RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Η Βίκυ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηγουμενίτσα (Θεσπρωτία). Έχει γράψει 511 μηνύματα.
10-07-11
03:47
Για κάποιους ανθρώπους, το χιούμορ είναι ο τρόπος τους να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα.
Πχ, ο φίλος μου έχασε τον πατέρα του 10 χρόνια πριν, και ο θάνατος αυτός τον έχει επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ωστόσο, ακόμη και τότε προσπαθούσε να το αντιμετωπίσει με χιούμορ, και έλεγε στη μαμά του να βάλουν να παίζει το wedding march στην κηδεία
Σε αντίθεση με την αδερφή μου, που χτυπούσε επί ώρες το κεφάλι της στον τοίχο...κυριολεκτικά.
Οπότε ναι, ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει τα πράγματα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Η Βίκυ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηγουμενίτσα (Θεσπρωτία). Έχει γράψει 511 μηνύματα.
10-07-11
03:42
Μα ο καρκίνος εμπίπτει στην περίπτωση του οδυνηρού (σωματικά και ψυχολογικά) θανάτου που ανέφερα παραπάνω.
Επίσης, κι εγώ πιστεύω ότι όλα τελειώνουν στο θάνατο, άρα ακριβώς γι'αυτό δεν είναι κακό το να πεθάνεις. Δεν θα σε τιμωρήσει κανείς αιωνίως στις φλόγες της κολάσεως. Ούτε καλό είναι φυσικά. Είναι απλά ουδέτερο.
Και φυσικά αν πεθάνει κάποιος δικός μου θα θρηνήσω κι εγώ. Αλλά ξέρω ότι είναι κυρίως εγωιστικό, οπότε δεν θα κάτσω να πω στους άλλους πώς να θρηνήσουν, λες και είμαι ανώτερη τους.
Οποιοσδήποτε είδους θανάτου για μένα κατατάσσεται στην περίπτωση του οδυνηρού θανάτου.
Συμφωνώ απολύτως με την δεύτερη πρόταση
Θα μπορούσα να συμβιβαστώ στην αντίληψη πως ο θρήνος είναι ένας συνδυασμός λύπης και εγωισμού.
Και θέλω να ξεκαθαρίσω πως δε προσπάθησα να το παίξω ανώτερη (και συγνώμη, γιατί κατάλαβα ότι σε ενόχλησε), τα κορίτσια όμως, έτσι πως έγραφαν στην πρώτη σελίδα των σχολίων με πείραξαν. Μιλούσαν λες και ο θάνατος είναι το πιο απλό ζήτημα στον κόσμο, "σιγά μωρέ, ας διαλέξουμε και τα τραγούδια που θα παίξουν"....κατάλαβες τι εννοώ. Είμαι και στραβό κεφάλι, αλλά τι να κάνουμε; με πείραξε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Η Βίκυ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηγουμενίτσα (Θεσπρωτία). Έχει γράψει 511 μηνύματα.
10-07-11
03:31
Τι αδικία υπέστη δηλαδή; Ούτε καν ξέρεις που πήγε. Όλα αυτά είναι δικαιολογίες για να αισθανθείς ανώτερη που θρηνείς (όχι εσύ ειδικά, γενικά μιλάω), διότι κανείς δεν θέλει να παραδέχεται ότι κάτι το κάνει για εντελώς εγωιστικούς λόγους, ούτε καν στον ίδιο του τον εαυτό πολλές φορές.
Φυσικά και είναι στη φύση μας, όπως και πάρα πολλές άλλες εγωιστικές συνήθειες (που επίσης δεν είναι κακές). Όχι όμως να νουθετούμε και τους άλλους, αν δεν το βιώσουν όπως εμείς.
Πραγματικά θρήνος και για τον ίδιο το νεκρό είναι μόνο όταν πεθάνει με ιδιαίτερα οδυνηρό τρόπο, οπότε αντικειμενικά υπέφερε, όχι "δεν ξέρω, άρα υποθέτω το χειρότερο".
Βλέπω ότι εσύ αντιμετωπίζεις τον θρήνο με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο, και αυτό είναι αποδεκτό. Να μιλήσω για μένα; όχι τίποτα άλλο, για να μη παρεξηγηθούμε κιόλας.
Εγώ δε το βλέπω, και δεν το έχω δει εγωιστικά. Μου έχει τύχει περίπτωση να φύγει από την ζωή ένα 8χρονο κοριτσάκι από καρκίνο που το πάλευε για χρόνια, άλλο παιδί να πεθάνει ακαριαία από ατύχημα, άλλο πάλι πρόσωπο μεγαλύτερο να πεθάνει από καρκίνο. Και όλοι αυτοί, άτομα δικά μου. Πες μου λοιπόν, με τι καρδιά θα πήγαινα σε πάρτυ, αν είχαν προγραμματίσει; Έκλαιγα και ξανα-έκλαιγα, και αυτό όχι γιατί η πρώτη μου σκέψη ήταν, "δε πρόκειται να τους ξαναδώ ποτέ", αλλά ότι ήταν άδικο. Η λέξη 'άδικο' μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε κάποιος είναι 10 είτε πενήντα 10.
Κανείς δε ξέρει που θα καταλήξουμε, σε αυτό συμφωνώ. Ο καθένας πλάθει, αν θέλεις, την δική παρηγορητική ιστορία για το τι γίνεται μετά το τέλος. Εγώ, γιατί μόνο για μένα μπορώ να εκφέρω άποψη, πιστεύω ότι όλα τελειώνουν στον θάνατο. Εσύ, μπορεί να πιστεύεις στην μετα-θάνατο ζωή.. κανένα πρόβλημα!
Σε εκνεύρισα;
Ναι, εντάξει..το βουλώνω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Η Βίκυ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηγουμενίτσα (Θεσπρωτία). Έχει γράψει 511 μηνύματα.
10-07-11
03:14
Ώχου, νισάφι με τον καθένα που πιστεύει ότι όοοολοι πρέπει να συμπεριφέρονται όπως ο ίδιος.
Στην τελική, όταν χάνεις δικό σου άνθρωπο και κλαις, για εντελώς εγωιστικούς λόγους κλαις, επειδή ΕΣΥ δεν θα τον ξαναδεις, όχι επειδή αυτός έπαθε κάτι δήθεν τρομερό. Οπότε το να τη λες στους άλλους για το πως θα βιώσουν τον εντελώς εγωιστικό θρήνο τους, ΑΥΤΟ είναι άκυρο, όχι το μαύρο χιούμορ του borat και της Ιωάννας.
Ιωάννα πολύ καλά κάνεις και δεν ψαρώνεις από ταμπού, συνέχισε έτσι!
Είσαι λάθος εδώ Λία...Δεν ήξερα ότι ο θρήνος είναι απαραίτητα εγωιστικός; Θα κλάψεις και για τις δυο καταστάσεις, πρώτον και κύριον για αυτό που ο ίδιος έπαθε και έφυγε και με τον τρόπο που έφυγε από την ζωή, την αδικία που ΑΥΤΟΣ υπέστει και ΜΕΤΑ ή μάλλον ταυτόχρονα, γιατί σε τέτοιες καταστάσεις οι σκέψεις διαδέχονται η μια την άλλη, θα σκεφτείς τι συνέπειες θα έχει η απώλεια του ΚΑΙ σε εσένα. Όταν χάνεις κάποιον δε πας να χορέψεις τσάμικο που έφυγε. Είναι στην φύση μας να θρηνούμε για μια απώλεια και όχι κάνουμε beach party. Δε προσπαθώ να δείξω σε κανέναν πως να φέρεται αλλά με πείραξε προσωπικά η αναφορά που έκανε η κοπέλα και η επικρότηση μιας άλλης σχετικά με το πάρτυ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Η Βίκυ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηγουμενίτσα (Θεσπρωτία). Έχει γράψει 511 μηνύματα.
09-07-11
19:11
Γιατί όχι? από πότε ο θάνατος είναι λέξη ταμπού?
Όλη σε αυτή τη ζωή γεννηθήκαμε και θα πεθάνουμε...
εξάλλου η λέξη θάνατος εμπεριέχεται και σε ανέκδοτα (που στόχος τους είναι να σε κάνουν να γελάς)
Είναι προφανές ότι δεν έχεις βιώσει την απώλεια κάποιου γι'αυτό και μιλάς έτσι. Δε είναι αστείο πράγμα ο θάνατος, και αν εσύ διαβάσεις ανέκδοτα τέτοιου περιεχομένου και γελάς τότε μπράβο σου, αλλά για μένα δεν υπάρχει περίπτωση στην ζωή μου να αστειεύομαι για τον θάνατο.
Ναι, σαφώς γεννηθήκαμε και θα πεθάνουμε, αλλά από την στιγμή που γεννιόμαστε γινόμαστε ένα μέρος στην ζωή κάποιου άλλου και vice versa. Όταν ξαφνικά πεθάνει, θα κλάψουμε, θα φωνάξουμε, θα νευριάσουμε αλλά όχι και να πάμε στην παραλία και να κάνουμε after death party....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Η Βίκυ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηγουμενίτσα (Θεσπρωτία). Έχει γράψει 511 μηνύματα.
09-07-11
18:49
Η συζήτηση είναι χιουμοριστική-φαίνεται άλλωστε από το πρώτο κιόλας post...
Εγώ γιατί δε ξεκαρδίζομαι στα γέλια;
Δε μπορώ να καταλάβω πως ο θάνατος μπορεί να μπει στην ίδια πρόταση με τη λέξη χιούμορ...
και όχι, δεν φαίνεται στο πρώτο Post
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Η Βίκυ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηγουμενίτσα (Θεσπρωτία). Έχει γράψει 511 μηνύματα.
09-07-11
18:29
Δε θέλω να ακουστώ σκύλα ή σπαστικιά, αλλά ρε παιδιά, τι λέτε; funeral party σε παραλία; Θα πήγαινε κανείς για κάποιον δικό του άνθρωπο που μόλις έφυγε από την ζωή στην παραλία με μουσικούλα να τον τιμήσει;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.