Neraida
Επιφανές μέλος
Εκεί που το έγραψα το εννοούσα και με το παραπάνω.
Θα σε παρακαλούσα να ξαναδιαβάσεις προσεκτικότερα τα ποστ μου.
Αν το κάνεις αυτό θα καταλάβεις αυτό το "πρέπει" σε ποιον ανήκει.
Δικό μου πάντως δεν είναι κι ας αναφέρεται μέσα σε δικό μου ποστ, και ο νοών νοείτω.
Προσεχτικα το μηνυμα σου το διαβασα, προφανως δεν ησουν τοσο σαφης (τλχ προς εμενα) σε αυτο που ηθελες να εκφρασεις, με αποτελεσμα να καταλαβω κατι διαφορετικο...
Εαν θελεις εξηγησε μου τι εννοεις...
Εαν ρωτας εμενα...δικο σου φαινεται να ειναι και οχι καποιου αλλου...ισως εαν αναδιατυπωνες αυτο που εγραψες να καταλαβαινα και τι ακριβως θελεις να πεις και που αναφερεται τι...
Συγγνωμη εκ των προτερων...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Όμως μαθαίνουμε ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις μπορούν να μας πληγώσουν άρα πρέπει να διατηρούμε κάποιες αποστάσεις ασφαλείας, όπως ακριβώς μαθαίνουμε ότι όσο και να μας πληγώσει το παιδί μας, είναι παιδί μας και πρέπει να το αγαπάμε.
Δεν έχω γράψει πουθενά κάτι τέτοιο!
Εdit: OK, προφανώς χρειάζεται να εξηγήσω λίγο καλύτερα τι εννοώ: Το πώς εκδηλώνει κάθε άνθρωπος την αγάπη του και ο τρόπος που τη μοιράζεται με τους άλλους ανθρώπους, από τις απαντήσεις μας, προκύπτει ότι δεν είναι ένας και πιθανώς μαθαίνεται.
Αλλα οκ προφανως δεν εννοουσες αυτο το "πρεπει"...
Ο σωστος και ο λανθασμενος τροπος να αγαπαμε καποιον ναι νομιζω οτι αυτο μαθαινεται...βασικες αρχες πιστευω για να μπορεσουμε να αγαπησουμε ειναι να μαθουμε να αγαπαμε πρωτα τον εαυτο μας και να εχουμε παρει αγαπη και στοργη πρωτα μεσα απο την οικογενεια μας.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Και ηθελα να διαχωρισω με τη σειρα μου, τλχ ετσι οπως εγω το αντιλαμβανομαι, οτι αλλο ειναι να αγαπαμε ανιδιοτελως, οπως και εαν το θεωρει αυτο κανεις, και αλλο να νομιζουμε οτι αγαπαμε βαθια, οταν ανακαλυπτουμε οτι δεν μπορουμε να συγχωρεσουμε...Γιατι για μενα η δυναμη της συγχωρεσης ειναι αναγκαια συνθηκη στο θεμα "αγαπη"...Χωρις αυτην για μενα δε νοειται πραγματικη, ειλικρινης, βαθια, αγαπη....Το να πάρει ο άντρας σου ή το παιδί σου, "τον κακό το δρόμο", θα σε στεναχωρήσουν και θα σε πληγώσουν εξ' ίσου. Το ότι τον έναν θα τον συγχωρήσεις και τον άλλο θα τον αφήσεις είναι θέμα επιλογής αφού αυτός ο διαχωρισμός δεν έχει άλλη λογική εξήγηση.
Εγώ πάντως αυτό που ισχυρίζομαι είναι πως ακόμη κι αν αφήσεις εύλογα τον άντρα σου μετά από ένα στραβοπάτημα (επειδή μια συνθήκη της σχέσης θα έχει καταστρατηγηθεί) αυτό δε θα σημαίνει αυτόματα ότι θα πάψεις και να τον αγαπάς
Ανεφερες οτι ο διαχωρισμος αναμεσα στον συντροφο σου και το παιδι σου ειναι θεμα επιλογης? Δλδ υποστηριζεις οτι το δεσιμο που αναπτυσσεται αναμεσα σε μια μανα και το παιδι της ειναι το ιδιο με αυτο αναμεσα σε ενα ζευγαρι?
Νομιζω οτι απο βιολογικης αποψης και μονο αυτο δεν ισχυει....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η αληθεια ομως ειναι, ετσι οπως εγω οριζω την ανιδιοτελη αγαπη, ειναι δυσκολο πολυ να την παρατηρησουμε στις κοινωνιες μας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Εχεις καταλαβει οτι ουσιαστικα διαφωνουμε οι μεν με τους δε στον ορισμο της ανιδιοτελειας..σωστα?Γιατί ξαφνικά έχουμε γίνει κριτές των πάντων. "Αφού δε μπορώ να το κάνω εγώ, δε μπορεί κανείς" μας λένε οι φίλοι συνομιλητές και εμείς οι υπερφίαλοι που τολμάμε να μιλάμε για ιδανικά προς τα οποία τολμάμε να οδεύουμε, μέσα σε μια κοινωνία που παραδέχεται μόνο ό,τι μπορεί ν' αγγίξει, γινόμαστε αυτομάτως υποκριτές.
Αν ναι, μηπως τα ανωθεν ειναι ατοπα..?! Λεω εγω τωρα....
Γιατί άλλωστε να πιστέψει κανείς στην Αγάπη, όταν μπορεί να πιστέψει στο Χρήμα;
Αναντίρρητα το υπηρετούμε όλοι τουλάχιστον οκτώ ώρες την ημέρα, χτίζουμε όλη τη ζωή μας γύρω από αυτό και χωρίς αυτό δε ζούμε. Δεν αμφισβητούμε την αξία του κι αν κάποιος έχει πολύ απ' αυτό, ...μπορεί να τον θεωρούμε σπουδαίο και επιτυχημένο. Ποιος αμφισβητεί έναν πλούσιο; Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη ουτοπία;
Σορρυ, αλλα ποιος μιλησε για την αξια του χρηματος και τη σταση εκεινου απεναντι σε αυτο? Μιλησε κανεις αναφερομενος στα ιδανικα για το χρημα? Ενιγουεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Μου έτυχε κι αυτό. Ν' αγαπήσω χωρίς ν' αγαπηθώ. Συνεχίζω να την αγαπώ, άσχετα αν δεν ξέρω πια πού βρίσκεται. Ήταν όμορφο και δυνατό που την αγάπησα, άσχετα αν εκείνη δεν μπορούσε να μ' αγαπήσει. Αλλά από την άλλη, όταν το λέμε αυτό, είναι σαν να λέμε ότι είναι ανιδιοτελής μόνο εκείνος που δεν χρειάζεται ν' αναπνέει οξυγόνο για να ζήσει. Λίγο ακραίο δεν είναι αυτό;
Δεν ξερω, εσυ τι λες? Εγω παντως εχω παραδειγμα οπου η μανα λατρευει την κορη της, οταν η δευτερη την εχει απαρνηθει και δε θελει να εχει καμμια σχεση ή την οποιαδηποτε επαφη μαζι της εδω και αρκετα χρονια....
Θα ειχε ενδιαφερον να μας πεις, απο ποια αποψη το εννοεις, διοτι μολις παραπανω ανεφερα οτι εγω γνωριζω μια τετοια μανα...Το "κανεις" οπως καταλαβαινεις σιγουρα δεν ισχυει...Και αυτο δε σημαινει οτι υποστηριζω οτι ειναι συχνο το φαινομενο...κατι που ειχα αναφερει ηδη σε προηγουμενο ποστ μου..Το μόνο άτομο που δεν μπορώ να πω ότι το αγαπώ ανιδιοτελώς, είναι η κόρη μου. Κανείς δεν αγαπάει τα παιδιά ΤΟΥ ανιδιοτελώς, εξ ορισμού. Εξήγηση θα δοθεί, εάν ζητηθεί...
Τελικα, αυτο που εγω εχω καταλαβει, ειναι οτι εχουμε κολλησει στο πως οριζει ο καθενας απο εμας την ανιδιοτελη αγαπη, ενω κατ ουσιαν αποζηταμε τα ιδια πραγματα..."Δινουμε αγαπη και περιμενουμε να αγαπηθουμε και εμεις"..Νομίζω ότι πρόκειται για μια πολύ εποικοδομητική πρόταση από την πλευρά του Λόρυ. Θα συμφωνούσα κι εγώ στο σημείο που έχω υπογραμμίσει. Να ορίσουμε δηλαδή την ανιδιοτελή αγάπη, προς χάριν της συζήτησής μας, ως "Η Αγάπη που δεν περιμένει τίποτε, εκτός από αγάπη και εκτίμηση".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Aγάπη χωρίς προσωπικό συμφέρον σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη. Αγαπάω θα πει άρα αγαπάω χωρίς να περιμένω την παραμικρή είσπραξη σε οποιοδήποτε επίπεδο, αποκλείοντας από τα προσβλεπόμενα κέρδη μου δηλαδή οποιοδήποτε συναίσθημα μου προκαλεί ηδονή, εκτός από αυτό της καθαρής αγάπης του άλλου.
Ακομα και αυτο δε δηλωνει ιδιοτελεια? Δε δινεις αγαπη και περιμενεις κατι? Αυτο το κατι δεν ειναι η ανταποδοση εστω και της αγνης αγαπης?
Μονο στις σχεσεις αναμεσα στα παιδια και στους γονεις θα μπορουσες να παρατηρησεις αυτη την αγαπη ανευ ορων και προσδοκιες...και οχι παντα βεβαια...ποσο μαλλον αναμεσα σε δυο ξενους ανθρωπους...
Οσοι πιστευουν οτι αγαπουν ετσι, μπραβο τους...εχουν αγγιξει την τελειοτητα.....εγω σιγουρα οχι...Δεν υπαρχει τιποτα πιο σημαντικο μετα την καλη υγεια απο το να εχω διπλα μου ανθρωπους που θα μου δινουν την αγαπη τους...το θελω και το περιμενω.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Μου κάνει πάντως ιδιαίτερη εντύπωση πώς είμαστε όλοι έτοιμοι να δεχτούμε αβίαστα τη γονεϊκή αγάπη ως ανιδιοτελή, ενώ την "ερωτική αγάπη" την ταυτίζουμε εξ' ορισμού με τα πάθη, την ανθρώπινη φύση μας και τις ιδιοτελείς (άρα συμφεροντολογικές) ανάγκες μας.
Εξαγορά είναι η σχέση;
Τι ακριβως σου κανει εντυπωση..? Το οτι το αιμα νερο δε γινεται? Το οτι ακομα και ο ανθρωπος με τον οποιο εχουμε ενα παιδι παραμενει ενας ξενος ανθρωπος..?
Απορω γιατι εθελοτυφλουμε...Ναι, ειμαστε ανθρωποι, με παθη....Ας το παραδεχτουμε επιτελους...Δεν ειναι ολα τελεια και ουτε θα μπορουσαν να ειναι βασει της φυσης του ανθρωπου...
Και βαρεθηκα να μιλαμε θεωρητικα και οι πραξεις μας να μας διαψευδουν....
Θελετε να πιστευετε οτι αναμεσα σε ενα ζευγαρι υπαρχει ανιοδιοτελης αγαπη....αγαπη ανευ ορων, χωρις προσδοκιες...? Μεγια σας και χαρα σας....
Εγω κατι τετοιο δεν το ενστερνιζομαι...Καντε μου μηνυση ..(εχω κρυο χιουμορ, το ξερω)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η συντροφος μου, σου, του θα κανει το ιδιο?..Δε νομιζω..
Πφφφ....δεν εχω χρονο να γραψω κατι παραπανω..εχω ηδη αργησει...καλησπερες σας!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.