MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
18-02-07
15:02
Το να τους δίνεις μια ευκαιρία... εγω το θεωρώ ρίσκο εις βάρος ενός παιδιού που θα ερθει.
Καταρχήν, δεν τους "δίνουμε" καμία ευκαιρία γιατί απλά δεν είναι στο χέρι μας (ακόμη, τουλάχιστον μέχρι να ψηφιστεί κάτι από αυτά που λέτε)!
Έπειτα, γιατί να το θεωρούμε ρίσκο;;; Αυτό λέω τόση ώρα! Θα πρέπει απλά να πάψει να είναι ρίσκο να έρθει ένα τέτοιο παιδί στον κόσμο! Τι πιο απλό και πιο ανθρώπινο, από την πολιτεία να ενδιαφερθεί πραγματικά για τα παιδιά αυτά;;; Πως θα γίνει αυτό; Με την ευαισθητοποίηση όλων μας και με μια απλή ματιά στα συστήματα πρόνοιας των σκανδιναβικών χωρών (οι οποίες είναι πραγματικά πρότυπα στην νομοθεσία τους)...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
18-02-07
11:37
Ζήτημα ωριμότητας μοναχέ μου.
Τι να κάνω... Δεν το καταλαβαίνω! Φαντάζομαι παραείμαι ανώριμος...
και ναι, μετα απο δεκα παιδια που πεινανε, μια μανα δεν πρεπει να κανει και το ενδεκατο
άλλο το να επιλέξει να μην κάνει, και άλλο να πας εσύ και να την στειρώσεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
18-02-07
11:23
Βρε Ρουμάνα μου, με το ίδιο σκεπτικό (ότι λειτουργεί κατασταλτικά) επανήλθε η θανατική ποινή στις ΗΠΑ. Τα ποσοστά απλά δεν μειώθηκαν!
Έπειτα, αν το ζητούμενο είναι να τρομάξουν οι γονείς και να σκεφτούν πιο ώριμα, ε τότε γιατί να μην αυξηθούν απλά οι ποινές για τους θύτες ενδοοικογενειακής βίας;;; Γιατί αμέσως να πάμε στην ακραία λύση να αποφασίσουμε εμείς, ως άλλοι Θεοί ποιος έχει δικαίωμα να κάνει ποιος όχι;
Κάτι που δεν κατάλαβα στο post σου είναι πως ακριβώς "προστατεύεται" το παιδί από την κοινωνία με το να μην έλθει καν στην ζωή;
Επίσης, πολύ εύκολα καταπατείτε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτά τα θεωρώ Βίβλο και πυρήνα μιας δημοκρατικής κοινωνίας του μέλλοντος. Οπότε θα με βρείτε εντελώς αντίθετο σε οτιδήποτε καταπατεί κάποιο ανθρώπινο δικαίωμα, ακόμη και του χειρότερου εγκληματία. Λυπάμαι...
Έπειτα, αν το ζητούμενο είναι να τρομάξουν οι γονείς και να σκεφτούν πιο ώριμα, ε τότε γιατί να μην αυξηθούν απλά οι ποινές για τους θύτες ενδοοικογενειακής βίας;;; Γιατί αμέσως να πάμε στην ακραία λύση να αποφασίσουμε εμείς, ως άλλοι Θεοί ποιος έχει δικαίωμα να κάνει ποιος όχι;
Κάτι που δεν κατάλαβα στο post σου είναι πως ακριβώς "προστατεύεται" το παιδί από την κοινωνία με το να μην έλθει καν στην ζωή;
Επίσης, πολύ εύκολα καταπατείτε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτά τα θεωρώ Βίβλο και πυρήνα μιας δημοκρατικής κοινωνίας του μέλλοντος. Οπότε θα με βρείτε εντελώς αντίθετο σε οτιδήποτε καταπατεί κάποιο ανθρώπινο δικαίωμα, ακόμη και του χειρότερου εγκληματία. Λυπάμαι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
17-02-07
22:59
Για τις περιπτώσεις λοιπόν που κράζουν από μακριά ότι θα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ώστε να ικανοποιηθεί στοιχειωδώς το ατομικό δικαίωμα των παιδιών ότι θα ζήσουν σε ένα ασφαλές για την σωματική και κατ΄επέκταση ψυχολογική τους ακεραιότητα περιβάλλον πρέπει να ληφθούν μέτρα.
Τι εννοείς "μέτρα"; Στείρωση;
Με αυτόν τον τρόπο όμως εμποδίζεις ανθρώπινες υπάρξεις να έρθουν στην ζωή, όπως είπε κ ο Γιώργος.
Δεν θεωρείς ως καλύτερη λύση αυτό που πρότεινα εγώ; Καλύτερες κοινωνικές παροχές και στήριξη σε προβληματικές οικογένειες, συνεχής εποπτεία στις "περιπτώσεις που κράζουν από μακριά" και κατάργηση της γραφειοκρατίας ώστε να μπορεί να αφαιρεθεί πιο γρήγορα η κηδεμονία ενός παιδιού εφόσον υπάρχει σοβαρός λόγος;
Την βλέπω ως την καλύτερη λύση γιατί:
1) δεν παραβιάζεις το δικαίωμα κανενός
2) δεν ασκείς βία
3) δεν αποτρέπεις την γέννηση κανενός
4) ισχυροποιείς (μέσω της κινητοποίησης) το κράτος κοινωνικής πρόνοιας
5) επιτρέπεις την διόρθωση τυχόν λαθών στην αφαίρεση της κηδεμονίας σε αντίθεση (όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Γιώργος) με την στείρωση
6) αφήνεις ανοιχτά τα περιεχόμενα ίασης σε περιπτώσεις ψυχικών ασθενειών, καθώς η ψυχιατρική προχωράει με γοργά βήματα και ακόμη και ασθένειες που τώρα θεωρούνται χρόνιες, μπορεί σε λίγα χρόνια να αντιμετωπίζονται (σχιζοφρένεια). Δεν είναι κρίμα κάποιος να γίνει καλά και να μην μπορεί να κάνει παιδιά;
7) αποτρέπεις την εξάπλωση "ευγονικών" ρατσιστικών ιδεών που χωρίζουν τους ανθρώπους σε καλύτερους και χειρότερους με ανάλογη δυσαναλογία στα γενικότερα δικαιώματά τους
Καταλαβαίνω την αγανάκτησή σου και θα συμφωνήσω μαζί σου πως η ικανότητα να κάνεις παιδιά (συνουσία) δεν σημαίνει αυτόματα και ικανότητα ως γονέας. Απλά δεν θεωρώ πως ο έλεγχος της φύσης είναι η καλύτερη λύση σε αυτή την περίπτωση γιατί το θέμα είναι πολύπλοκο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
17-02-07
21:39
Διαφωνώ με την αφαίρεση του δικαιώματος τεκνοποίησης, γιατί απλά... είναι ένα βασικό ατομικό δικαίωμα του καθενός. Διαφωνώ βασικά γενικά με το σκεπτικό "πονάει χέρι, κόψει χέρι".
ΑΛΛΑ ατομικό δικαίωμα έχουν και τα παιδιά να ζήσουν σε ένα ευπρεπές, καλό και ζεστό περιβάλλον όπου θα καλύπτονται βιολογικά, ψυχικά και συναισθηματικά. Επομένως ο ρόλος μας ως κοινωνία θα έπρεπε να είναι να προστατέψουμε περισσότερο αυτά τα παιδιά, έχοντας πιο εύκολους μηχανισμούς παρέμβασης και αφαίρεσης της κηδεμονίας αν χρειαστεί. Για παράδειγμα οικογένειες ατόμων τα οποία έχουν χαρακτηριστεί ως επικίνδυνα θα έπρεπε να είναι υπό διακριτική, αλλά συνεχή και σωστή παρακολούθηση, ή θα έπρεπε επιτέλους να μειωθεί η απίστευτη γραφειοκρατία που εμποδίζει πολλούς ειδικούς να παρέμβουν.
ΑΛΛΑ ατομικό δικαίωμα έχουν και τα παιδιά να ζήσουν σε ένα ευπρεπές, καλό και ζεστό περιβάλλον όπου θα καλύπτονται βιολογικά, ψυχικά και συναισθηματικά. Επομένως ο ρόλος μας ως κοινωνία θα έπρεπε να είναι να προστατέψουμε περισσότερο αυτά τα παιδιά, έχοντας πιο εύκολους μηχανισμούς παρέμβασης και αφαίρεσης της κηδεμονίας αν χρειαστεί. Για παράδειγμα οικογένειες ατόμων τα οποία έχουν χαρακτηριστεί ως επικίνδυνα θα έπρεπε να είναι υπό διακριτική, αλλά συνεχή και σωστή παρακολούθηση, ή θα έπρεπε επιτέλους να μειωθεί η απίστευτη γραφειοκρατία που εμποδίζει πολλούς ειδικούς να παρέμβουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.