17-05-22
23:26
Ναι σε καταλαβαίνω. Και είναι λογικό να συμβαίνει. Να μοιάζουμε στους γονείς μας και να υιοθετουμε συμπεριφορές τους ασυνείδητα. Δεν κάνεις κάτι λάθος ως προς αυτό. Απλά από τη στιγμή που το αναγνωρίζεις μπορείς να το δουλέψεις για να το αλλάξεις. Ξερω ακούγεται δύσκολο και πολύ εύκολο ταυτόχρονα το να το λέμε από το να το κάνουμε. Οπότε μην σε αποθαρρύνει. Θα σου βγει σε καλό αυτό το ταρακούνημα και αξίζει να το δουλέψεις. Να σκεφτείς δηλαδή σε ποια συνθηκη εκδηλώθηκε αυτή η συμπεριφορά. Τι μπορεί να την πυροδότησε ουσιαστικά. Και πως αντέδρασε όταν κατάλαβες ότι την υιοθετείς.Δεν έχω καταλάβει γιατί συμβαίνει.. Πιθανολογώ επειδή έχουν περάσει μέσα στον σκληρό οι συμπεριφορές αυτές. Πρόσφατα βγήκαν στην επιφανεια κάποια κοινά σημεία που έχω με τους γονείς μου ενώ δεν είχε περάσει οπότε από το μυαλό μου κάτι τετοιο.. Ήταν ένα ταρακουνημα για έμενα
17-05-22
22:54
Σημαντικό που έχεις αρχίσει και καταλαβαίνεις τις συμπεριφορές αυτές. Και σιγά σιγά θα αρχίσεις να κάνεις και τις σωστοτερες επιλογές. Από τη στιγμή δηλαδή που καταλαβαίνεις πλέον συμπεριφορές που δεν θες και το εκφράζεις είναι όλα θέμα εξάσκησηςΑνάλογα την περίπτωση. Τις περισσότερες φορές καταλαβαίνω εκείνη την στιγμή ότι πχ έχω πει μια πατατα η έχω κάνει λάθος επιλογη άλλες το παραδέχομαι και το λέω στον άλλον άλλες όχι όμως συνήθως έχω επίγνωση πλέον..
17-05-22
16:52
Όχι απλά το αναφέρωΝαι και ?
Είδες κάπου να λέω να αλλάξει η να ακυρώνω κάτι?
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που λες κάτι τέτοιο, θέλεις να μου τον εξηγήσεις σε παρακαλώ πολύ ώστε να δω πως μπορεί όλο αυτό να βοηθήσει και να εξελίξει μια πολύ ωραία μέχρι τώρα συζήτηση που έχουμε και να δω και εγώ που μπορεί να κάνω κάπου λάθος?
Ότι αν εμείς στο μυαλό μας έχουμε την ψυχανάλυση η την γνωστικη συμπεριφορικη ως καλές προσεγγίσεις η τις πιο κατάλληλες δεν σημαίνει ότι ταιριάζουν σε όλους
Πραγματικά δεν λέω κάτι άλλο ούτε ότι της είπες να αλλάξει προσέγγιση ούτε τίποτα
17-05-22
16:44
Ο κάθε ένας επιλογή τη θεραπευτική προσέγγιση που του ταιριάζει και τον κατάλληλο θεραπευτή να την εφαρμόσει. Εάν την καλύπτει θα έχει και καλή εξέλιξηΩραια ξερω πολυ λιγα γι αυτη την θεραπεια γιατι ακομα την εχω περασει σχεδον επιφανειακα αλλα θυμαμαι οτι δεν αφηνει τον θεραπευομενο να θυματοποιειται που ειναι βασικο σε κατι τετοιο ..
Αν δεν κανω λαθος προσεγγιζεται το θεμα απο την φιλοσοφικη του πλευρα κυριως και κατα ποια ειναι η δικη σου μεσα σε ολο αυτο που ζεις ?
Δεν θα πω τιποτε παραπανω γιατι δεν το γνωριζω και πολυ ωστε να καταλαβα ακριβός το ζητουμενο σου ..
Ισως καποιος που την ξερει να σε βοηθησει παραπανω και να μπορει να κανει μια συγκριση να δει τα υπερ και τα κατα και να ακουσεις και μια αλλη αποψη .
Θα σε ρωτησω ομως κατι αλλο ..
Θεωρεις οτι μεσα απο αυτη την μεθοδο θα καταφερεις να κανεις ολα αυτα που σου ειπα παραπανω ?
Αν στο μέλλον δει ότι δεν την καλύπτει πια έχει την επιλογή να διαλέξει κάτι άλλο
Η δικη σου συμπεριφορα και η θεση η οποια προσπαθει να βρεις πιστευεις οτι θα σε μαθει να εκλογικευεις καταστασεις ,να μαθεις να οριζεις εσυ τις σκεψεις σου και οχι το υποσυνειδητο αυτες ωστε να ζεις με ολο αυτο που σε βασανιζει αλλα να μην του δινεις τοσο μεγαλη σημασια ακομα και σημερα και να σε ταλαιπωρει ?
Αυτο δεν ειναι το ζητουμενο σου πλεον ή κανω λαθος ?
Να μαθεις να ζεις με αυτη την τραυματικη σου εμπειρια ?
Υστερα δεν μου απαντησες κανεις ακομα και σημερα ?
θα ηθελα πραγματικα να μαθω γι αυτη σου την εμπειρια και τι εχεις αποκομίσει μεχρι σημερα !
17-05-22
12:15
Δεν θα παρέμβω άλλο στη συζήτηση γιατί νομίζω έχεις μια ιδέα του τι πρέπει να κάνεις η πως να διαχειριστές κάποια πράγματα και σίγουρα από τις προηγούμενες αναφορές πηρες ακόμα περισσότερες ιδέες. Ωστόσο, θα ήθελα να μην γίνεται τόσο εύκολα αναφορά σε διαταραχές και οποίου είδους διαταραχές. Δεν χρειαζόμαστε ταμπέλες για να ορίσουμε τα συναισθήματα μας ούτε για να πάμε να το ψάξουμε κάπου να δούμε αν το έχουμε.
17-05-22
12:02
Μήπως επομένως αναζητάς αυτά τα πράγματα από τους γύρω σου αλλά δεν είναι ικανοι να στα δώσουν όπως τα επιθυμείς επειδή δεν διαλέγεις σωστά λόγω των προτύπων σου ?
Δεν έχει υπάρξει συγκεκριμένο τραυματικο γεγονός αλλά συναισθηματική παιδική παραμεληση. Ούτε με παράτησαν ούτε με κακοποιουσαν λεκτικά η σωματικα ούτε μου μιλούσαν υποτιμητικά αλλά δεν ήταν εκεί όταν το είχα ανάγκη, δεν με ενθάρρυναν όταν πάλι το είχα ανάγκη κλπ. Πάντα μιλούσαμε όμορφα μεταξύ μας αλλά μέχρι εκεί. Στο συναισθηματικό δέσιμο είχαμε το πρόβλημα. Μου παρείχαν τα υλικά αλλά δεν είχαμε πχ σωματική επαφή με αγκαλιά η συζήτηση στο μεσημεριανό τραπέζι όλοι μαζί κλπ. Προσπαθώ να δώσω περισσότερες πληροφορίες..
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω μπει ποτέ στο τρύπακι να κατηγορήσω τους δικούς μου για τον τρόπο που με μεγάλωσαν. Έχω περάσει απο την φάση που ήμουν θυμωμένη όταν μου ζητούσαν εξυπηρετήσεις πχ και είχαν έμμεσα την απαίτηση να βοηθήσω. Το έκανα φυσικά αλλά τα τελευταία χρόνια που δουλεύω με τον εαυτό μου έχω βάλει όριο σε αυτό και έχω πει πολλά όχι τα οποία κατά έναν περίεργο τρόπο είναι αποδεκτά και αυτό είναι μεγάλο σκαλοπάτι!
Τώρα με τις θετικές λέξεις, δεν ξέρω πως μπορει να γίνει αυτό.. Δηλαδή κάθε φορά που σκέφτομαι το πως με μεγάλωσαν να το σκέφτομαι θετικά? Η να σκέφτομαι το αποτέλεσμα και την εξέλιξη μου?
17-05-22
09:37
Μπορεί να έχεις αποδεχτεί την πραγματικότητα όπως λες αλλά δεν έχεις δουλέψει τα συναισθήματά σου αρκετά. Τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω. Δηλαδή το ότι έχουμε αποδεχτεί κάτι δεν σημαίνει ότι παύει να μας στεναχωρεί και να μας βαραίνει. Και αυτό είναι και φυσιολογικό ταυτόχρονα αλλά σίγουρα χρειάζεται περισσότερη εξοικείωση με αυτά τα βιώματα σου κάτι το ποιο δεν είναι εύκολο αλλά αξιζει σαν διαδικασία για να σε βοηθήσει. Επίσης κανεις μας δεν επιλέγει να τον κυνηγούν τα βιώματα του. Δεν το επιλέγει συνειδητά τουλάχιστον. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι ένας ασυνείδητου μηχανισμός που μας έχει εκτυπωθεί και μας κάνει να "δουλεύουμε" έτσι.Φροντιζω τον εαυτό μου από παντού με διάφορους τρόπους, ψυχικά και σωματικα. Το θέμα δεν είναι αυτό αλλά το γιατί σκάνε από το πουθενα αυτά τα συναισθήματα ενώ τα έχω δουλέψει..Έχω αποδεχτεί την πραγματικότητα όμως ψυχολογικά με στενοχωρεί ότι μεγάλωσα με ελλείψεις. Δηλαδή είναι μια κατάσταση που με κυνηγά χωρίς να το επιλέγω εγω.
Ένα παράδειγμα θα μπορούσε να είναι ότι δεν μου λείπει η οικογένεια μου γιατί δεν ξέρω πως είναι να σου λείπουν οι δικοί σου.. Δεν υπάρχει το βίωμα αλλά πιο βαθιά υπάρχει κάτι επώδυνο.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Και αυτό γιατί θεωρείς ότι συμβαίνει;Ναι, πιάνω τον εαυτο μου κάποιες φορές να κάνω αυτό που περιγραφεις. Να ακολουθώ δηλαδή αυτό που μου έχουν μάθει και όχι αυτό που πραγματικά ειμαι
Πρόκειται για συμπεριφορές που καταλαβαίνεις ότι δεν σου αρέσουν αλλά ταυτόχρονα τις υιοθετείς η είναι κάτι που έρχεται αργότερα όταν εισπράξεις την συμπεριφορά που ειχες στο παρελθόν και δεν θα ήθελες να έχεις στο μελλον;
17-05-22
00:16
Συμφωνώ με τις προηγούμενες απόψεις. Ξέρεις υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν γνωρίζουμε ότι τα κάνουμε έτσι γιατί μας έχουν ή δεν μας έχουν φερθεί ανάλογα σε μια κρίσιμη για την ανάπτυξή μας περίοδο της ζωής και τώρα μας κυνηγά. Για παράδειγμα είπες ότι συναντάς συμπεριφορές που είχες στην ζωή σου και δεν θέλεις. Μήπως αυτές τις επιδιώκεις ασυνείδητα? Και δεν το λέω με κακό τρόπο. Εννοώ μήπως επειδή έχουμε μάθει με έναν τρόπο δν ξέρουμε ποιός είναι ο σωστότερος άλλος δρόμος να ακολουθήσουμε.
Δεν ξέρω αν μπορέι κάποιος να επαναπροσδιοριστεί ριζικά κάθως το θέμα δεν είναι αυτό καθαυτό αλλά η αναγνώριση των δυσκολίων και η συμφιλίωση μαζί τους και γιατί όχι μια εκπαίδευση με έναν ειδικό στο να μπορείς να διαχειρίζεσαι καλύτερα τι σε ενοχλεί αλλά να καταλάβεις και γιατί σε ενοχλεί.
Δεν ξέρω αν μπορέι κάποιος να επαναπροσδιοριστεί ριζικά κάθως το θέμα δεν είναι αυτό καθαυτό αλλά η αναγνώριση των δυσκολίων και η συμφιλίωση μαζί τους και γιατί όχι μια εκπαίδευση με έναν ειδικό στο να μπορείς να διαχειρίζεσαι καλύτερα τι σε ενοχλεί αλλά να καταλάβεις και γιατί σε ενοχλεί.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.