jj!
Τιμώμενο Μέλος
Ο jj! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος. Έχει γράψει 13,487 μηνύματα.
01-02-24
21:50
Δεν φτάνει που σε θεωρούν ακόμη νέα, παραπονιέσαι κιόλαςΣας τη δίνει κι εσάς κάποιος στον οποίο μιλάτε στον πληθυντικό, ξαφνικά να περάσει από μόνος του στον ενικό χωρίς να έχετε δώσει τέτοιο δικαίωμα; Προσωπικά το μεταφράζω ως έλλειψη σεβασμού. Πχ αν πάω να ψωνίσω σε ένα μαγαζί κι εγώ πω "γεια σας, θέλω να μου δείξετε αυτό" και ο/η υπάλληλος πει "έλα να σου δείξω, θα σου αρέσει κι αυτό", θυμώνω. Το βλέπουν κι άλλοι έτσι;
Εμένα έχουν αρχίσει να με λένε "κύριο"
jj!
Τιμώμενο Μέλος
Ο jj! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος. Έχει γράψει 13,487 μηνύματα.
05-02-18
18:37
Εμένα ήδη από τα 18 μου και την Γ' Λυκείου (ναι, μέσα στη Γ' λυκείου) που άρχισα να ασχολούμαι με τις δημόσιες υπηρεσίες, τις τράπεζες, κλπ. οι περισσότεροι υπάλληλοι με αποκαλούσαν "κύριο" και μου απευθύνονταν στον πληθυντικό. Δεν με πείραξε, διότι κι εγώ ως άνθρωπος παραείμαι ευγενικός όταν μιλάω με τους υπόλοιπους και κυρίως υπαλλήλους, οι οποίοι με εξυπηρετούν (ίσως γι'αυτό έχω καλές, κατά βάση, εμπειρίες από το δημόσιο ).
Με την έλευσή μου στο πανεπιστήμιο, οι υπάλληλοι και πάλι μου απευθύνονται στον πληθυντικό, όπως και οι ίδιοι οι καθηγητές και οι γραμματείς. Δεν θεωρώ κακή αυτή την πρακτική. Εννοείται, βέβαια, πως σε μεγαλύτερους ηλικιακά συμφοιτητές μου μιλώ στον ενικό, διότι είμαστε σε ένα κοινό περιβάλλον και συναγωνιζόμαστε, χωρίς να έχουμε σχέση δασκάλου-μαθητή ή πελάτη-υπαλλήλου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν συμμετείχα σε μία πανεπιστημιακή ανασκαφή και σκάβαμε μαζί με έναν καθηγητή μου. Παρόλο που ήταν 50+ και ήταν "καθηγητής", του μιλούσα στον ενικό και αρκετά χαλάρα, διότι εκείνη την στιγμή ήμασταν στην ίδια "φάση". Στο πανεπιστήμιο μπορεί να μιλήσουμε στον ενικό μεταξύ μας, αν δεν υπάρχει κάποιος, αλλά γενικά εγώ κρατώ τους τύπους.
Είναι παράξενο το πώς το σκέφτομαι
Με την έλευσή μου στο πανεπιστήμιο, οι υπάλληλοι και πάλι μου απευθύνονται στον πληθυντικό, όπως και οι ίδιοι οι καθηγητές και οι γραμματείς. Δεν θεωρώ κακή αυτή την πρακτική. Εννοείται, βέβαια, πως σε μεγαλύτερους ηλικιακά συμφοιτητές μου μιλώ στον ενικό, διότι είμαστε σε ένα κοινό περιβάλλον και συναγωνιζόμαστε, χωρίς να έχουμε σχέση δασκάλου-μαθητή ή πελάτη-υπαλλήλου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν συμμετείχα σε μία πανεπιστημιακή ανασκαφή και σκάβαμε μαζί με έναν καθηγητή μου. Παρόλο που ήταν 50+ και ήταν "καθηγητής", του μιλούσα στον ενικό και αρκετά χαλάρα, διότι εκείνη την στιγμή ήμασταν στην ίδια "φάση". Στο πανεπιστήμιο μπορεί να μιλήσουμε στον ενικό μεταξύ μας, αν δεν υπάρχει κάποιος, αλλά γενικά εγώ κρατώ τους τύπους.
Είναι παράξενο το πώς το σκέφτομαι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
jj!
Τιμώμενο Μέλος
Ο jj! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος. Έχει γράψει 13,487 μηνύματα.
25-10-13
20:57
Όχι Κρόνο και Ρέα;Γιατί δεν είναι σωστό; Επειδή οι γονείς μου με έμαθαν να τους προσφωνώ με τα μικρά τους ονόματα, σημαίνει ότι δεν τους αγαπώ και δεν τους σέβομαι; Οι γονείς μου είναι δικοί μου άνθρωποι και αποκαλώντας τους π.χ. Γιάννη και Μαρία τους νοιώθω πιο κοντά μου. Όπως και να τους προσφωνήσω, είναι οι γονείς μου και όχι οι κολλητοί μου. Δεν είναι "τίτλοι" που κάνουν το διαφορετικό.
_____________________________
Εγώ μιλάω στον πληθυντικό σε άτομα που δε γνωρίζω ή όταν απευθύνομαι στους καθηγητές μου. Μάλιστα, μου αρέσει πολύ να μου μιλούν κι εμένα στον ενικό ή/και να με προσφωνούν "κύριο".
Π.χ. ο μαθηματικός, φέτος, όταν απευθύνεται σε εμένα λέει "Κύριε [επίθετο], θα έρθετε στον πίνακα;" (ξέρω 'γω).
Επίσης, όταν πάω σε κάποιο δημόσιο οργανισμό, θέλω οι υπάλληλοι να μου μιλάνε στον πληθυντικό. Επειδή είμαι μικρότερός τους, δε σημαίνει ότι πρέπει να μιλάνε όπως θα μιλούσαν στο παιδί τους (με τις εντελώς απεχθείς προσφωνήσεις "νεαρέ", "παλικάρι" κλπ).
Το ίδιο ισχύει και με καταστήματα, τράπεζες, super market, κλπ, κλπ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.