Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
08-12-06
19:39
Ευχαριστούμε πάρα πολύ Μοναχέ γιατί εκτός του ότι υπήρξαμε παιδιά, κάποιοι από μας μεγαλώνουμε τώρα παιδιά (και κάποιοι άλλοι θα μεγαλώνουν στο μέλλον) και είναι πολύ χρήσιμα όλα αυτά που μας είπες!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
02-12-06
01:09
Πω πω Michelle τι μου θυμησες..... (να που έχω κι εγώ το τραυματάκι μου)
Γύρω στα 12 φορούσα σιδεράκια και γυαλιά, και είχα σπυράκια. Πάνω που οι συνομιλικοί μου άρχιζαν να γκομενίζουν εγώ ήμουν το ασχημόπαπο... Μάλιστα έμαθα πως τα αγόρια της τάξης είχαν κάνει μεταξύ τους ένα είδος καλλιστεία και είχαν βγάλει τη Miss ωραία πόδια, Miss ωραίο χαμόγελο, Miss ωραία μάτια κτλ και εμένα με είχαν βγάλει Miss καλό μυαλό.
Τώρα θα ήταν ίσως κομπλιμέντο αλλά τότε πόνεσε πολύ....Πάρα πολύ.
Κλείστηκα πολύ στον εαυτό μου και φαίνεται πως αυτό έγινε η αιτία να καλλιεργήσω περισσότερο το πνεύμα μου (ότι μπορεί ο καθένας "πλασάρει" σ'αυτή τη ζωή )
Ευτυχώς το πρόβλημα ξεπεράστηκε από μόνο του μεγαλώνοντας, έβγαλα σιδεράκια και γυαλιά, φύγαν και τα σπυράκιακαι το ασχημόπαπο έγινε ένας συμπαθέστατος κύκνος, που και τις κατακτήσεις του είχε και τα φλέρτάκια του και τα όλα του.
Γύρω στα 12 φορούσα σιδεράκια και γυαλιά, και είχα σπυράκια. Πάνω που οι συνομιλικοί μου άρχιζαν να γκομενίζουν εγώ ήμουν το ασχημόπαπο... Μάλιστα έμαθα πως τα αγόρια της τάξης είχαν κάνει μεταξύ τους ένα είδος καλλιστεία και είχαν βγάλει τη Miss ωραία πόδια, Miss ωραίο χαμόγελο, Miss ωραία μάτια κτλ και εμένα με είχαν βγάλει Miss καλό μυαλό.
Τώρα θα ήταν ίσως κομπλιμέντο αλλά τότε πόνεσε πολύ....Πάρα πολύ.
Κλείστηκα πολύ στον εαυτό μου και φαίνεται πως αυτό έγινε η αιτία να καλλιεργήσω περισσότερο το πνεύμα μου (ότι μπορεί ο καθένας "πλασάρει" σ'αυτή τη ζωή )
Ευτυχώς το πρόβλημα ξεπεράστηκε από μόνο του μεγαλώνοντας, έβγαλα σιδεράκια και γυαλιά, φύγαν και τα σπυράκιακαι το ασχημόπαπο έγινε ένας συμπαθέστατος κύκνος, που και τις κατακτήσεις του είχε και τα φλέρτάκια του και τα όλα του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
02-12-06
00:42
Μμμμ...καλή ερώτηση Νικολα.
Φαντάζομαι πως για ένα παιδί τραυματική εμπειρία μπορεί να είναι και κάτι που για έναν ενήλικο να είναι ασήμαντο. Ας πούμε έρχεται ένα παιδάκι σπίτι σου και σου σπάει το πιο αγαπημένο σου παιχνίδι. (Μου έχει συμβεί και ....το θυμάμαι ακόμα)
Αυτό σαν γεγονός μπορεί να το θυμάσαι για όλη σου τη ζωή και να σε έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό, (μπορεί ας πούμε να μην δανείζεις εύκολα πράγματα-δε μου συμβαίνει) αλλά δε θα είναι ιδιαίτερα τραυματικό!
Τώρα για πιο σοβαρές καταστάσεις, τι να σου πω, ούτε κι εγώ μπορώ να θυμηθώ κάτι, αλλά ίσως να είναι και η λήθη που λέγαμε πιο πάνω...
Που είναι ένας ειδικός όταν τον χρειάζεσαι;
Πάντως πιστεύω πως με την κατάλληλη βοήθεια μπορεί ο καθένας να ξεπεράσει τα παιδικά του τραύματα, όσο σοβαρά και να ειναι αυτά. Θέλω να το πιστεύω ίσως. Πάντως το πιστεύω!
Φαντάζομαι πως για ένα παιδί τραυματική εμπειρία μπορεί να είναι και κάτι που για έναν ενήλικο να είναι ασήμαντο. Ας πούμε έρχεται ένα παιδάκι σπίτι σου και σου σπάει το πιο αγαπημένο σου παιχνίδι. (Μου έχει συμβεί και ....το θυμάμαι ακόμα)
Αυτό σαν γεγονός μπορεί να το θυμάσαι για όλη σου τη ζωή και να σε έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό, (μπορεί ας πούμε να μην δανείζεις εύκολα πράγματα-δε μου συμβαίνει) αλλά δε θα είναι ιδιαίτερα τραυματικό!
Τώρα για πιο σοβαρές καταστάσεις, τι να σου πω, ούτε κι εγώ μπορώ να θυμηθώ κάτι, αλλά ίσως να είναι και η λήθη που λέγαμε πιο πάνω...
Που είναι ένας ειδικός όταν τον χρειάζεσαι;
Πάντως πιστεύω πως με την κατάλληλη βοήθεια μπορεί ο καθένας να ξεπεράσει τα παιδικά του τραύματα, όσο σοβαρά και να ειναι αυτά. Θέλω να το πιστεύω ίσως. Πάντως το πιστεύω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
01-12-06
23:49
Αδέσποτο, ίσως το ότι κατάφερες να τη θυμηθείς, την εμπειρία αυτή, να σημαίνει πως είσαι πιο έτοιμη τώρα και να την ξεπεράσεις!
Λείπει και ο Monaxos που θα ηξερε να σου πει περισσότερα...
Λείπει και ο Monaxos που θα ηξερε να σου πει περισσότερα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.