underwater
Περιβόητο μέλος
Αν πάντως σε τέτοια περίπτωση ξεκινάνε επι ίσοις όροις, μήπως αυτή η ανακάλυψη θα είναι το οριστικό βήμα προς την τέλεια ισότητα;
Ισότητα ή ομοιότητα;
Δεν ξέρω, το να προσπαθούμε να νικήσουμε την φύση και να γίνουμε όμοιοι για μένα δεν είναι το ιδανικό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Μήπως είναι το ίδιο δέσιμο που νιώθεις με κάποιον με τον οποίο έχεις περάσει περισσότερο καιρό μαζί; Δηλαδή, η μητέρα έχει περάσει 9 μήνες περισσότερους με το παιδί της (+κανα εξάμηνο θηλασμού μετά), είναι "λογικό" απο κοινωνιολογικής απόψεως να είναι πιο δεμένη μαζί του. Δεν ξέρω, εικασία κάνω. Αν πάντως είναι αυτό, τότε ο πατέρας μπορεί άνετα να κερδίσει το "χαμένο" χρόνο με λίγη περισσότερη προσπάθεια στην αρχή.
Δε νομίζω πως το θέμα είναι μόνο κοινωνιολογικό. Αν σκεφτείς ότι υπάρχει κλάδος προγεννητικής ψυχολογίας, νομίζω το θέμα είναι πολυεπίπεδο.
Επίσης, κάπου είχα διαβάσει οτι προσπαθούν να φτιάξουν τεχνητή μήτρα. Αγνοώντας τις φιλοσοφικές προεκτάσεις του θέματος, αναρωτιέμαι, θα ίσχυε το ίδιο και σε μια τέτοια περίπτωση κύησης;
Δεν προσπαθώ να πείσω για κάτι, απλά αναρωτιέμαι.
Δεν ξέρω. Μάλλον οι γονείς θα ξεκινάνε επί ίσοις όροις. Αν και πάλι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή που θέλει πιο πολύ να κάνει παιδί είναι η γυναίκα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Αν εξαιρέσουμε την περίοδο του θηλασμού (που την θεωρώ απαραίτητη παρεμπιπτόντως), γιατί ένα παιδί χρειάζεται περισσότερο τη μαμά;
Μήπως έχουμε μάθει να το θεωρούμε αυτό δεδομένο, επειδή οι περισσότεροι άνδρες είναι ή προσποιούνται οτι είναι, ανίκανοι σχετικά με τη φροντίδα του παιδιού;
Για μένα είναι θέμα φύσης. Μητρικό ένστικτο. Οι άντρες δε νομίζω πως έχουν πατρικό ένστικτο στο επίπεδο που έχουν οι γυναίκες. Η γυναίκα μέσα από την εγκυμοσύνη δένεται πολύ με το παιδί. Ο πατέρας με την σειρά του πρέπει να μαζέψει εμπειρίες με το παιδί για να αισθανθεί αγάπη και διάθεση για προσφορά. Εγώ θεωρώ επίσης ότι μέσα από την εγκυμοσύνη το παιδί δένεται με την μητέρα με έναν τρόπο που για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω να τον εξηγήσω επιστημονικά, αλλά νομίζω πως υπάρχει. Νομίζω δηλαδή πως η ανάγκη του παιδιού για την μητέρα είναι ένα πολυσύνθετο θέμα κι ότι οι γονείς στα παιδικά χρόνια δεν μπορούν να εξισωθούν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Ε εντάξει, εσύ λες 37-38, εγώ λέω 33-35, δεν διαφωνούμε και πολύ σε αυτό
Δέχομαι οτι ο ΓΟΝΙΟΣ (όχι μόνο η μητέρα) πρέπει να μπορεί να περνάει ΠΟΙΟΤΙΚΟ χρόνο με τα παιδιά του. Δεν με ενδιαφέρει αν θα ξεσκατίσω εγώ το παιδί ή αν θα του δώσω εγώ τη φρουτόκρεμα και όχι μια νταντά. Θέλω όμως να μπορώ να περάσω ποιοτικό χρόνο μαζί του, να του μάθω πράγματα, να το καλλιεργήσω, να του μάθω να αγαπά τη μόρφωση, να είναι καλόψυχος και τίμιος άνθρωπος. Αυτά δεν απαιτούν να είμαι ΟΛΗ ΜΕΡΑ πάνω απο το κεφάλι του. Τώρα το 0,001% διαφορά που θα κάνει στο χαρακτήρα του το ποιός θα του δώσει τη φρουτόκρεμα και θα του αλλάξει την πάνα, με αφήνει αδιάφορη. Δεν θα πετάξω τον εαυτό μου στα σκουπίδια για να γίνει το παιδί μου 0,001% καλύτερος άνθρωπος. Θα χάσει άλλωστε μεγαλύτερο ποσοστό απο το γεγονός οτι αν έμενα σπίτι, δεν θα μπορούσα ποτέ να αποτελέσω πρότυπο για αυτό.
Το γραφείο κοντά στο σπίτι είναι μια καλή ιδέα, όχι οτι πιστεύω πως το παιδί θα γίνει ναρκομανής αν αυτό δεν είναι εφικτό Απλά το ανέφερα για να δείτε οτι τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο στερεότυπα (δηλαδή οτι καριερίστρια δεν είναι πάντα μια ανέραστη στρίγγλα που δουλεύει απο τις 9 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ σε μια πολυεθνική για να γίνει διευθύντρια).
Με αυτά που λες, όπως τα λες τώρα συμφωνώ κι εγώ. Με την διαφορά ότι το παιδί στα πρώτα χρόνια της ζωής του, έχει περισσότερη ανάγκη την μαμά. Οπότε είμαι πιο αυστηρή απέναντι στις γυναίκες που κάνουν παιδιά και δεν τα βλέπουν ποτέ σε σχέση με τους άντρες, χωρίς όμως να θεωρώ ότι είναι καλό ένας άντρας να γίνει πατέρας χωρίς να αφιερώνει χρόνο στα παιδιά του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Αναλόγως την περίπτωση, μπορεί να τα βλέπει και πολύ συχνότερα απο μια γραμματέα που δουλεύει 9-5. Πχ μια ελευθερη επαγγελματίας με γραφείο σχετικά κοντά στο σπίτι.
Το "μεγάλη" δεν έχει και πολύ νόημα οταν μιλάμε για γυναίκες, διότι απο μια ηλικία και μετά γίνεται πολύ δύσκολη η τεκνοποίηση (αν όχι αδύνατη). Εντάξει δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι (γυναίκες και άντρες) που να θέλουν να κάνουν και καριέρα και παιδί απο τα 25. Αλλά μετά τα 40 είναι πολύ δύσκολο για μια γυναίκα να κάνει παιδιά. Και εκτός αυτού, θα έχει και τεράστια διαφορά ηλικίας με το παιδί της και τελικά ίσως γι'αυτό το λόγο να μην μεγαλώσει σωστά και όχι λόγω της καριέρας της μαμάς του.
Επίσης, όσο και να έχει φτάσει σε κάποιο επίπεδο την καριέρα, το να το διατηρήσει είναι ίσως και δυσκολότερο απ'οτι να το φτάσει.
Όταν λέω "μεγάλη" εννοώ 37-38. Ξέρω γυναίκες που έκαναν τότε παιδιά και δεν είχαν πρόβλημα, ενώ παράλληλα είχαν μια 10ετία και περισσότερο καριέρας πίσω τους.
Αλλά μιλώντας για ελεύθερη επαγγελματία με γραφείο κοντά στο σπίτι είναι σα να δέχεσαι κι εσύ ότι χρειάζεται η μητέρα να είναι κοντά στα παιδιά της. Οπότε δεν έχω καταλάβει πλήρως τι υποστηρίζεις.
Να καταφέρει μια μαμά να έχει ευέλικτο ωράριο και να πετύχει είναι πολύ καλό, αλλά δεν είναι εύκολο για όλα τα επαγγέλματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Κακό σίγουρα δεν είναι το να μη θέλει να κάνει κάποιος παιδία.
Το να θεωρείς όμως οτι κάποιος πρέπει είτε καριέρα να κάνει, είτε παιδιά είναι φασιστικό. Κι αν το θεωρείς αυτό μόνο για τις γυναίκες είναι επιπροσθέτως και σεξιστικό.
Whatever.
Πάντως αν είδες δεν είπα "να μην κάνει παιδιά", αλλά "να κάνει μόλις έχει φτάσει σε κάποιο επίπεδο την καριέρα". Αν θέλει να κάνει παιδιά και να μην τα βλέπει καθόλου για ποιό λόγο τα κάνει πέρα από το να συνεχίσει το είδος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Πάντως προς τι τόσο μένος με τις καριερίστριες;
Να υποθέσω οτι θωρείτε οτι δεν πρέπει να κάνουν παιδιά;
Μόνο ο άνδρας δικαιούται να είναι και επιτυχημένος και πατέρας;
Παρεμπιπτόντως, καριερίστρια δεν είναι μόνο αυτή που προσπαθεί να ανελιχθεί σε επιχείρηση άλλου. Μπορεί πχ να έχει δική της επιχείρηση και να προσπαθεί να την κάνει να πετύχει. Αυτό επιτρέπει πολύ μεγαλύτερη ευελιξία σε ένα γονίο.
Για μένα μια καριερίστα πρέπει να κάνει παιδιά κάπως μεγάλη, να έχει πετύχει μερικά πράγματα και να αφιερώνει χρόνο στα παιδιά της. Είναι αλλιώς η μαμά για τα παιδιά. Ο πατέρας μου είναι άτομο καριέρας, αλλά όταν ήμουν μικρή και κάτι με απασχολούσε αποζητούσα την μαμά μου, όχι τον μπαμπά. Παρόλα αυτά, όταν τον ήθελα ήταν δίπλα μου.
Αν θες να κάνεις παιδιά, πρέπει να τους αφιερώσεις χρόνο. Αλλιώς για ποιό λόγο να το κάνεις; Για αναπαραγωγή του είδους; Αν κάποιος έχει σαν προτεραιότητα την καριέρα, καλύτερα να κάνει παιδιά όταν αισθανθεί έτοιμος κι αν δεν αισθανθεί να μην κάνει. Δεν το βρίσκω κακό!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Ανεξάρτητα από αυτά, έχω διαπιστώσει πως οι περισσότερες νοικοκυρές για να γεμίσουν τον χρόνο τους (πόση ώρα να βάλεις μπουγάδα και να πας μανάβη) γίνονται οι μεγαλύτερες κουτσομπόλες. Τα ενδιαφέροντά τους είναι περιορισμένα και η "κοινωνική κριτική" την βοηθάει να διοχετεύσουν ενέργεια. Κυρίως όταν τα παιδιά μεγαλώσουν κάπως και δεν δέχονται συνεχή επίβλεψη, γίνονται τόσο μίζερες που με στενοχωρούν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.