Πιστεύετε στην ύπαρξη των αρχαίων θεών;

[Piskantrila]

Δεν λειτουργούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Κάποιοι χρειαζόμαστε απτές αποδείξεις για να δεχτούμε πράγματα.
Κάποτε πίστευαν πως τα ουράνια σώματα κινούνταν επειδή τα έσπρωχναν αόρατοι άγγελοι. Προφανώς ο καθένας μπορεί να σκαρφιστεί ο,τι θέλει, το θέμα είναι αν μπορεί να το αποδείξει, και εαν δεν μπορεί, πως χειρίζεται αυτή την αβεβαιότητα.

Πολύς κόσμος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα κατ'εμε.
Ο οποιοσδήποτε μπορεί να πει πως είχε μια προσωπική εμπειρία. Η πιο γνωστή ατάκα είναι το "είδα τον Χ άγιο στο όνειρο μου". Κάτι που επάγεται απο τις ίδιες τις πεποιθήσεις του ατόμου και την δική του πραγματικότητα μόνο.

Πιστεψε με, σε καταλαβαινω ΠΟΛΥ καλα και κατανοω την θεση σου. Απο μικρη ηθελα τρελα να δω θαυματα και να γνωρισω τον Θεο! Τελικα Τον ειδα σε μια ΠΟΛΥ δυσκολη φαση της ζωης μου, οπου ουτε οι γιατροι δεν μπορουσαν να με βοηθησουν...Δεν θελω να μπω σε λεπτομερειες εδω, αλλα σου λεω οτι αν θες κατι πολυ, το θελει και ο Θεος για σενα!...

Και κατι που το λενε οι θεολογοι και οι πνευματικοι, ο Χριστος οταν δεχτηκε να ψηλαφισει τις πληγες του ο αποστολος Θωμας, δεχτηκε ετσι ολοκληρη την Επιστημη και ολους μα ολους τους επιστημονες που Τον ψαχνουν, να Τον ψηλαφισουν και να τον ερευνησουν σε βαθος! Εχε ελπιδα, αν θες αληθινα να Τον δεις, θα Τον δεις μια μερα!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Χθες στις 11:09

Και απο εδω, δεν μπορουμε καλα να εμπνευσουμε τον αλλον. Μονο αποψεις και εμπειριες ανταλλασσουμε. Θεωρω οτι η δια ζωσης συναντηση θα μας βοηθουσε περισσοτερο.

 

[adams33]

Πάντως το πιο έξυπνο επιχείρημα για να υποστηρίξει κάποιος την ύπαρξη οποιουδήποτε Θεού θα ήταν πως δεν εμφανίζεται γιατί η οποιαδήποτε παρέμβαση του θα άλλαζε τις πράξεις και σκέψεις αρκετών, με αποτέλεσμα να διαστρέβλωνε το μέλλον και η τελική κρίση να ήταν άκυρη.

" Argument from divine hiddenness" που έχει απασχολήσει τη φιλοσοφία της θρησκείας.....

Aν ο Θεός είναι πανάγαθος και θέλει να σωθούν όλοι, γιατί δεν εμφανίζεται ξεκάθαρα;

γιατί η πίστη χωρίς ελευθερία δεν έχει αξία, και η γνώση του Θείου θα “νόθευε” την ηθική αυθεντικότητα των πράξεών μας.

Υιοθετείς αρκετούς θεολόγους μας

Βέβαια αυτό είναι ισοδύναμο με το ο,τι υπάρχουν καλλικάτζαροι αλλά εμείς δεν τους βλέπουμε γιατί αποφεύγουν τους ανθρώπους.

Το πρόβλημα της μη διαψευσιμότητας (non-falsifiability) κάτι που επιστημονικά δεν μπορεί να σταθεί ως υπόθεση.
Μιας που θέλετε να μιλαμε επιστημονικά ....

ενα επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να “δικαιολογήσει” την απουσία οποιασδήποτε οντότητας, τότε δεν είναι πλέον επαληθεύσιμο ή λογικά πειστικό.........

Πιστεύω πως οι θρησκείες είναι προϊόν φαντασίας των πιο πνευματώδη ανθρώπων για να ικανοποιήσουν βαθύτερες φιλοσοφικές τους ανησυχίες. Κάποιες το αναγνωρίζουν αυτό και συνδέονται ξεκάθαρα με μια ορισμένη φιλοσοφία ζωής. Αυτές είναι οι "καλές" θρησκείες που προάγουν το ατομικό και συλλογικό growth. Άλλες, μέσω των εκπροσώπων τους(ιερείς, παπάδες κτλπ.) πατάνε πάνω στην ψυχολογική επιρροή που ασκούν για να χειρίζονται τους πιστούς και να διαμορφώνουν όπως επιθυμούν την κοινωνία, την οικονομία και την πολιτική.

Οπότε ξανα υιοθετείς εδω τον Αμερικανό φιλόσοφος William James...(τυχαίνει να εχω μιλήσει με άνθρωπο που τον γνώριζε οταν είχα τις αναζητήσεις μου και εγώ ,μην νομίζεις οτι τον γνώριζα απο πριν )
Δεν τον ενδιέφερε αν ο Θεός υπάρχει ή όχι, αλλά τι κάνει η πίστη στη ζωή του ανθρώπου.


Οι θρησκειες δεν είναι όλες το ίδιο..... κάποιες οδηγούν σε φανατισμό, άλλες σε γαλήνη και προσωπική ανάπτυξη.
Αυτό που τις κάνει “καλές”, λέει, είναι όταν διευρύνουν την εμπειρία και την αγάπη του ανθρώπου προς τον κόσμο.
Οι θρησκείες αντιμετωπιζονται ως πολιτιστικά εργαλεία .

Καπου εδω ομως γιατι να μην αναφερουμε τον Nietzsche που προχώρησε ένα βήμα παραπέρα.
Δεν είδε απλώς τη θρησκεία ως αντανάκλαση του ανθρώπου, αλλά ως παγίδα που κρατά τον άνθρωπο μικρό.


Όταν είπε Ο Θεός πέθανε, δεν εννοούσε ότι “δεν υπάρχει Θεός”, αλλά ότι ο άνθρωπος έπαψε να χρειάζεται την ιδέα του Θεού για να ζήσει με νόημα.
Η ηθική που στηρίζεται σε θεία αυθεντία (“κάνε το καλό γιατί έτσι είπε ο Θεός”) είναι για τον Nietzsche, μορφή δουλείας της βούλησης.
Ο "Υπεράνθρωπος" που προτείνει είναι εκείνος που δημιουργεί τις δικές του αξίες, χωρίς να χρειάζεται μια μεταφυσική εγγύηση.
Ουσιαστικά, ο Nietzsche περιγράφει αυτό που είπες για τις "θρησκείες που χειραγωγούν" όταν το ιερατείο κρατά τον έλεγχο, ο άνθρωπος παύει να είναι ελεύθερος δημιουργός του εαυτού του.

Για τον Jung, η θρησκεία δεν είναι ούτε ψευδαίσθηση ούτε ψευδο-επιστήμη , είναι γλώσσα της ψυχής.
Αν την πάρουμε κυριολεκτικά, γίνεται δόγμα και καταπίεση. Αν την πάρουμε συμβολικά, γίνεται εργαλείο αυτογνωσίας.
Σύμφωνα την δική του θεωρία ,οι θρησκευτικοί μύθοι είναι αρχέτυπα του συλλογικού ασυνειδήτου .
Ο Θεός ,ο σατανάς ,η Ανάσταση ,ολα είναι ψυχικά σύμβολα που εκφράζουν την εσωτερική πορεία του ανθρώπου προς την ολοκλήρωση

ΑΡΑ ;
η “καλή θρησκεία” δεν είναι αυτή που σε οδηγεί έξω από τον εαυτό σου, αλλά μέσα σου, εκεί όπου βρίσκεις την ηρεμία, κι όχι την τρικυμία που προβάλλεται πάνω μας από όλους αυτούς που διαλαλούν την πίστη τους;


Τελικά, διαφωνούμε πραγματικά ή απλώς συμφωνούμε με διαφορετική υιοθέτηση;
Και μήπως αυτή η υιοθέτηση δεν είναι αποτέλεσμα προσωπικής αναζήτησης, αλλά απλώς αναπαραγωγή θεωριών άλλων, μια πίστη δανεική, χωρίς προσωπικό βίωμα;


Πώς μπορούν μερικοί να μιλούν για “προσωπική ανάπτυξη” όταν δεν έχουν περάσει μέσα από όλα αυτά;
Όταν απλώς υιοθετούν, σαν μασημένη τροφή, ό,τι τους βολεύει, προσαρμοσμένο στις δικές τους πεποιθήσεις;


Και τέλος πώς μπορούν κάποιοι να μιλούν για την “καλή θρησκεία”, όταν το ζητούμενό της είναι η ηρεμία, αλλά εκείνοι είναι οι πρώτοι που δείχνουν ταραχή με την ίδια τους την επιλογή;

 

[Samael]

ενα επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να “δικαιολογήσει” την απουσία οποιασδήποτε οντότητας, τότε δεν είναι πλέον επαληθεύσιμο ή λογικά πειστικό.........

Δεν έκρινα εαν είναι αρκετά πειστικό ή μη επαληθεύσιμο.
Είπα πως απο την στιγμή που δεν μπορεί να ελεγχθεί, δεν έχει ιδιαίτερη συνεισφορά και δεν αλλάζει κάτι δραματικά στο σκεπτικό κάποιου που έχει επιλέξει να μην πιστεύει. Ένα επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποδείξει την ανυπαρξία μιας οντότητας είτε εξαντλητικά(αδύνατο στην περίπτωση μας) είτε εαν η υπόθεση της ύπαρξης του οδηγεί σε λογικές αντιφάσεις ή ακόμα καλύτερα παράδοξα.

Δεν τον ενδιέφερε αν ο Θεός υπάρχει ή όχι, αλλά τι κάνει η πίστη στη ζωή του ανθρώπου.

Είμαι πρακτικός άνθρωπος, οπότε αφού δεν μπορούμε να αποδείξουμε το εαν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός, είναι προτιμότερο να μελετήσουμε την επίδραση της υπόθεσης πως υπάρχει Θεός στις ζωές των ανθρώπων.

Οι θρησκειες δεν είναι όλες το ίδιο..... κάποιες οδηγούν σε φανατισμό, άλλες σε γαλήνη και προσωπική ανάπτυξη.
Αυτό που τις κάνει “καλές”, λέει, είναι όταν διευρύνουν την εμπειρία και την αγάπη του ανθρώπου προς τον κόσμο.
Οι θρησκείες αντιμετωπιζονται ως πολιτιστικά εργαλεία .

Κάπως έτσι ναι.

Καπου εδω ομως γιατι να μην αναφερουμε τον Nietzsche που προχώρησε ένα βήμα παραπέρα.
Δεν είδε απλώς τη θρησκεία ως αντανάκλαση του ανθρώπου, αλλά ως παγίδα που κρατά τον άνθρωπο μικρό.

Να τον αναφέρουμε φυσικά.
Ο Νίτσε είχε μια αρκετά ψυχρή αντιμετώπιση της πραγματικότητας, γιατί έβλεπε τον κόσμο ακριβώς όπως είναι, χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς. Το εντυπωσιακό μέσω του έργου του είναι πως παρά την αιχμηρή του αντιμετώπιση, έβλεπε και φως στο τέλος του τούνελ. Σπάνιο να βλέπεις τον κόσμο αντικειμενικά και όμως να μην σε καταναλώνει αυτό το γκρίζο.

Όταν είπε Ο Θεός πέθανε, δεν εννοούσε ότι “δεν υπάρχει Θεός”, αλλά ότι ο άνθρωπος έπαψε να χρειάζεται την ιδέα του Θεού για να ζήσει με νόημα.
Η ηθική που στηρίζεται σε θεία αυθεντία (“κάνε το καλό γιατί έτσι είπε ο Θεός”) είναι για τον Nietzsche, μορφή δουλείας της βούλησης.
Ο "Υπεράνθρωπος" που προτείνει είναι εκείνος που δημιουργεί τις δικές του αξίες, χωρίς να χρειάζεται μια μεταφυσική εγγύηση.
Ουσιαστικά, ο Nietzsche περιγράφει αυτό που είπες για τις "θρησκείες που χειραγωγούν" όταν το ιερατείο κρατά τον έλεγχο, ο άνθρωπος παύει να είναι ελεύθερος δημιουργός του εαυτού του.

Ακριβώς όπως τα λες.
Δεν ξέρω ο καθένας τι πιστεύει, αλλά εγώ τουλάχιστον ταυτίζομαι πλήρως με αυτή την οπτική.

Για τον Jung, η θρησκεία δεν είναι ούτε ψευδαίσθηση ούτε ψευδο-επιστήμη , είναι γλώσσα της ψυχής.
Αν την πάρουμε κυριολεκτικά, γίνεται δόγμα και καταπίεση. Αν την πάρουμε συμβολικά, γίνεται εργαλείο αυτογνωσίας.
Σύμφωνα την δική του θεωρία ,οι θρησκευτικοί μύθοι είναι αρχέτυπα του συλλογικού ασυνειδήτου .
Ο Θεός ,ο σατανάς ,η Ανάσταση ,ολα είναι ψυχικά σύμβολα που εκφράζουν την εσωτερική πορεία του ανθρώπου προς την ολοκλήρωση

Ψευδαίσθηση δεν ξέρω πως το εννοούσε, αλλά είναι όλα human-made έννοιες for sure.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως είναι άχρηστες, καθώς μαρτυρούν πολλά για τον ανθρώπινο ψυχισμό.
Η ιδέα πως οι θρησκευτικοί μύθοι είναι αρχέτυπα του συλλογικού ασυνειδήτου είναι πολύ όμορφη. Και αποτελεί και τον καλύτερο λόγο που άσχετα αν κάποιος πιστεύει ή δεν πιστεύει, έχει όφελος να μελετάει τέτοιους μύθους.

ΑΡΑ ;
η “καλή θρησκεία” δεν είναι αυτή που σε οδηγεί έξω από τον εαυτό σου, αλλά μέσα σου, εκεί όπου βρίσκεις την ηρεμία, κι όχι την τρικυμία που προβάλλεται πάνω μας από όλους αυτούς που διαλαλούν την πίστη τους;


Τελικά, διαφωνούμε πραγματικά ή απλώς συμφωνούμε με διαφορετική υιοθέτηση;
Και μήπως αυτή η υιοθέτηση δεν είναι αποτέλεσμα προσωπικής αναζήτησης, αλλά απλώς αναπαραγωγή θεωριών άλλων, μια πίστη δανεική, χωρίς προσωπικό βίωμα;


Πώς μπορούν μερικοί να μιλούν για “προσωπική ανάπτυξη” όταν δεν έχουν περάσει μέσα από όλα αυτά;
Όταν απλώς υιοθετούν, σαν μασημένη τροφή, ό,τι τους βολεύει, προσαρμοσμένο στις δικές τους πεποιθήσεις;


Και τέλος πώς μπορούν κάποιοι να μιλούν για την “καλή θρησκεία”, όταν το ζητούμενό της είναι η ηρεμία, αλλά εκείνοι είναι οι πρώτοι που δείχνουν ταραχή με την ίδια τους την επιλογή;

Πιστεύω πως είναι ένας συγκερασμός παραγόντων.
Είναι αδύνατο στο πλαίσιο της Ελληνικής κοινωνίας να μην υπάρχει αποτύπωμα θρησκείας πάνω στον οποιονδήποτε ως αποτέλεσμα της αναπαραγωγή θεωριών άλλων. Οι περισσότεροι μένουν εκεί. Κάποιοι άλλοι σίγουρα το πάνε παραπέρα και δίνουν ουσιαστική αξία στην πίστη τους, αξιοποιώντας την σαν εργαλείο για προσωπική ανάπτυξη, φιλοσοφική αναζήτηση και εσωτερική γαλήνη.

 

[parafernalia]

Υπαρχει ενας ερευνητης ονοματι Λιακοπουλος

χιχι, έχω 5 βιβλία του. τα βρήκα πεταμένα δίπλα από έναν σκουπιδοντενεκέ και τα λυπήθηκα.

Ήταν και σκληρόδετα και σκέφτηκα να τους ρίξω μια ματιά. Κατάφερα να διαβάσω κάπως μόνο το "Περί Απείρου Σύμπαντος και Κόσμου" του Τζορνάνο Μπρούνο κι αυτό γιατί είναι "μετάφραση"-Λιακό. Προσπάθησα να διαβάσω λίγο το "Μετά τα Φυσικά" του Αριστοτέλη, γράφει το κείμενο και κάνει δικά του σχόλια! Τι καψιματιά ήταν αυτή, ανατινάζουν τον εγκέφαλο! Το Μυστικό της Σκιάς δεν το έχω ανοίξει ακόμα.

Spoiler

Yπάρχει μια συνέχεια στην ιστορία των ανθρώπων. Πριν το Χριστό, ο Θεός εμφανιζόταν στους ανθρώπους με άλλο τρόπο. Εμφανίστηκε ως Ποιμάνδρης στον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Σίγουρα θα είχε κάνει αισθητή την παρουσία του στις Βέδες, στον Βούδα ή οπουδήποτε αλλού.

Ολύμπιοι και Αιγυπτιακοί θέοι δεν ήταν παρά τοπικοί άρχοντες που "θεοποιήθηκαν", ανέβηκαν με τη σκάλα στον ουρανό. Υπάρχουν πάμπολα μοτίβα και επιγραφές που το επιβεβαιώνουν. Θα μπορούσε να είναι απλά ένα αστείο. Κάποιος τα είχε κοπανήσει παραπάνω και είπε: "Ρε λέτε ο Δίας να την έκανε με σκάλα στον ουρανό και να μας κοιτάζει από ψηλά;"

Χεστήκανε οι άλλοι απ' το φόβο τους και άρχισαν να τον λατρεύουν σαν θεό.

 

[Λένω]

Λεξικό της κοινής νεοελληνικής

www.greek-language.gr

"δόγμα: 1. θεμελιώδης αρχή που δεν υπόκειται σε έλεγχο ή σε κριτική και που γίνεται υποχρεωτικά δεκτή. α. (θεολ.) οι εξ αποκαλύψεως αλήθειες στις οποίες στηρίζεται η πίστη. || (ειδικότ.) καθένα από τα άρθρα της χριστιανικής διδασκαλίας, όπως διατυπώθηκαν στις οικουμενικές συνόδους: Tο ~ της Aγίας Tριάδος. || Aνατολικό / δυτικό ~, το σύνολο των δογμάτων της ανατολικής ορθόδοξης ή της δυτικής εκκλησίας και η πίστη σ΄ αυτά: Aνήκει στο ~ των Διαμαρτυρομένων. β. (φιλοσ.) αξίωμα που δεν υπόκειται σε επιστημονικό έλεγχο: Tα δόγματα των Στωικών. γ. (μειωτ.) άποψη, ισχυρισμός του οποίου η ορθότητα και η αλήθεια δεν μπορεί να αποδειχθεί και στον οποίο μένει κάποιος πεισματικά προσηλωμένος. 2α. βασική κατευθυντήρια γραμμή που διατυπώνεται και εξαγγέλλεται από μια πολιτική ή στρατιωτική προσωπικότητα και που εφαρμόζεται από ένα κράτος, κόμμα κτλ.: Tο ~ Tρούμαν, για την οικονομική υποστήριξη ξένων κρατών. Tο ~ Mονρόε. Aμυντικό ~. β. βασική αρχή που ακολουθεί κάποιος στην ατομική του ζωή και την οποία δεν παραβαίνει σε καμιά περίπτωση: Tο έχει ως ~ στη ζωή του, να μη φανατίζεται."

΄Οταν κάτι δεν είναι απτό από τις αισθήσεις και δεν τεκμηριώνεται με αδιάσειστα στοιχεία, επαφίεται στον καθένα από μας να το υιοθετήσει ή όχι.

Οι λόγοι που κάποιος το υιοθετεί ή όχι, είναι πολλοί και ποικίλοι και εξαρτώνται κυρίως από την επίδραση του περιβάλλοντος που γεννήθηκαν, από την ανάγκη του "ανήκειν", από ένα κρίσιμο σημείο καμπής στην ζωή τους που τους έκανε είτε ν΄αποδεχτούν είτε ν΄απορρίψουν, από το πόσο έχει εντρυφήσει σ΄αυτό το θέμα μπαίνοντας στα βαθιά της φιλοσοφίας και την προσωπική εξήγηση και κατ΄επέκταση άποψη που σχημάτισε, κάποιοι πιστεύουν στους συμβολισμούς και αρνούνται τις καθαυτού περιγραφές, κάποιοι είναι απόλυτοι και κάποιοι είναι σκεπτικιστές κτλ, κτλ, κτλ.

Και καλό είναι όταν συζητάμε αυτό το θέμα να έχουμε στον νου μας ότι το συζητάμε απλώς για να το συζητήσουμε επειδή κανείς δεν πρόκειται να πείσει κανέναν για το αντίθετο απ΄αυτό που πιστεύει.

 

[Piskantrila]

χιχι, έχω 5 βιβλία του. τα βρήκα πεταμένα δίπλα από έναν σκουπιδοντενεκέ και τα λυπήθηκα.

Ήταν και σκληρόδετα και σκέφτηκα να τους ρίξω μια ματιά. Κατάφερα να διαβάσω κάπως μόνο το "Περί Απείρου Σύμπαντος και Κόσμου" του Τζορνάνο Μπρούνο κι αυτό γιατί είναι "μετάφραση"-Λιακό. Προσπάθησα να διαβάσω λίγο το "Μετά τα Φυσικά" του Αριστοτέλη, γράφει το κείμενο και κάνει δικά του σχόλια! Τι καψιματιά ήταν αυτή, ανατινάζουν τον εγκέφαλο! Το Μυστικό της Σκιάς δεν το έχω ανοίξει ακόμα.

Spoiler

View attachment 154047

Yπάρχει μια συνέχεια στην ιστορία των ανθρώπων. Πριν το Χριστό, ο Θεός εμφανιζόταν στους ανθρώπους με άλλο τρόπο. Εμφανίστηκε ως Ποιμάνδρης στον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Σίγουρα θα είχε κάνει αισθητή την παρουσία του στις Βέδες, στον Βούδα ή οπουδήποτε αλλού.

Ολύμπιοι και Αιγυπτιακοί θέοι δεν ήταν παρά τοπικοί άρχοντες που "θεοποιήθηκαν", ανέβηκαν με τη σκάλα στον ουρανό. Υπάρχουν πάμπολα μοτίβα και επιγραφές που το επιβεβαιώνουν. Θα μπορούσε να είναι απλά ένα αστείο. Κάποιος τα είχε κοπανήσει παραπάνω και είπε: "Ρε λέτε ο Δίας να την έκανε με σκάλα στον ουρανό και να μας κοιτάζει από ψηλά;"

Χεστήκανε οι άλλοι απ' το φόβο τους και άρχισαν να τον λατρεύουν σαν θεό.

Εκανες ενα βημα βλεπω :-) Να διαβασεις οπωσδηποτε και το Μυστικο της Σκιας, απιστευτα αποκαλυπτικο βιβλιο για τον τριαδικο Θεο! Το βιβλιο του Μπρουνο δεν το εχω διαβασει, αλλα ξερω για το Μυστηριο των Παραλληλων Συμπαντων.

 

[parafernalia]

Εκανες ενα βημα βλεπω :-) Να διαβασεις οπωσδηποτε και το Μυστικο της Σκιας, απιστευτα αποκαλυπτικο βιβλιο για τον τριαδικο Θεο! Το βιβλιο του Μπρουνο δεν το εχω διαβασει, αλλα ξερω για το Μυστηριο των Παραλληλων Συμπαντων.

Μου αρέσουν οι άνθρωποι όταν φαντασιώνονται, έχω παρεξηγηθεί πολύ εδώ μέσα γι' αυτό το λόγο. Μου αρέσει αισθητικά, καλλιτεχνικά με κάποιο τρόπο, όχι απαραίτητα λογικά. Άλλο βέβαια τι φαντάζεσαι και άλλο τι Είναι. Τα Παράλληλα Σύμπαντα τα δέχεται θεωρητικά και ένα μέρος της επιστήμης. Εδώ είναι η πλάκα, μπορεί ένας επιστήμονας να πιστέψει πως υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, συμπάντα-φυσαλίδες και οτιδήποτε άλλο "εξοτικό" αλλά να χτυπιέται χάμω όταν του πεις πως μια "ανώτερη δύναμη" μπορεί να γονιμοποιήσει μια θνητή γυναίκα με ένα "συμβολικά" κροίνο. Γιατί το ένα επιτρέπεται και το άλλο όχι;

 

[adams33]

Ψευδαίσθηση δεν ξέρω πως το εννοούσε, αλλά είναι όλα human-made έννοιες for sure.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως είναι άχρηστες, καθώς μαρτυρούν πολλά για τον ανθρώπινο ψυχισμό.
Η ιδέα πως οι θρησκευτικοί μύθοι είναι αρχέτυπα του συλλογικού ασυνειδήτου είναι πολύ όμορφη. Και αποτελεί και τον καλύτερο λόγο που άσχετα αν κάποιος πιστεύει ή δεν πιστεύει, έχει όφελος να μελετάει τέτοιους μύθους.

Η ιδέα πως οι θρησκευτικοί μύθοι είναι αρχέτυπα του συλλογικού ασυνειδήτου είναι πράγματι όμορφη ( και για εμένα)
Γιατί δείχνει πως, πέρα από το αν πιστεύουμε ή όχι, αυτοί οι μύθοι μαρτυρούν κάτι αληθινό για την ανθρώπινη ψυχή.
Κάθε σύμβολο, κάθε θεός, κάθε δαίμονας ή θαύμα, δεν είναι παρά εκφράσεις εσωτερικών δυνάμεων, φόβων, ελπίδων, ενστίκτων, πόθων για υπέρβαση.
Όλα αυτά υπάρχουν μέσα μας , απλώς τα προβάλλουμε προς τα έξω, για να τα κατανοήσουμε καλύτερα.


Κι έτσι, άσχετα με το αν κάποιος πιστεύει ή όχι, έχει λόγο να μελετά αυτούς τους μύθου, γιατί μέσα τους καθρεφτίζεται ο ίδιος ο άνθρωπος.
Η θρησκεία, τότε, δεν είναι πίστη σε κάτι έξω από εμάς, είναι γλώσσα της ψυχής. Μιλά με σύμβολα για ό,τι ήδη υπάρχει μέσα μας , απλώς με λόγια που καταλαβαίνει η καρδιά καλύτερα από τον νου.

Η αγάπη απο καρδιάς και οχι απο τον νου εχει τελείως διαφορετική αντίληψη .Κανένας όμως δεν μας την δίδαξε .

Πιστεύω πως είναι ένας συγκερασμός παραγόντων.
Είναι αδύνατο στο πλαίσιο της Ελληνικής κοινωνίας να μην υπάρχει αποτύπωμα θρησκείας πάνω στον οποιονδήποτε ως αποτέλεσμα της αναπαραγωγή θεωριών άλλων. Οι περισσότεροι μένουν εκεί. Κάποιοι άλλοι σίγουρα το πάνε παραπέρα και δίνουν ουσιαστική αξία στην πίστη τους, αξιοποιώντας την σαν εργαλείο για προσωπική ανάπτυξη, φιλοσοφική αναζήτηση και εσωτερική γαλήνη.

Θέλεις και μια πιο μεταφυσική υιοθέτηση απο μια χριστιανοταλιπμαν οπως χαρακτηρίζομαι εδω μέσα;

Τι θα έλεγες αν ισως τελικά το ασυνείδητο να μην είναι απλώς μια σκοτεινή περιοχή του νου, αλλά κάτι καθοδηγούμενο.
Σαν να υπάρχει μέσα του μια δύναμη που ξέρει πριν από εμάς μια σιωπηλή νοημοσύνη που δεν χρειάζεται λέξεις.
Αν σου έλεγα οτι ο Θεος το οριζει ;
Πως θα με "βαπτιζες και εσυ ¨;


Αν είναι όντως έτσι, τότε ο Θεός δεν είναι έξω, αλλά μέσα στο ασυνείδητο.
Είναι αυτό που μας ωθεί να ψάχνουμε, να δημιουργούμε, να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε.
Είναι ο ρυθμός που κρατά την ψυχή σε πορεία, ακόμη κι όταν ο νους δεν καταλαβαίνει προς τα πού πάμε.
Ίσως λοιπόν “το θέλημα του Θεού” να μην είναι τίποτα άλλο από τη φυσική κίνηση της ψυχής προς την ολοκλήρωσή της.
Και το να Τον “ακούσουμε” δεν σημαίνει να πιστέψουμε, αλλά να συντονιστούμε , με εκείνο το ήσυχο κομμάτι μέσα μας που ήδη ξέρει.

Ο συντονισμός αυτος ομως έρχεται απο τον χτυπο της καρδιάς ..όχι του νου
Σε μια εποχή που ολοι τρέχουν μόνο σε ψυχολόγους πως η καρδια θα συντονιστεί ;Πως θα γιατρευτούν τα τραύματα οταν αυτά πυδροδοτούνται εκεί που δημιουργήθηκαν και εσυ τα μεταθέτεις αλλου ;

 

[Piskantrila]

Μου αρέσουν οι άνθρωποι όταν φαντασιώνονται, έχω παρεξηγηθεί πολύ εδώ μέσα γι' αυτό το λόγο. Μου αρέσει αισθητικά, καλλιτεχνικά με κάποιο τρόπο, όχι απαραίτητα λογικά. Άλλο βέβαια τι φαντάζεσαι και άλλο τι Είναι. Τα Παράλληλα Σύμπαντα τα δέχεται θεωρητικά και ένα μέρος της επιστήμης. Εδώ είναι η πλάκα, μπορεί ένας επιστήμονας να πιστέψει πως υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, συμπάντα-φυσαλίδες και οτιδήποτε άλλο "εξοτικό" αλλά να χτυπιέται χάμω όταν του πεις πως μια "ανώτερη δύναμη" μπορεί να γονιμοποιήσει μια θνητή γυναίκα με ένα "συμβολικά" κροίνο. Γιατί το ένα επιτρέπεται και το άλλο όχι;

Φιλε Νικο, η υποθεση Θεος για μενα δεν συζητιεται, βιωνεται! Οι επιστημονες ειναι ανθρωποι κι αυτοι και οπως λες σκονταφτουν σε λογικα-παραλογα. Το ξερεις οτι εκτος απο τα Παραλληλα η επιστημη δεχεται την Επαναγεννηση της ολης Δημιουργιας;...

 

[parafernalia]

Φιλε Νικο, η υποθεση Θεος για μενα δεν συζητιεται, βιωνεται! Οι επιστημονες ειναι ανθρωποι κι αυτοι και οπως λες σκονταφτουν σε λογικα-παραλογα. Το ξερεις οτι εκτος απο τα Παραλληλα η επιστημη δεχεται την Επαναγεννηση της ολης Δημιουργιας;...

Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνω καλά όπως το λες αλλά νομίζω αναφέρεσαι στην ιδέα πως η Ύλη μπορεί να φτιαχτεί απ' το πουθενά, επομένως είναι ανεξάρτητη δημιουργού και μπορεί να καταστραφεί και να επαναγεννηθεί. Δεν είχα ποτέ προφίλ στο "πφορουμ" αλλά μπαίνω και διαβάζω μερικές φορές. Είναι διάφοροι άθεοι που λένε "επιστημονικές" αρλούμπες. Ένας παπούς-Λοξίας π.χ. θεωρεί πως αυτό ισχύει. Όταν το διάβαζα θα ήθελα να του γράψω πως το κβαντικό κενό δεν είναι το "τίποτα", αλλά μία πύλη προς το "κάτι". Ο σοβαρός επιστήμονας, όπως ο Δημήτρης Νανόπουλος π.χ. λέει: "ποτέ δεν υπήρχε τίποτα, πάντα υπήρχε κάτι". Αν αυτό το "κάτι" χρειάζεται δημιουργό ή όχι για να εξελιχθεί είναι μια άλλη συζήτηση.

Ο Θεός-βίωμα ή Θεός-αποκάλυψη είναι μια καθαρά μεταφυσική έννοια. Προσωπικά πιστεύω πως είμαστε αφημένοι στην τύχη μας, στην ειμαρμένη, και αυτό αλλάζει μόνο κάτω από ειδικές συνθήκες. Μόνο με "νηστεία και προσευχή" σε αυτόν τον Αιώνα, λέει ο Χριστός.

 

[Piskantrila]

Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνω καλά όπως το λες αλλά νομίζω αναφέρεσαι στην ιδέα πως η Ύλη μπορεί να φτιαχτεί απ' το πουθενά, επομένως είναι ανεξάρτητη δημιουργού και μπορεί να καταστραφεί και να επαναγεννηθεί. Δεν είχα ποτέ προφίλ στο "πφορουμ" αλλά μπαίνω και διαβάζω μερικές φορές. Είναι διάφοροι άθεοι που λένε "επιστημονικές" αρλούμπες. Ένας παπούς-Λοξίας π.χ. θεωρεί πως αυτό ισχύει. Όταν το διάβαζα θα ήθελα να του γράψω πως το κβαντικό κενό δεν είναι το "τίποτα", αλλά μία πύλη προς το "κάτι". Ο σοβαρός επιστήμονας, όπως ο Δημήτρης Νανόπουλος π.χ. λέει: "ποτέ δεν υπήρχε τίποτα, πάντα υπήρχε κάτι". Αν αυτό το "κάτι" χρειάζεται δημιουργό ή όχι για να εξελιχθεί είναι μια άλλη συζήτηση.

Ο Θεός-βίωμα ή Θεός-αποκάλυψη είναι μια καθαρά μεταφυσική έννοια. Προσωπικά πιστεύω πως είμαστε αφημένοι στην τύχη μας, στην ειμαρμένη, και αυτό αλλάζει μόνο κάτω από ειδικές συνθήκες. Μόνο με "νηστεία και προσευχή" σε αυτόν τον Αιώνα, λέει ο Χριστός.

Κοιτα, δεν κατεχω την επιστημη της Φυσικης, αλλα πιστευω οτι αυτο το "κατι" που λες αναβει και σβηνει (σβηνει στο μηδεν, ως να μην υπαρχει) κατοπιν εντολης του Δημιουργου. Ετσι το καταλαβαινω εγω. Η τυχη για μενα υπαρχει. Για παραδειγμα, εγω δεν γεννηθηκα εσυ και εσυ δεν γεννηθηκες εγω, νομιζω με καταλαβαινεις τι εννοω. Απο κει και περα, οπως το εχω ξαναγραψει πιστευω ακραδαντα στην θεια δικαιοσυνη και στην λειτουργια της. Όταν χρειαστει μαλιστα, κοβει με την ακριβεια λεηζερ, οχι μαχαιριου.

 

[Samael]

Η ιδέα πως οι θρησκευτικοί μύθοι είναι αρχέτυπα του συλλογικού ασυνειδήτου είναι πράγματι όμορφη ( και για εμένα)
Γιατί δείχνει πως, πέρα από το αν πιστεύουμε ή όχι, αυτοί οι μύθοι μαρτυρούν κάτι αληθινό για την ανθρώπινη ψυχή.
Κάθε σύμβολο, κάθε θεός, κάθε δαίμονας ή θαύμα, δεν είναι παρά εκφράσεις εσωτερικών δυνάμεων, φόβων, ελπίδων, ενστίκτων, πόθων για υπέρβαση.
Όλα αυτά υπάρχουν μέσα μας , απλώς τα προβάλλουμε προς τα έξω, για να τα κατανοήσουμε καλύτερα.


Κι έτσι, άσχετα με το αν κάποιος πιστεύει ή όχι, έχει λόγο να μελετά αυτούς τους μύθου, γιατί μέσα τους καθρεφτίζεται ο ίδιος ο άνθρωπος.
Η θρησκεία, τότε, δεν είναι πίστη σε κάτι έξω από εμάς, είναι γλώσσα της ψυχής. Μιλά με σύμβολα για ό,τι ήδη υπάρχει μέσα μας , απλώς με λόγια που καταλαβαίνει η καρδιά καλύτερα από τον νου.

Η αγάπη απο καρδιάς και οχι απο τον νου εχει τελείως διαφορετική αντίληψη .Κανένας όμως δεν μας την δίδαξε .




Θέλεις και μια πιο μεταφυσική υιοθέτηση απο μια χριστιανοταλιπμαν οπως χαρακτηρίζομαι εδω μέσα;

Τι θα έλεγες αν ισως τελικά το ασυνείδητο να μην είναι απλώς μια σκοτεινή περιοχή του νου, αλλά κάτι καθοδηγούμενο.
Σαν να υπάρχει μέσα του μια δύναμη που ξέρει πριν από εμάς μια σιωπηλή νοημοσύνη που δεν χρειάζεται λέξεις.
Αν σου έλεγα οτι ο Θεος το οριζει ;
Πως θα με "βαπτιζες και εσυ ¨;

Δεν θα σε βάφτιζα κάπως γιατί αυτό θα απαιτούσε εκ μέρους μου να είμαι παντογνώστης, και δεν είμαι.
Μετά απο ένα σημείο κάποια πράγματα αρκεί να τα εκτιμάς όπως τα νιώθεις και όπως τα αντιλαμβάνεσαι. Όχι πως σταματάς να τα διερευνάς, αλλά εξοικειώνεσαι περισσότερο με το γεγονός πως ξέρουμε τόσα λίγα. Το σίγουρο είναι πως ο άνθρωπος σαν ον είναι καταπληκτικό, λόγω της νόησης του και της πνευματικότητας του. Ίσως αυτά να αντανακλούν κάποια θεϊκή δύναμη στο σύμπαν.

Για εμένα βέβαια αυτή η θεϊκή δύναμη είναι παντού. Στο νερό, στις μέλισσες, στα δένδρα, στα αστέρια στον ουρανό, στα διάφορα φυσικά φαινόμενα. Ο κόσμος είναι όμορφος γιατί υπάρχει.

Αν είναι όντως έτσι, τότε ο Θεός δεν είναι έξω, αλλά μέσα στο ασυνείδητο.
Είναι αυτό που μας ωθεί να ψάχνουμε, να δημιουργούμε, να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε.
Είναι ο ρυθμός που κρατά την ψυχή σε πορεία, ακόμη κι όταν ο νους δεν καταλαβαίνει προς τα πού πάμε.
Ίσως λοιπόν “το θέλημα του Θεού” να μην είναι τίποτα άλλο από τη φυσική κίνηση της ψυχής προς την ολοκλήρωσή της.
Και το να Τον “ακούσουμε” δεν σημαίνει να πιστέψουμε, αλλά να συντονιστούμε , με εκείνο το ήσυχο κομμάτι μέσα μας που ήδη ξέρει.

Ο συντονισμός αυτος ομως έρχεται απο τον χτυπο της καρδιάς ..όχι του νου
Σε μια εποχή που ολοι τρέχουν μόνο σε ψυχολόγους πως η καρδια θα συντονιστεί ;Πως θα γιατρευτούν τα τραύματα οταν αυτά πυδροδοτούνται εκεί που δημιουργήθηκαν και εσυ τα μεταθέτεις αλλου ;

Καταλαβαίνω τι θες να πεις. Είναι μια ενδιαφέρουσα οπτική σίγουρα.
Δεν νομίζω να είναι τυχαίο άλλωστε που όσοι λένε πως ανέπτυξαν μια βαθύτερη σχέση με τον Θεό το κατάφεραν μέσω διαλογισμού ή μοναχισμού. Ενδεχομένως να κυνήγησαν αυτόν τον συντονισμό.

Πολλοί άνθρωποι έχουν θέματα που δυστυχώς με ψυχολόγο μόνο δεν μπορούν να διορθωθούν. Η αλλαγή οπτικής βοηθάει σίγουρα, αλλά υπάρχουν καταστάσεις αντικειμενικά τοξικές που όσο συνεχίζεις να εκτίθεσαι τόσο θα συνεχίζεις να μολύνεσαι και δεν θα καταφέρεις ποτέ να κάνεις ένα recovery, έστω στον βαθμό που μπορεί να γίνει.

 

[ilias90]

Οι αρχαίοι Θεοί είχαν συμβολική σημασία. Αντιπροσώπευαν τη δύναμη και την αρμονία της φύσης. Ούτε ιερατείο είχαν ούτε ιερό βιβλίο ούτε τίποτα. Η ερμηνεία τους ήταν ελεύθερη. Το μόνο που δίνονταν σημασία ήταν οι θρησκευτικές γιορτές. Το αν δεν πίστευες σε Θεούς ήταν αδιάφορο για τους αρχαίους, το αν δεν συμμετείχες στις εορτές όμως ήταν ασυγχώρητο. Όχι επειδή θεωρούνταν ηθική προσβολή αλλά γιατί για τους αρχαίους οι γιορτές ήταν το "εμείς". Κάτι που κάνουμε όλοι μαζί και είναι η ταυτότητα της πόλης μας. Οπότε αν εσύ δεν συμμετέχεις αυτόματα θέτεις εαυτόν εκτός συνόλου. Μάλλον από αυτές τις αδυναμίες εν τέλει ιδεολογικά επικράτησε ο Χριστιανισμός ως πνευματικά ανώτερος.

Τώρα η παρατήρηση πως μπορεί να αναφέρονται οι αρχαίοι Θεοί στην Αγία Γραφή δεν θεωρώ πως βγάζει νόημα. Οι αβρααμικές θρησκείες (όλες) υπήρξαν απόλυτα εχθρικές προς τις παγανιστικές. Για όλες θεωρείται απόλυτη ύβρις να ανάγεται οποιοσδήποτε άλλος σε ίδια θέση με τον Θεό (πολυθεϊσμός δηλαδή) ή να λατρεύονται είδωλα αντί για Εκείνον. Το Ισλάμ το πάει παραπέρα και κατηγορεί τον Χριστιανισμό για πολυθεϊσμό από το ότι δίνεται στον Χριστό ο χαρακτηρισμός "ο Υιός Του Θεού".

Ο Χριστιανισμός και οι αβρααμικές θρησκείες αντικατέστησαν τις παγανιστικές γιατί αυτή είναι η εξέλιξη του ανθρώπου, να πηγαίνει από τον πολυθεϊσμό στον μονοθεϊσμό, που είναι η Αλήθεια. Όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι της αρχαιότητας (πχ Πλάτωνας και Αριστοτέλης) ήταν ξεκάθαρα μονοθεϊστές, με τον Αριστοτέλη να προσπαθεί να αποδείξει κιόλας την ύπαρξη του ενός Θεού με το επιχείρημα της πρώτης αιτίας.

Επιπλέον ο βασισμένος Χριστιανισμός επικράτησε γιατί, κατά Γιουνγκ:
«Στις κύριες μορφές θρησκειών που υπάρχουν στην εποχή μας, η πατρική μεταβίβαση φαίνεται να επηρεάζει κατά ένα ποσοστό τη διάπλαση. Σε αρχαιότερες θρησκείες φαίνεται ότι η επιρροή της μητρικής μεταβίβασης είναι εκείνη που πλάθει τις ιδιότητες της Θείας φύσης. Οι ιδιότητες του Θείου συνιστούν παντοδυναμία, έναν άτεγκτα βασανιστικό πατερναλισμό που δεσπόζει μέσω του φόβου (Παλαιά Διαθήκη) και έναν Πατερναλισμό αγάπης (Καινή Διαθήκη).»*

Ο «Πατερναλισμός της αγάπης» του Χριστιανισμού που τόσο όμορφα αναφέρει ο Γιουνγκ ήταν η χρυσή τομή ανάμεσα στην τυραννική εβραϊκή θρησκεία και την πανθεϊστική -σχεδόν μητριαρχική- αρχαία Ελληνική.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Σήμερα στις 09:01

*«Η ψυχολογία του ασυνείδητου».

΄Οταν κάτι δεν είναι απτό από τις αισθήσεις και δεν τεκμηριώνεται με αδιάσειστα στοιχεία, επαφίεται στον καθένα από μας να το υιοθετήσει ή όχι.

Ο εμπειρισμός είναι καλός για τα φύσικα, για τα «μετά τα φυσικά» η ανθρώπινη λογική διαδικασία δεν μπορεί να προσφέρει απολύτως τίποτα γιατί δεν μπορεί να τα προσεγγίσει. Όπως έχω γράψει πάμπολλες φορές, το υπερβατικό μόνο να βιωθεί μπορεί, ποτέ να εξηγηθεί, πόσο μάλλον να αποδειχθεί. Το ότι κάτι δεν είναι αποδείξιμο δε, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν υπάρχει, μπορεί να είναι και η μεγαλύτερη (ή και μοναδική) αλήθεια. Ειδικά αν το πας Πλατωνικά, όπου ο κόσμος των φαινομένων (η «απτή πραγματικότητα» που λέτε) είναι στην πραγματικότητα η στρεβλή απεικόνιση του αληθινού).

Οι λόγοι που κάποιος το υιοθετεί ή όχι, είναι πολλοί και ποικίλοι και εξαρτώνται κυρίως από την επίδραση του περιβάλλοντος που γεννήθηκαν, από την ανάγκη του "ανήκειν", από ένα κρίσιμο σημείο καμπής στην ζωή τους που τους έκανε είτε ν΄αποδεχτούν είτε ν΄απορρίψουν, από το πόσο έχει εντρυφήσει σ΄αυτό το θέμα μπαίνοντας στα βαθιά της φιλοσοφίας και την προσωπική εξήγηση και κατ΄επέκταση άποψη που σχημάτισε, κάποιοι πιστεύουν στους συμβολισμούς και αρνούνται τις καθαυτού περιγραφές, κάποιοι είναι απόλυτοι και κάποιοι είναι σκεπτικιστές κτλ, κτλ, κτλ.

Ξεχνάς έναν πολύ σημαντικό λόγο: υπάρχει και η a priori γνώση του Θεού στο συλλογικό ασυνείδητο. Αυτό από μόνο του λέει πολλά.

Και καλό είναι όταν συζητάμε αυτό το θέμα να έχουμε στον νου μας ότι το συζητάμε απλώς για να το συζητήσουμε επειδή κανείς δεν πρόκειται να πείσει κανέναν για το αντίθετο απ΄αυτό που πιστεύει.

Όχι απαραίτητα. Αν το καλοσκεφτείς, πέρα από τα δογματικά, μιλώντας ξεκάθαρα για την ύπαρξη ή όχι του Θεού, το αν υπάρχει ή όχι είναι τεράστιο ζήτημα για την ανθρωπότητα. Υπάρχουν τελείως διαφορετικοί κόσμοι αν στη συλλογική συνείδηση επικρατήσει η μία ή η άλλη άποψη. Και επειδή πιστεύω και γνωρίζω ότι υπάρχει Θεός, προφανώς με ενδιαφέρει να το πιστεύει και ο υπόλοιπος κόσμος. Όχι για παιδαριώδεις και εγωιστικούς λόγους, αλλά για τον λόγο που εξηγώ παραπάνω.

 

[touvlo]

Παρεμπιπτόντως και γω τριτη δεσμη τελειωσα

γιαυτό δε σε ...πιάνω. Προσπαθώ να καταλάβω, αλλά .......
Πάντως ο Χριστός δεν έγραφε. Πολύ περισσότερο τα θ μικρό και κεφαλαίο, δεν τα έγραψε ο ίδιος για να τονίσει κάτι.

 

[Piskantrila]

γιαυτό δε σε ...πιάνω. Προσπαθώ να καταλάβω, αλλά .......
Πάντως ο Χριστός δεν έγραφε. Πολύ περισσότερο τα θ μικρό και κεφαλαίο, δεν τα έγραψε ο ίδιος για να τονίσει κάτι.

Εννοειται οτι δεν εγραψε. Τα ευαγγελια τα γραψαν οι ευαγγελιστες ομως. Δεν ξερω τι πιστευεις, αλλα "κατι" μας λεει η Γραφη, που με λεπτομερειες θεωρω οτι μας τα εδωσε ο Λιακος. Το πως και το γιατι ειναι αλλη ιστορια...

 

[parafernalia]

Εννοειται οτι δεν εγραψε.

Κι αυτά τι είναι;

Το πως και το γιατι ειναι αλλη ιστορια...

Θα με ενδιέφερε να την ακούσω αυτή την ιστορία του Λιάκου..

 

[adams33]

Ο Λιακόπουλος έχει δώσει μια δική του ερμηνεία στα πράγματα,εμπεριέχει περισσότερο το μυθικό στοιχείο ,αποκαλυπτικό ή και συνωμοσιολογικο, ανάλογα με το θέμα.

Αν δεις τη Γραφή με τα μάτια του τότε πράγματι μιλα για κατι πολύ πέρα από το θεολογικό επίπεδο, αγγίζοντας το μυστικιστικό ή “εξωγήινο” θα μπορουσα να πω ...

Τα Ευαγγέλια γράφτηκαν από τους Ευαγγελιστές υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και σύμφωνα παντα με μαρτυρίες της εποχής...

​

 

[parafernalia]

Ο Λιακόπουος έχει δώσει μια δική του ερμηνεία στα πράγματα,εμπεριέχει περισσότερο το μυθικό στοιχείο ,αποκαλυπτικό ή και συνωμοσιολογικο, ανάλογα με το θέμα.

Σοβαρός σε αυτά τα sci-fi θέματα είναι ο Tom Campbell. Πρώην επιστήμονας της ΝΑΣΑ στο τμήμα της διαστημικής πυραυλικής με πολλά σύνθετα μοντέλα προσωμοίωσης στο ενεργητικό του και υπέρμαχος της ιδέας πως η συνειδητότητα δημιουργεί την πραγματικότητα που ζούμε. Αυτόν αξίζει να κάτσεις να το ακούσεις αν έχεις χρόνο για ξόδεμα.

Αλλά κάτι βιβλιοπώλες, αποκρυφιστές, μπουρδολόγοι που ανακατεύουν σάχλες χωρίς να καταλαβαίνουν οι ίδιοι τι λένε, τους ακούς μόνο για την πλάκα σου.

Όπως η παρακάτω π.χ...

Ισχυρίζεται πως ο επερχόμενος κομήτης 3Ι/Atlas είναι ένα βιο-οργανικό τεχνούργημα που έρχεται για να επανασετάρει τους κωδικούς που βρίσκονται στον κρύσταλλο του σιδερένιου πυρήνα του πλανήτη μας! Όλα αυτά μάλιστα είναι καταγεγραμμένα στην Πλειάδεια ατζέντα το 1995 όπου είχε γραφτεί με κάθε λεπτομέρεια η αλχημεία των 9 διαστάσεων. Το cosmic restart button πατιέται!

 

[Piskantrila]

Κι αυτά τι είναι;

Θα με ενδιέφερε να την ακούσω αυτή την ιστορία του Λιάκου..

View attachment 154078

Ο Βελοπουλος για μενα ειναι φανφαρας. Που τις βρηκε τις "επιστολες του Ιησου" δεν το ξερω.

Για τον Λιακο δυστυχως, δεν μπορω να σου αποκαλυψω τιποτα περισσοτερο, τουλαχιστον προς το παρον. Αυτα που ζητας, ειναι για τους μυστες. :-)