Συσχέτιση μουσικών προτιμήσεων με την προσωπικότητα του ατόμου

[ilias90]

Μπορεί να είναι και popular opinion, δεν ξέρω, αλλά αν όταν γνωρίζω κάποιον και στην ερώτηση «τι μουσική ακούς;» η απάντηση είναι «απ' όλα, όχι κάτι συγκεκριμένο», πρώτον εκνευρίζομαι και δεύτερον έχω την εντύπωση ότι θα είναι τελείως αδιάφορο άτομο (για τα δικά μου γούστα).

Σημείωση συντονιστή: Το θρέντ προέκυψε απο split του θέματος Unpopular opinions

 

[dum dum boy]

Μπορεί να είναι και popular opinion, δεν ξέρω, αλλά αν όταν γνωρίζω κάποιον και στην ερώτηση «τι μουσική ακούς;» η απάντηση είναι «απ' όλα, όχι κάτι συγκεκριμένο», πρώτον εκνευρίζομαι και δεύτερον έχω την εντύπωση ότι θα είναι τελείως αδιάφορο άτομο (για τα δικά μου γούστα).

ποια θα μπορούσε να είναι μια ενδιαφέρουσα απάντηση;

 

[giannhs2001]

Μπορεί να είναι και popular opinion, δεν ξέρω, αλλά αν όταν γνωρίζω κάποιον και στην ερώτηση «τι μουσική ακούς;» η απάντηση είναι «απ' όλα, όχι κάτι συγκεκριμένο», πρώτον εκνευρίζομαι και δεύτερον έχω την εντύπωση ότι θα είναι τελείως αδιάφορο άτομο (για τα δικά μου γούστα).

ΙΣΧΎΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ. Εν τάξει όλοι κολλάμε και με τραγούδια που ανήκουν σε είδη που δεν ακούμε αλλά όλοι κάπου έχουμε την κλίση μας. Ένα είδος το οποίο το ξέρουμε καλά και όπως και με τις ποδοσφαιρικές ομάδες, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά χωρίς να καταλάβουμε απαραιτητα το γιατί. Για εμένα αυτό είναι το ρεμπέτικο

 

[amarelia]

παλιά το πίστευα κι εγώ, πλέον ξέρω πως ειναι τοσο ευρυ το φασμα των συναισθημάτων και των διαθέσεων που αν μου πει καποιος ακούω μονο κατι συγκεκριμένο τον θεωρώ πλέον αδιάφορο/βαρετό

 

[ilias90]

ποια θα μπορούσε να είναι μια ενδιαφέρουσα απάντηση;

παλιά το πίστευα κι εγώ, πλέον ξέρω πως ειναι τοσο ευρυ το φασμα των συναισθημάτων και των διαθέσεων που αν μου πει καποιος ακούω μονο κατι συγκεκριμένο τον θεωρώ πλέον αδιάφορο/βαρετό

Συνήθως τα άτομα που λένε «από όλα» δεν είναι ψαγμένοι με τη μουσική σε τέτοιο βαθμό, αλλά απλά ακούν ό,τι παίζει τώρα το cosmoradio (το κάθε κοσμοράδιο) από Ελληνικά και ό,τι χαζοπόπ από ξένα ακούγονται την εκάστοτε περίοδο.

 

[glayki]

Ένα από τα κοινά που μπορεί να έχεις σε θέμα ψυχαγωγίας με κάποιον είναι και η μουσικη. Όποτε ναι είναι βασικό θέμα / ερώτημα " Τι μουσική ακούς;".
( και ανεπαίσθητα υποδηλώνει και ιδεολογικές αποχρώσεις)

 

[ilias90]

( και ανεπαίσθητα υποδηλώνει και ιδεολογικές αποχρώσεις)

Ισχύει. Αν σου πει άντρας ότι ακούει έντεχνα λογικά είναι αριστερός, αν ακούει τίποτα Κιάμο, Σαμπάνη και πως τους λένε αυτούς μάλλον το ρίχνει Κούλη, ενώ αν σε πει τραπ κατά πάσα πιθανότητα δεν ξέρει το πολίτευμα της Ελλάδας.

 

[giannhs2001]

παλιά το πίστευα κι εγώ, πλέον ξέρω πως ειναι τοσο ευρυ το φασμα των συναισθημάτων και των διαθέσεων που αν μου πει καποιος ακούω μονο κατι συγκεκριμένο τον θεωρώ πλέον αδιάφορο/βαρετό

Απλά είναι λίγο διαφορετικό το ακούω και τραγούδια εκτός του είδους μου από το δεν έχω συγκεκριμένο είδος προτίμησης και ακούω τα πάντα. Και εγώ θα ακούσω και ροκ και μέταλ και σε πιο σπάνιες περιπτώσεις ραπ/τραπ αλλά αν με ρωτήσεις τι μουσική ακούς η απάντηση μου θα είναι ρεμπέτικα-λαϊκά.

και ανεπαίσθητα υποδηλώνει και ιδεολογικές αποχρώσεις

Καλά όχι και απαραίτητα. Τα ρεμπέτικα προσπαθούν καιρό να τα καπελώσουν νεολαίες αριστερών κομμάτων/παρατάξεων και η electro που με κέρδισε τελευταία επίσης όπως κάθε ανερχόμενο κίνημα ήταν και καλά ανοικτό για όλους τους ανθρώπους της γης (και δη τις μειονότητες). Με λες εμένα αριστερό;

 

[dum dum boy]

Συνήθως τα άτομα που λένε «από όλα» δεν είναι ψαγμένοι με τη μουσική σε τέτοιο βαθμό, αλλά απλά ακούν ό,τι παίζει τώρα το cosmoradio (το κάθε κοσμοράδιο) από Ελληνικά και ό,τι χαζοπόπ από ξένα ακούγονται την εκάστοτε περίοδο.

συνήθως, ναι.

αλλά για μένα οι πιο ενδιαφέροντες είναι αυτοί που όντως ακούνε απ' όλα και κάτι, κι έχουν πάθος για τη μουσική ή/και τις τέχνες γενικότερα.

επίσης, κοινά μουσικά γούστα, δεν σημαίνει και κοινά γούστα γενικότερα ή καλή παρέα/σχέση.

τεσπά. εφηβικές ανησυχίες αυτές, λίγο-πολύ. τα έχω αφήσει πίσω όλα αυτά.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Σήμερα στις 13:24

καλό παιδί να είναι.

 

[glayki]

καποιος ακούω μονο κατι συγκεκριμένο τον θεωρώ πλέον αδιάφορο/βαρετό

Πλέον τα περισσότερα είδη έχουν τόσα υποείδη που ειναι σχεδόν αδύνατο κάποιος να ακούει εμμονικα μόνο κάτι παρα πολυ συγκεκριμένο.


Εμένα αυτό που δε μου κάνει καθόλου καλή εντύπωση είναι απαντήσεις του στυλ..

- "Τι μουσική σου αρέσει ;"

- " Ξένα "

Ή " Ελληνικά "

Έτσι γενικά και άχρωμα, ανευρα, αόριστα.

 

[dum dum boy]

Εμένα αυτό που δε μου κάνει καθόλου καλή εντύπωση είναι απαντήσεις του στυλ..

- "Τι μουσική σου αρέσει ;"

- " Ξένα "

Ή " Ελληνικά "

Έτσι γενικά και άχρωμα, ανευρα, αόριστα.

Αυτή η απάντηση είναι πολύ άκυρη. Νομίζω έπαιζε πολύ στα 80-90s

Είναι και μερικοί άνθρωποι που δεν ακούνε ελληνικά πάντως και εννοώ αυτα που έχουν σύγχρονο ελληνικό ήχο, οπως διαμορφώθηκε (με τη σειρα) απο το ρεμπέτικο, τον Τσιτσάνη, τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι. Λαϊκά, έντεχνα κλπ.

Δεν εχω καταλήξει ακριβώς σε τι οφείλεται, αλλα νομίζω οτι καταβαθος κρύβεται ενα συναισθηματικο μπλοκάρισμα.

 

[Valder]

Κι εγω το ίδιο πιστευω σε ενα βαθμό, οι ακούωπαρτολάκηδες είναι θολοι. Σκέφτομαι εκεινη την ωρα μα καλά δεν έχεις κατι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ να σε συγκινεί; Η μουσική ως χρώμα του χαρακτήρα, μια συγκεκριμενη συχνότητα αντε δυο. Πχ εγω ειμαι μαύρο και κόκκινο στα χρώματα, βαριά μωβ. Μουσική Melodic Death Metal κυρίως και Trance, δηλαδή η μελωδία η ευφορική αυτή που δημιουργεί συναισθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά.

Δεν ακουω ολη μερα μέταλ, αλλα θέλω να πω ρε παιδι μου, κάτι με συγκινεί, κάπου εχω ενα σπίτι μουσικό να επιστρέφω.

 

[dum dum boy]

Κι εγω το ίδιο πιστευω σε ενα βαθμό, οι ακούωπαρτολάκηδες είναι θολοι. Σκέφτομαι εκεινη την ωρα μα καλά δεν έχεις κατι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ να σε συγκινεί; Η μουσική ως χρώμα του χαρακτήρα, μια συγκεκριμενη συχνότητα αντε δυο. Πχ εγω ειμαι μαύρο και κόκκινο στα χρώματα, βαριά μωβ. Μουσική Melodic Death Metal κυρίως και Trance, δηλαδή η μελωδία η ευφορική αυτή που δημιουργεί συναισθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά.

Δεν ακουω ολη μερα μέταλ, αλλα θέλω να πω ρε παιδι μου, κάτι με συγκινεί, κάπου εχω ενα σπίτι μουσικό να επιστρέφω.

ο καλλιτέχνης αν "κλειδώσει" σε ένα μουσικό είδος, έχει πεθάνει για μένα. τις περισσότερες φορές το κάνει για τα φράγκα.

ο ακροατής αν μείνει σε 1-2 μουσικά είδη, μένει φτωχός.

πάντα μ αρέσαν καλλιτέχνες, που εξελίσσονταν στο χρόνο, innovators, που δανείζονταν στοιχεία από το παρελθόν και έβγαζαν κάτι νέο και εντελώς προσωπικό. που πας στη σελίδα τους στο wikipedia και στο style/genre βλέπεις 5-6-7-8 μουσικά είδη ή κάτι απροσδιόριστο, όπως art rock ή avant garde.

 

[Valder]

ο καλλιτέχνης αν "κλειδώσει" σε ένα μουσικό είδος, έχει πεθάνει για μένα. τις περισσότερες φορές το κάνει για τα φράγκα.

ο ακροατής αν μείνει σε 1-2 μουσικά είδη, μένει φτωχός.

πάντα μ αρέσαν καλλιτέχνες, που εξελίσσονταν στο χρόνο, innovators, που δανείζονταν στοιχεία από το παρελθόν και έβγαζαν κάτι νέο και εντελώς προσωπικό. που πας στη σελίδα τους στο wikipedia και στο style/gerne βλέπεις 5-6-7-8 μουσικά είδη ή κάτι απροσδιόριστο, όπως art rock ή avant garde.

Ναι, αυτό είναι μια οπτική. Την εχω πετυχει και στη Μέταλ και στην Ηλεκτρονική μουσική, ακόμα και στους Two Steps from Hell φαντασου που ξεκινησαν απο έπικ μουσική και πειραματίζονται με πιο synthwave ή ότι.

Εγω το προτιμω αλλιώς, είμαι πιο purist. Θεωρω δε το αντιθετο απο σενα με το ΙΔΙΟ επιχείρημα. πχ οτι αν ενας τρανσάς το γυρίσει σε Big Room ή House, ίσως το κάνει για τα φράγκα επειδή ειναι πιο mainstream, ενω ενας πιο purist σου λεει εγω αυτο γουσταρω να φτιάχνω.

 

[dum dum boy]

Εγω το προτιμω αλλιώς, είμαι πιο purist. Θεωρω δε το αντιθετο απο σενα με το ΙΔΙΟ επιχείρημα. πχ οτι αν ενας τρανσάς το γυρίσει σε Big Room ή House, ίσως το κάνει για τα φράγκα επειδή ειναι πιο mainstream, ενω ενας πιο purist σου λεει εγω αυτο γουσταρω να φτιάχνω.

trance, big boom, house είναι μουσικές συνταγές με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. κατακτήθηκαν. καταγράφηκαν. το θέμα είναι η μουσική εξέλιξη, βασικό στοιχείο της σύγχρονης μουσικής. τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.

εννοείται ότι θα ακούμε και τα παλιότερα. η μουσική είναι ένα παιχνίδι μνήμης, και πρωτοδιαμορφώνεται στα πρώτα παιδικά μας χρόνια.

εν τω μεταξύ, πλέον δυσκολεύομαι να ανακαλύψω κάτι εντελώς νέο, και θλίβομαι. όλα μου θυμίζουν κάτι.

 

[Valder]

εν τω μεταξύ, πλέον δυσκολεύομαι να ανακαλύψω κάτι εντελώς νέο, και θλίβομαι. όλα μου θυμίζουν κάτι.

Εχει αποδειχθεί οτι συγκεκριμένα μοτίβα ήχου, είναι πιο αρεστά στο ανθρωπινο αυτί και πουλάνε. Πολλές απο τις μουσικές, ειδικά τις ξένες (αλλά μπορεις να το δεις και στις εγχωριες), έχουν παλιο πεπατημένο μοντέλο. Πχ σκέψου συγκεκριμενα κομματια αλα Abba, έχουν συγκεκριμένα τμήματα μελωδίας, δεν εχω μουσική εκπαιδευση για να το εκφράσω σωστά, που έχουν αναπαραχθει και σε συγχρονα μπιτάκια ή άλλες μουσικές και πιάνουν κατευθειαν στο αυτί.

 

[Scandal]

Πχ σκέψου συγκεκριμενα κομματια αλα Abba, έχουν συγκεκριμένα τμήματα μελωδίας, δεν εχω μουσική εκπαιδευση για να το εκφράσω σωστά, που έχουν αναπαραχθει και σε συγχρονα μπιτάκια ή άλλες μουσικές και πιάνουν κατευθειαν στο αυτί

Εγώ από την άλλη πάνω σε αυτό το έχω αναρωτηθεί αρκετές φορές: μήπως ό,τι είχαμε να εφεύρουμε σε μελωδίες, το κάναμε τα τελευταία 100 - 150 χρόνια που υπάρχει και η καταγραφή, και πλέον δεν υπάρχει να επινοήσουμε κάτι καινούργιο και πρωτότυπο;
Οι νότες και οι κλίμακες στη μουσική μας είναι συγκεκριμένες.

 

[Valder]

Εγώ από την άλλη πάνω σε αυτό το έχω αναρωτηθεί αρκετές φορές: μήπως ό,τι είχαμε να εφεύρουμε σε μελωδίες, το κάναμε τα τελευταία 100 - 150 χρόνια που υπάρχει και η καταγραφή, και πλέον δεν υπάρχει να επινοήσουμε κάτι καινούργιο και πρωτότυπο;

Δεν έχω ιδέα! Εκείνο που ξέρω ειναι οτι η μουσική και γενικότερα η τέχνη, σε σχέση με την αρχαιοτητα έπαψε να ειναι καλλιέργεια και εκπαίδευση και έχει γινει περισσότερο εμπόρευμα, οπότε και αυτό ίσως να παίζει ρόλο στην προκατ εστίαση σε συγκεκριμένα μοτίβα.

 

[giannhs2001]

Ισχύει πως δεν υπάρχει πρωτοτυπία. Και η trap που σαρώνει στην εποχή μας ειδικά με θεματική περιθωρίου, γυναίκες, ντρόγκια είναι μία κάκιστη αντιγραφή της αφροαμερικανικής gangsta rap των 80s απλά με πιο σύγχρονα ηλεκτρονικά background beats.

Πολλά κινήματα έχουν μείνει χωρίς καμμία εκπροσώπηση στο σήμερα και όλοι ακούν τα παλιά τους (ροκ, μέταλ, Punk, Oi! skinhead, Emocore, Gothic κλπ).

 

[ilias90]

Εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έλεγα ότι μου αρέσουν τραγούδια από το έτος γέννησης μου και πίσω (1990). Πραγματικά, 9/10 τραγούδια που μου αρέσουν είναι πριν τη δεκαετία του 90 και θεωρώ ότι οι χρυσές δεκαετίες της μουσικής ήταν 60-70-80. Από εκεί και πέρα ό,τι βγαίνει μου φαίνεται επανάληψη ή υπερβολικά πρωτότυπο και καλά για να ξεχωρίσει, γενικά υπάρχει μια αίσθηση σαν να βγαίνουν πλέον τα τραγούδια από γραμμή παραγωγής, κάτι σαν αυτό που έγραψε ο Βάλντερ.