fabulous
Δραστήριο μέλος
Η Mαρία. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και μας γράφει απο Κηφισιά (Αττική). Έχει γράψει 544 μηνύματα.
23-10-08
16:48
Έκλαψες για την ιστορία του τοπικ με το σκυλάκι?το κλαμα π εριξα δν περιγραφετε....
Ω μωρέ, τι ευαισθητούλα που είσαι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Η Mαρία. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και μας γράφει απο Κηφισιά (Αττική). Έχει γράψει 544 μηνύματα.
16-10-08
22:17
Εγώ σου λέω για το περιστατικό που αναφέρω στο πάνω τοπικ..Όχι, δε συνέβη το καλοκαίρι, αυτή την εβδομάδα το είχε το γατάκι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Η Mαρία. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και μας γράφει απο Κηφισιά (Αττική). Έχει γράψει 544 μηνύματα.
14-10-08
18:12
Όχι καλέ, αυτό το περιστατικό είχε συμβεί το καλοκαίρι...Μήπως είναι ένα γατάκι για το οποίο υπάρχει αγγελία στη στήλη για τα ζώα του περιοδικού Κ της καθημερινής; Ένα μαύρο με πλούσιο τρίχωμα; Γιατί κι αυτό έλεγε παγιδεύτηκε σε μηχανή αυτοκινήτου.
Γενικώς πολλά γατάκια παγιδεύονται σε μηχανές...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Η Mαρία. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και μας γράφει απο Κηφισιά (Αττική). Έχει γράψει 544 μηνύματα.
14-10-08
16:05
Τι να πω.. Απορώ με την αναισθησία οριμένων ανθρώπων.. Δηλαδή, πως μπορούν να το λένε τόσο άνετα, χωρίς καθόλου τύψεις? Εγώ όποτε βλέπω αδέσποτα, άρρωστα ζώα τα λυπάται η ψυχή μου και κάνω τα πάντα για να τα βοηθήσω κι εκείνος βοηθάει στον θάνατο μιας κακόμοιρης γάτας που παγιδεύτηκε? Αφού έτσι κι αλλιώς θα πάει που θα πάει στο υπόγειο, τόσο δύσκολο είναι να την βοηθήσει? Δεν αντέχω!
Το καλοκαίρι, γυρνώντας απο ένα καφε με την παρέα μου, ακούσαμε νιαουρίσματα. Αφού ψάξαμε κάμποση ώρα να δούμε απο που έρχονταν, ανακαλύψαμε ότι ενα γατάκι είχε παγιδευτεί στην μηχανή ενός αυτοκινήτου. Καθόμασταν, σκεφτόμασταν ποιανού ήταν το αμάξι... Περιμέναμε μία ώρα τουλάχιστον μπας κι έρθει, αλλά τίποτα. Προσπαθήσαμε να το βγάλουμε, αλλά πάλι τίποτα. Η παρέα μου έφυγε, όμως εγώ συνέχισα να περιμένω... Είχε βραδιάσει, εγώ όμως είχα μείνει εκεί και είχα υποσχεθεί στο γατάκι πως δεν θα το αφήσω... Μέχρι που ήρθε ένας 16ρης με ρώτησε γιατί έχω κάτσει κουλουρισμένη δίπλα απ' το αμάξι του πατέρα του (!) και όταν του είπα, έβγαλε τα κλειδιά απο την τσέπη, άνοιξε το καπό και το βγάλαμε... Δεν φαντάζεστε την ανακούφιση που ένιωσα όταν είδα μια μικροσκοπική μπάλίτσα να βγαίνει και να με κοιτάει, σαν να μου λέει "ευχαριστώ..." Το πήγαμε με εκείνον σε έναν κήπο λίγο πιο πέρα κι αφού το αφήσαμε, μου συστήθηκε και μου ζήτησε να βγούμε (τέλειο?). Εγώ βέβεια δεν είχα καιρο για τέτοια, αφού το κινητό μου είχε δεχθεί τουλάχιστον 15 αναπάντητες απο όλους, αλλά δεν το σήκωνα γιατί τους είχα θυμώσει που δεν έκατσαν μαζί μου .
(ΥΣ: Το γατάκι ζει και βασιλεύει )
Το καλοκαίρι, γυρνώντας απο ένα καφε με την παρέα μου, ακούσαμε νιαουρίσματα. Αφού ψάξαμε κάμποση ώρα να δούμε απο που έρχονταν, ανακαλύψαμε ότι ενα γατάκι είχε παγιδευτεί στην μηχανή ενός αυτοκινήτου. Καθόμασταν, σκεφτόμασταν ποιανού ήταν το αμάξι... Περιμέναμε μία ώρα τουλάχιστον μπας κι έρθει, αλλά τίποτα. Προσπαθήσαμε να το βγάλουμε, αλλά πάλι τίποτα. Η παρέα μου έφυγε, όμως εγώ συνέχισα να περιμένω... Είχε βραδιάσει, εγώ όμως είχα μείνει εκεί και είχα υποσχεθεί στο γατάκι πως δεν θα το αφήσω... Μέχρι που ήρθε ένας 16ρης με ρώτησε γιατί έχω κάτσει κουλουρισμένη δίπλα απ' το αμάξι του πατέρα του (!) και όταν του είπα, έβγαλε τα κλειδιά απο την τσέπη, άνοιξε το καπό και το βγάλαμε... Δεν φαντάζεστε την ανακούφιση που ένιωσα όταν είδα μια μικροσκοπική μπάλίτσα να βγαίνει και να με κοιτάει, σαν να μου λέει "ευχαριστώ..." Το πήγαμε με εκείνον σε έναν κήπο λίγο πιο πέρα κι αφού το αφήσαμε, μου συστήθηκε και μου ζήτησε να βγούμε (τέλειο?). Εγώ βέβεια δεν είχα καιρο για τέτοια, αφού το κινητό μου είχε δεχθεί τουλάχιστον 15 αναπάντητες απο όλους, αλλά δεν το σήκωνα γιατί τους είχα θυμώσει που δεν έκατσαν μαζί μου .
(ΥΣ: Το γατάκι ζει και βασιλεύει )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Η Mαρία. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και μας γράφει απο Κηφισιά (Αττική). Έχει γράψει 544 μηνύματα.
29-09-08
17:31
Kαταρχάς συγχαρητήρια για αυτό που κάνεις. Δεν το συνηθίζουν και πολύ οι άνθρωποι στις μέρες μας... Δεν σου ζήτησε κανείς να βοηθήσεις τις αρκούδες, τις χελώνες και τις γκαμήλες, απλώς ο συγγραφέας έγραψε αυτά που έγραψε για "κάποιους" απο εδω, που πετάνε τα κατοικίδια τους στο δρόμο σαν να ειναι περιτύλιγμα απο σοκολάτα. Είμαι σίγουρη πως δεν θα το έκανες, ο σκοπός του κειμένου δεν είναι να μας χαλάσει την διάθεση, αλλά να ευαισθητοποιήσει και να ανοίξει τα μάτια σ' αυτούς που παρατάνε τα σκυλιά τους και δεν τους ενδιαφέρει το μετά... Οι περισότεροι δεν νοιάζονται και βλέπεις ζωάκια στο δρόμο πληγωμένα, να σε κοιτάνε σαν να ζητάνε βοήθεια. Τότε όμως, σου χαλάει περισσότερο η διάθεση. Ίσως να υπερβάλλει λίγο, αλλά σε αυτούς που πραγματικά το κάνουν αυτό, δλδ να πετάνε τα σκυλιά στο δρόμο, μην νομίζες ότι τους συγκινεί. Για αυτό ο συγγραφέας χρησιμοποίησε αυτές τις εκφράσεις, μπας και τους δείξει τι έγκλημα διαπράττουνε με το να τα αφήνουν μες στην μέση του δρόμου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Η Mαρία. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και μας γράφει απο Κηφισιά (Αττική). Έχει γράψει 544 μηνύματα.
29-09-08
16:59
Συγγνώμη λίγο, κι επειδή είναι ζώα τι? Δηλαδή πρέπει να τα παρατάμε, να τα σκοτώνουμε και να μην νοιώθουμε ούτε ένα ίχνος λύπησης μέσα μας?
Αν κάποιου δεν του άρεσε το παραπάνω τόπικ δεν χρειάζεται ούτε να το γελοιοποιεί ούτε και να απαντήσει. Γιατί αυτά όντως συμβάινουν. Κάθε μέρα βρίσκεις αδέσποτα στον δρόμο χωρίς φαγητό, χτυπημένα που κάποτε είχαν οικογένεια... Κι εσύ τι κάνεις? Δεν δίνεις δεκάρα. Δικαίωμα σου είναι, αλλά τουλάχιστον όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να βοηθήσουν, μην προσπαθούν να πείσουν και του υπολοιπους ότι δεν αξίζει να ασχολούμαστε με ένα ζώο που βασανίζετε καθημερινά...
Αν κάποιου δεν του άρεσε το παραπάνω τόπικ δεν χρειάζεται ούτε να το γελοιοποιεί ούτε και να απαντήσει. Γιατί αυτά όντως συμβάινουν. Κάθε μέρα βρίσκεις αδέσποτα στον δρόμο χωρίς φαγητό, χτυπημένα που κάποτε είχαν οικογένεια... Κι εσύ τι κάνεις? Δεν δίνεις δεκάρα. Δικαίωμα σου είναι, αλλά τουλάχιστον όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να βοηθήσουν, μην προσπαθούν να πείσουν και του υπολοιπους ότι δεν αξίζει να ασχολούμαστε με ένα ζώο που βασανίζετε καθημερινά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.