Θα κάνατε σοβαρή σχέση με κάποιον που θα είχε παιδιά;

[Buggs]

Καλέ το "βγάζε τα παπούτσια σου μέσα στο σπίτι" μπορεί να το πει οποιοσδήποτε κι εννοειται πως το παιδί θα ακούσει. Αν δεν ακούσει όμως, δεν μπορείς να το μαλώσεις, εφόσον δεν είσαι η μαμά του. Θα του εξηγήσεις γιατί πρεπει να τα βγάλει, αλλά αν εξακολουθεί να αρνείται, υπάρχουν δύο τινά: α) αν ο μπαμπάς είναι παρών, τον ρωτας αν έχετε συμφωνήσει πως πάντα θα βγάζετε όλοι τα παπούτσια σας στο σπίτι, β) αν δεν ειναι παρών (καλό είναι πριν φυγει να έχει πει στον μικρό να είναι καλό παιδί και να σε ακούει), θα τον αφήσεις να μεινει με τα παπούτσια φυσικά, αλλά θα του πεις πως ξέρεις πως ο μπαμπάς του συμφωνεί με το να βγάζετε τα παπούτσια σας. Και όταν επιστρέψει θα τον ενημερώσεις κι ας κάνει ό,τι θέλει.

χεχε η αγαπητή μας Κατζίρα προτιμά "ασφαλείς πτήσεις"...

Κοίταξε όμως πώς μπορεί η όλη σου προσπάθεια συμβιβαστικής λύσης και άς κρατήσω την ουρά μου απ έξω καλύτερα, με ένα ωραίο μωράκι να βρεθείς με την ουρά μέσα θες δε θες

1) ο μπαμπάς που εκείνη τη στιγμή βλεπει το μάτς τα παίρνει μαζι σου "καλά όλα εγώ θα τα ρυθμίζω με τα παιδιά" "δικά σου παιδιά είναι" " α έτσι;" "ναι έτσι"
2α) το μωρό σου λέει "χα χα ο μπαμπάς όμως δεν ειναι εδώ, κι εσυ δεν είσαι η μαμά μου και άν του πείς τιποτα οταν έρθει θα του πώ ότι λές ψέματα". Γυρίζοντας ο μπαμπας βρισκει το μωρό μόνο, εσένα φευγάτη και ενα σημείωμα "επειδη δεν ήθελα να πνιξω το μωρό σου έφυγα. Μπορει να αργήσω και να γυρίσω"
2β) οταν γυρίζει κατάκοπος απο τη δουλειά του ο μπαμπάς και του αρχίζεις τη γκρίνια για όσα δεν ηθελες να προσπαθησεις έστω να ρυθμίσεις μόνη σου, σε χωρίζει εκεινος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Μια άλλη γυναίκα μπορεί να έκανε όσα λες. Εγώ αποκλείεται

1) Δεν παίζει άντρας να μου απαντήσει ετσι. Δικά του παιδιά θα είναι πάντα κι όσο κι αν θέλω να τα δεχτώ κανονικά στη ζωή μου σαν δικά μου, αν βρεθούμε να κάνουμε τέτοια συζήτηση, τότε προφανώς κάτι δεν έχουμε καταλάβει και οι δύο καλά και πρέπει να το βρούμε.
2α) Δεν φεύγω. Ας του πει πως λεω ψέματα. Δεν φαντάζομαι να πιστέψει εκείνο ούτως ή άλλως, με δεδομένο πως για να με έχει διαλέξει και να με άφησε με το παιδί του με εμπιστεύεται με κλειστά μάτια. Αλλά συν τοις άλλοις, υπαρχουν πολλοί τρόποι να πεις κάτι, χωρίς να αναφέρεις το παιδί..
2β) Δεν γκρινιάζω. Αν το να κάνω καποιες προτάσεις ή μια γενική συζήτηση για κατι που πιστεύω, θεωρείται γκρίνια, τότε η ..πόρτα είναι ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα. Καλύτερα θα είναι να φυγει, να μη χαραμίζει και τον χρόνο μου άδικα..

ΥΓ: Δύσκολα θα με "πιασεις". Όχι πως είμαι καμιά εξπέρ αλλά το έχω βιώσει και ως παιδί χωρισμένων γονιών (και το σκέφτηκα πολύ γιατί είδα συμπεριφορές που με ενόχλησαν) και έχω κάνει σχέση με άντρα που είχε τρία παιδιά, με τα οποία είχε τύχει να βγούμε καμποσες φορές

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Νιώθω πως προσπαθούμε να ορίσουμε με απόλυτο τρόπο καταστάσεις με άπειρες παραμέτρους, τις οποίες δεν μπορούμε να τις αναλύσουμε όλες μέσα στα στενά πλαίσια ενός διαλόγου.

Σκεφτείτε πάντως πως το παιδί λαμβάνει ερεθίσματα από το ευρύτερο περιβάλλον του, τα οποία εντάσσονται στη διαπαιδαγώγησή του, είτε μας αρέσει είτε όχι. Πολλά παιδιά (αν όχι τα περισσότερα) από πολύ μικρή ηλικία (που αν δεν κάνω λάθος η ψυχολογία θεωρεί καθοριστική) περνούν τις περισσότερες ώρες της ημέρας ή στον παιδικό σταθμό, ή με την baby-sitter, ή με τη γιαγιά και τον παππού. Όλοι αυτοί αφήνουν κάτι από την προσωπική τους κοσμοθεωρία στο παιδί, είτε ταιριάζει με τη δική μας και με αυτή που θέλουμε να του ενσταλάξουμε είτε όχι.

Άρα και το "τρίτο" άτομο θα επηρεάσει το παιδί και κατά μια έννοια, έμμεσα το διαπαιδαγωγεί, μπορεί όμως ο ρόλος του να έχει χαρακτήρα συμβουλευτικό και όχι "υποχρεωτικό" και προς τη μητέρα/πατέρα του παιδιού, αλλά και προς το ίδιο το παιδί.
Και με αυτό εννοώ πως θεωρώ υγιές από τον τρίτο άνθρωπο να εκφράζει προς τη μητέρα τις αντιρρήσεις του ή τις προτάσεις του ως προς τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού του/της, χωρίς να τις επιβάλλει απαραίτητα, καθώς επίσης και να επεμβαίνει όταν το καλούν οι περιστάσεις. (Δεν μπορείς π.χ. να αφήσεις ένα παιδί να βάλει το χέρι του στην πρίζα επειδή η βιολογική μαμά/μπαμπάς δεν είναι παρόντες!)

Το παράδειγμα του Λόριεν με τα παπούτσια, πιστεύω πως εντάσσεται σε μια χωριστή κατηγορία, αυτή των κανόνων ενός σπιτιού, που είναι διαφορετικοί από σπίτι σε σπίτι και καθορίζονται από τους ενοίκους του και όχι απόλυτα από τη διαπαιδαγώγηση που έχει δεχτεί κανείς ως παιδί.

Αν π.χ. πάω στο σπίτι μιας φίλης και μου ζητήσει να βγάλω τα παπούτσια μου στην είσοδο, θα το κάνω σεβόμενη το χώρο της και τους κανόνες που έχει θεσπίσει για το σπιτικό της, ακόμα κι αν σπίτι μου δεν το εφάρμοζα. Το ίδιο ισχύει και για το παιδί: Αν π.χ. στο σπίτι της νέας συντρόφου του μπαμπά το παιδί υποχρεούται να βγάζει τα παπούτσια του, ενώ στο σπίτι της φυσικής του μητέρας δεν ήταν υποχρεωτικό, θεωρώ πως είναι ο "κανόνας του σπιτιού" που θα πρέπει να βαρύνει περισσότερο, για την έκρυθμη λειτουργία του και την ομαλή διαβίωση όσων κατοικούν μέσα σ'αυτό.
Η παιδαγωγική πλευρά αυτής της κατάστασης ως προς το παιδί είναι: "Μαθαίνω να σέβομαι το χώρο και τους κανόνες του". Όπως αντίστοιχα το να μην γυρίσει το παιδί (όπως έκανε η Καγίρα) και να πει στον "πατριό/μητριά" [σιχαίνομαι το αίσθημα που έχει συνδεθεί με αυτές τις δύο λέξεις] ότι δεν έχει δικαίωμα να το μαλώνει επειδή δεν είναι ο γονιός του σημαίνει πως το παιδί έχει διδαχτεί την ευγένεια. Στην περίπτωση της Καγίρας συγκεκριμένα, ίσως -γιατί έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λέμε- το ιδανικό θα ήταν να αναφέρει στη μητέρα της τη δυσφορία της ως προς τις νουθεσίες του πατριού της. Το σημαντικό είναι πως είχε μάθει ήδη από τη μαμά της, να είναι ευγενική!

Συμφωνώ επίσης με την Ντίνα πως μιλάμε για σοβαρότερα ζητήματα διαπαιδαγώγησης από τα οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να αποκλείσουμε τον "απομακρυσμένο" γονιό από τη στιγμή που ενδιαφέρεται, όπως οι Θρησκευτικές πεποιθήσεις, το σχολείο και άλλα για τα οποία ακόμα και η νομοθεσία, ορίζει ως μόνους υπεύθυνους τους πρώην συζύγους και φυσικούς γονείς του παιδιού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[commie]

Θα έκανα σχέση με κάποιο που είχε παιδιά αλλά αν ήξερα ότι οι δυο γονείς δεν έχουν προβλήματα μεταξύ τους ναι να έχουν χωρίσει αλλά να χώρισαν και να έχουν φιλικές σχέσεις για να μην επηρεάζει κάποιος από τους δυο τα παιδιά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Η απάντηση μου είναι ναι, θα είμουν με κάποιον, βέβαια κάτι βασικό, θα μάθαινα για ποιό λόγο χώρησε και άν έχει ακόμα πρόβλημα με την πρώην, αλλα αν δεν έχει προβλήματα με την πρώην γυναικα του τότε΄άνετα θα έκανα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[cibyllian]

Νομίζω ναι, απλά θα ήμουν ίσως λίγο περισσότερο επιφυλακτική μέχρι να τον γνωρίσω καλύτερα. Αλλά αν τον εκτιμούσα και τον αγαπούσα, νομίζω ότι δεν θα είχα πρόβλημα και να δεχτώ και να αγαπήσω τα παιδιά του, ακόμα και να συμμετέχω στην ανατροφή τους, αν και εφόσον μου το επέτρεπαν οι γονείς τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Αυτό που δεν κατάλαβα ίσαμε εδώ ειναι γιατί θα προτιμούσατε εναν πατέρα με παιδιά, αντί εναν ελεύθερο..;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Δεν εχω απολυτη απαντηση, αλλα αν ειχα θα ηταν "οχι"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Αυτό που δεν κατάλαβα ίσαμε εδώ ειναι γιατί θα προτιμούσατε εναν πατέρα με παιδιά, αντί εναν ελεύθερο..;;

έχω μερικούς καλούς λόγους...
1. γιατί αυτόν ερωτεύθηκα
2. γιατί αυτόν αγάπησα
3. γιατί αυτός μου κάνει σαν άνθρωπος ανεξάρτητα απ το αν έχει παιδιά ή όχι

αν τώρα το ερώτημα τίθεται σε πρωτογενές επίπεδο
δλδ μα γιατί αυτόν ερωτεύθηκες?
τότε η απάντηση είναι γιατί απλά "έτσι έτυχε"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Αυτή είναι η μια περίπτωση να γίνουν όλα στην τύχη.

Η ερωτηση μου τίθεται σε επίπεδο επιλογής. Γιατί να αναζητήσει κάποια εναν πατέρα με παιδιά, αντί εναν ελεύθερο; Επειδή δεν θα γεννήσει εκείνη ας πούμε, να ένας λόγος, δεν θα ταλαιπωρηθεί. Τα παιδιά είναι έτοιμα. Είναι επίσης αποδεδειγμένα υγιή (λολ, έτσι θα τα διάλεγε η Κρουέλα ντε Βιλ) . Ο άντρας έχει συνηθίσει να τα φροντίζει (αναφέρεται στο "τις δουλειές του σπιτιού ποιός θα τις κάνει;") . Είναι εγγυημένα ευαίσθητος και υπεύθυνος. Υπάρχει πάντα μια πολυ καλη δικαιολογία για να την κοπανήσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

αν μιλάς για επιλογή του στυλ
υπάρχει ο Τάκης που δεν έχει παιδιά
υπάρχει κι ο Μάκης που έχει παιδιά
μου αρέσουν κι οι δύο το ίδιο αλλά διαλέγω το Μάκη γιατί....

1. η φύση δυστυχώς δε μου έδωσε το περιθώριο να μπορώ να κάνω εγώ παιδιά

2. έχω ήδη παιδιά κι εγώ από άλλο γάμο και είναι πιο εύκολο απ το να βρω έναν εντελώς ελεύθερο και να θέλει να κάνουμε μαζί παιδί

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Μιλάω για αρχική επιλογή. Είσαι στο δωμάτιο σου στα 22-25 και σκέφτεσαι: να ψάξω εναν ελεύθερο ή έναν μόνο πατέρα με παιδιά. Τόσο χαλαρά. Τι επιχειρήματα θα κλωθογύριζαν στο μυαλό σου;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

αν δεν συνέτρεχε κανένας απ τους λόγους που ανέφερα πριν?



1. έχει ήδη παιδιά άρα δε θα θέλει από μένα δεσμεύσεις και τέτοια πράγματα, θα περάσουμε καλά
2. το ότι έχει παιδιά σημαίνει ότι θα περνάει αρκετό χρόνο μαζί τους άρα θα έχω κι εγώ free χρόνο μόνη μου
3. έχει παιδιά άρα δεν είναι ανεπρόκοπος, μπορεί να φτιάξει κι ένα δείπνο


μόνο αυτά νομίζω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Με ενθουσιάζεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[axidous]

Εγω δεν θα εκανα τετοια σχεση και αυτο γιατι δεν θα ηθελα να μπαινει ο προηγουμενος στην ζωη της οικογενειας μου
Για αυτο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Εγω δεν θα εκανα τετοια σχεση και αυτο γιατι δεν θα ηθελα να μπαινει ο προηγουμενος στην ζωη της οικογενειας μου
Για αυτο

Πως την αντιλαμβανεσαι δλδ αυτη την εισβολη..?
Εαν υπαρχουν καλες σχεσεις αναμεσα στο πρωην ζευγαρι, κατι το οποιο ειναι καλο και για τα παιδια που μπορει να εχουν μαζι, τι προβλημα θα μπορουσε να δημιουργησει στη δικη σας οικογενεια...?
Χωραει ο εγωισμος σε μια τετοια κατασταση?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Πως την αντιλαμβανεσαι δλδ αυτη την εισβολη..? Εαν υπαρχουν καλες σχεσεις αναμεσα στο πρωην ζευγαρι, κατι το οποιο ειναι καλο και για τα παιδια που μπορει να εχουν μαζι, τι προβλημα θα μπορουσε να δημιουργησει στη δικη σας οικογενεια...?

Νομιζω οτι μιλαει ακριβώς γι'αυτή τη φάση. Οπου δηλαδη ο χωρισμένος, "βασικά" έχει τη φιλία του με την πρώην, "βασικα" έχει την οικογένειά "του" και τα παιδιά "του" και κάπου εκεί, σαν την τσόντα, περιφέρεται και η νυν. Ενώ με κάποιον που χωρίζει σιχτιριασμένος δηλαδή χωρίζει ουσιαστικά, θα έχει προφανώς η νυν πολυ πιο σημαντικη θέση στη ζωή του, για να μην πώ και στη ζωή των παιδιών επίσης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Νομιζω οτι μιλαει ακριβώς γι'αυτή τη φάση. Οπου δηλαδη ο χωρισμένος, "βασικά" έχει τη φιλία του με την πρώην, "βασικα" έχει την οικογένειά "του" και τα παιδιά "του" και κάπου εκεί, σαν την τσόντα, περιφέρεται και η νυν. Ενώ με κάποιον που χωρίζει σιχτιριασμένος δηλαδή χωρίζει ουσιαστικά, θα έχει προφανώς η νυν πολυ πιο σημαντικη θέση στη ζωή του, για να μην πώ και στη ζωή των παιδιών επίσης.

Εαν νομιζεις, οτι αυτο εννοει, τοτε να σου πω, οτι επιβαλλεται να εχει το χωρισμενο ζευγαρι με παιδια, οσο το δυνατον καλυτερες σχεσεις για χαρη ακριβως αυτων..Και καθε νοημων ανθρωπος αυτο θα εκανε, αφηνοντας στην ακρη τα οποια προβλημα υπαρχουν μεταξυ τους...
Και η νυν, εαν αγαπαει τον ανθρωπο της, αυτο ακριβως θα ηθελε και θα καταλαβαινε, οτι δλδ αλλη θεση στη ζωη του εχουν τα παιδια του και αλλη εκεινη...
Χωρις αυτο να σημαινει οτι δε βρισκεται ψηλα στις προτεραιοτητες του...Ελπιζω τλχ να συμφωνουμε, οτι τα παιδια μας θα επρεπε να τοποθετουνται πρωτα στη λιστα αυτων...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Εαν νομιζεις, οτι αυτο εννοει, τοτε να σου πω, οτι επιβαλλεται να εχει το χωρισμενο ζευγαρι με παιδια, οσο το δυνατον καλυτερες σχεσεις για χαρη ακριβως αυτων..Και καθε νοημων ανθρωπος αυτο θα εκανε, αφηνοντας στην ακρη τα οποια προβλημα υπαρχουν μεταξυ τους...

Πολύ ωραία όλα αυτά όμως, αν έχεις καλές σχέσεις με την γυναίκα σου και δη μητέρα των παιδιών σου, γιατί να χωρίσεις; Κάποιο λάκο δηλαδή δεν έχει η φάβα, χωρισμένων με "καλές σχέσεις"; Οπότε γιατι να πάει να πέσει μέσα σ'αυτό το λάκο η καινούργια;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fielda]

Δηλαδή όταν δύο άνθρωποι χωρίζουν μετά πρέπει να είναι στα μαχαίρια; Μόνο κακό θα μπορούσε να κάνει αυτό στα παιδιά. Απλά διαπίστωσαν ότι δεν ταιριάζουν ή ότι δεν είναι ευτυχισμένοι μαζί και αποφάσισαν να χωρίσουν. Πολλοί λόγοι μπορούν να οδηγήσουν ένα ζευγάρι στο χωρισμό και αυτό δε σημαίνει ότι από εκεί και πέρα θα είναι εχθροί.

Είναι πολύ υγιές να έχουν καλή σχέση οι γονείς μετά το διαζύγιο. Θα ήταν απίστευτα επίπονο για τα παιδιά να βλέπουν τους γονείς τους να μαλώνουν και να τρέχουν στα δικαστήρια για να αποφασίσουν ποιες μέρες θα είναι με τον έναν και ποιες με τον άλλον. Απλά αποφάσισαν κάποια στιγμή ότι ήθελαν διαφορετικά πράγματα από τη ζωή τους και χώρισαν για να μπορέσουν να προχωρήσουν. Αν αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί ο/η καινούριος/α σύντροφος είναι δικό του/της πρόβλημα, όχι του γονιού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.