Ο ερωτευμένος εγκέφαλος

Isiliel · 27 Ιουλίου 2009

Η Helen Fisher μελετά τον ερωτευμένο εγκέφαλο

Γιατί ερωτευόμαστε; Γιατί πονάμε όταν χωρίζουμε; Γιατί επιλέγουμε να αγαπήσουμε συγκεκριμένους ανθρώπους; Γιατί αποζητάμε τόσο πολύ τον έρωτα, σε σημείο να είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε γι' αυτόν; Για να μάθει περισσότερα για την πραγματική και φυσική ανάγκη μας για έρωτα, η Έλεν Φίσερ και η ερευνητική της ομάδα, μελέτησαν μαγνητικές τομογραφίες ερωτευμένων, αλλά και ανθρώπων που μόλις είχαν απορριφθεί.

Η Helen Fisher είναι καθηγήτρια ανθρωπολογίας και ερευνήτρια συμπεριφοριστικών επιστημών στο πανεπιστήμιο Rutgets. Μελετά τη διαπροσωπική ρομαντική έλξη εδώ και 30 χρόνια. Αυτή τη στιγμή είναι πρωτοπόρος στη μελέτη της βιολογίας της ερωτικής έλξης.
Η Fisher μέσα από τις μελέτες της, κατατάσσει τους ανθρώπους σε τέσσερις ευρείες ομάδες προσωπικοτήτων, με βάση τη χημεία του σώματος.

Ο Εξερευνητής (ντοπαμίνη) = ριψοκίνδυνος, νεωτεριστής, περίεργος, δημιουργικός, αυθόρμητος, αισιόδοξος
Ο Μεσολαβητής(οιστρογόνο) = ευέλικτος, εφευρετικός, διαισθητικός, συμπονετικός
Ο Σκηνοθέτης(τεστοστερόνη) = ευθύς, αποφασιστικός, προσγειωμένος, ανταγωνιστικός, φιλόδοξος
Ο Οικοδόμος(σεροτονίνη) = ήρεμος, κοινωνικός, δημοφιλής, προσεκτικός, παραδοσιακός, θρησκευόμενος

Στην ομιλία της η Fisher περιγράφει τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν ερωτευόμαστε.
Περιγράφει τον έρωτα σαν μια συμπαντική παρόρμηση (ισχυρότερη από τη σεξουαλική παρόρμηση, την πείνα ή τη δίψα). Ντύνει τα επιστημονικά δεδομένα που παρουσιάζει με ποίηση, τέχνη και λογοτεχνία, βοηθώντας μας να εκτιμήσουμε τις ερωτικές μας σχέσεις μέσω του ίδιου του έρωτα.

Στην τελευταία της έρευνα εγείρει σοβαρές ανησυχίες για την εκτεταμένη χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων τα οποία μπορούν να κλονίσουν τη φυσική διεργασία της σύνδεσής μας με άλλα άτομα, επεμβαίνοντας στα επίπεδα των ορμονών στον εγκέφαλό μας.

[FONT=&quot]«Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι ερωτεύονται. Τραγουδούν για τον έρωτα, χορεύουν για τον έρωτα, γράφουν ποιήματα και ιστορίες για τον έρωτα. Λένε μύθους και θρύλους για τον έρωτα. Μαραζώνουν από έρωτα και ζουν από έρωτα, σκοτώνουν από έρωτα και πεθαίνουν από έρωτα. Όπως είπε κάποτε ο Γουώλτ Γιούτματ, είπε, "Ω, θα διακινδύνευα τα πάντα για σένα". Οι ανθρωπολόγοι έχουν βρει αποδείξεις ρομαντικής αγάπης, σε 170 κοινωνίες. Δε βρήκαν ποτέ κοινωνία που να μην την είχε.»

[/FONT]Μετάφραση: Isiliel
TEDlink
Σχετικά video στο youtube
3D MRI scan εγκεφάλου
Βίντεο για την Ντοπαμίνη
Χιουμοριστική παρουσίαση του επικλινή πυρήνα (nucleus accumbens)

Περισσότερες ομιλίες από το TED, μπορείτε να βρείτε εδώ.

Isiliel · 27 Ιουλίου 2009

Η Helen Fisher εξηγεί γιατί αγαπάμε και γιατί απατάμε τους συντρόφους μας

Σας παρουσιάσαμε τη Helen Fisher και τη δουλειά της στο προηγούμενο ποστ, γιʼ αυτό θα αρκεστώ να παραθέσω αποσπάσματα από την παρούσα ομιλία, που εύχομαι να είναι καλό έναυσμα για διάλογο.

Και βρήκαμε δραστηριότητα σε πολλές περιοχές του εγκεφάλου. Μάλιστα, μια από τις πιο σημαντικές ήταν η περιοχή του εγκεφάλου που ενεργοποιείται όταν αισθανόμαστε τη διέγερση της κοκαΐνης. Και πράγματι, αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Μάλιστα, νομίζω ότι είναι δυνατότερη από την σεξουαλική ορμή. Ξέρετε, αν ζητήσετε από κάποιον να κάνει έρωτα μαζί σας και σας απαντήσει "Όχι ευχαριστώ." σίγουρα δεν θα αυτοκτονήσετε ή θα πέσετε σε κλινική κατάθλιψη. Αλλά σίγουρα, σε όλο τον κόσμο, άνθρωποι που βιώνουν απόρριψη στην αγάπη σκοτώνουν γι' αυτό.

Έτσι, με αυτή την εισαγωγή, θέλω να προχωρήσω στη συζήτηση δύο από τις πιο έντονες κοινωνικές τάσεις. [...]Η πρώτη είναι οι εργαζόμενες γυναίκες, η είσοδός τους στον εργασιακό χώρο. [...]Για κάθε τάση - στον πλανήτη, υπάρχει η αντίθετη τάση. Όλοι το γνωρίζουμε αυτό, αλλά - η παλιά Αραβική παροιμία. Οι Άραβες λένε "Τα σκυλιά μπορεί να γαβγίζουν, αλλά το καραβάνι προχωράει." Και πραγματικά, το καραβάνι προχωράει. Οι γυναίκες προωθούνται ξανά στην αγορά εργασίας. Και λέω ξανά στην αγορά εργασίας γιατί αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Για εκατομμύρια χρόνια, στα λιβάδια της Αφρικής , οι γυναίκες πήγαιναν στη δουλειά να μαζέψουν τα λαχανικά τους. Επέστρεφαν στο σπίτι με το 60 έως 80% του βραδινού γεύματος. Η οικογένεια του διπλού εισοδήματος ήταν το πρότυπο. Και οι γυναίκες θεωρούνταν εξίσου ισχυρές οικονομικά, κοινωνικά και σεξουαλικά όσο οι άντρες. Εν συντομία, στην πραγματικότητα κινούμαστε εμπρός προς το παρελθόν.

Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων, όποιος νομίζει ότι οι άντρες και οι γυναίκες είναι όμοιοι απλά δεν είχε ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Δεν ξέρω γιατί θέλουν να νομίζουν ότι οι άντρες και οι γυναίκες είναι όμοιοι. Έχουμε πολλά κοινά, αλλά υπάρχουν και πολλά που δεν είμαστε - δεν είναι κοινά.

Με τα λόγια του Τεντ Χιούζ, "Νομίζω ότι έχουμε φτιαχτεί να είμαστε - είμαστε σαν δύο πόδια. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να προχωρήσουμε." Αλλά δεν εξελιχθήκαμε να έχουμε τον ίδιο εγκέφαλο. Και βρίσκουμε όλο και περισσότερες διαφορές στον εγκέφαλο ανάμεσα στα δύο φύλα. [...]

Η ικανότητα των γυναικών να βρουν τη σωστή λέξη γρήγορα, η σωστή άρθρωση αυξάνεται στο μέσο του έμμηνου κύκλου, όταν τα οιστρογόνα είναι ανεβασμένα. Αλλά ακόμα και τις ημέρες της έμμηνης ρύσης, είναι καλύτερες από τον μέσο άντρα. Οι γυναίκες μπορούν να μιλάνε. Το κάνουν αυτό εδώ και εκατομμύρια χρόνια, οι λέξεις είναι τα εργαλεία των γυναικών. Κρατούσαν το μωρό μπροστά στο πρόσωπό τους, καλοπιάντοντάς το, επιπλήτοντάς το, εκπαιδεύοντάς το με λέξεις.

Έχουν την τάση να σκέφτονται πολύπλοκα. Επειδή τα θηλυκά μέρη του εγκεφάλου είναι καλύτερα συνδεδεμένα, έχουν την τάση να συλλέγουν περισσότερα δεδομένα όταν σκέφτονται, να τα τοποθετούν σε πιο σύνθετα σχήματα, βλέπουν περισσότερες επιλογές και αποτελέσματα. Έχουν την τάση να σκέφτονται σε πλαίσια, ολιστικά, αυτό που αποκαλώ πολύπλοκη σκέψη.
Οι άντρες έχουν την τάση - και αυτά είναι μέσοι όροι - να αφήνουν απέξω ό,τι θεωρούν ως μη σχετικό, εστιάζουν σ' αυτό που κάνουν και προχωρούν με ένα βήμα προς βήμα σύστημα σκέψης. Και οι δύο τρόποι σκέψης είναι εξίσου καλοί. Χρειαζόμαστε και τους δύο για να προχωρήσουμε. [...] Και εγώ - αυτό που αλήθεια νομίζω ότι κάνουμε είναι να οδεύουμε προς μια συνεταιριστική κοινωνία, μια κοινωνία όπου τα ταλέντα και των ανδρών και των γυναικών γίνονται κατανοητά και εκτιμούνται και αξιοποιούνται.

Επίσης επιστρέφουμε σε μια αρχαία μορφή ισότητας στο γάμο. Λένε ότι ο 21ος αιώνας πρόκειται να είναι ο αιώνας του ονομαζόμενου "συμμετρικού γάμου," ή του "καθαρού γάμου," ή του "συντροφικού γάμου." Αυτός είναι ένας γάμος μεταξύ ίσων, που εξελίσσεται σε ένα σχήμα εξαιρετικά συμβατό με το αρχαίο ανθρώπινο πνεύμα.

Ωστόσο, υπάρχουν όλων των ειδών οι επιπλοκές σ' αυτό. Σ' αυτά τα τρία εγκεφαλικά συστήματα, επιθυμία για σεξ, ρομαντική αγάπη και προσκόλληση - δεν πάνε πάντα μαζί. Μπορούν, όμως να συνυπάρχουν. Γι' αυτό και το ευκαιριακό σεξ δεν είναι τόσο ευκαιριακό. Με τον οργασμό έχουμε μια αύξηση της ντοπαμίνης. Η ντοπαμίνη συνδέεται με την ρομαντική αγάπη, και μπορούμε να ερωτευθούμε κάποιον με τον οποίο κάνουμε σεξ. Με τον οργασμό έχουμε μια αύξηση της οξυτοκίνης και της βασοπρεσίνης - αυτές συνδέονται με την προσκόλληση. Γι' αυτό αισθανόμαστε αυτό το αίσθημα της κοσμικής ένωσης με κάποιον αφού κάναμε σεξ μαζί του.

Αλλά αυτά τα τρία εγκεφαλικά συστήματα, η επιθυμία για σεξ, η ρομαντική αγάπη και η προσκόλληση, δεν είναι πάντα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Μπορεί να αισθάνεστε μια βαθιά προσκόλληση με ένα μόνιμο σύντροφο ενώ ταυτόχρονα αισθάνεστε έντονη ρομαντική αγάπη για κάποιον άλλο, ενώ αισθάνεστε σεξουαλική παρόρμηση για ανθρώπους που δεν σχετίζονται με τους άλλους συντρόφους. Εν συντομία, είμαστε ικανοί να αγαπάμε περισσότερους από έναν ανθρώπους ταυτόχρονα. [...]

Πάνω από 100 εκατομμύρια συνταγές αντικαταθλιπτικών γράφονται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ. Και τα φάρμακα αυτά γενικεύονται. Επεκτείνονται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν έχω τίποτε ενάντια σ' αυτούς που τα παίρνουν για κάποιο διάστημα, όταν περνούν μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Θέλουν να αυτοκτονήσουν ή να σκοτώσουν κάποιον. Θα τα συνιστούσα. Αλλά όλο και περισσότεροι στις ΗΠΑ τα παίρνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και μάλιστα, αυτό που κάνουν αυτά τα φάρμακα είναι να ανεβάζουν τα επίπεδα της σεροτονίνης. Και ανεβάζοντας τα επίπεδα της σεροτονίνης, καταστέλλουμε το κύκλωμα της ντοπαμίνης. Όλοι το ξέρουν αυτό. Η ντοπαμίνη σχετίζεται με την ρομαντική αγάπη. Όχι μόνο καταστέλλουν το κύκλωμα της ντοπαμίνης αλλά σκοτώνουν τη διάθεση για σεξ. Και όταν σκοτώνουμε τη διάθεση για σεξ, σκοτώνουμε τον οργασμό. Και όταν σκοτώνουμε τον οργασμό, σκοτώνουμε τη χημεία που σχετίζεται και την προσκόλληση. Τα πράγματα είναι συνδεδεμένα στον εγκέφαλο. Και όταν παρεμβαίνουμε σε ένα εγκεφαλικό σύστημα παρεμβαίνουμε και σε ένα άλλο. Απλά λέω ότι ένας κόσμος χωρίς αγάπη είναι ένα ολέθριο μέρος.

Μετάφραση: Γιάννης Αρβανίτης
TEDlink

Isiliel · 21 Ιουλίου 2009

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:
Γιατί ερωτευόμαστε; Γιατί πονάμε όταν χωρίζουμε; Γιατί επιλέγουμε να αγαπήσουμε συγκεκριμένους ανθρώπους; Γιατί αποζητάμε τόσο πολύ τον έρωτα, σε σημείο να είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε γι' αυτόν;

H Helen Fisher απαντά από επιστημονική σκοπιά τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις, δεν εξηγεί όμως ποια είναι η χρησιμότητα του έρωτα ως φυσικού μηχανισμού. Ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται για τη σεξουαλική ορμή που η χρησιμότητά της είναι προφανής, αλλά για μια ξεχωριστή παρόρμηση, που συναντάται ακόμη και στα ζώα.
Στη δεύτερη ομιλία που έχουμε παραθέσει, αναφέρει μάλιστα, ότι η ερωτική παρόρμηση είναι ισχυρότερη ακόμη κι από την ανάγκη για σεξουαλική επαφή!

Λέει επίσης ότι ακόμη και όταν μας απορρίπτουν, το εγκεφαλικό σύστημα που σχετίζεται με τον ρομαντικό έρωτα, δεν παύει να λειτουργεί, πράγμα που κάνει το χωρισμό αβάσταχτο και κατά τα λεγόμενά της ανυπέρβλητο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν μπορώ να φανταστώ ποια αναγκαιότητα της φύσης εξυπηρετεί ο ρομαντικός έρωτας κάτω από αυτές τις συνθήκες που μοιάζουν πολλές φορές να είναι ενάντιες με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης...

Καταλήγω πως ο έρωτας είναι όπως η Τέχνη. Ίσως θα μπορούσαμε πρακτικά να ζήσουμε και χωρίς αυτόν, αλλά η ζωή μας θα ήταν ανυπόφορη.

Εσείς τι πιστεύετε πάνω σ' αυτό;

DrStrangelove · 17-07-09

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:
Καταλήγω πως ο έρωτας είναι όπως η Τέχνη. Ίσως θα μπορούσαμε πρακτικά να ζήσουμε και χωρίς αυτόν, αλλά η ζωή μας θα ήταν ανυπόφορη.

Εσείς τι πιστεύετε πάνω σ' αυτό;

Ξέρεις πόσοι άνθρωποι Ιsi μπορούν να ζήσουν χωρίς Τέχνη ;; ....σε διαβεβαιώ ότι η ζωή τους δεν είναι καθόλου ανυπόφορη αλλά κάνουν τις ζωές των άλλων, ειδικά αυτών που λατρεύουν την Τέχνη ανυπόφορη... Θα έλεγα κάτι ακόμη, ότι σημασία δεν έχει η τέχνη για την τέχνη, αλλά η τέχνη για τον άνθρωπο. Αυτό μπορείς να το μεταφράσεις στο "ο έρωτας πρέπει να'ναι για τον άνθρωπο, να έχει σάρκα, οστά και έδαφος", να έχει "πιασίματα". Εκτός αυτού Τέχνη από Τέχνη διαφέρει και κάποιοι από εμάς σε κάποια στιγμή της ζωής τους μπορεί να πούμε πολύ εύκολα "κουράστηκα πια, προτιμώ καθόλου Τέχνη, παρά τέχνη - κιτσαρία" ειδικά αν έχουμε συνηθίσει να θαυμάζουμε έργα του Νταλί και πέφτουμε πάντα πάνω σε κεντητά εργόχειρα ριμέικ του 80'.
Τα συγχαρητήρια μου για την δουλειά που έκανες και το video, το παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή. Πιστεύω κάπου η ομιλήτρια βέβαια αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να αυτοπεριορίζεται και να συγχέει τις έννοιες έρωτας - αγάπη, όπως όλοι οι μη 'Ελληνες που χρησιμοποιούν για την αγάπη και τον έρωτα την ίδια λέξη, LOVE, μια ιστορική παρεξήγηση που θα'χε λύσει πολλά προβλήματα σχέσεων έως σήμερα αν είχαμε επίγνωση της διαφοράς των λέξεων. Τελικά δηλαδή δεν ξέρω αν η ομιλήτρια αναφερόμενη σε LOVE εννοεί έρωτα ή αγάπη. Κάπου με χάνει επίσης στο σημείο που κάνει αναφορές στα αντικαταθλιπτικά. Πολλοί άνθρωποι είναι απρόθυμοι για έρωτα και σεξ ακριβώς λόγω της κατάθλίψης τους, είτε παραδέχονται ότι πάσχουν είτε όχι, και πολλοί λένε ότι με τα αντικαταθλιπτικά οι ερωτικές τους επιδόσεις δεν μειώνονται, κάθε άλλο. Τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι υπνωτικά ούτε ναρκωτικά, ούτε κατασταλτικά. Εν πάση περιπτώση ο έρωτας είναι φάρμακο για την κατάθλιψη, εκτός αν πέσεις σε βαθειά κατάθλιψη όσο έχεις κάποια σχέση ή είσαι παντρεμένος, τότε ξέρεις σίγουρα ότι αυτό δεν ήταν έρωτας. 'Εχω να παρατηρήσω επίσης ότι η ομιλήτρια (ομολογουμένως τρομερά αγχωμένη και τρακαρισμένη σε αυτή την παρουσίαση) με τρόμαξε όταν σε κάποιο σημείο ανέφερε ότι σύντομα, κάπου στο άμεσο μέλλον, θα μπορούμε να εξηγήσουμε το ένα και το άλλο για το "πώς" και το "'γιατί" του έρωτα και την έλξη βιολογικά. Κι άλλοτε παρουσιάστηκαν πολύ αισιόδοξα επιστημονικά σενάρια και κάνανε μια τρύπα στο νερό. Τελικά φοβάμαι ότι ακόμα και εάν κάποτε εξηγηθεί το μυστήριο της έλξης, θα χάσει την μαγεία του. Προσωπικά θα ήθελα να μείνω στο σκοτάδι για πάντα, κάτι σαν τον Γιώργο Κωνσταντίνου στην ταινία με το προφιτερόλ, όταν βλέπω κάτι τέτοια λέω ελαφρά εκνευρισμένος "θέλω να το φάω, όχι να το μάθω"

Συγχαρητήρια και πάλι για το πολύ ενδιαφέρον θέμα εν μέσω απειλητικής ραστώνης στο στέκι.

Great Chaos · 18-07-09

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:
Λέει επίσης ότι ακόμη και όταν μας απορρίπτουν, το εγκεφαλικό σύστημα που σχετίζετε με τον ρομαντικό έρωτα, δεν παύει να λειτουργεί, πράγμα που κάνει το χωρισμό αβάσταχτο και κατά τα λεγόμενά της ανυπέρβλητο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν μπορώ να φανταστώ ποια αναγκαιότητα της φύσης εξυπηρετεί ο ρομαντικός έρωτας κάτω από αυτές τις συνθήκες που μοιάζουν πολλές φορές να είναι ενάντιες με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης...

Σε είδη που έχουν εξελιχθεί και προσαρμοστεί, μέσω της Φυσικής Επιλογής, να δημιουργούν σταθερότερα ή μακροβιότερα ζευγάρια, επειδή αυτό έχει αποδειχτεί ότι προσφέρει καλύτερη επιβίωση κι αναπαραγωγή τους, μια τέτοια εγγραφή στον εγκέφαλο των ατόμων έχει προφανή λειτουργικότητα. Παρόμοια παραδείγματα έχουμε πολλά στο ζωικό βασίλειο, όπως για παράδειγμα τις φάλαινες και τα περισσότερα πτηνά. Ας μην ξεχνάμε, ότι σε γενικές γραμμές το ένστικτο της αναπαραγωγής και όσα συνδέονται μ' αυτήν τη λειτουργία, υπερτερεί συνήθως του ενστίκτου της επιβίωσης, καθώς η πρώτη εξασφαλίζει την επιβίωση του είδους για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα, ενώ η δεύτερη απλά την επιμήκυνση της ζωής ατόμων, τα οποία ούτως ή άλλως είναι ιδιαίτερα βραχύβια, στην εξελικτική χρονική κλίμακα.

Lorien · 19-07-09

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:
Σε είδη που έχουν εξελιχθεί και προσαρμοστεί, μέσω της Φυσικής Επιλογής, να δημιουργούν σταθερότερα ή μακροβιότερα ζευγάρια, επειδή αυτό έχει αποδειχτεί ότι προσφέρει καλύτερη επιβίωση κι αναπαραγωγή τους, μια τέτοια εγγραφή στον εγκέφαλο των ατόμων έχει προφανή λειτουργικότητα. Παρόμοια παραδείγματα έχουμε πολλά στο ζωικό βασίλειο, όπως για παράδειγμα τις φάλαινες και τα περισσότερα πτηνά. Ας μην ξεχνάμε, ότι σε γενικές γραμμές το ένστικτο της αναπαραγωγής και όσα συνδέονται μ' αυτήν τη λειτουργία, υπερτερεί συνήθως του ενστίκτου της επιβίωσης, καθώς η πρώτη εξασφαλίζει την επιβίωση του είδους για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα, ενώ η δεύτερη απλά την επιμήκυνση της ζωής ατόμων, τα οποία ούτως ή άλλως είναι ιδιαίτερα βραχύβια, στην εξελικτική χρονική κλίμακα.

Αυτο πως εξηγει την ερωτηση της Isiliel ? :confused:

Νομιζω δεν εννοει να παυσει γενικοτερα ο μηχανισμος, απλά να ξεκολλησει , να κανει reset για τον επομενο συντροφο.

Ωστόσο, υπάρχουν όλων των ειδών οι επιπλοκές σ' αυτό. Σ' αυτά τα τρία εγκεφαλικά συστήματα, επιθυμία για σεξ, ρομαντική αγάπη και προσκόλληση - δεν πάνε πάντα μαζί. Μπορούν, όμως να συνυπάρχουν. Γι' αυτό και το ευκαιριακό σεξ δεν είναι τόσο ευκαιριακό. Με τον οργασμό έχουμε μια αύξηση της ντοπαμίνης. Η ντοπαμίνη συνδέεται με την ρομαντική αγάπη, και μπορούμε να ερωτευθούμε κάποιον με τον οποίο κάνουμε σεξ. Με τον οργασμό έχουμε μια αύξηση της οξυτοκίνης και της βασοπρεσίνης - αυτές συνδέονται με την προσκόλληση. Γι' αυτό αισθανόμαστε αυτό το αίσθημα της κοσμικής ένωσης με κάποιον αφού κάναμε σεξ μαζί του.

Κατι δε μου κολλαει εδω....συμφωνα με το οτι εκατομυρια κοσμος κανει ευκαιριακο σεξ χωρις συναισθηματική συνδεση, μαλλον αν υπαρχει αυτη η συνδεση πρεπει να παρακαμπτεται πολυ ευκολα. Αν λειτουργει ετσι, θα περιμενα περισσοτερο κοσμο που ετυχε να κανει σεξ, να ερωτευτει κιολας.

Αλλά αυτά τα τρία εγκεφαλικά συστήματα, η επιθυμία για σεξ, η ρομαντική αγάπη και η προσκόλληση, δεν είναι πάντα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Μπορεί να αισθάνεστε μια βαθιά προσκόλληση με ένα μόνιμο σύντροφο ενώ ταυτόχρονα αισθάνεστε έντονη ρομαντική αγάπη για κάποιον άλλο, ενώ αισθάνεστε σεξουαλική παρόρμηση για ανθρώπους που δεν σχετίζονται με τους άλλους συντρόφους. Εν συντομία, είμαστε ικανοί να αγαπάμε περισσότερους από έναν ανθρώπους ταυτόχρονα. [...]

Και εδω δεν ειμαι σιγουρος...Τα 3 διαφορετικά συστηματα μας τα εξισωνει με την αγαπη. Νομιζω ειναι διακριτή η διαφορά του αν θελουμε καποιον απο ποθο, απο προσκολληση (υποσυνειδητη ταση για σταθεροτητα και οικογενεια), ή απο ρομαντικη αγαπη. Ναι μεν μπορει να συμβαινουν με διαφορετικα ατομα ταυτοχρονα...μα δε θα ελεγα οτι "αγαπαμε" και τα 2 ή 3. Αλλο ειμαι ερωτευμενος με καποιον, και αλλο "ο χ καλυπτει την ταδε αναγκη μου, ο ψ την αλλη, ο ζ την αλλη"...

Παντως σε μια στιγμη (μαλιστα 2 φορες), που μιλουσε για τις ικανοτητες των γυναικων που προερχονται πο τους ρολους που ειχαν απο την απαρχη του ανθρωπου , μιλησε για εκατομυρια χρονια...τα αρχαιοτερα ιχνη ανθρωπου ειναι χοντρικα 200.000 ετων.

Ευγε για την δουλεια. Θα περιμενουμε τα αποτελεσματα της ερευνας που κανει (αν δεν εχουν βγει ακομα). Το οτι η ρομαντικη αγαπη ειχε εδρα κεντρα που σχετιζονται με ικανοποιηση και ανταμοιβη, καθως και οτι ειναι πιο ισχυρη σπο το σεξ, τα ειχα διαβασει σε καποια αρθρα παλαιοτερα (ειχα κανει και ενα τοπικ καπου), αλλά και τα υπολοιπα ηταν πολυ ενδιαφεροντα, ευχαριστουμε.

Isiliel · 21-07-09

Αρχική Δημοσίευση από DrStrangelove:
Πιστεύω κάπου η ομιλήτρια βέβαια αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να αυτοπεριορίζεται και να συγχέει τις έννοιες έρωτας - αγάπη, όπως όλοι οι μη 'Ελληνες που χρησιμοποιούν για την αγάπη και τον έρωτα την ίδια λέξη, LOVE, μια ιστορική παρεξήγηση που θα'χε λύσει πολλά προβλήματα σχέσεων έως σήμερα αν είχαμε επίγνωση της διαφοράς των λέξεων. Τελικά δηλαδή δεν ξέρω αν η ομιλήτρια αναφερόμενη σε LOVE εννοεί έρωτα ή αγάπη.

Πράγματι, νομίζω έχουμε ένα γλωσσικό και ίσως και συναισθηματικό (?) πλεονέκτημα ως Έλληνες, αφού στη γλώσσα μας (άρα ίσως και πρακτικά) διαχωρίζουμε τις δύο έννοιες.

Αλήθεια, τι λέτε; Θα μπορούσε άραγε η γλώσσα να επηρεάζει καθοριστικά το συναίσθημά μας, λόγω της διαφοροποίησης των εννοιών;

Η ομιλήτρια πάντως προσπάθησε νομίζω να ορίσει τον έρωτα χρησιμοποιώντας τη φράση "Romantic Love"

gatouni8400 · 23-07-09

Καλά όλα αυτά αλλά τρόπους για να αντιμετωπίσουμε την εξάρτηση που νιώθουμε για το\τη σύντροφό μας,δε λέει πουθενά??

Rempeskes · 19-08-09

Η Helen Fisher μελετά τον ερωτευμένο εγκέφαλο

lol
αφού οι ερωτευμένοι διακρίνονται
για το πόσο λίγο βάζουν το μυαλό να λειτουργήσει

moonlight · 19-08-09

βάζουν το μυαλό να λειτουργήσει

το πες και μονος σου βαζουν οχι δεν εχουν... γιατι καποια στιγμη αμα τον εχεις τον δουλευεις καταλληλως.. ειτε για καλο σου ειτε για κακο σου..

Kosm · 16-02-10

Όχι επιστήμη ρε παιδιά ΚΑΙ στον έρωτα ... Στην δουλεία επιστήμη, στην σχέση επιστήμη, αι σιχτίρ!

Great Chaos · 17-02-10

Δεν είχα σκεφτεί τούτο το θέμα από αυτήν την όψη του...

"Όχι επιστήμη στον έρωτα ρε, τι θέλετε και τον αναλύετε;;"

Μάλιστα...

Τι θέλουν όλοι αυτοί να μελετούν τον ερωτευμένο εγκέφαλο; Τι θα κερδίσουμε εάν αναλύσουμε τούτη μας τη λειτουργία; Μήπως εκείνο το
"Ξεκινάς να με βρεις κι όλο πέφτεις θαρρείς σ' έναν τοίχο, Ερηνούλα μου,
κι ερωτεύεσαι εκεί, δίχως χρώμα, δίχως οσμή και δίχως μύθο...".

Φαντάζεστε μια μέρα να σου πουλάν το χάπι του έρωτα, που θα περιέχει τους κατάλληλους νευροδιαβιβαστές, στις κατάλληλες δόσεις, μέσα σε ειδικά στοχευμένα νανοσωματίδια, που θα το πίνεις κι επί τόπου θα καψουρεύεσαι, με διάρκεια το πολύ τρεις ώρες; Ίσως μάλιστα να σου πουλάνε κι άλλο χάπι, το αντίδοτο του έρωτα, απαραίτητο λέει για την ερωτική απογοήτευση (ωχ, θα κλείσουν και τα ξενυχτάδικα, θα μείνει κόσμος άνεργος)...

Λοιπόν, τώρα που το ξανασκέφτομαι...

Ε Άισιχτίρ ρε!!

roumana · 03-04-10

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:
Φαντάζεστε μια μέρα να σου πουλάν το χάπι του έρωτα, που θα περιέχει τους κατάλληλους νευροδιαβιβαστές, στις κατάλληλες δόσεις, μέσα σε ειδικά στοχευμένα νανοσωματίδια, που θα το πίνεις κι επί τόπου θα καψουρεύεσαι, με διάρκεια το πολύ τρεις ώρες; Ίσως μάλιστα να σου πουλάνε κι άλλο χάπι, το αντίδοτο του έρωτα, απαραίτητο λέει για την ερωτική απογοήτευση (ωχ, θα κλείσουν και τα ξενυχτάδικα, θα μείνει κόσμος άνεργος)...

Λοιπόν, τώρα που το ξανασκέφτομαι...

Ε Άισιχτίρ ρε!!

Αχ βρε Χάος…γέλασα με την ψυχή μου μιλάμε… (και συνεχίζω στο πνεύμα του χάους)
Οι φαρμακοβιομηχανίες είναι stand by. Περιμένουν τα αποτελέσματα της έρευνας για να βγάζουν χαπάκια πουα γιατί τα ροζ και τα μπλε είναι ξεπερασμένα.

Πλάκα πλάκα, φαντάζεστε τι μηχανισμό έλεγχου θα ήταν αυτό?

Eileen · 03-04-10

Φαντάζεστε πόσο θα αδρανοποιούσε τον άνθρωπο αυτό?!?

roumana · 04-04-10

Αρχική Δημοσίευση από z0itCa:
Φαντάζεστε πόσο θα αδρανοποιούσε τον άνθρωπο αυτό?!?

Δεν τολμώ ούτε να το φανταστώ.

Αυτό που θα μου άρεσε εμένα να βρουν οι ερευνητές είναι η απάντηση σε μια ερώτηση: μπορoύμε να ξανανιώσουμε πάθος (που χάθηκε) για τον ίδιο άνθρωπο? Και τι το ξαναδημιουργεί?

Eileen · 04-04-10

Θεωρητικά γιατί να μην γίνεται?
Αν σκεφτούμε πως το πάθος μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά από ένα σύνολο χημικών αντιδράσεων που πραγματοποιούνται στον οργανισμό, τότε είναι πιθανό...
Απλά θα πρέπει να πραγματοποιηθεί η ίδια διεργασία...
(νομίζω!!)

Άγγελος · 04-04-10

Όχι επιστήμη ρε παιδιά ΚΑΙ στον έρωτα ... Στην δουλεία επιστήμη, στην σχέση επιστήμη, αι σιχτίρ!

η επιστημη ειναι απλα η λογικη και η ερωτηση του ανθρωπου?τι ειναι ερωτας πχ?
δεν μπορουμε να μην ρωταμε και να μην ψαχνουμε..τον εγκεφαλο ομως πληρως δεν ξερουν και οι ιδιοι οι επιστημονες αν ποτέ θα τον μαθουν ολον..αρα και τις πιο μυστηριωδεις και θεμελιωδεις λειτουργιες οπως ο ερωτας..
αρα μην φοβαστε την επιστημη...απλα ανθρωπινα πεπερασμενα μυαλα ειναι..

θα κατανοησουμε πληρως ολες τις λειτουργιες του εγκεφαλου οταν γινουμε θεοι..

δηλ. ποτέ..
αυτο πιστευω εγω..

Great Chaos · 4 Απριλίου 2010

αρα μην φοβαστε την επιστημη...απλα ανθρωπινα πεπερασμενα μυαλα ειναι..

Ακριβώς γι' αυτό τη φοβόμαστε...

Άγγελος · 05-04-10

οι διαφορες ορμονες του ερωτα που λενε επιστημονες πχ ειναι το ιδιο ουσιαστικα οπως τα μανζτουνια του ερωτα και τα φιλτρα "μαγικα" ή οχι που για χιλιαδες χρονια υπαρχουν και καποιοι και καποιες πιστευουν σε αυτα..
η ιδια αναγκη ειναι να ελεγξεις τον ερωτα σε παραμυθια και στη ζωη..

Isiliel · 08-09-10

Ψάχνοντας κάτι άλλο σήμερα, έπεσα πάνω σε ένα ενδιαφέρον άρθρο.
Φαίνεται πως ακόμη και το ανοσοποιητικό μας σύστημα παίζει ρόλο στο ποιον θα ερωτευθούμε:

Ένα άλλο πείραμα έδειξε ότι στη διέγερση του ερωτικού πάθους συμβάλλει ακόμα και το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές του πανεπιστημίου της Βέρνης (Ελβετία), όσο πιο διαφορετικό είναι το ανοσοποιητικό σύστημα δύο ατόμων διαφορετικού φύλου τόσο μεγαλύτερη ερωτική έλξη θα αισθάνονται.

Γι' αυτό το γεγονός υπάρχει μια καλή εξελικτική εξήγηση. Αν οι δύο σύντροφοι αποκτήσουν παιδιά, αυτά θα είναι πιο υγιή και ανθεκτικά στις ασθένειες, λόγω της ανάμειξης των πατρικών και μητρικών γονιδίων.

Το μοιραίο μπλουζάκι

Οι Ελβετοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι δύο εραστές νιώθουν αν είναι "ανοσολογικά συμβατοί" μετά από μια σύντομη περίοδο στενής ερωτικής σχέσης, την περίοδο που διανύουν το μεγάλο πάθος.

Για άλλη μια φορά, όλα φαίνεται να εξαρτώνται από τις εκκρίσεις και τις οσμές μας. Οι ερευνητές ζήτησαν από 121 γυναίκες και άντρες να μυρίσουν τα μακό μπλουζάκια που φορούσαν επί 48 ώρες δύο άντρες και τέσσερις γυναίκες και να πουν ποια είχαν την πιο ευχάριστη μυρωδιά. Αποτέλεσμα; Τα πιο γοητευτικά αρώματα προέρχονταν από τα μπλουζάκια που είχαν φορέσει άτομα με πολύ διαφορετικό ανοσοποιητικό σύστημα. Άσχετα με το αν προέρχονταν από άντρα ή γυναίκα, η επιλογή γινόταν πάντα στο ανοσολογικά πιο ξένο μπλουζάκι.

Focus

Ο ερωτευμένος εγκέφαλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος