Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θα ήθελα να δώσω και γω μια απάντηση στο θέμα καθώς είμαι γυναίκα και καριερίστρια, αφού ολοκληρώνοντας το διδακτορικό μου θα διεκδικήσω θέση σε Πανεπιστήμιο και μένοντας πολλές ώρες στο σπίτι σκοπεύω να ασχολούμαι με έρευνα και όχι με μαγείρεμα, ξεσκά...σμα, σφουγγάρισμα κ.λπ.
Συγχαρητήρια κύριε. Ελπίζω να έχετε επίσης μια καθόλου κλασσική Ελληνίδα μάνα που να δεχτεί να φέρεται στην κόρη της όπως φέρεται στο γιο της, δηλαδή να τα κάνει όλα αυτά για σας.
Όλα αυτά (αν κ όταν παντρευτώ) θα τα μοιράζομαι εξίσσου με το σύζυγο αλλιώς καλά περνάω και μόνη μου!
Κι αυτός περνάει καλύτερα μόνος του, σας βεβαιώ!
Μητρικό ένστκτο: κοινωνική κατασκευή - η κοινωνία επιβάλλει στις γυναίκες να γίνουν οπωσδήποτε κάποια στιγμή μητέρες.
Πώς μπορέσατε και κάνατε ένα συναίσθημα κατασκευή, δεν ξέρω.
Η γυναίκα δεν ολοκληρώνεται μέσω της μητρότητας αλλά μέσω (όπως κ ο άνδρας) δημιουργικής ενασχόλησης.
Έλεος, τι άλλο θα ακούσουμε... Ξέρετε, η μητρότητα είναι η πλέον δημιουργική απασχόληση, διότι ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ έναν άνθρωπο και του προσφέρεις αυτά που χρειάζεται ώστε να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ κι αυτός στην κοινωνία.
2-Subject to change συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις σου.
Καλά, κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Η μαμά μου δε θέλει να παντρευτώ! Επίσης είναι λίγο άκυρο και οφφ αυτό που λες αλλά οκ υγεία! Όταν παντρεύεσαι δηλαδή χάνεις την ανεξαρτησία σου? Δεν καταλαβαίνω!
Καλά κάτσε να φτάσεις 30 κι όλοι να τη ρωτάνε "η κορούλα σας παντρεύτηκε; έχει τουλάχιστον κάποια σταθερή σχέση; κάποια σχέση όποια νά 'ναι τουλάχιστον;" και θα σου πω εγώ!
Όχι δε χάνεις την ανεξαρτησία σου ρε παιδί μου αλλά κανείς δεν περιμένει από σένα να έχεις full time job και να τρέχεις σε ταξίδια, συνέδρια, να δουλεύεις σαββατοκύριακα κλπ. Όλοι θα περιμένουν να κάνεις παιδάκι και να το μεγαλώσεις κι όλα τα υπόλοιπα που θα θες εσύ ενδεχομένως να κάνεις στην καριέρα σου θα είναι πολυτέλειες. Δεν ξέρω, λέω.
Επίσης: το "εσύ" που χρησιμοποιώ είναι γενικό!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
οι γονείς μου δε στερούνται να σπουδάσουν εμένα για να πάρω το πτυχίο μου και να το κρεμάσω στον τοίχο. Με προετοιμάζουν σιγά σιγά να γίνω ανεξάρτητη. Υγεία.
Δε διαφωνώ ούτε αντιτίθεμαι σε τίποτα απόόσα λες, θέλω απλά με αφορμή αυτό που είπες να επισημάνω μια ειρωνεία: σε σπουδάζουν (όχι εσένα, γενικά) για να γίνεις ανεξάρτητη και στα 30 σου θα ανησυχούν αν είσαι ακόμα ανύπαντρη. Isn't it ironic?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ηimela και Άγγελε ( κι ας κάνω μόνο quote τον Άγγελο το αυτό ισχύει και για τη Himela)
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΕΤΕ ΜΥΡΙΑΔΕΣ ΓΟΝΙΩΝ ΠΟΥ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΠΑΤΟΣ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΕΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ αναπαράγοντας στερεότυπα που προσβάλλουν εσάς τους ίδιους που με τόση περισσή βεβαιότητα τα βροντοφωνάζετε.
Τόσοι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ άνθρωποι έχουν βγει και έχουν γράψει "η μαμά μου δούλευε και δεν νομίζω ότι γύρναγα τους δρόμους/είχα ψυχολικά". Δεν διαβάζετε τα ποστ των άλλων στα θέματα που γράφετε? Ή αυτούς που τα γράφουν αυτά τους θεωρείτε απλά ανισσόροπους?
Πραγματικά θα ήθελα να μου εξηγήσετε γιατί αυτός ο επιλεκτικός στραβισμός ώρες - ώρες σπάει κόκκαλα(!)
Ας απαντήσω λοιπόν, ήθελα να απαντήσω αύριο με πιο καθαρό μυαλό αλλά αφού με πιέζετε...
Δε θεωρώ οτι προσβάλλω κανέναν με το να λέω οτι το παιδί θέλει τη μάνα του να ασχολείται μαζί του εποικοδομητικά κι όχι τυπικά (έφαγες; διάβασες; όχι να μην παίξεις playstation! τι ώρα έχεις μπάσκετ; κλπ κλπ). Προσωπικά η μαμά μου δούλευε κι εγώ μετά το σχολείο πήγαινα στη γιαγιά και γύριζα σπίτι γύρω στις 6. Σε πληροφορώ οτι η μαμά μου από τη στιγμή που γύριζε σπίτι ασχολιόταν με μένα, δηλαδή και τις δουλειές που είχε και την ψυχαγωγία της τα κάναμε μαζί, άκουγε με προσοχή αυτά που της έλεγα για το σχολείο, τους προβληματισμούς μου, παίζαμε μαζί, πηγαίναμε βόλτες, ήμουν για κείνη τα πάντα στη ζωή της. Για αυτό το λόγο θέλω κι εγώ να είμαι αυτή η μάνα για το παιδί μου όταν θελήσει ο Θεός. Απλά επειδή τη σημερινή ημέρα οι εργασίες είναι από 9 ώρες και πάνω κάθε μέρα, θεωρώ οτι αυτές οι ώρες που μένουν δεν είναι αρκετές. Δεν ξέρω ρε παιδιά,μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά δε θέλω να έχω ένα παιδί που μου το μεγαλώνουν άλλοι κι εγώ απλά γυρνάω και το φιλάω πριν κοιμηθεί... Είναι τόσο κακό αυτό που λέω; Είναι τόσο κακό να συμβουλεύω τις γυναίκες να κάνουν παιδί όταν νιώσουν οτι θα το έχουν ως προτεραιότητα στη ζωή τους κι όχι ως "μια ακόμα ασχολία από τις πολλές";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι φτωχοί του κόσμου συνεχίζουν και κάνουνε παιδιά, αλλά σίγουρα δεν είναι αυτός που λες. Θα μπορούσες να πεις, π.χ.:
1) Υψηλή θνησιμότητα. Γεννοβολώ μπας και ζήσει κανένα "χτικιάρικο".
2) Παιδική εργασία. Χρειάζονται χέρια να καλλιεργήσουν τα χωράφια, να μαζεύουν τα σκουπίδια ή - το πιο φοβερό - να συσκευάζουν τσιπάκια μνήμης υπολογιστών!
3) Ο ρόλος της γυναίκας επί Σαρίας και άλλων θρησκειών. Σκάσε κουνέλα και γέννα ισλαμάκια να πολεμήσουν για την μαμά-πατρίδα ή το δικό μας: Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια.
4) Το ένστικτο που σου δίνει η μαμά-Φύση. Θέλεις να μεταφέρεις τα γονίδιά σου, να πάρεις μέρος στο θαύμα της ζωής.
5) Απ' τη στιγμή που μεγάλωσαν με δυσκολίες και επιβίωσαν, μπορούν να επιβιώσουν και τα παιδιά τους. Αν αυτό δεν συμβεί, θα ξαναπροσπαθήσουν όπως διδάσκει η Μητέρα - Φύση.
Το να μην τελειώνεις μέσα αλλά να τραβιέσαι λιγάκι πριν, δεν χρειάζεται γνώσεις πανεπιστημίου.
Ακριβώς λοιπόν, για αυτούς τους λόγους και άλλους τόσους παραπάνω οι φτωχοί κάνουν παιδιά και θα συνεχίσουν να κάνουν.
Όλα τα παραπάνω που λες συναθροίζονται σε δυο λέξεις: έλλειψη μόρφωσης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ναι εντάξει. Ζεις σε άλλον κόσμο. Ποια καριέρα χρυσό μου; Εδώ παρακαλάμε να βρούμε/διατηρήσουμε τη δουλειά μας κι εσύ λες για καριέρες; Για σένα δηλαδή δύο άνθρωποι που θέλουν να κάνουν παιδί και τα οικονομικά τους δεν τους επιτρέπουν να αφήσει ο ένας από τους δύο τη δουλειά του, δεν έχουν λόγο να κάνουν παιδί; Το λες αυτό σοβαρά;
Ναι το λέω σοβαρά. Το παιδί το κάνεις για να είσαι εκεί, να ασχολείσαι μαζί του, να το μαθαίνεις πράγματα, να παίζεις μαζί του κι όχι για να το "φορτώσεις" σε κάποιον άλλον. Η δική μου άποψη είναι οτι μια γυναίκα καλό είναι να δουλεύει μέχρι 4 ώρες (part time job) κι όχι παραπάνω κι αυτές τις ώρες το παιδί να μένει με κάποιον συγγενή. Το θεωρώ τελείως fail τη σημερινή εποχή με τόσα μέσα αντισύλληψης να κάνεις παιδί και να αφήσεις να στο μεγαλώνει ένας ξένος.
Αν ήταν έτσι οι άνθρωποι στον τρίτο κόσμο δεν θα κάνανε παιδιά.
Μα καλά, σοβαρά τώρα μου συγκρίνεις τους γονείς του τρίτου κόσμου που είναι καλώς ή κακώς άνθρωποι αμόρφωτοι, κάτω από τα όρια της φτώχειας, με μηδενική γνώση αντισύλληψης, με τους γονείς του δυτικού κόσμου;
Οι περισσότερες ανάγκες των παιδιών είναι επίπλαστες, ένα παιδί σου ζητάει κάτι πρωτίστως για να του αποδείξεις την αγάπη σου. Μπορείς να του δώσεις π.χ. ένα παιδικό βιβλίο που βρήκες στην βιβλιοθήκη του πατρικού σου σπιτιού και να το "παραμυθιάσεις" ότι του δίνεις το μαγικό βιβλίο που το χάρισε η νεράιδα της λίμνης στην πριγκίπισσα με τα γαλάζια μάτια! Κι αυτό να γουρλούνει τις γαλάζιες ματάρες του και να σε κοιτάει εκστατικά!
Δε βλέπω πού διαφωνούμε. Κι εγώ θεωρώ οτι το παιδί δε χρειάζεται πλούτη, χρειάζεται όμως τη μητέρα του κοντά του. Αν η μητέρα δεν μπορεί ΚΑΘΟΛΟΥ να αφήσει τη δουλειά της (μιλάω για βασικές ανάγκες, όχι για ψώνια ή ταξίδια κλπ) τότε όχι, αυτή η οικογένεια για μένα θα ήταν καλό να μην κάνει παιδί γιατί αυτό σημαίνει οτι η μάνα θα απουσιάζει συνεχώς, κι αν είναι λίγο σπίτι θα είναι πτώμα και τα οικονομικά θα είναι και πολύ κάτω του μετρίου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μάλλον ζεις σε άλλον κόσμο Himela. Δεν εξηγείται... Τράβα να τα πεις αυτά σε μια γυναίκα που θέλει να κάνει παιδί, αλλά τα οικονομικά της δεν τη βοηθούν να απέχει κιόλας από την εργασία της. Στις μέρες μας δεν είναι δύσκολο να τη βρεις, πίστεψέ με.
Εγώ μιλούσα για αυτές που θέλουν να κάνουν παιδί αλλά θέλουν και την καριέρα τους κι όχι για αυτές που τα οικονομικά τους τους απαγορεύουν να μη δουλέψουν ή να δουλέψουν λιγότερες ώρες. Αλλά και πάλι, αν τα οικονομικά είναι τόσο χάλια, ποιος ο λόγος να κάνεις παιδί;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αλλά ρε παιδιά, όταν κάνεις ένα μωρό, φρόντισέ το και λίγο...για 1-2 χρόνια θα είναι μωρο, μετά πάει...Τι περιμένεις, να το πάρεις έτοιμο, μεγαλωμένο από άλλους? Ιυοθέτησε αμα είναι έτσι.
Δεν άντεξα να μην απαντήσω σε αυτό!
Έτσι ακριβώς είναι κορίτσι μου, μένουν έγκυες γιατί το θέλει η μαμά τους ή η γειτόνισσα ή απλά επειδή βαριούνται το προφυλακτικό και μετά τους το μεγαλώνουν άλλοι κι αυτές το παίρνουν έτοιμο μεγαλωμένο λες κι είναι φαστ φουντ... Και μετά τα παιδιά έχουν ψυχολογικά προβλήματα που η μαμά τους τα έχει γραμμένα για να κάνει την πολύτιμη καριέρα της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Όσες σπουδές, προϋπηρεσία και ικανότητα να έχει κάποιος, πάντα θα υπάρχει κάποιος άλλος με ανάλογες και ο οποίος δεν έμεινε εκτός εργασίας για 4-5 χρόνια. Αυτή θα είναι πάντα η διαφορά.
Everything has its price.
Τώρα για τις ανάγκες που περνάνε δεύτερες, συμφωνώ για την οικονομία της συζήτησης, αλλά μετά από μερικά χρόνια, η γυναίκα έχει συνηθίσει σε ρυθμούς εκτός εργασίας, οι υπόλοιποι στο σπίτι έχουν συνηθίσει (για να μην πω βολευτεί) στους ρυθμούς της γυναίκας εκτός εργασίας, αλλά, guess what! το παιδί, ή τα παιδιά μεγαλώνουν και αυτονομούνται, και δεν θέλουν τη μαμά στα πόδια τους, το έχω δει, στο δημοτικό να είναι η μαμά στο γραφείο του Συλλόγου Γονέων για δουλειά, να την εντοπίζει το βλαστάρι της στο διάλλειμμα και να της λέει "Κι εδώ ήρθες?" (sorry αν γίνομαι γλαφυρή αλλά μιλάω μόνο για πράγματα που έχω δει να συμβαίνουν κι όχι επί θεωρητικού επιπέδου)
Στο δημοτικό δεν υπάρχει λόγος η γυναίκα να μη δουλεύει. Κι όσοι βολεύτηκαν, ας ξεβολευτούν.
Αλλά να προσθέσω και κάτι άλλο: όσο κι αν το παιδί αυτονομείται και το ενοχλεί η παρουσία της μάνας, μέσα του αισθάνεται ασφάλεια όταν γυρίζει στο σπίτι και η μάνα είναι εκεί, κι ας μην το δείχνει.
Και τέλος, ας αναφέρω για άλλη μια φορά ότι δεν θεωρώ ότι επειδή η γυναίκα έτυχε να γεννάει, σημαίνει ότι ο κυριότερος ρόλος της είναι να αναθρέφει παιδιά. Με ενοχλεί αφάνταστα η τάχα μου λύση από τις απανταχού υπέρμαχους της οικογένειας "ε στην τελική μην κάνεις παιδιά". Προτείνοντας μια λύση που δεν είναι sustainable in the long run (διότι προφανώς δεν μπορεί το ανθρώπινο είδος να σταματήσει να αναπαράγεται) ουσιαστικά καταλήγουν εμμέσως στα όσα υποστήριζαν οι γιαγάδες μας.
Φυσικά και δεν είναι ο μόνος ρόλος της να αναθρέφει παιδιά! Ποιος είπε το αντίθετο; Ειδικά σήμερα με την ανεξαρτητοποίηση της γυναίκας και τα τόσα μέσα αντισύλληψης, η γυναίκα επιλέγει αν και πότε θα κάνει παιδιά. Και γιατί σε ενοχλεί αυτή η λύση; Εφόσον το να κάνεις παιδί έχει κάποιες μεγάλες υποχρεώσεις που δε διατίθεσαι να ακολουθήσεις, ποιος ο λόγος να μπεις σε αυτή τη διαδικασία να καταπιέζεσαι και να ταλαιπωρείς και το παιδί σου; Το γένος μια χαρά θα συνεχίσει να αναπαράγεται γιατί υπάρχουν και γυναίκες που διατίθενται με ευχαρίστηση να αναλάβουν αυτές τις υποχρεώσεις. Δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη δε χωράνε. Αν εσύ μπορείς να τα καταφέρεις όλα, please be my guest. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος όμως έτσι; Όχι στη θεωρία.
Αρχική Δημοσίευση από love_angel
Αν έχει τις σπουδές, την προϋπηρεσία και την ικανότητα, δε νομίζβ οτι 4-5 χρόνια απουσίας θα είναι κάτι το τρομερό. Στην τελική, αν την καίει τόοοοσο πολύ να έχει μια τέλεια δουλειά, ας μην κάνει παιδί. Υποτίθεται όμως οτι όταν κάνεις παιδί οι ανάγκες σου περνάνε δεύτερες. Υποτίθεται...
Αυτό το έγραψα εγώ btw.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τότε μην κάνεις παιδιά, διότι αυτό είναι αδύνατον. Ακόμη και εντελώς by the book να πας, μπορεί να καταλήξει το παιδί σου να σε μισεί γι'αυτό (επειδή πχ δεν ήσουν αρκετά κοντά του ως φίλος). Οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Προφανώς κι όλα είναι απρόβλεπτα στη ζωή. Αλλά τώρα παίζουμε με τις πιθανότητες. Αν εσύ φερθείς όσο γίνεται σωστότερα, καλύτερα, όπως θες πες το, οι πιθανότητες να πετύχει κάτι είναι μεγαλύτερες.
Οπότε προσωπικά, όοοοταν και αν κάνω παιδιά, θα τα αναθρέψω όπως κρίνω εγώ καλύτερα, όπως έκανε και με μένα η μητέρα μου και είμαι πολύ ευχαριστημένη από τα αποτελέσματα.
Ωραία!
Άλλωστε, δεν είναι δυνατόν να αναθρέψεις ένα παιδί σαν οποιοδήποτε άλλο, και να ελπίζεις ότι θα γίνει καλύτερο από οποιοδήποτε άλλο.
Δεν ελπίζεις τίποτα. Δίνεις απλά ό,τι θεωρείς καλύτερο. Κι εγώ δε θεωρώ καλό να παρατάω το παιδί μου στη γιαγιά ή στη νταντά για να δουλεύω. Αν εσύ το θεωρείς, με γούστο σου και καπέλο σου. Δε θα συγκρίνουμε στο τέλος τα παιδιά μας. Μεθόδους μεγαλώματος συγκρίνουμε.
Η μετριότητα φέρνει μόνο μετριότητα.
Όχι απαραίτητα, αλλά άσχετο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Η Himela όμως με τη σειρά της (παραθέτοντας την love_angel) εστιάζει μόνο στην απόκτηση του παιδιού και στην ανάγκη του για διαρκή παρουσία της μητέρας. Εκεί μπερδεύτηκα. Η παρουσία της μητέρας ορίζεται ποιοτικά ή ποσοτικά? Θέλουμε μια μητέρα που να είναι συνεχώς στο σπίτι πάνω από ένα παιδί ακόμα κι αν της λείπουν ερεθίσματα, επικοινωνία, πάλη έστω στον έξω κόσμο? Θεωρούμε ότι η ποιοτική παρουσία της μητέρας είναι ευθέως ανάλογη της ποσοτικής? Γιατί τότε, φοβάμαι ότι ολισθαίνουμε στο συμπέρασμα του τί παιδιά μεγάλωσαν και μεγαλώνουν με μαμάδες να δουλεύουν ατελείωτες ώρες (από τις αλησμόνητες πλύστρες του '60 μέχρι τις hi fi managers του '90 και ένθεν...)
Βάσει των παραπάνω, παρακαλώ βοηθήστε με να κατανοήσω τη διαφωνία σας με την ανάρτηση μου.
Θεωρείτε ότι η εργασία της συζύγου θίγει μόνο τη λειτουργία της ως μητέρα και ότι μόνο σε αυτήν αναφερόμουν όταν μιλούσα για εργασία και δικαιώματα που απορρέουν από αυτήν?
ή
Αναφέρεστε έστω και σιωπηρά και στο υπόλοιπο πακέτο? (βλ. οικονόμος, καθαρίστρια, κλπ)
Τα έχουμε πει και ξαναπεί όλα αυτά και η γνώμη μου δεν αλλάζει: το παιδί πρέπει να περνάει ποιοτικό και ποσοτικό χρόνο με τη μάνα του. Ποιοτικός λέγοντας εννοώ να του διαβάζει παραμύθια, να το μαθαίνει νέες λέξεις, να ζωγραφίζουν, να απαντάει σε απορίες του κλπ. Ποσοτικός πάλι λέγοντας εννοώ το να νιώθει το παιδί οτι η μάνα είναι εκεί, άσχετα αν αυτό παίζει με το φίλο του ή κοιμάται ή λείπει, η σιγουριά δηλαδή οτι όταν τελειώσει ό,τι κάνει η μάνα είναι εκεί, κι όχι σε μια εργασία που μπορεί αυτήν να την ευχαριστεί, αλλά το παιδί αυτό δεν το καταλαβαίνει, μπορεί ενδόμυχα να το παίρνει σαν απόρριψη, μπορεί και όχι: αλλά ποτέ δεν μπορείς να ρισκάρεις με τα συναισθήματα των παιδιών.
Τώρα θα βρεθούν κάποιοι να πουν, μα εμένα η μάνα μου δούλευε κι αυτό δε με πείραζε, κι οι άλλοι μισοί θα πουν, εγώ χαίρομαι που η μάνα μου ήταν κοντά μου. Θεωρώ οτι ειδικά σαν παιδί "μαθαίνεις" τι σε πειράζει και τι όχι, συμβιβάζεσαι, συνηθίζεις να μη σου λείπει κάτι αφού εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει. Αυτό πάλι δε σημαίνει οτι η μάνα θα είναι όλη τη μέρα στο σπίτι να κοιτάει το παιδί - σίγουρα κι αυτή έτσι θα μαραζώσει. Μπορεί να έχει δικές της ασχολίες, να βγει για καφέ με μια φίλη της αφήνοντας το παιδί να παίξει στο πάρκο, να ακούσει τη μουσική της ή να διαβάσει ενόσω το παιδί κοιμάται κλπ κλπ.
Και για την τελευταία πρόταση, ανέφερα ήδη οτι κι ο πατέρας πρέπει να κάνει δουλειές του σπιτιού. Οπότε δεν καταλαβαίνω προς τι η ερώτηση.
Με την εργασιακη κατασταση εκει εξω,εσυ πιστευεις οτι ειναι τοσο ευκολο και εφικτο για μια γυναικα να παρατησει τη δουλεια της για καποια χρονια και μετα να ξαναβρει???
Αν έχει τις σπουδές, την προϋπηρεσία και την ικανότητα, δε νομίζβ οτι 4-5 χρόνια απουσίας θα είναι κάτι το τρομερό. Στην τελική, αν την καίει τόοοοσο πολύ να έχει μια τέλεια δουλειά, ας μην κάνει παιδί. Υποτίθεται όμως οτι όταν κάνεις παιδί οι ανάγκες σου περνάνε δεύτερες. Υποτίθεται...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
εμενα παντως αμοιβη μου θα ηταν η συναισθηματικη πληροτητα που θα ενιωθα.
Ακριβώς. Η γυναίκα μπορεί να ΕΠΙΛΕΞΕΙ πότε θα κάνει παιδί, οπότε ως τότε μπορεί και να δοελέψει και να δημιουργήσει και να γλεντήσει και να κάνει ό,τι αγαπάει. Από τη στιγμή όμως που κάνει παιδί, όλα αυτά - τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα - περνούν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό δε σημαίνει βέβαια οτι ο άντρας θα γυρνάει στο σπίτι και θα του φέρνει τις παντούφλες του κι αυτός θα κάθεται. Αλλά καλώς ή κακώς, το παιδί χρειάζεται τη μάνα του να είναι εκεί, να περνάει χρόνο μαζί του, να γυρίζει και να βλέπει το πρόσωπό της. Όταν το παιδί μεγαλώσει κάπως, θα μπορεί αν θέλει και χρειάζεται να βρει δουλειά. Αλλά μη λέμε κιόλας οτι η γυναίκα πρέπει να πληρώνεται για να μεγαλώνει το παιδί της! Δεν της έβαλε κανείς το πιστόλι στον κρόταφο για να το κάνει!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.