pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Κατ'αρχήν θεωρώ δεδομένο οτι και τα δύο φύλα έχουν την ίδια συμμετοχή και ευθύνη για την ύπαρξη του εμβρύου-παιδιού τους. Πρώτον, για τους γνωστούς βιολογικούς λόγους οτι δεν υπάρχει παιδί χωρίς σπέρμα, ή χωρίς ωάριο. Δεύτερον, γιατί το ίδιο το παιδί, δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε πατέρα και μητέρα : μπορεί να έρχεται πιο κοντά με την μητέρα, αλλά ποτέ δεν είναι πλήρες χωρίς τον πατέρα. Ας αφήσουμε την λογική του πατέρα και της μητέρας, ποιός έχει το πάνω χέρι, κι ας έρθουμε στην λογική του παιδιού που υποτίθεται είναι αυτό που μας ενδιαφέρει..
Θεωρώ απαράδεκτο να κατηγορούμε τους άντρες όταν δεν θέλουν παιδί. Καθότι πολλές φορές συμβαίνει και οι γυναίκες να μην θέλουν παιδί για δικούς τους λόγους. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να μην γίνει γονιός αν δεν αισθάνεται ψυχολογικά έτοιμος. Είτε είναι άντρας, είτε γυναίκα.
Άν μια γυναίκα μείνει έγκυος και θέλει να το κρατήσει είναι δικαίωμά της. Δεν είναι δικαίωμά της όμως να επιβάλλει ευθύνες στον πατέρα, εφ'όσον εκείνος δεν ήταν σε θέση (βιολογικά) να επιλέξει αν θέλει να γεννηθεί το παιδί ή όχι.
Δεν μπορεί ένας άντρας να αναγκάσει την γυναίκα να αποκτήσει ένα παιδί που δεν θέλει, είναι παράλογο! Ανάλογα, δεν μπορεί μια γυναίκα να υποχρεώσει έναν άντρα να αναλάβει ευθύνες που δεν θέλει επειδή έχει την μήτρα και μπορεί να ορίσει την μοίρα του εμβρύου.
Τι σκ**ά ισότητα έχουμε άν οποιοδήποτε φύλο, υποχρεώνει οποιοδήποτε φύλο να κάνει το δικό του; Πού είναι η ελευθερία του ατόμου να κάνει τις επιλογές του; Προσωπικά αν έμενα έγκυος και εγώ το ήθελα, ο πατέρας όχι, θα αναλάμβανα την ευθύνη της επιλογής μου προσωπικά. Θα ήταν αναξιοπρεπέστατο,εκβιαστικό,εγωιστικό έως συμφεροντολογικό το να ζητήσω με το ζόρι να αναλάβει ο άλλος υποχρεώσεις και δή οικονομικές.. πόσο μάλλον συναισθηματικές..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
pote ksana, η Νεράιδα σου πρότεινε το συγκεκριμένο θέμα, επειδή εκεί συζητάμε αυτά ακριβώς που αναφέρεις.
Θα ήταν καλύτερο να συνεχιστεί αυτή η συζήτηση εκεί, ώστε να διατηρήσουν τα θέματα μια ξεχωριστή εννοιολογική χροιά.
To καταλαβαίνω,αλλά δεν μπορώ να μην απαντήσω στις ερωτήσεις που μου κάνουν εδώ, για το θέμα αυτό..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Μια γυναίκα που συνειδητά φτάνει στην έκτρωση δε λέει ποτέ αυτούς τους λόγους γιατί το έκανε, λόγους έτσι, όχι δικαιολογίες. Δικαιολογία λες για κάτι που ξέρεις οτι είναι λάθος και δεν το παραδέχεσαι, λόγος είναι για κάτι που έχεις επεξεργαστεί και έχεις βγάλει το συμπέρασμα οτι είναι το ορθό(τερο) να κάνεις.
Εγώ πάντως ποτέ δε σκέφτηκα οτι σκότωσα το εν δυνάμει μωρό μου. Σκέφτηκα οτι σώζω αυτό από το να το φέρω σε έναν κόσμο που η μάνα του δεν ξέρει τι της γίνεται κι οτι δίνω την ευκαιρία στον εαυτό μου να μάθω τι μου γίνεται και να κάνω ένα παιδί όταν μπορώ αυτό να το διδάξω και στο παιδί μου.
Μπορώ να έρθω στη θέση σου όταν τα λές αυτά. Είμαι 20 χρονών,θα έπραττα ανάλογα.
Όμως αυτό που διάβασα παραπάνω οτι και καλά το έμβρυο δεν είναι άνθρωπος τους 2 πρώτους μήνες,με προσβάλλει σαν άνθρωπο,και το θεωρώ αν μη τι άλλο υποκριτικό. Ασφαλώς και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν να σε κρίνει γι'αυτό που έκανες,και ενδεχομένως σωστά έκανες, και όσες το κάνουν αυτό, αλλά είναι πάντα πρός τιμήν κάποιου το να λέει τα πράγματα με τ'όνομά τους και να μήν μειώνει την αξία μιας πράξης για να φανεί λιγότερο υπεύθυνος.
Κατα την άποψή μου,πάντα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Σαφως και δεν ειναι ρεαλιστικο να πιστευει κανεις οτι η ζωη ειναι στρωμενη με ροδοπεταλα, κανεις δεν ισχυριστηκε το αντιθετο, ασχετα με το εαν εχει δικαιωμα ο καθε ενας απο εμας να ονειρευεται το καλυτερο, το ιδανικο για εκεινον...
Ομως ενα υπευθυνο ατομο φροντιζει να πραξει το οτιδηποτε, οπως εν προκειμενω η δημιουργια οικογενειας, κατω απο τις καλυτερες δυνατες συνθηκες και πρωτα απ ολα θεωρωντας, κρινοντας τον εαυτον του ικανο και ετοιμο για κατι τετοιο.
Η συνεχιση μιας ανεπιθυμητης κυησης δεν θα ειναι απλα εμποδιο μονο καποιων φιλοδοξιων, αλλα ακομα και λογος δημιουργιας ψυχολογικων προβληματων, οπως επισης πιθανης καθημερινης δυστυχιας λογω εγκαταλειψης ονειρων, λογω κακης, απερισκεπτης επιλογης συντροφου, λογω μετεπειτα πιθανων ψυχολογικων προβληματων του παιδιου και ενα σωρο αλλα που εχουν πολλακις αναφερθει απο την αρχη του θεματος αυτου.
Ε σορρυ, αλλα οταν ενδεχεται να προκυψουν ολα αυτα και κανεις το γνωριζει, τοτε ειναι σοφοτερη η διακοπη παρα η συνεχιση αυτης.
Σε παροτρυνα να ριξεις μια ματια στο θεμα για το ποτε θεωρειται ανθρωπινο ον μια σωματικη μαζα και το θεωρησες το λιγοτερο μη αναγκαιο, κι ομως παρατηρω πως εχεις αποψη και διαθεση να την εκθεσεις...
Αληθεια, ποτε επιστημη οριζει εν ζωη ενα ανθρωπινο ον? Μηπως θα πρεπει να ειναι αναγκαια η υπαρξη μιας πολυ συγκεκριμενης λειτουργιας, της εγκεφαλικης? Αρα μεχρι τη 12η εβδομαδα μιλαμε για ενα εμβρυο που δεν εχει αυτη τη λειτουργια προκειται μετα απο εκεινο το χρονικο σημειο να χαρακτηριστει ζωντανος ανθρωπινος οργανισμος. Εαν ειναι να καταργησουμε και τα μεσα αντισυλληψης, διοτι καθε φορα εμποδιζουμε τη δημιουργια πιθανης ανθρωπινης ζωης...Σειμ ον ας...
Σαφώς και δεν είναι μια γυναίκα υποχρεωμένη να κρατήσει το παιδί χωρίς να θέλει, ούτε και θα πάει στην κόλαση αν το ρίξει! Για μένα είναι θέμα ανθρώπου το τί θα κάνεις,όχι θέμα ηθικής ή νόμου. Ωστόσο είναι σημαντικό να ξεκαθαριστεί ποιό είναι το σωστό και ποιό το λάθος,έστω κι αν δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να εφαρμοστεί.. Και αν δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να εφαρμοστεί είναι απόλυτα κατανοητό και αποδεκτό. Το να μεγαλώσεις ένα παιδί που σου ήρθε χωρίς να το θελήσεις είναι τουλάχιστον υπεράνθρωπη πράξη. Αμφιισβητώ και τον εαυτό μου,τι θα έκανα σε περίπτωση που έμενα έγκυος. Πιθανώς και μάλλον σίγουρα να το έριχνα κι εγώ,αλλά ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσα δικαιολογίες του τύπου,''ο Νόμος το επιτρέπει'' ή ''σκότωσα άνθρωπο ατελή,άρα δεν σκότωσα''. Ως γνωστόν, οι ψυχολόγοι αυτά τα ονομάζουν 'αμυντικούς μηχανισμούς της συνείδησης'. Άρνηση της λογικής αλήθειας,δικαιολόγηση..
Μα,είναι σχετικό να αποδείξεις αν το έμβρυο 2 μηνών είναι άνθρωπος ή όχι. Για έκτρωση μιλάμε όχι για αστρονομία.. Θα επισκεφθώ και το άλλο θέμα,κάποια στιγμή.
Αν ένας άνθρωπος είναι άνθρωπος μόνο με βάση τη λειτουργία του εγκεφάλου,τότε να σκοτώνουμε τα νήπια γιατί δεν σκέφτονται ακόμα. Ή,αν κάποιος πάθει εγκεφαλικό και χάσει ποσοστό της εγκεφαλικής του ικανότητας ας τον κατατάξουμε σε άλλο ζωικό είδος..
Φυσικά και είναι ζωντανός οργανισμός όταν δεν έχει ανεπτυγμένο εγκέφαλο! Είναι δυνατόν δύο απειροελάχιστα,μικρότερα από κεφάλι καρφίτσας κύτταρα, όπως το ωάριο και το σπερματοζωάριο να δημιουργήσουν μέσα σε 2 λεπτά και εγκέφαλο,και καρδιά και όλα! Φυσικά και απαιτείται χρόνος! Στο μεταξύ διάστημα αυτά υπάρχουν,αλλά υποτυπωδώς.
Βεβαίως,το χαμένο σπέρμα δεν είναι χαμένη ζωή,εφ'οσον δεν ήρθε σε επαφή με ωάριο. Τα έχουμε πεί αυτά και παλιότερα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Καλο. Ειναι σα να λεμε ¨Αν εξαιρεσουμε ολα τα ασχημα του κοσμου μας, ολα πανε τελεια" λολ
Δυστυχως ειναι αδυνατο να μην υπαρχει καποιος διαχωρισμος. Οπως ακριβως και ο 17χρονος και 11 μηνες δεν ειναι ενηλικας ενω μετα απο μια μερα "ειναι".
Δε θυμαμαι να δημιουργηθηκε ποτε ζωη απο ενωση ωαριου και ιδρωτα...
Το αποτέλεσμα για οτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας δεν το ξέρουμε. Αν το ξέραμε, θα είχαμε συνεχώς επιτυχίες (που δε θα λέγονταν έτσι γιατί η αποτυχία θα ήταν άγνωστος όρος οπότε θα λέγονταν απλά αποτελέσματα) και θα υπήρχαν άλλα τόσα πράγματα που δε θα κάναμε καν. Ξεκινάς κάτι σε κάποια βάση που έχεις χτίσει εσύ και υπολογίζοντας σε σένα, στους άλλους, στο περιβάλλον, στις συγκυρίες για να πετύχει ή να αποτύχει. Στο συγκεκριμένο θέμα λοιπόν είναι πιο "σωστό" να ξεκινήσεις να κάνεις παιδί όταν υπάρχουν κάποιες βάσεις (πατέρας, σπίτι, οικονομικά σχετικά καλά, αγάπη και σεβασμός μεταξύ του ζευγαριού) παρά αν δεν υπάρχουν αυτά ή αν χωλαίνουν σε κάποια σημεία. Αυτό δε σημαίνει πως στην πρώτη περίπτωση θα έχεις επιτυχία, σημαίνει όμως οτι αυξάνεις τις πιθανότητες να έχεις επιτυχία. Το πιο απλό παράδειγμα: 1. παίρνεις τηλέφωνο και κλείνεις ένα ξενοδοχείο για τις διακοπές για 2 μήνες μετά, και πας ξέροντας οτι έκλεισες - 2. δεν κάνεις κράτηση κι απλά πας ελπίζοντας οτι θα βρεις κάπου να μείνεις. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να γίνει κάτι απροσδόκητο (πχ να κλείσει το ξενοδοχείο, να μπέρδεψαν την κράτηση κλπ) και να μείνεις στο δρόμο - στη δεύτερη μπορεί και να βρεις τελικά να μείνεις. Ποια περίπτωση όμως είχε μεγαλύτερη ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να βρεις τελικά κάπου να μείνεις;
Τέλος κάτι τρομερά σημαντικό: για μένα μια γυναίκα που ρίχνει το παιδί της γιατί εμποδίζει της φιλοδοξίες της, πρώτον είναι άξια φτυσίματος, και δεύτερον καλύτερα να το κάνει γιατί δεν αξίζει να γίνει μάνα. Δε μιλάμε όμως νομίζω για αυτές τις περιπτώσεις.
Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά. Αν το ζητούμενο είναι να έχεις επιτυχημένη οικογένεια σε βάθος χρόνου και με προγραμματισμό, φυσικά και θα κάνεις έκτρωση μεχρι να βρείς τον σωστό άνθρωπο! Αλλά αυτό ακούγεται απο μόνο του αρκετά υπολογιστικό.
Μόνο το παιδί μέσα σε οικογένεια αξίζει της αγάπης της μητέρας; Το άλλο είναι 'κακό', λιγότερο άξιο να ζήσει;
Το πότε ένα έμβρυο θεωρείται άνθρωπος,το εξήγησα ικανοποιητικά παραπάνω. Προφανώς δεν είναι τα Νομικά παραθυράκια που σπρώχνουν μια γυναίκα στην έκτρωση,αντίθετα,η νομικές παράμετροι της δίνουν 'συγχωροχάρτι' και κοινωνική 'άδεια' να κάνει αυτό που θέλει ούτως ή άλλως να κάνει. Η οικογνειακή ''επιτυχία'' είναι λοιπόν ο λόγος! Κι αυτό,δεν είναι εγωιστικός λόγος; Μπορεί και να χω άδικο,εντάξει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Καλο. Ειναι σα να λεμε ¨Αν εξαιρεσουμε ολα τα ασχημα του κοσμου μας, ολα πανε τελεια" λολ
Δυστυχως ειναι αδυνατο να μην υπαρχει καποιος διαχωρισμος. Οπως ακριβως και ο 17χρονος και 11 μηνες δεν ειναι ενηλικας ενω μετα απο μια μερα "ειναι".
Δε θυμαμαι να δημιουργηθηκε ποτε ζωη απο ενωση ωαριου και ιδρωτα...
Ενώ είναι πολύ ρεαλιστικό να ονειρεύεται κανείς τον τέλειο γάμο που θα κρατήσει για πάντα,με τον τέλειο άντρα που θα γεράσουν μαζί,τα τέλεια παιδιά που θα είναι όμορφα και έξυπνα, τον κήπο με το γκαζόν τα γατιά και τα σκυλιά. Σίγουρα ολα αυτά θα γίνουν έτσι ακριβώς! Το ελληνικό όνειρο ξεπερνά και το αμερικανικό-εξ'ου και το κλάμα για τα δάνεια.. Πατήστε και λίγο στη γή! Η αποτυχία και τα προβλήματα είναι στο πρόγραμμα της ζωής. Τίποτα δεν είναι στάνταρ, και κανείς δεν γεννήθηκε για να τα έχει όλα και να ζήσει ρόδινα. Και,να το φτύσω να έχω άντρα και παιδιά,αν προηγουμένως έχω 'ρίξει' δύο τρία,γιατί εμπόδιζαν τις φιλοδοξίες μου.
Τους διαχωρισμούς και τα όρια,τα βάζει ο άνθρωπος αποκλειστικά. Για τον Νόμο ένα έμβρυο 84 μερών είναι άνθρωπος και ένα 83μερών,σαν να μην υπήρξε. Για την Φύση ωστόσο δεν υπάρχουν όρια,εφ'όσον η ζωή είναι κάτι συνεχές. Αν υπάρχει ζωντανή και αναπτυσσόμενη σωματική μάζα, έχουμε άνθρωπο. Αυτό τουλάχιστον λέει η Βιολογία που μελετά την Φύση ώς έχει,αλλά δεν της βάζει και όρια,καταπώς την βολεύει,όπως ο Νόμος.
Ε,φυσικά,δεν κάνουμε σεξ με την μασχάλη. Κι όταν λέμε για 2 πράγματα οτι είναι παρόμοια,λογικά,δεν τα ταυτίζουμε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Αν και δε συγκαταλεγομαι στα ατομα στα οποια απευθυνθηκες και ζητησες μια αιτιολογηση, να σου πω πως και εγω διαφωνω με τα περι προσωπου και φονου...
Το γονιμοποιημενο ωαριο δε θεωρειται ανθρωπινο ον μεχρι τη 12η εβδομαδα και προφανως δεν τιθεται θεμα φονου.
Εαν σε ενδιαφερει, υπαρχει αντιστοιχο θεμα οπου συζητειται ακριβως αυτο...https://www.e-steki.gr/showthread.php?t=19644
Ά,πές μου έτσι! Την 84η μέρα θεωρείται πρόσωπο το έμβρυο,αλλά μάλλον την 83η είναι κάτι άλλο,απροσδιόριστο. Ναι.
Φυσικά και είναι γελοιότητα,και κανείς δεν συζητά για την 'ιερότητα' της ζωής του σπέρματος
εν έτει 2009,όπως έγραψε κάποιος. Άλλο σπέρμα,άλλο έμβρυο. Το έμβρυο είναι αποτέλεσμα της συνένωσης σπέρματος και ωαρίων και είναι εν δυνάμει ζωή,αλλά το σπέρμα είναι μια έκκριση ίσης αξίας με τον ιδρώτα και το δάκρυ.
Μπα,δε νομίζω να με ενδιαφέρει το θέμα ειδικά για την κατοχύρωση ή μη του εμβρύου ώς ανθρώπινου ή εξωγήινου οργανισμού. Το συμπέρασμα που έβγαλα μέσα απ'όλη την συζήτηση περί έκτρωσης είναι οτι ο καθένας βλέπει το ίδιο πράγμα από πολλές πλευρές. Χρυσή τομή δε βλέπω να βρίσκουμε,οπότε αποχωρώ απ'τη συζήτηση. Και σέβομαι τις απόψεις όλων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Έτσι όπως το θέτεις δεν μπορώ να πω οτι δεν προβληματίστηκα, γιατί το έχω κάνει όπως έχω πει πιο παλιά και ποτέ δεν το μετάνιωσα ούτε ένιωσα τύψεις για αυτό. Αν το θέμα μας είναι να το ονοματίσουμε, να βρούμε ένα χαρακτηρισμό γι' αυτό, δεν αρνούμαι οτι ήταν κάτι κακό. Κακό όμως και άδικο θα ήταν επίσης να φέρω ένα παιδί στον κόσμο στα 21 μου χρόνια, από μια σχέση χωρίς μέλλον, ενώ δεν είχα καν δουλειά καλά καλά, ενώ δεν ήξερα καν ποια είμαι και πού πάω, και να προσπαθήσω να αναλάβω (και προφανώς να καταστρέψω) τη ζωή ενός άλλου (του παιδιού μου) και το πιθανότερο να επηρεάσω και τις ζωές των γύρω μου. Δηλαδή από τις δύο ζημιές επέλεξα τη μικρότερη. Κανείς δεν είπε οτι η έκτρωση είναι κάτι καλό και δεν τρέχει τίποτα. Συγκρίνοντάς την όμως με τις συνέπειες που θα υπήρχαν αν δε γινόταν, είναι κάλλιστο για μένα. Αυτό λέμε νομίζω τόσον καιρό.
Συμφωνώ με όλα αυτά. Σε μερικές περιστάσεις θα το έκανα κι εγώ.
Απλώς η επιχειρηματολογία του Νωέα,οτι (αφού το κάνουμε και στον πόλεμο,είναι καλός ο φόνος) με σκότωσε.
Προς αυτούς που μου έβαλαν μείον,πραγματικά θα ήθελα μια αιτιολόγηση.. Σε τι απ'όλα διαφωνείτε; Στο πώς θα το ονομάσουμε ή στο τί είναι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
-Το έμβρυο δεν είναι ακόμη πρόσωπο...παρά μόνον για εκείνους που βλογάνε τα όπλα, λίγο πριν την μάχη των ...προσώπων( Ω, τι υποκρισία, Θεέ μου!).
Ο φόνος είναι φόνος. Και είναι κάτι κακό.
Ακόμα κι το κάναμε όλοι,ακόμα κι αν το δικαιολογούσαν οι νόμοι -του θεσμολάτρη Σατανά- , ακόμα κι αν τα κείμενα των παπάδων κι η Εκκλησία το ονόμαζαν ιερή πράξη,ακόμα κι αν συμβαίνει στους πολέμους από υποχρέωση, ακόμα κι αν γίνει ως έκτρωση από κακή ανάγκη,είναι αυτό που είναι. Φόνος.
Αν στον πόλεμο θεωρείται καλός και στην έκτρωση κακός τότε ρώτα μια γυναίκα που έκανε έκτρωση ή κάποιον που πήρε κεφάλια στον πόλεμο και θα δείς οτι παρ'όλο που γενικά υποχρεούνται να καταπιούν αυτό που έκαναν -γιατί ήταν πέρα για πέρα λογικό-,δεν παύουν να νιώθουν τύψεις γιατί διέπραξαν κάτι κακό,άξιο τύψεων. Το ξέρουν οτι είναι κακό. Αλλά επειδή οι συνθήκες το επέβαλλαν,απλώς(...) το θάβουν στο υπουνείδητο και αποφεύγουν να το σκέφτονται πιά-για να συνεχίσουν.
Φυσικά και το έμβρυο είναι πρόσωπο. Απλά είναι ένα πρόσωπο στο αρχικό του στάδιο. Και το βρέφος δεν μπορεί να περπατήσει και να μιλήσει,αλλά είναι πρόσωπο. Εκτός αν εννοείς οτι δεν είναι πρόσωπο Νομικά,οπότε πάω πάσο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Είναι προτιμότερο να μεγαλώσει το παδί σε ορφανοτροφείο παρά να δολοφονηθεί σαν τα κοτόπουλα , επειδή η δεσποινίς θέλει να το καβαλήσει αλλα δέν αντέχει την εγκυμοσύνη.
Ίσως να το βλέπω πιό απλό απο ότι είναι , δέν μπορώ να το αντιληφθώ πλήρως , όπως το ζεί μία γυναίκα .
Να μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο; Ποιός άνθρωπος θα άντεχε να τα παρατήσει όλα για 10 μήνες,δουλειά και κοινωνική ζωή,να τραβήξει ένα σωρό ψυχολογικά και σωματικά ζόρια, να κλειστεί στους 4 τοίχους για να κάνει ένα παιδί που θα δώσει στο ορφανοτροφείο,και που δεν το ήθελε στο κάτω-κάτω,αλλά συμβαίνουν και ατυχήματα; Δεν είναι εκκολαπτική μηχανή η γυναίκα,άνθρωπος είναι..
Είναι μλκεία να λές οτι είναι λύση το ορφανοτροφείο. Για ποιόν; Για το παιδί; Ναι,καλά..
Αυτά είναι ηθικιστικές τρίχες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Αν πρόσεξες, έγραψα "Αν μιλάμε για τέτοια οικονομική στενότητα που δεν θα μου επέτρεπε να έχω τις ευκαιρίες να ξεφύγω από αυτή".
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες, και έχω τσακωθεί μάλιστα και για αυτό στο παρελθόν.
Ωστόσο υπάρχουν κάποιες καταστάσεις υπερβολικής φτώχιας (πχ να χρειαστεί να δουλέψεις από τα 12) όπου είναι σχεδόν αδύνατον, όσο μυαλό και να χεις.
Δεκτό. Εγώ θα συμφωνήσω,αν και έρχεται αυτό αντιμέτωπο με τα περίφημα ατομικά δικαιώματα. Τεσπα,σε αυτες τις περιπτώσεις δεν μπορεί να ειναι κανείς απόλυτος,υπο προυποθέσεις ακόμα και ο φόνος είναι δεκτός -απο εμένα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Εγώ πάντως θα διάλεγα να με ρίξουν.
(Αν μιλάμε για τέτοια οικονομική στενότητα που δεν θα μου επέτρεπε να έχω τις ευκαιρίες να ξεφύγω από αυτή)
Δε θα συμφωνήσω απόλυτα.. Αν έχει κανείς μυαλό, την οικονομική άνεση την δημιουργεί ο ίδιος.
Και αντίστροφα. Είναι ανεκτίμητο το να ξεκινάς από 'εδώ' και να φτάνεις 'εκεί'.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Προφανως καποιοι εχουμε την αποψη πως το να μην γεννηθεις (το οποίο έχει τεραστια διαφορά απο το να πεθανεις παιδι-νεος πχ) δεν ειναι οτι χειροτερο μπορει να σου συμβει.
Οταν λενε "καλη ζωη" δεν εννουν να εχει playstation παντως. Εννουν μερικα απο αυτα που ειπες και που εχουν αναφερθει πιο πριν.
Kοίτα,σ'αυτές τις περιπτώσεις το πιο υπεύθυνο είναι να μην μείνεις έγκυος καν. Αν μιλάμε τώρα για περιπτώσεις παρατράγουδων,ναι,δεν αξίζει τον κόπο να βασανίσεις έτσι το παιδί. Είναι αυτό που έλεγα πάνω,αν δεν μπορείς να του παρέχεις ένα μεσαίο μορφωτικο-κοινωνικό επίπεδο, καλύτερα να μη ζήσει μια ευτελή ζωή. Μερικοί κάνουν κατάχρηση του δώρου της μητρότητας/πατρότητας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Όταν όμως ξέρεις οτι η απόφασή σου θα κάνει καλό στο παιδί; Το θέμα είναι απλά να ζήσει όπως όπως ή να ζήσει μια καλή ζωή;
Λίγο οξύμωρο δεν είναι αυτό? Πως θα του κάνεις καλό αν θα το σκοτώσεις? Πιστεύεις οτι αν το παιδί είχε να επιλέξει ανάμεσα σε οικονομική στενότητα και στη ζωή του θα επέλεγε ''καλή ζωή ή θάνατος?''?
Επίσης,πως ορίζεται η καλή ζωή? Θα έκανα έκτρωση αν ήταν να μεγαλώσω το παιδί μου στο δρόμο, θα έκανα έκτρωση αν ήταν να αποκτήσω ένα παιδί άρρωστο, ή αν δεν μπορούσα να του παρέξω τα απολύτως βασικά,μόρφωση,υγεία,στέγη. Τώρα,έχοντας μεγαλώσει με το μισθό του πατέρα μου 1200 ευρώ δεν νομίζω οτι θα έπρεπε να με ρίξει η μητέρα μου γι'αυτό!! Εκτός αν με πείσει κανείς οτι με μισθό 3000ευρώ γίνεται ένα παιδί πιο έξυπνο,πιο εργατικό,πιο ανεξάρτητο.. Δεν ξέρω.
Όπως πιστεύει κανείς...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Εγωισμός είναι να επιλέξω να φέρω στον κόσμο ένα παιδί όταν εγώ νιώθω οτι είμαι έτοιμη να του δώσω τα πάσντα κι όχι όταν τύχει;
Δεν μπορούμε πάντα να επιλέγουμε. Υπάρχουν και τα ατυχήματα στη ζωή.
Όταν λοιπόν συμβούν,είναι θέμα ανθρώπου τι θα κάνει. Κ εγώ σου λέω οτι πιθανώς να έκανα έκτρωση για να περάσω πιο καλά στη ζωή μου,αλλά αυτό εκ των πραγμάτων είναι εγωισμός γιατί δεν ρώτησα την άποψη του παιδιού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Αφού αποφάσισε δυναμικά να κάνει έκτρωση, θα έπρεπε να έχει λάβει όλους τους παράγοντες υπόψιν. Αν πραγματικά έχει ξεπεράσει όλα τα άλλα προβλήματα και της μένει μόνο αυτό, τότε δεν θα την ένοιαζε. Ας συνεχίσει για λίγο να είναι δυναμική, άλλωστε αυτοί που θα το μάθουν θα είναι οι γιατροί και όσοι κάνουν τα γραφειοκρατικά. Όχι;
Όταν ακούω τέτοιες απόψεις,εύχομαι πραγματικά τα παιδιά να τα αποκτούσαν οι άντρες. Ένα επίθετο θα δώσει,δεν είναι τίποτα. Η ελάχιστη απαίτηση του παιδιού δηλαδή. Τα παρελκόμενα,μια γυναίκα που έχει αξιοπρέπεια και λίγη ανωτερότητα,απλά δε θα τα ζητήσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Και,σκέφτονται κι οι δύο τους εαυτούς και τις ζωές τους,και μετά το παιδί.
Όταν ένας άντρας ή μια γυναίκα θέλουν ένα παιδί παρά τη θέληση του συντρόφου το ρίχνουν στο συναισθηματισμό.
Όταν δε, μια γυναίκα ή ένας άντρας,ΔΕΝ θέλουν το παιδί,αρχίζουν το μοίρασμα των ευθυνών...
Και στην τελική κανείς απ'τους μεν και τους δε δεν έχει δίκιο γιατί απλούστατα είναι υπέρ και κατά,ανάλογα με το συμφέρον.
Και τώρα δώστε μου μείον δέκα ψήφους γιατί παρα-είμαι αντικειμενική.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Εσύ δλδ δεν θα έριχνες ένα παιδί ενώ δεν το θες, μόνο και μόνο γιατί θα το ήθελε εκείνος; Και αν μετά από 4 μήνες εκείνος άλλαζε γνώμη και σου έλεγε πως δεν το θέλει τελικά τι θα έκανες;
Daemon οι χαρακτηρισμοί (γενικά) δεν βοηθούν σε μια συζήτηση. Τα επιχειρήματα μόνο
Ούφ! Εγώ λέω τι θεωρώ λογικά σωστό!
Αν μια γυναίκα δε σέβεται το γεγονός ότι το ανθρώπινο έμβρυο είναι κατα το ήμισυ προιόν και του ανδρικού σώματος,ας το ρίξει να ησυχάσουμε!
Εγώ πάλι δε θα το έριχνα αν αγαπούσα ελάχιστα το παιδί μου και ακόμα πιο ελάχιστα εκείνον που με το να κοιμηθεί μαζί μου,δημιούργησε την πιθανότητα να γίνουμε γονείς,και μάλιστα είχε την ωριμότητα να θελήσει να αναλάβει την ευθύνη του αντί να πεί ''κατα λάθος ήταν,ας το πετάξουμε στον κουβά'' όπως κατηγορούμε συχνά τους άντρες οτι κανουν σ'αυτές τις περιπτώσεις.
Και επίσης,δε θα χρειαζόμουν να μπώ σάυτό το δίλλημα αν θα σεβαστώ η οχι την επιθυμία ενός πατέρα,γιατί κατ'αρχήν εγώ ως μητέρα, δε θα έριχνα το δικό μου παιδί. Μου φαίνεται μάλιστα παράλογο,να φτάσω σε σημείο να με παρακαλάει ο σύντροφός μου να κρατήσω το παιδί, να έχω στήριξη απο τον πατέρα,να έχω το παιδί και να μη θέλω να γίνω μητέρα!! Τεσπα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Πολύ άδικο για έναν άντρα.
Φανταστείτε να είχαν οι άντρες μήτρα,να έμεναν έγκυοι, και να έριχναν το παιδί παρά τη θέληση μας. Γελοίο παράδειγμα,αλλά πραγματικά και οι άντρες γονείς είναι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ωστόσο σέβομαι την επιλογή της γυναίκας να αφήσει απ'έξω τον πατέρα..
Υπάρχουν μερικοί που απλώς δεν αξίζουν να γίνουν πατέρες..
Αλλά άν αξίζουν??
Όπως και υπάρχουν γυναίκες που δεν αξίζουν. Οκ.
Πολύ θα ήθελα να ξέρω που οφείλονται οι αρνητικές ψήφοι. Φωτίστε με παρακαλώ. Είπα κάτι παράλογο?? Επειδή το σώμα είναι δικό μας είναι και το παιδί δικό μας?? Χάρη κάνουμε στον πατέρα?? Ο πατέρας που θέλει και αγαπάει το παιδί του έχει λιγότερο δίκιο απ'τη μητέρα που θέλει κι αγαπάει το παιδί της? Ο ρατσισμός σ'όλο του το μεγαλείο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
αν???? ΑΝ?????????
Για πολλές είναι μια ευχάριστη περίοδος,και τα όποια ζόρια αμελητέα. Αυτό εννοώ.
Δεν έχω μείνει έγκυος. Δεν ξέρω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Υπάρχουν μερικοί που απλώς δεν αξίζουν να γίνουν πατέρες..
Αλλά άν αξίζουν??
Όπως και υπάρχουν γυναίκες που δεν αξίζουν. Οκ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Βέβαια,και,δυστυχώς, η γυναίκα τραβάει συνήθως το ζόρι και σε σωματικό επίπεδο -αν θεωρηθεί η περίοδος της εγκυμοσύνης ζόρι- και σε επίπεδο ανατροφής. Όχι οτι οι ευθύνες του πατέρα είναι μικρές! Πολλές φορές παραβλέπουμε τη συμβολή του πατέρα και είναι λάθος. Χωρίς τον πατέρα δεν μεγαλώνει με την ίδια ασφάλεια ένα παιδί.
Και καταλαβαίνω τις απόψεις που έχουν μερικές απο εμάς. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τον αριθμό των ανύπαντρων μητέρων που μεγαλώνουν παιδιά μόνες, στην καλύτερη περίπτωση με την οικονομική ενίσχυση του πατέρα-κι αυτή με το ζόρι,να'ναι καλά η νέα νομοθεσία. Συχνά μια γυναίκα που μένει κατά λάθος έγκυος κρατάει το παιδί και είναι εκεί για μια ζωή,ενώ ένας άντρας μπορεί να αποχωρήσει με ελαφρά. Και αν,πάλι,καταλήξουν σε έκτρωση, ο άντρας συνεχίζει τη ζωή του,ενώ η γυναίκα δεν το ξεπερνά ποτέ. Είναι συναισθηματικό το θέμα.
Όπως και να'χει,επειδή και οι δύο συμβάλλουν ωστε να 'γίνει' ένα παιδί, θα πρεπε να αρκεί μόνο η συναίνεση του ενός,μόνο της μητέρας ή μόνο του πατέρα,άσχετα αν η μητέρα ανατρέφει πιο συναισθηματικά ενα παιδί απ'οτι ο πατέρας. Κι οι δύο αγαπούν το παιδί εξίσου. Και το παιδί τους αγαπάει εξίσου.
Προσωπικά,αν είχα μεγαλώσει χωρίς πατέρα,κι αυτός ήταν ο χειρότερος άνθρωπος στη γη,και με ε΄χε αρνηθεί άπειρες φορές,και πάλι θα θελα να υπάρχει στη ζωή μου.
Συμπέρασμα,αν θέλει το παιδί ο πατέρας,έχει απόλυτο δίκιο να απαιτήσει να γεννηθεί. Θα προτιμούσα να είχα μόνο πατέρα παρά καθόλου γονείς.
Βέβαια,οι ευθύνες θα έπρεπε να ανήκουν κανονικά και στους δύο,αλλά έτσι όπως έχουμε γίνει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Αυτό που λέω είναι ότι η 60άρα δεν ξέρω αν θέλει να πεθάνει ή αν πληγωνόταν όπως εσύ ορίζεις από την μεριά του "φυσιολογικού"........ Γιατί αυτό συζητούσαμε, πότε και για ποιούς λόγους επιτρέπεται η έκτρωση. Κι εσυ είπες:
Και ότι θα έκανες έκτρωση γιατί:
Δεν δίνω γενική απάντηση... δεν πιστεύω ότι υπάρχει.... πιστεύω ότι κάθε έκτρωση και κάθε μη-έκτρωση είναι ένα ρίσκο που έχει σχέση με το δυναμικό του και που καλείται να το πάρει ο ίδιος.
Δεν υποστηρίζω οτι αυτό που πιστεύω εγώ είναι 100% σωστό. Όλοι οι λόγοι να κάνεις έκτρωση είναι απαράδεκτοι,θ ε ω ρ η τ ι κ ά.
Όμως αν το κάνεις για την καριέρα είναι εγωιστικό έγκλημα.
Αν το κάνεις για να απαλλαγεις απ'το βαρος της αρρώστειας του,είναι μισάνθρωπο.
Αν ό μ ω ς το κάνεις από αγάπη και ανιδιοτέλεια,για να γ λ ι τ ώ σ ε ι ς το παιδί απ'την δυστυχία του,είναι αυτοθυσία,γιατί οι όποιες ενοχές μένουν σ'εσένα.
Και...σκοτωνοντας ένα άρρωστο έμβρυο,μοιραία΄τίθενται ερωτήματα για το αν αποδέχεσαι η οχι το παιδί ως έχει. Ναι,το αποδέχεσαι. Αν ήταν παχύ,αυτό το δέχεσαι γιατί αλλάζει. Αν είναι μαυρο ή άσχημο και πάλι το αποδέχεσαι,γιατί έχει άλλα χαρίσματα. Δεν είναι ίδια η διαδικασία αποδοχής.
Αν είναι άρρωστο,το αποδέχεσαι-εξ'ορισμου,παιδί σου είναι-αλλά,δεν αντέχεις να το βλέπεις να υποφέρει και υποφέρεις με τον δικό του πόνο (κι όχι γιατι είναι βάρος). Προσωπικά προτιμώ να σκοτώσω το άρρωστο παιδί μου οταν είναι 2 μηνών έμβρυο,παρά να παρατείνω τη δυστυχία του +70 χρόνια. Θα είχα λύπη, αλλά όχι τύψεις. Γιατί εγώ θα το ήθελα μεν,αλλά θα ήμουν ανίκανη να το κάνω να υποφέρει. Βλέπεις δεν αρκεί η μόνο αγάπη της μαμάς για έναν άνθρωπο. Δε γεννιόμαστε για να κλειστούμε στο σπίτι με τη μαμά. Αναγκαστικά και μοιραία θα υποφέρει.
Και δεν εννοώ πχ.να του λείπει ένα χέρι. Αυτό το αντέχεις,γιατί το μυαλό λειτουργεί έστω. Άλλα είναι που δεν αντέχονται. Σ'αυτές τις περιστάσεις όχι μόνο δέχομαι αλλά κι επιβραβεύω την έκτρωση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Το μπολνταρισμένο είναι αυτό που συμφωνώ απόλυτα και για όλους μας....
Αλλά για τα παραπάνω αμφιβάλλω... γιατί για όλους έχει σημασία τι έζησαν. Το χαρούμενο μισοκαθυστερημένο στο νηπιαγωγείο της δικής μου κόρης που καταχειροκροτήθηκε από τους γονείς στην παράσταση των Χριστουγέννων μπορεί να μην έχει την ίδια γνώμη. Ούτε μερικοί από τους νικητές των παραολυμπιακών που αν οι γονείς τους ήταν σίγουροι για την ανικανότητα τους δεν θα είχαν φτάσει εκεί που έφτασαν. Το δικό μου ΧΥΥ έμβρυο δεν ξέρουμε τι θα έλεγε μια και δεν τόλμησα να το γεννήσω.
Άλλο να ακούς κι άλλο να το ζεις. Ρώτα τη γιαγιά μου,80χρονών κάθεται να κανει τη νοσοκόμα στην 60 χρονη θεια μου 30 χρονια τωρα. Δεν παλευεται,και το λέω με όλη την κατηγορηματικότητα του κόσμου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
quote=lugar;570185]Για ρώτα μερικά από αυτά τα παιδιά και θα σου πουν αν θα θέλαν να μην είχαν υπάρξει........ Αφού δεν μπορείς να ξέρεις τι γίνεται μέσα στο μυαλό και στην καρδιά ενός τέτοιου παιδιού κρίνεις αφ'υψηλού όπως ακριβώς κατηγορείς τους άλλους ότι κάνουν.[/quote]Για ρώτα μερικά από αυτά τα παιδιά και θα σου πουν αν θα θέλαν να μην είχαν υπάρξει........ Αφού δεν μπορείς να ξέρεις τι γίνεται μέσα στο μυαλό και στην καρδιά ενός τέτοιου παιδιού κρίνεις αφ'υψηλού όπως ακριβώς κατηγορείς τους άλλους ότι κάνουν.
Σαφώς και θα το επέλεγε. Εκτός αν θέλεις να πιστέψω οτι του αρέσει να βλέπει τους άλλους να ζουν κι αυτό να ναι..στον κόσμο της οικογένειας του και μόνο. Και να πεθάνει ίσως ολομόναχο σε ίδρυμα. Και μόνο του,όχι με την έννοια οτι δε θα του μιλάει κανείς,αλλά με την ουσιαστικότερη έννοια της μοναξιάς γ έναν άνθρωπο.
Επίσης ρώτα έναν άνθρωπο που στα 20 του τον πάτησε νταλίκα και είναι ανάπηρος απ'το λαιμό και κάτω aka δε μπορει να παει τουαλέτα,δεν θα ξανακάνει σεξ,ούτε να υπερασπιστει τον εαυτο του δε θα μπορεί. Τι νομίζεις θα προσδοκει απ'τη ζωή του? Τι άλλο?
Επαναλαμβάνω το έχω δει. Άνθρωπο κατάκοιτο απο εγκεφαλικο, ένα παιδι γονιών με μεσογειακη αναιμια, μια συμμαθητρια διανοητικα μισο-καθυστερημενη που έχει ακούσει ΤΟ κράξιμο στη ζωη της..
Τι θα κάνει αυτό το παιδί στα 60 του? Οταν εσυ κι εγω θα κανουμε απολογισμο υπεροχης ζωης με αχαριστια,το παιδι αυτο στα 60 του θα μετραει χρονια μοναξιας.
Τέλος η δικη μου προσωπικη αποψη δε συστηνεται ως γνώμονας της ζωής κανενος. Εγώ έχω δικη μου ευθύνη και δικές μου τυψεις. Ο καθένας για πάρτη του λοιπόν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Αυτο το έχω προαναφερει,αν για χ λόγους (βιασμος, άγνοια,ηλικία κατω των 22τουλαχιστον) μείνεις εγκυος κατα λάθος δικιολογεισαι να κανεις έκτρωση,όχι όμως κατ'εξακολουθησιν εκτρώσεις. Ένα αυτό.
Και ένα δευτερο,η ΜΟναΔΙκή μου ένσταση,είναι η 30 χρονη,καλλιεργημένη γυναίκα,που ρίχνει το παιδί όχι απο άγνοια,αλλά συνειδητότατα,για λόγους τόσο σημαντικούς όσο η καριέρα.
Μη με βάζετε σωνει και καλά σε κατηγορίες. Δεν είμαι κάν κατά της έκτρωσης! Basta. Την έχετε δει όλοι οτι εγώ είμαι ο κατήγορος αυτών που κάνουν έκτρωση.. θα έκανα έκτρωση. Και,οι απόψεις μου δεν έχουν να κάνουν με τις ενοχές μιας γυναικας που κανει εκτρωση για ψυλλου πηδημα. Ε,όχι και να τις δικιολογήσω κιολας! Αν συντρεχει λογος ΝΑΙ. Για να περνάει η ώρα ΟΧΙ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Υποθέτω ότι θα αποφάσιζες να το ρίξεις, για να μη ζήσει μια ζωή όλο προβλήματα, που θα ταλαιπωρείται κι αυτό, θα ταλαιπωρείσαι κι εσύ.
Τι απενοχοποιεί αυτήν την έκτρωση, που δεν απενοχοποιεί την έκτρωση στην περίπτωση που μια κοπέλα μείνει έγκυος στα 20 της εν μέσω σπουδών;
Τι κάνει το ένα φόνο, ενώ το άλλο σωστή επιλογή;
Δεν είμαι υπέρ της έκτρωσης, ούτε και κατά ... είμαι υπέρ του ότι τα παιδάκια είναι σοβαρή υπόθεση και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τυχαία γεγονότα.
Ούτε έρχονται και δε βαριέσαι "υπάρχει και η γιαγιά να βοηθήσει" .... η γιαγιά δεν αντικαθιστά τη μάνα, ούτε και καλύπτει την ανικανότητά της (και του πατέρα).
Κοίταξε να δείς. Αν και δυσκολεύομαι να μιλήσω για τον εαυτό μου θα το κάνω για πρακτικούς λόγους. Είμαι άνθρωπος που τα βλάπω όλα από ανθρωπιστικό πρίσμα. Όλες οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται με την ευθύνη του ανθρώπου και με την άριστη γνώση των μέτρων και των ορίων της φύσης ενός μέσου ανθρώπου.
Αν ρωτήσεις την Εκκλησία,θα σου πουν να κρατήσεις το άρρωστο παιδί γιατί είναι δώρο (κατ'άλλους δοκιμασία) απ'το Θεό. Εγώ όταν ακούω αντιλήψεις τέτοιες εξω-ανθρώπινες βγάζω σπυριά (γι'αυτο βλέπω την εκκλησία της γειτονιάς με τα κιάλια).
Αν ρωτήσεις άλλους,και καλά ρεαλιστές θα σου πουν ''Ναι,πρέπει να το σκοτώσεις,γιατι θα βασανιστεις,νέα κοπέλα με αυτό το βάρος''. Αυτό το βρίσκω ακόμα χειρότερο,και μισάνθρωπο.
Η άποψη μου είναι η μέση,μη ιδιοτελής οδός. Αν ήμουν άρρωστη με συνδρομο Ντάουν θα ήθελα να τελειώνω και θα ήλπιζα σε μια καλυτερη-επομενη?-ζωή.
Μια ζωή με ανίατη ασθένεια είναι ύψιστος βασανισμός,αν σκεφτεις οτι το παιδί αυτό Άξιζε όπως όλοι να ζήσει,να αγαπηθεί,να αποκτήσει χίλιες εμπειρίες και ΚΥΡΙΩΣ να εξουσιάσει τον εαυτο και τις πραξεις του. Τι αξια εχει η ανθρωπινη ζωη οταν δεν εχει το χαρακτηριστικο που ξεχωριζει τον άνθρωπο απ'το ζωο= νόηση,βούληση,αυτεξούσιο,επιλογές για να μην πω οτι δεν έχει ούτε καν τις πρωτοβουλίες ενός ζώου= κίνηση,συννενόηση,ανεξαρτησία,αυτάρκεια..
Απολαμβάνοντας όσα μπορώ ως φυσιολογικός άνθρωπος,ούτε σαν σκέψη δεν δέχομαι να δω το παιδί μου σε τέτοια δυστυχία.
Έχω συγγενή που είναι ''φυτο'' ύστερα απο εγκεφαλικό,και ορκίζομαι οτι η δυστυχία είναι απεριόριστη,μέχρι εκεί που δεν υπάρχει,γιατί ξέρεις, ακόμα και αυτος ο άνθρωπος 30 χρονια άρρωστος,βρισκει στιγμιαία τη λογική του καμμιά φορά και κλαίει..δεν αξίζει τόσο εξευτελισμό μια ανθρώπινη ύπαρξη.
Και φυσικά θα αποδεχόμουν ένα παιδί μαύρο,κίτρινο,άσχημο,παχύ κλπ. Για ότι μπορεί ν'αλλάξει δεν καταδικάζω ένα παιδί. Για ότι είναι ανίατο,αν το ίδιο παιδί μπορούσε να επιλέξει, σίγουρα θα επέλεγε το γρήγορο απ'τον αργό θανατο. Είναι τα ανθρώπινα όρια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Εξάλλου ψήφισα υπέρ της έκτρωσης στην ψηφοφορία. Υπο προυποθέσεις.
Να σκοτώσεις ένα καταδικασμένο απ'τη φύση έμβρυο,η έναν άνθρωπο που ζει με μηχανικη υποστηριξη,η έναν ανάπηρο απ'το λαιμο και κάτω,είναι μια ανιδιοτελής και βαθύτατα φιλάνθρωπη πράξη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
O καθενας εχει τις προτεραιοτητες του, δεν εχουμε ολοι οι ανθρωποι τις ιδιες.
Εγωιστικη μπορει να ειναι η αποψη οποιουδηποτε σε σχεση με την εκτρωση. Και μιας γυναικας που γινεται μανα ενω δεν ξερει τι εχει στο βρακι της και βασιζεται μονο στη βοηθεια της γιαγιας χωρις να το χει σκεφτει σοβαρα τι υποχρεωσεις σημαινει ενα παιδι, και μιας γυναικας στα 30 που προτιμαει καριερα ενω μπορει οικονομικα να αντεξει ενα παιδι.. απλα αυτοι οι χαρακτηρισμοι ειναι για μας τους εξω, οταν ζεις το "προβλημα" η τη χαρα, τα πραγματα ειναι ελαφρως διαφορετικα.
O καθενας εχει τις προτεραιοτητες του, δεν εχουμε ολοι οι ανθρωποι τις ιδιες.
Εγωιστικη μπορει να ειναι η αποψη οποιουδηποτε σε σχεση με την εκτρωση. Και μιας γυναικας που γινεται μανα ενω δεν ξερει τι εχει στο βρακι της και βασιζεται μονο στη βοηθεια της γιαγιας χωρις να το χει σκεφτει σοβαρα τι υποχρεωσεις σημαινει ενα παιδι, και μιας γυναικας στα 30 που προτιμαει καριερα ενω μπορει οικονομικα να αντεξει ενα παιδι.. απλα αυτοι οι χαρακτηρισμοι ειναι για μας τους εξω, οταν ζεις το "προβλημα" η τη χαρα, τα πραγματα ειναι ελαφρως διαφορετικα.
Δε διαφώνησε κανείς σ'αυτά..κι εγώ και άλλοι προηγουμένως εχουμε δεχτεί οτι ένα κορίτσι 16 χρονών γεμάτο άγνοια,ή μια γυναικα ανεξαρτήτου ηλικίας που είναι θύμα βιασμού,δεν νοείται να κατηγορηθουν απο κανέναν αν προχωρήσουν σε έκτρωση. Οκ.
Όμως για την 30χρονη ποιά δικιολογια μπορεί να υπάρξει?? Μήπως την οδήγησε κανείς στην καρέκλα του γυναικολόγου με το μαχαίρι στο λαιμό? Τί??
Δεν ήξερε στα 30 της οτι κάνοντας σέξ μπορεί να μείνει έγκυος!!? Φοβόταν τι θα πει ο κόσμος? Δεν ήθελε παιδί ο σύντροφος? Δεν ήθελε να χάσει τον σύντροφο? Έκανε μια ξεπέτα και της προέκυψε? Φοβόταν τι θα πεί η μαμά της? Δεν είχε λεφτα για να ντύσει το μωρο με τη νεα παιδική κολεξιον του Dior? Είχε κανονίσει με το Θεό οτι σε ηλικία 36 χρονών 3μηνών και 14 ημερών ακριβώς θα αποκτήσει το πρώτο της παιδί? Δεν ήθελε να χαλάσει το σώμα της?? Η καριέρα της?
Νομίζω οτι στα 30 ένα άτομο αποφασίζει μόνο του πως θα ρυθμίσει τη ζωή του και δεν αγεται και φερεται απο τους συγγενεις κ τι θα πει ο κόσμος,εις βάρος της ζωής ενος ανθρώπου, του παιδιού της. Έχουμε ευθυνη του εαυτου και των πράξεων μας μετά απο μία ηλικία. Αν δεν έχει το θάρρος να πάρει ευθύνη ας μην κάνει σεξ στο κάτω-κάτω!
Πες με σκληρή,αλλά δε μπορώ να λυπηθώ ελάχιστα την γυναικα αυτή. Το παιδί ναι,αυτή όχι. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που δεν υπάρχουν μέσες λύσεις,και πρέπει να αποδείξει κανείς στην πράξη πόσο ανώτερος ή κατώτερος των περιστάσεων είναι ως άνθρωπος. Σίγουρα ως άνθρωπος θα δυσκολευτει κ θα πονέσει,αλλά εκεί φαίνεται ο άνθρωπος που έχει ευθύνη κι ο άνθρωπος που είναι χαμένο κορμί και κάνει πράγματα με τη μία και την άλλη δικιολογια. Είναι τόσο απλό και τόσο δύσκολο μαζί. Η το ένα ή το άλλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Αν εκεί που περπατάς αμέριμνα στο δρόμο σε αρπάξει και σε βιάσει ένας άγνωστος-ή γνωστός..- έχεις κάθε δικαίωμα να εμποδίσεις μια καταστροφή για την οποία έχεις μηδενική ευθύνη.
Αν είσαι 16 χρονών και από ηλιθιότητα ή ελλειπή ενημέρωση απο τη μαμά μείνεις έγκυος,είτε μπορείτε να παντρευτείτε είτε όχι,κάνεις έκτρωση και δε το συζητάς καν. Έχεις μειωμένο καταλογισμό. Σπουδάζεις,παντρεύεσαι στα 25 από αληθινή αγάπη,ζεις τη ζωή σου και είσαι πιο προσεκτική. Γιατί, το δις εξαμαρτείν...
Αν είσαι 25 και έχεις κάνει one night stand,ή έχεις πιεί και 'ξεχνάς' την αντισύλληψη,ή δεν το είχες 'προγραμματίσει' τότε, έχεις απόλυτη ευθύνη και ούτε ο Κούγιας δε μπορεί να δικιολογήσει την πράξη σου. Απ'τη στιγμή που είσαι ενήλικη,και κάνεις σεξ γνωρίζοντας οτι υπάρχει έστω 1% πιθανότητα να μείνεις έγκυος κατα λάθος,ή το ρίχνεις και πληρώνεις τις ηθικές, σωματικές, ψυχολογικές συνέπειες,ή κρατάς το παιδί κι αποφασίζεις μετά τι θα το κάνεις. Στο κάτω κάτω,είναι αποτέλεσμα έρωτα,ή όχι?
Ποιά γυναίκα 20+ χρονών δε θα αποκτούσε έστω και κατα λάθος το παιδί με τον άντρα που αγαπάει?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.