Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
02-07-11
11:58
..η κουταλιά είναι μισοάδεια, ή μισογεμάτη;Συνεπώς, ας μην πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
02-07-11
01:29
Δεν βρίσκω τίποτα που να ισχύει στην παραπάνω δήλωση, τουλάχιστον ως θέσφατο.Μισοαδειο φυσικα!Στην προσπαθεια εκπληρωσης ενος στοχου ξεκινας με αδεια τα χερια η και με λιγα προσοντα.Με το τελος της προσπαθειας αν εχεις πετυχει, το απο που ξεκινησες σε κρατα προσγειωμενο!Αρα ποιος ο λογος να εθελοτυφλουμε οτι κατι μας χαριζεται,προσπαθεια λοιπον και τιποτα δεν ειναι αδυνατον!
Μπορεί να ξεκινάς για την εκπλήρωση ενός στόχου πολύ καλά προετοιμασμένος και με πολλά προσόντα και να απογειώνεσαι από τη μέθη της επιτυχίας στο τέλος, όπως άλλωστε είναι και το φυσιολογικό.
Αντιμετωπίζω τη ζωή με αισιοδοξία, δεν σημαίνει ότι τα βρίσκω όλα έτοιμα στο πιάτο.
Ο κόπος και η προσπάθεια είναι γλυκά πολλές φορές και ενισχύουν το αίσθημα του νικητή την ώρα της ανταμοιβής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
17-06-10
15:23
Και το μισοάδειο φίλε μου περιέχει μέσα του "νερό", μόνο που σε αυτή την περίπτωση νιώθουμε πως δεν μας "ξεδιψά"εεεε μισογεμάτο βέβαια. αφού έχει νερό μέσα και μπορείς να ξεδιψάσεις.
Φαίνεται πως η αισιοδοξία έχει αυτή τη δύναμη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
07-04-10
19:56
Η αισιοδοξία, από μόνη της σαφώς και δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Όμως η απουσία της μπορεί να μας στερήσει από το κίνητρο να πράξουμε και να μας καθυστερήσει.Η αισιοδοξία,η εντύπωση (και όχι η γνώση) ότι θα το ξεπεράσεις είναι αφελής,δε στηρίζεται πουθενά και δε σου προσφέρει καμιά βοήθεια.Η διάθεσή μας δε μας βοηθά να αλλάξουμε τα πράγματα.
Τι σημασία έχει να γνωρίζω τι χρειάζεται να γίνει για να υλοποιηθεί κάτι, όταν δεν πιστεύω ότι μπορώ να το επιτύχω;
Εξάλλου όποιος έχει μάθει μέσα από τις εμπειρίες του ότι:
δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίζει με αισιοδοξία τις καταστάσεις που έρχονται στο δρόμο του.ό,τι δεν μπορεί να το αντέξει ή είναι δεινό γι'αυτόν και θα'ναι για πάντα είναι κάτι που μπορεί να ξεπεράσει.
Με την αισιοδοξία αυτού που ξέρει πως "ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
19-03-10
18:21
Δεν είναι αλήθεια ότι οι αισιόδοξοι άνθρωποι δεν προβληματίζονται.
Δίνουν μια άλλη διάσταση στον προβληματισμό τους όμως, μια διάσταση με θετική προδιάθεση.
Η μάνα σου μάλλον έχει περάσει πολλά στη ζωή της ώστε να ξέρει πια, πως το να τριβελίζεις τα προβλήματα δεν οδηγεί απαραίτητα σε λύσεις.
"Μην κλαις" λένε, "για ό,τι διορθώνεται (αφού έτσι κι αλλιώς μπορείς να το διορθώσεις) αλλά και για ό,τι δεν διορθώνεται" (αφού έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να το διορθώσεις).
Δεν μπορείς να ορίσεις την ειρήνη χωρίς πόλεμο, ούτε τη μέρα χωρίς να ξέρεις πώς είναι η νύχτα. Έτσι και το "καλό" υπάρχει επειδή υπάρχει το "κακό" και τούμπαλιν.
(Ανάθεμα αν μπορούμε αλήθεια να δώσουμε ένα σαφή ορισμό του "καλού" και του "κακού" ώστε να προχωρήσουμε και σε περαιτέρω σκέψεις...)
Τίποτα δεν είναι αμιγώς θετικό ή αρνητικό πάντως και όλα έχουν να κάνουν με την οπτική γωνία και τη χρονική στιγμή.
Ο πατέρας μου πέθανε από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Λίγες μέρες νωρίτερα του είχαν διαγνώσει καρκίνο στο συκώτι. Θα πέθαινε μέσα σε φρικτούς πόνους, εάν η καρδιά του δεν είχε φροντίσει να τον λυτρώσει...
Στις πρώτες σελίδες αυτού του θέματος η Λια έγραψε:
Προσωπικά δεν ξέρω αν χαρακτηρίζω τον εαυτό μου ως αισιόδοξο.
Είμαι περισσότερο σαν το μικρό παιδί που με περιέργεια ξεσκίζει το περιτύλιγμα της ζωής, να δει τι έχει μέσα.
Δίνουν μια άλλη διάσταση στον προβληματισμό τους όμως, μια διάσταση με θετική προδιάθεση.
Η μάνα σου μάλλον έχει περάσει πολλά στη ζωή της ώστε να ξέρει πια, πως το να τριβελίζεις τα προβλήματα δεν οδηγεί απαραίτητα σε λύσεις.
"Μην κλαις" λένε, "για ό,τι διορθώνεται (αφού έτσι κι αλλιώς μπορείς να το διορθώσεις) αλλά και για ό,τι δεν διορθώνεται" (αφού έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να το διορθώσεις).
Αλίμονο αν δεν υπήρχε. Όπως υπάρχει και "κακό" μες το "καλό".Δεν υπάρχει καλό μες στο κακό.
Δεν μπορείς να ορίσεις την ειρήνη χωρίς πόλεμο, ούτε τη μέρα χωρίς να ξέρεις πώς είναι η νύχτα. Έτσι και το "καλό" υπάρχει επειδή υπάρχει το "κακό" και τούμπαλιν.
(Ανάθεμα αν μπορούμε αλήθεια να δώσουμε ένα σαφή ορισμό του "καλού" και του "κακού" ώστε να προχωρήσουμε και σε περαιτέρω σκέψεις...)
Τίποτα δεν είναι αμιγώς θετικό ή αρνητικό πάντως και όλα έχουν να κάνουν με την οπτική γωνία και τη χρονική στιγμή.
Ο πατέρας μου πέθανε από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Λίγες μέρες νωρίτερα του είχαν διαγνώσει καρκίνο στο συκώτι. Θα πέθαινε μέσα σε φρικτούς πόνους, εάν η καρδιά του δεν είχε φροντίσει να τον λυτρώσει...
Στις πρώτες σελίδες αυτού του θέματος η Λια έγραψε:
"Μπορεί οι απαισιόδοξοι να έχουν μακροπρόθεσμα δίκιο, οι αισιόδοξοι όμως περνούν καλύτερα στο μεταξύ" -Ανώνυμος
Προσωπικά δεν ξέρω αν χαρακτηρίζω τον εαυτό μου ως αισιόδοξο.
Είμαι περισσότερο σαν το μικρό παιδί που με περιέργεια ξεσκίζει το περιτύλιγμα της ζωής, να δει τι έχει μέσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
16-09-09
23:41
Σ'αυτή τη φάση της ζωής μου είναι τελείως άδειο το ποτήρι, και ραγισμένο όπως είπε ο Νωεύς, ούτε καν μισοάδειο. Νομίζω έχει ξαπλώσει και στο τραπέζι.
Ευτυχώς η ζωή, σε αντίθεση με το ραγισμένο ποτήρι, μπορεί να αποκατασταθεί. Και τι πιο ελπιδοφόρο από το να έχεις ένα άδειο δοχείο, έτοιμο να δεχτεί νέες εμπειρίες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.