Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
20-09-22
00:48
Υπάρχει μια διεθνής συνθήκη (δε θυμάμαι ποια και βαριέμαι να ψάξω) που ορίζει, αν θυμάμαι καλά, πως οι έκπτωτοι βασιλείς συνεχίζουν να ονομάζονται βασιλείς αλλά χωρίς τον κτητικό προσδιορισμό της χώρας ή του λαού. Συνεπώς ο Κωνσταντίνος ήταν βασιλιάς των Ελλήνων, τώρα είναι σκέτο βασιλιάς(αυτό γράφει και στην ταυτότητα). Δηλαδή βασιλιάς χωρίς λαό και χώρα. Τα αντίστοιχα ισχύουν για τους πρίγκηπες.
Οπότε αυτό που γράφει το bbc είναι λάθος. Υπάρχει και πρόσθετο λάθος, επειδή οι Γκλύξμπουργκ ποτέ δεν ήταν βασιλείς της Ελλάδας(τέτοιος μόνο ο Όθωνας), αλλά των Ελλήνων, κατά τον επίσημο τίτλο.
Οπότε αυτό που γράφει το bbc είναι λάθος. Υπάρχει και πρόσθετο λάθος, επειδή οι Γκλύξμπουργκ ποτέ δεν ήταν βασιλείς της Ελλάδας(τέτοιος μόνο ο Όθωνας), αλλά των Ελλήνων, κατά τον επίσημο τίτλο.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
12-09-22
17:43
Δεν συμφωνώ. Στις πλούσιες χώρες δε σημαίνει πως όλος ο πληθυσμός είναι λεφτάς και χαρούμενος. Απλώς υπάρχουν κάποιοι παντοδύναμοι που ανεβάζουν τους δείκτες, μεγάλη μάζα ανθρώπων που είναι αρκετά καλά οικονομικά και στη συνέχεια επίσης πολλοί που βρίσκονται αβοήθητοι στον πάτο. Και 1 εκατομμύριο να διοχετευόταν σ αυτούς κάθε χρόνο θα έκανε διαφορά, πόσω μάλλον 100 εκατομμύρια.Ρεαλιστικά τώρα για μια χώρα όπως το Ηνωμένο Βασίλειο τι κοστίζει πραγματικά μια βασιλική οικογένεια ; Η απάντηση είναι κυριολεκτικά τίποτα. Λες και μιλάμε για καμιά φτωχή και δύσμοιρη χώρα.
Βέβαια, απ ο.τι διάβασα(δεν το διασταύρωσα οπότε το αναφέρω με επιφύλαξη), ως θεσμός φέρνει πολύ περισσότερα έσοδα από τουρισμό, παράγωγα προϊόντα κλπ και άρα στο τέλος υπάρχουν κέρδη για το ΗΒ. Αν αυτό ισχύει, τότε ναι εκλείπει το επιχείρημα ότι στοιχίζει ατην οικονομία. Σίγουρα πάντως στοιχίζει σε Αυστραλία και Καναδά.
Πέρα όμως από τα οικονομικά, το βρίσκω λίγο διεστραμμένο να ασχολούνται τόσο εμμονικά μ αυτή την οικογένεια και να της έχουν δώσει τόση αξία, να σκύβουν δουλικά κλπ επειδή ένας πρόγονός τους πριν 1000 χρόνια έτυχε να είναι ο πιο chad γαιοκτήμονας. Νομίζω το 2022 άλλες πρέπει να είναι οι αξίες μας και όχι η δουλοπρέπεια, οι κληρονομικές διακρίσεις, η ρομαντικοποίηση-θεοποίηση κάποιων ατόμων κλπ. Θα μου πεις τυπικά είναι αυτά, αλλά όσο κι αν θέλουμε να μην το πιστεύουμε θεωρώ εγγράφεται υποσυνείδητα και κανονικοποιείται αυτή η διακριτική μεταχείριση. Αλλά περί ορέξεως, φυσικά έχουν δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά κι εμείς να κρίνουμε.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
09-09-22
16:23
Ευτυχώς τους ξεφοτωθήκαμε. Μόνο να ενισχύουν την πόλωση ήξεραν.Ποιος θέλετε να είναι ο διάδοχος;
Έλληνες: Κανείς
Έλληνες: έδιωξαν τον Όθωνα το 1862 για να φέρουν τον Γεώργιο Α' τον οποίο δολοφόνησαν το 1913, μετά έφεραν τον διάδοχο Κωνσταντίνο Α' ως συνεχιστή του γένους των Παλαιολόγων για να τον διώξουν το 1917 για να τον φέρουν πίσω το 1920 και για να τον διώξουν οριστικά το 1922, μετά έφεραν πίσω τον Γεώργιο Β' το 1935 για να μην τον θέλουν πίσω το 1944, έδιωξαν τον Κωνσταντίνο Β' το 1967 και επίσημα το 1974 με το πολιτειακό δημοψήφισμα όπου το 69% εψήφισε κατά της βασιλευομένης δημοκρατίας τελείωσαν τη βασιλική οικογένεια της Ελλάδος.
History of Greece.
Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο
Μη λες πως θάν’ καλύτερος ο νυν από τον τέως
Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο απ’ τον λύκο
Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος.
Βάρναλης.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
09-09-22
09:51
Όπως σε κάθε πολύπλοκο θέμα, έτσι κι εδώ πρέπει να υπάρξει μια σχετικοποίηση. Ίσως φανώ λιγάκι υπερασπιστής της βασίλισσας, αλλά το κάνω στο μέτρο που βλέπω απόλυτα αρνητικές απόψεις εναντίον της. Αν έβλεπα αφελείς διθυραμβικές εκρήξεις υπέρ της, θα προσπαθούσα να σχετικοποιήσω και αυτό.
Κάποιοι που την κράζουν επειδή υποτίθεται απλώς καθόταν και έτρωγε πλουσιοπάροχα νομίζω βλέπουν τον κόσμο αφελώς διπολικά. Φτωχός δυστυχισμένος - πλούσιος χαρούμενος. Σίγουρα, ποτέ δεν έζησε την αθλιότητα της φτώχειας, που είναι μακράν χειρότερη, αλλά ούτε έζησε μια πραγματικά καλή ζωή. Πάντα έπρεπε να παίζει ένα ρόλο που της είχαν επιβάλει άλλοι, δεν είχε ποτέ ουσιαστική ελευθερία να επιλέξει πώς θα ζήσει, έπρεπε πάντα να είναι μια άχρωμη και άοσμη βιτρίνα, εγκλωβισμένη στο ρόλο της. Είναι και αυτό μια μεγάλη αποψίλωση της ζωής, με την αληθινή έννοια της λέξης. Εγώ τουλάχιστον θα προτιμούσα 1000 φορές να βρίσκομαι στη μέτρια οικονομική κατάσταση που είμαι τώρα, παρά να ζω μια ασταμάτητη υποκρισία, αγγαρείες δικτύωσης με όλη την αυτοκρατορία και συνεχή παρακολούθηση του τι κάνω.
Στις υποθέσεις των Κυπρίων προφανώς φάνηκε λίγη, αλλά και αυτό πρέπει να τοποθετηθεί στο ιστορικό πλαίσιο και να συναρτηθεί με την πραγματική δύναμη που είχε τότε. Μπορούσε να δώσει χάρη, παρά τα όσα θα πρότεινε ο πρωθυπουργός; Θα φαινόταν αδύναμη, έχοντας μόλις αναλάβει τη βασιλεία σε πολύ μικρή ηλικία και όντας γυναίκα, που ακόμα αντιμετωπιζόταν αυτό με μεγάλη επιφύλαξη τοτε; Ήταν στην ευχέρεια ενός διακοσμητικού μονάρχη να επεμβεί στην απόφαση ενός δικαστηρίου, για την οποία δεν είχε καν ασκηθεί έφεση από τον καταδικασμένο; Θα ενθάρρυνε τυχόν χάρη περισσότερες επαναστατικές ενέργειες, που η κυβέρνηση δεν ήθελε και της το είχε καταστήσει ξεκάθαρο; Σίγουρα ήταν και άπειρη και ακολουθούσε τις προτάσεις εξειδικευμένων συμβούλων. Ναι μεν συμβολικά πρέπει να χρεωθεί τις κτηνωδίες των Άγγλων, ως η επικεφαλής της αυτοκρατορίας, αλλά αν δούμε τα πράγματα από την εσωτερική οπτική της γωνία και χωρίς hindsight bias, είναι φανερό πως η περίπτωση ήταν πιο οριακή. Σίγουρα βέβαια ήταν λάθος και έπρεπε να είχε την ωριμότητα να αντιδράσει και την επιδεξιότητα να μην φανεί αδύναμη, αλλά αυτό δεν την κάνει ούτε τέρας, ούτε φονιά.
Κατά τα λοιπά, είναι εκπληκτικό το πόσο πολλά έζησε και πόσες παρασκηνιακές πληροφορίες γνώριζε για τα μεγάλα γεγονότα του κόσμου. Πιθανότατα κανένας στον πλανήτη δε γνώριζε περισσότερα από εκείνη.
Ωστόσο, είναι επίσης φανερό πως ο θεσμός της βασιλείας είναι πλέον ένα αστείο απολίθωμα, που μέχρι τώρα μόνο η Ελισάβετ του έδινε ένα μικρό κύρος και εξυπηρετούσε πράγματι σε ένα βαθμό τον υποτιθέμενο σκοπό της, δηλαδή την ενότητα του έθνους, λόγω του ιστορικού βάρους που έφερε και την μετατροπή της σε σύμβολο του αγγλοσαξωνικού κόσμου. Τώρα όμως που εξέλιπε και αυτό, φαίνεται καθαρά πόσο αστείο είναι να μιλάμε για βασιλείς σήμερα. Η προκλητική τους πολυτέλεια εις βάρος της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου δεν αντισταθμίζεται σε καμία περίπτωση από την υποτιθέμενη ενότητα που (δε) θα φέρει ο βαθιά αντιδημοφιλής Κάρολος στην Μ. Βρετανια, πόσω μάλλον σε άλλες χώρες όπως τον Καναδά ή την Αυστραλία. Ελπίζω ο θάνατος της βασίλισσας να είναι η αφορμή να πέσουν και τα τελευταία προπύργια του τυφλού συντηρητισμού.
Κάποιοι που την κράζουν επειδή υποτίθεται απλώς καθόταν και έτρωγε πλουσιοπάροχα νομίζω βλέπουν τον κόσμο αφελώς διπολικά. Φτωχός δυστυχισμένος - πλούσιος χαρούμενος. Σίγουρα, ποτέ δεν έζησε την αθλιότητα της φτώχειας, που είναι μακράν χειρότερη, αλλά ούτε έζησε μια πραγματικά καλή ζωή. Πάντα έπρεπε να παίζει ένα ρόλο που της είχαν επιβάλει άλλοι, δεν είχε ποτέ ουσιαστική ελευθερία να επιλέξει πώς θα ζήσει, έπρεπε πάντα να είναι μια άχρωμη και άοσμη βιτρίνα, εγκλωβισμένη στο ρόλο της. Είναι και αυτό μια μεγάλη αποψίλωση της ζωής, με την αληθινή έννοια της λέξης. Εγώ τουλάχιστον θα προτιμούσα 1000 φορές να βρίσκομαι στη μέτρια οικονομική κατάσταση που είμαι τώρα, παρά να ζω μια ασταμάτητη υποκρισία, αγγαρείες δικτύωσης με όλη την αυτοκρατορία και συνεχή παρακολούθηση του τι κάνω.
Στις υποθέσεις των Κυπρίων προφανώς φάνηκε λίγη, αλλά και αυτό πρέπει να τοποθετηθεί στο ιστορικό πλαίσιο και να συναρτηθεί με την πραγματική δύναμη που είχε τότε. Μπορούσε να δώσει χάρη, παρά τα όσα θα πρότεινε ο πρωθυπουργός; Θα φαινόταν αδύναμη, έχοντας μόλις αναλάβει τη βασιλεία σε πολύ μικρή ηλικία και όντας γυναίκα, που ακόμα αντιμετωπιζόταν αυτό με μεγάλη επιφύλαξη τοτε; Ήταν στην ευχέρεια ενός διακοσμητικού μονάρχη να επεμβεί στην απόφαση ενός δικαστηρίου, για την οποία δεν είχε καν ασκηθεί έφεση από τον καταδικασμένο; Θα ενθάρρυνε τυχόν χάρη περισσότερες επαναστατικές ενέργειες, που η κυβέρνηση δεν ήθελε και της το είχε καταστήσει ξεκάθαρο; Σίγουρα ήταν και άπειρη και ακολουθούσε τις προτάσεις εξειδικευμένων συμβούλων. Ναι μεν συμβολικά πρέπει να χρεωθεί τις κτηνωδίες των Άγγλων, ως η επικεφαλής της αυτοκρατορίας, αλλά αν δούμε τα πράγματα από την εσωτερική οπτική της γωνία και χωρίς hindsight bias, είναι φανερό πως η περίπτωση ήταν πιο οριακή. Σίγουρα βέβαια ήταν λάθος και έπρεπε να είχε την ωριμότητα να αντιδράσει και την επιδεξιότητα να μην φανεί αδύναμη, αλλά αυτό δεν την κάνει ούτε τέρας, ούτε φονιά.
Κατά τα λοιπά, είναι εκπληκτικό το πόσο πολλά έζησε και πόσες παρασκηνιακές πληροφορίες γνώριζε για τα μεγάλα γεγονότα του κόσμου. Πιθανότατα κανένας στον πλανήτη δε γνώριζε περισσότερα από εκείνη.
Ωστόσο, είναι επίσης φανερό πως ο θεσμός της βασιλείας είναι πλέον ένα αστείο απολίθωμα, που μέχρι τώρα μόνο η Ελισάβετ του έδινε ένα μικρό κύρος και εξυπηρετούσε πράγματι σε ένα βαθμό τον υποτιθέμενο σκοπό της, δηλαδή την ενότητα του έθνους, λόγω του ιστορικού βάρους που έφερε και την μετατροπή της σε σύμβολο του αγγλοσαξωνικού κόσμου. Τώρα όμως που εξέλιπε και αυτό, φαίνεται καθαρά πόσο αστείο είναι να μιλάμε για βασιλείς σήμερα. Η προκλητική τους πολυτέλεια εις βάρος της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου δεν αντισταθμίζεται σε καμία περίπτωση από την υποτιθέμενη ενότητα που (δε) θα φέρει ο βαθιά αντιδημοφιλής Κάρολος στην Μ. Βρετανια, πόσω μάλλον σε άλλες χώρες όπως τον Καναδά ή την Αυστραλία. Ελπίζω ο θάνατος της βασίλισσας να είναι η αφορμή να πέσουν και τα τελευταία προπύργια του τυφλού συντηρητισμού.