Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
17-06-13
23:39
Δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά τότε που ο Χριστόδουλος ήταν στα τελευταία του εμένα με είχε πιάσει μια πώρωση να βλέπω οτιδήποτε είχε σχέση με αυτό το θέμα. Αφιερώματα, ζωντανές συνδέσεις από το Αρεταίειο, το ταξίδι του στην Αμερική...όλα τα παρακολουθούσα. Δεν έχανα εκπομπή για εκπομπή.
Πριν κανά 4 χρόνια, λοιπόν (κάπου τόσο δεν ήταν?????) ήμουν με την παρέα μου έξω για ποτάκι. Δεν θυμάμαι ποια εποχή ήταν, πάντως θυμάμαι καθόμασταν έξω. Χαλλλλλαρά, βραδάκι, κέφι, ξαστεριά, λίγο αεράκι, νησάκι, μουσικούλα....πολύ καλοί φίλοι κτλ. Για ποιο λόγο να θέλει να αφήσει κάποιος αυτήν την τόσο ωραία ατμόσφαιρα;
Σε κάποια φάση εκεί που κυλούσε όμορφα η βραδιά σηκώνομαι απότομα και φωνάζω:
-Αμάν! Τι ώρα είναι;
-Τι έγινε ρε;
-Έχει Πρετεντέρη.
-Και λοιπόν?????
-Πρέπει να φύγω. Έχει θέμα τον Χριστόδουλο.
Άντε γεια. Τα λέμε αύριο.
Και έφυγα ρε. Αν είναι δυνατόν.
Κάγκελο οι φίλοι μου.
Πριν κανά 4 χρόνια, λοιπόν (κάπου τόσο δεν ήταν?????) ήμουν με την παρέα μου έξω για ποτάκι. Δεν θυμάμαι ποια εποχή ήταν, πάντως θυμάμαι καθόμασταν έξω. Χαλλλλλαρά, βραδάκι, κέφι, ξαστεριά, λίγο αεράκι, νησάκι, μουσικούλα....πολύ καλοί φίλοι κτλ. Για ποιο λόγο να θέλει να αφήσει κάποιος αυτήν την τόσο ωραία ατμόσφαιρα;
Σε κάποια φάση εκεί που κυλούσε όμορφα η βραδιά σηκώνομαι απότομα και φωνάζω:
-Αμάν! Τι ώρα είναι;
-Τι έγινε ρε;
-Έχει Πρετεντέρη.
-Και λοιπόν?????
-Πρέπει να φύγω. Έχει θέμα τον Χριστόδουλο.
Άντε γεια. Τα λέμε αύριο.
Και έφυγα ρε. Αν είναι δυνατόν.
Κάγκελο οι φίλοι μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
16-04-13
18:15
Μιας και πιάσατε τους φυσικούς, ας θυμηθώ και εγώ το περιστατικό με τον φυσικοχημικό, πρόσφατο, πριν απο κανένα μήνα.
Που λέτε δεν είχα προλάβει να κάνω μια άσκηση στο διαγώνισμα της χημείας, και πήγα να δω τι θα μου πει αν του πω να τη συνεχίσω μετά.
Πήγα τελευταία ώρα στο γραφείο να ρωτήσω και ΤΣΟΥΠ και ο καθηγητής της τεχνολογίας εκεί.
Πάω τέλος πάντων, τον ρωτάω αν μπορώ να το γράψω και γυρνάει και μου κάνει μετά απο ένα γερό γέλιο "Καλά, εσύ με δόσεις τα γράφεις τα διαγωνίσματα;"
χαχαχαχχαχα
Γεια σου ρε alma, αστέρι!
Θυμήθηκα μια μπεκρο- ιστορία που μου είπανε.
Ήταν στα τελειώματα των γιορτών των Χριστουγέννων και οι εν λόγω φοιτηταί (μαντράχαλοι σήμερα) γυρνούσαν από ένα πάρτυ που είχανε πάει σε κάποιο σπίτι για να γιορτάσουν. Ξημερώματα ,λοιπόν, αρχίζει και διαλύεται το πλήθος και φυσικά όλοι φεύγουν τύφλα.
Εκεί που περίμεναν για ταξί, ο πιο λιώμας από αυτούς, στάμπαρε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο πεταμένο στα σκουπίδια και φυσικά του καρφώθηκε η ιδέα να το πάρει μαζί του.
Το ταξί είχε φτάσει...και οι φίλοι του τον τραβούσαν να μπει στο ταξί για να φύγουν. Αυτός είχε μουλαρώσει και επέμενε να πάρει και το χριστουγεννιάτικο δέντρο μαζί.
Τελικά για να μην του χαλάσουν το χατίρι ...έβαλαν το δέντρο στην οροφή του ταξί ,κρατώντας το με τα χέρια, και έφυγαν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
20-12-12
18:30
Κουτουλιές.
Νο1
Περπατούσα στο πεζοδρόμιο πολύ γρήγορα με σκυμμένο το κεφάλι προς τα κάτω, γιατί είχε πολύ κρύο. Φορούσα και σκουφάκι, κασκόλ ως τη μύτη, κουκούλα, τα χέρια στις τσέπες και βήμα ταχύ.
Ξαφνικά εκεί που περπατούσα τρώω μια δυνατή κουτουλιά σε ένα χαμηλό μπαλκόνι που με βρήκε ακριβώς στο μέτωπο. Ούτε το είδα. Άρχισα να παραπατάω. Νόμιζα έπαθα διάσειση.
Αυτό.
Νο2
Το χα ξαναπάθει άλλη μια φορά σε περίπτερο. Ήταν καλοκαίρι, όμως ,τότε. Είχε ένα κοντάρι, κατά μήκος της τέντας, που προεξείχε και στο οποίο ο περιπτεράς κρεμούσε πάνω τις εφημερίδες. Δεν το είδα. Καρφώθηκα πάνω του. Με πλησίασε ένα ζευγάρι που είδε τη φάση για να δει αν είμαι καλά. Μετά άρχισαν να τα βάζουν με τον περιπτερά. Βγήκε και αυτός ο καημένος έξω, μου ζητούσε συγγνώμη και τα σχετικά. Έκανα ένα αξιοπρεπές καρούμπαλο μετέπειτα.
Νο3
Περνούσα μέσα από ένα πάρκο, στο οποίο έπαιζαν κάτι παιδάκια ποδόσφαιρο με κανονική μπάλα ποδοσφαίρου, όχι με καμιά αερόμπαλα. Έχει σημασία αυτή η λεπτομέρεια. Βαράει εκείνη την ώρα κάποιο από αυτά ένα δυνατό σουτ το οποίο με βρήκε ακριβώς στο δεξί μου φρύδι. Δεν κατάλαβα τι είχε γίνει. Μόνο μαύρισε ο τόπος. Μετά έψαχνα τα γυαλιά μου που εκσφενδονίστηκαν πιο εκεί. Όταν πήγα σπίτι και κοιτάχθηκα στον καθρέφτη, είδα ότι το φρύδι μου είχε σχιστεί ελαφρά.
Τι γελοία σκηνικά.
Νο1
Περπατούσα στο πεζοδρόμιο πολύ γρήγορα με σκυμμένο το κεφάλι προς τα κάτω, γιατί είχε πολύ κρύο. Φορούσα και σκουφάκι, κασκόλ ως τη μύτη, κουκούλα, τα χέρια στις τσέπες και βήμα ταχύ.
Ξαφνικά εκεί που περπατούσα τρώω μια δυνατή κουτουλιά σε ένα χαμηλό μπαλκόνι που με βρήκε ακριβώς στο μέτωπο. Ούτε το είδα. Άρχισα να παραπατάω. Νόμιζα έπαθα διάσειση.
Αυτό.
Νο2
Το χα ξαναπάθει άλλη μια φορά σε περίπτερο. Ήταν καλοκαίρι, όμως ,τότε. Είχε ένα κοντάρι, κατά μήκος της τέντας, που προεξείχε και στο οποίο ο περιπτεράς κρεμούσε πάνω τις εφημερίδες. Δεν το είδα. Καρφώθηκα πάνω του. Με πλησίασε ένα ζευγάρι που είδε τη φάση για να δει αν είμαι καλά. Μετά άρχισαν να τα βάζουν με τον περιπτερά. Βγήκε και αυτός ο καημένος έξω, μου ζητούσε συγγνώμη και τα σχετικά. Έκανα ένα αξιοπρεπές καρούμπαλο μετέπειτα.
Νο3
Περνούσα μέσα από ένα πάρκο, στο οποίο έπαιζαν κάτι παιδάκια ποδόσφαιρο με κανονική μπάλα ποδοσφαίρου, όχι με καμιά αερόμπαλα. Έχει σημασία αυτή η λεπτομέρεια. Βαράει εκείνη την ώρα κάποιο από αυτά ένα δυνατό σουτ το οποίο με βρήκε ακριβώς στο δεξί μου φρύδι. Δεν κατάλαβα τι είχε γίνει. Μόνο μαύρισε ο τόπος. Μετά έψαχνα τα γυαλιά μου που εκσφενδονίστηκαν πιο εκεί. Όταν πήγα σπίτι και κοιτάχθηκα στον καθρέφτη, είδα ότι το φρύδι μου είχε σχιστεί ελαφρά.
Τι γελοία σκηνικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
29-03-12
00:17
Λοιπον παιδια ο,τι και να λεμε το χειροτερο ρεζιλικι ειναι μην σου τυχει αυτο:
Τι θα κάνατε σε περίπτωση που είχατε κάποιο "ηχητικό" ατύχημα σε δημόσιο χώρο
Ελιωσααααααααααααα....Τι γελιο ηταν αυτο....Μπραβο στα παιδια που ειχαν το θαρρος να το παραδεχθουν και να γραψουν τις εμπειριες τους!!!
Μ' αρεσουν οι ανθρωποι που τσαλακωνουν τον εαυτο τους.Ευγε,ευγε...
Τι θα κάνατε σε περίπτωση που είχατε κάποιο "ηχητικό" ατύχημα σε δημόσιο χώρο
Ελιωσααααααααααααα....Τι γελιο ηταν αυτο....Μπραβο στα παιδια που ειχαν το θαρρος να το παραδεχθουν και να γραψουν τις εμπειριες τους!!!
Μ' αρεσουν οι ανθρωποι που τσαλακωνουν τον εαυτο τους.Ευγε,ευγε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
28-03-12
22:04
1η περιπτωση
Ραντεβου. Βγαινουμε εξω. Καθομαστε σε ενα μαγαζι. Παραγγελνουμε. Αυτος δε θυμαμαι τι πηρε. Εγω παρηγγειλα μια σοκολατα ζεστη με τρουφα. Μας φερνει την παραγγελια. Περνουσε η ωρα...μιλουσαμε...γελουσαμε...εγω το επαιζα γκομενα...του εστελνα τα αναλογα μηνυματα με το body language...κτλ. Ε ξαφνικα (συμφωνα με το πρωτοκολλο) σηκωνομαι να παω τουαλετα. Κοιταζομαι στον καθρεφτη και βλεπω ολη την τρουφα κολλημενη πανω στα δοντια μου (στην ανω οδοντοστοιχια).Λες και ειχα σαπια δοντια. Ελεεεεεεος! Γυρναω πισω στο τραπεζι και του λεω :
-Καλα γιατι δεν μου 'πες τιποτα;
-Τι να σου πω;
-Δεν ειδες πώς ειναι τα δοντια μου; Μαυρα απο τη σοκολατα.
-Αααα δεν το προσεξα...
(Ναι καλα σε πιστεψαμε)
Απο τοτε, οπως καταλαβαινετε, τονιζω στους σερβιτορους, οταν παραγγελνω σοκολατα να μην μου βαζουν τρουφα απο πανω.
2η περιπτωση
Παλι με τον ιδιο. Αλλη φορα, οχι στο ιδιο ραντεβου με το παραπανω. Καταληγουμε σπιτι του μιας και ελειπαν οι γονεις του. Καθομαστε στον καναπε. Οχι για να δουμε τηλεοραση παντως. Τεσπα...Σε καποια φαση κοιταω διπλα σε ενα τραπεζακι...μια οικογενειακη φωτο του. Και ποιον βλεπω; Το θεολογο που ειχα καθηγητη στο σχολειο.
-Ποιος ειναι αυτος;
-Ο πατερας μου.
-Πες μου οτι μου κανεις πλακα...
-Οχι, ο πατερας μου ειναι...
-Α ωραια...γιατι εκτος απο πατερας σου ειναι και καθηγητης μου στο σχολειο και μαλιστα μας κανει και θρησκευτικα.
-Χα, χα ...Αληθεια; Σιγα μωρε...
Οταν αντικρισα τον καθηγητη μου στο σχολειο, σκεφτομουν απο μεσα μου "Πού να ξερες τι εκανα στο σπιτι σου...".
Φυσικα δεν ξαναπηγα σπιτι του....
Καλο ειναι να ρωταμε πρωτα και κανα επιθετο. Ποτε δεν ξερεις...με ποιον εισαι.
Ραντεβου. Βγαινουμε εξω. Καθομαστε σε ενα μαγαζι. Παραγγελνουμε. Αυτος δε θυμαμαι τι πηρε. Εγω παρηγγειλα μια σοκολατα ζεστη με τρουφα. Μας φερνει την παραγγελια. Περνουσε η ωρα...μιλουσαμε...γελουσαμε...εγω το επαιζα γκομενα...του εστελνα τα αναλογα μηνυματα με το body language...κτλ. Ε ξαφνικα (συμφωνα με το πρωτοκολλο) σηκωνομαι να παω τουαλετα. Κοιταζομαι στον καθρεφτη και βλεπω ολη την τρουφα κολλημενη πανω στα δοντια μου (στην ανω οδοντοστοιχια).Λες και ειχα σαπια δοντια. Ελεεεεεεος! Γυρναω πισω στο τραπεζι και του λεω :
-Καλα γιατι δεν μου 'πες τιποτα;
-Τι να σου πω;
-Δεν ειδες πώς ειναι τα δοντια μου; Μαυρα απο τη σοκολατα.
-Αααα δεν το προσεξα...
(Ναι καλα σε πιστεψαμε)
Απο τοτε, οπως καταλαβαινετε, τονιζω στους σερβιτορους, οταν παραγγελνω σοκολατα να μην μου βαζουν τρουφα απο πανω.
2η περιπτωση
Παλι με τον ιδιο. Αλλη φορα, οχι στο ιδιο ραντεβου με το παραπανω. Καταληγουμε σπιτι του μιας και ελειπαν οι γονεις του. Καθομαστε στον καναπε. Οχι για να δουμε τηλεοραση παντως. Τεσπα...Σε καποια φαση κοιταω διπλα σε ενα τραπεζακι...μια οικογενειακη φωτο του. Και ποιον βλεπω; Το θεολογο που ειχα καθηγητη στο σχολειο.
-Ποιος ειναι αυτος;
-Ο πατερας μου.
-Πες μου οτι μου κανεις πλακα...
-Οχι, ο πατερας μου ειναι...
-Α ωραια...γιατι εκτος απο πατερας σου ειναι και καθηγητης μου στο σχολειο και μαλιστα μας κανει και θρησκευτικα.
-Χα, χα ...Αληθεια; Σιγα μωρε...
Οταν αντικρισα τον καθηγητη μου στο σχολειο, σκεφτομουν απο μεσα μου "Πού να ξερες τι εκανα στο σπιτι σου...".
Φυσικα δεν ξαναπηγα σπιτι του....
Καλο ειναι να ρωταμε πρωτα και κανα επιθετο. Ποτε δεν ξερεις...με ποιον εισαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.