Ιππολύτη
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ιππολύτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 24 ετών. Έχει γράψει 1,972 μηνύματα.
16-04-20
01:33
Στο 1ο έτος, από εντελώς άκυρα άτομα και υπό αρκετά περίεργες και περίπλοκες συνθήκες, μαθαίνω ότι πολύ καλός μου φίλος - τύπου ήμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί - έχει πει στην κοπέλα του πως η πρώτη κοπέλα που έκανε σεξ ήμουν εγώ, υπονοώντας μάλιστα με βάση τα χρονικά όρια που έθεσε πως εγώ κεράτωσα και τον πρώην μου μαζί του σε εκείνη την υποτιθέμενη βραδιά πάθους.
Εγώ γνωρίζοντας πως ο φίλος μου είναι γενικώς μαλάκας και παθολογικός ψεύτης, τον αγαπούσα ωστόσο αρκετά για να τον συγχωρήσω, τον ανάγκασα να μιλήσει στην γκόμενά του και να της πει πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Εξάλλου, το κίνητρό του το ήξερα από μόνη μου: είχε κόμπλεξ και δεν ήθελε να παραδεχτεί στη μικρότερης ηλικίας κοπέλα του ότι αυτή είναι η πρώτη του και δεν είχε άλλες εμπειρίες. Αφού έγινε αυτό, η κοπέλα του (σχέση από απόσταση) ήταν πολύ επιφυλακτική για τη σχέση μου με τον φίλο μου και κάπως έτσι αυτός με έκρυβε λες κι είμαι η δεύτερη παράνομη γκόμενα. Εγώ τον έβριζα αλλά πάλι σα μαλάκας συνέχιζα να τον παίρνω τηλέφωνα να βγαίνουμε και λοιπά. Μετά από κάνα δίμηνο με έπαιρνε τηλέφωνο μόνο όποτε με χρειαζόταν. Έγινε σταδιακά αλλά κάποτε τα πήρα κι εγώ και δεν του ξαναπάντησα.
Στον δρόμο όταν με έβλεπε άλλαζε πεζοδρόμιο. Μια φορά που με χαιρέτησε τον κοίταξα έντονα και δεν του μίλησα ποτέ. Είχα εσωτερικό θυμό που μπορεί και να κράτησε 1μιση χρόνο. Κάθε φορά που τον έβλεπα μου γυρνούσαν τα άντερα και έριχνα παναγίες. Μια φορά πριν λίγους μήνες ήμασταν στο ίδιο ΚΤΕΛ για Θεσσαλονίκη και συνειδητοποίησα ότι δεν είχα νεύρα πλέον οπότε το ξεπέρασα και τώρα απλώς αδιαφορώ χιχι.
Δεν ξέρω αν ακούγεται τόσο φοβερό πλέον που τα λέω, απλώς είναι κρίμα γιατί παρά τις διαφορές μας περνούσαμε πολύ ωραία. Το ότι είπε ψέματα για μένα ήταν κάτι που μπορούσα να το διαχειριστώ και να το συγχωρήσω. Το να με έχει έπειτα δεδομένη όμως επειδή τον συγχώρησα ήδη μια φορά (και άρα ντάξει μωρέ το στεφανάκι δεν παρεξηγεί), σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που διατίθεμαι να συγχωρήσω.
Εγώ γνωρίζοντας πως ο φίλος μου είναι γενικώς μαλάκας και παθολογικός ψεύτης, τον αγαπούσα ωστόσο αρκετά για να τον συγχωρήσω, τον ανάγκασα να μιλήσει στην γκόμενά του και να της πει πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Εξάλλου, το κίνητρό του το ήξερα από μόνη μου: είχε κόμπλεξ και δεν ήθελε να παραδεχτεί στη μικρότερης ηλικίας κοπέλα του ότι αυτή είναι η πρώτη του και δεν είχε άλλες εμπειρίες. Αφού έγινε αυτό, η κοπέλα του (σχέση από απόσταση) ήταν πολύ επιφυλακτική για τη σχέση μου με τον φίλο μου και κάπως έτσι αυτός με έκρυβε λες κι είμαι η δεύτερη παράνομη γκόμενα. Εγώ τον έβριζα αλλά πάλι σα μαλάκας συνέχιζα να τον παίρνω τηλέφωνα να βγαίνουμε και λοιπά. Μετά από κάνα δίμηνο με έπαιρνε τηλέφωνο μόνο όποτε με χρειαζόταν. Έγινε σταδιακά αλλά κάποτε τα πήρα κι εγώ και δεν του ξαναπάντησα.
Στον δρόμο όταν με έβλεπε άλλαζε πεζοδρόμιο. Μια φορά που με χαιρέτησε τον κοίταξα έντονα και δεν του μίλησα ποτέ. Είχα εσωτερικό θυμό που μπορεί και να κράτησε 1μιση χρόνο. Κάθε φορά που τον έβλεπα μου γυρνούσαν τα άντερα και έριχνα παναγίες. Μια φορά πριν λίγους μήνες ήμασταν στο ίδιο ΚΤΕΛ για Θεσσαλονίκη και συνειδητοποίησα ότι δεν είχα νεύρα πλέον οπότε το ξεπέρασα και τώρα απλώς αδιαφορώ χιχι.
Δεν ξέρω αν ακούγεται τόσο φοβερό πλέον που τα λέω, απλώς είναι κρίμα γιατί παρά τις διαφορές μας περνούσαμε πολύ ωραία. Το ότι είπε ψέματα για μένα ήταν κάτι που μπορούσα να το διαχειριστώ και να το συγχωρήσω. Το να με έχει έπειτα δεδομένη όμως επειδή τον συγχώρησα ήδη μια φορά (και άρα ντάξει μωρέ το στεφανάκι δεν παρεξηγεί), σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που διατίθεμαι να συγχωρήσω.