Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
12-03-11
10:18
Ακριβέ, από τη θέση του παιδιού τι θα ήθελες να είχαν επιλέξει οι γονείς και ο γιατρός σου;
Εν προκειμένω, η δυσκολία έγκειται βέβαια στο γεγονός ότι το παιδί αδυνατεί να επιλέξει. Οπότε το δίλημμα ουσιαστικά λέει: Είναι ένα παιδί κτήμα των γεννητόρων του, που μπορούν να το μεταχεριστούν κατά το δοκούν;
ΥΓ: Εκείνο τον καιρό πάντως ήταν. Ακόμη οι άνθρωποι μετρούσαν τα παιδιά τους μαζί με τα οικόσιτα, όταν ήθελαν να πουν πόσα "στόματα τάιζαν"!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
03-03-10
09:10
Παίρντοντας υπόψη τις "ματιές" των δύο εξαίρετων φίλων μας, Χέπταμερ και Δεσμώτη, επί του θέματος, αναλογίζομαι τη διαχρονική, άρα και ιστορική, ταλαιπωρία των ανθρώπων με το γαϊτανάκι μεταξύ ηθικής και του αδιεξόδου της, του θανάτου.
Η μεταελληνική Δύση ξεκίνησε λίγο πολύ με θεμέλειο λίθο της επικρατούσας ηθικής, τα λόγια του Καϊάφα: "...μας συμφέρει να αποθάνει είς άνθρωπος υπέρ του λαού και να μη απολεσθεί όλο το έθνος". Από την άλλη, ο Ιησού Χριστός υποδείκνυε τον ποιμένα, που άφηνε το υπόλοιπο κοπάδι, για να ψάξει για το ένα χαμένο.Στα σκοτάδια του Μεσαίωνα λοιπόν η διελκυστίνδα ήταν, "ένας για όλους ή όλοι για τον ένα;". Φυσικά, προκειμένου για τον λαό ίσχυε το πρώτο, ενώ για τους Άρχοντες ίσχυε το δεύτερο.
Χίλια χρόνια χρειάστηκαν να περάσουν για να πει ο Μαϊμονίδης προς τους Ιουδαίους της εποχής του: " Εάν οι ειδωλολάτρες ζητήσουν από τους Ισραηλίτες να τους παραδώσουν ένα από τα μέλη της κοινότητάς τους για να τον θανατώσουν, πρέπει να υποστούν όλοι τον θάνατο παρά να παραδώσουν έστω και έναν Ισραηλίτη". Ήταν οι εποχές των λεγόμενων "Σταυροφοριών". Οσονούπω ερχόταν η "Αναγέννηση". Οι άνθρωποι του "Νέου Κόσμου", ερυθρόδερμοι και κρεολί, θα πάθαιναν τον σχεδόν ολοσχερή εξανδραποδισμό τους, χάρη του "ενός". Ώσπου ο "Νέος Κόσμος" να μας φέρει στο νυν, για να φθάσουμε στην κορωνίδα της ηθικής μας αλήθειας: " Όλοι εναντίον όλων". Αυτός δεν είναι ο ακρογωνιαίως λίθος της "Αγοράς"; Θα είναι άραγε, και για τα επόμενα "χίλια χρόνια";
- Η Ηθική δεν είναι μόνον λογική, γι' αυτό και η Λογική, δεν είναι πάντα ηθική, !
Η μεταελληνική Δύση ξεκίνησε λίγο πολύ με θεμέλειο λίθο της επικρατούσας ηθικής, τα λόγια του Καϊάφα: "...μας συμφέρει να αποθάνει είς άνθρωπος υπέρ του λαού και να μη απολεσθεί όλο το έθνος". Από την άλλη, ο Ιησού Χριστός υποδείκνυε τον ποιμένα, που άφηνε το υπόλοιπο κοπάδι, για να ψάξει για το ένα χαμένο.Στα σκοτάδια του Μεσαίωνα λοιπόν η διελκυστίνδα ήταν, "ένας για όλους ή όλοι για τον ένα;". Φυσικά, προκειμένου για τον λαό ίσχυε το πρώτο, ενώ για τους Άρχοντες ίσχυε το δεύτερο.
Χίλια χρόνια χρειάστηκαν να περάσουν για να πει ο Μαϊμονίδης προς τους Ιουδαίους της εποχής του: " Εάν οι ειδωλολάτρες ζητήσουν από τους Ισραηλίτες να τους παραδώσουν ένα από τα μέλη της κοινότητάς τους για να τον θανατώσουν, πρέπει να υποστούν όλοι τον θάνατο παρά να παραδώσουν έστω και έναν Ισραηλίτη". Ήταν οι εποχές των λεγόμενων "Σταυροφοριών". Οσονούπω ερχόταν η "Αναγέννηση". Οι άνθρωποι του "Νέου Κόσμου", ερυθρόδερμοι και κρεολί, θα πάθαιναν τον σχεδόν ολοσχερή εξανδραποδισμό τους, χάρη του "ενός". Ώσπου ο "Νέος Κόσμος" να μας φέρει στο νυν, για να φθάσουμε στην κορωνίδα της ηθικής μας αλήθειας: " Όλοι εναντίον όλων". Αυτός δεν είναι ο ακρογωνιαίως λίθος της "Αγοράς"; Θα είναι άραγε, και για τα επόμενα "χίλια χρόνια";
- Η Ηθική δεν είναι μόνον λογική, γι' αυτό και η Λογική, δεν είναι πάντα ηθική, !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
01-03-10
09:09
.....αν η μοίρα τοποθετουσε εμένα εκεί τότε σίγουρα δεν θα ήθελε να στρίψω το τιμόνι, αν το ήθελε στην θέση μου θα ήταν κάποιος που θα είχε προθεση να το κάνει.
...
σχώρα με παίρνω πολύ δυνατά παυσίπονα
Νομίζω πως λες μία τρανή αλήθεια! Γιατί πράγματι το "ηθικό δίλημμα" δεν μπορεί να είναι ζήτημα υποθετικό- τότε απλά γίνεται ζήτημα κρίσης ή διάκρισης- αλλά μόνον βιωματικό. Στο ερώτημα "τι θα έκανες στη θέση του;", ήδη η "απόσταση" κάνει την όποια απάντηση, αυθαίρετη έως και θεοειδή(για να μην πω, σατανική!).
Υγ: Πε μου, βρε καρδιοκλέφτρα, τη μάρκα των παυσίπονων σου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
01-03-10
00:35
Ναι, όταν κάποιος αδυνατεί να αντιμετωπίσει ένα δίλημμα, είτε λιποθυμάει, είτε το φορτώνει στο θεό. Είναι αρκετά βολικός για κάτι τέτοιο. Ωστόσο, εφόσον αντιλαμβάνεσαι το αδιέξοδο της ηθικής, αφού όπως λες κάνει κύκλο, πώς γίνεται να δέχεσαι τη χριστιανική ηθική ως θέσφατο;
Νομίζω πως ο Πέτρος δεν βάζει ζήτημα "χριστιανικής ηθικής", αλλά, πίστης. Εξάλλου "τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ", φίλε μου Όττο!
Με δεδομένο ότι ο Θεός δεν μπορεί να στρέψει το τιμόνι λοιπόν, στην ουσία Πέτρο, θα σκότωνες τους πέντε.
Αυτό το "δεδομένο", γλυκιά μου Ίσι, μοιάζει με την παντοδυναμία του Θεού, να "αδυνατεί" ώρες-ώρες. Οπότε, σ' εμάς τους ανθρώπους σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μένει παρά να επικαλούμαστε τη λεγόμενη ειμαρμένη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.