Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
06-12-08
22:18
Μήπως είστε ψυχολόγος?
Είμαι ψυχικός ταλαντωτής, επινοητής ιδεών της χαμένης μας ευφορίας...
μπας και ανακαλυφθεί στις πίσω σελίδες των αδημοσίευτων και στις μπροστινές των δημοσιευμένων...
Είμαι ένα παιδί που μετράει τ'άστρα μα δε με λέν' Μενέλαο.
(Υπ'αυτόν τον αυτοορισμό, είμαι μέγας ψυχολόγος καθώς τα παιδιά μας ξέρουν καλύτερα από ό,τι εμείς αυτά. Είναι οι αδιάφθορα σιωπηλοί ψυχαναλυτές μας!)
Στο ερώτημα σου υποβόσκει μία κρυφή δήλωση, τουτέστιν, για τα της ψυχής δικαίωμα άποψης έχουν μόνο οι πτυχιούχοι της ψυχολογίας;
... ετυχε να διαβασω τι εχει γραψει ο Γριβας για τις ψυχοτροπες ουσιες κανναβη μαριχουανα χασις...
To avoid misunderstandings, γιατί μας βλέπουν ():
Κάνναβη = φυτό, όχι ουσία (με 3 διαφορετικούς οικότυπους που διαφέρουν μεταξύ τους κυρίως ως προς τη περιεκτικότητά τους σε THC, that is: Sativa, Indica, Ruderalis).
Μαριχουάνα = μίγμα φύλλων και λουλουδιών της κάνναβης. (1-10% THC)
Χασίς = αποξηραμένη ρετσίνη από τις τρίχες των λουλουδιών και των ακρινών στελεχών των θηλυκών κυρίως, φυτών της κάνναβης. (10-15% THC)
..ε και το χασισέλαιο = με απόσταξη (μπορεί να φτάσει 50-60% THC = δυναμίτης).
Ακομα και εαν δεχτω τα περι επιστημονικων αποψεων, αυτο που εμενα αφορα ειναι ακριβως εκεινο που ειπωθηκε απο τον Μιχαλαρεα του οποιου τις αποψεις ευκολως χλευαζεις, και εχει να κανει με την κοινωνικη και ψυχολογικη διασταση του φαινομενου...βλ. μπολνταρισμενα παραθεσης negative
..κι εσύ ευκόλως (αρχίζω να εθίζομαι στην ψευδαισθησιογόνο δράση της λέξης ) συμμερίζεσαι.
Η κοινωνική και ψυχολογική διάσταση θα πρέπει να έρχεται συμπληρωματικά στο θέμα της χημείας και φυσιολογίας ουσιών όταν καλούμαστε να εκφέρουμε άποψη, όχι να σκεπάσουμε την επιστημονική προσέγγιση λες και είμαστε σε jeopardy ή "true/false" dilemma.
Η ορθότητα της μιας προσέγγισης δεν συνίσταται υποχρεωτικά σε αναίρεση της άλλης.
Κατά τη συνάντηση αντικρουόμενων προσεγγίσεων, θα πρέπει να καθορίσουμε κάποιο πλαίσιο όπου θα δίνεται βάση στη maximum επιστημονική ανάλυση και στην όσο δυνατόν μεγαλύτερη εξυπηρέτηση του κοινωνικού ιστού. (γενικόλογα)
Κι όχι να διαχωρίζουμε τις προσεγγίσεις (επιστημονική, κοινωνική) βασιζόμενοι στις χημικές αντιδράσεις απλής αντικατάστασης, σαν να ήταν αυτά, δύο απλά αντιδραστήρια...
Υποκατάσταση της επιστημονικής προσέγγισης -που δηλώνει ρητά των αρρήτων ότι τα ναρκωτικά υπόκεινται στη λογική της διαβάθμισης της τοξικότητας (που σημαντικός εκφραστής της είναι και ο εθισμός = ώθηση παρατεταμένης χρήσης) -από την κοινωνική επειδή η επιστημονική μας χαλάει το γλυκό της ψυχολογικής θεωρίας και την καθιστά πύργο φτιαγμένο με σπίρτα (κι αυτά ακόμη νοτισμένα!) ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ...
Χώνεψε το χαπάτα ή χωρίς. Με κόκα (κόλα) ή pepsi lemon. Κι εσύ και οι υπόλοιποι ασπαστές τέτοιων παρερμηνευτικών ηθικοπλαστικών βερμπαλισμών. Δηλ. θεωριών που και στρέφουν την ερμηνεία και επίλυση όπως στρέφει το κεφάλι της η Jezzabelle (!) στον εξορκιστή, και μοσχοπουλάνε αβέρτα, σαν φθηνά καφτάνια στο Θησείο, ηθική και είναι κενές περιεχομένου μιας και δεν προσφέρουν λύσεις στο αρχικά τιθέμενο ερώτημα " υπερ ή κατά της αποποινικοποίησης του χασίς και της μαριχουάνας";
Η ψυχοκοινωνική προσέγγιση του doctor Elias Michalareas, ήταν μπαζουάρ. (βάλε κι αυτό στο "Χλέυης list" ).
Αν δεν συμφωνείς με τον χλευασμό μου (οξεία κριτική, better term) πές το μου για να ξέρω πότε να αρχίσω να πιέζω τα μάτια μου για να λειτουργήσουν οι δακρυγόνοι αδένες.
Αλλά τι θα πει "ακόμα κι αν δεχτώ".
Χάρη θα μου κάνεις να δεχτείς; Η φράση σου...έχει σκοπό να ρευστοποιήσει βεβαιότητες; Αν ναι, τότε bingo!
Έχεις κάποια αντίθετη θεώρηση επιστημονικής ισχύος για την επίδραση των συστατικών καννάβεως με όρους εθιστικότητας;
Ότι δεν ανήκει στις εξαρτησιογόνες ουσίες;
In case you didn't notice: O Λιάκος αφαιρεί την επιστήμη από το χώρο της δικαιοδοσίας της και στη θέση της ηθικολογεί, κοινωνιολογεί (άστοχα όταν αναφέρεται σε κοινά αίτια αναζήτησης των ουσιών από τους χρήστες! My gooooooood...σάματι όλες οι ουσίες να είναι όλες κοινής προέλευσης και συμπτωματολογίας.)
Και οταν πια οι αναγκες του δεν καλυπτονται απο αυτα, γιατι να μην προχωρησει σε κατι σκληροτερο..?
Το άλμα στα 2 και 15 δεν είναι το άθροισμα του άλματος στα δύο και του άλματος στους 15 πόντους όσο αφορά στην δοκιμή ουσιών…
Η αφετηρία είναι μηδενική και η αποποινικοποίηση ζητούμενο του χρόνου.
Ενιγουει, αυτοι οι νεοφιλελευθερισμοι σε αυτα τα θεματα με τρομαζουν...
Τρομολαγνεία θυμίζει η άρνηση στον διαχωρισμό. Σε τρομάζει να μη μπορεί να δει ένας επιστήμονας, τονίζω επιστήμονας, αυτό που βλέπει ο κοινός νους. Δεν είναι νεοφιλελευθερισμός, dear να επαληθεύεις στη ζωή αυτό που ισχύει στη γραπτή νομοθεσία των δικαιωμάτων.
Μία λέξη δίχως άλλη: Αυτοκυριαρχία. (ούτε νέα ούτε παλιά, απλώς ελευθερία του lifestyle)
Είναι λοιπόν μια άποψη που συμμερίζομαι .....είναι μια άποψη από ανθρώπους που γνωρίζουν καλύτερα από σένα , αλλά και από μένα περί ναρκωτικών και εξαρτήσεων.
Αν αποδίδεις τέτοιες τιμές σ'αυτόν που υποτίθεται πως κατέχει γνώση για ναρκωτικά κι εξαρτήσεις και αναλύει λογικές μη διαχωρισμού των ουσιών και κοινής ρίζας αιτιών που οδηγούν στην χρήση τους τότε θα αρκεστώ να πώ ότι είστε τάλε κουάλε με τον Μηχαλαρέα. Είναι το ψυχικό σου ισοδύναμο.
Λυπάμαι που θα ακούσω με μεγαλύτερη προσοχή τέτοιους ανθρώπους που ασχολούνται και βοηθούν στην απεξάρτηση.
Η μόνη βοήθεια που μπορείς να λάβεις είναι αντλώντας την από τα guts που έχεις. Καμία συμβουλή ψυχολόγου δε θα σε σώσει.
Τάδε έφη "ψυχολόγος του εαυτού μου".
Λυπάμαι επίσης που θα ακούσω με περισσότερη προσοχή ανθρώπους που είναι στην απεξάρτηση και το παλεύουν κάθε μέρα.
Απεξάρτηση από τα σκληροβαρέα drugs, όμως που λεηλατούν τη ψυχή και τη θέληση. Για όνομα, όχι τον μπάφο.
Λυπάμαι που θα συμφωνήσω με όλους αυτούς τους ανθρώπους, γιατί όλοι αυτοί δεν βλέπουν το θέμα ναρκωτικά επιδερμικά εύκολα διαχωρίζοντας τα σε μαλακά και σκληρά ή εκλογικεύοντας το.
Οι οποίοι τι θα πουν; Ότι έπεσαν στη κατρακύλα και την παγίδα λόγω μπάφου που επενεργεί σαν πάτημα για υψηλότερης κλίμακας ψυχοτρόπα;
Το οξύ γαστρεντερικό σύνδρομο, ως αποτέλεσμα του στερητικού είναι επιδερμικό να λέμε ότι δεν τα προκαλεί η φούντα, ή ρεαλιστικό;
Τσιγάρο είναι το γάλα που δεν ήπιαμε κατά έναν ποιητή. Με εννοείς;
Τ' ανώτερα μαθηματικά μου τα έκανα στο Σχολείο της μαριχουάνας μελετώντας και ας μην ήπια ποτέ μου.
Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα:
1. Εάν αποσυνδέσεις τον χρήστη, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν ένα τριφτήρι, ένα χαρτάκι κι ένας αναπτήρας. Που σημαίνει: με άλλα τόσα τον ξαναφτιάχνεις!
2. Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων (πολύ βρώμα μιλάμε!) επί την αθωότητα τους, δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού. (σύνδεση με το θέμα Επιστήμη-Μαγεία-Θρησκεία. εχτρα λολ κατα το εχτρα γαριδάκια).
3. Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα)
και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται, και οφείλει να
κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.
4. Όπου υπάρχουν χασισοφυτείες υπάρχει Ελλάδα. Όπου προεξέχει το βουνό απ' τη λέξη του υπάρχει ποιητής. Η ηδονή δεν είναι αφαιρετέα.
5. Ένα δειλινό απ'το μπαλκόνι σου υπο την επήρρεια καφέ, ουίσκυ, τσιγάρου ή καφέ περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δε μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.
6. Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύναμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.
7. Ένας «Αναχωρητής» ή "φευγάτος" για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους
άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος».
Ξέρεις κάτι.....όλα αυτά δεν μπορούν να μελετηθούν....τα ζεις....τα βιώνεις ...περνάνε μέσα σου.
Οι ΑΛΛΟΙ όπως τους λες είναι άνθρωποι που γνωρίζω ...που τους έχω δει να δίνουν μάχες...
Ερώτηση: αν δε μπορούν να μελετηθούν, αν βιώνονται μόνο τότε η πράσινη πρόταση έρχεται προς διάψευση της κόκκινης.
Αν σημασία έχει η βίωση (κόκκινο) τότε αναρωτιέμαι τι αξία έχει η παρατήρηση των μαχών των άλλων (πράσινο) αφού όλα αυτά δεν μπορούν να μελετηθούν;
Δια της συσχετίσεως της εξάρτησης με την βλαπτικότητα των ουσιών αυτής της όχι ενδιαφέρουσας μα πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ ενδιαφέρουσας παράθεσης είναι έκδηλο ότι το αλκοόλ είναι αρκετά υψηλότερα στα επίπεδα εξάρτησης (2 όταν ο καπνός είναι στο 1,5) και ο απλός καπνός ακόμα υψηλότερα (2,1-2,3).
Προχείρως ειπείν.
Συνέντευξη ψυχίατρου Κλεάνθη Γρίβα για το θέμα. Δείτε το (όσοι αντέξετε τον Χατζηνικολάου).
Soulmate Νεράϊδας ή απρόσεχτος γιατρουδάκος;
..or just a reminder of useful knowledge?
Η ευρωπαϊκή έκθεση στα Πολύ μαλακά ναρκωτικά κατατάσει τον καφέ, το κακάο και το τσάι !!!
Από αυτό και μόνο όμως θεωρείτε σοβαρή αυτή την έκθεση ;
Δεν την διάβασα αλλά σαφώς και υπάρχει εθισμός π.χ. στα γλυκαντικά, στη καφεϊνη κλπ όσο κι αν φαντάζει sci-fi. Κι όχι απλώς εθίζει αλλά για την ζάχαρη ειδικά που αποτελεί πηγή ενεργειας για τον εγκέφαλο, πιθανόν να είναι μια άλλη Λερναία ύδρα. Από παρατεταμένη υπερχρήση της δηλ. να παρατηρούνται υπογλυκαιμικά σοκ και λιποθυμικά επεισόδια από απότομη έλλειψη και αποχή απ'αυτήν.
Αμφιβάλλεις, ότι αν για χρόνια εκπαιδεύεις τη γεύση του γλυκού σου (πέρα απ'τα όρια) κάθε τρόφιμο ή υγρό με νορμάλ περιεκτικότητα σε σάκχαρα θα φαίνεται περισσότερο πικρό από τους περισσότερους που διατηρούσαν μια μετρική σχέση with sugar;
Εγώ έχω κληρονομήσει από τις πρακτικές μου (σε υπερκατανάλωση χυμών, αναψυκτικών, σοκολάτων κλπ.) μια τάση να πίνω και το γάλα με ζάχαρη...
Τυχαίο ή μοιραίο;
Το πειραμα της Ολλανδιας εδειξε οτι η αποποινικοποιηση, στατιστικα, εχει μικρη επιδραση στην μειωση της χρησης.
Μα ποιός περίμενες να τρέφει αυταπάτες ότι με την εμπορία σε marijuana shops η χρήση θα μειωνόταν; Αφού πλέον ο χρήστης δεν θα'ψαχνε τον dealer αλλά θα πήγαινε στο μαγαζάκι.
Και όπως πολύ σωστά είπε η Πέπερ, η αποποινικοποίηση στα Nederlands δεν έγινε με σκοπό τη μείωση της χρήσης.
Ανοίγεις κόφι και μπάφο-shops για να μειώσεις τη χρήση; Δεν στέκει. Τα ανοίγεις για να ελεγχθούν τα έσοδα, πάντα στο θεωρητικό επίπεδο-κατα το δυνατόν-να έχεις δεδομένα χειροπιαστά και όχι εικάζοντας "αν θα τα νομιμοποιούσα θα αύξανα και τους χρήστες ηρωϊνης", να τεστάρεις τη κοινωνία, να ξεχωρίζεις την ήρα (την ουσία) απ΄το στάχυ (τον "κακό" έμπορα) χωρίς να αμφιβάλλω ότι τα συμπλέγματα της κακής εμπορίας χωρούν και σε δήθεν νόμιμα μαγαζάκια.
Για αυτό το είπαν "το χασισάκι της ραγισμένης καρδιάς". Παντού θα συνωμοτούν εναντίον του. Κοντεύει αιώνα η δαιμονοποίησή του.
Για μένα δεν μπορεί να είναι ένα ναρκωτικό μαλακό όταν συνδέετε με τέτοιου είδους ασθένειες.
Ποιές είναι αυτές, ωρέ;
Η σύγκριση με άλλες ουσίες είναι άσκοπη....το κάθε ναρκωτικό είναι ένα διαφορετικό ναρκωτικό αλλά η αιτία παραμένει πάντα ίδια.
Ξανά μας λες τα ανομολόγητα που τελικά ομολογούνται όταν αρχικά δεν γίνονταν αποδεκτά, ήτοι:
Αν κάθε ναρκωτικό είναι διαφορετικό τότε δέχεσαι με άλλα λόγια ότι τα μεν έχουν μια περισσότερο βλαπτική δράση και τα δε λιγότερο.
Τουτέστιν, υπάρχει διαχωρισμός σε μαλακά και σκληρά. Τώρα μένει να μας πείς ότι και η αιτία δεν είναι ίδια! Σε καλόν δρόμον βαδίζομεν, πάντως. (πώς να είναι ίδιες οι αιτίες χρήσης ηρωϊνης με μπάφο; Οκ και στα δύο υποδηλώνεται φυγή από τη πραγματικότητα αλλά στην ηρωϊνη είναι "καραφευγιό" με το ρίσκο μη επιστροφής. Ο μπάφος είναι μια ονείρωξη από την οποία πάντα ξυπνάει κανείς...άσε που αν είναι @ χασις μπορεί να φας ξενέρωμα γιατί δεν θα νιώσεις ούτε αέρα).
Πες το, θα φάω τα κοτσίδια μου πια.
Το ελεύθερο εμπόριο χασίς τι ακριβώς θα προσφέρει?θα βγάλουνε λεφτά κάποιοι?Θα μπορούμε να μαστουρώνουμε ελεύθερα χωρίς την ενοχή του παράνομου?Δεν είμαι εξαρτημένος και ούτε θα γίνω ποτέ με ένα ναρκωτικό που το κράτος το θεωρεί μαλακό και νόμιμο?
Σαν να τριγυρίζει ο κόσμος γύρω από σένα, γράφεις νεγκατιβάκο.
1. Κανείς δεν είναι εξαρτημένος από μπάφο (είσαι το φάρμακο "capilarin" κατά της καράφλας της γλώσσης μου!)
2. Μην κάνεις καμιά χρήση κανενός σκληρού, μαλακού, ημίσκληρου (ούτε μιτζύθρα να'τανε). Δικαίωμα σου αναφαίρετο. Μα αναγνώρισε και το δικαίωμα των της άλλης πλευράς για χρήση ουσιών που τώρα είτε δε τη κάνουν υπό το φόβο μη γίνουν τσακωτοί από μπάτσους που παίζουν τους εμπόρους είτε τη κάνουν και είναι παράνομοι, άσε που δεν ξέρουν και τι πραγματικά καπνίζουν γιατί η νοθεία καραδοκεί μέχρι και στους κουραμπιέδες...
Αν λοιπόν το αλκοόλ δεν είναι ένα μαλακό ναρκωτικό γιατί μπορεί να το βρει ο οποιοσδήποτε σε οποιαδήποτε κάβα ή super?
Γιατί το τραστ του αλκοόλ αποδείχτηκε πιο ισχυρό (σε συμμαχία με άλλα τραστ...θα γράψω εκτενώς για αυτά σε άλλο ποστ. Θα τα βρείς πολύ παραπάνω από απλώς συνωμοσιολογικά.Trασt me!!!!)
Σημασία λοιπόν δεν έχει εάν η φύση του ναρκωτικού μπορεί να εθίσει κάποιον γρήγορα η ποιο αργά αλλά ότι μπορεί να σε κάνει να νοσήσεις....
Σε υπερχρήση νοσείς κι από ζάχαρη. Στο θάνατο σε πάει...
1 κιλό ζάχαρη (κουταλάκι κουταλάκι) μπορεί να σε σκοτώσει. Με 1 part per million HCN επιζείς.
Θέλω να πω, με πιώμα 30 μπάφων συνεχόμενων μπορεί να μη συνέλθει ποτέ το σώμα και το μυαλό σου από το σοκ και με μία ένεση του 1/4 της ελάχιστης ακίνδυνης δόσης με <heroine> να λειτουργήσει απλώς κατασταλτικά στις αισθήσεις σου, να ιδρώσεις για 1 μέρα και μετά να πας για μαραθώνιο σαν να μην βάρεσες ποτέ...(DO NOT try this at home.)
Κι εδώ ερχόμαστε στη μοντέρνα θεωρία της Φυσιολογίας, ότι δεν είναι η ουσία που σκοτώνει (ή σε εξαρτά αν μιλάμε με ναρκο-όρους) αλλά η δόση...
Τα ατομικά δικαιώματα είναι κατώτερα των δικαιωμάτων των πολλών, της ομαλής κοινωνικής ζωής. Όταν έχει αποδειχθεί οτι η αύξηση χρήσης, οδηγεί στην αύξηση της εγκληματικότητας, τότε ξεφεύγοντας από τα στενά ατομικά δικαιώματα, θα πρέπει να λάβουμε υπ'όψη μας και την κοινωνία σαν σύνολο.
5ος Μύθος: Η Κάνναβη προκαλεί Βίαιη συμπεριφορά
Δεν έχει αποδειχθεί.
Μια τέτοια άποψη απευθύνεται από αδαείς σε αδαείς και προέρχεται ή από αφελείς που δικαιολογημένα μπορούν να λένε ό,τι θέλουν ή από γνώστες της πραγματικότητας που τη διαστρέφουν για να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες.
Γιατί βέβαια είναι ηλίου φαεινότερον το γεγονός ότι η χρήση της μαριχουάνας όχι μόνο δεν προάγει τη βία και την επιθετικότητα, αλλά ότι, αντίθετα, την αποδυναμώνει δραστικά. Και βεβαίως, τα περισσότερα εργαστηριακά πειράματα αποκάλυψαν ότι κατά τη διάρκεια της "μαστούρας" η επιθετκότητα ελαττώνεται- αντίθετα με τη μέθη από το αλκοόλ, όπου, συχνά η βίαιη συμπεριφορά αυξάνεται-και οι περισσότερες ενδείξεις είναι ότι η κάνναβη δεν οδηγεί σε βία.
Για το θέμα των ατομικών/κοινωνικών δικαιωμάτων:
Όταν εσύ θα γίνεις σκνίπα, ή θα ντουμανιάζεις έναν κλειστό χώρο καπνίζοντας, αυτό δεν πρέπει κατ'αντιστοιχία να θεωρηθεί προσβολή των δικαιωμάτων των πολλών (της κοινωνίας);
Με ενδιαφέρει η οπτική σου για την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους..
Μάλλον θα έπρεπε να μιλάμε, όλοι για τα δικαιώματα του ουρανού (συγκεκριμένα του κατώτατου στρώματος αυτού) ως προς το φουμάρισμα...
Το αλκοόλ το αναφέρω ως νόμιμο και ελεύθερο ναρκωτικό αν και όχι μαλακό με τα δικά σας δεδομένα, αν και θα έπρεπε γιατί έχει άλλους ρυθμούς ποιο αργούς όπως το χασίς.
check το πινακάκι του Lorien, παραπάν'.
Δεν είναι δικά μας δεδομένα, βρε ψυχή. Είναι δεδομένα σύσσωμης της επιστημονικής κοινότητας.
Απλώς βαριέμαι και για οικονομία χώρου (γιατί ξέφυγα σε έκταση, πάλι) να παραθέσω άλλα 24 πινακάκια.
Σίγουρα ο καθένας έχει το δικαίωμα να ορίσει το σώμα και την ψυχή του όπως θέλει.....αλλά ας έχει πριν μια ουσιαστική ενημέρωση ελευθερία και όχι την ψευδαίσθηση αυτής.
Δικαίωμα που η πολιτεία του το στερεί εξακολουθητικά. (όταν σου λένε απαγορεύεται το χασίς αλλά επιτρέπεται το αλκοόλ που είναι δραστικότερο και πιο ζημιογόνο τότε το "δικαίωμα" μένει ως λέξη και συνδυασμός 8 γραμμάτων.
Να απαγορευτούν λοιπόν να ναρκωτικά όχι γιατί έτσι θα εξαφανιστούν αλλά για να μην υπαρχουν με την συγκατάθεση κανενός κρατικού φορέα , και να αλλάξουμε τις συνθήκες....γιατί αυτές τις κάνουμε εμείς , γιατί ,εάν θες, όλοι έχουμε ευθύνη.
Η λογική της απαγόρευσης είναι θεοκρατική.
Οι πειρασμοί και η έλευση σύγχρονων τραγωδιών θα βαδίζουν αγκαζέ.
Συμφωνούμε στην αλλαγή των συνθηκών.
Με τι όρους; Που θέτουν τις ανάγκες της κοινωνίας πάνω από τις ατομικές; Μα αν οι ιδιωτικές ανάγκες κάποιου δεν αντιβαίνουν στην κοινωνία δεν διαβλέπω πρόβλημα ουσίας αλλά ουσιαστικό χάσιμο χρόνου να το συζητάμε περαιτέρω.
Δεν υπάρχει μόνο "κοινωνικός" και "εθισμένος" πότης. Μπορεί εγώ να θέλω να μυρίζω μαρκαδοράκια, γιατί μου μυρίζουν ωραία πχ. Έτσι επειδή γουστάρω ρε παιδί. Όπως εσύ μπορεί να καπνίζεις σπίτι σου. Απ τη στιγμή που δεν κάνω κακό σε κανέναν άλλον γιατί να μου απαγορέψει ξαφνικά το κράτος να το κάνω; Και το αν διαφημίσεις είναι παραπλανητικές, αυτό δεν έχει να κάνει με την ίδια την ουσία, αλλά αποτελεί άλλο πρόβλημα νομοθεσίας και ελέγχου, και δεν επιρεάζει μόνο τη διανομή ουσιών...
Το κράτος που χρειάζεται να βάζει απαγορέψεις για να "προστατέψει" τους πολίτες του δείχνει απλώς ένα κράτος που αδυνατεί να προσφέρει σωστή παιδεία σε όλους. Δεν κάνουμε μια βλακεία για να καλύψουμε την άλλη.
Εσένα σου απαγορεύει κανείς αυτή τη στιγμή να καπνίζεις; να βάλεις το χέρι σου στην πρίζα; Θα έπρεπε νομίζεις να υπάρχει σχετική νομοθεσία που να απαγορεύει κάθετί περισσότερο ή λιγότερο βλαβερό;
Δεν αρκεί η σωστή ενημέρωση και εκπαίδευση γενικότερα;
..κείνο που χρειάζεται θα'ταν το ευθύβολο του Ελύτη:
Μας χρειάζεται μια νομοθεσία που να διαμορφώνεται όπως το δέρμα
επάνω μας τον καιρό που μεγαλώνουμε. Κάτι νεανικό και δυνατό συ-
νάμα, σαν το εν δι' ύδατ' αενάοντα ή το θαλερόν κατά δάκρυ χέοντες.
Έτσι που να μπορεί κείνο που γεννά ο άνθρωπος να ξεπερνά τον
άνθρωπο δίχως να τον καταπιέζει.
Αφιερωμένο στην Pepper Ann: ()
Οι φανταστικές αλήθειες φθείρονται πολύ πιο δύσκολα. Ο Rimbaud
επέζησε της Κομούνας όπως θα επιζήσει το φεγγάρι της Σαπφώς από
το φεγγάρι του Armstrong. Χρειάζονται άλλης λογής υπολογισμοί.
Το ρολόι που μας αφορά δεν είναι αυτό που καταμετρά τις ώρες αλλά
που κατανέμει το μέρος της φθοράς και της αφθαρσίας των πραγμά-
των όπου, έτσι κι αλλιώς, μετέχουμε, όπως μετέχουμε στη νεότητα ή
στο γήρας. Ίσως γι' αυτό, εμένα, ο θάνατος με τρόμαζε ανέκαθεν λι-
γότερο από την αρρώστια· κι ένα τρυφερό σώμα με θάμπωνε περισ-
σότερο από το πιο τρυφερό συναίσθημα.
Ο ήλιος σκάει μέσα μας κι εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα
έντρομοι.
Ο αέρας σηκώνεται. Το μαύρο θριαμβεύει!!!!! (μουαχαχα) (ελαφρώς παραλλαγμένος Ο.Ε. -"μαύρο" αντί λέξης "θείο"-)
Γενικότερος κι επιτόπιος σχολιασμός: Συμφωνώ κάτι παραπάνω από αρκετά με lugar και Pepper Ann.
Σε όχι λίγες προτάσεις τους, με υπερκάλυψαν.
Εύγε για τις απόψεις σας, both of u.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
05-12-08
23:29
«Οι χασισοπόται εκ της επιδράσεως του χασίς και της όλης αυτών διαβιώσεως, έχουν διαμορφώσει ίδιον τύπον με έντονα εξωτερικά γνωρίσματα και συμπεριφοράν, εξ ων διακρίνεται η αντίθεσις αυτών προς το κοινωνικόν σύνολον.
Ο χασισοπότης διακρίνεται από τας βραδείας κινήσεις του, την πελιδνήν όψιν του προσώπου, το απλανές και πονηρόν βλέμμα και από το κάτω χείλος όπερ κρέμαται κυριολεκτικώς, δίδον έκφρασιν καταπεπονημένου και σκοτεινού ανθρώπου. Η ομιλία του είναι βραχνή και προφέρει βραδέως τας λέξεις, παρενθέτων συνθηματικάς φράσεις. Αι κινήσεις και το ύφος του, οσονδήποτε και αν εμφανίζεται ούτος ενδεδυμένος καλώς, προδίδουν την ιδιότητά του, διότι βαδίζει πάντοτε νωχελώς με κυρτωμένην ελαφρώς την μιαν ωμοπλάτην και με κρεμασμένας τας χείρας κατά μήκος του σώματος. Το όλον ύφος του είναι βαρυαλγές και διαρκώς παραπονείται δια την “άτιμη” τύχην του.
Γενικώς ο χασισοπότης αποφεύγει την έντιμον εργασίαν και παρουσιάζει δραστηριότητα μόνον οσάκις εγκληματεί, οπότε επιδεικνύει αλληλεγγύην, φιλοτιμίαν και γενναιότητα δια την προστασίαν των ομοίων του χασισοποτών».
To “Canavaccio / Κείμενα περί της ηδονιστικής δρόγης” παρουσιάζει την ιστορία της κάνναβης στην Ελλάδα, όταν η καλλιέργειά της ήταν νόμιμη και το κράτος τη φορολογούσε. Κείμενα και ρεπορτάζ του Τύπου από το 1893 μέχρι το 1960, καταγράφουν την πλατιά διάδοση της χασισοποσίας σʼ ένα κομμάτι της κοινωνίας, στις φυλακές, στους τεκέδες –που η λειτουργία τους είχε εξαπλωθεί σʼ όλη τη χώρα– και σκιαγραφούν το χαρακτήρα του χασικλή με τα μελανότερα χρώματα.
Η έκδοση περιλαμβάνει φωτογραφικό υλικό και πίνακες της αστυνομίας από τη δεκαετία του 1930, κείμενα για την ολλανδική πολιτική στο θέμα των ναρκωτικών και για τα coffee shops, την ιστορία της κάνναβης στους λαούς, τα ρεμπέτικα-χασικλίδικα τραγούδια και τους δημιουργούς τους, τους ποιητές Ν. Λαπαθιώτη και Μ. Παπανικολάου και τη σχέση τους με τις ουσίες, γλωσσάρι κλπ.
Μην το πιείτε..διαβάστε το…
Από το Βιβλιοδρόμιο, Νέα, 23/08/08,
Φύλλα φούντας στο εξώφυλλο και μια φωτογραφία του ΄30 από τη Γενική Ασφάλεια, με οκτώ άντρες και έναν έφηβο που κοιτάζουν στοχαστικά τον αστυνομικό φακό. Τους έχουν συλλάβει ως «χασισοπότες» στη στοά Πάππου, εκεί στη Σοφοκλέους όπου ήταν μαζεμένοι οι τεκέδες και σύχναζαν οι πρόσφυγες, οι μεροκαματιάρηδες, οι ρεμπέτες, οι νταήδες κ.ά., όμως ούτε μαστουρωμένοι μοιάζουν ούτε «αληθινά ανθρώπινα ράκη» όπως τους θέλουν οι Αρχές ούτε και φαίνεται να ντρέπονται που κάπου κάπου «γίνονται δερβισάδες».
Ο αναγνώστης που θα πιάσει στα χέρια του αυτό το βιβλίο θα υποψιαστεί από την κουβερτούρα του κιόλας το σχόλιο στην κοινωνική υποκρισία και το χιούμορ που το διατρέχουν, το ακτιβιστικό του περιεχόμενο και τις ερεθιστικές ιστορίες που περιγράφει. Το Canavaccio- κείμενα περί της ηδονιστικής δρόγης (εκδόσεις Ηeteron) που συνέλαβε, συν-έγραψε μαζί με εκλεκτούς ειδικούς και επιμελήθηκε φροντίζοντας ιδιαίτερα τη σπάνια εικονογράφηση ο 40χρονος Φώτης Παπαδόπουλος, είναι ένα πολυσυλλεκτικό βιβλίο.
Ο τίτλος αναφέρεται στο γνωστό γερό πανί και ο υπότιτλος σε μια μυθολογία, αλλά το Κανναβάτσο προχωρά βαθύτερα. Το θέμα του κινείται στην κόψη του ξυραφιού καθώς θέλει να αποκαταστήσει την ιστορική- πολιτισμική- επιστημονική, αλήθεια για την κάνναβη- τόσο την κλωστική όσο, κυρίως, την ευφορική που από το 1932 αντιμετωπίζεται στην Ελλάδα ως «σκληρό» ναρκωτικό.
Εξερευνά λοιπόν τα αίτια και τα αποτελέσματα της δαιμονοποίησής της (τόσο από το κατεστημένο όσο και από μια ορθόδοξη Αριστερά), υποστηρίζει την αποποινικοποίηση της χρήσης της, ζητά την εναρμόνιση της ελληνικής με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την καλλιέργεια κλωστικής κάνναβης, φωτίζει τις προκαταλήψεις και τα συμφέροντα που τη μάχονται.
Και παράλληλα αποενοχοποιεί την κουλτούρα του χασίς, παρουσιάζοντας το ιδιόλεκτο του «πότη» (από εκεί λ.χ. το «πηγαδάκι»), την ιεροτελεστία του ναργιλέ αλλά και τα ολλανδικά coffee shops (729 σημεία ελεγχόμενης πώλησης), τα λαϊκά αναγνώσματα, τη σάτιρα (Μποστ λ.χ.), τα τραγούδια, τις μαρτυρίες (του Βαμβακάρη, του Άκη Πάνου κ.ά.), τα επιχειρήματα συγγραφέων (Μποντλέρ αλλά και Πετρόπουλος κ.ά.), νευροψυχιάτρων, βιολόγων, εγκληματολόγων, οικολόγων, ανθρωπολόγων, χωρίς παρ΄ όλ΄ αυτά να αποσιωπά τις αρνητικές απόψεις που έχουν εκφραστεί.
Η βιβλιογραφία για το χασίς είναι μεγάλη, ωστόσο το Canavaccio ξεχωρίζει, διότι απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό, είναι σφαιρικό και επίκαιρο, σοβαρό σαν μελέτη και «διαβαστερό» σαν μυθιστόρημα.
Κοπάνιζαν σπόρους κάνναβης στην περιοχή της Φλώρινας κι έφτιαχναν ένα νηστίσιμο φαγητό… νόμιμα, μέχρι τα τέλη του ΄50 οπότε απαγορεύτηκε η καλλιέργεια και της κλωστικής κάνναβης (φτωχής στην ουσία που προκαλεί το «ανέβασμα»).
Μια καλλιέργεια συστηματική από το 1875, η οποία «γέννησε» εργοστάσια επεξεργασίας ινών κυρίως για σακιά, χαλιά, σχοινιά (10 κανναβουργεία το 1928) και υποσχόταν, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο εργοστασιάρχης και υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας το 1947 Θ. Δεσύλλας, «λευκό χρυσό» για τη χώρα - εξέλιξη που ανακόπηκε από τη ναρκω-υστερία αλλά όχι μόνον.
Το ίδιο είχε γίνει νωρίτερα με την ευφορική κάνναβη που είχε αρχίσει να καλλιεργείται συστηματικά στην Ελλάδα από το 1880 (26.000 στρέμματα το 1915) και απαγορεύτηκε το 1925. Μέσα από διαφορετικά άρθρα λοιπόν του Φώτη Παπαδόπουλου, του καθηγητή Βασίλη Καρύδη, της ποινικολόγου Λίνας Καρανασοπούλου, του Κώστα Γκοτσίνα, του Αμερικανού Τζακ Χερέρ κ.ά. το Canavaccio επισημαίνει τους οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικούς λόγους που έκριναν την τύχη- και την απαξίωση- της κάνναβης σε πλήθος κράτη: η επεξεργασία της ήταν ανταγωνιστική σε καινούργιες, αμερικανικές κυρίως, βιομηχανίες φαρμάκων, πετροχημικών, καπνού, χαρτιού.
Έδινε λ.χ. παγκοσμίως το 75-90% του χαρτιού ώσπου ο μεγαλοεκδότης Χιρστ θέλησε στα 1933 να μονοπωλήσει την παραγωγή χαρτιού από δασική ξυλεία. Απ΄ την άλλη, η αγχολυτική και αντικαταθλιπτική επίδραση της χρήσης της γινόταν αντιληπτή ως ηδονιστική απειλή για τις κυρίαρχες αξίες της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Τα πράγματα ωστόσο αλλάζουν πλέον. Η Ολλανδία λ.χ. από το 1972 εγκαινίασε μια πολιτική ανοχής στο χασίς και στη μαριχουάνα, που έφερε μείωση των βλαβών από το εμπόριο των ναρκωτικών, και η Ε.Ε. από το 1990 επιδοτεί την καλλιέργεια της κλωστικής κάνναβης (ίνες υποαλλεργικές, αντιμυκητιακές, θερμορρυθμιστικές, ανθεκτικές). Στην Ελλάδα όμως οι σχετικές μελέτες του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας μένουν στο συρτάρι και καμία κυβέρνηση δεν θέλει να αναλάβει το πολιτικό κόστος του νομικού διαχωρισμού «μαλακών» και «σκληρών» ναρκωτικών.
Γι΄ αυτό βιβλία όπως το Canavaccio, που μπορούν να τροφοδοτήσουν τον προβληματισμό της κοινής γνώμης, είναι χρήσιμα. «Γιατί όχι;».Έτσι κλείνει το άρθρο του ο εγκληματολόγος Β.Καρύδης επιχειρηματολογώντας υπέρ της αποποινικοποίησης της χρήσης χασίς. Ο Καρύδης καταδικάζει τον παραλογισμό των «εργολάβων της ηθικής» οι οποίοι αθωώνουν το αλκοόλ ή τον καπνό, παρότι αυτά αποδεδειγμένα σκοτώνουν ενώ το χασίς όχι. Και εξηγεί πώς η εντονότερη καταστολή φέρνει μεγαλύτερη παραβατικότητα. Ιδιαίτερα επισημαίνει ότι η δήθεν παρεκκλίνουσα συμπεριφορά του χρήστη της κάνναβης δεν είναι παρά μια ετικέτα που του αποδίδεται από τις κυρίαρχες ομάδες, που επιβάλλουν την κοσμοθεωρία τους στο κοινωνικό σώμα.
Μια ετικέτα που μπορεί να εσωτερικευθεί ως στίγμα και να τον οδηγήσει στη λεγόμενη δευτερογενή παρέκκλιση, σε μια πραγματική δηλαδή εγκληματική συμπεριφορά. Ίσως λοιπόν να έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι η απαγορευτική πολιτική δημιουργεί μια ανεξέλεγκτη παράνομη αγορά όλων των ναρκωτικών ουσιών.
I'll be back..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
05-12-08
03:56
Μαλιστα...και συ (Δεσμωτη) Γριβα διαβαζες ε?! τς τς τς
1 εικόνα χίλιες λέξεις (κι ούτε πρόλαβε να πει τα μισά ο φουκαράς. Τον διέκοψε ο χατζηνικόλ πάνω στο καλύτερο. )
Δεν γουστάρεις Κλεάνθη;
Οι απόψεις του είναι οι πιο επιστημονικές που έχουν εκφραστεί επι του θέματος.
Το "τς τς τς" θα πει ότι διαφωνείς με Γρίβα;
Διαφωνείς στην παράθεση των επιστημόνων που είχε στο αρχείο του πιστεύοντας πως όφειλα να τις παρουσιάσω ή θα'πρεπε όπως έπραξες εσύ να κάνω upload το βίδεο;
Στο θέμα "track of the mastouris" σίγουρα θα το 'βαζα με exlpication quote και τίτλο "o kleanthis kanei thavmata xatzinick remix".
Αντί να ψαχουλεύεις τις ορμές μου δε μας λες καμιά γνώμη σου μπας και βρούμε την Νεραϊδοάκρη;
Υ.γ. με πρόδωσαν οι αρχίατροι...(αχχχχχχ, δαγκώνω τη γροθιά μου.)
Υ.γ. 2 negative, όλο άρνηση είσαι σήμερα.. (οξύμωρον!)
..αν δε χρειάζεται ο διαχωρισμός τότε ας πούμε "στην υγειά της σκόνης". Είναι επικίνδυνος ο μη διαχωρισμός.
Γιατί δημιουργείται η αυτοσυνείδηση ότι όλα έχουν τη ρίζα άκακων ουσιών λόγω μεγαλύτερης φήμης του μαύρου.
Αν λέμε ότι δεν υπάρχουν, λοιπόν μαλακά και σκληρά, ο ανώριμος νους θα ταυτίσει τον μη διαχωρισμό με την επίκληση στο πιο ονομαστό και κατα κοινή ομολογία άκακο χασίς και επομένως θα ανιχνεύσει λιγότερους κινδύνους στα επικίνδυνα ναρκωτικά αφού κι αυτά ναρκωτικά είναι λόγω αυτής της εξισωτικής λογικής.
Όπως τα οξέα τα διαχωρίζεις σε επίπεδα καυστικότητας και ποτέ δε θα απολύμανες με aquaforte με γυμνά χέρια, είναι του ίδιου βαθμού ανεπίτρεπτο η μη παραδοχή επιπέδων τοξικότητας από τη χρήση διαφορετικών εθιστικών ουσιών.
Ο ψυχοθεραπευτής Μηχαλαρέας αγγίζει πεδία γραφικότητας με ατάκες αλα Μπένυ Χιλ του τύπου "Το χασίς είναι εξίσου επικίνδυνο, με κάθε άλλο ναρκωτικό"
θα τον προτιμούσα να συνέχιζε απρόσκοπτα στην ψυχανάλυση απατημένων συζύγων.
Επίσης, όταν η κρίση σου είναι θαρρετή μα αλλοιωμένη από ειδώματα επήρειας άλλων ουσιών (ηρωϊνη, κοκαϊνη), δεν αποσκοπεί πουθενά μια εφετζίδικη αντιεπιστημονική προσέγγιση στο θέμα κάνναβης.
Δεν είναι αχταρμάς οι ουσίες μόνο επειδή ανήκουν στο ίδιο club ψυχοτρόπων.
Αυτά με πρώτο μάτι.
Για δεύτερο, τρίτο κοκ μάτι, θα επανέλθω οσονούπω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
05-12-08
01:22
Από προσωπική πείρα λοιπόν φίλε Δεσμώτη..από αυτά που έχω δει στην μέχρι τώρα ζωή μου έφτασα στο σημείο να μην διαχωρίζω τα ναρκωτικά σε μαλακά και σκληρά.
Τα διαχωρίζει η νευροφυσιολογία όμως, κατά τρόπο που διαψεύδει την δική σου έλλειψη διαχωριστικών γραμμών. (1η κατηγορία: Αλκοόλ, Ηρωϊνη (και οπιοειδή), Κοκαϊνη, 2η κατηγορία: Βενζινοδιαζεπίνες, Καπνός, Παραισθησιογόνα, Ψυχοδιεγερτικά, 3η Κατηγορία: Κάνναβη------ορισμένες βενζινοδιαζεπίνες πρέπει να τοποθετηθούν στην πρώτη ομάδα.)
Δεν είναι ποτέ δυνατόν να θεωρείς ίδιας μαλθακότητας ή σκληρότητας την ηρωϊνη με την κάνναβη. Ούτε την νοθευμένη κόκα με ένα χάπι ecstasy. Αν δεν θεωρείς, τότε διαχωρίζεις κι απλώς δεν μας το λες.
Δεν τάσσομαι υπερ του ενός ή του άλλου με γνώμονα την ελάχιστη δυνατή επικινδυνότητα, απλώς διαχωρίζω όταν εσύ στηρίζεις την επιχειρηματολογία σου στη λογική του μη διαχωρισμού. Μα αφού υπάρχει κλίμακα έντασης (μαλακά/σκληρά/πεντάσκληρα), γιατί αποκλιμακώνεις;
Η φύση μας δίνει συστατικά με διάφορα επίπεδα και εντάσεις επιρροών είτε μέσω αποξήρανσης είτε απόσταξης κλπ.
Αυτόματα όσο και μοιραία, λοιπόν, η ένταση μιας ουσίας είναι μεγαλύτερη αναλόγως του είδους και της ποσότητας. (π.χ. η Κάνναβη Σατίβα (ή κλωστική) περιέχει μικρή ποσότητα THC -Δ9-Τετραϋδροκανναβινόλη, η Ινδική κάνναβη περιέχει μεγαλύτερη ποσότητα THC και γι'αυτό είναι πιο ευφορική)
Ας μη πάω σε ρίγανη, χαμομηλάκι, όπιο, μανιτάρια κλπ.
Η φύση θεραπεύει, η φύση σκοτώνει. Είναι λάθος να λέμε ότι έχει διττή υπόσταση;
Η άγνοια σκοτώνει. Όχι η αποδεκτή επιστημονικά διαφορετικότητα των εντάσεων των ουσιών που προσλαμβάνουμε από ίδια ή ανόμοια είδη, είτε χόρτο είναι, είτε άνθος, είτε χυμός δένδρου, είτε στήμονες, είτε σπέρματα, είτε φλύδες, είτε ριζικά τριχίδια ή θύλακες ριζών ή αδενικές τρίχες των ακρινών στελεχών είτε θρυμματισμένα φύλλα κάνναβης.
Για να μιλήσουμε για σκληρά και μαλακά drugs πάντως θα πρέπει πρώτα να συμφωνήσουμε στο "ναρκωτικό".
Και αν μιλάμε στο συγκεκριμένο τόπικ που θέμα μας είναι η κάνναβη, φοβάμαι ότι υποπίπτουμε σε "αστοχία υλικού".
Η μόνη ίσως εξάρτηση που μπορεί να στηριχτεί (και οι ίδιοι οι χρόνιοι χρήστες το παραδέχονται) είναι μια ανάπτυξη "ανοχής" από χρόνια χρήση της.
Ψυχική εξάρτηση εμφανίζεται αν και φαινόμενα φυσικής εξάρτησης απουσιάζουν. Μέρος της δυσκολίας για τη διακοπή του καπνίσματος της μαριχουάνας μπορεί να οφείλεται στην αλλαγμένη ερμηνεία της πραγματικότητας που υπάρχει στον μπαφοκράτορα.
Του φαίνεται, δηλ. ότι μοναδικές ουσιαστικές εμπειρίες είναι εκείνες που έχει κάτω από την επίδραση της κάνναβης.
Οι παρατεταμένοι χρήστες της χάνουν κάθε ενδιαφέρον για τα καθημερινά γεγονότα, γίνονται όλο και πιο παθητικοί και ευπαθείς στην ονειροπόληση αλλά τότε μιλάμε για άτομα που κάνουν χρήση καθ'υπερβολήν.
Δεν έχω δει κανέναν να πίνει μόνο φούντα....τις περισσότερες φορές το συνδυάζει με κάτι άλλο.
και σίγουρα από μπάφο έχει κάποιος περισσότερες πιθανότητες να επεκταθεί και περαιτέρω...
Μύθος 4ος: Η Κάνναβη είναι προστάδιο Ηρωϊνης
Πρόκειται για ανεκδοτολογία των υπέρμαχων της καταστολής της κάνναβης ότι η χρήση της αποτελεί "προστάδιο" της χρήσης άλλων σκληρών ναρκωτικών, που το μόνο εχέγγυο της "εγκυρότητας" του έγκειται απλώς στο ότι...διατυπώνεται.
Οι πολυάριθμες εκθέσεις κρατικών επιστημονικών οργανισμών και κυβερνητικών επιτροπών από διάφορες χώρες και όλες οι σχετικές έρευνες, που η σοβαρότητά τους δεν αμφισβητήθηκε από τον επιστημονικό κόσμο, διαψεύδουν κατηγορηματικά τη θεωρία της "κλιμάκωσης".
Έρευνες μεταξύ των ηρωινο-εξαρτημένων στο Σικάγο έδειξαν ότι μόνο το 11% απ'αυτούς είχε στο ιστορικό του χρήση μαριχουάνας.
Δεν υπάρχει αιτιολογική σχέση ανάμεσα στη χρήση της μαριχουάνας και στη χρήση της ηρωίνης.
Ας μην αναφέρω ονόματα επιστημόνων-αν και τα'χω πρόχειρα- επειδή βαριέμαι αλλά αν θες μπορώ να σε πιμιάσω σχετικά με ονόματα και βιβλιογραφίες.
Το γενικότερο κλίμα που αποπνέεται είναι, πάντως, ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως ένδειξη ότι η χρήση της μαριχ. αποτελεί προστάδιο για τη χρήση άλλων επικίνδυνων ουσιών.
..χμ, μετάνιωσα.
Ας παραθέσω δύο μόνο ( από 7 - 8 ) απόψεις.
1. Ο Jerome Jaffe, καθηγητής της Ψυχιατρικής, σύμβουλος για τα ναρκωτικά δύο Αμερικανών προέδρων, γνωστός και ως ο "πάπας" των αντιναρκωτικών εκστρατειών στις ΗΠΑ, συμπληρώνει: "Μερικοί άνθρωποι πίστευαν ότι κατά κάποιον τρόπο η χρήση της μαριχουάνας οδηγούσε σε οπιομανία. Αν αυτό σημαίνει ότι κατα μία φαρμακευτική ή ιατρική ή οργανική έννοια η χρήση της κάνναβης προκαλεί αργότερα την ανάγκη της χρήσης ηρωϊνης, τότε η άποψη αυτή είναι λανθασμένη".
Σαν να λέμε, βγαίνω να πάρω λεμονίτα κι επειδή δεν έχει, παίρνω μια μαλαματίνα.
Δεν έχει κάνναβη ο λαθρέμπορας και καταλήγω να πάρω MDMA. (τι λέμε τώρα)
Αγοράζω το άλλο όχι επειδή η κάναβη δεν με καλύπτει/τριπάρει αρκετά αλλά γιατί έχω εγώ την κωλοφαγούρα να ψαχτώ αλλού και δε θέλω να γυρίσω σπίτι με αδειανά χέρια.
και 2. και ο καθηγητής της ιατροδικαστικής Α. Κουτσελίνης αποφαίνεται ότι : "Υπό ερευνητών τινών υπεστηρίχθη προσέτι οτι είναι δυνατόν η χρήσις της μαριχουάνας να οδηγήσει αργότερον και εις την χρήσιν έτερων ναρκωτικών. Εν τοιούτον ενδεχόμενον δεν φαίνεται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δυνατόν, το αντίθετον δε, ήτοι η εκτροπή εξ ετέρων ναρκωτικών εις την μαριχουάναν, εάν συνέβαινε, θα ηδύνατο να θεωρηθεί ευτυχής κατά το μάλλον ή ήττον της έκβασης, εάν δηλονότι κατά την θεραπείαν μιας ετέρας τοξικομανίας (ως της ηρωϊνης) επετυγχάνετο η εκτροπή του ασθενούς προς την μαριχουάναν".
Με καλύπτουν, αμφότεροι, ικανοποιητικά.
Φυσικά αν συνοδεύεις τον μπάφο με αλκοόλ, δε φταίει ο μπάφος γι'αυτό.
I invite you: Let's not be crazy!
Διαβάζω συμπτωματολογία αμέσως μετά τη λήψη της κάνναβης:
Ένα αίσθημα ευφορίας, ευκοοσυγκινησία, ελαφρά ξηροστομία, μια αίσθηση αυξημένης ψυχοκινητικής δραστηριότητας, μυϊκής δύναμης και απώλειας σωματικού βάρους, ηδονικές φαντασιώσεις και επιβραδυνόμενη αντίληψη του χρόνου, και στη συνέχεια χαλάρωση, ηρεμία και ύπνος με ηδονικά όνειρα, ο οποίος ακολουθείται από αφύπνιση με καλή διάθεση.
Ε, τη ξηροστομία την αποκαθιστάς και με γουότα. Δεν υπάρχει λόγος να γίνεις σταφίδα με συνοδεία σκότς. (έλεορ.)
Για αυτό λοιπόν μίλησα για συναισθηματική ανωριμότητα ή εάν θες για αδυναμία διαχείρισης συναισθήματος .
Από την ανάποδη, αν μπορείς να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου κατα τις στιγμές που δεν έχεις τον απόλυτο έλεγχο, τότε αυτό δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί μια ασκητική, μια εκπαίδευση της διαχείρισης της συναισθηματικότητας;
Ας το συζητήσουμε.
Ο καθένας λοιπόν μπορεί να κοκκινίσει τα μάτια του όσο θέλει , να τα κάνει και κόκκινο καδμίου άμα το επιθυμεί...και γω να με γεμίσω με καπνό όσο θέλω αλλά ας πάψουμε να διαχωρίζουμε τα ναρκωτικά σε μαλάκα και σκληρά για να τουμπεκιάσουμε τις τυχόν ενοχές μας.
Δεν βρίσκω σύνδεση της χημικής κατηγοριοποίησης των εξαρτησιογόνων (με βάση παρατηρούμενες επιδράσεις στο νευρικό σύστημα) με ενοχές και αποσιώπηση αυτών.
Από τη μία ο χασισοχρήστης δεν έχει το όφελος να θεωρεί πως καπνίζει ένα μαλακό και ακίνδυνο ναρκωτικό, άρα να τον συμφέρει η ταύτιση με τις μαλακές ουσίες γιατί ναρκωτικό δεν είναι από φυσιολογικής απόψεως. Του μένει το επίθετο "μαλακό" χωρίς τον προσδιορισμόν! Ένα "μαλακό" μετέωρο.
Ο ηρωϊνάκιας/κοκαϊνάκιας τι ενοχές να τουμπεκιάσει; Δεν ξέρει ότι απέχει από το θάνατο όσο τα δάχτυλα του από τη σύριγγα;
υ.γ. Τέλμα = ο καθένας έχει τον δικό του χρόνο για να έρθει αντιμέτωπος με το δικό του τέλμα.
Χμμ..
Καθείς με το τέλμα του και το "μαύρο" με τον ..Γιώργο Φούντα
Ο καθένας έχει τον δικό του χρόνο = ο αλκοολικός έχει α χρόνο = ο ηρωινομανής έχει α/4, κοκ...
Μόλις είπες με δικά σου λόγια ότι υπάρχουν μαλακά και σκληρά ναρκωτικά.
Σ'αγαπάω.
Κάν’ τε μου μια λίστα τι θεωρείτε ΄΄μαλακό ΄΄ και τι ΄΄σκληρό΄΄.
μαλακά:
α.
β.
Σκληρά:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
03-12-08
06:54
Δηλαδή? να μοιράζονται φυλλάδια στο δρόμο για το πως και ποιός είναι ο ασφαλείς τρόπος να κάνει κάποιος χρήση κάνναβης?
Στην άρση της ποτοαπαγόρευσης είδες να αφισοκολλούν ή να μοιράζουν φυλλάδες εγκράτειας για τη χρήση του μπέρμπον και της άμπσολουτ;
Δεν είναι επιχείρημα αυτό.
Ή θα αναγάγουμε σε επίπεδο σημαντικότητας (στατιστικά ή μη) περισσότερο ό,τι καπνίζεται και λιγότερο ό,τι πίνεται;
Άσε που στην ουσία δε νοείται σύγκριση ανόμοιων ουσιών αφού και οι επιδράσεις είναι ανόμοιες (επενεργούν σε διαφορετικά όργανα και συστήματα)
Η κάνναβη λοιπόν είναι ναρκωτικό μπορεί να μην είναι όπως η ηρωίνη αλλά είναι ναρκωτικό.
Μύθος 1ος: Η Κάνναβη "προκαλεί" Τοξικομανία
Οι θιασώτες της ταύτισης της κάνναβης με ναρκωτική ουσία διαψεύδονται συνεχώς από την ιστορική πείρα και τη σύγχρονη επιστημονική έρευνα.
Θεωρείται σήμερα αναμάσημα ψευδολογήματος (αν όχι βλακείας) ότι η κάνναβη "προκαλεί τοξικομανία" (πράγμα που σημαίνει σωματική εξάρτηση).
Για να αποφύγει κανείς την κουραστική περιπλάνηση στην ογκώδη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία που διαψεύδει κατηγορηματικά αυτό το "εφεύρημα", μπορεί να το αντιπαρέλθει διαβάζοντας μερικές μονάχα διαπιστώσεις Ελλήνων ερευνητών που ασχολήθηκαν επι πολύ με το θέμα:
α) Καθηγητής της Ιατροδικαστικής (Γ.Αγιουτάντης):"Αντίθετα απ'ό,τι συμβαίνει με τα Οπιούχα, η παρατεταμένη χρήση του χασίς δεν παρουσιάζει σωματικό σύνδρομο από χρόνια δηλητηρίαση".
β) Καθηγητής της Φαρμακολογίας (Δ.Βαρώνος): "Ανθεκτικότητα και σωματική εξάρτηση φαίνεται ότι δεν αναπτύσσονται από τη χρήση της ινδικής κάνναβης (χασίς, μαριχουάνα)".
γ) Καθηγητής της Ιατροδικαστικής (Α.Κουτσελίνης): "Γεγονός παραμένει ότι η μαριχουάνα δεν είναι "ναρκωτικό" ως τα κλασσικώς παραδεδεγμένα..Δεν είναι διεγερτικό, καταπραϋντικό, ηρεμιστικό, ναρκωτικό ή ψευδαισθησιογόνο..Η λέξη "ευφορικό" το προσεγγίζει περισσότερο..Δεν οδηγεί αναμφισβητήτως σε εθισμό (addiction)".
δ) Καθηγητής της Φαρμακολογίας (Γ.Λογαράς): "Ο οργανισμός δεν φαίνεται να εθίζεται εις αυτό (χασίς), διότι η ουσία αυτού δεν χρειάζεται να αυξηθεί. Ούτε σωματική εξάρτηση παρατηρείται οία επί των τοξικομανιογόνων φαρμάκων, ήτοι δεν παρατηρείται σύνδρομο στερήσεως".
ε) Καθηγητής της Φαρμακολογίας (Μ.Μαρσέλος): "Η μακροχρόνια λήψη κανναβινοειδών δεν έχει συσχετισθεί με την εγκατάσταση σωματικής εξάρτησης".
ζ) Οι αρχίατροι του ελληνικού στρατού Α.Δαβαρούκας και Γ.Σουρέτης: "Το χασίς δεν δημιουργεί εθισμό...δεν αναπτύσσει σωματική εξάρτηση" (καλά αυτό άμα θέλουμε το πιστεύουμε...μπουαχαχα )
Σε ντοκιμαντέρ στην ΕΤ1 ιατροί , μετά από μελέτες , ανέφεραν το πόσο αλλοιώνει η κάνναβη τα εγκεφαλικά κύτταρα των νέων μέχρι 25 , εάν θυμάμαι καλά , χρόνων.
Μύθος 2ος: Η Κάνναβη "προκαλεί" Εγκεφαλική Ατροφία
Αφορμή για την καλλιέργεια αυτής της τραγελαφικής φήμης ήταν μία εργασία του A.Campbell και των συνεργατών του που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Lancet, τον Νοέμ. του 1971, σύμφωνα με την οποία τα "εγκεφαλογραφήματα 10 τακτικών καταναλωτών μεγάλων ποσοτήτων μαριχουάνας απέδειξαν την ύπαρξη εγκεφαλικής ατροφίας".
Και με πυρήνα αυτό το δημοσίευμα, αναπτύχθηκε μια εντυπωσιακή παραφιλολογία, παρά το γεγονός ότι η εργασία του Campbell δέχθηκε σκληρές κριτικές και απορρίφθηκε από την επιστημονική κοινότητα ως αναξιόπιστη και "ανευ σημασίας". Όπως γράφει ο καθηγητής Lester Grinspoon "και τα 10 άτομα (τακτικοί χρήστες κάνναβης) που επέλεξε ο Campbell ήταν ψυχιατρικοί ασθενείς, και δεν έγινε καμιά συγκριτική μελέτη ανάμεσα σ'αυτούς και σε άλλους ψυχιατρικούς ασθενείς που δεν χρησιμοποιούσαν κάνναβη.
Τουλάχιστον ένας (ίσως και δύο) απ'αυτούς ήταν επιληπτικοί, αρκετοί υπέφεραν από κακώσεις στον εγκέφαλο, ένας ήταν διανοητικά καθυστερημένος και πέντε περίπου είχαν διαγνωστεί ως σχιζοφρενικοί!!!!!!!!!!! Όλοι είχαν κάνει χρήση LSD, οι περισσότεροι είχαν χρησιμοποιήσει αμφεταμίνες και λίγοι έκαναν μεγάλη χρηση οπιοειδών, βαρβιτουρικών και ηρεμιστικών. Δεν πάρθηκε υπόψη ο πιθανός ρόλος του αλκοόλ, που ως γνωστόν είναι νευροτοξικό (δηλ. προκαλεί εγκεφαλικές βλάβες).
Ίσως θα ήταν χρήσιμο να υπάρξουν μελλοντικά ελεγχόμενες έρευνες για την κάνναβη και τις εγκεφαλικές βλάβες, αλλά υπάρχουν μηδαμινοί λόγοι να αναμένει κανείς ότι θα μπορούσε να ανακαλυφθεί οποιαδήποτε σχέση (μεταξύ κάνναβης και εγκεφαλικών βλαβών).
Σαφώς επικριτική απέναντι στην εργασία του Campbell είναι και η στάση του καθηγητή Jerome Jaffe, που διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι: "Έγιναν έρευνες αλλά σε καμία περίπτωση δεν βρέθηκε ο τύπος της ατροφίας του εγκεφάλου που είχε ανακοινωθεί αρχικά" κι ότι " δεν έχουν διαπιστωθεί κάποιες μόνιμες εγκεφαλικές ανωμαλίες".
Κι όχι μόνο δεν βρέθηκε η παραμικρη ένδειξη ατροφίας του εγκεφάλου, αλλά επιπλέον κι ότι πολλές μελέτες μεγάλης κλίμακας σε Αμερικανούς φοιτητές "δεν βρήκαν καμιά ένδειξη ότι οι τακτικοί χρήστες της κάνναβης έχουν λιγότερες ακαδημαϊκές επιτυχίες από τους μη χρήστες".
...γιατί πρώτα απ όλα προκαλεί ψυχολογική εξάρτηση...όπως και η κάνναβη αλλά και όλα τα ναρκωτικά.
Μύθος 3ος: Η Κάνναβη "προκαλεί" Χασισική Ψύχωση
Η υπόθεση της "χασισικής ψύχωσης" που υποστηρίχθηκε το 1957 από τον Μαροκινό ψυχίατρο Benabud, αποδείχθηκε αβάσιμη όταν, ύστερα από προσεκτική μελέτη, "αποδείχθηκε ότι δεν επρόκειτο για μόνιμες ψυχώσεις αλλά για "παροδικές" τοξινώσεις που οφείλονταν σε τεράστιες δόσεις χασίς, 20-30 πίπες kif, και σε μερικές περιπτώσεις προκαλούνταν ή επιδεινώνονταν από τον υποσιτισμό ή τις μολύνσεις".
Η υπόθεση αυτη απορρίφθηκε επίσης: 1) Από τις εκθέσεις της επιτροπής των ΗΠΑ και του Καναδά, 2) από τις μελέτες που έγιναν στην Τζαμάϊκα, Κόστα Ρίκα και στην Ελλάδα, 3) Από το σύνολο σχεδόν των επιστημόνων που τη διερεύνησαν.
Όπως παρατηρεί ο Giancarlo Arnao, "πολλοί απ'αυτούς τους επιστήμονες (Fort, Grinspoon, Murphy κ.α.) κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η χρήση της κάνναβης όχι μόνο δεν προκαλεί ψύχωση αλλ' ότι, αντίθετα, ειναι πιθανόν να καλύπτει και να επανορθώνει ορισμένες παθολογικές ψυχικές καταστάσεις και να αμβλύνει τα πιο εμφανή συμπτώματα σε ορισμένα άτομα".
Όσο για την ψυχολογική εξάρτηση που ανέφερες, negative:
Καμία ψυχοτρόπος ουσία δεν στερείται παντελώς παρενεργειών. Όλες είναι ηδονιστικές (και υπο αυτή την έννοια η κάνναβη εθίζει όσο και ο αυνανισμός), ενεργοποιούν το ντοπαμινεργικό σύστημα και μπορούν να προκαλέσουν μεγαλύτερη ή μικρότερη ψυχική εξάρτηση. Εντούτοις, η κάνναβη, με βάση την επικινδυνότητα της, βρίσκεται στο πάτο της ταξινόμησης.
Φυγή από την πραγματικότητα.........
Τέτοια που είναι πολλές φορές, η φυγή με pot, αποτελεί μια εναλλακτική λύση του σιάτσου και του μασάζ με σοκολάτα (αχχχ )
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι στην αποποινικοποίηση των ουσιών αυτών , αλλά στην απουσία της παιδείας του κάθε σύγχρονου πολίτη.
You've got that half right.
Αν αποποινικοποιηθεί, ίσως να μειωθεί η original επικοινωνία μεταξύ των χασικλήδων και η σχέση τους θα γίνει καθαρά σχέση "πιώματος". Αυτό το κακό βλέπω μόνο στην αποποινικοποίηση. Ότι το "μαύρο" θα γίνει μόδα στην πιο αισχρή μορφή της.
Θα μαστουρώνει η κοινωνία γιατί είναι "in".
Το ζητούμενο, πάντως είναι να μην το παίζουμε μαστουρωμένοι, αλλά να βγαίνει και κάτι απ'αυτό.
Η αδυναμία στο να μπορούμε να δεχτούμε την πραγματικότητα μας και να αναλάβουμε ευθύνες.
Δεν είναι πάντα αδυναμία αντιμετώπσης της πραγματικότητας, όταν κάποιος πίνει το ρογά.
Απλώς γουστάρει το feeling. Αποκλείεται;
Η άρνηση μας στην ωρίμανση.Η ανικανότητα στο πώς να μας αγαπάμε και να μας φροντίζουμε.
Υπερβολές.
Όποιος δεν "πίνει" είναι ώριμος κι όποιος "πίνει" είναι ακόμη άγουρος στο νου;
Ο χασικλής που πίνει για να απολαύσει με μια ιεροτελεστία (τασάκι δίπλα του, νερό, γλυκό για μετά κ.α.) με σκοπό ένα δημιουργικό φτιάξιμο, να δει μια ενδιαφέρουσα ταινία, να διαβάσει κάποιο καλό βιβλίο ή να απολαύσει ένα καλό σέξ (), αλλά ακόμη και ο πειραματισμός με μια τέτοια ουσία γιατί εκλαμβάνονται ως ανικανότητα στην αυτοαγάπη και την φροντίδα του εαυτού μας; Μόλις τώρα τη φροντίδα δεν περιέγραψα;
Αγάπη είναι να κάνεις και όλα αυτά χωρίς να "την ακούσεις". Σύμφωνοι.
Αλλά αν ο άλλος τη βρίσκει κιόλας να σκάει που και που κανά μπάφο, γιατί είναι bad self attitude ; Όπως εσύ ανάβεις συμβατικό τσιγαράκι, έτσι κι εκείνος ανάβει τσιγαριλίκι και παρατηρεί τον κόσμο μέσα απο τα δικά του μάτια, τα κόκκινα...
Για μένα είναι ανόητο να χωρίζουμε τα ναρκωτικά σε μαλακά και σε σκληρά , αφού και τα δυο φέρνουν το ίδιο τέλμα.
Δηλαδή τα οπιοειδή, τα κοκαϊνικά, τα αμφεταμινικά, τη κάνναβη, τις βενζοδιαζεπίνες, το αλκοόλ, το LSD, το subutex, το ecstasy, τα διαλυτικά τα θεωρείς ίδιας επικινδυνότητας αφού το τέλμα που σε περιμένει έπειτα από τη χρήση τους είναι ίδιο για όλα;
τέλμα = ?
υγ. Δεν πίνω, δεν καπνίζω αλλά δεν θα επικρίνω και μια πρακτική επειδή μου χαλάει ...την γεύση!
υγ. Θα επανέλθω, with more myths.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
03-12-08
03:16
Αξίζει προσοχής:
Δήλωση Ελλήνων Γιατρών για τη νομιμοποίηση της Κάνναβης και την αποποινικοποίηση της χρήσης των απαγορευμένων ουσιών
Οι υπογράφοντες γιατροί* θεωρούμε ότι η εξακολούθηση της ποινικοποίησης της κάνναβης είναι απολύτως αβάσιμη από επιστημονική άποψη και επικίνδυνη από κοινωνική άποψη.
Όλες οι επιστημονικές έρευνες και οι Εκθέσεις των κυβερνητικών και επιστημονικών επιτροπών που συστήθηκαν στα τελευταία εκατό χρόνια για τη μελέτη της, καταλήγουν στο κοινό συμπέρασμα ότι η κάνναβη:
1) Δεν προκαλεί τοξικομανία
2) Δεν έχει αρνητικές βιολογικές επιπτώσεις (σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα της είναι υποδεέστερα αυτών που προκαλεί η χρήση του αλκοόλ και του καπνού).
3) Δεν αποτελεί προστάδιο για τη χρήση ηρωίνης.
4) Δεν αποτελεί παράγοντα εγκληματικότητας.
5) Είναι πολύτιμο θεραπευτικό μέσο (για τον έλεγχο της ενδοφθάλμιας υπέρτασης λόγω γλαυκώματος, την αντιμετώπιση των παρενεργειών της χημειο-θεραπείας, την επιληψία, το άσθμα, την κατάθλιψη, την ανορεξία, κ.α.)
Η επισκόπηση της ιστορίας της απαγόρευσης καθιστά προφανές το συμπέρασμα ότι η δίωξη της κάνναβης (η οποία, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ, "είναι το πιο ασφαλές από τα φάρμακα πλατιάς χρήσης, από πλευράς τοξικότητας") οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην εξουσιαστική απαίτηση να εξυπηρετηθούν κοινωνικές και πολιτικές σκοπιμότητες που συνδέονται με τη χειραγώγηση ορισμένων κοινωνικών στρωμάτων και την υπεράσπιση των οικονομικών συμφερόντων ορισμένων βιομηχανικών αυτοκρατοριών (πετροχημικά, φάρμακα, αλκοόλ, καπνός, κ.α.) που καταστρέφουν ανενδοίαστα το περιβάλλον και περιορίζουν τις προοπτικές επιβίωσης της ζωής στον πλανήτη.
Το ατομικό και συλλογικό κόστος της δίωξης των χρηστών της κάνναβης (που μοναδικό τους "έγκλημα" είναι ότι καταναλώνουν μια ατοξική ευφορική ουσία και ως εκ τούτου δεν μπορεί να θεωρηθούν υπόλογοι ούτε καν για πράξη αυτοπροσβολής) έχει υπερβεί τα όρια αντοχής της κοινωνίας.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου οι περιστασιακοί και συστηματκοί χρήστες αυτού του υφορικού υπολογίζονται στο 10% του πληθυσμού, η συντήρηση της απαγόρευσης της ατοξικής κάνναβης και η -εξ'αυτής- παραμονή της στην ίδια παράνομη αγορά όπου διακινείται η νοθευμένη ηρωίνη, έχει ανυπολόγιστες και πολλές φορές τραγικές συνέπειες για τους χρήστες και τις οικογένειές τους.
Ως γιατροί και πολίτες, απαιτούμε την αποποινικοποίηση της χρήσης, της κατοχής και της προμήθειας της κάνναβης για προσωπική χρήση, πράγμα που αποτελεί σημαντικό μέτρο για τη μείωση της εγκληματικότητας, την αποδυνάμωση του οργανωμένου εγκλήματος, την περιστολή της εξάπλωσης τη ηρωίνης, την αποσυμφόρηση των φυλακών, την ενίσχυση του θεραπευτικού οπλοστασίου της ιατρικής και την υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
*Το κείμενο συνοδεύτηκε από τα ονόματα 100 Ελλήνων γιατρών όλων των ειδικοτήτων και δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες Ελευθεροτυπία (16/12/1993) και The Independent on Sunday (28/12/1997)
Δήλωση Ελλήνων Γιατρών για τη νομιμοποίηση της Κάνναβης και την αποποινικοποίηση της χρήσης των απαγορευμένων ουσιών
Οι υπογράφοντες γιατροί* θεωρούμε ότι η εξακολούθηση της ποινικοποίησης της κάνναβης είναι απολύτως αβάσιμη από επιστημονική άποψη και επικίνδυνη από κοινωνική άποψη.
Όλες οι επιστημονικές έρευνες και οι Εκθέσεις των κυβερνητικών και επιστημονικών επιτροπών που συστήθηκαν στα τελευταία εκατό χρόνια για τη μελέτη της, καταλήγουν στο κοινό συμπέρασμα ότι η κάνναβη:
1) Δεν προκαλεί τοξικομανία
2) Δεν έχει αρνητικές βιολογικές επιπτώσεις (σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα της είναι υποδεέστερα αυτών που προκαλεί η χρήση του αλκοόλ και του καπνού).
3) Δεν αποτελεί προστάδιο για τη χρήση ηρωίνης.
4) Δεν αποτελεί παράγοντα εγκληματικότητας.
5) Είναι πολύτιμο θεραπευτικό μέσο (για τον έλεγχο της ενδοφθάλμιας υπέρτασης λόγω γλαυκώματος, την αντιμετώπιση των παρενεργειών της χημειο-θεραπείας, την επιληψία, το άσθμα, την κατάθλιψη, την ανορεξία, κ.α.)
Η επισκόπηση της ιστορίας της απαγόρευσης καθιστά προφανές το συμπέρασμα ότι η δίωξη της κάνναβης (η οποία, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ, "είναι το πιο ασφαλές από τα φάρμακα πλατιάς χρήσης, από πλευράς τοξικότητας") οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην εξουσιαστική απαίτηση να εξυπηρετηθούν κοινωνικές και πολιτικές σκοπιμότητες που συνδέονται με τη χειραγώγηση ορισμένων κοινωνικών στρωμάτων και την υπεράσπιση των οικονομικών συμφερόντων ορισμένων βιομηχανικών αυτοκρατοριών (πετροχημικά, φάρμακα, αλκοόλ, καπνός, κ.α.) που καταστρέφουν ανενδοίαστα το περιβάλλον και περιορίζουν τις προοπτικές επιβίωσης της ζωής στον πλανήτη.
Το ατομικό και συλλογικό κόστος της δίωξης των χρηστών της κάνναβης (που μοναδικό τους "έγκλημα" είναι ότι καταναλώνουν μια ατοξική ευφορική ουσία και ως εκ τούτου δεν μπορεί να θεωρηθούν υπόλογοι ούτε καν για πράξη αυτοπροσβολής) έχει υπερβεί τα όρια αντοχής της κοινωνίας.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου οι περιστασιακοί και συστηματκοί χρήστες αυτού του υφορικού υπολογίζονται στο 10% του πληθυσμού, η συντήρηση της απαγόρευσης της ατοξικής κάνναβης και η -εξ'αυτής- παραμονή της στην ίδια παράνομη αγορά όπου διακινείται η νοθευμένη ηρωίνη, έχει ανυπολόγιστες και πολλές φορές τραγικές συνέπειες για τους χρήστες και τις οικογένειές τους.
Ως γιατροί και πολίτες, απαιτούμε την αποποινικοποίηση της χρήσης, της κατοχής και της προμήθειας της κάνναβης για προσωπική χρήση, πράγμα που αποτελεί σημαντικό μέτρο για τη μείωση της εγκληματικότητας, την αποδυνάμωση του οργανωμένου εγκλήματος, την περιστολή της εξάπλωσης τη ηρωίνης, την αποσυμφόρηση των φυλακών, την ενίσχυση του θεραπευτικού οπλοστασίου της ιατρικής και την υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
*Το κείμενο συνοδεύτηκε από τα ονόματα 100 Ελλήνων γιατρών όλων των ειδικοτήτων και δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες Ελευθεροτυπία (16/12/1993) και The Independent on Sunday (28/12/1997)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.