Claire Rentfield
Περιβόητο μέλος
Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
12-04-17
00:41
Μόνο που τους θανάτους δεν τους βαφτίζουν οι συγγενείς αλλά γιατροί, δεν νομίζω να γίνεται δεκτή η διάγνωση από τα παιδιά...Στο αγροτικό που είμαι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι έγκαταλειμενοι απο τα παιδιά τους και δυστυχώς πολλοί θα φύγουν ´´αδικά´ και τα παιδιά τους θα το βαφτίσουν φυσικά αίτια... και γεμάτο υποκρισία θα τρέχουν για τις κληρονομιές .
Δεν πάει έτσι βρε focko μου, εγώ που της είπα να κοιτάξει και τον εαυτό της, κοίταξα πεθερά πρώτα και μετά την μάνα μου. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, απλά πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας πως πρώτη μας προτεραιότητα είναι ο εαυτός μας. Γι' αυτό δεν μας έκαναν εξάλλου; Εκτός και αν μας έκαναν για να τους γεροκομήσουμε.Καλά κανείς και ειςαι απόλυτη μακάρι να ήταν όλοι απόλυτοι σαν και εςενα σε αυτο το θέμα οι περισσοτεροι εδώ μεσα θα παρκάρουν τους γονείς τους σε ένα γηροκομείο ή θα πληρώςουν μια γυναίκα να τους προσέχει και θα εχουν την ψευδαίσθηση οτι νοιάζονται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Claire Rentfield
Περιβόητο μέλος
Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
11-04-17
00:40
Κοριτσάκι μου, μια μάνα δεν χρειάζεται να της πεις εσύ πως σε στεναχώρησε. Το καταλαβαίνει από μόνη της.Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Ειλικρινά με κατασκλαβώνετε, απλώς δεν θέλω να στενοχωρώ τους/τις άλλους/ες. Έτσι λειτουργώ σε όλους τους τομείς της ζωής μου.
Όσο για τη μητέρα μου, επειδή κατάλαβε ότι πριν δύο μέρες με πίεσε, τώρα έχει πάει στο άλλο άκρο. Μου λέει συνέχεια πόσο περήφανη νιώθει για εμένα, ότι δεν υπάρχει άλλη κόρη σαν κι εμένα, ότι για εκείνη είμαι η καλύτερη όπως είμαι, ότι δεν εννοούσε ότι είπε το Σαββατο κτλ. Εγώ όμως στενοχωριέμαι πιο πολύ με αυτές τις ακραίες αντιδράσεις: ενώ πριν δύο μέρες με επέκρινε κυρίως επειδή δεν έχω παντρευτεί, χτες και σήμερα με αποθεώνει. Νομίζει ότι μ' ευχαριστεί μ' αυτόν τον τρόπο, εγώ όμως νιώθω ενοχές που έκλαιγα. Δεν ήθελα να την κάνω νανιώσει ότι με στενοχώρησε, ακόμα κι αν είναι έτσι.
Και να μην νοιώθεις άσχημα που η μαμά σου σε αποθεώνει, από αυτά που γράφεις βγαίνει πως είσαι πολύ καλύτερη κόρη απ' ότι όλοι μας οι υπόλοιποι μαζί και άρα έχει δίκιο.
Μόνο μην ξεχνάς να κοιτάς και τον εαυτό σου γιατί ΠΡΕΠΕΙ να είσαι η πρώτη σου αγάπη. Εσύ θα εξακολουθήσεις να υπάρχεις ακόμα κι όταν οι γονείς σου θα είναι και οι δυό μια ανάμνηση. Τέσα μου, αυτή είναι η φυσιολογική πορεία των πραγμάτων, τα παιδιά να χάνουν τους γονείς. Το αντίθετο είναι το άσχημο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Claire Rentfield
Περιβόητο μέλος
Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
08-04-17
18:20
Φοβάμαι Τέσα μου πως θα συμφωνήσω με την methexys. Μόνο καλό δεν σου κάνει να είσαι με την μητέρα σου τώρα, πρέπει η καθεμιά σας να αντιμετωπίσει το πένθος της με τον δικό της τρόπο. Βλέπεις εσύ έχασες έναν πατέρα, εκείνη έχασε τον σύντροφό της κι αυτό είναι τελείως διαφορετικό. Επίσης μοιάζει να προσπαθεί να γεμίσει το κενό που άφησε ο χαμός του ανθρώπου της, με πολύ περισσότερη φροντίδα σε σένα και μάλιστα λάθος κι αυτή.
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό, αλλά θα σε βοηθούσε αφάνταστα αν έμενες μόνη σου για να μπορείς να είσαι ελεύθερη να εκφράζεις την λύπη σου με τον δικό σου τρόπο. Μπορείς κάλλιστα να συμπαρασταθείς στην μητέρα σου ακόμα κι αν δεν ζείτε μαζί.
Πάντως σε ένα πράγμα από όσα σου λέει θα συμφωνήσω μαζί της κι αυτό γιατί το έχω βιώσει. Σίγουρα ένας σύντροφος, όχι απαραίτητα σύζυγος, θα σε στήριζε και θα ήσουν πολύ πιο δυνατή. Με την προϋπόθεση φυσικά πως θα σε αγαπούσε πραγματικά και πως θα είχε την ευαισθησία να το κάνει. Δεν είναι βλέπεις όλοι οι άνθρωποι το ίδιο και ακόμα και οι καλύτεροι συγγενείς και φίλοι μας, δεν έχουν ιδέα πως να σταθούν και να στηρίξουν κάποιον που πενθεί. Κι αυτό δυστυχώς το μαθαίνουμε με τον σκληρό τρόπο αφού έχουμε χάσει κάποιον.
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό, αλλά θα σε βοηθούσε αφάνταστα αν έμενες μόνη σου για να μπορείς να είσαι ελεύθερη να εκφράζεις την λύπη σου με τον δικό σου τρόπο. Μπορείς κάλλιστα να συμπαρασταθείς στην μητέρα σου ακόμα κι αν δεν ζείτε μαζί.
Πάντως σε ένα πράγμα από όσα σου λέει θα συμφωνήσω μαζί της κι αυτό γιατί το έχω βιώσει. Σίγουρα ένας σύντροφος, όχι απαραίτητα σύζυγος, θα σε στήριζε και θα ήσουν πολύ πιο δυνατή. Με την προϋπόθεση φυσικά πως θα σε αγαπούσε πραγματικά και πως θα είχε την ευαισθησία να το κάνει. Δεν είναι βλέπεις όλοι οι άνθρωποι το ίδιο και ακόμα και οι καλύτεροι συγγενείς και φίλοι μας, δεν έχουν ιδέα πως να σταθούν και να στηρίξουν κάποιον που πενθεί. Κι αυτό δυστυχώς το μαθαίνουμε με τον σκληρό τρόπο αφού έχουμε χάσει κάποιον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.