Θέλετε η γυναίκα σας να μην δουλεύει;

[Neraida]

στις μερες μας...εργασια για τη γυναικα σημαινει ανεξαρτησια οικονομικη....οταν ερχεται ομως ενα παιδι ειτε μας αρεσει ειτε οχι τα πραγματα αλλαζουν....εαν θελω να φωναζει εμενα μαμα και οχι τη γιαγια ή τη νταντα θα πρεπει να του αφιερωνω χρονο ποιοτικο...και αυτο δε σημαινει ενα δυωρο την ημερα...και επειδη τα τελευταια χρονια στον κυκλο μου υπαρχουν πολλα νεα ζευγαρια με μωρα εχω καταληξει οτι δυο πραγματα μπορουν να γινουν...ειτε οι γονεις να προσαρμοσουν ετσι τα ωραρια τους ωστε να μπορουν να μεγαλωσουν οι ιδιοι τα παιδια τους...ειτε ο ενας απο τους δυο, για τα πρωτα χρονια της ζωης του παιδιου, να μεινει σπιτι...
ειδικα μετα απο αυτο που ειδα λιγες μερες πριν..θεωρω τραγικο ενα μωρο 18 μηνων να προσφωνει "μαμα" καθε γυναικεια φιγουρα που θα ασχοληθει μαζι του...
αναρωτιουνται γονεις γιατι το μωρο τους που ειναι 2 χρονων δε λεει τπτ αλλο απο μαμα μπαμπα...μα πως να μαθει να μιλαει εαν δεν εχει καποιον να του μιλαει και να ασχοληθει μαζι του...και ποιος ειναι καταλληλοτερος ....απο τους ιδιους τους γονεις?....

και κατι τελευταιο...μια προσωπικη εμπειρια...οταν πριν τρεις μερες...για πρωτη φορα καταφερα να κοιμησω ενα κοριτσακι 2 χρονων με ολα τα παρελκυομενα....οχι απλα ενοιωσα οτι εκανα κατι χρησιμο και δημιουργικο...αλλα και οταν βγηκα απο το δωματιο ενοιωθα τοσο γεματη και ευχαριστημενη με τον εαυτο μου..που δε συγκρινεται σε καμμια περιπτωση με τη χαρα που εχω οταν καποιος μαθητης μου επιτυγχανει στις εξετασεις...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Γιατί μητέρα να κάθετε να μαγειρεύει, να πλένει/καθαρίζει και να μην ασχολείται μόνο το παιχνίδι του παιδιού (στις μικρές ηλικίες) ή με την πνευματική καλλιέργεια;

Το ιδιο ακριβως θεμα (τουλαχιστον με την τροπη που εχει παρει τωρα) πριν 4 μηνες:

Θεμα

Υποτίθεται ότι στο θέμα αυτό συζητάμε τι προτιμούν οι άντρες ως ρόλο της γυναίκας μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Αν και υπάρχει πολύ συζήτηση κι επιχειρήματα, να πω κι εγώ ότι διαφωνώ κάθετα με την τακτική του να μην εργάζεται η γυναίκα. Για να μιλήσω για τον εαυτό μου, δεν θα καταδεχόμουν ποτέ να με τρέφει ο άντρας μου. Έχω φάει τόσα χρόνια σε σπουδές, έχω προσπαθήσει να καλλιεργήσω τον εαυτό μου και μου φαίνεται εξευτελιστικό να παρατήσω όνειρα και να περνάω την ώρα μου σα νοικοκυρά. Θεωρώ σημαντική την διαπαιδαγώγηση των παιδιών, αλλά για μένα η εργαζόμενη μαμά δεν υστερεί σε τίποτα από τη νοικοκυρά, εκτός κι αν μιλάμε για καριερίστα που δεν την βλέπει καθόλου το σπίτι. Η μαμά μου νομίζω έδωσε καλή διαπαιδαγώγηση στα παιδιά της, κι ας μην ήταν όλη μέρα σπίτι.

Ανεξάρτητα από αυτά, έχω διαπιστώσει πως οι περισσότερες νοικοκυρές για να γεμίσουν τον χρόνο τους (πόση ώρα να βάλεις μπουγάδα και να πας μανάβη) γίνονται οι μεγαλύτερες κουτσομπόλες. Τα ενδιαφέροντά τους είναι περιορισμένα και η "κοινωνική κριτική" την βοηθάει να διοχετεύσουν ενέργεια. Κυρίως όταν τα παιδιά μεγαλώσουν κάπως και δεν δέχονται συνεχή επίβλεψη, γίνονται τόσο μίζερες που με στενοχωρούν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Ανεξάρτητα από αυτά, έχω διαπιστώσει πως οι περισσότερες νοικοκυρές για να γεμίσουν τον χρόνο τους (πόση ώρα να βάλεις μπουγάδα και να πας μανάβη) γίνονται οι μεγαλύτερες κουτσομπόλες. Τα ενδιαφέροντά τους είναι περιορισμένα και η "κοινωνική κριτική" την βοηθάει να διοχετεύσουν ενέργεια. Κυρίως όταν τα παιδιά μεγαλώσουν κάπως και δεν δέχονται συνεχή επίβλεψη, γίνονται τόσο μίζερες που με στενοχωρούν.

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό!

Πάντως προς τι τόσο μένος με τις καριερίστριες;
Να υποθέσω οτι θωρείτε οτι δεν πρέπει να κάνουν παιδιά;
Μόνο ο άνδρας δικαιούται να είναι και επιτυχημένος και πατέρας;
Παρεμπιπτόντως, καριερίστρια δεν είναι μόνο αυτή που προσπαθεί να ανελιχθεί σε επιχείρηση άλλου. Μπορεί πχ να έχει δική της επιχείρηση και να προσπαθεί να την κάνει να πετύχει. Αυτό επιτρέπει πολύ μεγαλύτερη ευελιξία σε ένα γονίο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Πάντως προς τι τόσο μένος με τις καριερίστριες;
Να υποθέσω οτι θωρείτε οτι δεν πρέπει να κάνουν παιδιά;
Μόνο ο άνδρας δικαιούται να είναι και επιτυχημένος και πατέρας;
Παρεμπιπτόντως, καριερίστρια δεν είναι μόνο αυτή που προσπαθεί να ανελιχθεί σε επιχείρηση άλλου. Μπορεί πχ να έχει δική της επιχείρηση και να προσπαθεί να την κάνει να πετύχει. Αυτό επιτρέπει πολύ μεγαλύτερη ευελιξία σε ένα γονίο.

Για μένα μια καριερίστα πρέπει να κάνει παιδιά κάπως μεγάλη, να έχει πετύχει μερικά πράγματα και να αφιερώνει χρόνο στα παιδιά της. Είναι αλλιώς η μαμά για τα παιδιά. Ο πατέρας μου είναι άτομο καριέρας, αλλά όταν ήμουν μικρή και κάτι με απασχολούσε αποζητούσα την μαμά μου, όχι τον μπαμπά. Παρόλα αυτά, όταν τον ήθελα ήταν δίπλα μου.

Αν θες να κάνεις παιδιά, πρέπει να τους αφιερώσεις χρόνο. Αλλιώς για ποιό λόγο να το κάνεις; Για αναπαραγωγή του είδους; Αν κάποιος έχει σαν προτεραιότητα την καριέρα, καλύτερα να κάνει παιδιά όταν αισθανθεί έτοιμος κι αν δεν αισθανθεί να μην κάνει. Δεν το βρίσκω κακό!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Για μένα μια καριερίστα πρέπει να κάνει παιδιά κάπως μεγάλη, να έχει πετύχει μερικά πράγματα και να αφιερώνει χρόνο στα παιδιά της. Είναι αλλιώς η μαμά για τα παιδιά. Ο πατέρας μου είναι άτομο καριέρας, αλλά όταν ήμουν μικρή και κάτι με απασχολούσε αποζητούσα την μαμά μου, όχι τον μπαμπά. Παρόλα αυτά, όταν τον ήθελα ήταν δίπλα μου.

Αν θες να κάνεις παιδιά, πρέπει να τους αφιερώσεις χρόνο. Αλλιώς για ποιό λόγο να το κάνεις; Για αναπαραγωγή του είδους; Αν κάποιος έχει σαν προτεραιότητα την καριέρα, καλύτερα να κάνει παιδιά όταν αισθανθεί έτοιμος κι αν δεν αισθανθεί να μην κάνει. Δεν το βρίσκω κακό!

Κακό σίγουρα δεν είναι το να μη θέλει να κάνει κάποιος παιδία.
Το να θεωρείς όμως οτι κάποιος πρέπει είτε καριέρα να κάνει, είτε παιδιά είναι φασιστικό. Κι αν το θεωρείς αυτό μόνο για τις γυναίκες είναι επιπροσθέτως και σεξιστικό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Κακό σίγουρα δεν είναι το να μη θέλει να κάνει κάποιος παιδία.
Το να θεωρείς όμως οτι κάποιος πρέπει είτε καριέρα να κάνει, είτε παιδιά είναι φασιστικό. Κι αν το θεωρείς αυτό μόνο για τις γυναίκες είναι επιπροσθέτως και σεξιστικό.

Whatever.

Πάντως αν είδες δεν είπα "να μην κάνει παιδιά", αλλά "να κάνει μόλις έχει φτάσει σε κάποιο επίπεδο την καριέρα". Αν θέλει να κάνει παιδιά και να μην τα βλέπει καθόλου για ποιό λόγο τα κάνει πέρα από το να συνεχίσει το είδος;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Whatever.

Πάντως αν είδες δεν είπα "να μην κάνει παιδιά", αλλά "να κάνει μόλις έχει φτάσει σε κάποιο επίπεδο την καριέρα". Αν θέλει να κάνει παιδιά και να μην τα βλέπει καθόλου για ποιό λόγο τα κάνει πέρα από το να συνεχίσει το είδος;

Αναλόγως την περίπτωση, μπορεί να τα βλέπει και πολύ συχνότερα απο μια γραμματέα που δουλεύει 9-5. Πχ μια ελευθερη επαγγελματίας με γραφείο σχετικά κοντά στο σπίτι.
Το "μεγάλη" δεν έχει και πολύ νόημα οταν μιλάμε για γυναίκες, διότι απο μια ηλικία και μετά γίνεται πολύ δύσκολη η τεκνοποίηση (αν όχι αδύνατη). Εντάξει δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι (γυναίκες και άντρες) που να θέλουν να κάνουν και καριέρα και παιδί απο τα 25. Αλλά μετά τα 40 είναι πολύ δύσκολο για μια γυναίκα να κάνει παιδιά. Και εκτός αυτού, θα έχει και τεράστια διαφορά ηλικίας με το παιδί της και τελικά ίσως γι'αυτό το λόγο να μην μεγαλώσει σωστά και όχι λόγω της καριέρας της μαμάς του.
Επίσης, όσο και να έχει φτάσει σε κάποιο επίπεδο την καριέρα, το να το διατηρήσει είναι ίσως και δυσκολότερο απ'οτι να το φτάσει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Αναλόγως την περίπτωση, μπορεί να τα βλέπει και πολύ συχνότερα απο μια γραμματέα που δουλεύει 9-5. Πχ μια ελευθερη επαγγελματίας με γραφείο σχετικά κοντά στο σπίτι.
Το "μεγάλη" δεν έχει και πολύ νόημα οταν μιλάμε για γυναίκες, διότι απο μια ηλικία και μετά γίνεται πολύ δύσκολη η τεκνοποίηση (αν όχι αδύνατη). Εντάξει δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι (γυναίκες και άντρες) που να θέλουν να κάνουν και καριέρα και παιδί απο τα 25. Αλλά μετά τα 40 είναι πολύ δύσκολο για μια γυναίκα να κάνει παιδιά. Και εκτός αυτού, θα έχει και τεράστια διαφορά ηλικίας με το παιδί της και τελικά ίσως γι'αυτό το λόγο να μην μεγαλώσει σωστά και όχι λόγω της καριέρας της μαμάς του.
Επίσης, όσο και να έχει φτάσει σε κάποιο επίπεδο την καριέρα, το να το διατηρήσει είναι ίσως και δυσκολότερο απ'οτι να το φτάσει.

Όταν λέω "μεγάλη" εννοώ 37-38. Ξέρω γυναίκες που έκαναν τότε παιδιά και δεν είχαν πρόβλημα, ενώ παράλληλα είχαν μια 10ετία και περισσότερο καριέρας πίσω τους.

Αλλά μιλώντας για ελεύθερη επαγγελματία με γραφείο κοντά στο σπίτι είναι σα να δέχεσαι κι εσύ ότι χρειάζεται η μητέρα να είναι κοντά στα παιδιά της. Οπότε δεν έχω καταλάβει πλήρως τι υποστηρίζεις.

Να καταφέρει μια μαμά να έχει ευέλικτο ωράριο και να πετύχει είναι πολύ καλό, αλλά δεν είναι εύκολο για όλα τα επαγγέλματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Όταν λέω "μεγάλη" εννοώ 37-38. Ξέρω γυναίκες που έκαναν τότε παιδιά και δεν είχαν πρόβλημα, ενώ παράλληλα είχαν μια 10ετία και περισσότερο καριέρας πίσω τους.

Αλλά μιλώντας για ελεύθερη επαγγελματία με γραφείο κοντά στο σπίτι είναι σα να δέχεσαι κι εσύ ότι χρειάζεται η μητέρα να είναι κοντά στα παιδιά της. Οπότε δεν έχω καταλάβει πλήρως τι υποστηρίζεις.

Να καταφέρει μια μαμά να έχει ευέλικτο ωράριο και να πετύχει είναι πολύ καλό, αλλά δεν είναι εύκολο για όλα τα επαγγέλματα.

Ε εντάξει, εσύ λες 37-38, εγώ λέω 33-35, δεν διαφωνούμε και πολύ σε αυτό
Δέχομαι οτι ο ΓΟΝΙΟΣ (όχι μόνο η μητέρα) πρέπει να μπορεί να περνάει ΠΟΙΟΤΙΚΟ χρόνο με τα παιδιά του. Δεν με ενδιαφέρει αν θα ξεσκατίσω εγώ το παιδί ή αν θα του δώσω εγώ τη φρουτόκρεμα και όχι μια νταντά. Θέλω όμως να μπορώ να περάσω ποιοτικό χρόνο μαζί του, να του μάθω πράγματα, να το καλλιεργήσω, να του μάθω να αγαπά τη μόρφωση, να είναι καλόψυχος και τίμιος άνθρωπος. Αυτά δεν απαιτούν να είμαι ΟΛΗ ΜΕΡΑ πάνω απο το κεφάλι του. Τώρα το 0,001% διαφορά που θα κάνει στο χαρακτήρα του το ποιός θα του δώσει τη φρουτόκρεμα και θα του αλλάξει την πάνα, με αφήνει αδιάφορη. Δεν θα πετάξω τον εαυτό μου στα σκουπίδια για να γίνει το παιδί μου 0,001% καλύτερος άνθρωπος. Θα χάσει άλλωστε μεγαλύτερο ποσοστό απο το γεγονός οτι αν έμενα σπίτι, δεν θα μπορούσα ποτέ να αποτελέσω πρότυπο για αυτό.
Το γραφείο κοντά στο σπίτι είναι μια καλή ιδέα, όχι οτι πιστεύω πως το παιδί θα γίνει ναρκομανής αν αυτό δεν είναι εφικτό Απλά το ανέφερα για να δείτε οτι τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο στερεότυπα (δηλαδή οτι καριερίστρια δεν είναι πάντα μια ανέραστη στρίγγλα που δουλεύει απο τις 9 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ σε μια πολυεθνική για να γίνει διευθύντρια).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Δηλαδή οτι καριερίστρια δεν είναι πάντα μια ανέραστη στρίγγλα που δουλεύει απο τις 9 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ σε μια πολυεθνική για να γίνει διευθύντρια.

Έτσι ακριβώς όπως τα λες. Μπορεί και να είναι φιλόδοξη, αλλά και μια καλή μητέρα. Το ένα δεν αποκλείει κατ' ανάγκην το άλλο.


Εξαρτάται βέβαια από τον χαρακτήρα του κάθε γονιού. Άλλος μπορεί να τα συνδιάσει πιο εύκολα, άλλος όχι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Ε εντάξει, εσύ λες 37-38, εγώ λέω 33-35, δεν διαφωνούμε και πολύ σε αυτό
Δέχομαι οτι ο ΓΟΝΙΟΣ (όχι μόνο η μητέρα) πρέπει να μπορεί να περνάει ΠΟΙΟΤΙΚΟ χρόνο με τα παιδιά του. Δεν με ενδιαφέρει αν θα ξεσκατίσω εγώ το παιδί ή αν θα του δώσω εγώ τη φρουτόκρεμα και όχι μια νταντά. Θέλω όμως να μπορώ να περάσω ποιοτικό χρόνο μαζί του, να του μάθω πράγματα, να το καλλιεργήσω, να του μάθω να αγαπά τη μόρφωση, να είναι καλόψυχος και τίμιος άνθρωπος. Αυτά δεν απαιτούν να είμαι ΟΛΗ ΜΕΡΑ πάνω απο το κεφάλι του. Τώρα το 0,001% διαφορά που θα κάνει στο χαρακτήρα του το ποιός θα του δώσει τη φρουτόκρεμα και θα του αλλάξει την πάνα, με αφήνει αδιάφορη. Δεν θα πετάξω τον εαυτό μου στα σκουπίδια για να γίνει το παιδί μου 0,001% καλύτερος άνθρωπος. Θα χάσει άλλωστε μεγαλύτερο ποσοστό απο το γεγονός οτι αν έμενα σπίτι, δεν θα μπορούσα ποτέ να αποτελέσω πρότυπο για αυτό.
Το γραφείο κοντά στο σπίτι είναι μια καλή ιδέα, όχι οτι πιστεύω πως το παιδί θα γίνει ναρκομανής αν αυτό δεν είναι εφικτό Απλά το ανέφερα για να δείτε οτι τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο στερεότυπα (δηλαδή οτι καριερίστρια δεν είναι πάντα μια ανέραστη στρίγγλα που δουλεύει απο τις 9 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ σε μια πολυεθνική για να γίνει διευθύντρια).

Με αυτά που λες, όπως τα λες τώρα συμφωνώ κι εγώ. Με την διαφορά ότι το παιδί στα πρώτα χρόνια της ζωής του, έχει περισσότερη ανάγκη την μαμά. Οπότε είμαι πιο αυστηρή απέναντι στις γυναίκες που κάνουν παιδιά και δεν τα βλέπουν ποτέ σε σχέση με τους άντρες, χωρίς όμως να θεωρώ ότι είναι καλό ένας άντρας να γίνει πατέρας χωρίς να αφιερώνει χρόνο στα παιδιά του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Με αυτά που λες, όπως τα λες τώρα συμφωνώ κι εγώ. Με την διαφορά ότι το παιδί στα πρώτα χρόνια της ζωής του, έχει περισσότερη ανάγκη την μαμά. Οπότε είμαι πιο αυστηρή απέναντι στις γυναίκες που κάνουν παιδιά και δεν τα βλέπουν ποτέ σε σχέση με τους άντρες, χωρίς όμως να θεωρώ ότι είναι καλό ένας άντρας να γίνει πατέρας χωρίς να αφιερώνει χρόνο στα παιδιά του.

Αν εξαιρέσουμε την περίοδο του θηλασμού (που την θεωρώ απαραίτητη παρεμπιπτόντως), γιατί ένα παιδί χρειάζεται περισσότερο τη μαμά;
Μήπως έχουμε μάθει να το θεωρούμε αυτό δεδομένο, επειδή οι περισσότεροι άνδρες είναι ή προσποιούνται οτι είναι, ανίκανοι σχετικά με τη φροντίδα του παιδιού;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dracula82]

Προσωπικά ότι αποφασίσει δεν με πολυενδιαφέρει. Οτι αποφασίσει εγώ θα το δεχτώ. Είναι δικό της θέμα όχι δικό μου. Κάθε άτομο αποφασίζει για τον εαυτό του. Αυτό πιστεύω τουλάχιστον.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

απίστευτο!!!!!!!
προχτες τσακωνόμουν με τους θείους μου στην κέρκυρα για το συγκεκριμένο ζήτημα.... που παρεμπίπτοντος και των 2 οι γυναίκες δεν δουλεύουν για να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους

λένε πως τους δίνουν απλόχερα όσα λεφτά επιθυμούν χωρίς να τους τα στερήσουν... κάτι που ισχύει... και πως εφόσων αυτοί δουλεύουν αρκετές ώρες δεν έχουν την δύναμη- όρεξη να βοηθήσουν τις γυναικες στο σπίτι και στα παιδια

όταν τους είπα πως πολλές γυναίκες θέλουν πολύ να δουλέψουν για να νιώσουν ανέξάρτητες... τότε είπαν πως αυτές είναι - άσχετο αν είναι όλη μέρα κλεισμένες στο σπίτι για να μεγαλώσουν τα μικρά- ..... σε αυτό το σημείο της κουβέντας πάνος η μία θεία μου εξεφρασε το παραπονό της στον άντρα της πως θα ήθελε να δουλέψει και του το έχει πει κανα 2 φορές παλιά

ακόμα και όταν τους είπα πως έαν χωρίσουν αυτές δεν θα έχουν φράγκο, μου απάντησαν πως πια οι νέες γενιές χωρίζουν με το παραμικρό και πως αυτοί δεν θα χωρίζαν

και πολλά άλλα............

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Αν εξαιρέσουμε την περίοδο του θηλασμού (που την θεωρώ απαραίτητη παρεμπιπτόντως), γιατί ένα παιδί χρειάζεται περισσότερο τη μαμά;
Μήπως έχουμε μάθει να το θεωρούμε αυτό δεδομένο, επειδή οι περισσότεροι άνδρες είναι ή προσποιούνται οτι είναι, ανίκανοι σχετικά με τη φροντίδα του παιδιού;

Για μένα είναι θέμα φύσης. Μητρικό ένστικτο. Οι άντρες δε νομίζω πως έχουν πατρικό ένστικτο στο επίπεδο που έχουν οι γυναίκες. Η γυναίκα μέσα από την εγκυμοσύνη δένεται πολύ με το παιδί. Ο πατέρας με την σειρά του πρέπει να μαζέψει εμπειρίες με το παιδί για να αισθανθεί αγάπη και διάθεση για προσφορά. Εγώ θεωρώ επίσης ότι μέσα από την εγκυμοσύνη το παιδί δένεται με την μητέρα με έναν τρόπο που για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω να τον εξηγήσω επιστημονικά, αλλά νομίζω πως υπάρχει. Νομίζω δηλαδή πως η ανάγκη του παιδιού για την μητέρα είναι ένα πολυσύνθετο θέμα κι ότι οι γονείς στα παιδικά χρόνια δεν μπορούν να εξισωθούν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Για μένα είναι θέμα φύσης. Μητρικό ένστικτο. Οι άντρες δε νομίζω πως έχουν πατρικό ένστικτο στο επίπεδο που έχουν οι γυναίκες. Η γυναίκα μέσα από την εγκυμοσύνη δένεται πολύ με το παιδί. Ο πατέρας με την σειρά του πρέπει να μαζέψει εμπειρίες με το παιδί για να αισθανθεί αγάπη και διάθεση για προσφορά. Εγώ θεωρώ επίσης ότι μέσα από την εγκυμοσύνη το παιδί δένεται με την μητέρα με έναν τρόπο που για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω να τον εξηγήσω επιστημονικά, αλλά νομίζω πως υπάρχει. Νομίζω δηλαδή πως η ανάγκη του παιδιού για την μητέρα είναι ένα πολυσύνθετο θέμα κι ότι οι γονείς στα παιδικά χρόνια δεν μπορούν να εξισωθούν.

Μήπως είναι το ίδιο δέσιμο που νιώθεις με κάποιον με τον οποίο έχεις περάσει περισσότερο καιρό μαζί; Δηλαδή, η μητέρα έχει περάσει 9 μήνες περισσότερους με το παιδί της (+κανα εξάμηνο θηλασμού μετά), είναι "λογικό" απο κοινωνιολογικής απόψεως να είναι πιο δεμένη μαζί του. Δεν ξέρω, εικασία κάνω. Αν πάντως είναι αυτό, τότε ο πατέρας μπορεί άνετα να κερδίσει το "χαμένο" χρόνο με λίγη περισσότερη προσπάθεια στην αρχή.
Επίσης, κάπου είχα διαβάσει οτι προσπαθούν να φτιάξουν τεχνητή μήτρα. Αγνοώντας τις φιλοσοφικές προεκτάσεις του θέματος, αναρωτιέμαι, θα ίσχυε το ίδιο και σε μια τέτοια περίπτωση κύησης;
Δεν προσπαθώ να πείσω για κάτι, απλά αναρωτιέμαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Μήπως είναι το ίδιο δέσιμο που νιώθεις με κάποιον με τον οποίο έχεις περάσει περισσότερο καιρό μαζί; Δηλαδή, η μητέρα έχει περάσει 9 μήνες περισσότερους με το παιδί της (+κανα εξάμηνο θηλασμού μετά), είναι "λογικό" απο κοινωνιολογικής απόψεως να είναι πιο δεμένη μαζί του. Δεν ξέρω, εικασία κάνω. Αν πάντως είναι αυτό, τότε ο πατέρας μπορεί άνετα να κερδίσει το "χαμένο" χρόνο με λίγη περισσότερη προσπάθεια στην αρχή.

Δε νομίζω πως το θέμα είναι μόνο κοινωνιολογικό. Αν σκεφτείς ότι υπάρχει κλάδος προγεννητικής ψυχολογίας, νομίζω το θέμα είναι πολυεπίπεδο.

Επίσης, κάπου είχα διαβάσει οτι προσπαθούν να φτιάξουν τεχνητή μήτρα. Αγνοώντας τις φιλοσοφικές προεκτάσεις του θέματος, αναρωτιέμαι, θα ίσχυε το ίδιο και σε μια τέτοια περίπτωση κύησης;
Δεν προσπαθώ να πείσω για κάτι, απλά αναρωτιέμαι.

Δεν ξέρω. Μάλλον οι γονείς θα ξεκινάνε επί ίσοις όροις. Αν και πάλι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή που θέλει πιο πολύ να κάνει παιδί είναι η γυναίκα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Δεν ξέρω. Μάλλον οι γονείς θα ξεκινάνε επί ίσοις όροις. Αν και πάλι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή που θέλει πιο πολύ να κάνει παιδί είναι η γυναίκα.

Μήπως επειδή η γυναίκα δεν έχει τόσα χρόνια μπροστά της όσο ο άντρας;
Βλέπω κι εμένα, ναι θέλω περισσότερο απο το σύντροφο μου να κάνω παιδί (κάποια στιγμή, στα 30+, όχι τώρα!!), αλλά για αυτό το λόγο, επειδή απο μια ηλικία και μετά γίνεται δύσκολο.

Αν πάντως σε τέτοια περίπτωση ξεκινάνε επι ίσοις όροις, μήπως αυτή η ανακάλυψη θα είναι το οριστικό βήμα προς την τέλεια ισότητα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Αν πάντως σε τέτοια περίπτωση ξεκινάνε επι ίσοις όροις, μήπως αυτή η ανακάλυψη θα είναι το οριστικό βήμα προς την τέλεια ισότητα;

Ισότητα ή ομοιότητα;

Δεν ξέρω, το να προσπαθούμε να νικήσουμε την φύση και να γίνουμε όμοιοι για μένα δεν είναι το ιδανικό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.