Ακατάληπτη σουρεολαγνεία

[Δεσμώτης]

Χάϊ.


Ο μεσιέ της φωτογραφίας είναι ο Πρωτομάστορας του Surrealism, Andre Breton.

Το ακατάληπτον μπορεί να μοιάζει με κενό νοηματικά αλλά ίσως να'ναι η εξαίρεση στην Παστερική φράση "από τίποτα το τίποτα γεννιέται".

Ίσως το τίποτα (καγκουρικά: τπτ ) να βγάζει κάπου, στο κάπου του καθενός.

Δε γνωρίζω αν η ακατάληπτη γλώσσα θα φέρει ενθουσιασμό.
Ξέρω, πως ανακαλύπτοντας τις ομορφιές οποιουδήποτε ανεξερεύνητου, μπορεί να προκύψει εμπλουτισμός των αισθήσεων ή ακόμη και της συνείδησης (η γλώσσα έχει τέτοια δύναμη) μέσω αδιόρατων πυροδοτήσεων μέσα μας, ακόμη και στις πιο απόκοτες εξοχές, τα πιο απόμερα κι αλλόκοτα μέρη. Δεν το αποκλείω, τέσπα..

Για τον Breton, το πρόβλημα σε σχέση με τη γλώσσα βρισκόταν σε μια ενέργεια καθαρά σημαντική.
Οι λέξεις, έλεγε, έχουν μια συγκεκριμένη ζωή που τους ανήκει κι είναι ανεξάρτητη από την έννοια και την ετυμολογία τους.

Θεωρούσε τα "παιγνίδια λέξεων" του Marcel Duchamp που είχαν δημοσιευθεί στο 5ο τεύχος της Litterature σαν "ό,τι σημαντικότερο είχε παραχθεί στον τομέα της ποίησης" ("Αρυτίδωτες λέξεις" στα χαμένα βήματα, "Mots sans Rides", Les pas Perdus).

Στο μανιφέστο του, αν δεν απατώμαι, ο Breton δίνει τα "Μυστικά της Μαγικής σουρρεαλιστικής τέχνης" που βασίζεται στην συστηματική αξιοποίηση του ονείρου και της αυτόματης γραφής.

Σημειώθηκε, ωστόσο, μια απογοητευτική εξέλιξη στην ιστορίας της αυτόματης γραφής.
Οι ποιητές δεν κατόρθωσαν πάντοτε να αμυνθούν στις απαιτήσεις του ύφους, τις οποίες η αυτόματη γραφή προοριζόταν να εκμηδενίσει.

Το 1933 ο Breton, γράφοντας το "Αυτόματο Μήνυμα" ("Le Message Automatique, Point du Jour) δήλωνε ότι, αν και ορισμένοι που ασκούσαν την αυτόματη γραφή την είχαν προδώσει, η ισχύς της εξακολουθούσε να μένει αμείωτη.

Δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει στην αρχή που διακήρυξε στη νιότη του, ότι η απελευθέρωση του ατόμου συμπίπτει με την απελευθέρωση της γλώσσας.

Απελευθερωθείτε λοιπόν, κατασκευάζοντας συνδέσμους προτάσεων κατα τρόπο μη προσβάσιμο στο νου. Πετάξτε τα κλειδιά της λογικής.

Η ποιητική ευρηματικότητα, έξω από τα κοινότυπα και τα λογικά είναι στροφή σε αναπόφευκτα θαυμάσια γεγονότα ή στη περίπτωσή μας, σε ευφάνταστα παιχνίδια.

Κι εμένα το παιχνίδι, με εξιτάρει ταμάλα.

Εσάς;

Ας βάλουμε σε στίχους, τις πιο τολμηρές ιδέες, τα πιο αταίριαστα ταιριάσματα.
Ας γίνει αυτό το τόπικ μια παθιασμένη αιώρηση ανάμεσα στο υπέρλογο και την αναρχία που είναι τόσο αναγκαία για την ποιητική δημιουργία...

...με λόγια που δεν θα έλκουν την πειστική τους ιδιότητα παρά απ'την ίδια την παράξενη όψη τους με έκκληση σ'ένα λεξιλόγιο αφηρημένο, ίσως ακόμη και κακά διατυπωμένο.

Και κοινωνιολογικά δηλαδής, η ουτοπία είναι πια προσφορότερη από τον πραγματισμό.

Ας εξιχνιάσουμε το απόκρυφο των λέξεων και ας αποκρυφοποιήσουμε όλα τ'άλλα (βασικό μοτο του Μπρετόν) με όποιον τρόπο ανάδειξης προτιμάται.


Κάνω αρχή με 1 πρόταση από την οποία θα εμπνευστεί ο επόμενος (θα'χει απαραίτητα δηλ. το έναυσμα εξ'αφορμής του προηγούμενου ποστ) για τη συνέχεια και μετεξέλιξή της.

Θα είναι αυτούσιες προτάσεις (όχι απαραίτητα συνέχεια από κει που οι προηγούμενες θα τελειώνουν, απλώς θα εμπνέονται από τις προηγούμενες χρησιμοποιώντας κάποιο στοιχείο τους) που θα αποκρυσταλλώνονται στην έλλειψη ξεκάθαρων νοημάτων.

Όποιος επιθυμεί μπορεί να γράφει, freely, και μια δική του ερμηνεία, σαν ποιητικό χαβαλέ στα του προηγούμενου μιας κι ως γνωστόν η επιθυμία για ανάλυση υπερισχύει από τα αισθήματα (Προυστ σπίκινγκ ).

Τέλος, για κείνον που νιώθει ότι δεν μπορεί να ανεχθεί ευτελείς συζητήσεις, δίχως νόημα (σε πρώτη τουλάχιστον ανάγνωση) και πως δεν πρόκειται ούτε για κέρδος ούτε για απώλεια, έχει δίκιο. Κάτσε να κοιτάς!


Πρόταση:

Η άμοιρη ευθύνη να συλλογιέμαι το ζούληγμα της ρώγας στον οπλοβαστό, θυμίζει την απώλεια μιας φουσκάλας από τον καϊμακλή ακριβώς επειδή ένας μικροαστός μαζεύει χρήματα για να αγοράσει τροχοβίλα.
Ίσως γι'αυτό η μερέντα είναι το σύμβολο ελευθερίας της Ακτής Ελεφαντοστού την ώρα που το συρματόσχοινο κόβεται και αφήνει το πουπουλένιο βάρος να απωθείται στο μένος ενός Κυκλώπειου...τρύγου.

Δικό σας.

Καλό Σουρεάλ, να'χουμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Ίσως γι'αυτό η μερέντα είναι το σύμβολο ελευθερίας της Ακτής Ελεφαντοστού την ώρα που το συρματόσχοινο κόβεται και αφήνει το πουπουλένιο βάρος να απωθείται στο μένος ενός Κυκλώπειου...τρύγου.

Και όμως το βερμπαλιστικό, σαγηνευτικό και μελωδικό ουρλιαχτό της αλαζονικής πάπιας, βοήθησε και θα βοηθάει στην εξισορρόπηση της ηλιοκαμένης άποψης περί των αχόρταγων κύκλων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

δεν ξέρω αν έχει σχέση αλλά θυμάμαι ένα άσχετο ποίημα που είχα διαβάζει κάποτε με το γαβουνε, το μαμουνε, τον παστροκωλαράκη, το μεγα μπιθουλιαν και τους δυο σιαμαιους βούζους.

ήταν και... πολύ ωραίο.

αν θυμίζει κάτι σε οποιονδήποτε, μπορείτε να μου πείτε που το βρίσκω?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[wagneriandandy]

Θυμηθηκα την επικη φραση του μπρετον "Οποιος δε μπορει να φανταστει τον καλπασμο ενος αλογου πανω σε μια τοματα ειναι ηλιθιος"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fantasmenos]

Και όμως το βερμπαλιστικό, σαγηνευτικό και μελωδικό ουρλιαχτό της αλαζονικής πάπιας, βοήθησε και θα βοηθάει στην εξισορρόπηση της ηλιοκαμένης άποψης περί των αχόρταγων κύκλων.

Η πείνα για σαρκική απόλαυση τον έδιωξε από το πλαστικό όνειρο του και τον έστειλε στο λαβύρινθο της κριτικής της πατάτας και των ταλέντων. 'Ετσι ξανά θα ενδώσει στην καταστροφή του περιστερώνα για να πετύχει το παγώνι


λολ ελπίζω να κατάλαβα σωστά για τον τρόπο του παιχνιδιού

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Eκείνη πάντα τρόμαζε στην θέα των κατασπαραγμένων παγωνιών, κι έχτιζε ένα τοίχος από επετείους γύρω από το κορμί της. 'Οταν ενδύθηκα τα αποστειρωμένα της άμφια, το σημαδεμένο μου κορμί έβγαλε μια κραυγή και την καρδιά μου έκαψε το επιβεβλημένο λευκό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Το άλικο λευκό του χιονιά, πλημμυρίζει τις μέλισσες στα φρούτα του κάμπου και ξεσηκώνει τα μάτια να χαζέψουν τη μελιστάλαχτη χαρά του δειλινού. Μπάλες χορεύουν στο δρόμο της έρημης χώρας που πέρασες κάποτε πατώντας τα ραδίκια.

whaaaateva....

αν θυμίζει κάτι σε οποιονδήποτε, μπορείτε να μου πείτε που το βρίσκω?

Φιλενάδα στο βρήκα σε δύο παραλλαγές:

Ο Γαβουνές, ο Μαμουνές, ο Παστροκωλαράκης, ο λαγναρμένιος Μπιθουλιάν και οι δυό σιαμαίοι Βούζοι, ολόκληρα μερόνυχτα συνέχεια θραπακιάζαν: μες στο βουρκί του μαγαζιού του Μπιθουλιάν χλιχλίβαν, τουμποκορδωμπαχλιάζονταν, λυσσοβουτοπαφτιάζαν, τρεμουλοπεφτοθρίαζαν, ιαχογαυλιούσαν, εναλλασσοπθακίζονταν κιʼ αλληλοσφιχτομπλάφαν, κάναν ο ένας τʼ αλλονού λαχτάρ-καπουλοφρίξεις, κοιλιοδοντοτσικδισμούς και φτερνοσβερκοτρίγγια. Ο Γαβουνές βαυλάκισε τον Παστροκωλαράκη. Οι Βούζοι μακλατέψανε του Γαβουνέ τα οπίσθια, και ξαναβαυλακίσανε τον Παστροκωλαράκη, ο Μπιθουλιάν γλιβδίκωσε τρία αφτιά των Βούζων, κι ο Μαμουνές τζιτζίφτισε του Μπιθουλιάν τα ούλα.
Την πρώτη μέρα πλάνταξε ο Παστροκωλαράκης. Κι ό,τι έμενε απʼ τον Μπιθουλιάν τη δεύτερη εβυθίσθη και θάσπιφε μεσʼ στο βουρκί, που πηχτογλοιογλούσε απʼ τον κρεατοσίελο και την ιδρωμυελόρροια των θραπικών. Και το πρωί της τρίτης πιά ημέρας οι μεν ήταν του θανατά, κι οι Βούζοι ξεκολλούσαν.


Αλέξανδρος Σχινάς (οι παλιοί ίσως να θυμούνται και τη φωνή στην Ελληνική εκπομπή της Deutsche Welle, τις σκοτεινές νύχτες επί Δικτατορίας).

Ο Γαβουνές, και ο Μαμουνές, ο Παστροκωλαράκης,
Ο λαγναρμένος Μπιθουλιάν και οι δύο σιαμαίοι Βούζοι.
Ολόκληρα μερόνυχτα συνέχεια θραπακιάζαν, μες στο βουρκί του μαγαζιού του Μπιθουλιάν χλιχλίδαν.
Ο Γαβουνές βαυκάλισε τον Παστροκωλαράκη, οι Βούζοι μακλατέψανε του Γαβουνέ τα οπίσθια.
Ο Μπιθουλιάν γλιβδίκωσε τρία αφτιά των Βούζων και ο Μαμουνές τζιτζίφτισε του Μπιθουλιάν τα ούλα.

Ελευθέριος Δούγιας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

To άκαμπτο υλικό απ'το οποίο είναι κατασκευασμένα τ'άστρα των καλογυαλισμένων παπουτσιών σας, παραφυλάει για να λιώσει και τα τελευταία ενθύμια των φλογερών μου αναδιπλώσεων. Οι επίχρυσες κορνίζες σας παραδίδονται στα τρωκτικά - πάθη - και στα όνειρά σας λιμνάζουν δαντελένια πετσετάκια δεσποινίς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Το αρχέγονο ροκανίδι ανήκει σε μια λανθάνουσα πραγματικότητα (φασίζουσας μορφής με διχαλωτά ρουθούνια, πιθανά) όπου η πρωταρχική ύλη είναι το σπαράγγι της Γουώλ Στρητ και ένα μουχλιασμένο πεπρωμένο, ήρωας του οποίου είναι η γκλίτσα του βοσκού λίγο μετά το γλυκοείδωμα και τον οργασμό με μια φαλακρή γίδα που έμοιαζε με τη Χάϊντι Κλουμ στη μεταστροφή του φασιανού πριν η ώρα πάει 4 παρα δυο παγάκια.

Τελικά, είναι κόλαση η φεημστορική σαλπιγγοειδής απόκριση ενός πελεκάνου που σαπουνίζει τα χέρια του ως άλλη φιλολογική αφέλεια μιας μύγας που...αυτοκυριαρχείται στην αδιάκοπη θέαση ενός βατόμουρου που ομοιάζει με...σκούτερ θαλάσσης.

Κι όλα αυτά γιατί η Κούλα, λάτρης των κατεψυγμένων μπιζελιών, μόλις μπει η άνοιξη το ρίχνει στις ανθοσυνθέσεις και τις ταινίες με Τσάκι Τσαν.
Ίσως επειδή της αρέσουν ενδόμυχα οι ταλιατέλες Καρούζο.
Αυτό μένει να διερευνηθεί κάτω από τον φακό των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά που ελάχιστα νοιάζονται για το αν το i-phone γ@μεί και σπέρνει στις πωλήσεις 3G κινητών.

Η υπεραξία του μεταξοσκώληκα θα είναι το γινάτι του μέλλοντος ενός άγλυκου ρυζόγαλου, ενδεχομένως...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Η υπεραξία του μεταξοσκώληκα θα είναι το γινάτι του μέλλοντος ενός άγλυκου ρυζόγαλου, ενδεχομένως...

...μα πάντα θα υπάρχουν οι κυνηγοί των διασταυρωμένων συνοχών κι οι μάγειροι των κοκκινιστών ελαφιών να αναμετριούνται με την αναστάσιμη προσδοκία στο ίσιωμα του εκκλησιαστικού 'Ερωτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Το αρχέγονο ροκανίδι ανήκει σε μια λανθάνουσα πραγματικότητα (φασίζουσας μορφής με διχαλωτά ρουθούνια, πιθανά) όπου η πρωταρχική ύλη είναι το σπαράγγι της Γουώλ Στρητ και ένα μουχλιασμένο πεπρωμένο, ήρωας του οποίου είναι η γκλίτσα του βοσκού λίγο μετά το γλυκοείδωμα και τον οργασμό με μια φαλακρή γίδα που έμοιαζε με τη Χάϊντι Κλουμ στη μεταστροφή του φασιανού πριν η ώρα πάει 4 παρα δυο παγάκια.

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω:
Η αρσενικοβλαστική επαναδόμηση των μυημένων σαλιγκαριών, διαφοροποιεί την ασυνενοησία των επαναστατικών διαρθρώσεων! Συνεπώς, η ανισότροπη και αντιοργασμική διαστροφή της διείσδυσης, αποτελεί πρωτομάστορα χιλίων οργισμένων κέδρων...

Σου επιφυλλάσω δε το απόλυτο επιχείρημα:
Δοθείσης της στίλβουσας άνοιας που ακριβοθωρεί την στατική γλυπτοθρίχωση των αντιβαρυτικών αθλοπαιδιών, η γίδα φορούσε κυνηγετικό περίπτερο και άρα ο φασιανός ζωγράφιζε την υπερσυμμετρική του αποχαύνωση!!

Σε κατατρόπωσα!

Τελικά, είναι κόλαση η φεημστορική σαλπιγγοειδής απόκριση ενός πελεκάνου που σαπουνίζει τα χέρια του ως άλλη φιλολογική αφέλεια μιας μύγας που...αυτοκυριαρχείται στην αδιάκοπη θέαση ενός βατόμουρου που ομοιάζει με...σκούτερ θαλάσσης.

Φυσικά και είναι! Δεν χωρεί αντίλαλος, ούτε κατεψυγμένος θρίπτης. Οι αλγόρυθμοι είναι τροπικοί!

Κι όλα αυτά γιατί η Κούλα, λάτρης των κατεψυγμένων μπιζελιών, μόλις μπει η άνοιξη το ρίχνει στις ανθοσυνθέσεις και τις ταινίες με Τσάκι Τσαν.
Ίσως επειδή της αρέσουν ενδόμυχα οι ταλιατέλες Καρούζο.
Αυτό μένει να διερευνηθεί κάτω από τον φακό των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά που ελάχιστα νοιάζονται για το αν το i-phone γ@μεί και σπέρνει στις πωλήσεις 3G κινητών.

Σόδομα και Γόμμορα, όπως θα έλεγε και η Αλέκα Παπαρήγα! Δεν μπορώ να διακτινιστώ χωρίς πρωτίστως και εν παρατεταμένη μήλη κύηση, η γαστριμαργική ιδιοτέλεια των αντανακλαστικά εξαρτημένων μαρτύρων σου, να επικεντρώνει το φακό της στα αδιανόητα μπουρελιάσματα της εργατικής τάξης. Ο Μπρους Λη ήταν σαφώς διαστρικότερος!

Η υπεραξία του μεταξοσκώληκα θα είναι το γινάτι του μέλλοντος ενός άγλυκου ρυζόγαλου, ενδεχομένως...

Δεν σου επιτρέπω!

Εσύ, όπως κι ο Δόκτωρ, κουρελιάζετε τη μεταξωτή υφή των εσωρούχων αμέτοχων κορασίδων και λιχουδιάζεστε με τ' όραμα ικριωμάτων, όπου κουρνιάζουν βραχνιασμένοι Έρωτες, από τις κραυγές της ολονύχτιας αλύχτησης. Είναι ντροπή!!


Εδώ που τα λέμε, μοιάζει τόσο πολύ με τα περισσότερα κείμενά μου, που μάλλον θα πρέπει να βγει οφτόπικ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Φιλενάδα στο βρήκα σε δύο παραλλαγές:

Γιούπι!

Ειναι το πρώτο.

Ευχαριστώ Ισιλιέλ.

Που το βρήκες άραγε?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Ο δικός μου Αρμαγεδώνας

Αγαπώ τον ομιλητικό 'Αγνωστο Λιποτάκτη με τα γουόκμαν. Μαζί του αντιστέκομαι στο Γκρίζο της ρουτίνας σου. Ανθίσταμαι εκ των έσω όπως το μουχλιασμένο τυρί μέσα στο θεικό σου ψυγείο, αντιπολιτευόμενος την φριχτή σου Πολιτεία δίχως ποιητές. Δίνω άσυλο στα βατραχάκια της λαγνείας που τρόμαξαν από τον βήχα και το ροχαλητό σου. Υπάρχουν κι άλλα ζώδια που δεν τα ξέρουμε. Οι όμορφες κατσαρίδες που η πλάτη τους είναι όπως εκείνος ο λόφος που βλέπεις κάθε νύχτα στα όνειρά σου και θες να τρέξεις αλλά τα παχύσαρκα πόδια δεν σου το επιτρέπουν, οι άγριοι παπαγάλοι της υπερτεχνολογίας που δεν εκπαιδεύονται να κάνουν σωστούς λογαριασμούς με χαρτί και μολύβι. Υπάρχουν κι οι γαλάζιες τράπουλες. 'Ελα, κόψε να παίξουμε, αλλιώς δίνε του. Θα συσπειρώσω λείαν συντόμως όλους τους φρενήρεις γέλωτες και τα ατελή κείμενα με προσωπική μου ευθύνη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μελιώ]

1 ) Ε, όχι και σουρεάλ τα δικά μας κείμενα τι λέτε καλέ , ένα είναι το Απόλυτο σουρεάλ : μια επίσκεψη σε οποιαδήποτε υπηρεσία του ελληνικού δημοσίου , τύφλα να έχει ο Εμπειρίκος και ο Εγγονόπουλος

Όπως και να έχει θα προσπαθήσω να συνδράμω στη προσπάθεια ακολουθώντας όμως την μανία που με διακατέχει για ομοιοκαταληξία .. συμπαθάτε με

Σόδομα και Γόμμορα, όπως θα έλεγε και η Αλέκα Παπαρήγα!

Σόδομα και γόμορα και στη κορφή βατόμουρα , που τηγανίζουν το Μέγα Χάος του Δεσμώτη τρανσο-πλάνου , Δόκτορα της ολέθριας απάτης .

Απάτης που δεν στάθηκε σε τρόλευ και φιόγκους μονάχα ήξερε καλά να πλέκει αυτοχθόνους , και η Αλέκα στη γωνιά να στέκει και να βλέπει τρώγοντας ελέφαντα με γεύση έξτρα τσουρέκι .

Ήρθα και εγώ στο ξύπνιο σου να σου θυμίσω πάλι , δεν φταίει το ακάπωτο χιούμορ του ροζ μπακάλη ,που πήρε δυο κιλά σιντί κι έφτιαξε πέντε στέρνες ,να πέφτουν οι κλαίουσες χήρες κι 8 λεβέντες , που φόραγαν 7 καλσόν και 12 ροδέλες τηγανητές να γίνουνε , σε λέω θαʼ ναι μπάστακες όλες οι μωβ τσαπέλες .

Δεν ήξερα , δεν ρώταγα τη χήρα του Βασίλη που είχε 20 ψωμιά στη πυλωτή και ξύδι , να έφτιαχνα καλύτερα 5 κιλά σαφρίδια παρά να κάθομαι ορθή να γράφω σε ... 45 γίδια , σε μάστορες κι αφεντικά και τουρλωτά γεράκια που χάνονται στης ερημιάς τα ξαπλωτά ναυτάκια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@nt¤wnis|~|¤e]

Σόδομα και γόμορα και στη κορφή βατόμουρα , που τηγανίζουν το Μέγα Χάος του Δεσμώτη τρανσο-πλάνου , Δόκτορα της ολέθριας απάτης . Απάτης που δεν στάθηκε σε τρόλευ και φιόγκους μονάχα ήξερε καλά να πλέκει αυτοχθόνους , και η Αλέκα στη γωνιά να στέκει και να βλέπει τρώγοντας ελέφαντα με γεύση έξτρα τσουρέκι .

Ήρθα και εγώ στο ξύπνιο σου να σου θυμίσω πάλι , δεν φταίει το ακάπωτο χιούμορ του ροζ μπακάλη ,που πήρε δυο κιλά σιντί κι έφτιαξε πέντε στέρνες ,να πέφτουν οι κλαίουσες χήρες κι 8 λεβέντες , που φόραγαν 7 καλσόν και 12 ροδέλες τηγανητές να γίνουνε , σε λέω θαʼ ναι μπάστακες όλες οι μωβ τσαπέλες .

Ευθύς έσπευσαν, τον έκαψαν γιατί ήταν παραβάτης, κι όταν όλα τελειώσανε βγήκε ο υπνοβάτης.
Περπάτησε ολόγυρα, περπάτησε στους δρόμους, γύρισε όλα τα βουνά μέχρι να πέσει κάτω.

Δώδεκα ροζ ελέφαντες στο χάος περπατούσαν κι απʼ το χωριό περάσανε, δεν ξύπνησε κανένας. Μονάχα ο μπακάλης του χωριού ξύπνησε στʼ όνειρό του κι είδε τʼ αλλαντικά να εκστασιάζονται μέσα στο μαγαζί του.

Είδε τις χήρες του χωριού να έρχονται απʼ έξω, κι άκουγαν αλλόκοτες φωνές και μελωδίες μαγικές, και χτύπαγαν την πόρτα με μένος, μα δεν μπορούσαν να μπουν και οι κραυγές τους τον γέμισαν με απόκοσμο φόβο μέσα στʼ όνειρό του.

Αργότερα ξημέρωσε, όλοι ξύπνησαν στʼ όνειρό τους και πήγαν στις δουλειές τους. Ξύπνησε κι μπακάλης μας κι άνοιξε το μαγαζί,

αλλά μονάχα η Αλέκα πέρασε να πάρει λίγο σαλάμι.

Γράφουμε ό, τι μας έρχεται έτσι;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Είδε τις χήρες να έρχονται απʼ έξω

Είναι πλέον παρελθόν.Στα παρακείμενα νεκροταφεία ζούσαν αυτές οι μαύρες χήρες που εποφθαλμιούσαν τα πύρινα σπίτια σας. Ταίζαν με περγαμόντο άσχημους άτριχους σκύλους για να τους κρατάνε συντροφιά κάθε απόγευμα. Τηγάνιζαν ξεπουπουλιασμένους αετούς για να έχουν εξασφαλισμένο πρωινό μαζί με την πορτοκαλάδα για να έχουν καθημερινές κενώσεις. Ξεχώριζαν με μεγάλη σύνεση το κυρίως από το απαραίτητο, το μαύρο από το άσπρο. Ξεσκόνιζαν νευρωτικά κάθε γωνιά των τάφων που περιβάλλονται από αναγκαίες συνθήκες, ιστορικούς συμβιβασμούς και ζωτικά ψεύδη. 'Εχασαν την ακοή τους από τους εκωφαντικούς θορύβους αλυσιδωτών εκρήξεων προκαθορισμένης ελευθερίας. Τώρα στις αγορές δεν πολλαπλασιάζονται ψάρια αλλά μήλα με κάποιο μαγικό τρόπο, καθώς οι γαλαξίες γίνονται ωκεανοί ο ένας μετά τον άλλον, και στη θέση των πλανητών αιωρούνται ηφαίστεια μέσα στη μαύρη θάλασσα της ζεστασιάς που τόσο αγαπήσαμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fantasmenos]

τους εκωφαντικούς θορύβους αλυσιδωτών εκρήξεων προκαθορισμένης ελευθερίας.

Και ύστερα μαζί με τις μέλισσες ήρθε και η εκωφαντική σιωπή. Ιπτάμενες σαλαμάνδρες πλημμύρισαν το δωμάτιο και μιλούσαν σουχίλι μαζί με τον Δεσμώτη. Αυτός τους έμαθε τα μυστικά της ποίησης λέγοντας ακατάληπτα τα ίδια ανέκδοτα και τρώγοντας χαρτοκεφτέδες από άσπρο χνούδι. Και ύστερα ύστερα μα δεν υπάρχει ύστερα.-

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Και ύστερα ύστερα μα δεν υπάρχει ύστερα.-

...έτσι, φτάνοντας σε ένα μη-μετρήσιμο ύστερα, ο Δεσμώτης εβρέθη στην αγκαλιά του Μορφέα, φλιώντας το άυλο, θελκτικό κωλομάγουλο της Πετρούλας, την ώρα που η πρώτη του αγάπη, η Μαύρη Σελήνη, εισέβαλε στον αντιχριστιανικό κύκλο του Σκορπιού, κροταλίζοντας τα δισθενή της πούπουλα με το μετάλλινο στηθόδεσμό της.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ακατάλληλη σουπιολαγνεία, φίλε Τσίπουρε, μαστίζει τα μαρουλόφυλλα και μετατρέπει τις καλόγριες σε φαναράκια. Δεν ήταν ο Μορφέας, ο φορέας του εναγκαλισμού, μα... η βροχή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Νομίζω αγαπητή μου Isiliel ότι υποτιμάς την ερωτική έλξη του Μορφέα, καθώς οι νύμφες χαριεντίζονται με τις πόρνες του δάσους κάτω από τα γαλαζοπράσινα φεγγάρια του ουράνιου τόξου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.