Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
18-05-20
12:32
Συμφωνώ με αυτά που έγραψες, αλλά εν μέρει υπάρχει και για τους άντρες το σημείο της ανασφάλειας, ακριβώς λόγο του προτύπου που ανέφερες στην αντίστροφη βέβαια μορφή. Και ο άντρας είναι πολύ πιθανόν να πει ψέμματα για τον αριθμό των γυναικών που έχει πάει και να τον αυξήσει για να μην του κολλήσει η ρετσινιά του παρθενωτού φλώρου. Θα δεχθεί κοινωνική πίεση και θα είναι ο παράξενος και ο παρείσακτος αν μέχρι κάποια ηλικία Χ δεν έχει καταφέρει έναν Υ αριθμό από γκόμενες. Και την αρνητική ανταπόκριση θα την λάβει τόσο από τους άντρες αλλά και από τις γυναίκες, και ίσως αρκετά περισσότερο από τις γυναίκες θα έλεγα, καθώς πάρα πολλές θα το αντιμετωπίσουν αυτό ως απόδειξη σκάρτου εμπορεύματος (αφού δεν τον θέλει καμία κάποιο πρόβλημα θα έχει). Funny αλλά το ίδιο κάνουν και οι άντρες στις γυναίκες αλλά αντίστροφα (αφού το δίνει σε όλους μάλλον δεν μπορεί να βρει κανέναν).
Αυτές οι "κοινωνικές προκαταλήψεις" είναι καθαρά απόρροια της βιολογίας μας. Οι γυναίκες κρατάνε τα κλειδιά του σεξ και το ανταλλάσσουν με τη δέσμευση ενώ οι άντρες πρέπει να αποδείξουν ότι το δικαιούνται. Οπότε για τους άντρες ο μεγάλος αριθμός γυναικών είναι σημάδι αξίας και ικανότητας ενώ για τις γυναίκες σημάδι έλλειψης κρίσης και ανικανότητας να αποσπάσει δέσμευση.
Ανασφάλειες στις σχέσεις υπάρχουν και για τους άντρες, όπως "Είναι μαζί μου γιατί το θέλει ή για την πορτοφόλα?", "Με αγαπάει πραγματικά ή απλά δεν έχει βρει/δει κάτι καλύτερο και αρκείται" κ.ο.κ. Η κατηγορία του ανασφαλή άντρα που ψάχνει την αθώα παρθένα ώστε να μην έχει κανένα μέτρο σύγκρισης και να θεωρεί την ανεπάρκεια και τη μετριότητα του ως αρετή δεν έχει έλλειψη μελών.
Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι πάντα κάποιος θα χει κάτι να πει με βάση το παρελθόν σου και τις επιλογές σου. Η διαφορά όπως προείπα έγκειται στο ότι στην περίπτωση των ανδρών, μπορεί ο πατέρας σου / παππούς σου / κολλητός σου να σου πει "άντε ρε αγόρι μου, χώσου σε καμία" αλλά οι περισσότερες γυναίκες, εν τέλει θα κοιτάξουν τη γενική εικόνα και δε θα σταθούν τόσο σ' αυτό. Μάλιστα, μια γυναίκα συνήθως δίνει σημασία στην εμπειρία στο κρεβάτι καθαυτή (να ξέρεις τι κάνεις), οπότε ο αριθμός έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Στις γυναίκες ο (μεγάλος) αριθμός συντρόφων είναι πολύ μεγαλύτερο ζήτημα από μια απλή ανασφάλεια. Χαρακτηρισμοί, αιτία απόρριψης, να μη σε παίρνουν στα σοβαρά μετά και μάλιστα χωρίς να μπορείς να το αλλάξεις (όπως αλλάζει η απειρία που λες πχ). Ακόμη και στο θέμα του χιούμορ, ό,τι χυδαίο αστείο κυκλοφορεί συνήθως αφορά τη γυναίκα. Το μόνο που λένε χλευαστικά για τους άντρες είναι τα αστειάκια περί μεγέθους, τίποτα άλλο.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
12-05-20
10:03
Πόσο σοβαρά μπορεί δηλαδή κάποιος να αντιμετωπίζει μια σχέση και τι ακριβώς σημαίνει δίνω το 100%; Έχεις κανένα παράδειγμα γιατι έτσι όπως το διαβάζω μου έρχεται στο νου η overly attached girlfriend.
Ενας λόγος που δεν αναφέρθηκε που καποιος μπορεί να μην έχει μεγάλες "σοβαρές" σχέσεις είναι και απλά να μην ψάχνει αυτό που βρίσκει. Η ωριμότητα και ευφυΐα είναι χαρακτηστικα δυσεύρετα και ιδιαίτερα σε πακέτο που να σου αρέσει, οπότε δεν είναι πάντα διαθέσιμα και στο πιάτο. Πολλές φορές ξέρεις ότι η άλλη είναι σαχλοκωδων ή έχει κάποιο άλλο ελλατωμα στο χαρακτήρα που σιχαίνεσαι αλλά λες whatever δεν θα την παντρευτώ κιόλας.
Ειναι εν μέρει και θέμα τύχης να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο.
Γνωρίζω ανθρώπους που για να πουν ότι έχουν σχέση με κάποιον/α πρέπει να είναι husband/wife material, οπότε καταλήγουν είτε μόνοι τους τον περισσότερο καιρό, είτε απλώς περνώντας καλά με κάποια άτομα, χωρίς όμως να δεσμεύονται μαζί τους. Κι αυτό το συναντώ ακόμη περισσότερο σε άντρες.
Δίνω το 100% του εαυτού μου εννοώ ότι βρίσκομαι συνειδητά μέσα στη σχέση και προσπαθώ να την κάνω να λειτουργήσει· δεν ξενυχταω με τις φίλες μου κάθε ΣΚ μέχρι τις 5 το πρωί, δε δίνω δικαιώματα σε άλλους για να με φλερτάρουν και γενικά λειτουργώ σκεπτόμενη και τον άλλο, όχι μόνο την πάρτη μου. Οι σχέσεις που κάνει ο καθένας τη ζωή του και απλώς συνυπάρχουν λίγες ώρες την εβδομάδα (όπως είναι πολλές φοιτητικές πχ), για εμένα δεν είναι σοβαρές ούτε δίνει ο ένας το 100% για τον άλλο. Δε λέω ότι είναι κακές, απλά πολλοί προτιμούν να είναι τελείως ελεύθεροι απ' το να βρίσκονται σε μια "μεσοβέζικη" κατάσταση.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Το ερώτημα του θρεντ είναι αν κρίνουμε κάποιον με βάση τον αριθμό των προηγούμενων συντρόφων του, οπότε αυτός ο αριθμός μπορεί να είναι μεγάλος ή και μικρός (σχεδόν μηδενικός) και να γίνει συζήτηση για αυτό. Εσύ όμως νομίζω οτι αντιφάσκεις λίγο γιατί, ενώ στην αρχή λες οτι πιο πολύ θα σε προβλημάτιζε κάποιος με μικρό αριθμό σχέσεων, στο τέλος καταλήγεις οτι οι αριθμοί δεν λένε από μόνοι τους κάτι. Θέλω να πω οτι είτε κοιτάς τους αριθμούς (μεγάλους ή μικρούς) είτε όχι.
Επιπλέον το θέμα δε ρωτάει αποκλειστικά για μακροχρόνιες σχέσεις. Σύντροφος μπορεί να είναι και σεξ μιας βραδιάς, μπορεί να είναι και σχέση 10 χρόνων. Οπότε και η εφήμερη σχέση που λες, σχέση νοείται.
Και τέλος σχετικά με τα κενά και τη μοναξιά, υπάρχει όπως λες και σε ανθρώπους που μπαίνουν και μένουν σε μακροχρόνιες μέτριες σχέσεις αλλά και σε ανθρώπους που μπαίνουν σε πολλές εφήμερες, χωρίς νόημα σχέσεις. Θέλω να πω, κενά και ανασφάλειες υπάρχουν εκατέρωθεν.
Η ουσία του ποστ μου ήταν ότι δίνω περισσότερη σημασία στα συναισθηματικά κατάλοιπα που έχει απ' το παρελθόν του κάποιος παρά στον αριθμό των συντρόφων του. Οι υπόλοιπες πληροφορίες ήταν πιο πολύ συμπληρωματικες, χωρίς να απαντάνε κάπου συγκεκριμένα, απλώς τις ανέφερα επειδή μέχρι τώρα στα σχόλια δόθηκε έμφαση στα άτομα με πολλούς συντρόφους και ήθελα να δείξω και την άλλη πλευρά.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
11-05-20
10:48
Προσωπικά πάντως περισσότερο θα με προβλημάτιζε να είμαι με κάποιον που είχε μια μεγάλη σχέση που τον σημάδεψε ή με έναν κατά συρροή σχεσάκια που δεν έχει ζήσει καθόλου ως single, παρά με κάποιον που δεν ήθελε πολλές δεσμεύσεις κι έκανε περιστασιακά πράγματα. Ναι, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στην ουσία τους, όμως οι ανάγκες και τα θέλω τους αλλάζουν. Έρχεται μια στιγμή που δε σε γεμίζει πλέον το ξενύχτι, τα εφήμερα και η εργένικη ζωή και ψάχνεις κάτι πιο ουσιαστικό στη ζωή σου. Επίσης ο λόγος που πολλοί δε δεσμεύονται είναι γιατί αντιμετωπίζουν τη σχέση πάρα πολύ σοβαρά και θέλουν να είναι σε θέση να δώσουν το 100% του εαυτού τους όταν μπουν σε αυτή. Απ' την άλλη βλέπεις άτομα με λίγους πρώην ερωτικούς συντρόφους που μπαίνουν σε σχέσεις για να καλύψουν δικά τους κενά και να μη νιώθουν μοναξιά. Όπως το βλέπω εγώ, λοιπόν, τα πράγματα είναι σχετικά και οι αριθμοί από μόνοι τους δε λένε κάτι.