27-01-13
19:06
Θα πεταχτώ και θα σταθώ σε αυτό το σημείο. Είσαι σίγουρη πώς φταίει η συμπεριφορά των γονιών αποκλειστικά για το πώς θα εξελιχθεί το παιδί και πόσο νευρικό κτλ. θα είναι; Επειδή εχω κοντινό παράδειγμα, διδύμων, που είναι η νύχτα με τη μέρα. Ο μικρός ήταν (και ακόμα είναι, που μεγάλωσε) από τα πιο νευρικά και ζωηρα παιδιά που εχω δει, ενώ η μικρή απίστευτα ήρεμη, αγγελούδι. Η μητέρα φερόταν προφανώς με τον ίδιο τρόπο απέναντι και στα 2 παιδιά. Θέλω να πω ότι μήπως δεν φταίνε τόσο οι γονείς, όσο τους το καταλογιζουμε, για την μετέπειτα συμπεριφορά των παιδιών; :/
Χμμμ, λοιπόν ας το αναλύσω όσο μπορώ.
Ο γονιός δε φταίει επειδή το παιδί είναι νευρικό, υπερκινητικό ή φασαριόζικο. Φταίει που δεν φροντίζει το παιδί να "ξεσπάει" αυτά τα στοιχεία του σε χώρους που επιτρέπεται και όχι έξω στο δρόμο, στο σούπερ μάρκετ ή στη τράπεζα που όχι μόνο δημιουργεί πρόβλημα στους γύρους μας (πολύ που χέστηκα τώρα θα μου πεις, εδώ για παιδιά μιλάμε για τον 40άρη στριμμένο θα σκάσω; ), αλλά υπάρχει και κίνδυνος για τη σωματική ακεραιότητα του παιδιού.
Αν δω ότι το παιδάκι μου είναι ιδιαίτερα υπερκινητικό, τυφώνας που στο πέρασμα του σηκώνει τα πάντα θα σεβαστώ την ανάγκη που έχει για να κινείται, τρέχει και γενικά για να ταρζανίζει δείχνοντας του που, πότε και πως μπορεί να το κάνει. Ίσως μια συγκεκριμένη ώρα καθόμουν μαζί του και έπαιζα παιχνίδια που συνδυάζουν κίνηση και πνεύμα, ίσως έκανα χορό μαζί του, ίσως το πήγαινα στο δήμο για να κάνει αθλήματα που πλέον μέχρι και για βρεφάκια υπάρχουν δραστηριότητες.
Επειδή τυχαίνει και εγώ να έχω κοντινό παράδειγμα διδυμάκια ακριβώς όπως το λες, το αγοράκι ταρζάν η μικρή ήσυχη, η φίλη μαμά έκανε το εξής. Μοιράζει τις ώρες της με τα παιδιά. Ο μικρός θα πάει ποδόσφαιρο, αυτή θα κάτσει να ζωγραφίσει ή να φτιάξει πραγματάκια με τη μικρή ή να "καθαρίσουν" το σπίτι μαζί, η μικρή θα πάει μπαλέτο; Θα πάει αυτή ή ο μπαμπάς με τον πιτσιρικά σε πάρκο ή για μπάσκετ ή απλά για τρέξιμο.
Γενικά είμαι πολύ κάθετη σε αυτά τα θέματα, λύσεις αν θέλεις υπάρχουν. Αυτό προυποθέτει όμως καλή συνεννόηση, συνεργασία και ίσο ενδιαφέρον από τους γονείς. Τώρα αν ο μπαμπάς αρκείται στο να ασχολείται μίση ώρα την ημέρα με τα παιδιά του, τότε είναι απίθανο η μαμά να προλάβει να κάνει κάτι τέτοιο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-01-13
15:49
maybe
Απλώς έτυχε και είδα σχετικά πρόσφατα πόσο δύσκολο μπορεί να είναι κάτι που σε μας τους "έξω από το χορό" μπορεί να φαίνεται εύκολο [πχ. όταν το ανήψι μου ήταν μηνών ακόμα συνειδητοποίησα ότι το να προσπαθήσεις να πάς κάπου μαζί με ένα καρότσι είναι ...αγώνας δρόμου και μια απόσταση 10 λεπτών μπορεί να γίνει...μαραθώνιος ], για αυτό δεν "βιάζομαι" να καταλήξω σε συμπεράσματα όταν βλέπω/ακούω κάτι γιατί πραγματικά συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ (λόγω απειρίας) να φανταστώ ένα κάρο παραμέτρους που ενδέχεται να υπάρχουν πίσω από αυτό που βλέπω..
Οπότε ακόμα και σε αυτό κρατάω μια πισινή, με την έννοια δεν μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά ότι το κάνει κάποια από αδιαφορία για το παιδί ή κάτι τέτοιο αλλά μπορεί να είναι κάποια έσχατη λύση. Πώς μπορώ να ξέρω ότι η μάνα που το επιλέγει δεν το κάνει επειδή -στη φάση των terrible twos πχ. δεν κινδύνευσε να χάσει (και να πάθει έμφραγμα μάλλον!) επειδή έπρεπε να το πάρει μαζί της κάπου που δεν είναι για παιδιά και φοβάται ότι θα το ξαναπεράσει?
Κάπως έτσι τέλος πάντων το είχα εγώ στο μυαλό μου (θεωρώντας -ίσως λανθασμένα- a priori ότι οι μανάδες(και οι πατεράδες) είναι υπεύθυνοι ενήλικες που έχουν το καλό/την ασφάλεια του παιδιού τους ως προτεραιότητα)
Εννοείται πως έχει δίκιο, συμφωνώ σε αυτά που λες, απλά εγώ πιστεύω ότι η συμπεριφορά του παιδιού στη τράπεζα/ΔΕΗ/πάρκο και γενικά στον έξω κόσμο έχει άμεση σχέση με το τρόπο που μεγαλώνει το παιδί από τους γονείς. Το παιδί δε γίνεται μόνο του νευρικό, υπερκινητικό, φασαριόζικο, κάτι υπάρχει από πίσω που οι γονείς δεν έδωσαν όσο ενδιαφέρον χρειαζόταν και δεν αφιέρωσαν χρόνο να του μάθουν βασικά πράγματα. Αν είχε την υπομονή/ όρεξη/ χρόνο θα μπορούσε να κανονίσει ότι μια βόλτα της εβδομάδας θα είναι καθαρά και μόνο για να μάθει στο μπεμπάκι τους δρόμους. Πως δε πρέπει να τους περνάει μόνο του, ότι τρέχουμε μόνο με την άδεια της μαμάς- μαζί με τη μαμά , ότι το χεράκι είναι απαραίτητο γιατί η μαμά θέλει να περπατάτε παρέα μαζί και γιατί έξη ξέρει ότι είσαι ασφαλής.
Ακυρώνεται αμέσως η χρησιμότητα της ζώνης;
Έχεις να πας στη τράπεζα και πρέπει να πάρεις το παιδί, οκ μαζί σου, πάρ'το θα το πάθω και εγώ, θα το πάθουν εκατομμύρια μανούλες πάνω στη γη. Βρες τρόπους να του περάσεις το μήνυμα ότι εκεί πάμε αναγκαστικά γιατί είναι μια δουλειά που θέλει να κάνει η μαμά και ότι σε παίρνει μαζί της γιατί θέλει παρέα. Από εκεί και πέρα, δημιούργησε ένα παιχνίδι, μίλα μαζί του, τραγουδήστε χαμηλόφωνα και μια χαρά θα περάσει η ώρα.
Ακυρώνεται πάλι η χρησιμότητα της ζώνης;
Αυτό ήθελα πιο πολύ να καταλάβεις....
και όταν αναφερόμουν ότι δεν είναι όλοι οι χώροι για παιδιά εννοούσα κυρίως εμπορικά κέντρα, νυχτερινά κέντρα, θέατρα, κινηματογράφο κτλ που λόγο πολυκοσμίας και λόγο ότι πάω για να "ξεσκάσω" θα προτιμούσα να μην είχα το παιδί μαζί μου, τώρα αυτό αν μου απαγορεύεται θα βρω κάτι που θα είναι διασκεδαστικό και για τους δύο μας για να περάσουμε και οι δύο δημιουργικά.
Εννοείται πως δε θα αφήσεις τη τράπεζα ή τους χ ψ λογαριασμούς σου απλήρωτους ή δε θα παίρνεις το παιδί σου μαζί, αυτό είναι αυτονόητο είναι κάτι που για πρακτικούς λόγους ΠΡΈΠΕΙ να γίνει και δεν θα σου πει κανένας αν θα πάρεις το μπόμπιρα ή όχι μαζί αλλά κάποιοι άλλοι χώροι έχουν ένα Α απαγορευτικό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
26-01-13
00:55
Προς θεού, δε είπα κάτι τέτοιο, άλλωστε και εγώ σε αυτή την κατηγορία θα ανήκω, πίστεψε με.
Αν διάβασες το ποστ μου προσεκτικά θα παρατήρησες ότι δεν ρίχνω αυθαίρετες και βαριές κατηγορίες επειδή η μανούλα θα πάρει το παιδί μαζί της στη ΔΕΗ, θα τις ρίξω όμως ευθύνες που ενώ ξέρει πως έτσι μόνο μπορεί να κάνει τη δουλειά της δεν φρόντισε από την αρχή όχι να πειθαρχήσει (την βρίσκω πολύ άσχημη λέξη) το παιδί της, αλλά να το βοηθήσει να "ενταχθεί" ομαλά σε μια τέτοια κατάσταση.
Έφερα το εντελώς γελοίο παράδειγμα, να δημιουργήσεις ένα παιχνίδι της στιγμής για να το κρατήσεις απασχολημένο και όχι να το δέσεις με το λουρί/ ζώνη και απλά να το αφήσεις να τριγυρνάει...
Παρεξήγησες τα λόγια μου, τελείως διαφορετικά πράγματα ήθελα να καταλάβεις....
Αν διάβασες το ποστ μου προσεκτικά θα παρατήρησες ότι δεν ρίχνω αυθαίρετες και βαριές κατηγορίες επειδή η μανούλα θα πάρει το παιδί μαζί της στη ΔΕΗ, θα τις ρίξω όμως ευθύνες που ενώ ξέρει πως έτσι μόνο μπορεί να κάνει τη δουλειά της δεν φρόντισε από την αρχή όχι να πειθαρχήσει (την βρίσκω πολύ άσχημη λέξη) το παιδί της, αλλά να το βοηθήσει να "ενταχθεί" ομαλά σε μια τέτοια κατάσταση.
Έφερα το εντελώς γελοίο παράδειγμα, να δημιουργήσεις ένα παιχνίδι της στιγμής για να το κρατήσεις απασχολημένο και όχι να το δέσεις με το λουρί/ ζώνη και απλά να το αφήσεις να τριγυρνάει...
Παρεξήγησες τα λόγια μου, τελείως διαφορετικά πράγματα ήθελα να καταλάβεις....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
25-01-13
11:59
Τα αποτελέσματα της απόκτησης παιδιών κατά τύχη ή κατά λάθος είναι δυστυχώς πολύ χειρότερα από μια προστατευτική ζώνη που κρατάει το παιδί κοντά μας με τα χεράκια του ελεύθερα χωρίς να κρέμεται από τα δικά μας και τα δικά μας χέρια ελεύθερα για να αντιδράσουμε σε ό,τι χρειαστεί.
Προσωπικά θεωρώ πιο ακατάλληλη μητέρα αυτή που έχει το παιδί της κολλημένο πάνω της ή το τραβάει υστερικά από το χέρι για να μην το χάσει, αλλά δεν ασχολείται να του δώσει ερεθίσματα για να εξερευνήσει το περιβάλλον του ή να ασχοληθεί δημιουργικά μαζί του.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ντε και καλά η μάνα με το προστατευτικό λουρί θα δώσει ερεθίσματα για να εξερευνήσει το περιβάλλον του και θα ασχοληθεί μαζί του δημιουργικά, αλλά η μάνα με το παραδοσιακό χέρι δε θα το κάνει...
Για πιο λόγο τα μπερδεύεις αυτά; Σε όλα τα άλλα επιχειρήματα σου συμφωνώ αλλά αυτό δε μου άρεσε καθόλου και δε μπορώ να καταλάβω από που προκύπτει... και η μάνα μου δεν είχε λουρί και μια χαρά με άφηνε να εξερευνήσω το περιβάλλον γύρω μου, όλο το πάρκο είχα γλύψει για να κάνω αντισώματα , μη μιλήσω για τις ώρες που περνούσαμε στο κήπο αυτή να μου δείχνει λουλούδια και να μου εξηγεί και εγώ απλά να τα αρπάζω και να τα τρώω...
Όπως και να'χει, εγώ είμαι της άποψης ότι η κάθε μανούλα κάνει το καλύτερο που πιστεύει για τα παιδιά της, από τη στιγμή που αυτό το λουρί είναι χρήσιμο δε θα κριτικάρω καμιά μανούλα που το επέλεξε, ίσως τους βολεύει (μάνα και παιδί) και επέλεξαν από ΚΟΙΝΟΎ να το φοράνε, η μόνη περίπτωση που θα αντιδρούσα θα ήταν αν μια μητέρα το έβαζε με το ζόρι στο παιδί, εκεί ναι, θα της μιλούσα, μη πω ότι θα της έκανα και τη μούρη κρέας, δεν έχω επέμβει και λίγες φορές σε κάτι παλαβές
Αν θα το χρησιμοποιούσα εγώ; Όχι. Από τη πρώτη ματιά για εμένα είναι άχρηστο, δε νομίζω ότι θα με βολέψει, πιο πολύ θα με δυσκολέψει, γενικότερα δε ταιριάζει να υπάρχει στους περιπάτους που έχω στο μυαλό μου να κάνω με τα παιδιά μου στο μέλλον.
Μπορεί όμως να το δοκίμαζα μπας και....αλλά δε το κόβω....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.