Καλά τώρα συγκρίνεις τη Ελβετία με την Ελλάδα? Η τελευταία φορά που η Ελβετία ήταν σε πόλεμο ήταν επί Ναπολέοντα. Στους δύο πιο καταστροφικούς πολέμους της ανθρωπότητας η Ελβετία έπαιζε και συνεχίζει να παίζει το ρόλο του αμοιβαίου κουμπαρά. Λογικό είναι μα μη χρειάζεται να θεσπίσει κατώτατο μισθό ένα κράτος με τόσο ισχυρές τράπεζες και μόνο 8εκ πληθυσμό.
Είναι αν μη τι άλλο επίτευγμα το γεγονός ότι δεν ενεπλάκησαν στα πολεμικά γεγονότα των τελευταίων αιώνων. Ωστόσο, η οικονομική ανάπτυξη της Ελβετίας οφείλεται στη φιλελεύθερη πολιτική που ασκεί. Επίσης εξάγει παντού είδη επιβίωσης, εργαλεία, ρολόγια, γαλακτοκομικά και έχει τεράστια φαρμακοβιομηχανία (μία από τις γνωστότερες είναι η Novartis). Το πολίτευμά της είναι έμπνευση του Καποδίστρια. Μία χώρα με 8 εκατομμύρια πληθυσμό δεν μπορεί να επιβιώσει μόνο με το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς. Και η Κύπρος είχε ανάλογο φορολογικό καθεστώς με 700.000 πληθυσμό, αλλά κατέρρευσε. Αν δεν έχεις μία υγιή οικονομία, ανταγωνιστική και παραγωγική, δεν μπορείς να βασίζεσαι στις καταθέσεις. Πρώτον γιατί δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας και δεύτερον γιατί δεν είναι αξιόπιστος παράγοντας. Την επομένη μπορούν να βγουν εκτός χώρας οι καταθέσεις και να καταρρεύσει η οικονομία. Καμία χώρα δεν θα δεχόταν τέτοιου είδους εξάρτηση πέρα από κάτι υπερπόντιες κτήσεις, δηλαδή κάτι νησάκια που δεν υπερβαίνουν τους 10.000 κατοίκους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ναι αλλά μιλάμε για το μέλλον ενός ανθρώπου, όχι για μια επένδυση του τύπου "ας αγοράσω περισσότερα στρέμματα και βελτιώσω την τεχνολογία παραγωγής", αυτοαναιρείσαι όταν λες "ο καθένας ανάλογα με τα επιτεύγματά του" και μετά λες ότι είναι ρίσκο και ενδέχεται να αποτύχεις, δηλαδή μπορεί να περάσεις τη ζωή σου πάνω απ'τα βιβλία με κανένα αποτέλεσμα (ναι ξέρω δεν είναι το διάβασμα ο μόνος παράγοντας αλλά δεν θα σταθώ πολύ εδώ, γενικεύω λέγοντας "προσπάθεια" αντί για διάβασμα). Καλό είναι η ηθική να μην παρεμβάλλεται σε οικονομικά ζητήματα αλλά μιλάμε για ανθρώπους ρε γαμώτο.
Γιατί διαχωρίζεις την επένδυση σε μία επιχείρηση από τα δίδακτρα που πληρώνει κάποιος για σπουδές; Και τα δύο είναι μία επένδυση με διαφορετικό σκοπό. Αν κάποιος καταστραφεί οικονομικά από μία κακή επιχειρηματική ιδέα είναι κάτι αποδεκτό, shit happens, όμως αν κάποιος δεν καταξιωθεί με το πτυχίο του είναι κοινωνική αδικία; Και αυτό το στηρίζεις σε έναν συναισθηματικό παροξυσμό "μιλάμε για ανθρώπους ρε γαμώτο"; Παρεμπιπτόντως στην Ελλάδα είναι πιο εύκολο να αποκτήσεις πτυχίο παρά να ανοίξεις επιχείρηση. Έχω συγγενείς και φίλους που "σπούδασαν". Ο μέσος φοιτητής δεν σπουδάζει καν από πραγματικό ενδιαφέρον γι' αυτό που επέλεξε. Το κάνει είτε γιατί τον πίεσαν οι γονείς του, είτε γιατί μέχρι πρότινος ήταν το must της τελευταίας γενιάς, είτε γιατί "αξίζει" ένα καλύτερο μέλλον, είτε για να βιώσει τα ξέγνοιαστα φοιτητικά χρόνια. Συνήθως χρωστάει δεκάδες μαθήματα, ξεπερνάει την τετραετία, στη θεωρία λείπει σχεδόν πάντα και αρκείται στο εργαστήριο που παίρνει παρουσίες. Πόσους ανθρώπους γνωρίζεις που κοιτούσαν σε ποια σχολή θα μπουν με τα μόρια που συγκέντρωσαν; Να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Το ποσοστό φοιτητών που σπούδασε το αντικείμενο από πραγματικό ενδιαφέρον δεν ξεπερνά το 1/10 του συνόλου των φοιτητών.
Το να κρίνεις μια κυβέρνηση από τρεις μήνες θητείας είναι πρόβλημα. Τέλος πάντων, Η Ελλάδα, πέρα από τους μύθους ήταν καπιταλιστική και όχι σοσιαλιστική, όταν οι βιομηχανίες δέχονταν χαμηλούς φόρους και φθηνότερο ρεύμα, όταν με τον πτωχευτικό κώδικα κάποιος μπορoύσε να τη πιστολιάζει χωρίς να δίνει ευρώ, όταν με "αναπτυξιακούς" νόμους επιδοτεί χοντρά τις βιομηχανίες, όταν οι εφοπλιστές δέχονται τη μια φοροαπαλλαγή μετά την άλλη λες και τη χρειάζονται και τα 168 δις που πήγαν στους τραπεζίτες. Το κλισεδάκι "το δημόσιο είναι τεράστιο" έχει καταρριφθεί
. Δεν προσπαθώ να μεγεθύνω τα προβλήματα, απλά τα αναφέρω έτσι όπως είναι, δικά σας τα συμπεράσματα, you be the judge.
Η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες είναι σοσιαλιστική. Ο μόνος μύθος είναι ότι η Ελλάδα ήταν καπιταλιστική όλα αυτά τα χρόνια. Την αποβιομηχάνιση της χώρας την ξεκίνησε ο γέρος Καραμανλής (έκλεισε 92 βιομηχανίες) και την ολοκλήρωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, εν συνεχεία ήρθε και η μαζική πρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων, η ενίσχυση των συνδικάτων (οι χρυσές εποχές που οι συνδικαλιστές έκλειναν τις βιοτεχνίες με αίτημα μεγαλύτερες παροχές), τα δεκάδες κλειστά επαγγέλματα, οι "προστατευτικές" διατάξεις, η δαιδαλώδης γραφειοκρατία που αποθάρρυνε τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα, η ποσόστωση στην αγροτική παραγωγή παράλληλα με την παροχή επιδομάτων, οι επιχορηγήσεις τουριστικών και λοιπών επιχειρήσεων, όλα αυτά είναι σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά. Επίσης θα πρέπει να σε ενημερώσω ότι στην Ελλάδα οι απασχολούμενοι σε βιομηχανίες και γενικώς μεγάλες επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 250 άτομα προσωπικό δεν υπερβαίνουν το 4% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας. Είμαστε τόσο εμποτισμένοι με την σοβιετική νοοτροπία που αντιδράσαμε ακόμα και στην πώληση της Ολυμπιακής.
Το ελληνικό κράτος είναι σοσιαλισμός μαζί μπολιασμένο κορπορατισμό, δηλαδή μία παρέα κρατικοδίαιτων (Μπόμπολας, Λάτσης, Βαρδινογιάννης, Αγγελόπουλοι, οικογένεια Ψυχάρη κ.ά.), όλος αυτός ο συρφετός που δεν λειτουργεί με τις αρχές του ελεύθερου ανταγωνισμού, αλλά σε σύμπνοια με το διεφθαρμένο κράτος. Η Ελλάδα ήταν μία χώρα που ζούσε με δανεικά για να συντηρεί το τεράστιο κράτος. Αν ήταν καπιταλιστική δεν θα χρειαζόταν να δανειστεί γιατί δεν θα υπήρχε τόσο μεγάλο κράτος με τεράστιες δαπάνες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Έτσι έχουμε άτομα που πλέον πηγαίνουν σε σχολές όπως φιλολογίες, θεολογίες, κοινωνικές επιστήμες κτλ και αφού τελειώσουν έχουν την απαίτηση να υπάρχει δουλειά που να τους περιμένει.
Έχει να κάνει και με το κόμπλεξ κατωτερότητας των Ελλήνων γονέων, να μη γίνουν τα παιδιά τους "σαν κι εμάς", δηλαδή αγρότες, οικοδόμοι, εργάτες κ.λπ. Λες και είναι ντροπή η χειρωνακτική εργασία. Η δική μας γενιά εξήγαγε ένα στρατό πτυχιούχων και κανέναν χειρωνάκτη. Η γενιά που μιλάει για το δικαίωμα στον εργάτη, στην ουσία δεν είναι καν εργατική γενιά. Ένας στρατός από φιλολόγους, θεολόγους, τεχνικούς, λογιστές, νομικούς, κοινωνιολόγους, οι οποίοι άκουγαν από τους γονείς τους ότι αξίζουν ένα καλύτερο μέλλον. Λυπάμαι, αλλά κανείς δεν αξίζει κάτι δικαιωματικά. Ο οικοδόμος έχτισε ένα σπίτι και μεγάλωσε μία οικογένεια, ενώ ο κανακάρης του, που "αξίζει" ένα καλύτερο μέλλον κατέληξε με ένα άχρηστο πτυχίο στον τοίχο του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ο ελιτισμός πήγαινε πιο συγκεκριμένα στο εξής κομμάτι
"Ο καθένας ανάλογα με τα επιτεύγματά του". Αλήθεια, είναι ελιτιστικό αυτό; Μήπως είναι ρεαλιστικό και κυρίως αξιοκρατικό; Όσον αφορά τα περίφημα πτυχία, από πότε θεωρείται δεδομένη η εξασφάλιση άπαξ και γίνεις πτυχιούχος; Ειλικρινά με λυπεί το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι άνεργοι πτυχιούχοι στην Ελλάδα, αν και τα αίτια έχουν να κάνουν με τις παθογένειες του ελληνικού κράτους, ωστόσο δεν κατανοώ για ποιον λόγο πρέπει να θεωρείται εξασφαλισμένος κάποιος που παίρνει την απόφαση να αποκτήσει εξειδίκευση σε έναν τομέα. Η σπουδή είναι στην ουσία μία επένδυση. Και όπως κάθε επένδυση, ενέχει το ρίσκο. Μπορεί να πετύχεις και να καταξιωθείς, μπορεί να αποδειχθεί αποτυχία και να χάσεις χρήμα και χρόνο. Τι περίμενες; Κάθε χρόνο περίπου χίλιοι άνθρωποι παίρνουν πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων. Κάθε χρόνο. Σε πόσες επιχειρήσεις περιμένεις να απορροφηθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Είναι ένας τεράστιος αριθμός ακόμα και αν δεν είχαμε κρίση. Δεν είναι παράλογο να απαιτείς την εξασφάλιση χιλίων ανθρώπων, απλώς και μόνο επειδή πήραν πτυχίο;
Για να μη μακρηγορώ, υπάρχουν Έλληνες πτυχιούχοι που αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό και πέτυχαν. Ρίσκαραν, μόχθησαν, έφυγαν μακριά από τις πατρογονικές εστίες τους, ενδεχομένως απέδειξαν την αξία τους και κατάφεραν να βελτιώσουν την ζωή τους. Ο καθένας ανάλογα με τα επιτεύγματά του.
πχ στις ΗΠΑ το 1/3 του πλούτου έχει συσσωρευτεί στο 1% του πληθυσμού μου λες ότι εκείνοι έχουν φτάσει εκεί πλήρως αξιοκρατικά; Με έρευνες που έγιναν το 2013 απεδείχθη ότι το 70% των ανθρώπων που γεννούνται φτωχοί παραμένουν...φτωχοί. Είναι δίκαιο και αξιοκρατικό τώρα αυτό; Νομίζεις ότι δεν προσπάθησαν; Τα ρηγκανόμικς και η "ολίσθηση" πλούτου προς τα κάτω είναι επικίνδυνοι και debunked μύθοι και ως τέτοιοι πρέπει να αποφεύγονται (ως απάντηση σε ένα ποστ που μιλούσες για tax cuts).
Οι ΗΠΑ δεν είναι καν φιλελεύθερος παράδεισος. Έχουν λόμπι που χρηματοδοτούνται από μεγάλες επιχειρήσεις, προστατεύουν επαγγέλματα, ρυθμίζουν την οικονομία μέσω της Κεντρικής Τράπεζας (FED), με λίγα λόγια έχει έναν εκτεταμένο κορπορατισμό. Σχετικά με τις έρευνες που αναφέρεις, ειλικρινά αδυνατώ να συμπορευτώ με αυτή την απαισιοδοξία που διέπει κάθε φίλο σοσιαλιστή. Ασφαλώς και ο κόσμος δεν βρίσκεται σε ιδανική κατάσταση, όμως πότε υπήρξε; Φυσικά ποτέ. Όμως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι από τότε που εφαρμόστηκαν οι αρχές του φιλελευθερισμού, έστω επιλεκτικά, όπως το ελεύθερο εμπόριο, η ελεύθερη αγορά, η ιδιωτική πρωτοβουλία, η κατάργηση των δασμών και η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας, γίναμε μάρτυρες μίας άνευ προηγουμένου ανάπτυξης της ζωής μας. Ο μέσος άνθρωπος μέχρι τον 19ο αιώνα δεν ξόδευε ημερησίως περισσότερα χρήματα από το σημερινό ισοδύναμο των 3 ευρώ. Ας συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση. Σήμερα ο μέσος άνθρωπος (συμπεριλαμβανομένων των πιο φτωχών χωρών) ζει με τα δεκαπλάσια. Ο παγκόσμιος δείκτης φτώχειας το 1980 ήταν στο 42% και σήμερα έχει μειωθεί στο 29%.
Οπότε, μην προσπαθείς να μεγεθύνεις τα προβλήματα του κόσμου για να καταλήξεις στη γνωστή "λύση" του προβλήματος, δηλαδή σε περισσότερο σοσιαλισμό. Ο σοσιαλισμός έχει τη μοναδικότητα να μας κάνει όλους ίσους. Ίσους στη φτώχεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πάρτε το χαμπάρι ο ελιτισμός σας δεν θα περάσει.
Είναι ελιτισμός να δίνεις τη δυνατότητα στους πολίτες να επιλέγουν το είδος της ασφάλισής τους; Ο μόνος λόγος που υποχρεωνόμαστε να πληρώνουμε κρατική ασφάλιση δεν είναι γιατί το κράτος θέλει το καλό των πολιτών, αλλά γιατί αν επέτρεπε να συνάψουμε ασφαλιστικά συμβόλαια με ιδιωτικές εταιρίες, την επόμενη μέρα θα είχε καταρρεύσει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης του κράτους.
Είναι ελιτισμός να ζητάμε να έχουμε την ελευθερία να επιλέγουμε πού θα ασφαλιζόμαστε και δεν είναι ελιτισμός να υποχρεωνόμαστε να πληρώνουμε αδρά έναν κοινωνικό φορέα που είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένος, χωρίς εξοπλισμό και βασικές υποδομές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
H κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια είναι κάποια ρομαντική θεωρία; ρε έχουμε ξεφύγει τελείως...
Το πρόβλημα με την κρατική κοινωνική ασφάλιση είναι ότι το κράτος δεν μου επιτρέπει να εξαιρεθώ απ' αυτήν. Προσωπικά δεν είμαι κάποιος μεγιστάνας ή εύπορος, αν και βέβαια η ιδιωτική ασφάλιση δεν είναι προνόμιο μόνο των οικονομικά ισχυρών. Όμως στην Ελλάδα που ζει ακόμα στην περίοδο του Μεσοπολέμου οφείλω να κάνω αυτές τις επισημάνσεις. Στις αναπτυγμένες χώρες υπάρχουν ελκυστικά προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης με πολύ πιο χαμηλά ασφάλιστρα για τους ασφαλισμένους.
Η κρατική ασφάλιση είναι όντως μία ρομαντική θεωρία. Δεν αναφέρομαι σε ομάδες αναπήρων ή μακροχρόνια ανέργων, οι οποίοι ασφαλώς και χρειάζονται στήριξη και δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό γιατί είναι λίγοι. Όμως όταν επεκτείνεις την υποχρεωτική - το τονίζω - ασφάλιση στο σύνολο των πολιτών, τότε αυτό είναι πρόβλημα. Γιατί είναι πρόβλημα; Πρώτον, γιατί είναι μονοπώλιο. Πόσοι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι από τα ακριβά ασφάλιστρα (400 ευρώ μηνιαίως ο ελεύθερος επαγγελματίας) που δεν έχουν ούτε αντίκρυσμα; Πόσοι διαμαρτύρονται για τις κακές υπηρεσίες και την έλλειψη σε εξοπλισμό; Πιστεύω ότι είναι πολλοί. Παρ' όλα αυτά δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την κοινωνική ασφάλιση και να προτιμήσουν άλλον πάροχο.
Θα μου πεις ότι το πρόβλημα δεν είναι η κοινωνική ασφάλιση, αλλά η διαφθορά, η κακοδιαχείριση κ.λπ. Θα σου απαντήσω ότι το μονοπώλιο γεννά αυτές τις παθογένειες. Ελλείψει ανταγωνιστή, αυτός που έχει το μονοπώλιο στην αγορά δεν ενδιαφέρεται για αναβάθμιση του εξοπλισμού, ούτε για βελτιστοποίηση των υπηρεσιών του. Συν τοις άλλοις, στην κρατική ασφάλιση δεν μπορείς να καταλογίσεις τις ευθύνες σε έναν συγκεκριμένο υπεύθυνο. Προϊστάμενοι επί προϊσταμένων, κυβερνήσεις που τις διαδέχονται άλλες κυβερνήσεις. Είναι ένας σχετικά απρόσωπος οργανισμός που δεν έχει επωνυμία, όπως π.χ. μία επιχείρηση.
Αν θες τη γνώμη μου, το κράτος πρέπει να θεσπίσει την υποχρεωτική ασφάλιση, όμως όχι απαραίτητα την κρατική. Θα έπρεπε να δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να επιλέγουν οι ίδιοι την ασφάλισή τους, ακόμη και σε μία ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία και να έχει ως μοναδική αρμοδιότητα την προστασία του πολίτη έναντι περιπτώσεων απάτης.
"Ο σοσιαλισμός είναι καλός μέχρι να τελειώσουν τα χρήματα των άλλων". Τα χρήματα τελείωσαν και ο μύθος καταρρέει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ο σοσιαλισμός σάρωσε γιατί έπεισε τον άνθρωπο ότι του αξίζουν δικαιωματικά κάποια πράγματα. Ασφάλιση, εργασία, εξασφάλιση, εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα κ.λπ. Είναι μία ρομαντική θεωρία όμως δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Εγώ πιστεύω ότι στον καθένα πρέπει να αποδίδεται ανάλογα με τα επιτεύγματά του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.