akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η εμπειρία με τα προγράμματα του NewDeal κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης απέδειξε ότι η κυβέρνηση θα μπορούσενα εκπληρώσει με επιτυχία το ρόλο του εργοδότη της εσχάτης προσφυγής,προσφέροντας αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας σε ανθρώπους που συμμετείχαν σε κοινωνικά και οικονομικά χρήσιμες δραστηριότητες που δεν ανταγωνίζονται με τον ιδιωτικό τομέα. Πιο πρόσφατα η Σουηδία, η Γαλλία η Νότιος Κορέα χρησιμοποίησαν το εργαλείο «εργοδότης εσχάτης προσφυγής». Φυσικά όχι με ανεργία στο 27%, νεοφιλελεύθερεςπολιτικές μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης εις βάρος της πλήρους, όπως μας επιβλήθηκε εσκεμμένα από την Τρόικα και την διεφθαρμένη πολιτική και κρατικοδίαιτη επιχειρηματική ελίτ.
Αλλά πως να το κάνεις αυτό όταν οι Βόρειες χώρες κλέβουν τα καλύτερα μυαλά της χώραςκαι δεν επιτρέπουν την χρηματοδότηση τέτοιων προγραμμάτων;
Μήπως τελικά η ανεργία είναι βολικός και φθηνός τρόπος απόκτησης εργατικών καιεπιστημονικών χεριών;
Όπως και ότι τελικά η ανεργία είναι το κατάλληλο όπλο για την ισοπέδωση των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων του Ελληνικού λαού;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Δεδομένου του κυρίαρχου αναδιανεμητικού επιχειρηματικού προτύπου στην Ελλάδα, η μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος δεν θα αποτυπωθεί στη μείωση των τιμών και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
Απλώς οι επιχειρήσεις θα χρησιμοποιήσουν την αναδιανομή του εισοδήματος για να μπλοκάρουν τη μείωση στο περιθώριο κέρδους τους που προκαλεί η ύφεση ή/και να το αυξήσουν, όταν και όπου αυτό είναι εφικτό.
Κανείς Μνημονιακός δεν βγήκε να εξηγήσει πως θα ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα των Ελληνικών επιχειρήσεων για να βγούμε από την ύφεση όταν:
... οι εξαγωγικές επιχειρήσεις, πέραν του ότι δεν λαμβάνουν τις επιστροφές ΦΠΑ στην ώρα τους, δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν από τις Τράπεζες,
.... ακόμα καταφέρουν να βρούν κεφάλαια κίνησης, πληρώνουν επιτόκια της τάξης του 10%, όταν οι ανταγωνιστές τους στο Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία πληρώνουν 3%;
...
....πληρώνει υπερτριπλάσια επιτόκια από τον ανταγωνιστή της,
......το κόστος του χρήματος δεν επιβαρύνει υπερβολικά το κόστος του προιόντος που παράγουν;
Αυτοί είνα οι Μνημονιακοί τύπου Στουρνάρα και Σαμαρά, Κατά τα άλλα οι μισθοί των 510 ευρώ τους φταίνε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Μπορούμε, επίσης, να εξετάσουμε τα πλεονεκτήματα της λιτότητας ανατρέχοντας στην Ιστορία. Η ιστορία δείχνει ότι η λιτότητα δεν έφερε σχεδόν ποτέ αποτέλεσμα, οι η θεωρία εξηγεί γιατί αυτό δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Οι υφέσεις προκαλούνται από έλλειψη ζήτησης- η συνολική ζήτηση υπολείπεται όσων είναιικανή να παράγει η οικονομία. Όταν το κράτος περικόπτει τις δαπάνες του ηζήτηση μειώνεται ακόμα περισσότερο, και η ανεργία αυξάνεται.
Ομύθος ότι η λιτότητα θα γεννήσει εμπιστοσύνη βασίζεται συνήθως σε έναν άλλο μύθο - το μύθο ότι ο προϋπολογισμός της εθνικής κυβέρνησης μοιάζει με τον προϋπολογισμό ενός νοικοκυριού. Κάθε νοικοκυριό πρέπει, αργά ή γρήγορα,να ζήσει με βάση τις δυνατότητές του. Όταν μια οικονομία πλήττεται από υψηλήανεργία, ο απλός αυτός κανόνας δεν ισχύει για τον εθνικό προϋπολογισμό. Αυτόσυμβαίνει επειδή η επέκταση των δαπανών μπορεί στην πραγματικότητα να επεκτείνειτην παραγωγή δημιουργώντας θέσεις απασχόλησης τις οποίες θα καταλάβουν άνθρωποι που σε άλλη περίπτωση θα ήταν άνεργοι. Ένα νοικοκυριό που δαπανά περισσότερααπ’ όσα εισπράττει δεν μπορεί να επιφέρει μακροοικονομικές μεταβολές. Η εθνική κυβέρνηση μπορεί. Η δε αύξηση του ΑΕΠ μπορεί να είναι πολλαπλάσια του ποσού πουδαπανά το κράτος.
Οι άνθρωποι του χρηματοπιστωτικού τομέα τονίζουν τη σπουδαιότητα της εμπιστοσύνης,αλλά η εμπιστοσύνη δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθεί με είδη πολιτικής που οδηγούν σε μεγαλύτερη ανεργία και μείωση του εθνικού προϊόντος. Η εμπιστοσύνη μπορεί να αποκατασταθεί μόνο με είδη πολιτικής που οδηγούν σε οικονομική μεγέθυνση - και η λιτότητα επιτυγχάνει το ακριβώς αντίθετο.
Οι υπέρμαχοι της λιτότητας επικαλούνται τις περιπτώσεις χωρών σε ύφεση που επέβαλλαν λιτότητα και ανέκαμψαν. Όμως μια προσεκτική ματιά δείχνει ότι οιχώρες αυτές ήταν μικρές και είχαν εμπορικούς εταίρους που βρίσκονταν σε φάση οικονομικής άνθησης.[42] Έτσι, η αύξηση των εξαγωγών μπορούσε εύκολα νααντικαταστήσει τη μείωση της κρατικής δαπάνης. Αυτό δεν ισχύει σήμερα στηνπερίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης, που οι εμπορικοί τους εταίροιβρίσκονται οι ίδιοι σε ύφεση.[43]
Θα νόμιζε κανείς ότι όσοι τάσσονται υπέρ της λιτότητας θα είχαν διδαχθεί κάτι απότο πλήθος των παλαιότερων εμπειριών, όπου η λιτότητα είχε ολέθριες συνέπειες: η λιτότητα του Χέρμπερτ Χούβερ μετέτρεψετο χρηματιστηριακό κραχ του 1929 στη Μεγάλη Οικονομική Κρίση, η λιτότητα του ΔΝΤ μετέτρεψε τις κάμψειςτης οικονομικής δραστηριότητας στην ανατολική Ασία και τη Λατινική Αμερική σευφέσεις και οικονομικές κρίσεις- η λιτότητα που επιβλήθηκε αυτοβούλως ή υποχρεωτικά σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες(Ηνωμένο Βασίλειο, Λετονία, Ελλάδα, Πορτογαλία) έχει πλέον ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα. Όμως οι υπέρμαχοι της λιτότητας δεν φαίνεται να συμφωνούν με αυτάτα συντριπτικά αποδεικτικά στοιχεία. Σαν τους γιατρούς του Μεσαίωνα, πουπίστευαν στην αφαίμαξη, αλλά όταν ο ασθενής δεν γινόταν καλά ισχυρίζονταν ότιαυτό που πραγματικά χρειαζόταν ήταν άλλη μια γύρα, οι άνθρωποι που αφαιμάσσουντις οικονομίες του 21ου αιώνα δεν πρόκειται να καμφθούν. Θα απαιτούν ακόμαπερισσότερη λιτότητα, και θα ανακαλύψουν μυριάδες δικαιολογίες ως προς το γιατίη πρώτη δόση δεν έφερε τα προβλεπόμενα αποτελέσματα. Στο μεταξύ η ανεργία θα αυξάνεται, οι μισθοί θα πέφτουν, και τα κρατικά προγράμματα από τα οποία εξαρτώνται οι άνθρωποι της μεσαίας και κατώτερης τάξηςθα σβήνουν.
Αντιθέτως, η κρατική δαπάνη έχει σημειώσει επιτυχίες. Η κρατική δαπάνη ενόψει του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν εκείνη πουτ ελικά έβγαλε τις ΗΠΑ από τη Μεγάλη Οικονομική Κρίση. Αν και το Νιου Ντιλ παρείχε κάποια τόνωση, και βοήθησε τηνοικονομία να ανακάμψει στο διάστημα 1933-1936, η τόνωση δεν ήταν αρκετά μεγάλη ώστε να ξεπεράσει τη συνδυασμένη επίδραση της συρρίκνωσης των δαπανών σε πολιτειακό και τοπικό επίπεδο και της εξασθένησης της γεωργίας (τα εισοδήματα στονσυγκεκριμένο τομέα, που αποτελούσε το ένα τέταρτο του πληθυσμού, μειώθηκαν [εντυπωσιακά κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου - 50% μόνο από το 1929 μέχριτο Ι932).[44] Και τότε, προς τα τέλη της πρώτης θητείας του Ρούζβελτ το 1936,οι φόβοι για το έλλειμμα και οι πιέσεις των συντηρητικών περί τα δημοσιονομικά τον έπεισαν να περικόψει τις ομοσπονδιακές δαπάνες. Η ανάκαμψη της οικονομίας ανακόπηκε και ο ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης απέκτησε αρνητικό πρόσημο.[45]
ΠΗΓΗ (με περισσότερη ανάλυση και παραπομπές): Στίγκλιτς , το τίμημα της ανισότητας, σελ 293-295, εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2012
Σημείωση:
Το παρόν μήνυμα προέρχεται από το συγχωνευμένο θέμα "Λιτότητα".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Αυτό που κατάργησε εδώ η Τρόικα στον Ιδιωτικό Τομέα μέσω της διεφθαρμένης πολιτικής ελίτ και το επιβάλλει και στις ΔΕΚΟ.
Το πρώτο πράμα που θα αλλάξει στο Σύνταγμα η διεφθαρμένη πολιτική ελίτ είναι το άρθρο 22, με το οποίο σχεδόν όλοι οι εργασιακοί νόμοι που ψηφίσθηκαν από την μνημονιακη Βουλή θεωρούνται ως αντισυνταγματικοί. Είναι το άρθρο του Συντάγματος, με το οποίο προστατεύει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τον θεσμό της Διαιτησίας και πάνω απ'ολα την αυθαιρεσία του εργοδότη και του κράτος παρία όπως είναι το σημερινό, όπου αυξάνει την ανεργία σε ρυθμούς μεσοπολεμικούς λόγω της εφαρμογής του υφεσιακού Μνημονίου.
Υπενθυμίζω τι λέει το άρθρο 22:
'Αρθρο 22: (Προστασία της εργασίας)
1. H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.
Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.
2. Mε νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία.
3. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τους δημόσιους υπαλλήλους και τους υπαλλήλους οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου.
4. Oποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται.
Eιδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Xώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών.
5. Tο Kράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει.
Σημείωση:
Το παρόν μήνυμα προέρχεται από το συγχωνευμένο θέμα "Τι θέλουν να αλλάξουν στο Σύνταγμα οι Μνημονιακοί".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
>Επιχειρηματικό περιβάλλον: Η Κυβέρνησηυιοθετεί πακέτομεταρρυθμιστικών μέτρων για:
·την τροποποίηση το Άρθρο 11 Ν. 3897/2010προκειμένου α) να μειωθείη ελάχιστη απόσταση που προβλέπει το εν λόγω άρθρομεταξύ σταθμού υγρώνκαυσίμων και χώρων των οποίων η χωρητικότητα ξεπερνάει τα50 άτομα, β) νακαταργηθεί η απαίτηση κατασκευής ανεξάρτητης κυκλοφοριακήςσύνδεσης γιαπρατήρια καυσίμων εντός έκτασης υπεραγοράς, όπως προβλέπει το Άρθρο11 Ν. 3897/2010και γ) να τροποποιηθεί το Άρθρο 11 του ίδιου νόμου προκειμένουνα επιτραπεί σεπολίτες του ΕΟΧ να ανοίξουν πρατηρίων υγρών καυσίμων στηνΕλλάδα.
·τη διάθεση α) της εισφοράς 0,15% επί τηςαξίας ΟΙΡ (κόστος,ασφάλιση και ναύλος) των αγαθών που εισάγονται από χώρεςεκτός ΕΕ, β) τηςεισφοράς 0,5% επί της αξίας όλων των εισαγομένων εμπορευμάτων(Α.Ν. 788/48 καιο Ν.3883/195 ,γ) του μη ανταποδοτικού τέλους που καταβάλλεται μέσω τουλογαριασμού της ΔΕΗ καιδ) τη διάθεση του μη ανταποδοτικού τέλους επί της τιμήςτων καυσίμων στονκρατικό προϋπολογισμό του 2013 στον κρατικό προϋπολογισμό του2013. [2ο τρίμηνο2012] (Μου,παρ. 4.2)
>Επιχειρηματικό περιβάλλον: Η Κυβέρνησηεκδίδει το προβλεπόμενο ΠΔγια τους Πιστοποιημένους Επιθεωρητές, ως εφαρμογή τουΝ. 3982/2011 περίαπλοποίησης της αδειοδότησης τεχνικών επαγγελματικών καιμεταποιητικώνδραστηριοτήτων και επιχειρηματικών πάρκων. [2ο τρίμηνο 2012] (Μοϋ,παρ. 4.2)
>Επιχειρηματικό περιβάλλον: Ως εφαρμογήτου Ν. 4014/2011 για τηνπεριβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων ηΚυβέρνηση εκδίδει τιςπροβλεπόμενες ΥΑ για την περιβαλλοντική αδειοδότηση έργωνκαι δραστηριοτήτων.[2ο τρίμηνο 2012] (Μοϋ,παρ. 4.2)
>Αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων:Υιοθέτηση του προσχεδίουνόμου εντός του 2ου τριμήνου 2012, προκειμένου να αρθείη απαγόρευσητης αναγνώρισης των επαγγελματικών τίτλων που προέρχονται απόδιπλώματα ταοποία απονέμονται βάσει συμφωνίας δικαιόχρησης. Οι κάτοχοι τωνδιπλωμάτων πουαπονέμονται βάσει συμφωνίας δικαιόχρησης, από άλλα Κράτη Μέλη θαπρέπει ναέχουν το δικαίωμα να εργάζονται στην Ελλάδα υπό τους ίδιους όρους όπωςκαι οικάτοχοι ελληνικών πτυχίων. (Μοϋ,παρ. 4.2)
>Επιχειρηματικό περιβάλλον -κτηματολόγιο: Η Κυβέρνηση υιοθετείνομοθετικά μέτρα για τη διαχείριση τωνβιομηχανικών επικίνδυνων αποβλήτων. [2οτρίμηνο 2012] (Μοϋ,παρ. 4.2)
>Ε πιβαρύνσεις υπέρ τρίτων: Ο κατάλογοςτων μη ανταποδοτικών τελώνυπέρ τρίτων που παρουσιάστηκε στις υπηρεσίες τηςΕπιτροπής το Νοέμβριο του 2011εξειδικεύεται περαιτέρω με α) τον προσδιορισμότων δικαιούχων, β) τονπροσδιορισμό της νομικής βάσης κάθε εισφοράς και γ) τηνποσοτικοποίηση τωνεισφορών που καταβάλλουν οι καταναλωτές υπέρ αυτών τωνδικαιούχων, με σκοπό τονεξορθολογισμό αυτών των εισφορών και/ή τη διοχέτευσηαυτών μέσω του κρατικούπροϋπολογισμού. [2ο τρίμηνο 2012] (Μοϋ, παρ. 4.2)
>Μεταφορές - λιμένες: Η Κυβέρνησηκαθορίζει στρατηγική για τηνένταξη των λιμένων στο γενικό σύστημα εφοδιασμούκαι μεταφορών, προσδιορίζονταςτους στόχους, το πεδίο εφαρμογής, τιςπροτεραιότητες και την κατανομή τωνπόρων. [2ο τρίμηνο 2012] (Μοϋ, παρ. 4.2)
>Μεταφορές - αεροπορία: Η Κυβέρνησηυποβάλλει έγγραφο πολιτικής, τοοποίο θα προσδιορίζει τον τρόπο με τον οποίο θασυγχωνευθούν σε ομάδες οιπεριφερειακοί αερολιμένες, διασφαλίζοντας ότι θακαταστούν οικονομικά βιώσιμοι,σύμφωνα με τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων.[2ο τρίμηνο 2012] (Μοϋ, παρ. 4.2)
>Μεταφορές - σιδηρόδρομοι: Η ελληνικήρυθμιστική αρχή σιδηροδρόμωνθεσπίζει τις διαδικασίες έκδοσης αδειών καιαποφάσεων που επηρεάζουν την άνευδιακρίσεων πρόσβαση σιδηροδρομικών επιχειρήσεωντης ΕΕ στις ελληνικέςσιδηροδρομικές υποδομές και προσδιορίζει τα στοιχείααναφοράς για τηναποτελεσματικότητα κόστους του υπεύθυνου υποδομών. Όλοι οιχειριστές λαμβάνουνάδειες και πιστοποιητικά ασφαλείας. [2ο τρίμηνο 2012] (Μοϋ,παρ. 4.2)
>Ενέργεια - ηλεκτρική: Πιστοποίηση τουδιαχωρισμένου ΔιαχειριστήΣυστήματος Διανομής από την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας.[2ο τρίμηνο2012] (Μοϋ,παρ. 4.2)
>Ενέργεια - ηλεκτρική: Η Κυβέρνησηαρχίζει την εφαρμογή των μέτρωνπου διασφαλίζουν την πρόσβαση τρίτων στηνπαραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας απόλιγνίτη. [2ο τρίμηνο 2012] (Μοϋ, παρ. 4.2)
>Ενέργεια - νόμιμα τιμολόγια:Υιοθετούνται περαιτέρω μέτραπροκειμένου να διασφαλιστεί ότι η ενεργειακήσυνιστώσα των επίσημων τιμολογίωνγια νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις αντανακλά,το αργότερο έως τον Ιούνιοτου 2013, τις τιμές χονδρικής αγοράς, με εξαίρεσητους ευπαθείς καταναλωτές. [2οτρίμηνο 2012] (Μοϋ,παρ. 4.2)
>Ενέργεια - ανανεώσιμες πηγές: ΗΚυβέρνηση επιδιώκει την υλοποίησητου προγράμματος ανανεώσιμων πηγών ενέργειας"Ηλιος", μέσωδιευκόλυνσης της διαδικασίας αδειοδότησης [2ο τρίμηνο2012] καιανάπτυξης συνεργασίας με άλλες χώρες της ΕΕ για την εξαγωγή ηλιακήςενέργειας. (Μοϋ, παρ. 4.2)
>Ενέργεια - ηλεκτρονικές επικοινωνίες:Όσον αφορά το Ψηφιακό Μέρισμα,η Κυβέρνηση (και/ή η ΕΕΤΤ) επιλύει ζητήματαδιασυνοριακού συντονισμού μεγειτονικές χώρες και αρχίζει τη διαβούλευση για τηντροποποίηση των σχεδίωνσυχνοτήτων και αναμετάδοσης. [2ο τρίμηνο 2012] (Μοϋ,παρ. 4.2)
>Διαρθρωτικά ταμεία και ταμείο συνοχής:Η Κυβέρνηση δεσμεύεικονδύλια για:
·την ολοκλήρωση ημιτελών έργων πουπεριλαμβάνονται στην τεκμηρίωσηκλεισίματος του επιχειρησιακού προγράμματος 2000- 2006 (περίπου €260 εκατ.),
·την ολοκλήρωση της εφαρμογής και τουκλεισίματος των έργων τουταμείου συνοχής 20002006,
·την κάλυψη της απαιτούμενης εθνικήςσυνεισφοράς,συμπεριλαμβανόμενων και των μη επιλέξιμων δαπανών (π.χ. τωνεξαγορών γης), στοπλαίσιο των επιχειρησιακών προγραμμάτων 2007-2013. [2οτρίμηνο 2012](Μου, παρ. 4.3)
>Διαρθρωτικά ταμεία και ταμείοσυνοχήςΔιαρθρωτικά ταμεία και ταμείοσυνοχής: Η Κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα για τηνεπιτάχυνση της απορρόφησης και τηναπλούστευση της υλοποίησης των έργων με α)χαρτογράφηση των ευθυνών καικατάργηση των περιττών σταδίων, και β) ενοποίησητων διαχειριστικών ικανοτήτων,κατά περίπτωση, σύμφωνα με τα υφιστάμενασυστήματα διαχείρισης και ελέγχου. [2οτρίμηνο του 2012] (Μου,παρ. 4.3)
>Εκπαιδευτικό σύστημα: Η Κυβέρνησηυλοποιεί το σχέδιο δράσης για τηβελτίωση της αποδοτικότητας και τηςαποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικούσυστήματος και υποβάλει εξαμηνιαίεςεκθέσεις σχετικά με την πρόοδο τηςεφαρμογής της. [2ο τρίμηνο του 2012] (Μου,παρ. 4.4)
>Δικαστικό σύστημα: Η Κυβέρνησηπαρουσιάζει μια ποιοτική μελέτησχετικά με τα ποσοστά ανάκτησης στο πλαίσιο τηςδιαδικασίας αναγκαστικήςεκτέλεσης, με αξιολόγηση των ποσοστών επιτυχίας και τηςαποτελεσματικότητας τωνδιαφόρων τρόπων εκτέλεσης. [2ο τρίμηνο του 2012] (Μου,παρ. 4.5)
>Δικαστικό σύστημα: Η ομάδα εργασίαςπου έχει λάβει εντολήαναθεώρησης του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, θαπροετοιμάσει ένα συνοπτικόέγγραφο προβληματισμού, το οποίο θα προσδιορίζει ταβασικά θέματα και τα σημείασυμφόρησης κατά το προδικαστικό, το δικαστικό και τοεκτελεστικό στάδια τωναστικών υποθέσεων και θα παραθέτει προτεινόμενες λύσεις.[2ο τρίμηνο2012] (Μου,παρ. 4.5)
>Δικαστικό σύστημα: Η Κυβέρνηση θαψηφίσει ΠΔ το οποίο θα προβλέπειτον εξορθολογισμό και την αναδιοργάνωση τωνειρηνοδικείων [2οτρίμηνο 2012] (Μου, παρ. 4.5)
>Δικαστικό σύστημα: Η Κυβέρνηση εκπονείμία στρατηγική για την ενεργόπροώθηση της προδικαστικής συνδιαλλαγής, τηςδιαμεσολάβησης και της διαιτησίας.[2ο τρίμηνο του 2012] (Μου,παρ. 4.5)
>Δικαστικό σύστημα: Από το τέλοςΙουνίου 2012, η Κυβέρνησηενημερώνει και βελτιώνει περαιτέρω, κάθε τρίμηνο, τοσχέδιο εργασίας ηλεκτρονικήςδικαιοσύνης (ε-]υ8ΐίοε) του Δεκεμβρίου 2011. (Μου,παρ. 4.5)
>Δικαστικό σύστημα: Παρουσίαση έως τοτέλος Ιουνίου 2012 μελέτηςτων εκκρεμών μη φορολογικών υποθέσεων τωνδικαστηρίων, η οποία θα έχειπραγματοποιηθεί από κοινού με ένα εξωτερικό φορέαεμπειρογνωμόνων. (Μου, παρ. 4.5)
>Δικαστικό σύστημα: Μείωση των εκκρεμώνφορολογικών υποθέσεων κατάτουλάχιστον 50 τοις εκατό μέχρι το τέλος Ιούνιου του2012 - σύμφωνα με τοσχέδιο εργασίας - (Μου,παρ.4.5)
>Συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση. Στησυνέχεια, έως τα τέλη Ιουνίου, θαεισάγουμε μεταρρυθμίσεις για να εξαλείψουμετις ληξιπρόθεσμες οφειλές και ταελλείμματα στα ταμεία εφάπαξ. (ΜΕΡΡπαρ.7)
>Καθιέρωση επιτελικών μονάδων κλειδί.Οι κύριες μονάδες έχουνσυσταθεί, συμπεριλαμβανομένης της μονάδας μεγάλωνφορολογούμενων, της μονάδαςσυλλογής χρεών και του τμήματος ελέγχου. Κοιτώνταςμπροστά, η προτεραιότητα μαςείναι η οικοδόμηση της παραγωγικής ικανότητας τωνσχετικών μονάδων. Το 2012,έως το δεύτερο τρίμηνο, θα ολοκληρώσουμε τονδιπλασιασμό της παραγωγικήςικανότητας ελέγχου της μονάδας μεγάλωνφορολογουμένων. (ΜΕΡΡ παρ. 12)
>Δημοσιονομική αναφορά. (ίίί) θαεπεκτείνουμε τα προσφάτωςεγκαταστημένα σε πιλοτική βάση συστήματα πληροφορικήςγια τη συλλογή μεπερισσότερες λεπτομέρειες δεδομένων εσόδων και δαπανών από τιςοντότητες τουγενικού κράτους (το νέο σύστημα θα καλύψει άνω του 90 τοις εκατότων δαπανώνέως το τέλος Ιουνίου 2012). (ΜΕΡΡπαρ. 13)
>Διαχείριση μη εξυπηρετούμενων δανείων:Προετοιμασία τροποποιήσεωντου νομικού πλαισίου για την αντιμετώπιση των μηεξυπηρετούμενων δανείων καιεκείνων σε κίνδυνο να μετατραπούν, με τη συνδρομήδιεθνών εμπειρογνωμόνων καιτης ΕΕ/ΕΚΤ/ ΔΝΤ κατά τη διάρκεια του δεύτερουτριμήνου 2012(ΜΕΡΡπαρ.1 .
>Προσφορά περιουσιακών στοιχείων γιαπώληση. Σκοπεύουμε ναξεκινήσουμε κάποιες πωλήσεις περιουσιακών στοιχείωνορόσημο κατά το πρώτοεξάμηνο του 2012, όπως είναι η ΔΕΠΑ / ΔΕΣΦΑ, ΧΕΛΠΕ, ΟΠΑΠ,ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ και ΙΒΟκαι κατά το δεύτερο μισό του έτους να κάνουμε προσκλήσειςενδιαφέροντος για λιμένες,αεροδρόμια και την Εγνατία Οδό. (ΜΕΡΡπαρ. 26)
ΠΗΓΗ:https://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=142918&catID=11
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Είναι αξιοσημείωτο ότι την εκδοχή της Τρόικας για τους λόγους εκτροχιασμού του προγράμματος όχι μόνο αποδέχεται, αλλά και αναπαράγει με φανατισμό εξαρτημένου μεταπράτη η κυβέρνηση του Μνημονίου. Στην πραγματικότητα, το κόμμα του Μνημονίου ζητάει σαρωτικές παρεμβάσεις νεοφιλελεύθερου τύπου όσο η ελληνική κοινωνία παραμένει υπό την επήρεια του σοκ που της έχει προκαλέσει η ανώμαλη προσγείωση στο χείλος της χρεοκοπίας.
Παρακάτω παραθέτω μερικά αποσπάσματα που δείχνουν την γύμνια του προγράμματος σε ότι αφορά την λειτουργικότητά του:
1
Περιληπτικά, ο Keynes θεωρεί πως, σε περίοδο Κρίσης, ο συνδυασμός λιτότητας (μείωση δημόσιων δαπανών, μείωσης μισθών και μείωσης επιτοκίων) όχι μόνο δεν βοηθά να μειωθούν τα ελλείμματα και να ξεπεραστεί η Κρίση αλλά συνωμοτούν στο να βαθύνει, να ενισχυθεί, να βυθίσει τα δόντια της ακόμα πιο βαθιά στο φθίνον ψαχνό της κοινωνικής οικονομίας. Το μόνο που μπορεί και πρέπει να γίνει για να ανακοπεί η Κρίση είναι η αύξηση των δημόσιων επενδύσεων. Μα, θα μου πείτε (σωστά), η Ελλάδα, ως μέλος της ευρωζώνης, δεν έχει δυνατότητες να κάνει κάτι τέτοιο, να ασκήσει Κεϋνσιανή πολιτική. Σωστά. Σε αυτή την περίπτωση έχει υποχρέωση, θα τόνιζε ο Keynes, να μην συναινέσει στην Μνημονιακή πολιτική χρησιμοποιώντας ως διαπραγματευτικό χαρτί είτε την αποχώρηση από το κοινό νόμισμα (όπως προτείνει ο Κεϋνσιανός Paul Krugman) είτε την μονομερή πτώχευση εντός του ευρώ (όπως έχουμε προκρίνει από κοινού με τον Joseph Stiglitz και τον Wolfgang Munchau των Financial Times). Το ένα πράγμα που ο Κεϋνσιανός δεν μπορεί να περιμένει είναι αυτό που λένε ότι περιμένουν οι αυτο-αποκαλούμενοι Κεϋνσιανοί που παρεπιδημούν στο ΠΑΣΟΚ και στην ΝΔ: ότι, εν μέσω Κρίσης, η μείωση μισθών, συντάξεων και δημοσίων δαπανών θα έχει θετικά αποτελέσματα ως προς τα ελλείμματα και το χρέος.
https://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=13690
2
Ένα από τα μεγαλύτερα και πιο θεμελιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στο πλαίσιο του προγράμματος του ΔΝΤ είναι ότι τα μέτρα που η κυβέρνηση υιοθετεί είναι προκυκλικά. Με άλλα λόγια, η αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική μειώνει τη συνολική ζήτηση στην οικονομία, κάνοντάς την να συρρικνωθεί περαιτέρω.
Αυτό μειώνει τα δημόσια έσοδα, δεδομένου ότι οι εισφορές από τους φόρους πέφτουν μαζί με το εισόδημα. Υπάρχουν επίσης ορισμένα στοιχεία των δημοσίων δαπανών, όπως τα επιδόματα ανεργίας, που αυξάνονται αυτομάτως όταν η οικονομία συρρικνώνεται. Αυτό καθιστά τον δημοσιονομικό στόχο ακόμη πιο δύσκολο να επιτευχθεί.
Εάν το ΑΕΠ συρρικνώνεται, τότε η μείωση των δαπανών κατά, ας πούμε, 5% του ΑΕΠ, δεν βελτιώνει το δημοσιονομικό ισοζύγιο κατά το ίδιο ποσοστό, γιατί την επόμενη χρονιά ο παρονομαστής του κλάσματος (ΑΕΠ) είναι μικρότερος. Είναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό, γιατί η κυβέρνηση επιβάλλει περικοπές δαπανών πολύ μεγαλύτερες από ό,τι δείχνει η μείωση των δαπανών όταν μετριέται ως ποσοστό του ΑΕΠ.
https://issuu.com/makedonas_akritas/docs/cepr_2012-2_report_of_the_greek__crisis_gr
3
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ. Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....
https://krugman.blogs.nytimes.com/201...he-greek-vise/
4
…oι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.
Επειδή αυτοί που σχεδίασαν το πρόγραμμα δεν είναι ηλίθιοι, αυτό που πραγματικά συμβαίνει με την Ελλάδα είναι ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αναλάβει το πολιτικό κόστος και να ακολουθήσει τις δύο μοναδικές λύσεις που υπάρχουν: Η πρώτη είναι η μια παρατεταμένη και ουσιαστική βοήθεια προς την Ελλάδα χωρίς νέα δάνεια και η δεύτερη η έξοδος της χώρας από το ευρώ.
Και οι δύο λύσεις έχουν τεράστιο πολιτικό κόστος και για αυτό κανείς δεν θα τις υιοθετήσει μέχρι να φτάσουμε σε πραγματικό αδιέξοδο.
https://krugman.blogs.nytimes.com/2012/02/21/greece/
5
Ήταν πια εξόφθαλμο ότι ο εγκλωβισμός της οικονομίας στον φαύλο κύκλο της ύφεσης δημιουργούσε, εκτός από το οικονομικοκοινωνικό κόστος, και μεγάλες αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους. Η ύφεση δεν επηρεάζει το έλλειμμα και το χρέος μόνο επειδή με τη μείωση του ΑΕΠ μειώνεται ο παρονομαστής του κλάσματος και ως εκ τούτου το ποσοστό αυξάνεται. Λόγω της διόγκωσης των εμπορικών συναλλαγών, μειώνονται και τα έσοδα από τον ΦΠΑ. Η ύφεση προκαλεί και αύξηση των δαπανών. Λόγω της διόγκωσης και της ανεργίας και της μαύρης εργασίας, τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν λιγότερα έσοδα από εισφορές. Ταυτόχρονα, αυξάνονται οι δαπάνες τους για επιδόματα ανεργίας. Επειδή, όμως, τα αποθεματικά τους είναι προβληματικά, το έλλειμμα καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, γεγονός που σημαίνει πρόσθετη δημόσια δαπάνη. Επιπλέον, η ύφεση οξύνει το κλίμα οικονομικής ανασφάλειας, το οποίο με τη σειρά του προκαλεί περαιτέρω εσωστρέφεια, με αποτέλεσμα η οικονομία να εγκλωβίζεται σε καθοδικό φαύλο κύκλο. Με άλλα λόγια, η κατάσταση θυμίζει σκύλο που κυνηγάει την ουρά του.
Λυγερός, Από την κλεπτοκρατία στην Χρεοκοπία, 2011
6
Τα κράτη είναι υποχρεωμένα και πρέπει να δανείζονται, έτσι ώστε να προβαίνουν στη χρηματοδότηση δημοσίων επενδύσεων, στα πλαίσια μίας αντικυκλικής δημοσιονομικής πολιτικής (Keynes). Ο λόγος είναι ότι τα κράτη, όταν έρχονται αντιμέτωπα με την «αποχή» του ιδιωτικού τομέα από τις επενδύσεις και την κατανάλωση, οφείλουν να εξισορροπούν τον περιορισμό της ζήτησης, έτσι ώστε να σταθεροποιούν την ανάπτυξη.
Εάν δεν το κάνουν, είτε επειδή δεν θέλουν (όπως η Γερμανία, η οποία επιμένει στην πολιτική λιτότητας), είτε επειδή δεν μπορούν (όπως η Ελλάδα, λόγω της υπερχρέωσης του δημοσίου), τότε οι ιδιωτικές αποταμιεύσεις κατευθύνονται στο εξωτερικό. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται μεν η περαιτέρω χρέωση ή υπερχρέωση του δημοσίου, αλλά τόσο οι ιδιώτες επενδυτές, όσο και οι τράπεζες, οι οποίες μεταφέρουν τις καταθέσεις των πελατών τους στο εξωτερικό, εξαρτώνται πλέον από τη φερεγγυότητα των ξένων δανειζόμενων – ενώ παράλληλα επιταχύνουν και επιδεινώνουν την ύφεση στη χώρα τους (φαύλος κύκλος).
Ολοκληρώνοντας, σχεδόν όλες οι δαπάνες του δημοσίου αυξάνουν άμεσα ή έμμεσα τα εισοδήματα των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Η μείωση τους λοιπόν οδηγεί στην ύφεση – ενώ η αύξηση τους δημιουργεί ανάπτυξη, ακόμη και αν είναι μόνο ονομαστική (πληθωρισμός). Η ανάπτυξη όμως αυξάνει τα φορολογικά έσοδα του κράτους και μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες – με αποτέλεσμα να εισέρχονται στα κρατικά ταμεία περισσότερα χρήματα, με τη βοήθεια των οποίων εξυπηρετούνται τα δημόσια χρέη.
Επομένως, εάν ένα κράτος υποχρεώνεται, ειδικά εν μέσω παγκόσμιας ύφεσης, σε μία «μονοσήμαντη» πολιτική λιτότητας, τότε καταδικάζεται στη χρεοκοπία τόσο ο δημόσιος, όσο και ο ιδιωτικός του τομέας. Κατ’ επέκταση, ο μοναδικός σκοπός μιας ανάλογης πολιτικής λιτότητας δεν μπορεί να είναι άλλος από τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας του συγκεκριμένου κράτους, καθώς επίσης από τη μετατροπή του σε προτεκτοράτο των δανειστών του – όπου ο ορισμός του προτεκτοράτου είναι η απώλεια της πολιτικής και δημοσιονομικής του ανεξαρτησίας.
https://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2556.aspx
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.