Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
12-05-24
18:04
Κι εκείνη πολύ μικρή και τα παιδιά της.. το ένα 22 σαν εμένα και το άλλο ανήλικο.Ω ρε γαμώτο, πολυ μικρή, κρίμα να χάνονται άνθρωποι έτσι..
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
12-05-24
17:57
Χθες πέθανε η μητέρα ενός παλιού συμμαθητή μου, μόλις 45 ετών.. Σήμερα το έμαθα που ήταν η κηδεία της. Πόσο άδικη η ζωή μερικές φορές.. άδικη και άσχημη.
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
30-04-24
18:25
Αυτό που απαλύνει τον πόνο μου για την απώλεια της γιαγιάς μου, που την λάτρευα, είναι ότι συνειδητοποιώ πως κι εγώ θα πεθάνω.. δεν είναι ότι εγώ θα ζήσω ενώ η γιαγιά μου πέθανε.
Είτε είναι τώρα, είτε σε λίγα χρόνια, είτε σε πολλά χρόνια, νομίζω ότι έχω φτάσει σε μια συνειδητοποίηση πλέον και δεν με φοβίζει. Γιατί είναι αναπόφευκτο. Και μακάρι να υπάρχει κι άλλη "διάσταση" ή άλλη ζωή, όπως θέλετε πείτε την, μόνο και μόνο για να ξαναδώ αυτούς που έχασα νωρίς..
Είτε είναι τώρα, είτε σε λίγα χρόνια, είτε σε πολλά χρόνια, νομίζω ότι έχω φτάσει σε μια συνειδητοποίηση πλέον και δεν με φοβίζει. Γιατί είναι αναπόφευκτο. Και μακάρι να υπάρχει κι άλλη "διάσταση" ή άλλη ζωή, όπως θέλετε πείτε την, μόνο και μόνο για να ξαναδώ αυτούς που έχασα νωρίς..
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
28-04-24
20:42
Αχ αγάπη μου.. η γιαγιά μου χθες έκλεισε 5 μήνες. Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο πολύ πονάω που δεν τη βλέπω και που δεν θα την ξαναδώ..Η γιαγιά μου έχει φύγει εδώ κ 15 περίπου μέρες (μια μέρα μετά τα γενέθλια μου, τραγική ειρωνεία) και πίστευα ότι όσο περνάει ο καιρός θα γινομουν κλτρα όμως η φάση χειροτερεύει. Έχω δοκιμάσει τα πάντα, πήγα για μπάσκετ, έπαιξα ότι παιχνίδι είχα στο PC και στο Playstation, διάβασα βιβλία, βγήκα με φίλους, δε μπορώ να ξεχαστω με τπτ. Φταίει ότι στην αρχή καταπιεζα τα συναισθήματα μου κ μου βγήκαν τώρα; Δε ξέρω, αλλά αισθάνομαι όλο κ χειρότερα τις τελευταίες μέρες, έχετε καμιά καλή ιδέα;
(Τέτοιο jump από τη κουβεντουλα εδώ μόνο εγώ)
Νομίζω ότι δεν θα φύγει ποτέ, ίσως μάθουμε να ζούμε με αυτό, να το πάρουμε απόφαση, αλλά πάντα θα πονάει.
Θα σου πω τώρα κάτι που μου είπε η δασκάλα μου: ένα πένθος ξεπερνιέται μόνο με έναν μεγάλο έρωτα (βλέπεις έρωτας και θάνατος είναι τα δύο αναπόφευκτα της ζωής)
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
23-02-24
17:50
Ναι μεν είναι αφύσικο να πεθαίνουν τα νέα παιδιά, αλλά και η απώλεια μιας γυναίκας που σε μεγάλωσε σαν παιδί σου, την θεωρώ εξίσου σπαρακτική.. παιδί δεν έχω βέβαια, αλλά πονάω πάρα πολύ για αυτό που βιώνω.. και το άσχημο είναι ότι πέθανε στα χέρια μου και αυτό δεν ξεπερνιέταιέρχονται πάντα να απαλύνουν τον πόνο μιας φυσιολογικής βιολογικά απώλειας (δε λέω δηλαδή να χάσει κάποιος το παιδί του, που εκεί διαλύθηκαν τα πάντα), όπως είναι αυτή των γιαγιάδων μας .
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
23-02-24
14:05
Ναι, αλλά τι σημασία έχει; Αφού για το υπόλοιπο της ζωής μου, όσο κι αν είναι αυτό, δεν θα την ξαναδώ ποτέ..ή πως χάρη σε εκείνη είσαι ο άνθρωπος που είσαι σήμερα και θα τον κουβαλάς για την υπόλοιπη ζωή σου και μαζί με αυτό και ένα κομμάτι της που δεν θα πεθάνει ποτέ.
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
23-02-24
13:09
Σ'ευχαριστώ πολύ. Θα το κοιτάξω@Εριφύλη καταλαβαίνω το πένθος σου, έχεις τα συλλυπητήριά μου!
Δοκίμασε να διαβάσεις ένα βιβλίο που να πραγματεύεται το πένθος και το θάνατο.
Ο Χόρχε Μπουκάϊ έχει γράψει μια σειρά από 5 βιβλία (τα οποία διαβάζονται με τη σειρά κανονικά) και το 3ο του είναι αυτό:
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε περισσότερο , δεν είναι να αγαπάμε λιγότερο , αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας, να μη μένουμε κολλημένοι σwww.politeianet.gr
Επειδή έχω τα τρία πρώτα βιβλία και ανυπομονώ πολύ να φτάσω σε αυτό, να σου πω ότι είναι το πιο παχύ του βιβλίο.
Σε μια ενδοσκόπηση μου, κατάλαβα ότι πονάω τόσο πολύ γιατί συνειδητοποίησα ότι μαζί της πέθανε και ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου, όλη μου η παιδική ηλικία..
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
23-02-24
02:52
Από χθες με έχει πιάσει πάλι, πολύ δυνατή στενοχώρια και απέραντη θλίψη.. σε λίγες μέρες κλείνει τρεις μήνες που έφυγε και όσο περνάει ο καιρός τόσο τρελαίνομαι που δεν θα την ξαναδώ ποτέ!
Γαμώτο, δεν είχα νιώσει ποτέ τον θάνατο τόσο πολύ, τόσο στενάχωρα, τόσο καταθλιπτικά.. είναι από τα βράδια που δεν υπάρχουν πια άλλα δάκρυα, μόνο ένα τεράστιο κενό. Σκέφτομαι ότι δεν έπρεπε να είχα πάει στην κηδεία της, δεν έπρεπε να βλέπω να της πετάνε χώμα, αυτή η εικόνα με στοίχειωσε ανεπανόρθωτα.. δεν ξεπερνιέται
Γαμώτο, δεν είχα νιώσει ποτέ τον θάνατο τόσο πολύ, τόσο στενάχωρα, τόσο καταθλιπτικά.. είναι από τα βράδια που δεν υπάρχουν πια άλλα δάκρυα, μόνο ένα τεράστιο κενό. Σκέφτομαι ότι δεν έπρεπε να είχα πάει στην κηδεία της, δεν έπρεπε να βλέπω να της πετάνε χώμα, αυτή η εικόνα με στοίχειωσε ανεπανόρθωτα.. δεν ξεπερνιέται
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
05-01-24
13:00
Σήμερα η γιαγιά μου έχει τα 40 της.. η αδερφή μου είδε ένα συγκλονιστικό όνειρο χθες το βράδυ. Είδε την γιαγιά μου ξαπλωμένη σε ένα φωτεινό δωμάτιο να της λέει: ήρθα να σας χαιρετήσω τελευταία μέρα, μη στενοχωριέστε, εγώ είμαι πολύ καλά εδώ, δεν θέλω να κλαίτε.. την είδε σαν άγγελο
Δεν έχω κλάψει περισσότερο
Δεν έχω κλάψει περισσότερο
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
04-01-24
20:46
Λυπάμαι πολύ βίωσες κάτι πολύ σκληρό και άντεξες! Εγώ δεν θα το άντεχα.. μπορεί να είναι και ανάλογα στον άνθρωπο, δεν ξέρω.Στην ηλικία σου σχεδόν έχασα και τους δυο γονείς σε τροχαίο.Γυρισε το σύμπαν ανάποδα , ο, τι σταθερές είχα στη ζωή μου με μιας χάθηκαν.Εμεινα τελείως μόνη ( δεν έχω αδέλφια ) .
Παρά πολλά χρόνια μετά και έχοντας βιώσει ένα σωρό αλλαγές στη ζωή μου σε διαβεβαιώ πως ο πόνος σβήνει στα σίγουρα! Ωστόσο, η μνήμη επανέρχεται χωρίς να σε πληγώνει πια.. Έχει γίνει μακρινή ανάμνηση ( ούτε τη φωνή τους πια δε μπορώ να ανακάλεσω) . Υπομονή, ο χρόνος μόνο απαλύνει την απώλεια.
Εννοείται ότι δεν συγκρίνεται αυτό που βίωσες εσύ με την δική μου περίπτωση, αλλά να τονίσω (γιατί πολλοί ακούνε γιαγιά και λένε οκ, εντάξει) δεν ήταν απλώς γιαγιά, σε εκείνη καθόμουν κάθε μέρα, όλη μέρα για 16 ολόκληρα χρόνια μέχρι που άλλαξα πόλη.. ήταν σαν μάνα για εμένα, αλλά από το 2019 και μετά έγινε άλλος άνθρωπος, έπεσε πολύ, έμεινε κατάκοιτη και τώρα τελευταία μας ξεχνούσε ποτέ πότε.. έτσι σκέφτομαι ότι λυτρώθηκε γιατί πονούσε πολύ, αλλά δεν θέλω να ζήσω χωρίς να την ξαναδώ, μου πέφτει πολύ βαρύ
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
03-01-24
17:45
Όσο περνάνε οι μέρες και συνειδητοποιώ σιγά σιγά ότι πέθανε και ότι δεν θα την ξαναδώ ποτέ, τρελαίνομαι!
Μεθαύριο είναι τα 40 της και μου φαίνεται σα να πέρασαν 20 χρόνια από αυτό το άθλιο γεγονός.. Όποιος έχει βιώσει θάνατο αγαπημένου του, ας μου απαντήσει: σβήνει ποτέ ο πόνος με τον καιρό; Ή γίνεται χειρότερος επειδή δεν βλέπεις τον άνθρωπο σου;
Μεθαύριο είναι τα 40 της και μου φαίνεται σα να πέρασαν 20 χρόνια από αυτό το άθλιο γεγονός.. Όποιος έχει βιώσει θάνατο αγαπημένου του, ας μου απαντήσει: σβήνει ποτέ ο πόνος με τον καιρό; Ή γίνεται χειρότερος επειδή δεν βλέπεις τον άνθρωπο σου;
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
14-12-23
01:50
βρίσκομαι σε άρνηση, αλλά συνειδητή, δηλαδή το καταλαβαίνω, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι.. Νομίζω ότι η γιαγιά μου είναι ακόμα στο σπίτι της στον Βόλο και ότι απλά εγώ δεν την βλέπω. Το πρωί είπα στην μαμά μου "πάρε τηλέφωνο να δούμε τι κάνει η γιαγιά" αλλά μετά συνειδητοποιώ ότι έχει πεθάνει..
Δεν ξέρω αν έχετε βιώσει κάτι τέτοιο, δεν ξέρω πόσο καιρό κρατάει και αν φεύγει, αλλά κάπως με ηρεμεί αυτή η σκέψη του ότι είναι στο σπίτι της
Δεν ξέρω αν έχετε βιώσει κάτι τέτοιο, δεν ξέρω πόσο καιρό κρατάει και αν φεύγει, αλλά κάπως με ηρεμεί αυτή η σκέψη του ότι είναι στο σπίτι της
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
29-11-23
14:08
Αύριο μεσημεράκι θα γίνει η κηδεία της και ξέρω ότι δεν θα το αντέξω, αλλά ξέρω και ότι πρέπει να την αποχαιρετήσω για τελευταία φορά..
Έφτασα στο σημείο να πιστεύω ότι ζει και ότι από ώρα σε ώρα θα μας πάρουν τηλέφωνο από το γραφείο τελετών να μας πούνε ότι ζει και ότι έγινε λάθος..
Έφτασα στο σημείο να πιστεύω ότι ζει και ότι από ώρα σε ώρα θα μας πάρουν τηλέφωνο από το γραφείο τελετών να μας πούνε ότι ζει και ότι έγινε λάθος..
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
28-11-23
17:20
Σας ευχαριστώ όλους πολύ! Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι ησύχασε, τα τελευταία χρόνια υπέφερε πάρα πολύ, είχε μείνει εντελώς κατάκοιτη
Όταν της έκλεισα τα μάτια της είπα να έρχεται στα όνειρα μου που και που να με καθησυχάζει..
Το πρωί πριν πεθάνει είπε στη μαμά μου: θέλω να πάω να δω την μάνα μου..
Το είχε προαίσθημα η ψυχή μου, αλλά έφυγε με πολύ πόνο, τουλάχιστον έφυγε στα χέρια της κόρης της και των εγγονών της..
Όταν τελειώσει η κηδεία και γυρίσω στην Αθήνα, πρέπει οπωσδήποτε να πάω σε κάποιον ψυχολόγο γιατί αλλιώς θα τρελαθώ
Όταν της έκλεισα τα μάτια της είπα να έρχεται στα όνειρα μου που και που να με καθησυχάζει..
Το πρωί πριν πεθάνει είπε στη μαμά μου: θέλω να πάω να δω την μάνα μου..
Το είχε προαίσθημα η ψυχή μου, αλλά έφυγε με πολύ πόνο, τουλάχιστον έφυγε στα χέρια της κόρης της και των εγγονών της..
Όταν τελειώσει η κηδεία και γυρίσω στην Αθήνα, πρέπει οπωσδήποτε να πάω σε κάποιον ψυχολόγο γιατί αλλιώς θα τρελαθώ
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
28-11-23
02:07
Ευλογία; χίλιες φορές να μη το έβλεπα ποτέ.. ήταν νεκρή και εγώ προσπαθούσα επί 5 λεπτά να την κρατήσω στη ζωή, δεν ξέρω πως και αν θα το ξεπεράσω ποτέΚαι τον δικό μου παππού (δεύτερο πατέρα μου-τόση λατρεία του είχα) έτσι τον έχασα, στα χέρια μου. Φλεβάρη του 2012, σχεδόν 12 χρόνια πριν. Ήμουν φαντάρος τότε, με ειδοποίησαν οι γονείς μου ότι ήταν στα τελευταία του, πήρα χαριστικά μια άδεια, έφτασα στο πατρικό μου στο παρα ένα, τον είδα, του μίλησα λίγο και λίγο μετά έφυγε στην αγκαλιά μου. Αυτοί που πιστεύουν στον Θεό, μου έλεγαν πως είναι ευλογία για μένα κάτι τέτοιο, αν αυτό παρηγορεί κι εσένα. Εγώ δεν πιστεύω, οπότε...
Συλλυπητήρια, ειλικρινά. Δεν είναι εύκολη ποτέ μια τέτοια απώλεια, όμως με τον καιρό απαλύνεται ο πόνος.
Ευχαριστώ για τα συλλυπητήρια
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,560 μηνύματα.
28-11-23
01:00
Πριν λίγες ώρες έχασα την γιαγιά μου.. χάθηκε μέσα στα χέρια μου, ενώ ήταν μια χαρά πιο πρίν, έπαθε ανακοπή και της έκανα cpr μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο.. δυστυχώς δεν τα κατάφερε κι εγώ δεν ξέρω πως θα ξεπεράσω το γεγονός ότι πέθανε στα χέρια μου, δεν έχω ζήσει κάτι πιο βίαιο και πιο λυπηρό, είδα να την παίρνει το γραφείο τελετών τυλιγμένη με το σεντόνι της
Ήταν η γυναίκα που με μεγάλωσε και η καρδιά μου έσπασε σε χίλια κομμάτια
Ήταν η γυναίκα που με μεγάλωσε και η καρδιά μου έσπασε σε χίλια κομμάτια
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.