05-04-10
18:49
Δεν υπαρχει χαπι που θα σε κανει ευτυχισμενο και θα σου διωξει την καταθλιψη.
Αναφέρομαι κυρίως στην παραπάνω πρόταση, δεν το λες αυτό αν το έχεις περάσει, γιαυτό της είπα να είναι βάσιμη η άποψη της και να μην κάνει διάλογο μόνο και μόνο για να επιμείνει στην άποψη της...
...για τον λόγο αυτό έβαλα έναν υπερσύνδεσμο στην απάντηση μου ώστε να ενημερωθεί λίγο γύρω απο το θέμα.
Αν έχει περάσει μια τέτοια φάση και έχει κάνει κάποια αγωγή (η ίδια ή φιλικό/συγγενικό πρόσωπο) απο την οποία δεν είδε καμία βελτίωση τότε αποδέχομαι πλήρως την άποψη της, αν όμως δεν την έχει αγγίξει καθόλου το θέμα (της κατάθλιψης) και αναφέρεται στο ότι δεν υπάρχουν αγωγές για την καταπολέμιση αυτής της νόσου και ότι η λύση είναι ο ίδιος ο ασθενής τότε επιμένει λανθασμένα στην άποψη της οπότε δεν αξίζει να συνεχιστεί τουλάχιστον απο την δική μου πλευρά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-04-10
16:22
Ποιος διαπληκτιζεται καλε? Α λες για το υφος μου? Α ναι οταν πορωνομαι με ενα θεμα ετσι κανω
Με το Μαρουλι ειμαστε e-friends.
Εγω ειπα τι νομιζω, εδωσα μια αλλη ιδεα απαυτη της πιεσης στην οποια ολοι αν δε κανω λαθος συμφωνησατε.
Ειλικρινα, στεναχωριεμαι και τα παιρνω με αυτες τις καταστασεις, δεν τις ευχομαι ουτε στον χειροτερο εχθρο μου.
Εχω γονεις παλικαρια που δε μου δημιουργουν τετοια προβληματα και εγω με τη σειρα μου θα φροντισω να μην αναστατωσω ποτε τα δικα μου παιδια με πεισματα. Δεν εχουν ολοι οι ανθρωποι τη δυναμη να βγαλουν τη δυναμη τους, το δεχομαι. Την εχουν ομως μεσα τους. Αν εντοπισω πχ να χω κατι θα μαι η πρωτη που θα το φροντισω κι αυτο γιατι ειμαι υπολογη απεναντι στα παιδια μου και δνε εχω κανενα δικαιωμα να τους στερω την ευτυχια τους. Η φιλη μου περναει φοβερο λουκι και κανει οσα ειπε η Νεραιδα παραπανω. Ε τιποτα δε βγαινει. Εδω και παρα πολυ καιρο, μη σου πω χρονο και βαλε. Εγω ξερεις τι πιστευω? Η γυναικα δε θελει απλως.. οχι δε θελει να γινει καλα.
Γενικά το λέω βρε ψυχή, να μην μπουμε στην φάση του διαλόγου και των αντιπαραθέσεων πολύ απλά γιατί ζητά απόψεις για ένα "άλφα" υποθετικό θέμα και όλοι θα πρέπει να πουμε την άποψη μας και μετά θα κρίνει η ίδια σύμφωνα με την δική της κατάσταση και θα πράξει ανάλογα...
Με το να κρίνει ο ένας την άποψη του άλλου (έστω και με αυτή την πόρωση ) δεν βοηθάει σε κάτι...
Εσύ έχεις ζήσει κάποια πράγματα που σε έχουν διαμορφώσει σαν άτομο, κάποιος άλλος έχει ζήσει κάτι άλλο που τον διαφοροποιεί σε σχέση με σένα αλλά εγώ δεν κρίνω την δική σου άποψη αν είναι σωστή ή λάθος, απλά με βάση το υποθετικό πρόβλημα που αναφέρει η Μάρω είπα την δική μου πλευρά που δεν είναι καθόλου υποθετική και χαίρομαι που στάθηκα σε κάποιους δικούς μου όταν είχαν ανάγκη μια συγκεκριμένη φροντίδα.
Δεν υπαρχει χαπι που θα σε κανει ευτυχισμενο και θα σου διωξει την καταθλιψη.
Και όμως υπάρχει, ο άνθρωπος σε ένα μεγάλο σημείο της βιολογικής του υπόστασης είναι μόνο χημεία αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που δεν θέλω να επεκταθώ γιατί θα ξεφύγουμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-04-10
12:40
Εχω γενικα ουου πολλες τετοιες ιστοριες να σας πω αλλα το συμπερασμα που βγαζω παντα ειναι αυτο. Πως οι γυρω λειτουργουν υποστηρικτικα κι αν θελουν πραγματι να βοηθησουν να φερθουν διπλωματικα. Τα υπολοιπα και τελικα το 90% ειναι αποφαση του ανθρωπου που χει το προβλημα...
To να λειτουργείς υποστηρικτικά δεν αποδίδει πολλές φορές και αν αυτό που αναφέρεις για την διπλωματία δεν έχει αποτέλεσμα τότε επειδή είναι γονείς σου και τους αγαπάς και δεν θέλεις να τους αφήσεις να τα παρατήσουν έτσι απλά και η κατάσταση να χειροτερεύει όλο και πιο πολύ και να επιβαρύνει και την ίδια αναγκάζεσε να πάρεις πιο δραστικά μέτρα...
Λες η φίλη μας που άνοιξε το thread θα μας συμβουλεύτηκε πριν κάνει οτιδήποτε γιατί εμείς θα της δώσουμε την ΑΠΟΛΥΤΗ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ στο πρόβλημα της; Λες να μην το πάλεψε με όσους τρόπους μπορούσε;
Λες να απέδωσε η διπλωματία και τώρα απλά να κάθεται να το συζητά με δυο ή δέκα ανθρώπους ξένους στην τελική έτσι για την πλάκα της; Εγώ δεν το νομίζω...
Επειδή πολλοί απο μας έχουμε περάσει διάφορα καλό είναι να μην διαπλεκόμεθα μεταξύ μας, η φίλη μας άνοιξε το thread για να ακούσει μερικές απόψεις που ίσως να μην έχει σκεφτεί οπότε μην το μετατρέψετε σε διαξιφισμούς απόψεων.
Αν έχετε να πείτε κάτι που νομίζετε οτι θα βοηθήσει τότε πείτε το, για να βοηθήσουμε είμαστε εδώ...
Η δική μου τακτική "γιακάς" απέδωσε γιαυτό και το ανέφερα αλλά ήταν αρκετά χρονοβόρα γιαυτό και πρότεινα την επικοινωνία με τον ίδιο τον γιατρό, ίσως ο ειδικός να έχει αντιμετωπίσει ξανά παρόμοια προβλήματα κα να φέρει πιο ΓΡΗΓΟΡΑ και ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ αποτελέσματα...
Το ατομο που πασχει απο ψυχικη ασθενεια, δεν προκειται να δει ποτε και να πεισθει πως εχει εκεινο προβλημα. Και η οποια κουβεντα στα πλαισια της λογικης και της διπλωματιας θα καταληξει λεγοντας σου οτι ειναι πολυ καλυτερα απο τον οποιονδηποτε αλλο.
...και όπως είπε πιο πάνω η NERAIDA, τα ψυχολογικής φύσεως προβλήματα δύσκολα τα αποδέχονται όσοι τα έχουν και κατα συνέπεια δεν ψάχνουν για κάποια λύση αλλά με την κατάλληλη αγωγή θα αρχίσουν σιγά σιγά να βλέπουν διαφορά και εκεί θα αντιληφθούν οτι είχαν πρόβλημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-04-10
01:04
Εγώ θα σου πρότεινα να συμβουλευτείς τον ίδιο τον ειδικό...
Σίγουρα θα έχει δει πολλά και θα σε κατευθύνει κατάλληλα.
Σίγουρα θα έχει δει πολλά και θα σε κατευθύνει κατάλληλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-04-10
00:09
Tους αρπάζεις απο τον γιακά με το ζόρι και τους πας...
ή κανονίζεις ιατρικό ραντεβού χωρίς να τους το πεις,
ή το κάνεις θέμα καθημερινά μέχρι να το καταλάβουν.
Το δεύτερο εξαρτάτε απο το πρόβλημα, μην πας να λύσεις ένα και αντί να το λύσεις δημιουργήσεις άλλο...
Δυστηχώς δεν υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν έτσι μια κατάσταση,
θα πρέπει οι ίδιοι να το αποδεχτούν πρώτα και μετά να είσαι έτοιμη να προχωρήσεις σε ότι χρειαστεί.
Συμβουλέψου τον ίδιο τον γιατρό στην τελική.
ή κανονίζεις ιατρικό ραντεβού χωρίς να τους το πεις,
ή το κάνεις θέμα καθημερινά μέχρι να το καταλάβουν.
Το δεύτερο εξαρτάτε απο το πρόβλημα, μην πας να λύσεις ένα και αντί να το λύσεις δημιουργήσεις άλλο...
Δυστηχώς δεν υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν έτσι μια κατάσταση,
θα πρέπει οι ίδιοι να το αποδεχτούν πρώτα και μετά να είσαι έτοιμη να προχωρήσεις σε ότι χρειαστεί.
Συμβουλέψου τον ίδιο τον γιατρό στην τελική.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.