13-08-09
19:34
Εχω ξαναπει, οπως ξερεις, οτι δεν εχω πεισθει περι αρχετυπων. Οποτε το προβλημα εγκειται στο χαρακτηρισμο που χρησημοποιησες. Πεστο "συμβολισμο της ερημου" οπως ειπε η Isiliel. Αλλά αναφεθηκα κυριως οτι δεν εχουμε αναγκη το Θελημα του Κροουλι για να φιλοσοφησουμε. Κατανοητη και απλη φραση. Το αν και ποσο θα προσεγγισω την ουσια του θεματος, δεν εχει καμια σχεση με το αν εχουμε απαραιτητα αναγκη την φιλοσοφικη σχολη που ακολουθεις εσυ προσωπικα, για να το καταφερουμε. Κατανοητο κι αυτο ; Οχι, για να μην παρεξηγουμαι κιολας. Για το θεμα του τοπικ αμφιβαλεις αν το καταλαβα,....αλλά απεφυγες να απαντησεις στις ερωτησεις που εκανα.....για την κατανοηση του!...Θα ήθελα λοιπόν να μας πεις εσύ την ουσία του πράγματος. Σ' ένα θέμα με βάση κάποιο αρχέτυπο, περιμένω να δω πως θα το προσεγγίσεις χωρίς αυτά. Πολύ όμως φοβάμαι από τη μέχρι τώρα απάντησή σου πως δεν έχεις καταλάβει καν ποιο είναι το θέμα μας...
Αυτο ειναι κατι που ειχε συζητηθει στο Το New Age, ο Νόμος της Έλξης και άλλες σχετικές θεωρίες.Εδώ μάλλον χαθήκαμε. Εγώ είχα ισχυριστεί ότι όταν ένας άνθρωπος βλέπει τα πράγματα με θετικό τρόπο, έλκει μ' έναν "μαγικό" τρόπο επάνω του τις θετικές συγκυρίες, ενώ το αντίστοιχο συμβαίνει και με τις αρνητικές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
13-08-09
02:08
Επειδη ειδε την οαση και στοχευει σε αυτην, σημαινει οπωσδηποτε οτι ξεχναει οτι παντου γυρω υπαρχει ερημος ;Προσωπικά θεωρώ ότι το συγκεκριμένο ερώτημα έχει βαθύτερες προεκτάσεις από όσο θα περίμενε κανείς. Ο άνθρωπος του παραδείγματός μας ξεχνά την έρημο που τον περιτριγυρίζει με απειλητικές διαθέσεις και οραματίζεται την όαση, σχεδιάζει το πώς θα φτάσει σ' αυτήν, συγκεντρώνει όλο του το είναι στον τελικό του προορισμό, ή με άλλα λόγια επικαλείται το Σκοπό, που είναι κατά το Δον Χουάν συμπαντική δύναμη.
Εγω θα ελεγα να το παραβλεψουμε Δεν εχουμε αναγκη ουτε το Θελημα, ουτε αρχετυπα, για να φιλοσοφισουμε. Εαν καποιος αρεσκεται σε "in" ορολογιες, πασο. Απλά ψηφιζω να μιλαμε με την ουσια, χωρις ακουσια να κατευθυνουμε το ακροατηριο συγκεκριμενα προς καποια γραμμη.Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε ότι το αρχέτυπο της Ερήμου σχετίζεται με την εσωτερική διδασκαλία και το Νόμο του Θελήματος. Μήπως τελικά η όαση δεν είναι παρά μια παραίσθηση, από αυτές που η Έρημος ξέρει να ορθώνει μπροστά στον Ταξιδευτή;
Αν θελεις δωσε καποια πηγη για το που διαβασες οτι 1. ο Νας ηταν "τρελος", 2. οτι επαψε να ειναι ασθενης επειδη αναγνωρισε απλα οτι αντιλαμβανεται την πραγματικοτητα αλλιως. Γιατι εχω διαβασει βιογραφια απο το χερι του και δεν προκυπτει κατι τετοιο. Ο ανθρωπος, με τη βοηθεια της γυναικας του, καταφερε να εκλογικευσει την κατασταση του, και να μην δινει σημασια στις φωνες, και στις σκεψεις-παραισθησεις που ειχε. Αυτο ειναι πολυ αξιεπαινο φυσικα, και πολυ δυσκολο, αλλά σιγουρα δεν ειναι τοσο απλο οσο το περιγραφεις.Μια άλλη θεώρηση της ψυχασθένειας πάντως είναι πως πρόκειται για διαφορετικό τρόπο αντίληψης της ίδιας πραγματικότητας που όλοι βιώνουμε, συνεπώς πρόκειται για "μετακίνηση του σημείου συναρμογής", όπως λέει ο Δον Χουάν, του ενεργειακού δηλαδή κόμβου με τον οποίο συντονιζόμαστε με μια συγκεκριμένη "συχνότητα" της ύπαρξης. Αυτό που κάνει τον άνθρωπο "ασθενή" λοιπόν σ' αυτήν την περίπτωση, είναι ότι δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη δύο διαφορετικών τρόπων αντίληψης, της δικής μας δηλαδή και της δικής του, με αποτέλεσμα να μην είναι λειτουργικός μέσα στη δική μας πραγματικότητα. Παράδειγμα που μπορεί να ενισχύσει αυτά που γράφω, είναι η περίπτωση του νομπελίστα μαθηματικού John Forbes Nash Jr, την ιστορία του οποίου είδαμε στην ταινία "Ένας υπέροχος άνθρωπος (A beautiful mind) με τον Ράσσελ Κρόυ. Από τη στιγμή που ο ίδιος αναγνώρισε ότι μπορεί να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα διαφορετικά από εμάς τους υπόλοιπους, έπαψε να είναι ασθενής. Από τη στιγμή που υπάρχει έστω κι ένας που "βλέπει" το ίδιο πράγμα με τον τρελό, εκείνος παύει αυτόματα να είναι τρελός, αφού αποκτά σημείο αναφοράς.
Δε ξερω αν "ο μονος λογος" ειναι αυτος. Γιατι τοτε θα σου πω : και γιατι συφωνησαμε ολοι σε αυτην και οχι σε μια αλλη ; Και γιατι δεν ειχε ο καθενας και διαφορετικη και να γινεται της κακομοιρας ; Αρα μηπως κατι εχει αυτη εδω και ολοι σε συμφωνουμε ;...Να θυμάσαι πως ο μόνος λόγος για τον οποίο η πραγματικότητα την οποία βιώνουμε δείχνει τόσο συμπαγής, είναι επειδή έχουμε συμφωνήσει όλοι σε αυτήν. Ο σωστός όρος τελικά δεν είναι "Πραγματικότητα", αλλά "Συναινετική Πραγματικότητα"
Το που ειναι ο καθενας μαλλον εχει να κανει με το πνευμα και την ψυχη του. Τι βλεπει, πως, γιατι, τι ικανοτητα αντιληψης εχει. Ομως δεν ειμαι ακομα σιγουρος οτι καταλαβα την ερωτηση του θεματος, ειδικα σε σχεση με το παραδειγμα της ερημου. Το που ειμαστε δεν ειναι σταθερο, αναλογα της καταστασης εξωτερικης και εσωτερικης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.