The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
08-06-19
22:49
Δεν περιοριζω την ελευθερια κανενος, γιατι η ελευθερια δεν συνδεεται αμεσα με το δικαιωμα ψηφου. Οταν ενας γυφταιος στηριζει καποιον επειδη του εταξε δυο νταμιτζανες λαδι, ακομα και αν ξερει οτι θα πρεπει να επιβαλει φορους σε καποιον αλλον ή θα περασει ενα σωρο νομους που θα απαγορευουν ή θα επιβαλλουν, δεν περιορισε την ελευθερια? Αυτο που προσπαθω να κανω ειναι να κοψω το κοματι του εκλογικου σωματος, που δεν ειναι ομοιομορφο στον συνολο του ως προς την σταση του στον κρατισμο, που τον στηριζει περισσοτερο. Αν με αυτον τον τροπο εκλεγονται λιγοτερα ατομα που στηριζουν την παρεμβαση και την κρατικη αρβυλα, ποιανου η ελευθερια περιοριστηκε? Προφανως παραμενει το authoritarian κομματι του κρατους που υπαρχει by default, αλλα αυτο δεν ειναι δικο μου προβλημα. Εγω κατα της δημοκρατιας ειμαι, οχι για το κομματι του "δημος" αλλα του "κρατος", αλλα δινω προτασεις εντος του περιορισμου οτι υπαρχει το πολιτευμα.
Frankly αυτο που προτεινεις δημιουργει πολλα περισσοτερα προβληματα, καθως κανει ακομα πιο εντονα τα στοιχεια πολιτικου tribalism και κανιβαλισμου, γιατι ας στηριξουμε τα δικα μας κολλεκτιβιστικα συμφεροντα εναντιων των αλλων, και οχι δεν ειναι καταστολη σε αυτη την περιπτωση. Ειναι σαν αλλα ατομα που εχω πετυχει που δεν εχουν κανενα θεμα να πηδηξουν την πολυεθνικη για παροχες τους, αλλα οταν η πολυεθνικη λαδωνει καποιον πολιτικο εξοργιζονται. Ειτε λοιπον εχουμε σαν ηθικη αρχη να μην χρησιμοποιουμε την βια για πηδηξουμε τον αλλον, ειτε καταληγουμε σε mental gymnastics and tribalism για να τα δικαιολογησουμε. Χεστηκα αν η αρβυλα ειναι απο την πολυεθνικη ή το trade union, η αρβυλα ειναι το θεμα. Η λεξη συμφερον εχει λανθασμενα μια πολυ αρνητικη εννοια, ενω ολοι μας εχουμε το δικο μας συμφερον και ενεργουμε βασει αυτου. Το θεμα ειναι οτι δεν υπαρχει σε κοινο επιπεδο, αλλα σε ατομικο. Ειναι αντισοτοιχο με αυτο που ειχας γραψει για τις εκλογες, οτι η θελιση των ανθρωπων ειναι σε ατομικο επιπεδο, και δεν μπορει να βγει καποιον γενικο αθροισμα. Το προβλημα δεν ειναι να δρουμε προς το καλο μας και να συνεργαζομαστε με αλλους που συμφωνουν εθελοντικα, αλλα οταν μπαινει στη μεση η επιβολη. Αυτος θα πρεπει να ειναι ο σκοπος ολων, να στηριζεται ο εθελοντισμος, οχι να δικαιολογουνται τα αδικαιολογητα οταν γινονται απο την δικη μας φυλη. Ολα αυτα πηγαζουν απο την αντιληψη του μαρξισμου για τα competence hierarchies, οτι ειναι αδικα και σε εκμεταλλευονται, οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι ιδιοι και το tribalism στο οποιο καταληγει .Εκει ανηκει και η θεση για την ιδιοκτησια που ειναι ενα φοβερο mental gymnastic που προσπαθει να καπως ταυτοχρονα να δικαιολογησει την κολλεκτιβοποιηση του εροστασιου, αλλα και να μην βαλει χερι στο σπιτι σου. Η διακριση ειναι open to debate, because it is inconsistent, προσπαθει να συνδυασει δυο αντιθετες θεσεις. Ή αντοιστοιχα με την κριτικη σου για το επιπεδο του κοφτη στην ψηφο, γιατι αυριο να μη σου πουνε οτι ουτε το σπιτι σου δεν σου ανηκει? Ή μεθαυριο οτι ουτε το σωμα σου σου ανηκει?
Η ελευθερία έγκειται στην δυνατότητα του ανθρώπου να διαμορφώσει τη ζωή του. Η ψήφος ήδη δεν αφήνει πολλά περιθώρια, η κατάργησή της τα εκμηδενίζει. Τώρα αν προκύψει μία μη κρατιστική κυβέρνηση και λάβει μέτρα για τον περιορισμό του κρατισμού τότε αυτό δεν θα διαφέρει, επί της αρχής καθόλου, από όλες τις υπόλοιπες κρατικές αποφάσεις. Δηλαδή, θα είναι μια απόφαση που θα ληφθεί κεντρικά και θα επιβληθεί στο σύνολο, απλώς θα υιοθετείται η πολιτική της...μη πολιτικής. Έτσι, το κενό που θα προκύψει όταν το κράτος παραιτηθεί από ορισμένες αρμοδιότητες ή κόψει την παρεμβατικότητα στην οικονομία θα θα το καλύψουν άλλες μορφές συγκεντροποιημένης εξουσίας που ανέφερα πριν, γεγονός που θα είναι πρωτίστως προς όφελος των μη κρατιστών κυβερνόντων.
Όσο για το 2ο σκέλος, δεν έχω καμία διάθεση να το γυρίσουμε σε γενικότερο rant Socialism vs (Neo)liberalism ή κάτι αντίστοιχο. Μπορεί να θεωρείς πως δεν υπάρχει εκμετάλλευση(->βία) στη σχέση Κεφαλαίου-Εργασίας ή πως υπάρχει αλλά είναι απαραίτητη για την ανθρώπινη ανάπτυξη. Το θέμα είναι πως τα αναρίθμητα παραδείγματα ασυδοσίας και αυθαιρεσιών της εργοδοσίας υποδεικνύουν πως υπάρχουν συστηματικό πρόβλημα. Δεδομένης αυτής της κατάστασης τα trade unions είναι το μέσο αντιπολίτευσης και διεκδίκησης των εργαζομένων. Δεν τίθεται ζήτημα tribalism, αλλά κοινών συμφερόντων μεταξύ π.χ. των εργαζομένων. Συνειδητά επιμένω στην αυτοοργάνωση, την εθελοντική συμμετοχή και τις διαδικασίες βάσης διότι έτσι η ατομικότητα των επί μέρους ανθρώπων διοχετεύεται στο σύνολο.
On a side note, δεν θεωρώ πως όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσες ικανότητες, απλώς υποστηρίζω να υπάρχουν συστήματα στα οποία η ανισότητα αυτή δεν διογκώνεται πέραν του φυσικού της μεγέθους και αρχίζει να δρα και επιβαρυντικά για τους λιγότερο ικανούς λόγω ανταγωνιστικών πλαισίων. Όσον αφορά το ζήτημα με την ιδιοκτησία, η κατοχή των μέσων παραγωγής από την κοινωνία θα σήμαινε και την ανακατεύθυνση της παραγωγικής διαδικασίας ώστε να καλύπτει αρχικά τις βασικές ανάγκες (π.χ. στέγαση) και τυπικά δεν θα υπήρχε υλική ανάγκη για να θιχτεί η ατομική ιδιοκτησία( π.χ. σπίτι).
The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
08-06-19
01:29
Θα παω λιγο απο το τελος προς την αρχη
Η Κινα δεν εχει καμια σχεση με αυτο που λεω, προκειτα για κομμουνιστες που ηρεμησαν λιγο και το γυρισαν σε φασισμο για να βγαλουν κανενα φραγκο. Το θεμα δεν ειναι να μειωνεται αοριστα και τεχνητα ο αριθμος των ψηφοφορων, αλλα να βαλεις εναν βαθμο αξιοκρατιας, να κοψεις το κομματι του εκλογικου σωματος που στηριζει περισσοτερο το κρατισμο και την αυθαιρεσια και γενικα να μην γινεται αυτο που μου ελεγε ενας γειτονας μου "με ξενο κωλο πουστης". Αλλιως απλα ας γινοταν λοταρια οπου το 50% του πλυθυσμου τυχαια θα ψηφιζε. Και ειναι γελοια η ιδεα οτι δεν υπαρχει καν το concept την τυραννιας της μαζας, αλλα μονο της μειοψηφιας. Προφανως αυτο που προτεινω δεν φαινεται τελειο, αλλα ευτο ειναι λογικο, καθως η πηγη του προβληματος, το οτι ο Α μαζι με τον Β θα επιβαλουν τι θα κανει ο Γ, παραμενει. Η τελεια λυση ειναι να το πεταξεις ολοκληρη την πολιτικη στα σκουπιδια, αλλα επειδη δεν πολυαρεσει αυτη η ιδεα, με αυτο τον περιορισμο προσπαθεις να πετυχεις το καλυτερο που μπορεις, οπου τουλαχιστον πρεπει να εχεις μια ελαχιστη επαφη με την πραγματικοτητα για να εχεις λογο, και το οριο που εθεσα στο παραδειγμα μου, τα 1000€, ε δεν ειναι και τοσο ψηλα. Σκοπος ειναι ο περιρισμος του κρατισμου, οχι απλα να γινεις ο χαλιφης στη θεση του χαλιφη.
Παντα θα εχεις εκπροσωπιση και παντα λιγοι ανθρωποι θα ειναι σε θεση να διαμορφωνουν αποφασεις ή θα εχουν τις περισσοτερες offers ή γκομενες γιατι, guess what, pareto principle, οι ανθρωποι δεν ειναι ισοι στις δυνατοτητες τους. Αυτο απο μονο του, δεδομενου οτι εγινε σε εθελοντικη βαση, δεν σημαινει κατι, το προβλημα αρχιζει οταν μπλεκει η επιβολη. Και καπου εδω αρχιζει και το θεμα μου με αυτο που περιγραφεις σαν πραγματικη δημοκρατια, οπου ενω μιλας για εθελοντισμο, ταυτοχρονα δεν σου πολυαρεσει και η ιδιωτικη περιουσια. Η επιβολη ειναι η καταπατιση ιδιωτικης περιουσιας, του εαυτου σου, και ο σεβασμος της ειναι το πιο consistent βαση για να μην υπαρχει επιβολη. Οποτε, τι ακριβως εννοεις ως "εθελοντικη βαση"? Ειναι εθελοντικη και στις συνεπειες αυτων των αποφασεων, ακομα και αν δεν ηθελα να συνεργαστω ή να ειμαι μερος της ομαδα? Γιατι ετσι κρατας ολες τις προβληματικες αρχες της τρεχουσας δημοκρατιας, και απλα χαμηλωνεις της κλιμακα που εφαρμοζεται, αντι να εχεις Ελληνικη δημοκρατια, εχεις τη δημοκρατια του Πειραια ή καποιας συνοικιας.
Δεν αναφερόμουν σε σμίκρυνση κλίμακας, αλλά σε κάτι πλήρως διαφορετικό που δεν θα περιορίζεται στο γενικό και αόριστο μήνυμα της ψήφου "κυβέρνησέ με" ή στην αναγκαστική επιλογή μεταξύ δυο προκαθορισμένων αποφάσεων. Εννοώ πως αρχίζοντας από μικρής κλίμακας ομάδες συνοικίας/εργοστασίου-επιχείρησης/καλλιεργήσιμης γης κλπ. ,στις οποίες το κάθε άτομο μπορεί να συμμετέχει στη διαμόρφωση αποφάσεων, σταδιακά δικτυώνεσαι από κάτω προς τα πάνω μέσω συνεργασίας με άλλα τέτοια groups. Προφανώς απαιτείται η ύπαρξη αντιπροσώπων (και όχι εκπροσώπων), αλλά με συγκεκριμένη εκχώρηση αρμοδιοτήτων και στο μέτρο που επιθυμεί η ομάδα (σε αντιδιαστολή με την αφηρημένη εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης που επιτρέπει την παρεμβατικότητα σε κάθε πτυχή της ζωής).
Βέβαια εγώ μιλούσα στο προηγούμενο ποστ για κάτι πιο απτό αυτήν τη στιγμή όπως π.χ. αυτοοργανωμένα ενεργά trade unions, τα οποία ουσιαστικά θα αντιπολιτεύονται προτάσσοντας το συλλογικό συμφέρον όσων συμμετέχουν ενάντια σε συμφέροντα του κράτους ή της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Τώρα και στις δύο περιπτώσεις το κεντρικό ζήτημα είναι η αυτοδιεύθυνση και αυτοοργάνωση και ως εκ τούτου δεν θα ήθελα να 'προδιαγράψω' τι θα γινόταν με μη συμμετέχοντες/διαφωνούντες. Αν απλά θες τη θέση μου, στο βαθμό που οι πράξεις κάποιου -και δεδομένων των εκάστοτε συνθηκών- δεν είναι εις βάρος μέρους των υπολοίπων είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει.
Το πρόβλημα μου με αυτό που προτείνεις είναι πως περιορίζεις την ελευθερία των μεν προς όφελος εκείνης των δε. Και άπαξ και θεσμοθετηθεί αυτό και δικαιολογηθεί ηθικά δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο στην σταδιακή αλλαγή του ορίου από 1.000 σε 50.000 ευρώ, όπου και γίνεται με κάθε επισημότητα αυταρχικό καθεστώς. Εκεί καταλήγει το vanguardism στην πολιτική. Επίσης, όσον αφορά τον κρατισμό περιορίζεις μόνο το μέρος που οφείλεται στην ανταποδοτική σχέση κράτους-ψηφοφόρου και δεν κάνεις τίποτα πχ για τη βίαια κατασταλτική δράση του. Περισσότερο καθίσταται το κράτος συνεργός όσων συμμετέχουν σε αυτό, παρά περιορίζεται η κρατική εξουσία και επιβολή.
Σχετικά με την ιδιωτική ιδιοκτησία αφήνω το παρακάτω από τη Wikipedia, επειδή ίσως αναφερόμαστε σε διαφορετικές έννοιες και προκύπτει σύγχυση.
In political/economic theory, notably socialist, Marxist, and most anarchist philosophies, the distinction between private and personal property is extremely important. Which items of property constitute which is open to debate. In some economic systems, such as capitalism, private and personal property are considered to be exactly equivalent.
Personal property or possessions includes "items intended for personal use" (e.g., one's toothbrush, clothes, homes, and vehicles, and sometimes money).[3] It must be gained in a socially fair manner, and the owner has a distributive right to exclude others.
Private property is a social relationship between the owner and persons deprived, i.e. not a relationship between person and thing. Private property may include artifacts, factories, mines, dams, infrastructure, natural vegetation, mountains, deserts and seas -- these generate capital for the owner without the owner having to perform any labour. Conversely, those who perform labour using somebody else's private property are deprived of the value of their work, and are instead given a salary that is disjointed from the value generated by the worker. Marxism considers it to be unfair that mere ownership of something should grant an individual free money and power over others.
To many socialists,[who?] the term private property refers to capital or the means of production, while personal property refers to consumer and non-capital goods and services.
The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
07-06-19
00:46
Παρακμη λοιπον δεν ειναι η διαλυση της ατομικης ελευθεριας μεσω της θεοποιησης κρατισμου και authoritarianism, βλακωδες tribalism, θυσια του equality before law για χαρη της ισοτητας του αποτελεσματος, οχι οχι οχι. Παρακμη ειναι να μην ψηφιζει το καθε ηθικα και πνευματικα παρταλι.
Ψηφος δεν δοθηκε σε ολους γιατι ξαφνικα υπηρξε ενδιαφερον για την αποψη του τυπου με 85 iq, αλλα γιατι οσοι δεν ειχαν πριν εχουν πολυ συγκεκριμενα voting patterns. Με κοφτη τα 1000€ τον μηνα, ποια κομματα θα εχαναν πιο πολυ?
On a lighter note, η τρολλια της δεκαετιας, straight pride parade
https://www.superhappyfunamerica.com/
Αρχικά να αναφερθεί ότι η παρούσα δημοκρατία είναι μια πολύ αδύναμη μορφή δημοκρατίας, καθώς λειτουργεί μέσω ανάθεσης/εξουσιοδότησης και απαρτίζεται από μια συστηματικά αδρανοποιημένη κοινωνία. Οι εκλογές και οι λοιπές διαδικασίες ψηφοφορίας σχηματίζουν στην καλύτερη μια αφηρημένη λαϊκή εντολή, επειδή ψηφοφόροι ακόμα και του ίδιου κόμματος ψηφίζουν με διαφορετικό πολιτικό σκεπτικό και κριτήριο. Ακόμα και αν κάναμε δημοψηφίσματα σε τακτά χρονικά διαστήματα, πάλι θα είχαμε μια πολύ αδύναμη μορφή δημοκρατίας διότι δεν θα υπήρχε συνδιαμόρφωση των αποφάσεων αλλά επικύρωσή τους ή μη.
Στην πραγματικότητα, δεν βρισκόμαστε ιδιαίτερα μακριά από το στάδιο που περιγράφεις, γιατί αν σκεφτείς πόσα άτομα είναι αυτά που πράγματι υπάρχει πιθανότητα στη ζωή τους να βρεθούν σε μια θέση όπου θα μπορούν οι ίδιοι να διαμορφώνουν αποφάσεις, θα καταλήξεις σε μια πολύ μικρή μειονότητα. Και εμπειρικά βλέπουμε πως όσοι βρίσκονται εκεί δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που έθεσες.
Ας υποθέσουμε πάντως, ότι βρίσκεται ένα περιορισμένο pool ψηφοφόρων που τηρεί τα κριτήρια, το οποίο είναι ανέφικτο στην πραγματικότητα, και ότι από αυτήν τη δεξαμενή εκλέγονται 10, 20, 100 οι οποίοι θα κυβερνήσουν. Δημιουργείς δηλαδή ένα ιδανικό κράτος. To πρόβλημα είναι πως το κράτος είναι φύσει καταπιεστικό διότι διαιρεί σε κυβερνώντες και κυβερνούμενους
και εδώ έχεις μηδαμινές ασφαλιστικές δικλείδες και αντίμετρα από την κοινωνία. Το κυβερνόν σώμα δηλαδή το οποίο εξουσιοδοτήθηκε να αποφασίζει για όλους, έχει τη δυνατότητα να προβεί σε κάθε λογής αυθαιρεσίες, και εν τέλει περιορίζει την ατομική ελευθερία, για την προστασία της οποίας επιλέχθηκε.
Ο μόνος τρόπος να προστατευθεί η ελευθερία από τις συγκεντρωποιημένες εξουσίες (κράτος, εκκλησία, ιδιωτική ιδιοκτησία κλπ.) είναι μέσω περισσότερης δημοκρατίας και δεν εννοώ πολιτειακές παροχές και εκχώρηση δικαιωμάτων εδώ και εκεί. Εννοώ μέσω συνδικαλιστικών οργανώσεων, κοινοτικών συνελεύσεων κ.ο.κ. που θα λειτουργούν με εθελούσια συμμετοχή και μέσω αυτών τα άτομα θα μπορούν να αντιτάξουν τα δικά τους συμφέροντα σε αυτά των εξουσιών. Έτσι, λαμβάνουν ενεργά μέρος στην διαμόρφωση αποφάσεων.
Το "οικονομικό θαύμα της Κίνας" είναι το εμπειρικό αντεπιχείρημα στη θέση σου. Ένα αυταρχικό πολιτικό καθεστώς, που προκύπτει κάθε φορά από μια περιορισμένη δεξαμενή πολιτών, διασφαλίζει ότι δεν θα προκύψει καμία οργανωτική δομή εκ μέρους της κοινωνίας αντίθετη στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Μπορεί να συμβαίνει στο όνομα του λαού ή της ελευθερίας αλλά επιφέρει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Απλώς καθιστά την κοινωνία υποδεέστερη των συμφερόντων κάθε κεντρικής εξουσίας και εύκολα διαχειρίσιμη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
05-06-19
13:53
Το συμπέρασμα είναι οτι ο Mountain θα ψηφίσει Μέρα25 λοιπόν.
Αφιέρωση στον αγαπημένο μας εαακίτη (πρώην) μέλος του φόρουμ:
Ο Νέγκρι στηρίζει Μέρα25.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει υιοθετήσει θέσεις του Νέγκρι.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ=Μέρα25 confirmed.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
18-03-19
00:22
Δε νομίζω να έχασα το point σου, but if I did, διόρθωσέ με, διατυπώνοντας τις σκέψεις σου λιγότερο γενικόλογα αν γίνεται.
Αυτό που καταλαβαίνω πως λες είναι ότι κάποιος θα ψήφιζε ανταρσύα αδιαφορώντας για τον προκύψαντα κομματικό συσχετισμό των βουλευτικών εδρών. Αυτό που τον νοιάζει είναι να προωθήσει όσο μπορεί το κόμμα που τον εκφράζει και το οποίο δε ζητά να γίνει κυβέρνηση αλλά να πάρει ένα σεβαστό ποσοστό στις εκλογές, ώστε να γίνει ευρύτερα γνωστό και να διευκολυνθεί/αναδειχθεί η δράση του σε συνδικαλιστικό και ακτιβιστικό επίπεδο(; )
Αν πράγματι αυτό προσπαθείς να πεις, τότε δυστυχώς θα διαφωνήσω. Ολόκληρη η πολιτική ζωή περνάει από το κοινοβούλιο και οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται από την Ολομέλεια, τα Τμήματα και τις επιτροπές, όπου και η μία ψήφος μετράει(βλ. εκλογή Αλευρά, Συμφωνία Πρεσπών και άλλες οριακές ψηφοφορίες). Οπότε ναι, καλώς ή κακώς οι εκλογές και ο κομματικός συσχετισμός των εδρών παίζει τεράστιο ρόλο για τον καθορισμό της γενικής πολιτικής τής χώρας και ρεαλιστικά μιλώντας η πολιτική μας βούληση αποκρυσταλώνεται σχεδόν αποκλειστικά στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Συνεπώς ο ψηφοφόρος της ανταρσύας πρέπει να ξέρει πως ψηφίζοντας αυτό το κόμμα ουσιαστικά διευκολύνει τη ΝΔ να πάρει περισσότερες έδρες και να αποκτήσει αυτοδυναμία και άρα ακυρώνει εις βάρος του την πολιτική του βούληση.
Τώρα, η δράση των μικρών εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων είναι σχεδόν μηδαμινή και φυσικά δεν είναι λογικό να αποτελεί αποφασιστικό κριτήριο ψήφου. Ενδεικτικό το πώς εξαφανίστηκαν η Κωνσταντοπούλου, ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης και οι συν αυτώ μόλις έμειναν εκτός Βουλής. Ή το πώς γιγαντώθηκε η ΧΑ μόλις έβγαλε βουλευτές. Τα περί δράσεων/αγώνων/κοινωνικής επιρροής των μικρών εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων κλπ κλπ είναι σαφώς γοητευτικά και ρομαντικά, κινούνται όμως σε εντελώς ιδεαλιστικό επίπεδο. Ο ανοιχτόμυαλος και πραγματιστής πολίτης πρέπει να διαγνώσει με ρεαλισμό την υφιστάμενη πολιτική κατάσταση και να προσπαθήσει να την επηρεάσει όσο το δυνατόν περισσότερο με τα δημοκρατικά μέσα που έχει στο χέρι σου, ώστε να εξυπηρετηθούν όσο καλύτερα γίνεται τα συμφέροντά του. Όσο ωμό/κυνικό/εγωιστικό κι αν ακούγεται. Κάποιος που δεν το κάνει αυτό χαρακτηρίζεται από ιδεοληπτικές αγκυλώσεις και, στην τελική, βλάπτει τα ίδια του τα συμφέροντα. Δικαίωμά του φυσικά, ανόητο όμως κατά τη γνώμη μου.
Δεν έχει νόημα να απαντήσω αναλυτικά, διότι ουσιαστικά έχω ήδη απαντήσει προηγουμένως.
Το όλο ζήτημα στην πραγματικότητα συνοψίζεται στην διαφωνία σου στην προτελευταία παράγραφο. Ως διευκρίνηση, δεν αμφισβητεί κανείς πως το κοινοβούλιο λαμβάνει το σύνολο των πολιτικών αποφάσεων. Η προβληματική που τίθεται (και από τους πολιτικούς χώρους στους οποίους αναφερόμουν) είναι πως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό.
Υπάρχουν κι άλλα που θα μπορούσα να σχολιάσω, αλλά θα οδηγηθούμε αναπόφευκτα σε circlejerk.
Γενικά, κατανοώ τη λογική σου, αλλά πιστεύω πως το επιχείρημά σου πρέπει να αντιστραφεί. Έγραψα πριν τι θεωρώ για τον κοινοβουλευτισμό σχετικά με την αδυναμία του να αντικατοπτρίσει το πλήρες πολιτικό φάσμα της κοινωνίας. Αν πάλι θες οπωσδήποτε κοινοβουλευτική δημοκρατία, φρόντισε τουλάχιστον -στο μέτρο που της το επιτρέπει η ίδια η φύση της- να είναι αντιπροσωπευτική.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
17-03-19
18:09
Η ψήφος σε κόμμα που δεν πρόκειται να μπει στη Βουλή είναι άχρηστη όχι με την έννοια πως δεν έχει έννομα αποτελέσματα αλλά ότι δεν ευνοεί την πολιτική βούληση του ψηφοφόρου. Πχ, αν κάποιος στις προσεχείς εκλογές ψηφίσει Ανταρσύα λόγω ιδεολογίας εν γνώσει του πως δεν πρόκειται να μπει στη Βουλή, ουσιαστικά εν αγνοία του διευκολύνει τη ΝΔ(αν υποθέσουμε πως θα είναι το πρώτο κόμμα) και έτσι η ψήφος του καταλήγει άχρηστη, αν όχι επιβλαβής για τον ίδιο.
Γι’ αυτό το πιο σώφρον θα ήταν να ψηφίσει κάποιος κόμμα που θα μπει στη Βουλή.
You missed the point entirely. Δεν εξετάζω το αποτέλεσμα βάσει εκλογικού νόμου αλλά το πολιτικό σκεπτικό.
Η θέση σου -η οποία εκφράζει πλήρως την αδυναμία του κοινοβουλευτισμού να διαμορφώσει συστήματα οργάνωσης και διακυβέρνησης που αντανακλούν πλήρως τις θέσεις της κοινωνίας- βασίζεται στην πεποίθηση πως η πολιτική βούληση (και επομένως και η πολιτική δράση) περιορίζεται στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος.
Κάποιος που ψηφίζει ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή απέχει συνειδητά αντιλαμβάνεται διαφορετικά την έννοια της πολιτικής ζωής(βλ. προηγούμενο ποστ) και άρα και του εκλογικού αποτελέσματος. Για τους χώρους αυτούς άλλωστε, το ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ συνιστά ψευτοδίλημμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
17-03-19
16:41
2. Ψήφος ουσιαστική(δηλαδή σε κόμμα που θα μπει στη Βουλή- διαφορετικά καταλήγει άχρηστη)
Αφενός, το ποσοστό των κομμάτων εκτός Βουλής καθορίζει σε σημαντικό βαθμό αν θα υπάρξει αυτοδυναμία.
Αφετέρου, είναι καλό να γνωρίζουμε πως για συγκεκριμένα κόμματα, ιδίως για "μικρά" κόμματα της αριστεράς, οι εκλογές δεν συνιστούν σκοπό αλλά μέσο εντός ενός ευρύτερου πολιτικού πλαισίου που περιλαμβάνει συνεχή συνδικαλιστική, ακτιβιστική δράση κλπ.
Λόγω των παραπάνω, θεωρώ πως ένα +0,5% σε ένα κόμμα όπως π.χ. η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πολύ πιο ουσιαστικό και έχει σαφώς μεγαλύτερο κοινωνικό αντίκτυπο από ένα +0,5% στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως και να έχει, ο συμβιβασμός σε πολιτικές θέσεις ώστε να νιώσεις πως εκπροσωπείσαι απλώς επιβεβαιώνει(μαζί με αρκετά άλλα στοιχεία, τα οποία δεν είναι του παρόντος να αναφέρω) πως οι εκλογές, ως θεσμός γενικότερα, αποτελούν πολιτική πλάνη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
12-02-19
00:15
Όλες αυτές είναι προϋποθέσεις να έρθουν επενδύσεις στην Ελλάδα, που είναι ο μόνος τρόπος να μην εξαφανισθεί εντελώς το ελληνικό έθνος.
Σωστά. Η διάσωση του έθνους, η διαιώνιση της ελληνικής φυλής, η εθνική κυριαρχία και άλλες παρόμοιες πομπώδεις φράσεις που στερούνται νοήματος θα έρθουν προσελκύοντας ξένα κεφάλαια να αποκτήσουν τα μέσα παραγωγής και να εκμεταλλευτούν την υπεραξία της εργασίας της εξαθλιωμένης ελληνικής εργατικής τάξης (εφόσον οι μετανάστες θα έχουν απελαθεί).
Αν δε βλέπεις το λογικό παράδοξο στον ισχυρισμό σου, έχουμε θέμα...
Α επίσης, θαυμάστε εδώ τις καθάρειες, διόλου φανατισμένες θέσεις του Τζήμερου, που αντικατοπτρίζουν πλήρως την πραγματικότητα...
Δυστυχώς σήμερα, η στάση ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας μας ως προς το θέμα της Δημόσιας Τάξης είναι εξωφρενικά επιλεκτική. Αρέσκεται στα αναρχικά συνθήματα, χρόνια τώρα γράφει στους τοίχους το «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», αλλά από κανέναν δεν ακούστηκε ποτέ κάποιο σύνθημα «μπάτσοι δολοφονημένοι». Μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου αποκτήσαμε άλλη μια μέρα σίγουρου μπάχαλου: την επέτειο Γρηγορόπουλου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
30-12-18
13:12
Ευτυχως που ολα τα αλλα εδω στην Ελλάδα ειναι συνταγματικά οπως η απεργια των δικαστικων
ευτυχως που ισχυει επισης η νομοθεσια για την αφισοκολληση. Που ηταν το πρωϊ στον Παπαδακη με το Τζημερο και δεν ντρεποντουσαν ρε φιλε να λένε στο Τζημερο οτι δεν έχει δικαιωμα να κατεβάζει αφισες λες και αυτοι που τις κολλανε έχουνε ! Αυτο τους πειραξε ολους οτι δεν ειχε το δικαιωμα ο τζημερος να κατεβασει αφισα που ειχε κολληθει παράνομα.
ουσιαστικα ο Τζημερος λέει πράγματα που έκαναν στις ΗΠΑ την Εσθονια , την Σιγκαπουρη και την Ν.Κορέα αλλα για αυτους εδω ειναι φασιστας - ρατσιστης και γενικά δικτατορας.
Αμα πεις δηλαδη σε εναν της ΓΣΕΕ "ρε κεφτε γιατι κάνεις απεργια εμενα με ρωτησες που σε πληρωνω" θα αρχισει να φωναζει οτι εισαι φασιστας κτλπ. και αυτο γιατι ειμαστε κακομαθημένοι. Έτσι μάθαμε τοσα χρονια.
Δεν μπορεις να κανεις συζητηση με ΚΚΕΔΕΣ. Στην Αμερικη ειχαν παει το 1981 να κάνουν απεργια στον Ρηγκαν οι ελεγκτες εναέριας κυκλοφοριας .... μετα απο 2 μέρες απολυθηκαν ολοι και βρηκανε καινουργιους.
Για μενα καλα τους έκανε. Δεν μπορει μια χουφτα ανθρωπων να εκβιάζει ενα ολοκληρο κράτος. Τα κοψανε αυτα απο τοτε εκει για αυτο έγιναν κράτος.
Το ιδιο και στους δικαστικους. Οποιος κάνει απεργια. Απολύεται. Δεν ειναι δικτατορια ειναι η εφαρμογή του νομου.
1) Το δικαίωμα στην απεργία και στην συνδικαλιστική δράση γενικότερα είναι κατοχυρωμένο νομικά, θεσμικά κ.ο.κ και είναι απολύτως συνταγματικό.
2) Συνήθως ο κόσμος απεργεί επειδή δεν πληρώνεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.