Isiliel
Επιφανές μέλος
Ζητήθηκε από τους διαγωνιζόμενους να σκεφτούν κάποιον που αγαπούν όσο πιο έντονα μπορούν ενόσω ο εγκέφαλός τους θα σκανάρεται από ένα μηχάνημα fMRI. Οι σχετικές περιοχές του εγκεφάλου που δημιουργούν τη νευροχημική εμπειρία της αγάπης μετρήθηκαν για να προκύψουν τ' αποτελέσματα.
Ένας μεσήλικας με 50ετή σχέση, ένας χωρισμένος νεαρός, μια κοπέλα που διαλογίζεται, ένα δεκάχρονο αγόρι κ.α. είναι μερικοί από αυτούς που συμμετείχαν στο πείραμα-διαγωνισμό.
Νομίζω πως τα αποτελέσματα θα σας εκπλήξουν κατά κάποιο τρόπο.
https://vimeo.com/33698394
(Μην διαβάσετε παρακάτω, πριν δείτε το βίντεο)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο και το έχω ισχυριστεί κι εγώ αρκετές φορές.οι μελέτες καταρρίπτονται πολλές φορές, ακόμη και του Φρόυντ πολλά έχουν αναθεωρηθεί.
Δεν ξέρω αν μας καλύπτουν όλους ή όχι, πάντως όλοι οι οργανισμοί χρησιμοποιούν νευροδιαβιβαστές τους οποίους η Φίσερ μελετά.
Δεν έχω καμία όρεξη να υποστηρίξω την Φίσερ, ούτε έχω κάποιο όφελος απ' αυτό.
Όποιος ενδιαφέρεται, παρακολουθεί τις ομιλίες και βγάζει τα συμπεράσματά του, όπως έβγαλα κι εγώ τα δικά μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η όποια συζήτηση που αφορά την Fisher καλό θα ήταν να γίνει σε αυτό το τόπικ που την αφορά γι' αυτό και μετέφερα το μήνυμά σου εδώ.lsiliel συγνώμη για την παρέμβαση παρ’ ότι δεν συνηθίζω, να σχολιάζω τα γραφώμενα των άλλων και παρ’ ότι συμφωνώ σε πολλά από όσα γράφεις, επικαλείσε συνεχώς την Fisher (και εδώ και σε άλλο θέμα), η οποία το μόνο που κάνει είναι να πλασσάρει με πολύ έντεχνο τρόπο τα βιβλία της (νουβέλες τα ονομάζουν οι Αμερικάνοι για να καταλάβεις). Όταν ήμουν στην Αμερική την θεωρούσαν μια από τις πολύ σοβαρές ανθρωπολόγους. Αργότερα μετά την Όπρα εποχή άρχισε να γίνεται γραφική. Έπαθε ότι και ο κορυφαίος ψυχολόγος της Αμερικής Ντύερ (γουαίην) που πραγματικά έγραφε εξαιρετικά βιβλία για την ψυχολογία και αργότερα το γύρισε στο πως να γίνετε πλούσιοι. Κατέληξαν και οι δύο να είναι προϊόντα της φθηνής μεσημεριανής ζώνης για να διασκεδάζουν τους Αμερικανούς και παραμένουν. Εγώ θα τα έλεγα υποπροϊόντα. Εμφανιζόταν η Fisher κάθε τρεις και λίγο στις μεσοαστές νοικοκυρές της Αμερικής και τους γέμιζε τα μυαλά με τις θεωρίες της (νομίζω πως ακόμη γράφει και στην σελίδα της Όπρα). Ποιος όμως είπε ότι είναι πανάκεια οι θεωρίες της; ποιος είπε ότι μπαίνουν σε καλούπια οι συμπεριφορές των ανθρώπων σχετικά με τον έρωτα; Ξέρω θα πεις πως 30 χρόνια μελετά , τις συμπεριφορές γύρω από τον έρωτα και έχει καταλήξει σε συμπεράσματα, γιατί όμως αυτά να μας περιλαμβάνουν όλους;; Είναι δυνατόν;; Φιλικά και συγνώμη για άλλη μια φορά…..
Πέρα από την αναφορά μου σε αυτήν έχω εξηγήσει στο αντίστοιχο θέμα εκτενώς τις θέσεις μου και δεν υπάρχει λόγος να επεκταθώ περισσότερο.
Σεβαστή η εξ' Αμερικής εμπειρία σου, ωστόσο η γυναίκα είναι Βιολόγος Ανθρωπολόγος και κάνει συγκεκριμένες μελέτες. Αν έχεις κάποιες αντικρουόμενες έρευνες να παρουσιάσεις, θα μας ενδιέφεραν όλους. Το ότι παρουσιάστηκε στην Όπρα δεν είναι αρκετό επιχείρημα για να αντικρούσει η να μειώσει τις μελέτες της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Θα σας καταχωρήσει όμως προς εύρεση συντρόφου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σε συνέχεια των προηγούμενων ομιλιών, σας παρουσιάζω την πιο πρόσφατη ομιλία της, στην οποία αναλύει περισσότερο τους τύπους ερωτικών προσωπικοτήτων που συζητήθηκαν παραπάνω:Η Fisher μέσα από τις μελέτες της, κατατάσσει τους ανθρώπους σε τέσσερις ευρείες ομάδες προσωπικοτήτων, με βάση τη χημεία του σώματος.
Ο Εξερευνητής (ντοπαμίνη) = ριψοκίνδυνος, νεωτεριστής, περίεργος, δημιουργικός, αυθόρμητος, αισιόδοξος
Ο Μεσολαβητής(οιστρογόνο) = ευέλικτος, εφευρετικός, διαισθητικός, συμπονετικός
Ο Σκηνοθέτης(τεστοστερόνη) = ευθύς, αποφασιστικός, προσγειωμένος, ανταγωνιστικός, φιλόδοξος
Ο Οικοδόμος(σεροτονίνη) = ήρεμος, κοινωνικός, δημοφιλής, προσεκτικός, παραδοσιακός, θρησκευόμενος
Ολόκληρη την ομιλία μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ.
Προσωπικά νομίζω πως ανήκω στους Μεσολαβητές, στους οποίους κατά την Fisher ανήκει και ο Δαρβίνος. Εσείς;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Φαίνεται πως ακόμη και το ανοσοποιητικό μας σύστημα παίζει ρόλο στο ποιον θα ερωτευθούμε:
Ένα άλλο πείραμα έδειξε ότι στη διέγερση του ερωτικού πάθους συμβάλλει ακόμα και το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές του πανεπιστημίου της Βέρνης (Ελβετία), όσο πιο διαφορετικό είναι το ανοσοποιητικό σύστημα δύο ατόμων διαφορετικού φύλου τόσο μεγαλύτερη ερωτική έλξη θα αισθάνονται.
Γι' αυτό το γεγονός υπάρχει μια καλή εξελικτική εξήγηση. Αν οι δύο σύντροφοι αποκτήσουν παιδιά, αυτά θα είναι πιο υγιή και ανθεκτικά στις ασθένειες, λόγω της ανάμειξης των πατρικών και μητρικών γονιδίων.
Το μοιραίο μπλουζάκι
Οι Ελβετοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι δύο εραστές νιώθουν αν είναι "ανοσολογικά συμβατοί" μετά από μια σύντομη περίοδο στενής ερωτικής σχέσης, την περίοδο που διανύουν το μεγάλο πάθος.
Για άλλη μια φορά, όλα φαίνεται να εξαρτώνται από τις εκκρίσεις και τις οσμές μας. Οι ερευνητές ζήτησαν από 121 γυναίκες και άντρες να μυρίσουν τα μακό μπλουζάκια που φορούσαν επί 48 ώρες δύο άντρες και τέσσερις γυναίκες και να πουν ποια είχαν την πιο ευχάριστη μυρωδιά. Αποτέλεσμα; Τα πιο γοητευτικά αρώματα προέρχονταν από τα μπλουζάκια που είχαν φορέσει άτομα με πολύ διαφορετικό ανοσοποιητικό σύστημα. Άσχετα με το αν προέρχονταν από άντρα ή γυναίκα, η επιλογή γινόταν πάντα στο ανοσολογικά πιο ξένο μπλουζάκι.
Focus
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Πιστεύω κάπου η ομιλήτρια βέβαια αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να αυτοπεριορίζεται και να συγχέει τις έννοιες έρωτας - αγάπη, όπως όλοι οι μη 'Ελληνες που χρησιμοποιούν για την αγάπη και τον έρωτα την ίδια λέξη, LOVE, μια ιστορική παρεξήγηση που θα'χε λύσει πολλά προβλήματα σχέσεων έως σήμερα αν είχαμε επίγνωση της διαφοράς των λέξεων. Τελικά δηλαδή δεν ξέρω αν η ομιλήτρια αναφερόμενη σε LOVE εννοεί έρωτα ή αγάπη.
Πράγματι, νομίζω έχουμε ένα γλωσσικό και ίσως και συναισθηματικό (?) πλεονέκτημα ως Έλληνες, αφού στη γλώσσα μας (άρα ίσως και πρακτικά) διαχωρίζουμε τις δύο έννοιες.
Αλήθεια, τι λέτε; Θα μπορούσε άραγε η γλώσσα να επηρεάζει καθοριστικά το συναίσθημά μας, λόγω της διαφοροποίησης των εννοιών;
Η ομιλήτρια πάντως προσπάθησε νομίζω να ορίσει τον έρωτα χρησιμοποιώντας τη φράση "Romantic Love"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:Γιατί ερωτευόμαστε; Γιατί πονάμε όταν χωρίζουμε; Γιατί επιλέγουμε να αγαπήσουμε συγκεκριμένους ανθρώπους; Γιατί αποζητάμε τόσο πολύ τον έρωτα, σε σημείο να είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε γι' αυτόν;
H Helen Fisher απαντά από επιστημονική σκοπιά τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις, δεν εξηγεί όμως ποια είναι η χρησιμότητα του έρωτα ως φυσικού μηχανισμού. Ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται για τη σεξουαλική ορμή που η χρησιμότητά της είναι προφανής, αλλά για μια ξεχωριστή παρόρμηση, που συναντάται ακόμη και στα ζώα.
Στη δεύτερη ομιλία που έχουμε παραθέσει, αναφέρει μάλιστα, ότι η ερωτική παρόρμηση είναι ισχυρότερη ακόμη κι από την ανάγκη για σεξουαλική επαφή!
Λέει επίσης ότι ακόμη και όταν μας απορρίπτουν, το εγκεφαλικό σύστημα που σχετίζεται με τον ρομαντικό έρωτα, δεν παύει να λειτουργεί, πράγμα που κάνει το χωρισμό αβάσταχτο και κατά τα λεγόμενά της ανυπέρβλητο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν μπορώ να φανταστώ ποια αναγκαιότητα της φύσης εξυπηρετεί ο ρομαντικός έρωτας κάτω από αυτές τις συνθήκες που μοιάζουν πολλές φορές να είναι ενάντιες με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης...
Καταλήγω πως ο έρωτας είναι όπως η Τέχνη. Ίσως θα μπορούσαμε πρακτικά να ζήσουμε και χωρίς αυτόν, αλλά η ζωή μας θα ήταν ανυπόφορη.
Εσείς τι πιστεύετε πάνω σ' αυτό;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σας παρουσιάσαμε τη Helen Fisher και τη δουλειά της στο προηγούμενο ποστ, γιʼ αυτό θα αρκεστώ να παραθέσω αποσπάσματα από την παρούσα ομιλία, που εύχομαι να είναι καλό έναυσμα για διάλογο.
Και βρήκαμε δραστηριότητα σε πολλές περιοχές του εγκεφάλου. Μάλιστα, μια από τις πιο σημαντικές ήταν η περιοχή του εγκεφάλου που ενεργοποιείται όταν αισθανόμαστε τη διέγερση της κοκαΐνης. Και πράγματι, αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Μάλιστα, νομίζω ότι είναι δυνατότερη από την σεξουαλική ορμή. Ξέρετε, αν ζητήσετε από κάποιον να κάνει έρωτα μαζί σας και σας απαντήσει "Όχι ευχαριστώ." σίγουρα δεν θα αυτοκτονήσετε ή θα πέσετε σε κλινική κατάθλιψη. Αλλά σίγουρα, σε όλο τον κόσμο, άνθρωποι που βιώνουν απόρριψη στην αγάπη σκοτώνουν γι' αυτό.
Έτσι, με αυτή την εισαγωγή, θέλω να προχωρήσω στη συζήτηση δύο από τις πιο έντονες κοινωνικές τάσεις. [...]Η πρώτη είναι οι εργαζόμενες γυναίκες, η είσοδός τους στον εργασιακό χώρο. [...]Για κάθε τάση - στον πλανήτη, υπάρχει η αντίθετη τάση. Όλοι το γνωρίζουμε αυτό, αλλά - η παλιά Αραβική παροιμία. Οι Άραβες λένε "Τα σκυλιά μπορεί να γαβγίζουν, αλλά το καραβάνι προχωράει." Και πραγματικά, το καραβάνι προχωράει. Οι γυναίκες προωθούνται ξανά στην αγορά εργασίας. Και λέω ξανά στην αγορά εργασίας γιατί αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Για εκατομμύρια χρόνια, στα λιβάδια της Αφρικής , οι γυναίκες πήγαιναν στη δουλειά να μαζέψουν τα λαχανικά τους. Επέστρεφαν στο σπίτι με το 60 έως 80% του βραδινού γεύματος. Η οικογένεια του διπλού εισοδήματος ήταν το πρότυπο. Και οι γυναίκες θεωρούνταν εξίσου ισχυρές οικονομικά, κοινωνικά και σεξουαλικά όσο οι άντρες. Εν συντομία, στην πραγματικότητα κινούμαστε εμπρός προς το παρελθόν.
Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων, όποιος νομίζει ότι οι άντρες και οι γυναίκες είναι όμοιοι απλά δεν είχε ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Δεν ξέρω γιατί θέλουν να νομίζουν ότι οι άντρες και οι γυναίκες είναι όμοιοι. Έχουμε πολλά κοινά, αλλά υπάρχουν και πολλά που δεν είμαστε - δεν είναι κοινά.
Με τα λόγια του Τεντ Χιούζ, "Νομίζω ότι έχουμε φτιαχτεί να είμαστε - είμαστε σαν δύο πόδια. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να προχωρήσουμε." Αλλά δεν εξελιχθήκαμε να έχουμε τον ίδιο εγκέφαλο. Και βρίσκουμε όλο και περισσότερες διαφορές στον εγκέφαλο ανάμεσα στα δύο φύλα. [...]
Η ικανότητα των γυναικών να βρουν τη σωστή λέξη γρήγορα, η σωστή άρθρωση αυξάνεται στο μέσο του έμμηνου κύκλου, όταν τα οιστρογόνα είναι ανεβασμένα. Αλλά ακόμα και τις ημέρες της έμμηνης ρύσης, είναι καλύτερες από τον μέσο άντρα. Οι γυναίκες μπορούν να μιλάνε. Το κάνουν αυτό εδώ και εκατομμύρια χρόνια, οι λέξεις είναι τα εργαλεία των γυναικών. Κρατούσαν το μωρό μπροστά στο πρόσωπό τους, καλοπιάντοντάς το, επιπλήτοντάς το, εκπαιδεύοντάς το με λέξεις.
Έχουν την τάση να σκέφτονται πολύπλοκα. Επειδή τα θηλυκά μέρη του εγκεφάλου είναι καλύτερα συνδεδεμένα, έχουν την τάση να συλλέγουν περισσότερα δεδομένα όταν σκέφτονται, να τα τοποθετούν σε πιο σύνθετα σχήματα, βλέπουν περισσότερες επιλογές και αποτελέσματα. Έχουν την τάση να σκέφτονται σε πλαίσια, ολιστικά, αυτό που αποκαλώ πολύπλοκη σκέψη.
Οι άντρες έχουν την τάση - και αυτά είναι μέσοι όροι - να αφήνουν απέξω ό,τι θεωρούν ως μη σχετικό, εστιάζουν σ' αυτό που κάνουν και προχωρούν με ένα βήμα προς βήμα σύστημα σκέψης. Και οι δύο τρόποι σκέψης είναι εξίσου καλοί. Χρειαζόμαστε και τους δύο για να προχωρήσουμε. [...] Και εγώ - αυτό που αλήθεια νομίζω ότι κάνουμε είναι να οδεύουμε προς μια συνεταιριστική κοινωνία, μια κοινωνία όπου τα ταλέντα και των ανδρών και των γυναικών γίνονται κατανοητά και εκτιμούνται και αξιοποιούνται.
Επίσης επιστρέφουμε σε μια αρχαία μορφή ισότητας στο γάμο. Λένε ότι ο 21ος αιώνας πρόκειται να είναι ο αιώνας του ονομαζόμενου "συμμετρικού γάμου," ή του "καθαρού γάμου," ή του "συντροφικού γάμου." Αυτός είναι ένας γάμος μεταξύ ίσων, που εξελίσσεται σε ένα σχήμα εξαιρετικά συμβατό με το αρχαίο ανθρώπινο πνεύμα.
Ωστόσο, υπάρχουν όλων των ειδών οι επιπλοκές σ' αυτό. Σ' αυτά τα τρία εγκεφαλικά συστήματα, επιθυμία για σεξ, ρομαντική αγάπη και προσκόλληση - δεν πάνε πάντα μαζί. Μπορούν, όμως να συνυπάρχουν. Γι' αυτό και το ευκαιριακό σεξ δεν είναι τόσο ευκαιριακό. Με τον οργασμό έχουμε μια αύξηση της ντοπαμίνης. Η ντοπαμίνη συνδέεται με την ρομαντική αγάπη, και μπορούμε να ερωτευθούμε κάποιον με τον οποίο κάνουμε σεξ. Με τον οργασμό έχουμε μια αύξηση της οξυτοκίνης και της βασοπρεσίνης - αυτές συνδέονται με την προσκόλληση. Γι' αυτό αισθανόμαστε αυτό το αίσθημα της κοσμικής ένωσης με κάποιον αφού κάναμε σεξ μαζί του.
Αλλά αυτά τα τρία εγκεφαλικά συστήματα, η επιθυμία για σεξ, η ρομαντική αγάπη και η προσκόλληση, δεν είναι πάντα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Μπορεί να αισθάνεστε μια βαθιά προσκόλληση με ένα μόνιμο σύντροφο ενώ ταυτόχρονα αισθάνεστε έντονη ρομαντική αγάπη για κάποιον άλλο, ενώ αισθάνεστε σεξουαλική παρόρμηση για ανθρώπους που δεν σχετίζονται με τους άλλους συντρόφους. Εν συντομία, είμαστε ικανοί να αγαπάμε περισσότερους από έναν ανθρώπους ταυτόχρονα. [...]
Πάνω από 100 εκατομμύρια συνταγές αντικαταθλιπτικών γράφονται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ. Και τα φάρμακα αυτά γενικεύονται. Επεκτείνονται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν έχω τίποτε ενάντια σ' αυτούς που τα παίρνουν για κάποιο διάστημα, όταν περνούν μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Θέλουν να αυτοκτονήσουν ή να σκοτώσουν κάποιον. Θα τα συνιστούσα. Αλλά όλο και περισσότεροι στις ΗΠΑ τα παίρνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και μάλιστα, αυτό που κάνουν αυτά τα φάρμακα είναι να ανεβάζουν τα επίπεδα της σεροτονίνης. Και ανεβάζοντας τα επίπεδα της σεροτονίνης, καταστέλλουμε το κύκλωμα της ντοπαμίνης. Όλοι το ξέρουν αυτό. Η ντοπαμίνη σχετίζεται με την ρομαντική αγάπη. Όχι μόνο καταστέλλουν το κύκλωμα της ντοπαμίνης αλλά σκοτώνουν τη διάθεση για σεξ. Και όταν σκοτώνουμε τη διάθεση για σεξ, σκοτώνουμε τον οργασμό. Και όταν σκοτώνουμε τον οργασμό, σκοτώνουμε τη χημεία που σχετίζεται και την προσκόλληση. Τα πράγματα είναι συνδεδεμένα στον εγκέφαλο. Και όταν παρεμβαίνουμε σε ένα εγκεφαλικό σύστημα παρεμβαίνουμε και σε ένα άλλο. Απλά λέω ότι ένας κόσμος χωρίς αγάπη είναι ένα ολέθριο μέρος.
Μετάφραση: Γιάννης Αρβανίτης
TEDlink
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Γιατί ερωτευόμαστε; Γιατί πονάμε όταν χωρίζουμε; Γιατί επιλέγουμε να αγαπήσουμε συγκεκριμένους ανθρώπους; Γιατί αποζητάμε τόσο πολύ τον έρωτα, σε σημείο να είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε γι' αυτόν; Για να μάθει περισσότερα για την πραγματική και φυσική ανάγκη μας για έρωτα, η Έλεν Φίσερ και η ερευνητική της ομάδα, μελέτησαν μαγνητικές τομογραφίες ερωτευμένων, αλλά και ανθρώπων που μόλις είχαν απορριφθεί.
Η Helen Fisher είναι καθηγήτρια ανθρωπολογίας και ερευνήτρια συμπεριφοριστικών επιστημών στο πανεπιστήμιο Rutgets. Μελετά τη διαπροσωπική ρομαντική έλξη εδώ και 30 χρόνια. Αυτή τη στιγμή είναι πρωτοπόρος στη μελέτη της βιολογίας της ερωτικής έλξης.
Η Fisher μέσα από τις μελέτες της, κατατάσσει τους ανθρώπους σε τέσσερις ευρείες ομάδες προσωπικοτήτων, με βάση τη χημεία του σώματος.
Ο Εξερευνητής (ντοπαμίνη) = ριψοκίνδυνος, νεωτεριστής, περίεργος, δημιουργικός, αυθόρμητος, αισιόδοξος
Ο Μεσολαβητής(οιστρογόνο) = ευέλικτος, εφευρετικός, διαισθητικός, συμπονετικός
Ο Σκηνοθέτης(τεστοστερόνη) = ευθύς, αποφασιστικός, προσγειωμένος, ανταγωνιστικός, φιλόδοξος
Ο Οικοδόμος(σεροτονίνη) = ήρεμος, κοινωνικός, δημοφιλής, προσεκτικός, παραδοσιακός, θρησκευόμενος
Στην ομιλία της η Fisher περιγράφει τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν ερωτευόμαστε.
Περιγράφει τον έρωτα σαν μια συμπαντική παρόρμηση (ισχυρότερη από τη σεξουαλική παρόρμηση, την πείνα ή τη δίψα). Ντύνει τα επιστημονικά δεδομένα που παρουσιάζει με ποίηση, τέχνη και λογοτεχνία, βοηθώντας μας να εκτιμήσουμε τις ερωτικές μας σχέσεις μέσω του ίδιου του έρωτα.
Στην τελευταία της έρευνα εγείρει σοβαρές ανησυχίες για την εκτεταμένη χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων τα οποία μπορούν να κλονίσουν τη φυσική διεργασία της σύνδεσής μας με άλλα άτομα, επεμβαίνοντας στα επίπεδα των ορμονών στον εγκέφαλό μας.
[FONT="]«Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι ερωτεύονται. Τραγουδούν για τον έρωτα, χορεύουν για τον έρωτα, γράφουν ποιήματα και ιστορίες για τον έρωτα. Λένε μύθους και θρύλους για τον έρωτα. Μαραζώνουν από έρωτα και ζουν από έρωτα, σκοτώνουν από έρωτα και πεθαίνουν από έρωτα. Όπως είπε κάποτε ο Γουώλτ Γιούτματ, είπε, "Ω, θα διακινδύνευα τα πάντα για σένα". Οι ανθρωπολόγοι έχουν βρει αποδείξεις ρομαντικής αγάπης, σε 170 κοινωνίες. Δε βρήκαν ποτέ κοινωνία που να μην την είχε.»
[/FONT]Μετάφραση: Isiliel
TEDlink
Σχετικά video στο youtube
3D MRI scan εγκεφάλου
Βίντεο για την Ντοπαμίνη
Χιουμοριστική παρουσίαση του επικλινή πυρήνα (nucleus accumbens)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.