήν να σου πω ότι με συγκίνησες πολύ...
Δε χάρηκα που είσαι σε τέτοιο αδιέξοδο και χρειάστηκε να περάσεις τόσα, αλλά οι προτάσεις του κειμένου σου που παραθέτω τα λένε όλα.
Είμαι βέβαιη ότι κάποια στιγμή θα βρεις την άκρη. Πάρα πολύ συχνά είναι μπερδευτικές οι αλλαγές, μας αφήνουν να βράζουμε στην αγωνία μας και να νοσταλγούμε τις καλές μέρες τις βεβαιότητας... αλλά αυτό που μένει μέσα μας, η δύναμη που αποκτήσαμε, είναι το καλό του ρίσκου. Μόνο για τους άπραγους θα μπορούσα να πω ότι έζησαν χαμένα χρόνια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νομίζω πως όλοι συμφωνούν πως δεν οδηγούν όλες οι αλλαγές σε καλύτερα τοπία. Θέλει πολύ προσεκτική στάθμιση των υπέρ και των κατά για να αποφασίσεις αν τελικά αξίζει τον κόπο ή όχι. Το κακό είναι πως ακόμα και σε περιπτώσεις χαμηλού ρίσκου, οι περισσότεροι κάνουν πίσω, φοβούμενοι το χειρότερο σενάριο.
Το θέμα ειναι οτι το χειροτερο σενάριο, όπως και το ανάλογο ρίσκο διαφέρουν πολύ απο περιπτωση σε περιπτωση. Ενας πλανόδιος με ενα καροτσάκι που πουλουσε παγωτά, αμφισβήτησε μια φορά τον Ωνάση σε κατι που έλεγε. Εκεινος τον ρώτησε αν στοιχηματίζει το καροτσι του και όλη του την πραμάτεια σ'αυτό που έλεγε. Ο πλανόδιος του ειπε οτι ναι. Ο Ωνασης του ειπε τότε ότι άν νικησει θα του αγοράσει 'ενα καινούργιο καρότσι και δυο φορές τα πράγματα που ειχε απάνω, λέγοντας του ότι ειναι γενναιόδωρος. Ο πλανόδιος όμως του ειπε ότι για να ίσχυε το στοιχημα, αν νικούσε ήθελε ο Ωνάσης να του δώσει τη μισή του περιουσία, λέγοντας ότι έτσι ήταν και γενναιόδωρος. Οταν ο Ωνάσης τον ρώτησε γιατί ο πλανόδιος είπε, γιατί το καρότσι και η πραμάτεια εμένα είναι ολη μου η περιουσία, οπότε κι εσείς κύριε Ωνάση πρέπει να θεωρήσουμε ότι στοιχηματίζετε όλη τη δική σας
Υ.γ. Ο Ωνασης δεν πήγε το στοίχημα, γιατι υπήρχαν και άλλοι μπροστά
Έχεις φτάσει πολλές φορές κοντά στο θανατο που τον αψηφάς με τόση γενναιότητα...Θα προτιμούσα να πεθάνω, παρά να φοβάμαι να κουνηθώ μη τυχόν και δεν μου βγει σε καλό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Απάντηση στο αρχικό post του Τάσου: Σαφώς και δεν αναφέρομαι στη ποιότητα ζωής που παρέχει η Σουηδία (χρόνια μπροστά), αλλά στο ότι νιώθω να κολλάω πολύ περισσότερο εκεί πέρα. Όσο για τον ρατσισμό, όπου και να πας εκτός της χώρας σου, κομματάκι δύσκολο να τον αποφύγεις. Την περίοδο που οι Έλληνες μετανάστευαν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες για αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, τα Αμερικάνικα εστιατόρια έβαζαν ταμπέλες στις βιτρίνες τους που έγραφαν "No rats, no greeks" (δεν έχουμε ποντίκια, ούτε Έλληνες). Και όμως οι Έλληνες κατάφεραν να προσαρμοστούν πλήρως στην Αμερικάνικη κοινωνία και να κερδίσουν τον σεβασμό και τη καταξίωση.
Εχει να κανει και με περιοχες, αλλα ο ρατσισμος περνει και δινει... Αφου και εγω που ειμαι και κατα το ημιση Σουηδος για πολους ειμουν "svartskale" (μαυροκεφαλος, και καλα πολυ κατωτερος). Και μετα λεμε για τους Ελληνες που βριζουν τους Αλβανους...
Δεν ειναι ομως μονο αυτο... Αυτο ειναι το λιγοτερο...
Στην Ελλάδα, αν υπερασπιστείς τον Αλβανό που του κάνουν τη ζωή μαύρη με ρατσιστικές επιθέσεις, θα σε αντιμετωπίσουν και σένα ρατσιστικά, όπως τον Αλβανό που υπερασπίστηκες. Στη Σουηδία το να υπερασπιστείς έναν μεταστάστη επικροτείται. Δεν υπάρχει λοιπόν μέτρο σύγκρισης, ακόμα και εκεί...
Άλλωστε μη ξεχνάς ότι τον ρατσισμό μπορείς είτε να τον ανεχτείς, είτε να αντιδράσεις προς αυτούς που τον ασκούν.
Btw στο Γκέτεμποργκ έχω ακούσει από πολλούς ότι έχει μαζέψει μεγάλη μερίδα ακροδεξιών στοιχείων και ότι γενικά οι άνθρωποι είναι κάπως περίεργοι εκεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
io-io
Διάσημο μέλος
Εγω πηρα το ρισκο μου οταν εφυγα απο Ελλαδα στα 18 μου για να παω Αγγλια να σπουδασω, ενω ειχα θεση στην Αθηνα στους ΗΜΜΥ και ολοι οι φιλοι μου θα ηταν εκει η τριγυρω. Δεν ξερω αν τελικα μου ελειψε η φοιτητικη ζωη οπως την ζουμε στην Ελλαδα, αλλα σιγουρα δεν μετανιωσα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dark_kronos
Επιφανές μέλος
Στην Ελλάδα, αν υπερασπιστείς τον Αλβανό που του κάνουν τη ζωή μαύρη με ρατσιστικές επιθέσεις, θα σε αντιμετωπίσουν και σένα ρατσιστικά, όπως τον Αλβανό που υπερασπίστηκες. Στη Σουηδία το να υπερασπιστείς έναν μεταστάστη επικροτείται. Δεν υπάρχει λοιπόν μέτρο σύγκρισης, ακόμα και εκεί...
Εδω παιζει μεγαλη παγιδα/διπροσωπια.... Ολοι το παιζουν 'ανοιχτομυαλοι" και "αντιρατσιστες", στα λογια ομως ολοι καλοι ειμαστε... Πραξης ομως εγω αντιθετες ειδα απο ολους αυτους... και δεν ειδα κανεναν να επικρωτει καπιων, παρα μονο ψευτικα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
.....Μετανοιώνω πάρα πολύ που έφυγα απο την Αθήνα και μόνο εδώ μεταξύ αγνώστων μπορώ να το παραδεχτώ.Και φοβάμαι.........σε σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ, να μην έχω όρεξη να κάνω τίποτα, νομίζω πως με πνίγουν τα χρέη.....μέχρι και πίεση ανεβάζω που δεν είχα ποτέ.
Είναι απίστευτο αλλά πριν 6 χρόνια που ήμουν μόνη κι άφραγκη κυριολεκτικά δεν είχα τρομοκρατηθεί τόσο όσο τώρα............
Κατ άρχήν λυπάμαι για την αγωνία που περνάς. Προσπαθωντας να βοηθήσω επικεντρώνω στην τελευταία φράση.
Τώρα δηλαδή ούτε μόνη είσαι ούτε άφραγκη; Μήπως ο σύντροφος με τον οποίο είσαι τώρα, είναι η πηγή της πίεσης; Με τους συντρόφους μας αγαπιόμαστε μέν, ομως πολλές φορές παίζουμε και στοιχήματα αόρατα, του πόσο μπορούμε, τολμούμε, πόσο τσαμπουκά έχουμε και φυσικα, αν κερδίζουμε ή βγαίνουμε χαμένοι απο τους τσαμπουκάδες μας.
Κάτι τέτοιο παίζεται και στις οικογένειες, μάλιστα υπάρχουν συγγενείς που προκειμμένου να σου δείξουν ότι "κακώς σήκωσες κεφάλι" θα προχωρήσουν σε ενέργειες πολύ μακρύτερα απο απλά να μήν σε υποστηρίξουν.
Μπορεί δηλαδή, καποιοι ίσως και πολλοι, και σίγουρα όχι οι καλοί, φίλοι και συγγενείς, απαξ και έκανες την πρώτη επανάσταση καποιτε, να περιμένουν αιωνίως πότε θα την πατήσεις και σε κάτι τέτοιες καμπές - στιγμές, αυτό να το νοιώθεις τόσο πολύ γύρω σου που να σε πανικοβάλει. Σαν να δίνεις μια παράσταση σε τεντωμένο σκοινί με ένα κοινό που ευχεται και περιμένει να στραβοπατήσεις και να γκρεμοτσακιστεις.
Δεδομενου ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν εκφράζονται καθαρά, όμως η ικανοποίηση τους για τις δυσκολίες σου απορρέει, αυτή η αόρατη όμως εξαιρετικά δυσάρεστη κατάσταση μπορει να ειναι αυτή που σε πιέζει τόσο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 9 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.