26-09-08
15:05
Για να καταλαβω κατι...
Ποσο πια ελευθερο χρονο εχει το παιδι μετα που θα γυρισει απο το σχολειο του που θα προλαβει να βαρεθει, οταν θα εχει το μαθημα του στα αγγλικα, θα παει μπαλετο ή κατι τελος παντων και θα εχει και το διαβασμα του και θα πρεπει να κατσει και μπροστα απο εναν υπολογιστη...?! (ρητορικη)
Και ναι προτιμω, η 6ονη κορη μου να παρει ενα μπλοκ ζωγραφικης και μαρκαδορους και να ζωγραφισει, παρα να χρησιμοποιησει το οποιο προγραμμα ενος υπολογιστη για κατι αντιστοιχο...Και οχι δεν εχω καποιο φοβο απεναντι στους υπολογιστες, απλα δεν τους θεωρω απαραιτητους σε τοσο μικρες ηλικιες για την ψυχαγωγια και διαπαιδαγωγηση των παιδιων...
Και δεν υπαρχει λογος καμμιας παρεξηγησης με κανεναν..απλα ετσι νοιωθω και δε θα ηθελα κατι διαφορετικο μελλοντικα..
Επισης, αυτα που ανεφερε η Xanp, με καλυπτουν αρκετα...
Οποτε ξερεις τι θα κάνεις. Αυτό ειναι σημαντικό για εναν γονέα,να ξέρει τί θα κάνει και γιατί. Επίσης τα αγγλικά το μπαλέτο και το κάτι τελος παντων, είναι συνήθειες όσων μπορούν να τα πληρώσουν και επίσης διαθέτουν, όπως είπαμε, εναν τουλάχιστον γονέα διαθέσιμο το απόγευμα για να τρεχαλάει. Η μια γκουβερνάντα... Χαίρομαι που εσύ φαίνεσαι σίγουρη πως θα τα διαθέτεις όταν με το καλό έρθει η ώρα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
26-09-08
09:01
.....πραγματικά θεωρώ απίθανο για την συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που έχουν διαθέσιμες τέτοιες διασκεδάσεις, μπάλα, γήπεδο, παιδική χαρά, παιχνίδια, σχολες καλών τεχνών, αθλητικό κέντρο, να επιλέξουν να κάθονται μονα τους μπροστα σε εναν υπολογιστή ή μια τηλεόραση.
Νομιζω ότι είναι σαφές.
Θέλω να επισημάνω λοιπόν, σε συνέχεια της άνω σκέψης, ότι καλό είναι να επικεντρώσουμε στην αιτία και όχι τα συμπτώματα. Αν, για τους οποιους λόγους, ενα παιδί ειναι αποκλεισμένο απο διεξόδους, και εχει ενα υπολογιστή ή τηλεόραση διαθέσιμους, θα τα προτιμήσει αντι να βαριέται. Αναφέρθηκαν άρθρα όπου ειδήμονες λένε πώς τα παιδιά αυτά γίνονται ψυχωσικά με τάσεις αυτοκτονίας. Από τον αποκλεισμό όμως συμβαίνει αυτό, όχι απο την τηλεόραση ή τον υπολογιστή στα οποία καταφεύγουν. Αν δεν υπήρχαν και αυτά, σίγουρα οι τάσεις θα γίνονταν αυτοκτονία, απο πλήξη.
Φυσικα υπάρχουν τα πάρκα, και μια οικογένεια πρέπει με κάποιο τρόπο να βρεί διαθέσιμο το χρόνο, 1,5-2 ώρες τουλάχιστον, απο κάποιον γονέα, ώστε τα παιδιά να πάνε. Το ίδιο και τα αθλητικά κέντρα του Δήμου. Εκεί ειναι η κουβέντα μας, αν τα παιδιά θα το προτιμήσουν; Δεν νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει η παραμικρή ανησυχία γι'αυτό, ας βρεί ο γονέας το χρόνο και θα το προτιμήσουν.
Όμως πολλοί γονείς, και ειδικά αυτοί που ειναι απλά φτωχοί, και όχι κάτω απο το όριο της φτώχιας, δουλεύουν δυο δουλειές, ή ατέλειωτες, απλήρωτες υπερωρίες, και σε παμπολλές περιπτώσεις εργάζονται και οι δυο. Αυτοί οι γονείς, επι τη ευκαιρία, διαθέτουν συχνότατα εναν υπολογιστή στο σπίτι, όμως δεν διαθέτουν χρόνο.
Για δραστηριότητες όπως ζωγραφική και πλαστελίνες, οποιος έχει κάνει παιδιά ξέρει ότι με αυτά περνάει πολύ λίγη ώρα σχετικά με τις διαθέσιμες ώρες που το παιδί δεν τρώει και δεν κοιμαται που είναι τουλάχιστον 12. Το παιχνίδι στην είσοδο της πολυκατοικίας εξαρτάται αν θα ειναι ωφέλιμο, με τις συνθήκες στην είσοδο της πολυκατοικίας. Αν εκεί αρχίζει μια αλανα, ένας πεζόδρομος, μια πλατεία ή ενας αυτοκινητόδρομος δεν είναι το ίδιο.
Γενικά πιστεύω ότι όλοι οι γονείς θα εκμεταλλευτούν στο έπακρο κάθε δυνατότητα τους ώστε τα παιδια τους να μήν βαριούνται. Τα παιδιά τους επίσης. Οπότε το πρόβλημα μάλλον πρέπει να προσεγγιστεί ώς πρός την αιτία, και όχι ως πρός το αποτέλεσμα, δηλαδή το αποκούμπι του υπολογιστή και της τηλεόρασης προς το οποίο πολλές κοινωνικές αιτίες εκβιάζουν.
Κι επειδη η κοινωνία όπως πάντα θα τα φορτώνει στον τράγο, δια μέσου ειδημόνων, τις εκβιαστικές συνθήκες πρέπει κάθε ένας γονέας μόνος του να δεί πώς θα τις αντιμετωπίσει. Να δεί ώστε να μήν μένει ει δυνατόν σε πολυκατοικία, ειδικά σε μία που βγάζει στο δρόμο. Να διαμορφώσει έτσι την οικογενειακή ζωή που να υπάρχει ο χρόνος, το απόγευμα, ωστε ο ένας απο τους δυο γονείς τουλάχιστον να ειναι διαθέσιμος για να παει τα παιδιά στις υπάρχουσες δωρεάν υποδομές, που, γι'αυτές τουλάχιστον, η κοινωνία σε αρκετές περιπτώσεις εχει φροντίσει. Απαξ και αυτά τα δυο ρυθμιστούν πιστεύω ότι τα παιδιά απο μόνα τους δεν θα κολήσουν παθολογικά με τους υπολογιστές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
26-09-08
05:59
Το να ασχοληθεί με τις νέες τεχνολογίες αν γίνει με σωστό και δημιουργικό τρόπο δεν θα του στερήσει την ευκαιρία να κάνει σπορ και να παίξει!
Πιστεύω ότι ο υπολογιστής είναι η καλύτερη διέξοδος για ένα παιδί κλεισμένο στο διαμέρισμα. Για παιδιά φτωχων οικογενειών που δεν έχουν δυνατότητες να πανε τα παιδια τους σε δραστηριοτητες όπως η μουσική ή ο αθλητισμός. Που δεν έχουν δικο τους δωμάτιο και αναλογα χρήματα για να στήσουν τραινάκι, για να αγοράζουν και να φτιάχνουν συναρμολογούμενα, για να αγοράσουν πιάνο ή κιθάρα κλπ. Εκτός και άν το παιδί είναι ζωγράφος γεννημένος η απόλυτη βαρεμάρα θα ήταν γεγονός χωρίς τον υπολογιστή και την τηλεόραση.
Η συνήθεια το παιδί να μην έχει ενδιαφέροντα νομίζω ότι ειναι πιο βλαβερή απο το να ασχολείται, όταν επικρατούν οι παραπάνω συνθήκες, με τον υπολογιστή ή την τηλεόραση. Πιστεύω ότι το γενικο πλαίσιο ειναι αυτο που κάνει τη σημαντική διαφορά απο παιδί σε παιδί. Δηλαδή αν το παιδί έχει κήπο, αν έχει κοντά του αθλητικό κέντρο, άν ο γονέας μπορει και είναι πρ'οθυμος να το πάει σε δραστηριότητες απογευματινές, αν υπάρχουν τα χρήματα γι'αυτές, πιστεύω ακράδαντα ότι τα παιδιά θα προτιμήσουν αυτές τις δραστηριότητες απο τον υπολογιστή.
Αυτή η φοβία για τον υπολογιστή και την τηλεόραση πιστεύω ότι εκφράζει την απόγνωση των γονέων που δεν μπορούν, για τους όποιους λόγους, να τα παρέχουν αυτά. Ετσι η ΜΗ κοινωνικοποίηση, μπορει να ειναι ενας μονόδρομος στον οποίο εκβιάζει τα παιδιά η ζωή στο διαμερισμα και η οικονομική αδυναμία, και οι υπολογιστές να ειναι η μοναδική διέξοδος ασφαλείας για δρατηριότητες που,αν την κλείσουμε κι αυτή, θα επέλθει η απόλυτη νοθρώτητα.
Θα ήταν πολύ χρήσιμο λοιπόν η Νεράιδα ή όποιος άλλος ξέρει κάτι σχετικό, να μας πεί τις ενδεχόμενες δυνατότητες που έχει μια οικογένεια υπο τέτοιες συνθήκες. Γιατί πραγματικά θεωρώ απίθανο για την συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που έχουν διαθέσιμες τέτοιες διασκεδάσεις, μπάλα, γήπεδο, παιδική χαρά, παιχνίδια, σχολες καλών τεχνών, αθλητικό κέντρο, να επιλέξουν να κάθονται μονα τους μπροστα σε εναν υπολογιστή ή μια τηλεόραση.
Ίσως, όταν μιλάμε, να πρέπει να υπολογίζουμε ότι το 20% του ελληνικου πληθυσμού αυτή τη στιγμή ζεί κάτω απο τα όρια της φτώχιας, και πάνω απο το 80% στα μεγάλα αστικά κέντρα υπο συνθήκες αποπνικτικές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
25-09-08
19:34
Κι εμείς όταν είμασταν μικροί παίζαμε μπάλα με τις ώρες. Δεν πήγαμε σε κεντρο απεξάρτησης απο τη μπαλα. Βαριόμασταν όλες τις υπόλοιπες ώρες. Δεν υπήρχε όμως κέντρο απεξάρτησης απο τη βαρεμάρα. Οι υπολογιστές τουλάχιστον δεν είναι βαρετοί. Περναει η ώρα ευχάριστα του παιδιου. Νομίζω ότι ειναι ενα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την εκπαίδευση του παιδιού αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Επιλέγοντας προγράμματα, παιχνίδια πολυποίκιλα και αναζήτηση γνώσης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.