www.noesi.gr
καλη επιτυχια:-)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Καταρχην ευχαριστς για το καλωσορισμα. Καλως σας βρηκα. Το τι τράβηξα όμως για να του βρω νηπιαγωγείο δε λέγεται. Μπαλάκι είχα γίνει σε μια μέρα. Αφου στο τέλος δεν άντεξα και καταρευσα στο δρόμο βάζοντας τα κλάμματα. Δε θυμάμαι και εγώ απο πόσα σχολεία πέρασα. Πόσες φορές μίλησα με τον διευθυντή της α'βαθμιας εκπαυδευσης. Τέτοια αδιαφορία ειλικρινά δε τη περίμενα. Ίσως αν τους εβγαζα κανα μπλοκ επιταγών να με βοηθούσαν περισσότερο. Αν είχα την οικονομική δυνατότητα ειλικρινά θα είχα φύγει απο αυτή τη χώρα και θα πήγαινα σε κάποια που θα βοήθαγαν πραγματικά το παιδί μου.
καλως ηρθες και απο μενα νιωθω πολυ καλα αυτα που λες,γιατι τα εχω ζησει κι εγω,για διαφορετικο ομως προβλημα...
το θεμα ειναι οτι εαν το παιδι εχει νοητικο επιπεδο που μπορει να παρακολουθησει την ταξη,ειναι υποχρεωμενοι να το δεχτουν ...το εχω ζησει με παιδικο σταθμο δημοσιο,αλλα δεν εφτασα το θεμα στην διεκδικιση των δικαωματων ΜΑς,διοτι εκατσα και σκεφτηκα,πρωτον,οτι το επιπεδο του συγκεκριμενου σταθμου δεν με καλυπτε εμενα προσωπικα(εφοσον ελεγξα καποια πραγματα)και δευτερον,τι αξια θα ειχε για το παιδι μου το να το δεχτουν καπου που θα αντιμετωπιζονταν ουσιαστικα σαν ανεπιθυμητο?
θα μπορουσα ανετα να το πετυχω(εχω καθε δικαιωμα)ομως εμενα δεν με καλυπταν αυτοι,οχι εγω αυτους
εφοσον οπως λες,εχει απλα καποια στοιχεια,ειναι απαραιτητο να ενημερωσεις ακριβως για την ιατρικη γνωματευση?
τοσα και τοσα παιδακια,λογω ψυχολογικων προβληματων,η υπερκινητικοτητας,η,η,εχουν τις ιδιες αντιδρασεις-λειτουργειες με αυτες που περιεγραψες...τσακωνονται,χτυπιουνται,ειναι επιθετικα,δεν συμμετεχουν,διασπαται η προσοχη τους,και πολλα αλλα που σιγουρα τα ξερεις κι εσυ...
εγω προτεινω να ελεγξεις πρωτα το σχολειο εαν καλυπτει εσενα,για το να εμπιστευτεις εκει το παιδι σου,ανεξαρτητα απο το προβλημα,υπαρχει η οχι...
αυτο τι σημαινει?
πως θα βρεις δασκαλες που σου κανουν εσενα κλικ και κατι ειδες σε αυτες που σου αρεσει...
πως θα βρεις τον χωρο σωστο ...
πως θα δεις με τι τροπο αντιμετωπιζουν τα αλλα παιδια,ακομη και στο παραμικρο,μια μαμα μπορει να καταλαβει ακομη και απο ενα βλεμμα,μια κινηση,πολλα
εαν λοιπον αυτα σε καλυπτουν,τοτε μονο θα εξηγησεις καποιες ιδιαιτερες αναγκες που εχει το παιδι και ειμαι σιγουρη πως θα σε καταλαβουν και θα το φροντισουν οπως ακριβως πρεπει
στο οτι νευριαζει χωρις λογο,οπως εγραψες,εχω να σου πω το εξης...
εμεις το θεωρουμε αυτο,επειδη τα παιδια με το συγκεκριμενο προβλημα ομιλιας-δεν μπορει να κανει διαλογο-δεν γινονται ευκολα κατανοητα σε αυτο που εχουν αναγκη και φυσικο ειναι να μην εχουν την υπομονη και να νευριαζουν,αλλα σιγουρα δεν νευριαζει χωρις λογο,παντα εχει ενα πολυ καλο λογο,προσπαθησε να τον αποκωδικοποιησεις
επισης μπορει να νιωθει πιεση,η απλα να αντιδρα με νευρα απο αμυνα,διοτι κανενα παιδακι δεν εχει την διαθεση σε ειδικη εκπαιδευση,ταξη,ψυχολογο,ασχετα εαν εμεις πρεπει να τα κανουμε και επιβαλεται....
τι ειδους βοηθεια εχεις αναγκη απο την κοινωνια και το κρατος?
σε τι συγκεκριμενα θα ηθελες βοηθεια?
πολλα παιδακια φερονται με τον ιδιο τροπο,κανενας δεν τα κοιταει σαν εξωγηινα,απεναντιας θα τα δουνε σαν εξωγηινα εαν ειναι ηρεμα και συνεργασιμα
μην προβαλεις στους αλλους τις δικες σου φοβιες,γιατι μπορει απλα να τις εχεις εσυ,αλλα και ακομη και εαν δεν τις εχουν να τους τις μεταδωσεις...
ολα ειναι πολυ πιο απλα,και ολα θα πανε καλα,πιστεψε με ας εχασε ενα χρονο στο σχολειο,οταν βρειτε το καταλληλο,θα ειναι σαν να εχει κερδισει 3!
σιγα τα πολλα που μαθαμε κι εμεις στο σχολειο τοσα χρονια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
καλα dear,μην νομιζεις παντως οτι η ορολογια ειναι το προβλημα τουςανθρωποι με ειδικες ανικανοτητες μπορει να ναι και ανθρωποι που δεν ειναι ΑμεΑ, dear.
Ursa Major,εχω την εντυπωση πως ο ορος αναφερεται στα εμποδια που αντιμετωπιζουν στην καθημερινοτητα τους,οταν θελουν να κανουν αυτα που κανεις κι εσυ(να πανε σε τραπεζες,να πανε για καφε,να ανεβουν στο λεοφορειο-που υποχρεουται να εχει ειδικες μπαρες,σε λειτουργια παντα - να περπατησουν στο πεζοδρομιο,να παρκαρουν,προσβασιμο σχολειο,πανεπιστημιο,κλπ.κλπ...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ανθρωποι Με Ειδικες Ανικανοτητες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τις επιπτωσεις αυτου ομως τις εχουμε σκεφτει οταν υποστηριζουμε τετοιες αποψεις? Επικροτουμε το να δημιουργησουν οικογενεια δυο ατομα με νοητικη στερηση, η οποια τι αποτελεσμα θα εχει? Ενα παιδι με δυο γονεις που δεν ειναι σε θεση να ασχοληθουν μαζι του, που στην καλυτερη θα ναι απολυτα υγιες? Η τι? Μου φαινεται μερικα πραγματα λεγονται για να λεγονται..
που ακριβως τα διαβασες αυτα ?
μπορεις να κανεις παραθεση?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
(ρε γμωτη,αυτο που παντα εχω στο μυαλο μου,ειναι οτι εαν εχουν ολοι οι ανθρωποι με αναπηριες, τις ιδιες ευκαιριες με τους αρτιμελεις,τοτε ειναι θεμα προσωπικου ταλεντου οι σχεσεις,ερωτικες η φιλικες...η αναπηρια ειναι απλα μια πολυ δυσκολη συνθηκη ζωης,αλλα δεν μπορει να γινει τουλαχιστον τεχνικα ευκολοτερη?
δηλαδη εαν εγω εχω κινητικα προβληματα,με τι διαθεση να βγω εξω οταν πρεπει να αντιμετωπισω χιλια εμποδια? εδω το μαλλι δεν μας πετυχαινει -που λεει ο λογος- και χανουμε το κεφι μας )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
(αλλα και παλι δεν κρατιεμαι και θα πω οτι σαν ιδεα ειναι για γελια-κατα την δικη μας αποψη-να κανουν και καποιοι υγειεις που γνωριζουμε,σχεση και ομως,την κανουν )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
πως οι ανθρωποι με τοσο σοβαρες αναπηριες,ισως λογω συνθηκων δεν δημιουργουν τελικα κοινωνικες συναναστροφες-δεν λεω απαραιτητα τις ερωτικες,αλλα και τις φιλικες-,διοτι λογω ελλειψης υποδομων,ειναι αδυνατο να βγουν απο το σπιτι...
οχι μονο τεχνικα-ανεπαρκεια προσβασης στα παντα- αλλα και λογω της νοοτροπιας που επικρατει και δεν μπορουν,δεν θελουν,δεν αντεχουν να εισπρατουν,πχ"ο κακομοιρης,πωπω,ρε παιδι μου,κριμΑ ειναι"κλπ,το οποιο φαινεται κραυγαλεα στα ματια μας,στο σωμα μας,στον τονο της φωνης μας...
εαν για παραδειγμα μια μητερα με αναπηρο παιδι βγαινει εξω και αντιμετωπιζει την αυρα "κριμα η καημενη,τι τραβαει..",εαν δεν ειναι αποφασισμενη να γραφει κανονικοτατα τετοιου ειδους συμπεριφορες,τοτε προφανως θα λιγοστεψει τις εξοδους με το παιδι της και σιγα σιγα θα απομονωθει....
εαν βγαινει εξω και δεν μπορει να στριψει πουθενα,η παντου να υπαρχουν σκαλες,,λακουβες,παρκαρισμενα,χαος,παλι θα λιγοστεψει τις εξοδους...
εαν αυτα τα δυο εστω μπορεσουν καποτε να μηδενιστουν η να γινουν πολυ λιγοτερα(νοοτροπια,ελλειψη προσβασης),τοτε δεν πιστευεις οτι θα υπαρχουν περισσοτερες ευκαιριες στις χαρουμενες στιγμες και για αυτους τους ανθρωπους?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ξερω...προφανώς κάποιοι θα μπορουν ....
έχοντας όμως στο μυαλό μου τον ξάδερφο μου.... ο οποίος μάλλον είναι πολύ σοβαρή περίπτωση.... μου φαντάζει αδύνατον....
Δεν μιλάει (καθαρά τουλάχιστον... αν μπορείς να τον μεταφράσεις τον καταλαβαινεις), δεν περπατάει, δεν χρησιμοποιεί τα χέρια του, δεν μπορεί να παει τουαλέτα μονος, δεν μπορεί να φάει μόνος, δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνος.... ουτε καν να στηριξει το κεφάλι του στον λαιμό του προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση... δεν μπορεί να συγκρατήσει ουτε τα σάλια του στο στόμα του....
Το μόνο που κάνει μόνος... είναι να σκέφτεται...
Αυτός ο άνθρωπος, όχι.... δεν μπορεί να κάνει οικογένεια....
πες μου ομως,αποκλειεται μια γυναικα να τον αγαπησει?αποκλειεται?
αποκλειεται καποια γυναικα να ανακαλυψει τα δικα του,μοναδικα στοιχεια,χαρισματα που θα ταιριαξουν μεσα στην δικη της ψυχη?
(φυσικα αυτο προυποθετει στο να υπαρχουν ευκαιριες γνωριμιων,συναναστροφων,εξοδων,κλπ...δεν θα ερθει ξαφνικα μια γυναικα να πεσει απο το ταβανι μεσα στο σπιτι του
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
οχι δεν έχω ζήσει τις περιπτώσεις που αναφέρεις
εχω ζήσει από "κοντα" (δλδ σχετικά μακρυα) τις περιπτωσεις που ανέφερα
μου ακουγεται σχεδόν ψεφτικο το οτι θα μπορουσε ένας άνθρωπος με την τετραπληγία του ξαδέρφου μου να κάνει οικογένεια...
οχι δεν θα μπορούσε... είναι ουτοπικο, είναι παραμύθι....
)
κι ομως,υπαρχουν,πιστεψε με και δεν ειναι τοσο λιγοι οσο νομιζεις και νομιζουμε...
να σε ρωτησω κατι...τι ειδους εμποδια βρισκεις στο να κανει ενας παραπληγικος οικογενεια?
οσο γι'αυτο που εγραψες
~~~~~~~~~και δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να με πεισει οτι οι γονεις αυτοι είναι το ίδιο ευτυχισμένοι με τους γονείς ενός υγιούς παιδιου....~~~~~~~`
εννοειται! εαν το θεσουμε ομως μονο σε επιπεδο υγειας παιδιων=ευτυχια γονιων στο συγκεκριμενο θεμα
γνωριζεις ομως οτι υπαρχουν απιστευτα δυστυχισμενοι ανθρωποι,ασχετα απο την υγεια των παιδιν τους,ετσι δεν ειναι?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πολύ συχνά καταστρέφει ολόκληρη την οικογένεια
!!!!οι οικογενειες δημιουργουνται δηλαδη με την προυποθεση,να πηγαινουν τα παντα καλα στην ζωη τους,η μηπως κανοντας ενα παιδι,επιλεγουμε να το φερουμε στον κοσμο,επειδη καποιος μας υπεγραψε συμβολαιο οτι θα ειναι για παντα υγιες?
ποσες οικογενειες εχουν καταστραφει για αλλους λογους?
εαν μια οικογενεια δεν μεινει ενωμενη υστερα απο προβλημα υγειας των μελων της,ηταν οικογενεια ουσιαστικα???
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αν και η δουλειά μου είναι ειδική παιδαγωγός, προσπαθώ να μην κρίνω έναν γονιό που αποφασίζει να μην κρατήσει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες (τον όρο "ειδικές ικανότητες" δεν τον χρησιμοποιώ, τον θεωρώ άστοχο). Δεν έχει ο κάθε άνθρωπος το κουράγιο και το απαραίτητο ψυχικό απόθεμα για να ασχοληθεί με ένα τέτοιο παιδί.
συμφωνω απολυτα για το αστοχο του ορου
να σε ρωτησω ομως-και ολους οσους μετεχουν στην συζητηση-...
εαν το παιδι μας,αποκτησει ξαφνικα μια αναπηρια απο ατυχημα,η ενα σοβαροτατο προβλημα υγειας,καρκινο,νεφρικη ανεπαρκεια,βαρυ καρδιολογικο προβλημα κλπ,στα 5 του,στα 12 του,στα 3 του...
τραγικο,το καταλαβαινω απολυτα..ομως...
σε αυτη την περιπτωση,σκεφτομαστε την λυση του ιδρυματος?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
εχεις σκεφτει οτι αυτα τα δυο παραδειγματα οικογενειων που αναφερεις και εχεις ζησει και απο κοντα,ειναι απλα καποιες περιπτωσεις και πως υπαρχουν και αλλες οικογενειες,που δεν ζουνε ετσι οπως περιγραφεις?Απο κει και πέρα όμως.... ξέρω πάρα πολύ καλά ότι η ζωή αυτων των οικογενειών μονο ροδινη δεν ειναι....
Μονο χαρές δεν έχουν... μονο προβληματα και βάσανα....
Γερασμένοι πριν την ώρα τους... με ένα μόνιμο άγχος τι θα γινουν τα παιδια τους οταν αυτοι γερασουν....
Εγω αυτο, δεν το ονομαζω καν ποιοτητα ζωής... ουτε καν ζωή... απλά επιβίωση....
Είναι τραγικό να μην μπορείς να πας σε ένα γάμο, σε μια χαρά, σε μια επισκεψη, κάπου να διασκεδάσεις και να ξεσκάσεις, χωρίς να έχεις το νου σου... πισω... σε αυτον που άφησες σπιτι στην φροντίδα ξένων χεριών....
Κι αυτο να μην ειναι παροδικό... αλλά να ειναι ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
εχεις σκεφτει οτι υπαρχουν και ανθρωποι που ζουνε μονο με προβληματα και βασανα,χωρις ποιοτητα ζωης-ετσι οπως την αντιλαμβανεσαι εσυ την ποιοτητα,γιατι και αυτη ειναι σχετικη-,χωρις να εχουν παιδια με προβληματα υγειας?
εχεις βρεθει με ανθρωπους με σοβαρες παραπληγιες,σαν αυτη που περιγραφεις στον ανθρωπο σου,που ζουνε πολυ περισσοτερο την ζωη τους απο αλλους υγειεις,εργαζονται,ερωτευονται,κανουν οικογενεια,σπουδαζουν,τα "πινουν και τα σπανε' και συμμετεχουν στα παντα?
φυσικα και υπαρχει η θλιψη,θα ηταν κωμικο το να λεμε οτι καποιος που εχει προβληματα υγειας και μαλιστα τοσο σοβαρα ειναι μεσα στην καλη χαρα,ομως ξερεις καλα οτι στην θλιψη,μετεχουν και ανθρωποι που φαινομενικα ολα πηγαινουν ρολοι στην ζωη τους....
ολοι εχουμε δικαιωμα στην δυστυχια ομως και η ευτυχια-ας την πουμε χαρουμενες στιγμες,διοτι προσωπικα δεν πιστευω στην εννοια ευτυχια-ειναι στο χερι μας,δεν εξαρταται μονο απο την φυσικη μας κατασταση...
ολα ειναι τοσο σχετικα,ειναι αδικο να βαζουμε κανονες...
(εισαι ετσι,αρα νιωθεις και ετσι,κλπ )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ωραια λοιπον...θες να γινουμε πιο συγκεκριμενοι σε αυτα που λεμε?Darkness ναι ειχα στο μυαλο μου ακριβως αυτους τους λογους που επαριθμησες.Οτι καποια ζευγαρια λογω ελλειψης οικονομικης ευμαρειας να μην μπορουσαν συντηρησουν ενα τετοιο παιδι η οτι ενα παιδακι με συνδρομο down θα χρειαζεται επιβλεψη ολη την μερα ολη του την ζωη .Κατι που μια εργαζομενη μητερα ισως δεν μπορει να το εξασφαλισει.
Απλα θεωρω οτι ισως η ελλειψη βοηθειας απο το κρατος ειναι αυτη που προκαλει αυτη την συμπεριφορα.
προφανως γνωριζεις οτι στο συγκεκριμενο συνδρομο,τα παιδια επιβιωνουν...
στις αλλες γνωστοτερες χρωμοσωμιακες ανωμαλιες-τρισωμια13,18,οχι-.
το 30 %,εχει καρδιολογικα προβληματα,ανωμαλιες γαστρεντερικου,αυτιων και ορασης...παντα υπαρχει διανοητικη καθυστερηση,η οποια ομως ποικιλει...αλλα παιδια χρειαζονται συνεχη φροντιδα και παρακολουθηση απο τριτους,αλλα ειναι εκπαιδευσιμα με εντατικη μαθηση και χωρις ιδιαιτερα οργανικα προβληματα...
σε οποιαδηποτε περιπτωση,εαν θελεις να μιλησουμε για τις ΤΕΧΝΙΚΗς φυσεως δυσκολιες και φυσικα τις ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕς,υπαρχει μηνιαιο ισοβιο επιδομα που συνολικα ανερχεται-κινητικη,νοητικη δυσκολια,- στα 900 ευρω περιπου...
φυσιοθεραπεια,λογοθεραπεια,εργοθεραπεια,καλυπτονται εξ ολοκληρου απο τα ασφαλιστικα ταμεια.
τα ταμεια πληρωνουν επισης, μεχρι το ποσο των 1000 ευρω το μηνα,για μετακινησεις με ταξι,που κρινονται αναγκαιες για τις θεραπειες του παιδιου.
εαν η μητερα εργαζεται,μπορει να προσλαβει βοηθο,οπως θα το εκανε,σε οποιαδηποτε περιπτωση,εαν ηθελε να εργαστει,ασχετα απο την υγεια του παιδιου της...
το κρατος,προσφερει...
θα επρεπε περισσοτερα,θα επρεπε να προσφερονται κι αλλα βοηθηματα,ομως ακομη και αυτα,ειναι αρκετα εαν μια μητερα θελει να μεγαλωσει το παιδι της και να μην το αφησει σε ιδρυμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ενα μεγαλος αριθμος παιδιων με τετοιο προβλημα ειναι εγκατελελειμενα σε μαιευτηρια κι κανεις δεν τα υιοθετει.Θεωρειτε οτι καποιοι απο αυτους τους γονεις (οχι ολοι) μπορει να εχουν δικιο για αυτο που εκαναν?ι.
μπορεις να γινεις πιο συγκεκριμενη στο ερωτημα σου,διοτι δεν καταλαβαινω τι εννοεις λεγοντας κατα καποιο τροπο οτι
εχει δικιο ενα ζευγαρι που εγκατελειπει το παιδι του,επειδη εχει προβλημα υγειας,επειδη δεν ειναι τελικα αυτο που περιμενε και ειχε επενδυσει...
δικιο λογω ελλειψης υποδομων?
δικιο λογω ελλειψης υποστηριξης?
δικιο λογω οικονομικης ανεπαρκειας?
δικιο λογω ανεπαρκους ενημερωσης?
οποιαδηποτε αναπηρια,ειτε εχει σχεση με χρωμοσωμιακες ανωμαλιες,ειτε με οποιοδηποτε αλλο προβλημα,ειναι απλα η κατασταση του παιδιου σου κι εσυ εισαι υποχρεωμενος να την στηριξεις ,οπως θα εκανες εαν το προβλημα παρουσιαζοταν ξαφνικα-ασθενεια,ατυχημα- και σε μεγαλυτερη ηλικια...
εαν δεν μπορεις για οποιοδηποτε λογο-συναισθηματικο,ψυχολογικο,οικονομικο κλπ-,το κρατος πρεπει να μπορει να σε στηριξει..
δεν ειναι ευκολο,απεναντιας ειναι απο τις δυσκολοτερες καταστασεις ζωης,ομως οι γονεις ειναι για τα δυσκολα στην ουσια,ετσι δεν ειναι?........
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.