Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
10-11-20
15:50
Και η σωστή απάντηση προς τους χορτοφάγους είναι "Όχι δεν με νοιάζει καθόλου το γουρουνάκι, γι αυτό το τρώω.", όχι να μην φας την μπριζόλα εκείνη τη στιγμή γιατί σε έκανε κάποιος guilt trip και αντίστοιχα να δώσεις tip γιατί αισθάνθηκες στιγμιαίο οίκτο ενώ γενικότερα δεν δίνεις δεκάρα για τον ντελιβερά, τον οικοδόμο, τον ΔΕΗτζη κτλ (όπως είναι φυσικό).
Και τέλος πάντων ο καθένας είναι προφανώς ελεύθερος να δίνει όπου θέλει τα λεφτά του, είτε σαν tips, ή σε ζητιάνους ή οπουδήποτε. Η υποκρισία κυρίως αρχίσει όταν προσπαθούμε μέσω peer pressure να κάνουμε και τον άλλο να ακολουθήσει. Ξέρεις, δεν δίνεις tip και σε κοιτάνε περίεργα, σου κολλάνε την ταμπέλα του τσιγκούνη κτλ επειδή στην ουσία δεν υπέκυψες στο στιγμιαίο συναίσθημα του οίκτου.
Άσε που το όλο σκηνικό με τα tips είναι εντελώς αντίθετο σε κάποιες βασικές αρχές αυτού που λέμε δυτικός πολιτισμός, όπως η ευθύτητα και η ειλικρίνεια στις συναλαγές. Μου κοστολογείς μια υπηρεσία 10ευρώ και μου το λες εξ αρχής ώστε να ξέρω αν το θέλω ή όχι. Κοστολόγησε την 12ευρώ και βάλε στην τιμή άλλα 2 γιατί ο ντελιβεράς μου είναι γαμάτος, καλό παιδί και πολύ γρήγορος και άσε με να επιλέξω αν θέλω να δώσω τα 2 παραπάνω. Το να κοστολογείς κάτι 10ευρώ και να υπάρχει ο άγραφος νόμος πως θα πληρώσω άλλα 2 είναι σαν κάτι διαφημήσεις που λένε μόνο 10ευρώ το πουκάμισο αλλά είναι χωρίς ΦΠΑ που στο λένε μετά. Dishonest tactics και waste of time που κάνουν μόνο κάτι τύποι που ποντάρουν στο ότι θα έρθεις σε δύσκολη θέση εκείνη τη σιτγμή/θα ντραπείς και θα το πάρεις.
Μα δεν είναι οίκτος, είναι δική σου επιλογή αν θα δώσεις κάτι παραπάνω ή όχι, ανάλογα με το ποσό ευχαριστημένος έμεινες από την εξυπηρέτηση. Κι εγώ διαφωνώ με το υποχρεωτικό tip αλλά στην Ελλάδα δεν είναι έτσι, οπότε...
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
10-11-20
12:48
Το pourboire κανονικά έχει την έννοια να δώσει κίνητρο στους σερβιτόρους για να σε εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά δεν είναι σε όλες τις χώρες το ίδιο. Στην Αμερική, πχ, αν δεν αφήσεις tip είσαι τσίπης με όλη την έννοια της λέξης γιατί όλοι ξέρουν ότι ο μισθός των σερβιτόρων είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου τα tips. Στην Ιαπωνία, απ' την άλλη, το πουρμπουάρ θεωρείται προσβολή, ότι νιώθεις οίκτο για τον σερβιτόρο, οπότε αυτά καλό είναι να τα γνωρίζουμε πριν ταξιδέψουμε κάπου.
Στην Ελλάδα, τώρα, η φάση είναι λίγο περίεργη, γιατί ο καθένας αφήνει ό,τι του καπνίσει, όποτε του καπνίσει. Προσωπικά σχεδόν πάντα αφήνω κάτι (εκτός κι αν τα ψιλά μου φτάνουν ίσα ίσα και μετά έχω 20ευρο, 50 ευρο ή κάρτα), αλλά συνήθως είναι συμβολικό γιατί βγαίνω με μεγάλες παρέες και παίρνω έναν καφέ πχ μόνο. Αν ο καφές κάνει 3,20 θ' αφήσουμε όλοι 3,50 και κάπως έτσι θα βγει και το πουρμπουάρ. Αν είμαι μόνη μου ή με ένα άτομο, θ' αφήσω 1-2 ευρώ. Αν μιλάμε για φαγητό και ο λογαριασμός φτάσει τα 80+ ευρώ, ε θ' αφήσουμε κανά τάλιρο.
Αν ο σερβιτόρος είναι αγενής ή αργήσει πάρα πολύ η παραγγελία μου, δεν αφήνω ούτε 1 λεπτό, δεν ενθαρρύνω τέτοιες καταστάσεις. Αν, απ' την άλλη, γίνεται πανικός από κίνηση αλλά η εξυπηρέτηση είναι φοβερή, ή αν ο σερβιτόρος είναι πολύ ευγενικός κι επικοινωνιακός, θ' αφήσω κάτι παραπάνω, με αντίστοιχο σκεπτικό. Τώρα, το γιατί να παίρνουν ορισμένα επαγγέλματα τιπ και ορισμένα άλλα όχι, δε θα το κρίνω εγώ.
Προσωπικά αφήνω 1. στους σερβιτόρους, 2. τους ντελιβεράδες (πλέον, γιατί παλιά το efood δεν είχε επιλογή tip με κάρτα, οπότε δεν μπορούσα ούτως ή άλλως) και 3. σπανιότερα και μόνο αν δεν τα έχω ακριβώς, στους καλούς ταξιτζήδες (φιλικοί, γρήγοροι και που επιλέγουν τη φθηνότερη διαδρομή). Ο πατέρας μου, πχ, που δεν ψωνίζει από μαγαζιά τύπου zara και ζητάει πάντα τη βοήθεια του πωλητή, έχει τύχει να αφήσει και σ' αυτόν, ειδικά αν είναι καλός και του βρίσκει πράγματα στο γούστο του (οπότε τον διευκολύνει πραγματικά, απ' το να ψάξει όλες τις κρεμάστρες σε όλο το μαγαζί). Fun fact though, έχω παρατηρήσει ότι οι πωλητές αυτοί δε δέχονται ποτέ με την πρώτη το πουρμπουάρ γιατί δεν το έχουν συνηθίσει κι αισθάνονται πολύ περίεργα, ακόμη κι αν το αξίζουν πολύ περισσότερο απ' τον μέσο σερβιτόρο. Α, επίσης σε εστιατόρια, όταν μένει πολύ ευχαριστημένος, δίνει μεγαλύτερο πουρμπουάρ αλλά πάντα λέει "να τα μοιραστείτε με τα παιδιά μέσα" εννοώντας όσους δουλεύουν στην κουζίνα. Γενικά είναι απ' τους πιο σωστούς tippers που ξέρω, σε συνάρτηση με την ηλικία του και τον λογαριασμό που κάνει κάθε φορά. Ούτε υπερβολικό tip για να φανεί κάποιος, ούτε να παραγγείλει τον μισό κατάλογο και να κάνει τσιγκουνιές στο τέλος.
Τα μόνα tips που με βρίσκουν αντίθετη είναι τα "πολυτελείας". Ένα δεκάευρο κάθε φορά στον παρκαδόρο του ξενοδοχείου για να σου φέρει το αμάξι στην είσοδο, άλλο ένα στο παιδί που κουβαλάει τις βαλίτσες στο δωμάτιο, ένα πενηντάρι στον πορτιέρη στα μπουζούκια για να σε βάλει πρώτο τραπέζι και πάει λέγοντας. Αυτά τα θεωρώ πεταμένα λεφτά και λίγο χυδαιότητα, για να είμαι ειλικρινής. Ευτυχώς τώρα βλέπω να συμβαίνουν πολύ λιγότερο σε σχέση με τα χρόνια προ κρίσης κι έχουν περιοριστεί μόνο στα resort που πηγαίνουν ξένοι "λεφτάδες".
Στην Ελλάδα, τώρα, η φάση είναι λίγο περίεργη, γιατί ο καθένας αφήνει ό,τι του καπνίσει, όποτε του καπνίσει. Προσωπικά σχεδόν πάντα αφήνω κάτι (εκτός κι αν τα ψιλά μου φτάνουν ίσα ίσα και μετά έχω 20ευρο, 50 ευρο ή κάρτα), αλλά συνήθως είναι συμβολικό γιατί βγαίνω με μεγάλες παρέες και παίρνω έναν καφέ πχ μόνο. Αν ο καφές κάνει 3,20 θ' αφήσουμε όλοι 3,50 και κάπως έτσι θα βγει και το πουρμπουάρ. Αν είμαι μόνη μου ή με ένα άτομο, θ' αφήσω 1-2 ευρώ. Αν μιλάμε για φαγητό και ο λογαριασμός φτάσει τα 80+ ευρώ, ε θ' αφήσουμε κανά τάλιρο.
Αν ο σερβιτόρος είναι αγενής ή αργήσει πάρα πολύ η παραγγελία μου, δεν αφήνω ούτε 1 λεπτό, δεν ενθαρρύνω τέτοιες καταστάσεις. Αν, απ' την άλλη, γίνεται πανικός από κίνηση αλλά η εξυπηρέτηση είναι φοβερή, ή αν ο σερβιτόρος είναι πολύ ευγενικός κι επικοινωνιακός, θ' αφήσω κάτι παραπάνω, με αντίστοιχο σκεπτικό. Τώρα, το γιατί να παίρνουν ορισμένα επαγγέλματα τιπ και ορισμένα άλλα όχι, δε θα το κρίνω εγώ.
Προσωπικά αφήνω 1. στους σερβιτόρους, 2. τους ντελιβεράδες (πλέον, γιατί παλιά το efood δεν είχε επιλογή tip με κάρτα, οπότε δεν μπορούσα ούτως ή άλλως) και 3. σπανιότερα και μόνο αν δεν τα έχω ακριβώς, στους καλούς ταξιτζήδες (φιλικοί, γρήγοροι και που επιλέγουν τη φθηνότερη διαδρομή). Ο πατέρας μου, πχ, που δεν ψωνίζει από μαγαζιά τύπου zara και ζητάει πάντα τη βοήθεια του πωλητή, έχει τύχει να αφήσει και σ' αυτόν, ειδικά αν είναι καλός και του βρίσκει πράγματα στο γούστο του (οπότε τον διευκολύνει πραγματικά, απ' το να ψάξει όλες τις κρεμάστρες σε όλο το μαγαζί). Fun fact though, έχω παρατηρήσει ότι οι πωλητές αυτοί δε δέχονται ποτέ με την πρώτη το πουρμπουάρ γιατί δεν το έχουν συνηθίσει κι αισθάνονται πολύ περίεργα, ακόμη κι αν το αξίζουν πολύ περισσότερο απ' τον μέσο σερβιτόρο. Α, επίσης σε εστιατόρια, όταν μένει πολύ ευχαριστημένος, δίνει μεγαλύτερο πουρμπουάρ αλλά πάντα λέει "να τα μοιραστείτε με τα παιδιά μέσα" εννοώντας όσους δουλεύουν στην κουζίνα. Γενικά είναι απ' τους πιο σωστούς tippers που ξέρω, σε συνάρτηση με την ηλικία του και τον λογαριασμό που κάνει κάθε φορά. Ούτε υπερβολικό tip για να φανεί κάποιος, ούτε να παραγγείλει τον μισό κατάλογο και να κάνει τσιγκουνιές στο τέλος.
Τα μόνα tips που με βρίσκουν αντίθετη είναι τα "πολυτελείας". Ένα δεκάευρο κάθε φορά στον παρκαδόρο του ξενοδοχείου για να σου φέρει το αμάξι στην είσοδο, άλλο ένα στο παιδί που κουβαλάει τις βαλίτσες στο δωμάτιο, ένα πενηντάρι στον πορτιέρη στα μπουζούκια για να σε βάλει πρώτο τραπέζι και πάει λέγοντας. Αυτά τα θεωρώ πεταμένα λεφτά και λίγο χυδαιότητα, για να είμαι ειλικρινής. Ευτυχώς τώρα βλέπω να συμβαίνουν πολύ λιγότερο σε σχέση με τα χρόνια προ κρίσης κι έχουν περιοριστεί μόνο στα resort που πηγαίνουν ξένοι "λεφτάδες".
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
09-11-20
19:53
Κανονικά, πρώτο πρώτο το κατάστημα θα έπρεπε να μεριμνά για τους υπαλλήλους του και σε ακραίες καιρικές συνθήκες είτε να κλείνει το delivery, είτε να τους παρέχει αυτοκίνητο, όπως είχε συμβεί και στην Πολωνία όταν είχα πάει και παρήγγειλα ένα βράδυ που έβρεχε (προφανώς δεν είχα να μαγειρέψω στις διακοπές μου). Αλλά ναι, συμφωνώ ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς σουβλάκι τη στιγμή που ρίχνει καρεκλοποδαρα έξω.Καταρχάς πρέπει να είσαι παρτάκιας για να καλέσεις delivery σε δύσκολους καιρούς. Είχα δει ένα βίντεο με ένα καημένο παιδί που είχε κολλήσει στα χιόνια με το παπί ενώ πήγαινε παραγγελία. Πραγματικά πρέπει σαν λαός να μάθουμε να σκεφτόμαστε και τον άλλον.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
09-11-20
19:32
Την κακοκαιρία την καταλαβαίνω απόλυτα, την ώρα πάλι όχι. Αν το κατάστημα είναι ανοιχτό 24ωρο κι έχει νυχτερινή βάρδια, είτε θα ρθει να σου φέρει την παραγγελία σου είτε θα κάθεται τζάμπα στο μαγαζί να περιμένει, ή, πάλι αν δεν παραγγέλνει κανείς νύχτα, θα κόψουν το 24ωρο ντελιβερι και θα διώξουν τον νυχτερινό ντελιβερά. Το ότι γίνεται κατάχρηση του ντελιβερι είναι γεγονός και θα έπρεπε να μας προβληματίζει όντως, αλλά όχι επειδή βρίσκουν δουλειά κάποια παιδιά που στο φέρνουν σπίτι σου.Σωστό! Έτσι όπως το έγραψα εύλογο ερώτημα. Τους λυπάμαι γενικά που πηγαινοέρχονται για το παραμικρό βρέξει χιονίσει. Έχω ακούσει και για πολλά παιδια που έχασαν τη ζωή τους πάνω στο μηχανάκι. Είναι μεγάλη η πίεση που υφίστανται από τα αφεντικά και άσχημες οι συνθήκες εργασίας τους. Σκεπτόμενη αυτά έγραψα το παραπάνω. Όχι να μην γίνεται καθόλου, αλλά με καλύτερες συνθήκες πχ. μέχρι κάποια ώρα και όχι όταν έχει κακοκαιρία. Αισθάνομαι ότι γίνεται κατάχρηση του ντελίβερι τα τελευταία χρόνια. Έχω δικό μου άτομο που παραγγέλνει κρέπες 4 το πρωι ας πούμε.