Ακατάληπτη σουρεολαγνεία

[Great Chaos]

Ήθελα να κραυγάσω αναδίνοντας αναρίθμητα χρώματα, μα η μούρη μου καθρέφτιζε μόνο τη μελαγχολία τους. Μέχρι και το θάνατο, περίλαμπρο καβαλάρη, χλώμιαζαν στη λήθη με την αναπόδραστη γιορτή τους.

Αρνήθηκα να συμμετάσχω κι όμως ήμουν εκεί βοών με την έλλειψη του χαλκού μου. Θά 'ρθουν φαντάσματα να ξυπνήσουν τους νεκρούς στα όνειρά τους, που κάποτε αναδύονταν οργιαστικά, σαν φλέβα αυτόχειρα που καίει από ανάγκη να ξεψυχήσει. Τούτη είναι η Μέρα των Ψεμμάτων, αποτρόπαιη και τόσο αληθινή...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Τούτη είναι η Μέρα των Ψεμμάτων, αποτρόπαιη και τόσο αληθινή...

Οι βλάκουρες ζωντανοί ημίνεκροι βγήκαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Wookies, ωσάν πεινασμένοι κροταλίες, αναμένοντας τον διδάσκαλο μπαγλαμαδιανών. Η στιγμή που το πρόβλημα των συνοριακών τιμών της Μέσης Γης θα λυνόταν ήταν 35 δευτερόλεπτα πιο κοντά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Η στιγμή που το πρόβλημα των συνοριακών τιμών της Μέσης Γης θα λυνόταν ήταν 35 δευτερόλεπτα πιο κοντά.

Σε έναν τόπο άχρονο, μα και σε χρόνο άτοπο, ...ακόμη και ο Αϊνστάιν θα έξυνε τη φαλάκρα του συζητώντας ράθυμα με το μικρό μπιζέλι που λιάζει τ' αχαμνά του στο φως το φεγγαριού.

Δεσμώτη δεύρο έξω και γράψε! ...Σε διατάζω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Δεσμώτη δεύρο έξω και γράψε! ...Σε διατάζω!

Το πεϊνιρλί του ακάματου λόγου δε διαφέρει και πολύ από τη σαλιγκαροποίηση μιας παπλωματοθήκης Μάκης Τσέλιος..

...κι αυτό θυμίζει τον ένδοξο σπαραγμό μιας ακρίδας, που δίχως να λησμονά τη μπουγάδα του απόλυτου, θα ονειρεύεται πάντα πόσο οργίλος είναι ο χρήστης Τσίπουρο που βρίσκει πάτημα στο στέκι του αδιαφόρετου να ξεμπροστιάζει το μπαλαμούτι ενός ροκαβλόν ταυρομάχου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Σαν ανθισμένο κλωνάρι, γονατίζω πάνω στα τρίμματα μιας πυραμιδωτής λουκανικόπιτας.

Η οσμή λεμονιού που εξαγνίζει ένα τραβεστί θα αποτελέσει τον αυθεντικό εξηγητή της γλώσσας των νουφάρων.

Οι αναδυόμενες γάτες θα είναι η λάβα του μέλλοντός μας.
Εδώ έχουμε αρκετό γάλα για να μπαϊλντίσουμε καθώς κι έναν νεκρό. Αλάργα που να πάρει και χωρίς εκπτωτικά κουπόνια μοχθηρίας.

Και τώρα επιτρέψτε μου να ξυρίσω τα πόδια μιας κατσαρίδας...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Εδώ έχουμε αρκετό γάλα για να μπαϊλντίσουμε καθώς κι έναν νεκρό.

Για να μην αντικρίζω τον κάμπο χωρις μαργαρίτες κερναω ένα παγωτό με έξτρα σαντιγί. Πόσο θα ήθελα να έχω και ένα πολύχρωμο πολύγλωσσο κερασάκι του Μπαμπινιώτη για τις γάτες. Ο νεκρός του μέλλοντος θα εξαφανιζόταν από τις σκέψεις μου δια μαγείας…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Για να μην αντικρίζω τον κάμπο χωρις μαργαρίτες κερναω ένα παγωτό με έξτρα σαντιγί. Πόσο θα ήθελα να έχω και ένα πολύχρωμο πολύγλωσσο κερασάκι του Μπαμπινιώτη για τις γάτες. Ο νεκρός του μέλλοντος θα εξαφανιζόταν από τις σκέψεις μου δια μαγείας…

Οι όμορφες σκέψεις των αγοριών παίζουν για τις κούκλες , δεν εμπαίζουν τις κούκλες. Δεν παρασύρονται από το ρεύμα του ποταμού της σοβαροφάνειας παχύσαρκα καλά κρυμένοι μές'τις στολές τους, δεν συμμετέχουν εις τον πόλεμον της χαρμολύπης. Δεν πολεμούν με χαρά, αλλά πολεμούν για την χαρά. Φορώντας απλώς τα βατραχοπέδιλά τους, ξεκινάνε για το αχτένιστο μέτωπο όμορφων κορασίδων που βρίσκεται κάτω από το βυθό, βασίλειο γεμάτο κοχύλια, πολύχρωμα συναρπαστικά ψάρια και γοργόνες, βασίλειο της έξαψης και της απλωσιάς του Μέγα Νου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Οι όμορφες σκέψεις των αγοριών παίζουν για τις κούκλες , δεν εμπαίζουν τις κούκλες. Δεν παρασύρονται από το ρεύμα του ποταμού της σοβαροφάνειας παχύσαρκα καλά κρυμένοι μές'τις στολές τους, δεν συμμετέχουν εις τον πόλεμον της χαρμολύπης. Δεν πολεμούν με χαρά, αλλά πολεμούν για την χαρά. Φορώντας απλώς τα βατραχοπέδιλά τους, ξεκινάνε για το αχτένιστο μέτωπο όμορφων κορασίδων που βρίσκεται κάτω από το βυθό, βασίλειο γεμάτο κοχύλια, πολύχρωμα συναρπαστικά ψάρια και γοργόνες, βασίλειο της έξαψης και της απλωσιάς του Μέγα Νου.

Μία από τις κούκλες, όμως, είναι μεγάλη σαλαμούρα που αέναα τορπιλίζει το καπιτονέ ηθικό των επερχόμενων Ευροεκλογών.

Τουλάχιστον, ας ξέραμε ότι δεν μας επέλεξαν για μέλη της εφορευτικής λουμπαγκίασης, να φάμε ήσυχα το τουλουμοτύρι σαν θηλυπρεπή τρυπάνια οπτοπλίνθων, κλιμακώνοντας την αγωνία αν τελικά το νεραϊδόπουλο απήγαγε την φουκαριάρα μάνα του μεσοπολέμου, τοτεμικά, ή προτίμησε τα στεροειδή ντολμαδάκια της που πάντα θα θυμίζουν τη μαγική φρουτοσταγόνα απ'τη καμπούρα μιας ερεθισμένης Καμήλας απ'τη Ζαχάρω...

Κι όλα αυτά με πρόσχημα το (Παπαγιαννοπούλειο) χούφτωμα της σφιχτής βυζόσαρκας μιας προϊσταμένης γυναικείας μονής που αναβλύζει αρώματα παστίτσιου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Κι όλα αυτά με πρόσχημα το (Παπαγιαννοπούλειο) χούφτωμα της σφιχτής βυζόσαρκας μιας προϊσταμένης γυναικείας μονής που αναβλύζει αρώματα παστίτσιου.

Δυσεύρετο άρωμα σπιτικού φαγητού γαργάλα μονο το ρουθούνι του ιππόκαμπου.
Το ευγενές στοιχείο της μαρμαρόσκονης γίνεται δάκρυ που ξεπλένει το ξεφτισμένο όνειρο και παιδευει τον υπνο.
Χίλια φεγγάρια φωτίζουν ανεμοδαρμένα λόγια, βοηθώντας με να αγναντεύω πέραν από το βλέμμα μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Move Your ass Lady !

(ασύνδετον)
​

Επιθυμούσαν διακαώς να ανέβουν στο βουνό μαζί μου, αλλά κανείς τους δεν μου'χε εξομολογηθεί ότι η μόνη του φιλοδοξία ήταν να σερβίρει τσάι κάτω απ'το λευκό προστατευμένο πεύκο, απαγγέλοντάς ποίηση χωρίς πίεση. Επικράνθην πολύ όταν το κατάλαβα, όχι γιατί το βουνό εξέπεμπε ενέργεια κακοκοποιόν, αλλά γιατί οι χαμουτζήδες που με είχαν συνοδεύσει, είχαν κουβαλήσει εκεί ψηλά μαζί τους όλα αυτά που φέρουν μέσα τους εκεί χάμω, πότε βγάζοντας ακατάληπτες ιαχές απ'το λασπωμένο στόμα τους, πότε χασμουρητά, κι άλλες φορές τις τελευταίες λέξεις της μόδας. Οι γόβες των λεπτεπίλεπτων Κυριών πληγώνονταν απ'τα βράχια κι έσπαζαν μία μία, και μόνο οι μπότες μου, που είχαν βαφτεί καφέ από τόσο χώμα, τις περιγελούσαν σαρκαστικά που με συνόδευαν χωρίς στολές παραλλαγής. Οι γόβες έκλαιγαν την μοίρα τους "ω πόσο λάθος κάναμε που σας ακολουθήσουμε εδώ πάνω μπότες". Τις εγκατέλειψα εκεί πάνω σπασμένες να τις μαζέψουν σαν κοχύλια που τα ξέρασε η θάλασσα στην ακτή οι σωστοί περαστικοί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Μια μικρή διακοπή παρακαλώ, να αποτίσουμε έναν σύντομο φόρο τιμής στους ηγέτες του σουρεαλισμού:





Συνεχίστε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Μια μικρή διακοπή παρακαλώ, να αποτίσουμε έναν σύντομο φόρο τιμής στους ηγέτες του σουρεαλισμού

'Ενας απ'τους καλύτερους

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Ακαλλιέργητη μικροαστική σκέψη. Καταστροφή της γλώσσας. Έλλειψη ανάγκης για συνεννόηση. Μαριονέτες χωρίς ταυτότητα.
Και η φωτιά πουθενά.
Ζητείται πυροσβέστης…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Ζητείται πυροσβέστης…

Οι πυροσβέστες, όμως, είναι σε βαφτίσια σβήνοντας τα κλάματα ενός γκανιασμένου μωρού και η πυρηνική κολυμπήθρα δεν αφήνει περιθώρια στο στιφάδο να αποκτήσει την ίδια ουσία με τους Συββαρίτες των προθέσεων...

Οι μπομπονιέρες είναι μάνικες που νωχελικά χαϊδεύουν την υδάτινη εκρού δαντέλα των μωρουδίσιων δακρύων.

Τα πολύμπριζα επιβιώνουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Οι πυροσβέστες, όμως, είναι σε βαφτίσια σβήνοντας τα κλάματα ενός γκανιασμένου μωρού και η πυρηνική κολυμπήθρα δεν αφήνει περιθώρια στο στιφάδο να αποκτήσει την ίδια ουσία με τους Συββαρίτες των προθέσεων...

Οι μπομπονιέρες είναι μάνικες που νωχελικά χαϊδεύουν την υδάτινη εκρού δαντέλα των μωρουδίσιων δακρύων.

Τα πολύμπριζα επιβιώνουν...

Κι ύστερα από λίγο, προκυρήσονται εκλογαί. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Γεμιστός ορμάει σαν τον λιοντάρι να κατατροπώσει τα πολύμπριζα του μεσαίου χώρου, την ώρα που ο Πρίγκηψ Γεώργιος Παπανδρέου ο Β' τρίβεται νωχελικά στην ποδιά του ανατέλλοντος Ηλίου λέγοντας ''Tα'μαθες πατέρα ; Ο χοντρός θέλει να μου φάει όλο το φαί". 'Ομως λείαν συντόμως, η λιγδιασμένη μοσχαροκεφαλή του ανατρεπόμενου Μπένι - δεν μπαίνει, δέχεται ικανή ποσότητα φρέσκου καφέ στο πέτο του από αγανακτισμένο οπαδό - κοπαδό του κόμματος - τελεία, κι έτσι έχουμε την μεγάλη Νικη της Δημοκρατικής Παράταξης της Κληρονομικής Καρεκλοκενταυρίας του προτεκτοράτου της Pax Αmericana. Ξανά μαζί ! μαζί θα προχωρήσουμε περήφανα νειάτα, τιμημένα γηρατειά της Μπανανίας. Okey boys ? Again !!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Επιστροφή στην πραγματικότητα!
Η μαύρη μπανάνα της τεκίλας sunrise έπεσε στο ασημί σερβίτσιο του πρεσβευτή της Δημοκρατικής Παράταξης της Κληρονομικής Καρεκλοκενταυρίας του προτεκτοράτου της Pax Αmericana. Ξάφνου το σερβίτσιο απέκτησε αυτονομία και βούληση και εξφενδονίστικε χτυπώντας το δεύτερο από αριστερά νύχι του δεξιού ποδιού της ακριβοπληρωμένης κατοικίδιας κατσαρίδας του πρεσβευτή της Δημοκρατικής Παράταξης της Κληρονομικής Καρεκλοκενταυρίας του προτεκτοράτου της Pax Αmericana. Η κατσαρίδα φώναξε στον πρεσβευτή της Δημοκρατικής Παράταξης της Κληρονομικής Καρεκλοκενταυρίας του προτεκτοράτου της Pax Αmericana "Τι μου πετάς το γ****ενο σου σερβίτσιο ρε σκ*τοκαρ***λη μόγγολε γ**ω το μ**νι που σε πεταξέ." και έβαλε τα κλάματα. Αυτός της απάντησε "Κατσαριδούλα μου γλυκιά, αυτά δεν είναι σωστά πράγματα καλή μου να με βρίζεις μπροστά στους 300 της βουλής. Σου ζητώ ταπεινά συγνώμμη καλή μου." Τα σαρκώδη χείλη της παρακείμενης Εύας Καϊλη πρασίνισαν απ' τη συγκίνηση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Μεταξένιο μωβ τριαντάφυλλο με μυρωδιά τουλίπας ασφυκτιά θυμούμενο έρωτες και πάθη, στενάζει μιζέρια και συγχέει εμπρόθετα τη μελαγχολία με το ρομαντισμό που δίνει νόημα στις πιο ποταπές εκλάμψεις ενώ εχεις αποφασίσει να πεθάνεις δριμύτερος όταν εσύ το αποφασίσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

ΟΧΙ. ΟΧΙ ... και όμως ... Ισως;
Obscura, όταν κάποιος πεθάνει δριμύτερος τότε τα νερά θα τουλουπιάσουν σαν κινούμενες ασωματοποιήσεις των υπερβολικών προσαρμοστικών αναγκών των ζακλασιων. Για αυτό η άρνηση υπερισχύει των πρωτονίων στις αξέχαστες γλάστρες του χιονιού. Ένας άραβας ωστόσο κοχλάζει, ρέει και δεν αναστενάζει για τα δικαιώματα της ηλεκτροουρανικής θεωρίας των άπαντων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Ας εξετάσουμε και το ενδεχόμενο οι άραβες να μασούν λόγια της φθοράς σαν τσίχλες με λιπώδες δέρμα.

Πολλές φορές σκέπτομαι πως υπάρχεις, τίποτα να μην πάθεις όπως ο Γούλβεριν που συμπιέζει τη ζωή του μέσα από λάμες περασμένες στις αρθρώσεις, έτοιμος να τιναχτεί στα αστέρια σκίζοντας τις ιαχές των ουρανών από διαδηλώσεις για το αν το ΛΑ.Ο.Σ. θα έχει τον Ψινάκη στις λίστες υποψηφίων του....

Ο ταξικός αγώνας που διεξάγεται στα κράσπεδα του νου ξεχειλίζει διάπυρος σαν σταγόνες από κουαντρώ σε ένα σούσι μπαρ στο γκάζι μέχρι να αναρριχηθεί και πάλι ο εφιάλτης με τις περιστρεφόμενες τυρόπιτες στις βιτρίνες ενός ρεστοράν στην Αστόρια.

Και τα στόρια των παραθύρων κλειστά να κρύβουν τη νοικοκυρά που κάνει φασίνα με μπικίνι και χτυπάει ασπράδια αυγών το μεσημέρι και κοκκινάδια στα μάγουλα το βράδυ για το απαραίτητο ξεπουτάνιασμα.


Εύφορη η κοιλάδα των αχαμνών μας, τελικά..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

Αγαπητοί συνφορουμίτες , θα δώσω και εγώ το παρόν σε αυτό το θέμα αλλά επιτρέψτε μου αν θέλετε , σαν πρώτο ποστ να μην αποκαλύψω μια δική μου δημιουργία αλλά να σταθώ σε μία εκ των πιο σημαντικών επιρροών μου που με ώθησαν να ασχοληθώ με το γράψιμο και αν ακόμα δεν ειναι σουρεαλιστικό είναι σαφώς ακατάσχετο . Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις μούντζες που θα λάβω εκ των υστέρων . Αφιερωμένο εξαιρετικά σε αυτήν που αφιερώθηκε στην Τέχνη - και τώρα ωσαν τον έρμο ψαλιδοχέρη όταν χιονίζει , δεν είναι παρά τα ρινίσματα καθώς σμιλεύει τα έργα της εκεί ψηλά στον ουρανό . Εδάδ δικό σου

Φαρμάκι έχω στην ψυχή,
φέρνει μαυρίλα θολερή, στα στήθια μου.
Νύχτα αξημέρωτη ξανά,
με το πιοτό της με κερνά, εβίβα μου!
Σκοτάδι πίνω για πιοτό,
πω πω πω πω, πω πω πω πω,

Ντέφι της λύσσας μου κρατώ,
πωπωπωπω, πωπωπωΠωωω...

και το μυαλό μου είναι θολό,
πωπωπωπω, πω πω πω πω…

...και το μυαλό σου είναι θολό,
και το δικό της πιο λειψό.
Σας εθολώσαν τα λεφτά...
Γεια σου Φανφάρα φαφλατά!
Κοκορίκου!
Κοκορίιιιικουουουου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.