Isiliel
Επιφανές μέλος
Μου πήρε μέρες να διαβάσω αυτό το θέμα... Όλο έλεγα να τελειώσει να απαντήσω επιτέλους κι όλο φοβόμουνα ότι θα'ρθει η ώρα να απαντήσω και δε θα'χω καταλάβει τίποτα... Κι ήταν τόσο μεγάλος αυτός ο φόβος, που από την ώρα που πάτησα το κουμπάκι που λέει απάντηση, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, είναι πως όταν ήμουν μικρή... Ήθελα να με υιοθετήσει η Ζήνα... Και μετά θυμήθηκα τι μου αρέσει περισσότερο σ'αυτό το θέμα και έστειλα τη Ζήνα να δείρει τον Άρη για να απαντήσω επιτέλους...
Αγαπητή Ρεγγίνα σε καλοσορίζω στο θέμα μας και εύχομαι το ταξίδι μας να είναι ευχάριστο. Τόσο ευχάριστο, ώστε να μη χρειάζεται από εδώ και στο εξής να βιάζεσαι τόσο πολύ να φτάσεις στο τέρμα του...
Το ταξίδι αυτό, είναι αέναο και κυκλικό, σύμφωνα και με τη φιλοσοφία των καρτών. Είναι ένας Δρόμος χωρίς αρχή και τέλος... Γιατί...
ʼʼΣα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις, αν μέν' η σκέψης σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησης το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωία να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους· να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά, και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις, σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους, και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής, όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά· σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας, να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου. Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει· και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί, πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο. Άλλο δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.ʼʼ
Χαλάρωσε λοιπόν Ρήγισσα και απόλαυσε το ωραίο ταξίδι. Θέλουμε να πιστεύουμε πως κι εμείς σαν τον Καστανιέντα, ακολουθούμε ένα δρόμο με Καρδιά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Το πρόσωπο του νερού
«Ο Dr. Masaru Emoto επιχειρεί κάτι που μέχρι σήμερα φαινόταν αδιανόητο: να αποδείξει ότι το νερό είναι μια ζωντανή οντότητα που ανταποκρίνεται συνειδητά, όχι μόνο στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, αλλά και στις ανθρώπινες ψυχικές ενέργειες (...). Ποιες είναι οι μουσικές προτιμήσεις του νερού; Πώς αντιδρά όταν του μιλήσουμε με αγάπη; Πώς ανταποκρίνεται στις σκέψεις και στις προθέσεις μας; Πόσο υποφέρει το νερό από τη ρύπανση του περιβάλλοντος; Και ποια διαφορετικά πρόσωπα εμφανίζει στην πόλη ή την ύπαιθρο; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα στα οποία απαντά αυτό το εκπληκτικό και ανατρεπτικό βιβλίο, που ανοίγει νέους δρόμους για την ανθρώπινη συνειδητότητα και μας καλεί να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας απέναντι στο περιβάλλον, πριν να είναι πολύ αργά...».
Ο συγγραφέας εξηγεί πώς άρχισε τα πειράματά του, για να αποδείξει ότι στους κρυστάλλους του νερού απεικονίζεται το πρόσωπό του: «Οι κρύσταλλοι είναι μια στερεά ουσία, της οποίας τα άτομα και τα μόρια εμφανίζουν μια δομημένη διάταξη (...). Έκανα λοιπόν μια υπόθεση:
Αν κρυσταλλώσουμε ένα μόριο καθαρού νερού, αυτό θα σχηματίσει ένα φωτεινό και καθαρό κρύσταλλο. Τότε, με αυτό το σκεπτικό, το ρυπασμένο νερό δεν θα πρέπει να παράγει όμορφους κρυστάλλους (...).
»Έπρεπε να καταψύξω κάθε δείγμα νερού. Μετά, πριν λιώσουν, έπρεπε να τοποθετήσω αυτούς τους εύθραυστους κρυστάλλους στο μικροσκόπιο, για να φωτογραφηθούν με μια εξαιρετικά μεγάλης ταχύτητας μηχανή (...). Οι εικόνες των κρυστάλλων του νερού εκφράζουν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το δείγμα τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα της δειγματοληψίας».
Διαπίστωσε ο Masaru Emoto ότι το καθαρό, το υγιές νερό έχει και όμορφο πρόσωπο, δηλαδή ο κρύσταλλός του είναι ένα συμμετρικό εξάγωνο, χωρίς κενά και ραγίσματα. Προχώρησε, όμως, ακόμη πιο πέρα τα πειράματά του, εκθέτοντας τα δείγματα του νερού σε επαναλαμβανόμενα οπτικά και ηχητικά ερεθίσματα για μεγάλο διάστημα.
Είδε έτσι ότι το νερό αλλάζει πρόσωπο, ανάλογα με το πως νιώθει, ο κρύσταλλός του ασχημαίνει, καταστρέφεται η συμμετρία του και παραμορφώνεται, όταν το ερέθισμα είναι ενοχλητικό, ενώ όταν το ερέθισμα είναι ευχάριστο, τότε ο κρύσταλλος τείνει προς την τελειότητα, διατηρώντας πάντα τη μοναδικότητά του. Καταλαβαίνει και αισθάνεται το νερό, βλέπει και ακούει, αντιδρά και εκφράζεται!
Τονίζω πως οι μέθοδοι του Dr Emoto έχουν αμφισβητηθεί ευρέως από την επιστημονική κοινότητα, παρ' ολ' αυτά, τα αποτελέσματα της έρευνάς του αν μη τι άλλο έχουν εικαστική αξία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Δηλαδή σου δείχνουν κατά κάποιο τρόπο την πιθανή έκβαση ενός ζητήματος, εαν ο τρόπος που το αντιμετωπίζεις και το σκεπτικό σου, συνεχίσει να παραμένει το ίδιο με αυτό που ακολουθείς κατά τη στιγμή που θέτεις το ερώτημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αρχική Δημοσίευση από Isiliel @ 06-06-07:Σε τι χρησιμεύουν όλα αυτά? Μα σε τίποτα! ...Ή σε όλα!
Σε τι χρησιμεύουν τα παραμύθια, η τέχνη η ποίηση? Σε τίποτα και σε όλα...
Οι κάρτες έχουν να μας διηγηθούν ένα όμορφο παραμύθι. Ίσως ένα από τα αρχαιότερα παραμύθια του κόσμου. Αν θέλουμε να το ακούσουμε, να το πιστέψουμε ή να το απορρίψουμε αυτό είναι στην ελεύθερη κρίση του καθενός μας.
Αν η ζωή είναι ένα παραμύθι, οι ταρώ είναι η εικονογράφισή του.
Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με τις Ταρώ. Εύχομαι να ήταν για όλους τους συνταξιδιώτες εποικοδομητικό και ενδιαφέρον, όπως ήταν και για μένα.
Να εύχεστε να 'ναι μακρύς ο δρόμος...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Γι' αυτό και πιστεύω πως τα Ταρώ είναι αλληλένδετα με τη ζωή. Γι' αυτό και δεν πιστεύω μόνο στη μαντική τους ικανότητα αλλά και στην μυητική.
-------------------------------------------
EDIT: Μια πολύ χαρακτηριστική, εύγλωττη και τραγικά επικίνδυνη περίπτωση που το μυαλό παίζει άσχημα παιχνίδια, είναι αυτή της Νευρικής Ανορεξίας. Κανένας ιός ή ασθένεια δεν προκαλεί τη νευρική ανορεξία, παρά το ίδιο το ανθρώπινο μυαλό!
Σκεφτείτε ότι τα άτομα που πάσχουν από ΝΑ φτάνουν σε σημείο να πηγαίνουν ενάντια στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης το οποίο μας προστατεύει από καταστάσεις που απειλούν τη ζωή. Μισούν σταδιακά το φαγητό και βλέπουν στον καθρέφτη τους μια εικόνα εξωπραγματική που όμως μέσα στο νου τους είναι πέρα για πέρα αληθινή!!...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η μόνη πραγματική αξία αυτού του πόστ, είναι ότι αποτελεί βίωμα όχι μόνο δικό μου, αλλά κάθε ανθρώπου.
Προσωπικά (όπως έχω αναφέρει στις αρχές αυτού του thread) βοηθήθηκα όταν άρχισα να βλέπω τον εαυτό μου και αυτά που του συνέβαιναν με λιγότερη..."σοβαρότητα".
Όσο σκεφτόμουν: "γιατί να είμαι τόσο άτυχη;", "γιατί όλα να συμβαίνουν σε μένα;" όλες μου οι σκέψεις ενίσχυαν αυτήν την κατάσταση και την έκαναν να μοιάζει ανυπέρβλητη στα μάτια μου. Ένιωθα σαν να βρισκόμουν μέσα σε ένα κλειστό δωμάτιο, χωρίς παράθυρα και είσοδο και προσπαθούσα μάταια να βγω.
Αδιέξοδο...!
Αν καταφέρει κανείς να κοιτάξει τις καταστάσεις αποστασιοποιημένος, συνειδητοποιεί το μάταιον του πράγματος και πως αυτά που του συμβαίνουν δεν είναι αυτός ο ίδιος. Αυτός είναι κάτι άλλο, αιώνιο και άτρωτο αν θες, πολύ διαφορετικό από οποιοδήποτε γεγονός. Βρισκόμουν ήδη έξω από το κλειστό δωμάτιο και κοπάναγα το κεφάλι μου στον εξωτερικό τοίχο προσπαθώντας...να βγω, πράγμα ανόητο!
Όσο επιτρέπει κανείς στους Διαβόλους της Σκόνης να τον στροβιλίζουν μαζί τους, ζαλίζεται, χάνει τον προσανατολισμό του και ...χάνεται. Όταν όμως καταφέρει να βγει έξω από τις καταστάσεις και να τις κοιτάξει σαν ταινία στην τηλεόραση, συνειδητοποιεί πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από..."σκόνη" που επιρρεάζει την καθαρότητα της "όρασής" και της αντίληψής του. Όταν η σκόνη καταλαγιάσει, όταν το μυαλό σωπάσει, οι λύσεις ξεπηδούν αβίαστα και συνήθως τις δίνει η ίδια η ζωή (ή μήπως η δική μας αλληλεπίδραση μαζί της; Η ίδια που δημιουργεί και τις άτοπες σκέψεις; ) με ...μαγικό τρόπο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Όλοι έχουμε συναντηθεί με τους «Διαβόλους της Σκόνης».
Είναι εκείνες οι στιγμές που η λογική γίνεται παραλογισμός και οι σκέψεις μας στροβιλίζονται μέσα στο νου μας χωρίς αρχή και τέλος, δίνοντας μας την ψευδαίσθηση ότι όσα σκεφτόμαστε είναι απόλυτα λογικά και υπαρκτά.
Όσο περισσότερο τα σκεπτόμαστε, τόσο περισσότερο θεριεύουν, μέχρι που μας κατακλύζουν και μας κάνουν να χάνουμε την ψυχραιμία μας, τον ύπνο μας, την εμπιστοσύνη μας... Ένας αθώος φόβος γίνεται εμμονή, μια δυσκολία μας ρίχνει σε κατάθλιψη ή μια άτυχη κίνηση προκαλεί τη δυσπιστία μας.
Η σκόνη που σηκώνουν οι στρόβιλοι των σκέψεων ενισχύει το Εγώ και μας απομακρύνει από κάθε προσπάθεια αυτογνωσίας.
Έτσι ζωντανεύουν οι Διάβολοι της Σκόνης και όσο τους θρέφουμε με στείρες σκέψεις τόσο μεγαλώνουν και αποκτούν υπόσταση πραγματική. Μας παγιδεύουν μέσα στις ίδιες μας τις σκέψεις που μόνοι μας κατασκευάζουμε και μέσα τους αισθανόμαστε ασφαλείς και μας «κατασπαράζουν»...
Ο μόνος τρόπος να ξεφύγει κανείς από αυτούς τους ατέρμονους νοητικούς κύκλους, είναι να ανακαλύψει το σταμάτημα του προσωπικού διαλόγου και τη δύναμη της Εσωτερικής Σιωπής. Μόνον όταν το μυαλό καθαρίσει από τους στρόβιλους της Σκόνης του Χόρονζον μπορεί να αντικρίσει κανείς την αλήθεια και να περάσει πέρα από την Άβυσσο αναζητώντας τη γνώση...
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Μάνια σ'ευχαριστώ! Μακάρι να μας ακολουθήσεις στο ταξίδι μας και παρακάτω...
Επιτρέψτε μου να καταθέσω εδώ την υπογραφή μου, μια που για μένα αποτελεί κομμάτι του δρόμου:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Τεχνητός Dust Devil στο Ontario Science Center (Δαίμων του Εργαστηρίου):
Ένας Dust Devil μπορεί να πάρει πολλές μορφές...:
Δείτε πόσο ψηλά φτάνει αυτός ο Ανεμοστρόβιλος, παρόλη όμως την επιβλητικότητά του, είναι ταυτόχρονα και ασήμαντος, αφού οι άνθρωποι στέκονται στο κέντρο του αμέριμνοι και τον παρατηρούν:
Κι όμως, ένας Ανεμοστρόβιλος μέσα σε ένα πάρκινγκ στην πόλη:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Άβυσσος είναι η πνευματική Έρημος που πρέπει να διασχίσει ο μαθητευόμενος ώστε να αποκτήσει βαθιά Aυτογνωσία. Είναι το χάσμα ανάμεσα στον εκδηλωμένο κόσμο των φαινομένων και στη νοητή πηγή του. Λίγο ως πολύ αντιστοιχεί στο κενό της σκέψης, μεταξύ του Πραγματικού που είναι ιδεατό και στο Πλασματικό που είναι εκδηλωμένο. Στην Άβυσσο όλα τα πράγματα υπάρχουν ως σύνολο, αλλά χωρίς να έχουν κανένα απολύτως νόημα, αφού τους λείπει το υπόστρωμα της Πνευματικής Πραγματικότητας. Αποτελούν προβολές χωρίς Νόμο (ο Νόμος στη φιλοσοφία του Θελήματος, είναι η Αγάπη – Love is the Law), άρα είναι Παρανοϊκές Παραισθήσεις. Εφʼ όσον η Άβυσσος είναι η «αποθήκη» κάθε φαινομένου, είναι και η πηγή κάθε εντύπωσης.
Η Άβυσσος κατοικείται από τον Choronzon, που αποτελεί και το τελευταίο της εμπόδιο και αντιπροσωπεύει εκείνα τα κομμάτια μας που είναι απρόθυμα ή ανίκανα να ενωθούν με το Θείο.
Αν ο μαθητευόμενος είναι σωστά προετοιμασμένος ,τότε ο Choronzon θα γίνει μόνον η αιτία για να σπάσει τη σκοτεινή πλευρά του Εγώ του, πράγμα που θα του επιτρέψει να προχωρήσει πέρα από την Άβυσσο. Χωρίς προετοιμασία, ο άτυχος ταξιδιώτης είναι καταδικασμένος να αφανιστεί.
Αυτός θεωρώ πως είναι και ο ρόλος του Ερημίτη. Να μας προετοιμάσει να διασχίσουμε τη δική μας Έρημο με τα κατάλληλα εφόδια.
Ας θυμηθούμε το γνωμικό του Έρημίτη:
Στο βιβλίο του, “Το Όραμα και η Φωνή”, ο Crowley περιγράφει τον Choronzon ως εξής:Είμαι Αναζητητής, Αναζητώ την αυτογνωσία και την αυτο-εξέλιξη. Ξέρω πότε είναι απαραίτητο να αποσυρθώ από τον πολυάσχολο κόσμο γύρω μου. Ξέρω πότε είναι σημαντικό να επιστρέψω στον κόσμο ώστε να αλληλεπιδράσω με τους γύρω μου. Είμαι Οδηγός, είμαι Δάσκαλος, είμαι Θεραπευτής. Κρατώ το Φανό μου ψηλά, έτσι ώστε να βλέπω το δρόμο αλλά και για να μπορούν όσοι θέλουν να με ακολουθήσουν.
"Το όνομα του κατοίκου της Αβύσσου είναι Choronzon αλλά δεν είναι αληθινή οντότητα.
Η Άβυσσος, είναι έρημη από ζωή. Είναι γεμάτη με κάθε δυνατή μορφή, έκαστη εξίσου μάταιη γιʼ αυτό και δια-βολική, με τη μόνη πραγματική έννοια της λέξης, δηλαδή ασήμαντη αλλά ολέθρια, τόσο, ώστε να επιθυμεί διακαώς να πραγματωθεί.
Αυτές οι μορφές περιδινίζονται ανόητα μέσα σε τυχαίους σωρούς, όπως οι δίνες της άμμου στην Έρημο, (Dust Devils) και καθεμία σε τυχαία συσσομάτωση διεκδικεί για τον εαυτό της να γίνει αντιληπτή ως υπαρκτή οντότητα. «Εγώ είμαι Εγώ» βοά ο Άρχοντας της Αβύσσου, παρόλο που γνωρίζει πως τα στοιχεία του δεν έχουν συνοχή και με την παραμικρή αναταραχή, η πλάνη διαλύεται, όπως ακριβώς ένας καβαλάρης στην Έρημο, που περνά μέσα από έναν ανεμοστρόβιλο και τον διασκορπίζει”.
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Όσο αφορά τον Αιώνα, είναι η κάρτα με τον αριθμό: ΧΧ (20) ή αλλιώς η Τελευταία Κρίση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σας παραθέτω ένα ποίημα του Crowley σε δική μου μετάφραση, που όπως αναφέρει στα σχόλια σχετίζεται με τον Ερημίτη, από την ποιητική του συλλογή «Το βιβλίο των Ψεμμάτων» :
Σημείωση του Crowley για το ανωτέρω ποίημα:
Το Σύμπαν είναι παρανοϊκό• ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος είναι μια αυταπάτη ή έτσι μοιάζει μέσα στην Άβυσσο, η οποία έτσι αναγνωρίζεται ως συνείδηση, οι πολλοί ή και τα δύο, αλλά μέσα σʼαυτό υπάρχει μια μυστική ενότητα που αγαλιά. Αυτή η ενότητα είναι πολύ πέρα από κάθε σύλληψη.
«Δεν υπάρχει Σιγή σʼ αυτή την Άβυσσο» ...
Ο Ώρος, γιος της Ίσιδας και του Όσιρι σε παιδική ηλικία συμβόλιζε τον νεογέννητο Ήλιο, που ανέτειλε κάθε πρωί. Όταν τα ελληνικά στρατεύματα του Μέγα Αλέξανδρου κατέλαβαν την Αίγυπτο οι Έλληνες ταύτισαν τον Αρποκράτη με τη σιωπή εξʼ αιτίας των απεικονίσεών του.
Ο Αρποκράτης από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. (2 αιώνας π.χ.)
Στο παρόν αγαλμάτιο εικονίζεται ως παιδί στην ηλικία της αθωότητας, με μακριά μαλλιά και στεφάνι από φύλλα κισσού και λουλούδια. Στηρίζεται με τον αγκώνα σε δένδρο, το οποίο καλύπτεται από το ιμάτιο που του πέφτει από τον ώμο. Στο αριστερό του χέρι κρατά κέρας αφθονίας, γεμάτο με καρπούς. Με το δεξί του χέρι κάνει τη χειρονομία που επιβάλλει τη σιωπή στους μυημένους. Το γεγονός ερμηνεύθηκε από του Έλληνες ως πρόσκληση σε σιγή και περίσκεψη.
Ο Αρποκράτης, συναντάται στις κάρτες του Τρελού (Μηδέν) αλλά του Αιώνα (ΧΧ). Η σύνδεσή του με τον Τρελό είναι προφανής αφού και οι δύο είναι σύμβολα αθωότητας. Στην κάρτα του Αιώνα, που θα συναντήσουμε παρακάτω, ο Αρποκράτης βρίσκεται στο μέσον της κάρτας αποτελώντας τη βασική μορφή που την κοσμεί.
Η Σιγή είναι η Ισορροπία της Τελειότητας. Είναι η τέταρτη δύναμη της Σφίγγας, μετά τη Γνώση, τη Θέληση και την Τόλμη.
Για να επιτύχει ο άνθρωπος σε κάθε έγχειρημά του θα πρέπει να γνωρίζει τι πρέπει να γίνει, να θέλει να το κάνει, να το τολμήσει και να παραμείνει σιωπηλός με οξυδέρκεια.
Επίσης, για να μπορεί ο άνθρωπος να ΤΟΛΜΗΣΕΙ θα πρέπει να ΓΝΩΡΙΖΕΙ. Για να ικανοποιήσει τη ΘΕΛΗΣΗ του θα πρέπει να ΤΟΛΜΗΣΕΙ και για να έχει τον έλεγχο του εγώ και της ΘΕΛΗΣΗΣ του, θα πρέπει να παραμείνει ΣΙΩΠΗΛΟΣ.
Όταν κάποιος δε γνωρίζει θα πρέπει να έχει τη θέληση να μάθει.
Όταν άλλωστε δε γνωρίζει είναι ανόητο να τολμήσει, αλλά είναι πάντα σοφό να μείνει σιωπηλός.
Ο άνθρωπος είναι σαν τη Σφίγγα. Και οι δύο αποτελούνται από τα τέσσερα στοιχεία, αλλά στον άνθρωπο υπάρχουν σε διαφορετικές αναλογίες και δεν είναι ισορροπημένα, ενώ στη Σφίγγα τα στοιχεία ισορροπούνται και συνεργάζονται. Η Σφίγγα αντιπροσωπεύει τον τελειοποιημένο άνθρωπο, το Μάγο. Οι τέσσερις δυνάμεις της Σφίγγας είναι "οι τέσσερις λέξεις του Μάγου," οι "τέσσερις αναπόφευκτοι όροι" που φέρνουν το άτομο στην κατάσταση της τελειότητας και της ισορροπίας που συμβολίζονται από αυτήν.
Οι τεσσερις δυνάμεις της Σφίγγας αντιστοιχούν στα τέσσερα Κέρουμπ, σε τέσσερα ζώδια αλλά και στα τέσσερα στοιχεία ως εξής:
Γνώση – Ανθρωπος – Υδροχόος - Αέρας
Θέληση – Ταύρος – Ταύρος (ζώδιο) - Γη
Τόλμη – Λιοντάρι – Λέων – Φωτιά
Σιγή – Αετός – Σκορπιός – Νερό
Η Αρχαία Επίδαυρος χρησίμευε και ως τόπος λατρείας αιγυπτιακών Θεοτήτων, όπως διαφαίνεται από νεότερα ευρήματα! Μέχρι πρόσφατα πιστευόταν πως ένα Ιερό της περιόδου του 2ου μ.Χ.αιώνα, ήταν η στοά ή η παλαίστρα ενός ναού που ήταν αφιερωμένος στον Ασκληπιό, τον Απόλλωνα και την Υγεία. Σύμφωνα όμως με τις νέες αποκαλύψεις, οι θεότητες αυτές ήταν ταυτισμένες με τους Αιγύπτιους θεούς Όσιρις, Ίσις και Αρποκράτης και το κτήριο που είχε ανακαλυφθεί το 1982, χρησίμευε τελικά ως τόπος λατρείας τους. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι επιστήμονες ύστερα από εργασίες συντήρησης που ξεκίνησαν το 1999 και είχαν ως αποτέλεσμα την ανάδειξη ενός αιγυπτιακού ιερού, που βρίσκεται στα βόρεια του προπύλου του Γυμνασίου που αποτελούσε τμήμα του αρχαίου Ιερού του Μαλεάτα.
Στην αρχαία Ελλάδα οι πρόγονοί μας δίδασκαν τη Σιγή ως ύψιστη αρετή.
Λέγεται ότι ο Πυθαγόρας επέβαλε στους μαθητές του Σιγή, επί τέσσερα χρόνια. Τους απαγόρευε όχι μόνο την ομιλία, αλλά και κάθε είδους ερώτηση, με ποινή την αποβολή απ΄τη σχολή του.
Με αυτό τον τρόπο τους εξασκούσε στην Αυτοκυριαρχία στην Αυτοεπιβολή, στην Αυτοενδοσκόπηση, στην Αυτογνωσία, την Αυτοσυγκέντρωση αλλά και τη Θεληματική χρήση του νου και της δυναμικότητας του Εγώ.
Ο Ιπποκράτης έλεγε «Σιγήν ου μόνον άδιψον, αλλά και άλυπον και ανώδυνον» (Η σιγή όχι μόνο δεν προκαλεί την επιθυμία, αλλά επίσης δεν φέρνει στεναχώριες, πίκρες και πόνους).
Ο Σιμωνίδης πάλι διδάσκει: «Λαλήσας μεν πολλάκις μετανόησε, σιωπήσας δε ουδέποτε».
"Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοις ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς" γράφει ο Ματθαίος. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι, ό,τι δεν κατανοούν το δαιμονοποιούν, το παρανοούν, το παραποιούν και το παρεξηγούν.
Εκτός των άλλων όμως η Σιγή αφήνει το πνεύμα ελεύθερο και αδέσμευτο να πετά στα αιθέρια ύψη και να επινοεί και να συλλαμβάνει λεπτότατα διανοήματα. Οι μεγάλες εμπνεύσεις και οι διαυγείς ενοραματισμοί πετυχαίνονται σε στιγμές απόλυτης Σιγής.
Θα μπορούσαμε να πούμε οτι και το να σκεφτούμε για τη Σιγή αποτελεί λάθος, γιατί η φύση της είναι Αγνή Ύπαρξη, δηλαδή Ανυπαρξία, με αποτέλεσμα να βρίσκεται πέρα από κάθε σκέψη ή διαίσθηση.
Πηγές:
[1] [2]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Ίσως εκείνος που στην εποχή μας μπορεί να απαρνηθεί παντελώς, το Χρήμα;;;
Θέλεις να πεις η απληστία των Ανθρώπων και όχι το Χρήμα.
Και πριν δημιουργηθεί το χρήμα σε όλες τις κοινωνίες είχε παρατηρηθεί ότι κάποιοι μάζευαν όσο το δυνατών μεγαλύτερες ποσότητες από διάφορα αγαθά που είχαν μεγάλη αξία για την συγκεκριμένη κοινωνία.
Όποτε είναι άδικο να κατηγορούμε το χρήμα, πόσο μάλλον για την αμφισβήτηση της δύναμης των συμβόλων που όπως ανέφερε και ο Great Chaos, και με την χρήση παραδειγμάτων, η δύναμη αυτή είναι ισχυρή ακόμη και σήμερα
Φαντάζομαι ότι ο Νωέας αναφέρεται στο χρήμα ως σύμβολο με ότι συνεπάγεται αυτό. Για άλλους είναι σύμβολο ισχύος, για άλλους δύναμης, κύρους, εξουσίας και για άλλους περιγράφει έννοιες όπως η ασφάλεια και η άνεση.
Πάντως δεν νομίζω πως μίλάει απαξιωτικά για το χρήμα. Αυτό που είπε, είναι πως αν κάποιος μπορεί να απαρνηθεί εντελώς το ισχυρότερο σύμβολο της εποχής μας (δλδ. το Χρήμα), τότε ίσως να μπορεί να αμφισβητήσει και τη δύναμη των συμβόλων. Ποιός όμως μπορεί να ζήσει χωρίς καθόλου χρήματα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Ο Γηραιός άνδρας συμβολίζει το αναπόφευκτο πέρασμα του χρόνου με τις καταστροφικές όσο και τις επικοδομητικές συνέπειές του. Το γερασμένο κορμί του μας υπενθυμίζει ότι ο Χρόνος καταβροχθίζει τα πάντα και όπως η άμμος στην κλεψύδρα η φυσική ζωτικότητα σταδιακά εξαντλείται και η ζωή έχει πεπερασμένη διάρκεια γιʼ αυτό και δε θα πρέπει να τη σπαταλά κανείς άσκοπα.
Ωστόσο, όπως η κλεψύδρα αναστρέφεται, έτσι ένας νέος κύκλος ζωής είναι ικανός να ανανεώσει την πηγή της φυσικής ζωτικότητας.
Επίσης, το άνω και κάτω δοχείο αντιπροσωπεύουν τον Ουρανό και τη Γη και η άμμος ή το υγρό που έχει μέσα, αντιπροσωπεύουν την κάθοδο του πνεύματος μέσα στην ύλη.
Ο Χρόνος βέβαια, δεν είναι μονάχα καταστροφικός! Το δώρο του χρόνου είναι η σοφία και η γνώση που αποκτάται μέσω των εμπειριών. Η λευκή του γενειάδα, του έχει προσδώσει μια νέα αγνότητα και αθωότητα.
Η λέξη "χρόνος" είναι πανάρχαια και άλλοτε είναι ταυτισμένη με την αρχή του κόσμου, όπως την αναφέρουν οι ορφικοί και άλλοτε εμφανίζεται σαν θεότητα, η οποία ποτέ δεν σταματά να κινείται και η οποία απεικονίζεται με φτερά στις ωμοπλάτες. Σε μερικές σειρές καρτών είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο Χρόνος/Ερημίτης εικονίζεται με φτερά (time flies).
Ο Χρόνος απασχόλησε και τους φιλοσόφους, όπως τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα. Μάλιστα ο Αριστοτέλης λέει ότι: «ο χρόνος αριθμός εστί κινήσεως κατά το πρότερον και ύστερον». Οι λέξεις πρότερον και ύστερον δεν θαʼχαν κανένα νόημα αν η έννοια του χρόνου δεν ήταν υπαρκτή και κατανοητή και τότε όλα θα βρισκόταν σε μία αέναη κίνηση, στην οποία ούτε κατάσταση ούτε γεγονός θα μπορούσε να δώσει το στίγμα του στη συλλογιστική συνέχεια των ανθρώπων. Κι έτσι, ενώ ο χρόνος φαίνεται ναʼ ναι μια μονάδα μέτρησης, που διευκολύνει τον άνθρωπο να προγραμματίζει τελικά έχει άμεση σχέση με τη μνήμη, η οποία έχει θεμελιώδη σημασία για την έννοια του χρόνου. Η γνώση ότι ένα γεγονός προηγήθηκε ενός άλλου συνήθως προέρχεται από τη θύμηση ότι το πρώτο είναι λιγότερο έντονο από το δεύτερο. Μια λαϊκή παροιμία λέει ότι «ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός» και σʼ αυτή την περίπτωση ο χρόνος γίνεται το μέσον ταξινόμησης των συναισθημάτων. Ο Καντ θεωρεί ότι η έννοια του χρόνου είναι έμφυτη στον άνθρωπο και παρεμβαίνει τόσο στο συνειδησιακό επίπεδο όσο και στο ψυχολογικό. Τελικά ενώ ο χρόνος είναι μονάδα μέτρησης αποτελεί και μονάδα ποιότητας, κάτι που συναντάμε σε πολύ λίγα σύμβολα, όπως είναι τα γράμματα και οι αριθμοί.
https://astro.eportal.gr/v5/news/arithmologia/18510oz_2007110318510.php3
Στο βιβλίο του Carl Jung, "Memories, Dreams, Reflections" συναντάμε επίσης το εξής ενδιαφέρον απόσπασμα:
Έβλεπα στη φυσική επιφάνεια της πέτρας, έναν μικρό κύκλο, σαν μάτι που με κοιτούσε. Το σκάλισα στην πέτρα και στο μέσον του έφτιαξα ένα μικρό ανθρωπάκι. Αυτό αντιστοιχεί στη μικρή φιγούρα του εαυτού, που βλέπει κανείς στην κόρη του ματιού, κάποιου άλλου ανθρώπου. Ένα είδος Kabir (?) ή τον Τελεσφόρο* του Ασκληπιού. Τα αρχαία αγάλματα τον εικονίζουν να φορά μανδύα με κουκούλα και να βαστά ένα φανό. Την ίδια στιγμή είναι ο οδηγός του δρόμου. Του αφιέρωσα μερικά λόγια που μου ήρθαν στο μυαλό καθώς εργαζόμουν. Η επιγραφή είναι στα Ελληνικά. Η μετάφραση λέει: Ο Χρόνος είναι ένα παιδί-που παίζει σαν παιδί- ένα επιτραπέζιο-το βασίλειο του παιδιού. Αυτός είναι ο Τελεσφόρος που περιπλανάται στις σκοτεινές περιοχές του κόσμου και λάμπει σαν άστρο μέσα από τα βάθη. Δείχνει το δρόμο προς τις πύλες του Ήλιου και τη χώρα των ονείρων.
Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση των Ταρώ από τον Carl Jung μπορεί να βρει κανείς εδώ: https://www.schuelers.com/chaos/chaos7.htm (δυστυχώς στα Αγγλικά).
Και φυσικά μην ξεχνάτε ότι το "παιχνίδι" μας συνεχίζεται!!!!
Μπορείτε να σκεφτείτε ιστορικές ή άλλες προσωπικότητες που να ομοιάζουν με τον Ερημίτη; (Όπως ο Σωκράτης και ο Διογένης που αναφέρθηκαν).
Υ.Γ. Φυσικά δεν υπάρχουν σωστές και λάθος απαντήσεις και κάθε άποψη είναι καλοδεχούμενη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Μπορείτε να σκεφτείτε ιστορικές ή άλλες προσωπικότητες που να ομοιάζουν με τον Ερημίτη; (Όπως ο Σωκράτης και ο Διογένης που αναφέρθηκαν).
Υ.Γ. Φυσικά δεν υπάρχουν σωστές και λάθος απαντήσεις και κάθε άποψη είναι καλοδεχούμενη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Διδάσκοντας ότι σοφός είναι εκείνος που ξέρει να ζει απλά και φυσικά και ν' αδιαφορεί για τα πλούτη, τριγύριζε στους δρόμους ξένοιαστος, φορώντας τον κουρελιασμένο του χιτώνα που λεγόταν τρίβωνας, ένα ραβδί και κυλώντας μαζί του ένα πιθάρι που μέσα σ' αυτό κοιμόταν.
Επειδή δεν ήταν ευχαριστημένος από τους ανθρώπους, γιατί δεν τους έβρισκε τέλειους, άναψε κάποτε μέρα - μεσημέρι ένα φανάρι και γύριζε στους δρόμους ψάχνοντας. Και όταν κάποιος τον ρώτησε: "Τι ψάχνεις Διογένη να βρεις;", απάντησε: "Άνθρωπο ζητώ".
Ο Διογένης επεδίωκε ριζική μεταβολή και μεταμόρφωση της ανθρώπινης κοινωνίας και της διεφθαρμένης ανθρώπινης φύσεως. Οι άνθρωποι – έλεγε – έχουν πλασθεί από τη φύση με ευγενές μέταλλο, που το ενόθευσαν όμως οι περιστάσεις. Γιʼ αυτό, πρέπει να αναχωνευθεί και να ξαναχαραχθεί, για να ξαναγίνει ο άνθρωπος εικόνα του Θεού. Ο σκοπός αυτός επιτυγχάνεται με τη σωκρατική μέθοδο δια της γνώσεως. Ο άνθρωπος πρέπει να σπουδάσει τον εαυτό του και να κατανοήσει την ανθρώπινη φύση. Έτσι ο άνθρωπος θα αποκτήσει την ύψιστη ευδαιμονία. Κυρίως εξαίρει την αναγκαιότητα της επιστροφής του ανθρώπου στη φύση, όπως αργότερα ο Ρουσσώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Δήμητρα και Περσεφόνη
Διάλεξα τους ομηρικούς και τους Ορφικούς μύθους πρώτα από όλα, για να σας μιλήσω για τη δημιουργία του κόσμου.
Ο Όμηρος λοιπόν μας λέει, ότι οι Θεοί και όλα τα πλάσματα της γης, προήλθαν από το ρεύμα του Ωκεανού που περιζώνει τον κόσμο, και ότι η Τηθύς ήταν η μητέρα όλων των παιδιών του.
Οι Ορφικοί μύθοι πάλι λένε , πως ο Άνεμος ξελόγιασε τη μαυροφτέρουγη Νύχτα, τη θεά που ακόμα και ο Δίας σεβόταν και αυτή τότε γέννησε ένα ασημένιο αυγό μέσα στους κόλπους του σκότους και ότι από αυτό το αυγό βγήκε ο Έρωτας και έβαλε σε κίνηση το Σύμπαν.
Ο Έρωτας είχε διπλό φύλο, χρυσά φτερά και τέσσερα κεφάλια και εκείνη, η Νύχτα, ζούσε μαζί του σε ένα σπήλαιο προβάλλοντας η ίδια σαν τριάδα, δηλαδή σαν Νύχτα, σαν Τάξη και σαν Δικαιοσύνη. Και ο Έρωτας δημιούργησε τη γη, τον ουρανό, τον ήλιο και τη σελήνη" (Ρομπερτ Γκρειβς ).
Διάλεξα να μιλήσω για τη Δήμητρα και την Περσεφόνη γιατί πιστεύω ότι μέσα σε αυτό το μύθο εμπεριέχονται όλα τα παραπάνω. Και όπως μας λέει ο Κακριδής, ο μύθος έχει μέσα του ένα κόσμο που άλλοτε είναι εν μέρει λογικός και άλλοτε είναι άλογος. Ο μύθος , λέει, δεν έγινε για να είναι αισθητικά ωραίος αλλά για να ανταποκρίνεται σε άλλες έξεις της συνείδησης. Απλώς μπορεί να είναι και ωραίοs.
Ο μύθος στον οποίο θα αναφερθώ είναι πολύ ωραίος, γιατί μέσα του περιέχει όλη τη διαδρομή του ανθρώπου, δηλαδή τη γέννηση και το θάνατο.
Και είναι αλήθεια πως το νήμα του κόσμου το κρατά ο Έρωτας και έπονται η τάξη και η δικαιοσύνη. Γιατί μέσα στη Νύχτα βρίσκεται το μυστικό του ανθρώπου, είναι αυτή η μαγική λειτουργία του σκοτεινού σημείου που δίδει τη κίνηση στο κόσμο, και όπως γνωρίζομε μέσα από το σκοτάδι ερχόμαστε και στο σκοτάδι πηγαίνουμε.
Από το σκοτάδι της Νύχτας, από το Έρεβος, βγήκε το πεπρωμένο, το γήρας, ο θάνατος, η εγκράτεια, ο ύπνος, τα όνειρα.
Η Δήμητρα, κόρη της Ρέας και του Κρόνου, Γη- Δα- Μήτηρ, Μητέρα Γη που κρύβει τα σπέρματα. Η λέξη Δα ήταν ένα πανάρχαιο όνομα για τη Γα- Γαία. Η Θεά αυτή λεγόταν Δα- μήτηρ ή Δα- μάτερ. Τη Δήμητρα την έλεγαν Θεσμοφόρο, γιατί έθετε τους θεσμούς, Λουσία και Ερυνία γιατί λούστηκε στο Λάδωνα για να της περάσει η οργή για τον Ποσειδώνα που τη βίασε. Την έλεγαν ακόμα Όμπνια που σημαίνει τροφή και ευδαιμονία.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης μας πληροφορεί ότι είναι η μόνη που μάζευε το άγριο σιτάρι από τη γη όταν οι άνθρωποι δεν το γνώριζαν και τους έδωσε τους νόμους για να μπορούν να είναι δίκαιοι.
Η Δήμητρα είναι η οργωμένη γη, η γόνιμη. Δε θεωρήθηκε κατάλληλη για σύζυγος, όπως η Ήρα και δεν είναι ισότιμη με το πνεύμα. Είναι η αθάνατη πηγή της ζωής, είναι μια θεά ειρηνική με καλοσύνη και φροντίδα. Είναι όμως και μια θεά που αν δεν έχει τον έλεγχο οργίζεται τόσο πολύ που οι Θεοί τη φοβούνται.
Η Δήμητρα, από τον αδελφό της Δία γέννησε την Κόρη που όταν την έκλεψε ο Άδης απέκτησε όνομα και ονομάστηκε Περσεφόνη γιατί μόνο τότε έγινε γυναίκα.
Περσεφόνη σημαίνει αυτή που φέρει το Φόνο, αυτή που φέρνει την καταστροφή.
Περσεφάττα είναι από το Πτέρσις και εφάπτω δηλαδή αυτή που ρίχνει τη καταστροφή.
Και πράγματι η απαγωγή της έφερε την καταστροφή στη γη, γιατί ο πόνος της μάνας της τη ξέρανε.
[...]
Και πήρε ο Άδης την Κόρη μαζί του μέσα στα Τάρταρα, ο Άδης ο γιος των Τιτάνων, του Κρόνου και της Ρέας.
Ο Άδης, Άιδης ή Αιδωνεύς, "σπίτι του Άιδου" λεγόταν ο κάτω κόσμος που αργότερα ονομάστηκε Άδης. Άις Αιδης θα πει πολύ πιθανόν αόρατος, σε αντίθεση με τον ήλιο που είναι ορατός. Και Αίδιος που σημαίνει αιώνιος. (Karl Kerenyi Η Μυθολογία των Ελλήνων σελ 2 1 8 ).
Είχε βγει από την κοιλιά της μητέρας του, βρέθηκε στο στομάχι του πατέρα του, μαζί με τα αδέλφια του, και μετά συμφώνησαν και πήρε το βασίλειο του Κάτω Κόσμου. Στο Έρεβος.
Εκεί στο Έρεβος έγινε το παλάτι του Άδη και της Περσεφόνης. Είναι η Υποχθόνια περιοχή που στη μυθική γλώσσα είναι το σύμβολο του υποσυνείδητου και ο άρχοντάς του είναι ο Πλούτωνας.
Εκεί οι σκιές ψυχές των νεκρών έφταναν είτε συνοδευμένες από τον Ερμή ή μόνες τους. Έφταναν στη πεδιάδα με τους ασφοδέλους που ήταν πάντα σκεπασμένη με πάχνη μουντή. Ποτάμια τη διαπερνούσαν. Ο Αχέροντας το ποτάμι χωρίς χαρά, η πηγή της Λήθης που ήταν δίπλα στο λευκό κυπαρίσσι και, εάν έπινες από το νερό της, ξέχναγες την ιστορία και τη ζωή σου.
Στην Ελληνική μυθολογία υπάρχει επίσης μία θεότητα που έχει το όνομα μιας ψυχολογικής λειτουργίας. Είναι η Μνημοσύνη και αυτή στο βασίλειο του Άδη, μια πηγή που τη σκίαζε μια άσπρη λεύκα, από όπου έπιναν οι μυημένες ψυχές, σύμφωνα με τα λίγα που γνωρίζουμε για τα Ελευσίνια μυστήρια. Η Μνημοσύνη, ήταν η μητέρα των Μουσών. Είναι η θεότητα που προστατεύει την ποιητική λειτουργία των ποιητών. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο ποιητής είναι ο αντιπρόσωπος της παιδικής μας ηλικίας, από την οποία θα βρούμε τη λύση των συγκρούσεών μας. Η Μνημοσύνη γνωρίζει, όπως μας λέει ο Ησίοδος, και τραγουδά τα περασμένα, τα τωρινά, και τα μελλούμενα. Είναι η ποιητική λειτουργία που τόσο μοιάζει με την Ψυχαναλυτική. Ο ποιητής είναι κυρίως το παρελθόν που είναι η αφετηρία του κόσμου.
Ο μύθος της Περσεφόνης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια συμβολική αναπαράσταση της περιπέτειας της εσωτερικής ζωής που, για να γνωρίσει, θα βυθιστεί στο πένθος, για να μπορέσει κατόπιν να ανθοφορήσει. Καθρεφτίζει τη δύναμη της αλλαγής. Γιατί οι άνθρωποι δε θα μπορέσουν να βιώσουν τις αλλαγές των εποχών αν δεν πενθήσουν. Μόνο έτσι θα αποκτήσουν παρελθόν. Και το παρελθόν είναι αναπόσπαστο μέρος του κόσμου.
[...]
Η Περσεφόνη φεύγοντας από την αγκαλιά της μητέρας της θα γνωρίσει τον έρωτα του Άδη και θα τον αγαπήσει, γιατί θα φάει τα σπόρια από το ρόδι που θα της δώσει για να είναι πια μετά από αυτό για πάντα δική του.
Το ρόδι είναι τροφή για τους νεκρούς. Η ροδιά, η ανεμώνα είχαν φυτρώσει από το αίμα του Άδωνη. Ο Άδης έδωσε στην Περσεφόνη, πριν φύγει για να συναντήσει τη μητέρα της, επτά σπόρους από το ρόδι και λέγεται ότι αυτοί οι σπόροι αντιπροσώπευαν τις επτά φάσεις της σελήνης, φάσεις που οι γεωργοί περιμένουν για να εμφανιστούν τα πρώτα βλαστάρια των καρπών.
[...]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Ο Ομηρικός Ύμνος «Εις Δήμητραν»
από τον Κέλσο το Φιλαλήθη
Κατά τον Ομηρικό Ύμνο, ο Άδης (Πλούτωνας) με τη συγκατάθεση του Δία άρπαξε την κόρη της Δήμητρας, την Περσεφόνη, κατά την στιγμή που αυτή συνοδεύονταν από τις Ωκεανίδες Νύμφες και έπαιζε και έδραττε άνθη από το Νύσσιον Πεδίον.
Η Δήμητρα άκουσε τις φωνές της αρπαζόμενης θυγατέρας και όρμησε μαινόμενη να την βρει. Επειδή όμως, κανείς δεν μπορούσε να της δώσει πληροφορίες, η Δήμητρα συνοδευόμενη από την Εκάτη, η οποία είχε ακούσει τις φωνές της Περσεφόνης επίσης, μετέβη στον γιο του Υπερίωνα, τον βασιλέα Ήλιο και τον παρεκάλεσε ως επόπτη των πάντων, να την πληροφορήσει τι απέγινε η θυγατέρα της.
Ο Ήλιος πράγματι, της είπε όλη την αλήθεια και η Δήμητρα οργίστηκε τόσο με τον Δία, ο οποίος επέτρεψε την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα, ώστε δεν επέστρεψε στον Όλυμπο, αλλά μεταμορφωμένη σε γριά, περιπλανιόνταν στις πόλεις και στους αγρούς, αγνοούμενη από όλους.
Μετά από την περιπλάνηση αυτή, έφθασε στην Ελευσίνα, όπου κάθισε κάτω από την σκιά μιας ελιάς, κοντά σε ένα πηγάδι, που βρισκόταν δίπλα στο Παρθένιο Φρέαρ (βλ. Αγέλαστος Πέτρα). Στο φρέαρ αυτό κατέφθασαν μετά από λίγο, για να αντλήσουν νερό, οι 4 θυγατέρες του βασιλέα της Ελευσίνας Κελεού, η Καλλιδίκη, η Κλεισιδίκη, η Δημώ και η Καλλιθόη, η μεγαλύτερη απʼ όλες, οι οποίες βλέποντας την γριά, τη ρώτησαν ποιά είναι, πότε ήλθε και γιατί έμενε δίπλα από το πηγάδι και δεν πήγαινε στην πόλη για να φιλοξενηθεί.
Η Δήμητρα αποκρίθηκε, ότι καταγόταν από την Κρήτη, ότι είχε αιχμαλωτισθεί από ληστές στο λιμάνι της Κνωσσού και ότι μετά από εννέα ημέρες κατάφερε να δραπε- τεύσει, μόλις το πλοίο των ληστών έφτασε στο Θωρικόν, όπου είχε προσορμίσει. Στη συνέχεια, παρακάλεσε τις τέσσερις κόρες, να την συστήσουν σε κάποια οικία, στην οποία να υπηρετεί κατά δύναμη και δήλωσε ότι ήταν σε κατάσταση να αναθρέψει και νεογνά παιδιά, αν κάποιος ήθελε να της εμπιστευθεί κάποιο τέτοιο.
Τα άκουσαν αυτά οι θυγατέρες του Κελεού και η ωραιότερη από αυτές, η Καλλιδίκη, της απαρίθμησε τους έξι (6) άρχοντες της πόλης, που ήταν οι: Κελεός, Δόλιχος, Εύμολπος, Πολύξενος, Δίοκλος και Τριπτόλεμος και όλες μαζί, την παρακάλεσαν να παραμείνει δίπλα από το πηγάδι, ώσπου να αναγγείλουν τις ειδήσεις στη μητέρα τους Μετάνειρα, η οποία ήταν πιθανό να τη δεχτεί στην υπηρεσία της και να της αναθέσει την ανατροφή του νεογέννητου παιδιού της Δημοφώντα. Πράγματι, η Δήμητρα περίμενε και μετά από λίγο, οι θυγατέρες του Κελεού επέστρεψαν τρέχοντας, για να την παραλάβουν.
Εκείνη τις ακολούθησε και εισήλθε στο σπίτι του πατέρα τους. Με την είσοδο της θεάς στο παλάτι, τα πάντα πλημμύρισαν από Φως. Αυτό το γεγονός ήταν, που έκανε τη Μετάνειρα, να δεχτεί τη θεά ως τροφό του Δημοφώντα.
Η Μετάνειρα καθόταν στον θρόνο της και μόλις αντίκρισε τη θεά, σηκώθηκε να της προσφέρει τη θέση της, πράγμα που η Δήμητρα αρνήθηκε.
Η Ιάμβη, η υπηρέτρια, της πρόσφερε τότε ένα σκαμνί σκεπασμένο με λευκή σαν ασήμι προβιά, για να καθίσει. Η περίλυπος μητέρα Δήμητρα αρνήθηκε να δεχτεί το πλήρες οίνου ποτήρι, το οποίο της πρόσφερε η Μετάνειρα, λέγονταν ότι δεν είναι επιτρεπτό σε αυτήν να πίνει κρασί. Τότε, τα αστεία της υπηρέτριας Ιάμβης κίνησαν το πρώτο μειδίαμα της μέχρι τότε αγέλαστης και άσιτης θεάς, η οποία παρακάλεσε να της δοθεί ο κυκεώνας, δηλαδή ένα ρόφημα, ένα ποτό το οποίο δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς περιείχε.
Με το ρόφημα αυτό, η θεά έπαψε την μακροχρόνια αποχή της από τροφή και ποτό και ανέλαβε την ανατροφή του νεαρού Δημοφώντα, τον οποίο όμως, μεγάλωνε ως να ήταν θεός! Δεν τον έτρεφε με γάλα, όπως τρέφονταν τα άλλα βρέφη, αλλά κάθε βράδυ το μύρωνε με αμβροσία και φυσώντας το με την αναπνοή της, το περνούσε πάνω από τη φωτιά, σα δαυλό, διότι είχε σκοπό να το καταστήσει αθάνατο.
Και πράγματι, το παιδί έφτασε να μοιάζει με θεό, πράγμα που είχε παραξενέψει τους γονείς του. Η μητέρα του ένα βράδυ, παρακολούθησε τη θεά και είδε έντρομη να βάζει το παιδί της στη φωτιά. Τρομαγμένη τότε φώναξε: “… Γιε μου, η ξένη αφήνει εσένα στη φωτιά να χαθείς και μένα να βυθιστώ στη θλίψη …”
Η θεά τότε, οργισμένη και θυμωμένη με τη Μετάνειρα, απάντησε με τα παρακάτω λόγια, που μάλλον, κρύβουν και το μυστικό των μυήσεων!
“… Άνθρωποι ανίδεοι και μωροί, τη μοίρα που σας πέφτει καλή και αν είναι ή κακή,
δεν τη μαντεύετε!
Και συ πολύ παραπλανήθηκες με την αστοχασιά σου.
Δόξα θα χάριζα άφθαρτη στο λατρεμένο σου το γιο,
αθάνατο και αγέραστο θα σου τον είχα κάνει.
ΝΑΙ! Μα τον όρκο των θεών, ταʼ αμάλαγο, άτεγκτο νερό της Στύγας!
Αλλά τώρα πια, του θανάτου τη μοίρα να τη γλιτώσει δε μπορεί στʼ αλήθεια.
Μα θα του δοθεί άφθαρτη δόξα και τιμές, αφού στα γόνατά μου κάθισε
και στην αγκαλιά μου έγειρε νʼ αποκοιμηθεί…
… Η τιμημένη Δήμητρα, θεών και ανθρώπων η χαρά το πιο τρανό χάρισμα,
εγώ είμαι, ΝΑΙ! …”
Συγχρόνως όμως, η Δήμητρα ζήτησε να της χτισθεί ναός κάτω από την Ακρόπολη και πάνω από το φρεάτιο του Καλλιχόρου, στον οποίο και αποσύρθηκε μετά την ταχύτατη ανοικοδόμησή του, αποφεύγοντας πάσα σχέση με τον κόσμο και κλαίγοντας για την τύχη της κόρης της.
Αλλά η πράξη αυτή της Δήμητρας επέφερε φρικτά αποτελέσματα.
Η γη έπαψε να βλασταίνει και μάταια οι άνθρωποι την καλλιεργούσαν και έσπερναν. Ο κίνδυνος να εξαφανισθεί το ανθρώπινο γένος από την πείνα και να στερηθούν οι θεοί τις θυσίες, τις οποίες ως τότε πρόσφεραν οι άνθρωποι σε αυτούς, φαίνονταν αναπότρεπτος. Αυτό, ανάγκασε τον Δία να στείλει τον ένα μετά τον άλλο όλους τους Ολύμπιους θεούς στην Ελευσίνα προς την Δήμητρα, για να την πείσουν να αλλάξει γνώμη και να επιστρέψει στον Όλυμπο μεταξύ των άλλων θεών.
Αυτή όμως, κατ' ουδένα τρόπο ήθελε να πεισθεί, προτού δει την αρπαγμένη κόρης της. Έγινε ανάγκη τότε, να κληθεί ο σύζυγος της Περσεφόνης με τον Ερμή, να επιτρέψει την άνοδό της, ώστε η Δήμητρα βλέποντας την κόρη της, να πάψει την οργή της.
Εκείνη την παράκληση δεν την απέκρουσε μεν ο θεός του Κάτω Κόσμου, προ της ανόδου όμως, της Περσεφόνης, της έδωσε να φάει καρπό ροιάς, ώστε να εξασφαλίσει την επιστροφή της σε αυτόν.
Γρήγορα και επί του άρματος του Πλούτωνα, οδηγούμενο από τον Ερμή, διένυσε η Περσεφόνη το μέχρις την Ελευσίνα διάστημα και παρουσιάστηκε στην μητέρα της.
Η εκ της συναντήσεως όμως χαρά μεταξύ μητέρας και κόρης δεν διάρκεσε πολύ, διότι ρωτώντας η Δήμητρα την Περσεφόνη αν είχε φάει κάτι πριν προ της αναχωρήσεως από τον Άδη, και ακούγοντας ότι υποχρεώθηκε να φάει καρπό ροιάς, αντιλήφθηκε ότι ήταν αδύνατο να έχει συνεχώς την κόρη της.
Η επάνοδος της Δήμητρας στον Όλυμπο φαινόταν και πάλι δύσκολη. Με τη μεσολάβηση όμως, της Ρέας (της μητέρας του Δία, του Πλούτωνα και της Δήμητρας) επήλθε συμβιβασμός μεταξύ των θεών, κατά τον οποίο το ένα τρίτο (1/3) του έτους η Περσεφόνη όφειλε να μένει πλησίον του συζύγου της και τα άλλα δύο τρίτα (2/3) μεταξύ των Ολύμπιων θεών και δίπλα από τη μητέρα της, η οποία δέχθηκε με αυτούς τους όρους να επιστρέψει στον Όλυμπο.
Ευθύς αμέσως μετά την έξοδο της Δήμητρας από το ναό, η γη καλύφθηκε με χλόη και άνθη και άρχισε να παράγει καρπούς, η δε Δήμητρα έδειξε στους άρχοντες της πόλης Τριπτόλεμο, Διοκλή, Εύμολπο και Κελεό τον τρόπο με τον οποίο επιθυμούσε να τελείται η λατρεία της, τα “Σεμνά Όργια”, τα οποία δεν επιτρεπόταν κατά κανένα τρόπο να φανερώνονται στους αμύητους.
Μιας και έκανα αναφορά στα Σεμνά Όργια, να αποσαφηνίσω την τόσο παρεξηγημένη λέξη Όργια.
Σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, την τόσο πλούσια σε λέξεις και νοήματα, η λέξη Όργια σημαίνει : “… μυστικαί τελεταί, μυστική λατρεία, τελούμενη αποκλειστικώς υπό των μυημένων εις την μυστικήν λατρείαν της Δήμητρος εν Ελευσίνι. Την ετυμολογία της λέξεως την βρίσκουμε στη λέξη Έργον, δηλαδή από την ΕΡΓΑΣΙΑΝ…”.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.