Αιώνιοι Φοιτητές-Καθυστέρηση Σπουδών

[GeorgePap2003]

Η ολοκλήρωση ενός πανεπιστημιακού πτυχίου αποτελεί το βασικό και συχνά πιο εύκολο στάδιο στην πορεία ενός επαγγελματία. Εάν ένας φοιτητής δυσκολεύεται υπερβολικά να ολοκληρώσει το πρόγραμμα σπουδών του, αυτό ίσως είναι ένδειξη ότι ο συγκεκριμένος κλάδος δεν του ταιριάζει. Στην πραγματικότητα, οι μεγαλύτερες προκλήσεις εμφανίζονται μετά την αποφοίτηση: η είσοδος στην αγορά εργασίας και η δημιουργία μιας επιτυχημένης καριέρας σε ένα συχνά απαιτητικό και ανταγωνιστικό περιβάλλον. Είναι σημαντικό να αποδεχθούμε ότι οι ικανότητες και οι δεξιότητες διαφέρουν από άτομο σε άτομο, και συχνά, οι ίδιοι οι φοιτητές, επηρεασμένοι από οικογενειακές ή κοινωνικές προσδοκίες, αδυνατούν να το αντιληφθούν. Εξάλλου, δεν είναι ρεαλιστικό ή ωφέλιμο να επενδύει κάποιος δέκα χρόνια προσπαθώντας να ολοκληρώσει σπουδές σε έναν ήδη κορεσμένο επαγγελματικό τομέα, όπου μόνο οι πιο ικανοί και αφοσιωμένοι καταφέρνουν να εξελιχθούν. Κατα τη δική μου άποψη, η κοινωνία πρέπει να ενθαρρύνει την αναζήτηση εναλλακτικών δρόμων, πέρα από εκείνους που τυχαία επιλέχθηκαν στα 18. Η έγκαιρη αναγνώριση και αλλαγή πορείας δεν αποτελεί αποτυχία, αλλά ένδειξη ωριμότητας και διάθεσης για προσωπική εξέλιξη!

Νομίζω η δουλειά είναι δικαιολογία πλεον αφού πολλοί φοιτητές εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, διατηρώντας εξαιρετικές επιδόσεις. Αυτό αποδεικνύει ότι η ταυτόχρονη απασχόληση δεν αποτελεί απαραίτητα ανασταλτικό παράγοντα. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι η εργασία καθαυτή, αλλά η προσωπική πειθαρχία, η σωστή οργάνωση και η αφοσίωση στις προτεραιότητες (ναι η σχολή σου ειναι προτεραιότητα) . Επιπλέον να μην ξεχνάμε ότι, η απόφαση να παρακολουθήσει κανείς ένα πανεπιστημιακό πρόγραμμα είναι επιλογή που απαιτεί συνέπεια και δέσμευση. Εάν κάποιος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις επειδή εργάζεται, τότε θα έπρεπε είτε να αναθεωρήσει τη στρατηγική του είτε να αξιολογήσει αν οι σπουδές αυτές συνάδουν με τις δυνατότητές του. Το να παρατείνεται η ολοκλήρωση ενός πτυχίου λόγω δουλειάς υποδηλώνει έλλειψη επαρκούς προγραμματισμού! Αν ένας φοιτητής αφιερώνει χρόνο σε εργασίες που δεν σχετίζονται με το αντικείμενο σπουδών του και αυτό επηρεάζει την ακαδημαϊκή του απόδοση, ίσως είναι σκόπιμο να στραφεί στην αναζήτηση πρακτικής άσκησης ή συναφών εργασιακών εμπειριών-ειδικά άμα μιλάμε για τελειόφοιτους!

 

[chester20080]

Δεν είναι όλα άσπρο μαύρο, ο καθένας έχει τα δικά του και απεξω από το χορο καλά τα κρίνουμε.

Η κάθε σχολή έχει τα δικά της ζόρια και δυσκολία, ο κάθε φοιτητής έχει τη δική του ψυχολογία και οικογενειακά θέματα.

Και όντως πολλοί φοιτητές μπορεί να δουλεύουν παράλληλα σε ο,τι βρούνε επειδή οι οικογένειες τους δεν έχουν λεφτά να τους σπουδάσουν. Έλα βγαλε πολυτεχνείο εσυ στα 5 χρόνια με άριστα και να δουλεύεις παράλληλα. Οτι γίνεται γίνεται, όμως αυτό επαληθεύει το πρώτο που είπα ότι δεν είναι όλα ασπρο μαυρο. Επειδή κάποιοι μπορεί να το κάνουν δε σημαίνει ότι είναι άχρηστοι όσοι δεν το καταφερνουν. Δεν είναι ναι οχι, είναι προσπαθω να τα βγάλω πέρα.

Και δεν μιλάω προφανώς για αυτούς που έχουν αφήσει τελείως τη σχολή και είναι όλη μέρα για καφέ βόλτες κυλικείο και τιτσου ενώ είναι τρίτο έτος και χρωστάνε δεκάδες μαθήματα

 

[Lancelot]

Η ολοκλήρωση ενός πανεπιστημιακού πτυχίου αποτελεί το βασικό και συχνά πιο εύκολο στάδιο στην πορεία ενός επαγγελματία. Εάν ένας φοιτητής δυσκολεύεται υπερβολικά να ολοκληρώσει το πρόγραμμα σπουδών του, αυτό ίσως είναι ένδειξη ότι ο συγκεκριμένος κλάδος δεν του ταιριάζει. Στην πραγματικότητα, οι μεγαλύτερες προκλήσεις εμφανίζονται μετά την αποφοίτηση: η είσοδος στην αγορά εργασίας και η δημιουργία μιας επιτυχημένης καριέρας σε ένα συχνά απαιτητικό και ανταγωνιστικό περιβάλλον. Είναι σημαντικό να αποδεχθούμε ότι οι ικανότητες και οι δεξιότητες διαφέρουν από άτομο σε άτομο, και συχνά, οι ίδιοι οι φοιτητές, επηρεασμένοι από οικογενειακές ή κοινωνικές προσδοκίες, αδυνατούν να το αντιληφθούν. Εξάλλου, δεν είναι ρεαλιστικό ή ωφέλιμο να επενδύει κάποιος δέκα χρόνια προσπαθώντας να ολοκληρώσει σπουδές σε έναν ήδη κορεσμένο επαγγελματικό τομέα, όπου μόνο οι πιο ικανοί και αφοσιωμένοι καταφέρνουν να εξελιχθούν. Κατα τη δική μου άποψη, η κοινωνία πρέπει να ενθαρρύνει την αναζήτηση εναλλακτικών δρόμων, πέρα από εκείνους που τυχαία επιλέχθηκαν στα 18. Η έγκαιρη αναγνώριση και αλλαγή πορείας δεν αποτελεί αποτυχία, αλλά ένδειξη ωριμότητας και διάθεσης για προσωπική εξέλιξη!

Νομίζω η δουλειά είναι δικαιολογία πλεον αφού πολλοί φοιτητές εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, διατηρώντας εξαιρετικές επιδόσεις. Αυτό αποδεικνύει ότι η ταυτόχρονη απασχόληση δεν αποτελεί απαραίτητα ανασταλτικό παράγοντα. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι η εργασία καθαυτή, αλλά η προσωπική πειθαρχία, η σωστή οργάνωση και η αφοσίωση στις προτεραιότητες (ναι η σχολή σου ειναι προτεραιότητα) . Επιπλέον να μην ξεχνάμε ότι, η απόφαση να παρακολουθήσει κανείς ένα πανεπιστημιακό πρόγραμμα είναι επιλογή που απαιτεί συνέπεια και δέσμευση. Εάν κάποιος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις επειδή εργάζεται, τότε θα έπρεπε είτε να αναθεωρήσει τη στρατηγική του είτε να αξιολογήσει αν οι σπουδές αυτές συνάδουν με τις δυνατότητές του. Το να παρατείνεται η ολοκλήρωση ενός πτυχίου λόγω δουλειάς υποδηλώνει έλλειψη επαρκούς προγραμματισμού! Αν ένας φοιτητής αφιερώνει χρόνο σε εργασίες που δεν σχετίζονται με το αντικείμενο σπουδών του και αυτό επηρεάζει την ακαδημαϊκή του απόδοση, ίσως είναι σκόπιμο να στραφεί στην αναζήτηση πρακτικής άσκησης ή συναφών εργασιακών εμπειριών-ειδικά άμα μιλάμε για τελειόφοιτους!

Το πρόβλημα των ελληνικών πανεπιστημίων σίγουρα δεν είναι οι αιώνιοι φοιτητές, αλλά η διαρκής υποχρηματοδότηση.
Η συγκεκριμένη εμμονή έχει ως στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.

 

[Scandal]

τιτσου

Παίζουν ακόμα τιτσου οι φοιτητές; Δεν ξεπεράστηκε ακόμα;

 

[nPb]

Η ολοκλήρωση ενός πανεπιστημιακού πτυχίου αποτελεί το βασικό και συχνά πιο εύκολο στάδιο στην πορεία ενός επαγγελματία. Εάν ένας φοιτητής δυσκολεύεται υπερβολικά να ολοκληρώσει το πρόγραμμα σπουδών του, αυτό ίσως είναι ένδειξη ότι ο συγκεκριμένος κλάδος δεν του ταιριάζει.

Aυτό ισχύει αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει σαν κουλτούρα στην Ελλάδα όπου δεν υπάρχει κατεύθυνση ακόμη και μέσα στο Τμήμα. Θυμάμαι στο Τμήμα μας, ότι για να λάβω πληροφορίες για τις κατευθύνσεις που είχε το πρόγραμμα έπρεπε να ψάξω σε ανάλογα Τμήματα στις ΗΠΑ ή στην Αγγλία. Όταν έτυχε να ρωτήσω τη Γραμματεία ή κάποιον καθηγητή απλά μου είπε "έλα μωρέ, πάρε εκεί μια κατεύθυνση να τελειώνεις". Δεν είναι φαντασία μου. Σου μεταφέρω ότι ακριβώς μου είπαν.

Στην πραγματικότητα, οι μεγαλύτερες προκλήσεις εμφανίζονται μετά την αποφοίτηση: η είσοδος στην αγορά εργασίας και η δημιουργία μιας επιτυχημένης καριέρας σε ένα συχνά απαιτητικό και ανταγωνιστικό περιβάλλον. Είναι σημαντικό να αποδεχθούμε ότι οι ικανότητες και οι δεξιότητες διαφέρουν από άτομο σε άτομο, και συχνά, οι ίδιοι οι φοιτητές, επηρεασμένοι από οικογενειακές ή κοινωνικές προσδοκίες, αδυνατούν να το αντιληφθούν. Εξάλλου, δεν είναι ρεαλιστικό ή ωφέλιμο να επενδύει κάποιος δέκα χρόνια προσπαθώντας να ολοκληρώσει σπουδές σε έναν ήδη κορεσμένο επαγγελματικό τομέα, όπου μόνο οι πιο ικανοί και αφοσιωμένοι καταφέρνουν να εξελιχθούν. Κατα τη δική μου άποψη, η κοινωνία πρέπει να ενθαρρύνει την αναζήτηση εναλλακτικών δρόμων, πέρα από εκείνους που τυχαία επιλέχθηκαν στα 18. Η έγκαιρη αναγνώριση και αλλαγή πορείας δεν αποτελεί αποτυχία, αλλά ένδειξη ωριμότητας και διάθεσης για προσωπική εξέλιξη!

H προετοιμασία για την αγορά εργασίας είναι η μεγαλύτερη πατάτα. Αυτό που δεν λέει κανένας ότι ακόμη και σήμερα μια καριέρα βασίζεται 90% στις γνωριμίες επί πτωμάτων και ένα 10% τι έχεις σπουδάσει. Γι' αυτό υπάρχει και αυτή η αβεβαιότητα σε όλο τον κόσμο με εκατομμύρια νέους να ψάχνουν, άλλοι να απελπίζονται, κτλ. Η κοινωνία από αρχαιοτάτων χρόνων λειτουργεί σε ίδια αντανακλαστικά επειδή οι άνθρωποι είναι ίδιοι: γεννιούνται, ζουν, χέζουν, πεθαίνουν. Αν διαβάσεις σε επίκαιρα θέματα αρχαίων Ελλήνων, νομίζω και ο Αριστοφάνης και άλλοι κωμικογράφοι σατυρίζουν την ανεργία των νέων της εποχής τους. Υπήρχαν και τότε αρχαία Ελληνόπουλα που ήταν άνεργα. Φορούσαν χλαμύδα, σανδάλι και ήταν άνεργα. Περίμεναν από την αρχαία ΔΥΠΑ και την αρχαία Κεραμέως να φέρει το θέμα στην Εκκλησία του Δήμου.

Η ανεργία υπάρχει όσο υπάρχει άνθρωπος. Σήμερα η ανεργία υπάρχει με βάση την σημερινή κοινωνία.

Η επιτυχημένη καριέρα θέλει συγκυρία, σωστές γνωριμίες και καλές προσλαμβάνουσες τόσο από το οικογενειακό όσο και από το κοινωνικό περιβάλλο (φίλοι, συγγενείς, κτλ). Αν το σόι είναι χαμηλού επιπέδου εννοείται ότι αυτό αποτελεί βαρίδι. Δηλαδή, οι εικόνες που δέχεται κάποιος από μικρός είναι περιορισμένες. Το υπόλοιπο καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το σχολείο και το Πανεπιστήμιο. Στην εποχή μου δεν θυμάμαι στο σχολείο να υπήρχε η ενημέρωση για τις επιστήμες ούτε είχε πάει ποτέ η κουβέντα προς τα εκεί. Μόνο η καθηγήτρια που μας έκανε Οικονομικά στην Α' Λυκείου (να είναι καλά) μας άνοιγε κουβέντα χαλαρή για την αγορά εργασίας και μας έλεγε κάποια πράγματα επειδή τύχαινε και ο άντρας της είχε μαγαζί. Ήξερε την αγορά. Οι υπόλοιποι ήταν οι κλασικοί καθηγητές του μισθού. Να βγει η ύλη στα 45 λεπτά και να φύγουμε. Να μάθουμε για τον Κρέαντα (έτσι τον είχε πει μια Φιλόλογος γιατί μάλλον σκεφτόταν το κρέας στο ψυγείο). Γνώσεις, γνώσεις, άχρηστες γνώσεις. Δεν υπήρχε σκοπός.

Μετά από αυτό πώς κάποιος να μπορέσει να πάρει τη ζωή στα χέρια του; Όταν αποφοιτάς ευνουχισμένος από την πραγματικότητα και εισάγεσαι σε ένα Πανεπιστήμιο όπου ακόμη και το Τμ.Μαθηματικών λειτουργεί ως Δ' Λυκείου - Εξεταστικό Κέντρο, δεν υπάρχει στόχος. Έτσι μετά κάποιοι φοιτητές είτε αποτυγχάνουν, είτε χάνουν το ενδιαφέρον, είτε κλείνονται στον εαυτό τους, είτε ψάχνουν αλλού να δουν τι θα κάνουν. Είναι μια λυπηρή κατάσταση που δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να αλλάξει. Το θέμα των αιωνίων φοιτητών είναι απλά ένα κουτάκι. Υπάρχουν πολλά κουτάκια που δεν ανοίγονται. Υπήρχαν καθηγητές που θεωρούσαν ως καριέρα, να συνεχίσουμε να κάνουμε έρευνα. Δεν ήξεραν κάτι άλλο από αυτό. Η ζωή τους ήταν η διαδρομή σπίτι-γραφείο-αμφιθέατρο. Αυτοί οι άνθρωποι την ίδια στιγμή έπρεπε να έχουν γνώμη και να κατευθύνουν επιστημονικά την νέα γενιά. Σκέψου ότι δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν ούτε με συναδέλφους από άλλα Τμήματα. Συνήθως οι Πανεπιστημιακοί πιο εφαρμοσμένων αντικειμένων θεωρούν κάπως κοινωνικά ανώριμους τους συναδέλφους των πιο θεωρητικών κλάδων της επιστήμης και ανάλογα με την αριστερή απόχρωση.

Νομίζω η δουλειά είναι δικαιολογία πλεον αφού πολλοί φοιτητές εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, διατηρώντας εξαιρετικές επιδόσεις.

Τι δουλειές; Σε μπαροκλαμπιτσόμπαρο; Εκεί δούλευαν όσοι σπούδαζαν τίποτα Φιλολογία, Γεωλογία, Μαθηματικό κτλ. Σχετίζονται αυτές οι επιστήμες με αυτές τις δουλειές; Του αφρογαλοχτυπητή; Να μετράνε πόσο πάχος έχει το ηφαιστειακό καθίζημα του φρέντο καπουτσίνο με κανέλα;

Τα Πανεπιστήμια σχετίζονται με την οικονομία της αγοράς και με την οικονομία της χώρας στην οποία βρίσκονται. Αν δεν υπάρχει βιομηχανία που να ζητάει βιομηχανικούς υπαλλήλους, τεχνικούς, μηχανικούς, χημικούς, μαθηματικούς κτλ, τα υπόλοιπα είναι απλά για να γεμίζουμε σελίδες.

 

[Jack of Spades]

Δεν είμαι σύμφωνος με τις διαγραφές φοιτητών στα Ελληνικά πανεπιστήμια καθώς ούτε κοστίζουν κάτι, ούτε «υποβαθμίζουν» τα πτυχία όσων αποφοίτησαν «στην ώρα τους» ούτε βρίσκω κάποιον άλλο καλό λόγο/επιχείρημα για να γίνει κάτι τέτοιο...ΑΝ όμως είναι να μιλήσουμε για την εφαρμογή τέτοιου μέτρου, που προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα εφαρμοστεί τελικά (αν το εφαρμόσουν έτσι όπως το ψήφισαν θα είναι επικοί μ@λάκες), πιο δίκαιο θα ήταν να διέγραφαν φοιτητές με βάση τον αριθμό αποτυχημένων προσπαθειών σ' εξεταστική παρά με βάση τα εξάμηνα π.χ. στα 3 ή παραπάνω κοψίματα κι εννοείται σε κάποιο μάθημα «κορμού» κι όχι σε κάποια μ@λακία μάθημα που απλά το έβαλαν στο πρόγραμμα σπουδών για να βολέψουν κάναν δικό τους επίκουρο με «φωτογραφικό» διορισμό (π.χ. αν είσαι μηχανολόγος μηχανικός να διαγράφεσαι αν σε 3-4 προσπάθειες δε μπορείς να περάσεις μηχανολογικό σχέδιο ή στοιχεία μηχανών ή υλικά ξέρω 'γω) και ΜΟΝΟ μετά από απόφαση συνέλευσης των οργάνων του εκάστοτε τμήματος/πανεπιστημίου (όχι «αυτόματα» δηλαδή) στην οποία θα έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει κι ο φοιτητής για ν' ασκήσει το σχετικό appeal με τα όποια επιχειρήματα/ελαφρυντικά του...έτσι και θ' αποτρεπόταν ο όποιος συνωστισμός κ.λπ. στις εξεταστικές (καθώς αυτός που μέχρι τώρα πήγαινε απλά για «να πάρει θέματα» θα το ξανασκεφτόταν να σπαταλήσει μια από τις προσπάθειες που δικαιούται γι' αυτό και μόνο) και θ' αποτρέπονταν διαγραφές φοιτητών απλά και μόνο επειδή κάποιος καθηγητής είναι κομπλεξικός or whatever και γουστάρει να κόβει κάποιους φοιτητές αβέρτα ή/και επειδή κάποιος φοιτητής είχε τόσο σοβαρό πρόβλημα (βιοπορισμού, υγείας ή οτιδήποτε) που δεν του επέτρεπε ν' αποφοιτήσει σε νεαρή ηλικία!

 

[Paragontas7000]

Δεν είμαι σύμφωνος με τις διαγραφές φοιτητών στα Ελληνικά πανεπιστήμια καθώς ούτε κοστίζουν κάτι, ούτε «υποβαθμίζουν» τα πτυχία όσων αποφοίτησαν «στην ώρα τους» ούτε βρίσκω κάποιον άλλο καλό λόγο/επιχείρημα για να γίνει κάτι τέτοιο...ΑΝ όμως είναι να μιλήσουμε για την εφαρμογή τέτοιου μέτρου, που προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα εφαρμοστεί τελικά (αν το εφαρμόσουν έτσι όπως το ψήφισαν θα είναι επικοί μ@λάκες), πιο δίκαιο θα ήταν να διέγραφαν φοιτητές με βάση τον αριθμό αποτυχημένων προσπαθειών σ' εξεταστική παρά με βάση τα εξάμηνα π.χ. στα 3 ή παραπάνω κοψίματα κι εννοείται σε κάποιο μάθημα «κορμού» κι όχι σε κάποια μ@λακία μάθημα που απλά το έβαλαν στο πρόγραμμα σπουδών για να βολέψουν κάναν δικό τους επίκουρο με «φωτογραφικό» διορισμό (π.χ. αν είσαι μηχανολόγος μηχανικός να διαγράφεσαι αν σε 3-4 προσπάθειες δε μπορείς να περάσεις μηχανολογικό σχέδιο ή στοιχεία μηχανών ή υλικά ξέρω 'γω) και ΜΟΝΟ μετά από απόφαση συνέλευσης των οργάνων του εκάστοτε τμήματος/πανεπιστημίου (όχι «αυτόματα» δηλαδή) στην οποία θα έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει κι ο φοιτητής για ν' ασκήσει το σχετικό appeal με τα όποια επιχειρήματα/ελαφρυντικά του...έτσι και θ' αποτρεπόταν ο όποιος συνωστισμός κ.λπ. στις εξεταστικές (καθώς αυτός που μέχρι τώρα πήγαινε απλά για «να πάρει θέματα» θα το ξανασκεφτόταν να σπαταλήσει μια από τις προσπάθειες που δικαιούται γι' αυτό και μόνο) και θ' αποτρέπονταν διαγραφές φοιτητών απλά και μόνο επειδή κάποιος καθηγητής είναι κομπλεξικός or whatever και γουστάρει να κόβει κάποιους φοιτητές αβέρτα ή/και επειδή κάποιος φοιτητής είχε τόσο σοβαρό πρόβλημα (βιοπορισμού, υγείας ή οτιδήποτε) που δεν του επέτρεπε ν' αποφοιτήσει σε νεαρή ηλικία!

Ψηφοθηρικο νομοσχεδιο ειναι τζακ. Μη πας να βγαλεις λογικη. Δες το πολιτικα.

 

[nPb]

Σε καμία χώρα επίσης (με επιφύλαξη) δεν διδάσκει κάποιος μαθηματικά στη μέση εκπαίδευση με πτυχίο από Τμ.Μαθηματικών.

Υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία των σπουδών με την αγορά εργασίας στην Ελλάδα. Η αγορά εργασίας στην Ελλάδα για πολλές δεκαετίες ήταν υποτυπώδης καθώς ο κόσμος δεν πήγαινε για σπουδές αλλά έκανε δουλειές του ποδαριού και στα χωράφια. Η ανάπτυξη των επιστημών έγινε μετά την εποχή του κλεφτοπασοκ αλλά επειδή το πασοκ και νδ έδωσαν έμφαση στον κομματικό στρατό του δημοσίου, αναγκαστικά το Πανεπιστήμιο ήταν μέρος του δημοσίου (ως θέσεις εργασίας). Δεν υπήρξε σχεδιασμός ποτέ ώστε το Πανεπιστήμιο να προετοιμάζει για κάτι γιατί δεν έγινε ποτέ σχεδιασμός πριν ανοίξουν εκατοντάδες Τμήματα σε τι αποσκοπούν. Άνοιξαν, βολεύτηκε κόσμος, η τοπική οικονομία πάει καλά.

 

[chester20080]

Αν το σόι είναι χαμηλού επιπέδου εννοείται ότι αυτό αποτελεί βαρίδι. Δηλαδή, οι εικόνες που δέχεται κάποιος από μικρός είναι περιορισμένες.

Διαφωνώ, δεν είναι και πάλι άσπρο μαύρο. Αν το σόι που λες δεν είναι "υψηλής διανόησης" (αραγε αυτό πώς το κρίνεις, αν είναι έξυπνοι άνθρωποι ή αν έχουν πτυχία; άλλο το ένα άλλο το άλλο, μια χαρά έξυπνοι άνθρωποι μπορεί να είναι και άνθρωποι σε τσουβάλια και εργοστάσια στη χαμαλίκα, απλώς η ζωή τους τα έφερε έτσι), αν λοιπον το σόι που λες δεν είναι "υψηλής διανόησης", θα αφήσει τα παιδιά τους ελεύθερα χωρίς να υπάρχουν προσδοκίες και πίεση να κάνεις το ένα και το άλλο. Αυτό μπορεί να κάνει backfire και το παιδί να μην διαβάζει, αλλά μπορεί να κάνει το ακριβώς αντίθετο, το παιδί να μαθαίνει όσα περισσότερα μπορεί επειδή θα μένει ανεπηρέαστο να ασχολείται με ό,τι πραγματικά τον ενδιαφέρει και θέλει (εφόσον βέβαια υπάρχουν τα στοιχειώδη χρήματα να αγοράζονται βιβλία και να έχει πρόσβαση στο ίντερνετ σαφώς), θα του ανοίγουν οι ορίζοντες και θα έρχεται σε επαφή με διάφορα πεδία. Από την άλλη ξέρεις πόσους "μορφωμένους ανθρώπους" ξέρω με πτυχία και ντοκτορά, που είχαν από μικρά τα παιδιά τους με τον βούρδουλα του διαβάσματος (μεταφορικά, εννοώ την αυστηρή εποπτεία και πίεση και υψηλές προσδοκίες να αποδώσουν και να πετύχουν) και τους καθόριζαν το τι θα κάνουν μετά (ενώ προφανώς τα παιδιά μπορεί και να μην το γούσταραν αυτό); Πχ να ακολουθήσουν το επάγγελμα που είχαν και οι ίδιοι οι γονείς, να συνεχίσουν την οικογενειακή επιχείρηση (πχ δικηγόρος, μηχανικός, γιατρός), να λένε "ααα δεν τα πήρες όλα 20άρια, δεν είσαι αρκετά καλός" ξερω γω κλπ. Σημείωση, το θέμα πάνω σε αυτό είναι ότι όταν σου κάνουν πλύση εγκεφάλου σε μια τέτοια ευαίσθητη ηλικία "κάνε αυτό, βολέψου στο δημόσιο, πάρε την επιχείρηση κλπ", δεν έχεις ελευθερία να ανακαλύψεις τι πραγματικά θες, αυτό σου επιβάλουν οι γονείς να σου αρέσει. Άσε που για να γίνουν τόσο επιτυχημένοι και "υψηλης διανοησης" οι γονείς, μια ευλογη εικασία είναι ότι δεν μπορούσαν να αφιερώνουν πολύ χρόνο στα παιδιά τους καθώς εκείνα μεγάλωναν, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται πολλά ψυχολογικά στα παιδιά και να τους λείπει η γονική επαφή, ένα χάδι μια αγκαλιά ας πούμε. Και στο άλλο άκρο, ίσα ίσα όσοι είναι παιδιά από γονείς του διαβάσματος μπορεί πλέον από αντίδραση να θέλουν να κάνουν το ακριβώς αντίθετο, να μην ξαναπιάσουν βιβλίο ποτέ. Οπότε μην το δένεις σίγουρο ότι όσοι προέρχονται από χαμηλά στρώματα είναι οι αγράμματοι και "χαζοί", και όσοι από "υψηλής διανόησης τζάκια" είναι οι έξυπνοι που προκόβουν.

Τι δουλειές; Σε μπαροκλαμπιτσόμπαρο; Εκεί δούλευαν όσοι σπούδαζαν τίποτα Φιλολογία, Γεωλογία, Μαθηματικό κτλ. Σχετίζονται αυτές οι επιστήμες με αυτές τις δουλειές; Του αφρογαλοχτυπητή; Να μετράνε πόσο πάχος έχει το ηφαιστειακό καθίζημα του φρέντο καπουτσίνο με κανέλα;

Ένας φοιτητής που δεν έχει λεφτά για τα έξοδα ενοικίου σε μια πόλη εκτός του τόπου κατοικίας όπου σπουδάζει, πώς θα βιοποριστεί; Θα βρει όποια δουλειά μπορέσει, ακόμα και σε σουπερμαρκετ ή σερβιτόρος. Η δουλειά δεν είναι ντροπή, λεφτά είναι. Άλλωστε αν είσαι 1ο με 3ο έτος πού αλλού θα βρεις δουλειά πάνω σε αυτό που σπουδάζεις good luck, στα χαρτιά φαίνεσαι ανειδίκευτος απόφοιτος λυκείου ακόμα, εφόσον δεν έχεις τελειώσει ακόμη τη σχολή τότε.

Τα Πανεπιστήμια σχετίζονται με την οικονομία της αγοράς και με την οικονομία της χώρας στην οποία βρίσκονται. Αν δεν υπάρχει βιομηχανία που να ζητάει βιομηχανικούς υπαλλήλους, τεχνικούς, μηχανικούς, χημικούς, μαθηματικούς κτλ

Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος. Η βιομηχανία θα έπρεπε να ακολουθεί την έρευνα και όχι το αντίστροφο. Όχι να γίνεται έρευνα μόνο και μόνο για να πλουτίζει μια βιομηχανία. Η έρευνα είναι κάτι πιο noble, είναι για την προώθηση της γνώσης του ανθρώπου, για να προκόψουμε. Το να συνδέουμε άμεσα τα πανεπιστήμια και την έρευνα με τον ιδιωτικό τομέα, τις επιχειρήσεις, το κέρδος τα επαγγέλματα και τα λεφτά είναι μεγάλο λάθος. Το πιο απλό, όσα τμήματα δεν αποφέρουν κέρδη στις επιχειρήσεις θα θεωρούνται άχρηστα και θα κλείνουν αν το πάμε έτσι, με αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα να υπάρξει κορεσμός σε όλα τα υπόλοιπα καθώς τι θέλουμε; Μηχανικούς AI; Ωραία εστιάζουμε εκεί και κάθε χρόνο βγαίνουν 5000 απόφοιτοι μηχανικοι ΑΙ από τα πανεπιστημια. Ε μάντεψε, σε λίγα χρόνια θα έχει κορεστεί ο κλάδος και όλοι θα είναι replaceable. Το πανεπιστήμιο σαφώς να συνδέεται ως ένα βαθμό με την αγορά εργασίας, πχ στο 3ο ή 4ο έτος και κυρίως για αυτό υπάρχει η πρακτική άσκηση και τα job fairs, όμως δεν πρέπει ποτέ να γίνει αυτοσκοπός αυτό.

Η αγορά εργασίας στην Ελλάδα για πολλές δεκαετίες ήταν υποτυπώδης καθώς ο κόσμος δεν πήγαινε για σπουδές αλλά έκανε δουλειές του ποδαριού και στα χωράφια.

και πού είναι το κακό σε αυτό στο να δουλεύεις στη γεωργία, στα χωράφια, στον πρωτογενή τομέα; Ίσα ίσα είναι πολύ σημαντικός κλάδος. Όλα τα επαγγέλματα χρειάζονται, ασχέτως αν τα θεωρούμε του πεταματού. Αν σου χαλάσει το ακριβό παλτό σου πού θα πας να το ράψεις; Στη μοδίστρα, σε δουλειά του "ποδαριού" όπως λες.

 

[nPb]

Ένας φοιτητής που δεν έχει λεφτά για τα έξοδα ενοικίου σε μια πόλη εκτός του τόπου κατοικίας όπου σπουδάζει, πώς θα βιοποριστεί; Θα βρει όποια δουλειά μπορέσει, ακόμα και σε σουπερμαρκετ ή σερβιτόρος. Η δουλειά δεν είναι ντροπή, λεφτά είναι. Άλλωστε αν είσαι 1ο με 3ο έτος πού αλλού θα βρεις δουλειά πάνω σε αυτό που σπουδάζεις good luck, στα χαρτιά φαίνεσαι ανειδίκευτος απόφοιτος λυκείου ακόμα, εφόσον δεν έχεις τελειώσει ακόμη τη σχολή τότε.

Αυτό λέω και εγώ. Οι υπάρχουσες όμως "επαγγελματικές" λύσεις δεν ανταποκρίνονται όμως σε αυτό που σπουδάζει με αποτέλεσμα και να μην αποδίδει όπως πρέπει στις σπουδές του, αλλά και να μην έχει τα ένσημα που πρέπει δουλεύοντας στη λάτζα του κάθε αποτυχημένου κωλάδικου.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος. Η βιομηχανία θα έπρεπε να ακολουθεί την έρευνα και όχι το αντίστροφο. Όχι να γίνεται έρευνα μόνο και μόνο για να πλουτίζει μια βιομηχανία. Η έρευνα είναι κάτι πιο noble, είναι για την προώθηση της γνώσης του ανθρώπου, για να προκόψουμε. Το να συνδέουμε άμεσα τα πανεπιστήμια και την έρευνα με τον ιδιωτικό τομέα, τις επιχειρήσεις, το κέρδος τα επαγγέλματα και τα λεφτά είναι μεγάλο λάθος. Το πιο απλό, όσα τμήματα δεν αποφέρουν κέρδη στις επιχειρήσεις θα θεωρούνται άχρηστα και θα κλείνουν αν το πάμε έτσι, με αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα να υπάρξει κορεσμός σε όλα τα υπόλοιπα καθώς τι θέλουμε; Μηχανικούς AI; Ωραία εστιάζουμε εκεί και κάθε χρόνο βγαίνουν 5000 απόφοιτοι μηχανικοι ΑΙ από τα πανεπιστημια. Ε μάντεψε, σε λίγα χρόνια θα έχει κορεστεί ο κλάδος και όλοι θα είναι replaceable. Το πανεπιστήμιο σαφώς να συνδέεται ως ένα βαθμό με την αγορά εργασίας, πχ στο 3ο ή 4ο έτος και κυρίως για αυτό υπάρχει η πρακτική άσκηση και τα job fairs, όμως δεν πρέπει ποτέ να γίνει αυτοσκοπός αυτό.

Πάμε ξανά. Όταν λέω για βιομηχανία εννοώ θέσεις εργασίας. Απλά, μην μου το πας σε κεφάλαιο και παραγωγικούς συντελεστές. Ξαναλέω, η βιομηχανία θα απορροφούσε μεγάλο μέρος νέων που δεν θέλουν τις σπουδές ή θέλουν να δουλέψουν σε κάτι τεχνικό π.χ. συναρμολόγηση κλαρκ μεταφοράς προϊόντων, κατασκευής πρέσσας σιδήρου, κτλ. Έτσι θα υπήρχαν εξαγωγές τεχνολογικών μηχανημάτων σε άλλες χώρες, θα ανέβαινε και το ΑΕΠ της χώρας. Θα υπήρχε σάλιο στην οικονομία μέσω παραγωγής και όχι μέσω ... φορομπηχτικής σέσουλας.

Γιατί για παράδειγμα να έχουμε μηχανήματα εισαγωγής από τη Γερμανία ή την Ιαπωνία; Είναι πιο έξυπνοι αυτοί;

 

[Jack of Spades]

Ψηφοθηρικο νομοσχεδιο ειναι τζακ. Μη πας να βγαλεις λογικη. Δες το πολιτικα.

Μα και πολιτικά να το δεις, αν υπήρχαν άνθρωποι που θα ψήφιζαν μαζικά μια κυβέρνηση επειδή διέγραψε «αιώνιους» φοιτητές θα το 'χαν εφαρμόσει άλλες κυβερνήσεις προ πολλού, σε πολύ πιο δύσκολη θέση ή με πολύ μεγαλύτερη «ισχύ» σε σχέση με τη σημερινή μας κυβέρνηση...μόνο να χάσουν έχουν από τέτοια νομοθετήματα (από τους φοιτητές, τις οικογένειες, τους φίλους τους κ.ο.κ.)...

 

[touvlo]

Σε καμία χώρα επίσης (με επιφύλαξη) δεν διδάσκει κάποιος μαθηματικά στη μέση εκπαίδευση με πτυχίο από Τμ.Μαθηματικών.

αλλά;

 

[Paragontas7000]

αν υπήρχαν άνθρωποι που θα ψήφιζαν μαζικά μια κυβέρνηση επειδή διέγραψε «αιώνιους» φοιτητές

Η ανθρωπινη βλακεια ειναι ανικητη. Μαζεψαν κανα ψηφαλακι απο κανα μπαρμπα που δεν εχει πατησει ουτε απεξω σε αει , και κλασικα οταν ειναι να εφαρμοστει το νομοσχεδιο κανουν πισω. Win-Win

 

[nPb]

αλλά;

Το έχω ξαναπεί.

Οι καθηγητές όλων των ειδικοτήτων πρώτης και μέσης εκπαίδευσης βγαίνουν από το ίδιο τμήμα, το τμήμα παιδαγωγικής. Η διαφοροποίηση είτε γίνεται στο 2ο έτος είτε από το 2ο έτος μπορούν να πάρουν δεύτερη ειδικότητα με ποσοστό (40% το γνωστικό μάθημα π.χ. μαθηματικά, φυσική, γεωγραφία) και να κάνουν ώρες σπουδών στα αντίστοιχα Τμήματα παρακολουθώντας ειδικά μαθήματα από τα Τμήματα αυτά. Έτσι παρακολουθούν και παιδαγωγικά ως κύρια επιστήμη (60%) και μάθημα ειδικότητας (40%) στο αντίστοιχο Τμήμα με περιορισμένο αριθμό μαθημάτων ειδικά διαμορφωμένων για τη διδασκαλία στη μέση εκπαίδευση.

 

[Jack of Spades]

Η ανθρωπινη βλακεια ειναι ανικητη. Μαζεψαν κανα ψηφαλακι απο κανα μπαρμπα που δεν εχει πατησει ουτε απεξω σε αει , και κλασικα οταν ειναι να εφαρμοστει το νομοσχεδιο κανουν πισω. Win-Win

Εννοείται πως συζητάμε για το ενδεχόμενο να μην κάνουν πίσω και να το εφαρμόσουν τελικά (που ναι, με βάση την κοινή λογική δεν υπάρχει περίπτωση για κάτι τέτοιο)...

 

[Samael]

αλλά;

Στην Αγγλία δεν μπορείς να διδάξεις εκτός και εάν έχεις πτυχίο πάνω στο αντικείμενο του μαθήματος ή συναφές πτυχίο + 1 χρόνο παρακολούθηση ειδικού προγράμματος + πρακτική σε σχολείο

Άκρη πάντως με τις διαγραφές δεν μπορεί να βγει γιατί το σύστημα μπάζει απο παντού. Και όταν συμβαίνει αυτό, δεν μπορούν να υπάρξουν σοβαρά, αξιόπιστα και αντικειμενικά κριτήρια για διαγραφή. Σίγουρα όχι σε μαζικό επίπεδο τουλάχιστον. Εκτός και εάν ο νόμος εφαρμοστεί οριζόντια, και όποιον πάρει ο χάρος.

 

[Panzerkampfwagen]

Μα και πολιτικά να το δεις, αν υπήρχαν άνθρωποι που θα ψήφιζαν μαζικά μια κυβέρνηση επειδή διέγραψε «αιώνιους» φοιτητές θα το 'χαν εφαρμόσει άλλες κυβερνήσεις προ πολλού, σε πολύ πιο δύσκολη θέση ή με πολύ μεγαλύτερη «ισχύ» σε σχέση με τη σημερινή μας κυβέρνηση...μόνο να χάσουν έχουν από τέτοια νομοθετήματα (από τους φοιτητές, τις οικογένειες, τους φίλους τους κ.ο.κ.)...

Ο μέσος ψηφοφόρος νομίζει ότι ο μέσος φοιτητής είναι αυτός:

Συνεπώς νομίζοντας πως τασσόμενος υπερ των διαγραφών θα μειώσει τέτοια ασχήμια, ο κόσμος θα το υποστηρίξει σα μέτρο.

 

[American Economist]

Προσωπικά είμαι υπέρ, για την ακρίβεια θεωρώ ότι καλύτερη εναλλακτική είναι το 2ν και όχι το ν+2 ώστε η νομοθεσία να δίνει επαρκή χρόνο σε φοιτητές που εργάζονται παράλληλα. Όσο αφορά φοιτητές με προβλήματα υγείας εκεί είναι καλό να εξαιρούνται από την νομοθεσία για προφανείς λόγους.

Όταν μπαίνεις σε ένα πανεπιστήμιο πρέπει να μάθεις να είσαι συνεπής, όπως θα είσαι και στο μέλλον ως εργαζόμενος. Είναι εντελώς άκυρο και ανούσιο να δίνεις πανελλήνιες ώστε να περάσεις σε ένα τμήμα, μόνο και μόνο για να βρεις άτομα για καφέ ή να κάνεις εγγραφή σε παράταξη. Τα 8 χρόνια είναι υπέρ αρκετά αρα δεν υπάρχει λόγος για φωνές και αντιδράσεις, βέβαια κακά τα ψέματα ακόμα και τα 4 χρόνια είναι αρκετά για φοιτητές που είναι σοβαροί και διαβάζουν συστηματικά. Επειδή βλέπω διαφορά σχόλια σχετικά με τα δημόσια πανεπιστήμια, δεν είναι δημόσια παιδιά αλλά τα πληρώνουν οι Έλληνες μέσω της φορολογίας. Το λέω αυτό καθώς μερικοί έχουν την άποψη ότι επειδή είναι δημόσια δεν πρέπει να υπάρχουν διαγραφές, πρέπει να υπάρχουν παρατάξεις και γενικότερα να μην υπάρχει καμία τάξη. Αυτό είναι εντελώς λάθος, δεν λειτουργεί έτσι το σύστημα μας αρέσει δεν μας αρέσει. Συνεπώς λοιπόν είμαι 100% υπέρ στο ανώτερο χρονικό όριο σπουδών (για εμένα 2ν) καθώς δεν είναι κάτι παραλογο.

Βέβαια για να είμαι ειλικρινής το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων, καθώς διαχρονικά αποτελούν το σημαντικότερο παράγοντα υποβάθμισης των πανεπιστημίων. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν θα γίνει καθώς υπάρχουν συμφέροντα από πίσω.

 

[Panzerkampfwagen]

και πού είναι το κακό σε αυτό στο να δουλεύεις στη γεωργία, στα χωράφια, στον πρωτογενή τομέα; Ίσα ίσα είναι πολύ σημαντικός κλάδος. Όλα τα επαγγέλματα χρειάζονται, ασχέτως αν τα θεωρούμε του πεταματού. Αν σου χαλάσει το ακριβό παλτό σου πού θα πας να το ράψεις; Στη μοδίστρα, σε δουλειά του "ποδαριού" όπως λες.

Δεν είναι κακό, είναι παρωχημένο και εντελώς αντιπαραγωγικό.

Δε θα σου μιλήσω για το πόσο σκατά είναι η γεωργία στην Ελλάδα από νομικής απόψεως, γιατί δε χρειάζεται. Αλλά κι εκεί έχω επιχειρήματα.

Καμία ανεπτυγμένη χώρα του δυτικού κόσμου δεν έχει πρωτογενή τομέα που υπερβαίνει βαριά-βαριά ένα 6-7% της ακαθάριστης παραγωγής. "Δυνατούς" πρωτογενείς τομείς έχουν κάτι σκατότρυπες που με τη παραμικρή κακοκαιρία και αδυναμία εσοδείας πέφτει το νόμισμα στο -20% και ο κόσμος πεινάει (δες π.χ. Γκάνα, Νίγηρας, κλπ).

Το να λέει κάποιος πως η επιστροφή στην γεωργία θα κάνει "καλό" στην Ελλάδα έχει επικίνδυνα εσφαλμένη εντύπωση επί των πραγμάτων.

 

[chester20080]

Προσωπικά είμαι υπέρ, για την ακρίβεια θεωρώ ότι καλύτερη εναλλακτική είναι το 2ν και όχι το ν+2 ώστε η νομοθεσία να δίνει επαρκή χρόνο σε φοιτητές που εργάζονται παράλληλα. Όσο αφορά φοιτητές με προβλήματα υγείας εκεί είναι καλό να εξαιρούνται από την νομοθεσία για προφανείς λόγους.

Όταν μπαίνεις σε ένα πανεπιστήμιο πρέπει να μάθεις να είσαι συνεπής, όπως θα είσαι και στο μέλλον ως εργαζόμενος. Είναι εντελώς άκυρο και ανούσιο να δίνεις πανελλήνιες ώστε να περάσεις σε ένα τμήμα, μόνο και μόνο για να βρεις άτομα για καφέ ή να κάνεις εγγραφή σε παράταξη. Τα 8 χρόνια είναι υπέρ αρκετά αρα δεν υπάρχει λόγος για φωνές και αντιδράσεις, βέβαια κακά τα ψέματα ακόμα και τα 4 χρόνια είναι αρκετά για φοιτητές που είναι σοβαροί και διαβάζουν συστηματικά. Επειδή βλέπω διαφορά σχόλια σχετικά με τα δημόσια πανεπιστήμια, δεν είναι δημόσια παιδιά αλλά τα πληρώνουν οι Έλληνες μέσω της φορολογίας. Το λέω αυτό καθώς μερικοί έχουν την άποψη ότι επειδή είναι δημόσια δεν πρέπει να υπάρχουν διαγραφές, πρέπει να υπάρχουν παρατάξεις και γενικότερα να μην υπάρχει καμία τάξη. Αυτό είναι εντελώς λάθος, δεν λειτουργεί έτσι το σύστημα μας αρέσει δεν μας αρέσει. Συνεπώς λοιπόν είμαι 100% υπέρ στο ανώτερο χρονικό όριο σπουδών (για εμένα 2ν) καθώς δεν είναι κάτι παραλογο.

Βέβαια για να είμαι ειλικρινής το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων, καθώς διαχρονικά αποτελούν το σημαντικότερο παράγοντα υποβάθμισης των πανεπιστημίων. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν θα γίνει καθώς υπάρχουν συμφέροντα από πίσω.

συμφωνω σε οσα λες
μια επισημανση να προσθεσω, εφοσον ακριβως τα πληρωνουμε εμεις ο λαος μεσω της φορολογιας επειδη ειναι δημοσια, και τα χρηματα για να σπουδασουμε ειναι του ελληνα φορολογουμενου...
οταν καποιος μετα φευγει εξωτερικο, δεν ειναι αδικο προς τον ελληνικο λαο που με τα χρηματα που φορολογηθηκαμε ολοι μας σπουδασε ενας νεος ανθρωπος, ο οποιος μετα γυρισε την πλατη του στην ελλαδα αντι να προσφερει παραγωγικα προς αυτην;