Η αντικοινωνικότητα του βολέματος

[negative]

Για μένα το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη της μετριότητας , αφού υπήρξε σε κάθε κοινωνία , σε κάθε εποχή , αλλά το γεγονός ότι σήμερα έχει γίνει καθεστώς.Είναι κάτι το απόλυτα φυσιολογικό και δεδομένο.Εάν καθίσεις μια μέρα στην τηλεόραση και παρακολουθήσεις το τι ακριβώς προβάλει θα καταλάβεις τι εννοώ.
Για την διαμόρφωση της προσωπικότητας του κάθε πολίτη φέρουν ευθύνη πολλοί λόγοι.
Το οικογενειακό περιβάλλον παίζει έναν σημαντικό ρόλο.Το σχολείο που πια δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε , δεν προσφέρει παιδεία αλλά γνώσεις και επαγγελματικό προσανατολισμό σε κερδοφόρα επαγγέλματα.
Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μηχανή παραγωγής χρήματος.
Μια από τις βασικές λειτουργίες του σχολείου , είτε μιλάμε γία πρωτοβάθμια είτε για δευτεροβάθμια εκπαίδευση κλπ είναι να σε μάθει να σκέφτεσαι για να μπορείς αργότερα να έχεις κρίση......και όχι να βρίσκεσαι σε συνεχόμενη κρίση......
Είναι πολύ ποιο εύκολο να ελέγξεις πολίτες με απουσία σκέψης.
Η τεχνολογία που η ύπαρξη της θα βοηθούσε την ζωή μας αλλά μας έχει αποκόψει από την φύση μας και τους φυσικούς μας ρυθμούς.
Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου πέρα από το ότι είναι ''κληρονομική'' σε κάποιο βαθμό , επηρεάζετε από το ότι συμβαίνει γύρω του.
Παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι υπάρχει συνταγή ... στο πως να βγάζουμε πολίτες με έντονη προσωπικότητα.
Ποιο εποικοδομητικό μάλλον θα ήταν να βγάζουμε υγιείς πολίτες κυρίως ψυχικά.
Η γνώμη μου είναι ότι αυτή η εποχή που διανύουμε είναι μεταβατική κυρίως στην σχέση μας με μας αλλά και με τους άλλους.
Οφείλουμε να κάνουμε ποιο ουσιαστικές και αληθινές σχέσεις όπως και να αναγνωρίσουμε πια τις πραγματικές μας ανάγκες.Να αναγνωρίσουμε την φύση μας άλλα και να αποδεχτούμε αυτήν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Για μένα το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη της μετριότητας , αφού υπήρξε σε κάθε κοινωνία , σε κάθε εποχή , αλλά το γεγονός ότι σήμερα έχει γίνει καθεστώς.Είναι κάτι το απόλυτα φυσιολογικό και δεδομένο.Εάν καθίσεις μια μέρα στην τηλεόραση και παρακολουθήσεις το τι ακριβώς προβάλει θα καταλάβεις τι εννοώ.

Για την διαμόρφωση της προσωπικότητας του κάθε πολίτη φέρουν ευθύνη πολλοί λόγοι.
Το οικογενειακό περιβάλλον παίζει έναν σημαντικό ρόλο.Το σχολείο που πια δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε , δεν προσφέρει παιδεία αλλά γνώσεις και επαγγελματικό προσανατολισμό σε κερδοφόρα επαγγέλματα.
Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μηχανή παραγωγής χρήματος.

Εφόσον δεν έγινε split, ας μείνουμε στο ότι η μετριότητα δεν αντανακλάται αποκλειστικά μέσα από την εργασία κάποιου, αλλά από το τρόπο ζωής του σε όλες του τις πλευρές.

Μια από τις βασικές λειτουργίες του σχολείου , είτε μιλάμε γία πρωτοβάθμια είτε για δευτεροβάθμια εκπαίδευση κλπ είναι να σε μάθει να σκέφτεσαι για να μπορείς αργότερα να έχεις κρίση......και όχι να βρίσκεσαι σε συνεχόμενη κρίση......
Είναι πολύ ποιο εύκολο να ελέγξεις πολίτες με απουσία σκέψης.
Η τεχνολογία που η ύπαρξη της θα βοηθούσε την ζωή μας αλλά μας έχει αποκόψει από την φύση μας και τους φυσικούς μας ρυθμούς.
Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου πέρα από το ότι είναι ''κληρονομική'' σε κάποιο βαθμό , επηρεάζετε από το ότι συμβαίνει γύρω του.

Σαφώς

Παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι υπάρχει συνταγή ... στο πως να βγάζουμε πολίτες με έντονη προσωπικότητα.
Ποιο εποικοδομητικό μάλλον θα ήταν να βγάζουμε υγιείς πολίτες κυρίως ψυχικά.

Μα ένας πολίτης με προσωπικότητα, σαφώς και θα είναι υγιής ψυχικά, καθώς θα είναι απαλλαγμένος από το φόβο, τις προκαταλήψεις και τον γραμμικό και μη δημιουργικό τρόπο σκέψης.

Η γνώμη μου είναι ότι αυτή η εποχή που διανύουμε είναι μεταβατική κυρίως στην σχέση μας με μας αλλά και με τους άλλους.
Οφείλουμε να κάνουμε ποιο ουσιαστικές και αληθινές σχέσεις όπως και να αναγνωρίσουμε πια τις πραγματικές μας ανάγκες.Να αναγνωρίσουμε την φύση μας άλλα και να αποδεχτούμε αυτήν.

Συμφωνώ απόλυτα. Όμως να ξέρεις ότι καμιά φορά, οι ανάγκες μας οδηγούν σε λάθος κατευθύνσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Απορία: Ένας στυλίτης (ή γιόγκι ή γενικά ασκητής-αναχωρητής) μπορεί να θεωρηθεί "βολεμένος'", αρά και "αντικοινωνικός";

Έχει αναφερθεί κι αυτή η πλευρά, ως επίκριση στους κάθε είδους ασκητές κι αναχωρητές, μάλλον άδικα όμως κατά τη γνώμη μου. Βασικό επιχείρημα επ' αυτού, είναι ότι ο ασκητής ψάχνει για τη σωτηρία του εαυτού του, τη δική του επικοινωνία με το Θείον, αγνοώντας ότι μια από τις κύριες αποστολές του κάθε ανθρώπου είναι η προσφορά στον πλησίον του. Ωστόσο, αυτή η άποψη παραγνωρίζει το γεγονός ότι η επικοινωνία ενός εξ ημών με το Θείον, ισοδυναμεί με επικοινωνία της ίδιας της ανθρωπότητας μαζί Του.

Από την άλλη πλευρά, ο γέροντας Παΐσιος, μέσα στην απέραντη ταπεινότητά του, είχε πει σε κάποιον γνωστό μου που τον επισκέφτηκε: "Ο δικός μου δρόμος είναι ο πιο εύκολος, να στέκομαι μακριά από τους πειρασμούς, για να επικοινωνήσω με το Θεό. Εσείς που ζήτε μέσα στον πειρασμό και στην ανάγκη, έχετε να δώσετε πολύ δυσκολότερο αγώνα απ' ότι εγώ".

Προφανώς, ο συγκεκριμένος πίστευε πως ο ασκητής, αφού περάσει τούτο το μυητικό στάδιο, είναι υποχρεωμένος να βγει από την προσωπική του Έρημο και να προσφέρει το φως του σε όποιον έχει μάτια για να το δει.

Αυτό είναι και το αρχέτυπο του Ερημίτη. Η Θελημική παράδοση διδάσκει πως ο μύστης δεν θα πρέπει να παραμείνει για πάντα μέσα στην Έρημο (ή Άβυσσο), γιατί τότε οι άνεμοι του Εγώ θα ξεσηκώσουν το Χόρονζον και τους Δαίμονες της Σκόνης και ο μύστης θα παγιδευτεί μέσα στην εσωστρέφειά του...

Είναι πάντως πολύ μεγάλη συζήτηση και ίσως να μπορούσε να διεξαχθεί μέσα στο φιλοσοφικό φόρουμ, σ' ένα νέο θέμα.

Απʼ την άλλη πλευρά όμως, υπάρχει κάτι που να μας εξασφαλίζει ότι όλα τα εμπόδια που θα συναντήσουμε στη ζωή θα είναι στα πλάισια των αντοχών και των δυνατοτήτων μας;;

Ο Θεός να μη σου δώσει αυτά που μπορείς ν' αντέξεις, λέει μια σοφή παροιμία φίλε Αντώνη. Το βόλεμα μας κάνει να πιστεύουμε όλο και λιγότερο στις δυνάμεις και τις αντοχές μας, γι' αυτό είναι στην πραγματικότητα φυλακή για τον ίδιο το βολεμένο, συνεπώς κι εξαρτημένο...

Υπάρχει κανείς που, έστω και για κάποιο χρονικό διάστημα, δεν έχει συμβιβαστεί, δεν έχει βολευτεί, δεν έχει νιώσει κάποια ματαίωση των επιθυμιών και των ονείρων του;;

Ακριβώς γι' αυτό φίλε μου δεν θ' άντεχα να δω ολόκληρο πια το "The Wall" των Pink Floyd. Κέντρο έπιασες...

Στο βαθμό όμως που δεν φταίμε εμείς, τότε έχει καθοριστική σημασία η ένταση της οδύνης που προκαλεί ο συμβιβασμός και η ματαίωση. Κι όσο μεγαλύτερη είναι αυτή η οδύνη, τόσο πιθανότερο είναι το άτομο να επικεντρωθεί σʼ αυτήν με το να γκρινιάζει, να λυπάται τον εαυτό του και να αισθάνεται αποτυχημένο (κάτι τέτοιο μπορεί και να ευθύνεται γιʼ αυτό που λέμε "μικροαστική μιζέρια").

Εδώ τίθεται το θέμα της Αυτολύπησης, το οποίο είναι πολύ σημαντικό. Η αυτολύπηση αποτελεί ωστόσο, την υπέρτατη μορφή εγωισμού-εγωπάθειας, μετά την αυτοκτονία...

Το να σε νοιάζει τελικά το τομάρι σου δεν είναι κακό ..κακός μάλλον είναι ο τρόπος που επιλέγεις να σε νοιάζει.

Πολύ σημαντική παρατήρηση, την οποία θα ήθελα να σημειώσω. Θα συμπλήρωνα μάλιστα, ότι κακό είναι να σε νοιάζει μόνο το τομάρι σου...

Έχοντας ανθρώπους σε μα κοινωνία που έχουν συμφιλιωθεί με τους εαυτούς τους που έχουν συνειδητοποιήσει τις πραγματικές τους ανάγκες που μπορούν να παραμερίσουν τον εγωισμό τους και να σεβαστούν τον διπλανό τους πόσες πιθανότητες έχουμε να ξορκίσουμε το βόλεμα?

Το λεγόμενο Path of the least resistance, αποτελεί φυσική ροή κι αναγκαιότητα, συνεπώς το "βόλεμα" δεν θα εξορκιστεί ποτέ. Ίσως σε τελική ανάλυση να είναι και θεμιττό σ' έναν βαθμό, αφού η επιβίωση είναι επίσης φυσικός Νόμος.
Αυτό που θα επιτύγχανε μια τέτοια κοινωνία, θα ήταν ο καθένας από τους πολίτες της να έβρισκε ζεστασιά, προστασία και υπόσταση, μέσα στη σχέση του με τους υπόλοιπους κι όχι μέσα στην απομόνωση και την ομφαλοσκόπηση, που τείνει να μας μεταμορφώσει σε εγωκεντρικές μηχανές κατανάλωσης άχρηστων αντικειμένων, ιδεών και δια-σκεδάσεων. Τότε μόνο η λέξη "Κοινωνία" θα τιμούσε την ετυμολογία της...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Έχει αναφερθεί κι αυτή η πλευρά, ως επίκριση στους κάθε είδους ασκητές κι αναχωρητές, μάλλον άδικα όμως κατά τη γνώμη μου. Βασικό επιχείρημα επ' αυτού, είναι ότι ο ασκητής ψάχνει για τη σωτηρία του εαυτού του, τη δική του επικοινωνία με το Θείον, αγνοώντας ότι μια από τις κύριες αποστολές του κάθε ανθρώπου είναι η προσφορά στον πλησίον του. Ωστόσο, αυτή η άποψη παραγνωρίζει το γεγονός ότι η επικοινωνία ενός εξ ημών με το Θείον, ισοδυναμεί με επικοινωνία της ίδιας της ανθρωπότητας μαζί Του.

Από την άλλη πλευρά, ο γέροντας Παΐσιος, μέσα στην απέραντη ταπεινότητά του, είχε πει σε κάποιον γνωστό μου που τον επισκέφτηκε: "Ο δικός μου δρόμος είναι ο πιο εύκολος, να στέκομαι μακριά από τους πειρασμούς, για να επικοινωνήσω με το Θεό. Εσείς που ζήτε μέσα στον πειρασμό και στην ανάγκη, έχετε να δώσετε πολύ δυσκολότερο αγώνα απ' ότι εγώ".

Προφανώς, ο συγκεκριμένος πίστευε πως ο ασκητής, αφού περάσει τούτο το μυητικό στάδιο, είναι υποχρεωμένος να βγει από την προσωπική του Έρημο και να προσφέρει το φως του σε όποιον έχει μάτια για να το δει.

Αυτό είναι και το αρχέτυπο του Ερημίτη. Η Θελημική παράδοση διδάσκει πως ο μύστης δεν θα πρέπει να παραμείνει για πάντα μέσα στην Έρημο (ή Άβυσσο), γιατί τότε οι άνεμοι του Εγώ θα ξεσηκώσουν το Χόρονζον και τους Δαίμονες της Σκόνης και ο μύστης θα παγιδευτεί μέσα στην εσωστρέφειά του...

Είναι πάντως πολύ μεγάλη συζήτηση και ίσως να μπορούσε να διεξαχθεί μέσα στο φιλοσοφικό φόρουμ, σ' ένα νέο θέμα.
...

Αμήν, αμήν, λέγεις ημίν! Παρεπιπτώντος θεωρώ ότι αν για μία εβδομάδα όλοι οι "δυτικάνθρωποι" γινόμασταν "στυλίτες", η ανθρωπότητα θα ξανάβρισκε τον προσανατολισμό της, προς τη σωτηρία από ...το λιώσιμο των πάγων και τα λοιπά οικο-εφιαλτικά του "μέλλοντος αιώνος"!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anatoli]

...Μεγαλο θεμα ανοιχτηκε πιστευω...και τελικά ειναι ολα θεμα επιλογων.
Ο καθενας ειναι ελευθερος να επιλεξει για το πως θα ζησει την ζωη του και ποιο δρόμο θα ακουληθησει. Τωρα αν αυτος ο δρομος δεν του κανει μπορει να αλλαξει πορεια... Ο καθενας απο εμας δεν ειναι σε θεση να κρινει την επιλογη του αλλου γιατι απλα δεν ήταν στην θεση του οταν εκανε την επιλογή αυτη.
Υπαρχουν σιγουρα πολλοι τυποι ανθρωπων...και συμφωνω με πολλα απο τα παραπανω... και για τα παρασιτα και για ανθρωπους που δεν κανουν τιποτα για να αλλαξουν την ζωη που δεν τους αρεσει ...ομως δεν μπορουμε να τους κρινουμε...αν δεν μας εκφραζουν απλα δεν τους εχουμε στον δικο μας προσωπικο κυκλο!!! Ο καθενας βαζει τους δικους του στοχους και δεν μπορουμε να κρινουμε τους στοχους που βαζει ο διπλανος...γιατι απλα ειναι ενα αλλος ανθρωπος με τον δικο του χαρακτηρα τα δικα του πιστευω και θελω!...Ας κοιταει ο καθενας να μην ενοχλει και να μην παταει πανω στους αλλους οταν τρεχει να φτασει τους στοχους του και ολοι θα ειμαστε καλυτερα!..ε και το να δινουμε και ενα χερακι σε αυτον που προσπαθει δενειναι κακο!!...ισως και εμεις να το χρειαστουμε καποια στιγμη...ειτε αυτο λεγεται γνωση...ειτε ενα χαμογελο ενθαρρυνσης! ....Ολα αυτα πολύ φιλικά...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Οι ανθρώπινες σχέσεις κατά την γνώμη μου βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο, και ίσως είναι η πρώτη φορά που ο άνθρωπος καλείτε για μένα , να κάνει ποιο ουσιαστικές σχέσεις ποιο αληθινές.Να αποδεχτεί τον εαυτό , την φύση του σε βάθος και κατά προέκταση και τον συνάνθρωπο του.

Εγώ πάλι γιατί έχω την αίσθηση ότι παλιότερα κοροϊδεύανε τον τρελλό του χωριού αλλά συγχρόνως είχανε την αίσθηση ότι το σωστό ήταν να τον βάλουνε σπίτι τους και να τον ταϊσουνε ενώ σήμερα δεν τον κοροϊδεύουμε αλλά προσποιούμαστε ότι δεν τον είδαμε? Λέγεται αυτό "ουσιαστικές σχέσεις", λέγεται αυτό αποδοχή του συνανθρώπου?

Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσει να τραγουδάει ... λογικά θα γίνει τραγουδιστής
Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσουν τα βιβλία ... λογικά θα γίνει κριτής βιβλίων
Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσει η ξυλογλυπτική ... λογικά θα γίνει μαραγκός.
Υποθέτουμε ότι σε [...]

Κάποιος που του αρέσει να τραγουδάει κάτι άλλο εκτός από λαϊκά γίνεται κάτι άλλο για να ζήσει ή γίνεται ένας δυστυχισμένος τραγουδιστής
Κάποιος που αγαπάει την ξυλογλυπτική νοιώθει φτηνός όταν ενώνει έτοιμες τάβλες
Από τους 1000 που αγαπάνε τα βιβλία ως κριτές βιβλίων άντε να δουλέψουν οι 5.
Δεν έχετε δεί ταξιτζή επιστήμονα? Λέτε να'φαγε 4 με 5 χρόνια στη σχολή γιατί ήθελε να δουλέψει οδηγός ταξί?
Νομίζετε ότι γίνανε σκουπιδιάρηδες είχαν αυτό το όνειρο, ή ξέρετε κανέναν που να είχε όνειρο να γίνει εργάτης οικοδομής.

Θα μου πεις υπάρχει και φιλία. Οκ συμφωνώ ... αλλά πραγματικά πιστεύεις ότι υπάρχει άνθρωπος που να του αρέσει το επάγγελμα του και να μην έχει χρόνο για μια έξοδο; Και αν ναι γιατί πιστεύεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν (συν)εργάζεται με φίλους του; Και στην τελική η υλοποίηση κάποιου project με φίλους προσφέρει πολύ περισσότερη ψυχαγωγία (ίσως όχι διασκέδαση αλλά who cares?) από μια έξοδο σε κάποιο club.

Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει το επάγγελμα τους και έχουν και οικογένεια και να δεν έχουν χρόνο για εξόδους και ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει το επάγγελμα τους και έχουν και οικογένεια και να δεν έχουν χρόνο για μια εξόδους.

Ποίος συσχέτισε την επιτυχία με τα λεφτά (ή έστω με την μεγάλη ζωή); Ή εκτός θεωρούμε αποτυχημένους σχεδόν όλους τους επιστήμονες (π.χ. Einstein, Nash).

Όχι μόνο τα λεφτά αλλά και τη δόξα και την αναγνωρισιμότητα την θεωρεί πάρα πολύς κόσμος ένδειξη επιτυχίας. Γιατί από τους επιστήμονες αναφέρεις αυτούς? Γιατί τους ξέρουμε όλοι. Η επιτυχία για ανθρώπους που δεν ξέρουν τιποτα για την προσωπική μας ζωή μόνο έτσι μπορεί να κριθεί... δεν υπάρχουν δημόσια δεδομένα για τα βήματα που κάνει ο καθένας μας μέσα του. Γι'αυτό η κρίση των απ'έξω είναι τόσο "φτηνή".

Εγώ πάλι φοβάμαι, ότι αυτοί που θεωρούν ότι έχουν περισσότερα όνειρα από τους "βολεμένους", περισσότερες φιλοδοξίες και όλη τους η ζωή περιστρέφεται στο πως θα τα καταφέρουν αυτά, θα ξυπνήσουν κάποια μέρα στα 50 τους και θα συνειδητοποιήσουν πόσα από την ζωή έχουν χάσει σε κάθε φάση της.

Και αυτό μπορεί να συμβεί σε κάποιους και το να καταφέρουν τους στόχους τους και να ευτυχήσουν σε άλλους. Είμαστε άνθρωποι όλοι έχουμε διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικά θέλω, κάνουμε λάθη, αλλάζουμε ή λιμνάζουμε.
Είναι πολύ όμορφο να κάνεις κάτι ως δουλειά που να μπορεί να σου δίνει χαρά, να νοιώθεις δημιουργικός. Το εύχομαι σε όλους.... όσοι είχατε λάτρεια σε μια δουλειά που μπορούσε να σας ζήσει, είστε τυχεροί, και να το ξέρετε... αλλά η ζωή είναι γεμάτοι από ανθρώπους που δεν είχαν κάποια συγκεκριμένη τρέλλα... και αν δεν το βρήκες μέσα σου αυτό μέχρι κάποια ηλικία που να το ψάξεις... δεν βρίσκεται το πάθος με το ζόρι... αρκεστείτε στους ανθρώπους που αξιοπρεπείς κάνουν αυτό που έχουν να κάνουν, αναγνωρίζουν την δημιουργικότητα στους άλλους και δεν τους κλείνουν το δρόμο από ζήλεια....

Υποθέτουμε ότι έχουν έναν άνθρωπο που σπούδασε κάτι που δεν του άρεσε.... Αυτός ο άνθρωπος κατάφερε και βρήκε ένα επάγγελμα που του εξασφάλιζε έναν μισθό αρκετό για να συντηρήσει μια οικογένεια και συγχρόνως θα δούλευε 8ώρες και μόνο καθημερινές. Ιδανικός τύπος για οικογένεια; Προσωπικά έχω τις επιφυλάξεις μου.


Τι θα μπορούσε να διδάξει στα παιδιά του; Την αγάπη αν ξέρει να αγαπά, την ζωή, αν ξέρει να ζει.
Τι εμπειρίες θα μπορούσε να τους μεταφέρει; Ακόμα και το πείσμα να προσπαθήσουν περισσότερο αν ο ίδιος νοιώθει ότι δεν πάλεψε αρκετά...

• Ότι ένα και ένα κάνουν δυο; Το σχολείο θα μπορούσε καλύτερα.
• Από την δουλεία του; Αφού δεν του αρέσει, τι θα μπορούσε να πει γι αυτήν; Χίλια πράγματα αν την κάνει καλά, αλλά και την γνώση πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να κάνεις μια δουλειά που δεν σε τρελλαίνει....
• Για τα hobby του; Ένα παιδί μπορεί να συζητήσει για αυτά με τόσα άλλα άτομα. Αλλά προτιμά πολλές φορές να τα μοιραστεί με τον πατέρα του. Και στην τελική δεν ξέρω ούτε ένα άτομο που να είχε πραγματικά πάθος με κάτι και στην τελική να μην το ακολούθησε. Εγώ γιατί ξέρω πολλά? Π.χ. μου αρέσει ο κινηματογράφος, προφανώς όμως δεν είμαι τόσο παθιασμένος έτσι ώστε να κάνω κάτι σχετικό.
• Για τα ταλέντα του; Έχω συναντήσει ελάχιστα άτομα που έχουν πραγματικά ταλέντο σε κάτι και η δουλεία τους να μην είναι σχετική με το ταλέντο. Και πολλούς που ενώ ακολουθήσανε το ταλέντο τους τους έκανε κομμάτια και συμβιβαστήκανε, και το σκοτώσανε σε μια βιοποριστική λογική. Μακάρι ο τύπος του παραπάνω παραδείγματος να ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
• Για τα clubs που πήγαινε όταν τελείωνε την δουλεία του; wow συγκλονιστικό. Πόσοι ακριβώς βάλαμε αυτήν την παράμετρο?
• Για τον τρόπο που γνώρισε την μαμά τους; Είμαι σίγουρος ότι έχει γραφτεί έστω μια ιστορία σε βιβλίο πιο συναρπαστική και διδακτική. Πιό όμορφη όμως για ένα παιδί έχει γραφτεί, ειδικά όταν αυτή η αγάπη ανθίζει ακόμα?

Αρά η απορία μου είναι πως και με τι εφόδια θα μπορούσε να μορφώσει/μεγαλώσει τα παιδιά του ο τύπος του παραδείγματος. Να τα πάρει αγκαλιά όταν είναι άρρωστα; Σχεδόν όλοι μπορούν να το κάνουν αυτό. Πέρα από την απουσία που ανέφεραν άλλοι παραπάνω εγώ έχω να πω ότι αν μπορεί ένας γονιός να ξαγρυπνήσει, να αγκαλιάσει, να συμπαρασταθεί όσο συχνά χρειάζεται σε κάποιες φάσεις τις ζωής των παιδιών και μετά να μην το βγάλει ούτε στην οικογενειά του ούτε στην δουλειά του σιγουρα διδάσκει αγάπη, υπομονή και εργατικότητα. Μην υποτιμάς την γονική ιδιότητα από μόνη της γιατί είναι χρονοβόρα και κουραστική διαδικασία.


Το χειρότερο είναι να ξυπνήσεις κάποια μέρα και να μην έχεις "μεγαλώσει"
Συμφωνώ αλλά και το μεγάλωμα έχει διαφορετικούς ορισμούς για τον καθένα

Κάτι άλλο που πρόσεξα κατά την πορεία του θέματος: Πολλοί απ' αυτούς που υποστήριξαν πως η εργασία δεν μας απαλλάσσει απαραίτητα από τη μετριότητα (Lugar, Neraida και άλλοι) εμφάνισαν ως αντεπιχείρημα, ότι μπορεί κάποιος αντ' αυτού να αφιερώσει χρόνο στα παιδιά ΤΟΥ, να κάνει πράγματα για τον εαυτό ΤΟΥ, να περάσει καλά για πάρτη ΤΟΥ. Καμμία αναφορά σε κοινωνική προσφορά και επίτευξη στόχων μέσω ομαδικότητας. Σημεία των καιρών. Μέτριος δεν θεωρείσαι, όταν σε νοιάζει μόνο το τομάρι σου και εργάζεσαι αποκλειστικά γι' αυτό. Κι όμως ο Τσίπουρος είχε θέσει εξ αρχής το θέμα της κοινωνικής προσφοράς. Καθόλου άδικος λοιπόν ο τίτλος του θέματος, που μιλάει για την "Αντικοινωνικότητα του βολέματος".

Εδώ ένοιωσα άσχημα και κοίταξα όλα τα post μου, δεν λέω πουθενά κάτι τέτοιο.


Ο φόβος είναι από τις μεγάλες αμαρτίες αν και συγχρόνως φυλάει τα έρμα. Και ναι μπορεί να οδηγήσει κάποιον να μην ανοίξει τα φτερά του. Και αυτό μπορεί και να τον στοιχειώνει στη ζωή του. Χαίρομαι τους ανθρώπους που δεν έχουν φοβηθεί αρκετά για να ανακόψουν την πορεία τους, χαίρομαι επίσης αυτούς που ενώ έχουν φοβηθεί εχουν αντιπαλέψει τους φόβους τους και η ζωή τους αντάμειψε, χαίρομαι επίσης και τους ανθρώπους που ενώ χάσανε σε αυτόν τον πόλεμο δεν γίνανε μίζεροι αλλά είπαν "αυτά έχω και με αυτά θα συνεχίσω" όσο μπορώ καλύτερα. Και τέλος συμπονώ αυτούς που δεν πέταξαν για τους Χ λόγους αλλά κοιτάνε τους άλλους να πετάνε με χαρά και τους υποστηρίζουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

..........Ιδιαιτερα σημαντικο ειναι το οτι ειχε ελευθερο χρονο να αφιερωσει τοσο στα παιδια του, οσο στη γυναικα του και τον εαυτο του...

Κάτι άλλο που πρόσεξα κατά την πορεία του θέματος: Πολλοί απ' αυτούς που υποστήριξαν πως η εργασία δεν μας απαλλάσσει απαραίτητα από τη μετριότητα (Lugar, Neraida και άλλοι) εμφάνισαν ως αντεπιχείρημα, ότι μπορεί κάποιος αντ' αυτού να αφιερώσει χρόνο στα παιδιά ΤΟΥ, να κάνει πράγματα για τον εαυτό ΤΟΥ, να περάσει καλά για πάρτη ΤΟΥ. Καμμία αναφορά σε κοινωνική προσφορά και επίτευξη στόχων μέσω ομαδικότητας. Σημεία των καιρών. Μέτριος δεν θεωρείσαι, όταν σε νοιάζει μόνο το τομάρι σου και εργάζεσαι αποκλειστικά γι' αυτό..

Οταν λεμε "αφιερωνω χρονο στον εαυτο μου", εννοουμε οτι κανουμε πραγματα που μας γεμιζουν, μας κανουν να αισθανομαστε ομορφα και αυτο δεν αποκλειει την κοινωνικη προσφορα ή την οποια επιτευξη στοχων μεσω ομαδικοτητας...Ποτε δεν υποστηριξα οτι το να σε ενδιαφερει μονο το τομαρι σου, αυτοματα δε θεωρεισαι μετριος....
Εκτος εαν κατι δεν εχω καταλαβει σωστα και εχω γραψει πραγματα που σε οδηγησαν σε τετοια συμπερασματα, ενω αυτο που ηθελα να πω μεσα με τα ποστ μου, ειναι οτι δεν ειναι δυνατον η εργασια καποιου να ειναι κριτηριο μετριοτητας...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Εγώ πάλι γιατί έχω την αίσθηση ότι παλιότερα κοροϊδεύανε τον τρελλό του χωριού αλλά συγχρόνως είχανε την αίσθηση ότι το σωστό ήταν να τον βάλουνε σπίτι τους και να τον ταϊσουνε ενώ σήμερα δεν τον κοροϊδεύουμε αλλά προσποιούμαστε ότι δεν τον είδαμε? Λέγεται αυτό "ουσιαστικές σχέσεις", λέγεται αυτό αποδοχή του συνανθρώπου?

Πιθανότατα ξεχνάς τις συνθήκες ζωής του τότε που ένωναν τους ανθρώπους ....ήταν ποιο σκληρές και αναγκαστικά οι άνθρωποι είχαν άλλου είδους σχέση για λόγους επιβίωσης.Ξεχνάς την σχέση της γυναίκας με του άντρα , που σίγουρα δεν είχαν τα ίδια δικαιώματα , ξεχνάς την αντιμετώπιση των παιδιών με ειδικές ανάγκες , ξεχνάς ότι τότε ένας γονιός απαντούσε όταν τον ρωτούσαν... πόσα παιδιά έχεις?Ένα παιδί και δυο κορίτσια.Πιθανότατα ξεχνάς πολλά πράγματα που σήμερα είναι δεδομένα (αυτό δεν σημαίνει ότι το σήμερα δεν είναι σκληρό) , όπως ξεχνάς ότι κανένας τρελός ή διαφορετικός άνθρωπος δεν ζήτησε ποτέ τον οίκτο αλλά τον σεβασμό.
Εκτός των όλων αυτών δεν παρατήρησες ότι χαρακτήρισα την εποχή μας ως μεταβατική .....δηλαδή άχαρη...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Οταν λεμε "αφιερωνω χρονο στον εαυτο μου", εννοουμε οτι κανουμε πραγματα που μας γεμιζουν, μας κανουν να αισθανομαστε ομορφα και αυτο δεν αποκλειει την κοινωνικη προσφορα ή την οποια επιτευξη στοχων μεσω ομαδικοτητας...

Πολύ καλά κάνεις αγαπητή μου Νεράιδα να το διευκρινίζεις, αφού σε καμμία περίπτωση η φράση "αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου" δεν θα μπορούσε να μου δώσει να καταλάβω αυτά που μόλις ανέλυσες. Άλλωστε, έχω και πάλι διευκρινίσει πως προσωπικά δεν αναφέρθηκα ποτέ στο επάγγελμα, αν και αυτό αποτελεί για κάποιους ίσως λίγους, την έκφραση της προσωπικής τους αξίας και δημιουργικότητας.

Εδώ ένοιωσα άσχημα και κοίταξα όλα τα post μου, δεν λέω πουθενά κάτι τέτοιο.

αν φροντίζουν τη γιαγιά τους ή την θεία τους και αν έχουν σκύλο (τους, δική μου μετάφραση).
Σε όλη μου τη ζωή από κοντά δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο όπως ακριβώς το λες. Μετριότητες με την έννοια ότι εγώ τις βλέπω έτσι ΝΑΙ αλλά ανθρώπους που να μην έχουν δικούς τους στόχους, δικές τους αγάπες, δικά τους σημαντικά ορόσημα ΠΟΤΕ.

Λυπάμαι αγαπητή μου αλλά δυστυχώς τα είπες. Δεν θεωρώ ότι σ' αδίκησα.

Λυπάμαι πάντως αν σας έκανα να αισθανθείτε άσχημα, δεν είχα καμμία τέτοια πρόθεση. Η θέλησή μου είναι να μιλήσω γι' αυτά που με απασχολούν, με αφορμή τα όσα λένε οι άλλοι, αυτό δεν σημαίνει ότι τους βάζω και απέναντι.

Κάποιος που του αρέσει να τραγουδάει κάτι άλλο εκτός από λαϊκά γίνεται κάτι άλλο για να ζήσει ή γίνεται ένας δυστυχισμένος τραγουδιστής

Εσύ δεν έχεις βαρεθεί ν' ακούς τόσους μέτριους τραγουδιστές να βγαίνουν στην επιφάνεια κι άλλους τόσους μέτριους που απέτυχαν, να μοιρολογούν όλη τους τη ζωή, "τόσοι μέτριοι έγιναν διάσημοι, εγώ γιατί αδικήθηκα, aaaahhh dishonorable society..."; Δεν έχουν καν το ταλέντο να είναι cult.

Δεν έχετε δεί ταξιτζή επιστήμονα? Λέτε να'φαγε 4 με 5 χρόνια στη σχολή γιατί ήθελε να δουλέψει οδηγός ταξί?

Γιατί δεν έγινε επιστήμονας αυτός; Γιατί έγινε ταξιτζής; Επειδή το πανεπιστήμιο προωθεί τη μετριότητα και μόνον αυτή, το γλύφτη του καθηγητή, το ανίψι, το παιδί, το τσιράκι. "Κουβάλα τον προτζέκτορα και θα σε κάνω λέκτορα" λέει το ρητό στο πανεπιστήμιο...
Μετά να μην οργίζεται αυτός, φίλη Λούγκαρ;

Νομίζετε ότι γίνανε σκουπιδιάρηδες είχαν αυτό το όνειρο, ή ξέρετε κανέναν που να είχε όνειρο να γίνει εργάτης οικοδομής.

Ναι, γνώρισα ανθρώπους που μέχρις εκεί έφτανε το μυαλό τους και στο σχολείο πήγαιναν με το ζόρι, ονειρευόμενοι άλλος να γίνει υπαξιωματικός του στρατού, άλλος να πάει να δουλέψει στη φάμπρικα ή στο συνεργείο, για να είναι λέει "ελεύθερος" και "μάγκας" και νά' χει φράγκα να σουλατσάρει τη γκόμενα. Στην ίδια ηλικία, κάποιοι άλλοι σχίζονταν στο διάβασμα. Ποιος λοιπόν έπρεπε κατά τη γνώμη σου να γίνει εργάτης στη φάμπρικα;

ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει το επάγγελμα τους και έχουν και οικογένεια και να δεν έχουν χρόνο για μια εξόδους.

Αν όμως ξαφνικά εμφανιστεί κάποιος που θα ταράξει τη μιζέρια τους, την αποχαύνωση και τη δυστυχία τους, θα ξεσηκωθούν να τον φάνε με τεράστια μανία, την ίδια που επιδεικνύουν όταν γλύφουν τ' αφεντικό τους. Εάν τους δοθεί η ευκαιρία να ελευθερωθούν, θα κλειδώσουν την πόρτα και θα πετάξουν το κλειδί στη χέστρα, τραβώντας με ανακούφιση το καζανάκι.

Και αυτό μπορεί να συμβεί σε κάποιους και το να καταφέρουν τους στόχους τους και να ευτυχήσουν σε άλλους. Είμαστε άνθρωποι όλοι έχουμε διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικά θέλω, κάνουμε λάθη, αλλάζουμε ή λιμνάζουμε.

Πέστο χρυσόστομη!" Ή αλλάζουμε ή λιμνάζουμε". Τρομερό σλόγκαν!!!
Λοιπόν, διαλέγω ν' αλλάζω, και να πετώ μικρά πετραδάκια στα βραδυκίνητα νερά όσων λιμνάζουν...

Είναι πολύ όμορφο να κάνεις κάτι ως δουλειά που να μπορεί να σου δίνει χαρά, να νοιώθεις δημιουργικός. Το εύχομαι σε όλους.... όσοι είχατε λάτρεια σε μια δουλειά που μπορούσε να σας ζήσει, είστε τυχεροί, και να το ξέρετε... αλλά η ζωή είναι γεμάτοι από ανθρώπους που δεν είχαν κάποια συγκεκριμένη τρέλλα...

Και αυτοί κατά τη γνώμη σου δεν θα πρέπει να στηλιτευτούν για τη μετριότητά τους; Ακριβώς γι' αυτούς μιλάμε. Ας διασκέδαζαν τουλάχιστον με την τρέλα των άλλων, δεν θα περνούσαν κι άσχημα στην τελική...

και αν δεν το βρήκες μέσα σου αυτό μέχρι κάποια ηλικία που να το ψάξεις... δεν βρίσκεται το πάθος με το ζόρι... αρκεστείτε στους ανθρώπους που αξιοπρεπείς κάνουν αυτό που έχουν να κάνουν, αναγνωρίζουν την δημιουργικότητα στους άλλους και δεν τους κλείνουν το δρόμο από ζήλεια....

Σωστότατο. Μόνο που σπάνια βλέπεις κάτι τέτοιο. Σαν Καρέττα καρέττα ένα πράγμα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Διαβάζω τα ποστ του θέματος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, συμφωνώ σε κάποια σημεία (κυρίως με τη lugar ως τώρα) διαφωνώ σε άλλα (κυρίως με τσιπ και χάος- αν και στο θέμα με τα πανεπιστήμια έπιασε θέμα που δυστυχώς το γνωρίζω καλά και ομολογουμένως έχουμε ... ταύτιση απόψεων) και τελικά προσπαθώ να ... αναγνωρίσω τον "Αντιβολεμένο" άνθρωπο.

Χωρίς παραθέσεις η αίσθηση που μου βγάζουν τα λεγόμενα είναι ότι ο μη αντικοινωνικά βολεμένος άνθρωπος είναι αυτός που

- κάνει αυτό που αγαπάει χωρίς να τον ενδιαφέρει στο ελάχιστο να εξασφαλίζει ούτε "τον άρτον ημών τον επιούσιον".
- αναγνωρίζει το ταλέντο του και την "κλίση" του και τα ακολουθεί ακόμα και αν αυτό είναι πρακτικά αδύνατο.
- Φροντίζει να δώσει χρόνο στην οικογένειά του, αν και αυτό μπορούν να το κάνουν και χιλιάδες άλλοι (βλέπε ποστ εχπ), αλλά αυτός έχει να του προσφέρει άπειρα

επίσης να πω εδώ στον εχπ, πως το γεγονός ότι ο bill gates έχει παιδιά αποδεικνύει απλώς ότι δεν είναι...στείρος και όχι ότι είναι καλός πατέρας για αυτά (πιθανότατα είναι, αλλά η απόκτηση παιδιών δεν διασφαλίζει a priori κάτι περισσότερο από την ικανότητά του να ...well όλοι ξέρουμε πώς γεννιούνται τα παιδιά)

- αφιερώνει μυριάδες ώρες στην (λατρεμένη του, σύμφωνα με τα παραπάνω) εργασία με σκοπό να κάνει το ...breakthrough σε ό,τι κάνει.

- κόντρα στο παραπάνω, έχει την ικανότητα να αφιερώνει χρόνο στην οικογένεια και να "δώσει" στην κοινωνία ισορροπημένους και υγιείς πνευματικά και ψυχολογικά ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει χωρίς στερήσεις σε κανένα τομέα.

Αυτά είναι τα βασικά που καταλαβαίνω εγώ. Πέρα από το ... ουτοπικό του πράγματος που νομίζω καθίσταται προφανές, προφανές επίσης είναι, υποθέτω, ότι για τον καθένα μας η έννοια του βολέματος είναι εντελώς διαφορετική.

Εγώ δεν μπορώ να κατηγορήσω τον επιστήμονα με το λαμπρό μυαλό που έφτασε 30, έφαγε τρελές πίκρες από "μεγαλοκαθηγητάδες" που προώθησαν το...παιδί για τον προτζέκτορα (γιατί αυτός έκανε έρευνα όσο κάποιοι άλλοι μεταφέρανε προτζέκτορες) και αφού σιχτήρησε συμπλήρωσε ένα έντυπο 181 και πήγε σε κάποιο υπουργείο.

Δεν μπορώ να κατηγορήσω, αυτήν που προτίμησε να εγκαταλείψει τα όνειρα για ακαδημαϊκή καριέρα και έγινε καθηγητρια σε σχολείο, γιατί τη θέση του 407 την πήρε...αυτή που κοιμήθηκε με τον (60άρη) καθηγητή που ήταν στην επιτροπή επιλογής.

[υπαρκτά παραδείγματα και τα 2]

Δεν μπορώ να κατηγορήσω αυτόν ή αυτήν που προτίμησε ένα "απλό" ωράριο 9-5 ή 8-4 για να μπορεί να πηγαίνει ο ίδιος/α στην παιδική χαρά με το παιδί του αντί να το στέλνει με μια φιλλιπινέζα. Νομίζω το χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπο του παιδιού τον/την αποζημιώνει.

Δεν μπορώ να κατηγορήσω ούτε αυτόν που αποφάσισε να βγει κάποια φορά και να πάει να δει την Παπαρίζου (τυχαίο παράδειγμα). Νομίζω ότι γινόμαστε υποκριτές να πούμε ότι μόνο "υπάνθρωποι" και "βολεμένοι" αρέσκονται σε τέτοιες διασκεδάσεις.

Τους μόνους που - προσωπικά- "κατηγορώ" είναι όλους αυτούς που μπαίνουν στην κατηγορία "ανάξια τέκνα άξιων γονέων". Αλλά και εκεί τελικά μάλλον τους γονείς "κατηγορώ". Στην προσπάθειά τους να γίνουν "άξιοι άνθρωποι" ξέχασαν να είναι "άξιοι γονείς".. και τα αποτελέσματα φαίνονται. Όμως ειλικρινά, πόσοι τέτοιοι κυκλοφορούν...ανάμεσά μας (η xanp νομίζω ανέφερε ότι τέτοιες κατηγορίες δεν γνωρίζει γιατί δεν κινούνται στους κύκλους της). Προσωπικά οι Μπάστες, Μάστες, Δέστες και Πέτατες [] δεν με αγγίζουν περισσότερο από...περιστασιακό χάζι στο star ενώ η ηλεκτρική καθαρίζει το δωμάτιο που είναι η Tv γιατί πολύ απλά ένας τέτοιος ... κενός χώρος είναι εκτός της δικής μου πραγματικότητας και εκτός του κόσμου που...βλέπω όταν ξυπνώ το πρωί. Ο κόσμος που βλέπω το πρωί περιλαμβάνει ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για τους ίδιους και τα παιδιά τους, που τους απασχολούν τα πάσης φύσης κοινά και, προσωπικά, θεωρώ ότι κάθε άλλο παρά "βολεμένους" με κακή έννοια μπορώ να τους θεωρήσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

"που να μην έχουν δικούς τους στόχους, δικές τους αγάπες, δικά τους σημαντικά ορόσημα"
"ότι μπορεί κάποιος αντ' αυτού να αφιερώσει χρόνο στα παιδιά ΤΟΥ, να κάνει πράγματα για τον εαυτό ΤΟΥ, να περάσει καλά για πάρτη ΤΟΥ. Καμμία αναφορά σε κοινωνική προσφορά και επίτευξη στόχων μέσω ομαδικότητας."
Προφανώς δεν έχουμε καταλάβει ο ένας τον άλλον γιατί εγώ δεν βλέπω στην δική μου φράση την έννοια του παρτάκια όπως ορίζεις εσύ παρακάτω.
Κατά τα άλλα δεν διαφωνώ απλώς μου τη δίνει το μανιφέστο "όποιος θέλει μπορεί" ειδικά όταν σκέφτομαι ότι πολλοί που το διατυμπανίζουν ζουν προστατευμένοι από την κοινωνική/ οικονομική τους τάξη (γιατί είναι επίσης κάτι που μπορεί να το ευαγγελίζεται και ο τύπος του προτζέκτορα - αφού μπόρεσε!) ή από την καθαρή τύχη να ταιριάζουν τα θέλω τους με την ροή μιάς εκάστοτε αγοράς/ μόδας. Γι'αυτό δεν γουστάρω τα μεγάλα λόγια.
Νεγκατιβ συμφωνώ με το πόστ σου εκτός από αυτό:
"όπως ξεχνάς ότι κανένας τρελός ή διαφορετικός άνθρωπος δεν ζήτησε ποτέ τον οίκτο αλλά τον σεβασμό."
Γιατί πιστεύω ότι όταν βάζεις τον άλλον σπίτι σου και όταν τον συναναστρέφεσαι είναι μέγιστος σεβασμός και όχι οίκτος. "Ήρθε ο Χριστός στην πόρτα μας" λέγανε οι παλιοί. Οίκτος είναι να δώσεις λεφτά απρόσωπα στην προσπάθεια να μην έρθεις σε κοινωνία με τον άλλον.
Οι κοινωνία παλιότερα ήταν σκληρή ή μαλακή με πρόσωπο, τώρα μπορεί να είναι διαφορετικά σκληρή ή μαλακή αλλά απρόσωπη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Διαβάζοντας τα ποστ νιώθω ότι κρίνουμε τους αδύναμους.
Μια μάνα έχει δυο παιδιά, στα οποία προσπαθεί να δώσει τις ίδιες αρχές, την ίδια φροντίδα, τις ίδιες δυνατότητες. Ο ένας καταφέρνει να μην «βολεύεται», να ανοίξει τα φτερά του, ο άλλος δεν τα καταφέρνει για πολλούς και διάφορους λόγους. …σωστό είναι η μάνα τους να κρίνει τον ένα επειδή δεν είναι εξίσου δυνατός, τυχερός, καλός, έξυπνος όσο ο άλλος?

Οι κοινωνία αποτελείται από ανθρώπους που έχουν δυνατότητα να ανοίξουν τα φτερά τους, το spirit τους, και από ανθρώπους που δεν έχουν δυνατότητα. Thatʼs it! Ποτέ δεν θα αλλάξει αυτό. Στο όνομα της βελτίωσης κρίνουμε εκ του ασφαλούς. Δεν νιώσαμε τον φόβο τους ή την πίκρα τους(συμφωνώ απόλυτα με την lugar).
Σαν να είμαστε μια elite που επειδή κατάφερε «να μην βολεύεται» έχει δικαίωμα να κρίνει αυτούς που δεν τα κατάφεραν.
ʽΗ χειρότερο…σαν να είμαστε μια elite που παριστάνει ότι τα κατάφερε, και έχει δικαίωμα να κρίνει αυτούς που δεν παριστάνουν τους …φτερωτούς.

Ο καθένας έχει το μέτρο του. Και σαν προκρουστιανοι κριτές τσακίζουμε κόκαλα, δεν βαδίζουμε προς την βελτίωση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Αδύναμες είναι οι κυρίες που έχουν κατακλύσει τα κανάλια της τηλεόρασης στην απογευματινή ζώνη?Οι νεαρές που έχουν ξυπνήσει από τις 7 το πρωί για να βαφτούν να περιποιηθούν τον εαυτό τους για να είναι στην Αριστοτέλους με το δεκάποντο στις δέκα το πρωί και να μπορούν να πιούν τον καφέ τους.....δηλαδή να κάνουν πασαρέλα?Κάτι το αντίστοιχο κάνουν και οι νεαροί....
Αδύναμοι είναι και οι νεοέλληνες που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ασχολούνται με τον ναρκισσισμό τους το εύκολο χρήμα τα μπουζούκια τα γρήγορα αμάξια?
Όπως είπα και πριν το κακό δεν βρίσκετε στην ύπαρξη της μετριότητας αλλά στο γεγονός ότι σήμερα την λατρεύουμε την έχουμε κάνει πρωτοκαθεδρία!!!!
Σήμερα ο άνθρωπος έχει αξία ανάλογη με το τι μισθό παίρνει , από ποια μαγαζιά ψωνίζει και με τι αμάξι κυκλοφορεί...
Ποιες είναι οι σχολές αυτές που στην Ελλάδα έχουν την μεγαλύτερη συμμετοχή σπουδαστών?Μπορεί κάποιος να μου πει?
Πόσες φόρες στην τηλεόραση , είναι ένα μέσο που απευθύνετε στο ευρύ κοινό , έχει προβληθεί κάποια θεατρική παράσταση? κάποια έκθεση ? κάποια συναυλία , και δεν εννοώ του Νταλάρα?Και πόσες εκπομπές υπάρχουν που ασχολούνται με τους διάσημους και με τη πολυπόθητη γέννα της συζύγου του Ρουβά?
Υπάρχουν και άλλα κανάλια στην ελληνική τηλεόραση που εγώ δεν τα έχω παρακολουθήσει?
Είτε μας αρέσει είτε όχι , τουλάχιστον ο Νεοέλληνας έχει επικεντρωθεί στις υλικές του ανάγκες.Μέσα από αυτές επιβεβαιώνετε καλύπτει τις αδυναμίες του και όχι καλλιεργώντας το μυαλό ή το πνεύμα του...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Πόσες φόρες στην τηλεόραση , είναι ένα μέσο που απευθύνετε στο ευρύ κοινό , έχει προβληθεί κάποια θεατρική παράσταση? κάποια έκθεση ? κάποια συναυλία , και δεν εννοώ του Νταλάρα?Και πόσες εκπομπές υπάρχουν που ασχολούνται με τους διάσημους και με τη πολυπόθητη γέννα της συζύγου του Ρουβά?
Υπάρχουν και άλλα κανάλια στην ελληνική τηλεόραση που εγώ δεν τα έχω παρακολουθήσει?
Είτε μας αρέσει είτε όχι , τουλάχιστον ο Νεοέλληνας έχει επικεντρωθεί στις υλικές του ανάγκες.Μέσα από αυτές επιβεβαιώνετε καλύπτει τις αδυναμίες του και όχι καλλιεργώντας το μυαλό ή το πνεύμα του...

Αν και γενικά συμφωνώ με τα ποστ σου σε αυτό το θέμα, υπάρχουν και εναλλακτικά κανάλια (σκάϊ π.χ. και εναλλακτικά έντυπα που εστιάζουν στο πνεύμα και τα πολιτιστικά δρώμενα. Το θέμα είναι ποιούς και πόσους απασχολούν. Κάποτε (πάνε χρόνια) σε μια εκπομπή, ο Κωστόπουλος είχε δηλώσει πως μπορεί μέσα σε ένα βράδυ να εκδόσει τουλάχιστον 5 περιοδικά σαν το Κλικ (τόσο παλιά μιλάμε). Το 'πε και το 'κανε. Γιατί; Μα γιατί υπάρχει φυσικά το ανάλογο κοινό Ποιός έμαθε τον νεοέλληνα να καλλιεργεί το πνεύμα του; Κανένας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Υπάρχουν και άλλα κανάλια στην ελληνική τηλεόραση που εγώ δεν τα έχω παρακολουθήσει?

Προφανέστατα ναι.

Τα λένε ΝΕΤ, ΕΤ3, Σκάι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Με την ίδια ακροαματικότητα?Μήπως υπάρχουν διαφορές στα μεγέθη?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Το θέμα είναι ποιούς και πόσους απασχολούν.

Am I invisible?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Am I invisible?

Οχι η απαντηση μου δεν ηταν για σενα Isiliel αλλα για την resident evil....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

κι η απάντησή μου (negative) αφορούσε ακριβώς την ερώτησή σου η οποία ήταν

Υπάρχουν και άλλα κανάλια στην ελληνική τηλεόραση που εγώ δεν τα έχω παρακολουθήσει?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Ρε παιδιά χωρίς να αμφισβητώ το γεγονός ότι τα "κακά" κανάλια έχουν μεγαλύτερη ακροαματικότητα θυμάστε το σκάνδαλο με το πως μετράνε και που δωθήκανε τα μηχανάκια της AGB?
Νομίζω πως προσπαθούνε όλοι πολύ να μας πούνε "όλοι έτσι είστε" ή "δεν υπάρχουν άλλοι".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.