16-02-21
23:16
Δηλαδή δεν πίστευες και κάποια στιγμή είχες ενδείξεις και άρχισες να πιστεύεις ;Το να μην ζητάει κάποιος μπορεί όμως να φτάιει ο εγωισμός του, η ντροπή του, η ότι κατά βάθος δεν πιστεύει ότι θα το πάρει και δεν θέλει να απογοητεύτει, η ότι η πίστη του είναι μόνο θεωρητική και φοβάται να γίνει εμπειρική.
Στα χριστιανικά κείμενα φαίνεται μια πιο δυναμικη και ζωντανή σχέση ανθρωπου- θεού, και θα παραθέσω κάποια εδάφια από τα όσα είπε ο Ιησούς στους μαθητές του στον μυστικό δείπνο από το κατά Ιωάννη ως παράδειγμα.
7Αν μείνετε ενωμένοι μαζί μου και τα λόγια μου μείνουν ζωντανά μέσα σας, ό,τι θελήσετε ζητήστε το και θα σας δοθεί.
16Δε με διαλέξατε εσείς, αλλά εγώ σας διάλεξα και σας όρισα να πάτε και να καρποφορήσετε, κι ο καρπός σας να είναι μόνιμος. Ώστε ό,τι ζητήσετε από τον Πατέρα στο όνομά μου, να σας το δώσει.
Σας βεβαιώνω πως αν ζητήσετε κάτι από τον Πατέρα στο όνομά μου, αυτός θα σας το δώσει. 24Ως τώρα δε ζητήσατε τίποτα στο όνομά μου· να ζητάτε και θα παίρνετε, κι έτσι η χαρά σας θα είναι πλήρης.
Το δεύτερο που λες απαντάει στο πρώτο με τα χρήματα πολύ καλά.
Δεν είμαι θεολόγος ούτε μπορώ να εμβαθύνω, αλλά από κάτι τέτοια χαζά αιτήματα σαν της @Aura ξεκίνησα και εγώ και ανακάλυψα τον δρόμο της πίστης.
Για αυτό το μύνημα της μου έκανε trigger.
Τα παιδιά συνηθίζουν να ζητάνε χαζά πράγματα από τους γονείς τους χωρίς οι γονείς να τα κρίνουν. Και πολλές φορές τα αγαπάνε τόσο που τους τα παίρνουν.
Εγώ πιστεύω ότι δεν γίνεται να ζητάς , είναι σαν να εκμεταλλεύεσαι την κατάσταση, δεν είναι εγωισμός. Και όλοι θα ζητούσαν και θα περίμεναν το μάννα εξ ουρανού.
Εκτός αν το κάνεις όχι επειδή έχεις την ανάγκη του και ψάχνεις ανταλλάγματα επειδή πιστεύεις και τηρείς αυτά που λέει ( ή έτσι πιστεύεις) αλλά επειδή ψάχνεις σημάδια ότι υπάρχει , αλλά και αυτό ''αμαρτία'' δείχνει . Αν έρθει ο Θεός μπροστά μου και πιστεύω ''χαίρω πολύ'', αυτό δεν είναι πίστη.
16-02-21
22:52
Ναι ίσως είναι μια δικαιολογία, ότι τα έκανα θάλασσα αλλά ξέρεις έχω ενοχές οπότε συγχώρεσέ μεΑκριβως. πολλοι ομως τι κανουν?
Επιλεγουν αυτη την παγιδα των ενοχων οτι και καλα με την ενοχοποιηση θα τους αγαπήσουν οι αλλοι περισσοτερο ή θα τους δουν ως θυματα μιας α καταστασης.
Δεν ξερουμε τι συμβαινει στο μυαλο του καθενος και γιατι ενω ξερει οτι η ενοχή τον οδηγει σε ολα αυτα που εγραψες και ειναι σωστα, την επιλεγει ξανα και ξανα.
Διάβαζα μια έρευνα επειδή το συζητούσαμε και έλεγε γενικότερα ότι είναι ωφέλιμη σαν συναίσθημα και στο κομμάτι της αυτοβελτίωσης και στο κομμάτι της σύνδεσης με τους άλλους , είναι αυτό που λες ότι κανένας δεν θα ντραπεί να πει ότι έχει ενοχές, και δεν κινδυνεύει η αυτοεκτίμησή του ατόμου σε σχέση με άλλα συναισθήματα γιατί το άτομο επικεντρώνεται σε μια λάθος συμπεριφορά . '' Έκανα κάτι κακό και όχι είμαι κακός'' . Νιώστε ενοχές ελεύθερα
16-02-21
22:35
Υποτίθεται πως αλλάζεις τις συμπεριφορές σου για να μη έχεις ενοχές, γιατί ενοχή σημαίνει ότι έκανες κάτι λάθος και αυτό είναι και το ζητούμενο , να μη το ξανακάνεις, ούτε να να υποφέρεις, ούτε να νιώθεις κακός άνθρωπος , ούτε να ψάχνεις τις ενοχές για να νιώσεις καλός και αφού δεν γίνεται να νιώσεις και κάτι με το ζόρι και μαζοχιστής να ήσουν .Εγω το εξελαβα στο να δημιουργησουμε στον αλλον ενοχες. Η ενοχη απο μονη της στους εαυτους μας μας φυλακιζει.
Πρέπει να ναι κανεις σαδομαζοχιστης να επιδιώκει τις επαναλαμβανομενες ενοχες κατα μια εννοια.
Σιγουρα αυτο που ψάχνουμε αγχωμενοι δεν το βρισκουμε ποτε και το βρισκουμε καποια αλλη ασχετη ωρα.
16-02-21
22:24
Ότι μου δίνει χαρά που θα σε βλάψω και ταυτόχρονα έχω ενοχές λόγω του ότι νιώθω αυτή τη χαρά ; μπα δεν βγάζει νόημα, είναι άλλο συναίσθημα μετά η ενοχή. Είπε η αγάπη κάτι, μήπως εννοεί η ψυχολόγος, ότι έχω ενοχές, άρα συμπεραίνω ότι είμαι καλός άνθρωπος και από αυτό παίρνω χαρά.Η χαρα στην ενοχη μηπως εχει να κανει με τη χαρα της εκδικησης?
Δηλ αποσκοπω σε μια βλάβη του αλλου κατι που θα μου προξενησει χαρα ειτε εκδικωντας τον για κατι που μπορει να μη φταιει στην τελικη ή γεμιζοντας τον ενοχες για κατι που μπορει να υπαρχει αλλα και να μην υπαρχει καποιος σπουδαιος λογος. Ειπαμε ολα ξεκινουν απο εμας και την αλληλεπίδραση μας με τους αλλους και αυτο το βλεπεις οτι καποιοι, παρατηρωντας την οποια ζωη τους, κανουν ειτε περισσότερο καλο ειτε περισσότερο κακο ειτε κατι ενδιαμεσο και αδιευκρίνιστο τις περισσότερες φορες.
Δεν ειμαστε προδιατυπωμενοι με τη γεννηση μας σε συγκεκριμενες συμπεριφορες και πραξεις. Ολα μεταβάλλονται στη διαρκεια της ζωης μας αναλογα την κληρονομικοτητα ναι αλλα και τις εμπειριες, τα βιωματα, την κοσμοθεωρια μας, και τις σχεσεις μας με τους αλλους.
Ολα μας αλλαζουν και μας διαμορφώνουν.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Ίσως ομως και η επικληση αυτη που εκανες, περα απο το Θεο, σε εκανε να εστιασεις με περισσοτερη προσοχη στο τι ειναι πιθανο να κανεις για να βρεις αυτο που εχασες. Η επικληση απλα σε βοηθησε να ξανακανεις ενα σκανερ προς τα πισω εστιαζοντας περισσότερο εκει που δεν ειχες δωσει προσοχη.
Και αυτο ειναι ολο.
Αμα ηταν ετσι θα λεγαμε κανε να βρω λεφτα και θα βρισκαμε πακα με λεφτα. So true to be real
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Μηπως ξεφευγουμε και παμε αλλου?
Ναι το σκέφτηκα και εγώ αλλά δεν εστίασα κάπου , σκεφτόμουν καθώς πήγαινα στο δωμάτιο , μήπως μου έρθει φλασιά και ''τι πλάκα θα έχει'' να το πάθω πάλι . Και το έπαθα, μπορεί να εξηγείται αλλιώς . Ότι αυτό που ψάχνουμε με μανία καμιά φορά δεν το βλέπουμε , ενώ αν χαλαρώσουμε μπορεί να το δούμε.
16-02-21
21:57
Ντιπ ηλίθια είσαι, σύμπτωση ήταν.
Δεν ήταν σύμπτωση, και το λέω βάση δικών μου παρόμοιων εμπειριών.
Αιτείτε, και θα σας δοθεί, ζητείστε και θα βρείτε
Δοκίμασε την επόμενη φορά να ζητήσεις κάτι πιο δύσκολο.
Δεν γίνεται να ζητάς, θεωρητικά πιστεύεις χωρίς αποδείξεις ή ενδείξεις αλλιώς δεν είναι πίστη!
16-02-21
20:49
Μια φορά όταν ήμουν έφηβη είχα χάσει κάτι και έψαχνα από εδώ και από εκεί και λέω σε κάποια φάση ''κανε Θεέ μου να το βρω '' και ως δια μαγείας τρώω μια φλασιά και πάω σε κάτι θήκες πίσω από την πόρτα και το βρίσκω. Από τότε δεν το ξανάκανα γιατί το θεωρώ και ανήθικο να επικαλείσαι ένα Θεό όποτε το θυμάσαι , στη περίπτωση που υπάρχει αλλά μου έμεινε σαν αξιοπερίεργο συμβάν .
Και ερχόμαστε στο σήμερα, που ψάχνω από χτες κάτι και βγαίνω από το μπάνιο σε κάποια φάση και λέω κάτι παρόμοιο. Πιο πολύ ήθελα να με τρολάρω παρά για το αντικείμενο που δεν ήταν κάτι σημαντικό .Και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο και λέω έχει γούστο να μου έρθει η επιφοίτηση πάλι και μπαίνω στο δωμάτιο που είχα κάνει φύλλο και φτερό μέχρι πρότινος και τρώω πάλι την ίδια φλασιά και βλέπω ένα επιπλάκι που δυο μέρες τώρα ήταν αόρατο για να το ψάξω...και το βρήκα.
Τώρα θα μου έλεγε κάποιος ντιπ ηλίθια είσαι , σύμπτωση ήταν. Απλά λέω
Και ερχόμαστε στο σήμερα, που ψάχνω από χτες κάτι και βγαίνω από το μπάνιο σε κάποια φάση και λέω κάτι παρόμοιο. Πιο πολύ ήθελα να με τρολάρω παρά για το αντικείμενο που δεν ήταν κάτι σημαντικό .Και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο και λέω έχει γούστο να μου έρθει η επιφοίτηση πάλι και μπαίνω στο δωμάτιο που είχα κάνει φύλλο και φτερό μέχρι πρότινος και τρώω πάλι την ίδια φλασιά και βλέπω ένα επιπλάκι που δυο μέρες τώρα ήταν αόρατο για να το ψάξω...και το βρήκα.
Τώρα θα μου έλεγε κάποιος ντιπ ηλίθια είσαι , σύμπτωση ήταν. Απλά λέω
15-02-21
18:04
ΠληρότηταΣύμφωνα με αυτά που λες θα έπρεπε να το κάνει για να κερδίσει κάτι αλλά τι;
Δεν χρειάζεται να είναι κάτι ''ποταπό'' ντε και καλά.
15-02-21
16:06
Χάκερ εσύ δεν έλεγες ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ηθική και είναι χρηστική στην εκάστοτε περίοδο στο εκάστοτε άτομο;
Τώρα λες ότι υπάρχει ένα άτομο του οποίου η φύση είναι να κάνει κάποια ηθικά πράγματα και δεν έχει να κάνει με κέρδος και όφελος αλλά γιατί ''έτσι ''. Την τάση εγώ την καταλαβαίνω μόνο στο αίσθημα της συμπόνοιας, ότι συμπονείς και φέρεσαι ηθικά στο διπλανό σου , άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο , δεν γεννιέσαι με κάποια εσωτερική τάση να είσαι σωστός , ούτε γεννιέσαι με αρχές , η ηθική είναι επίκτητη από το περιβάλλον όπως και το αίσθημα της ενοχής . Η φύση μπορεί να είναι η συμπόνοια ή η έλλειψη επιθετικότητας που άλλος μπορεί να έχει λίγο άλλος πολύ.
Ναι αγάπη νιώθω θαυμασμό για σένα και κάνω το ίδιο για να θαυμάσω και τον εαυτό μου μετά ή να καταφέρω τους στόχους μου που το είπες και εσύ, εγώ βλέπω κέρδος σε αυτό. Εγώ γενικότερα πιστεύω ότι οι πράξεις μας κρύβουν ιδιοτέλεια και κάτι κερδίζουμε κάτι χάνουμε κάθε φορά .
Ναι αγάπη κάτι ανάλογο .
Τα συνθετικά της ενοχής μπορεί να είναι η χαρά και ο φόβος ή ο θυμός, η χαρά και ο φόβος.
Τώρα που κολλάει η χαρά στην ενοχή δεν ξέρω !
Τώρα λες ότι υπάρχει ένα άτομο του οποίου η φύση είναι να κάνει κάποια ηθικά πράγματα και δεν έχει να κάνει με κέρδος και όφελος αλλά γιατί ''έτσι ''. Την τάση εγώ την καταλαβαίνω μόνο στο αίσθημα της συμπόνοιας, ότι συμπονείς και φέρεσαι ηθικά στο διπλανό σου , άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο , δεν γεννιέσαι με κάποια εσωτερική τάση να είσαι σωστός , ούτε γεννιέσαι με αρχές , η ηθική είναι επίκτητη από το περιβάλλον όπως και το αίσθημα της ενοχής . Η φύση μπορεί να είναι η συμπόνοια ή η έλλειψη επιθετικότητας που άλλος μπορεί να έχει λίγο άλλος πολύ.
Ναι αγάπη νιώθω θαυμασμό για σένα και κάνω το ίδιο για να θαυμάσω και τον εαυτό μου μετά ή να καταφέρω τους στόχους μου που το είπες και εσύ, εγώ βλέπω κέρδος σε αυτό. Εγώ γενικότερα πιστεύω ότι οι πράξεις μας κρύβουν ιδιοτέλεια και κάτι κερδίζουμε κάτι χάνουμε κάθε φορά .
Ναι αγάπη κάτι ανάλογο .
Πώς κατηγοριοποιούνται τα συναισθήματα;
Η κατηγοριοποίηση των συναισθημάτων αποτελεί σημαντικό εργαλείο για κάθε άνθρωπο γενικά, αλλά ειδικότερα και για το γονιό συναισθηματικό μέντορα, ο οποίος εφαρμόζει τις αρχές της συναισθηματικής νοημοσύνης στην ανατροφή του παιδιού του.Το συνα...
www.psychologynow.gr
Τα συνθετικά της ενοχής μπορεί να είναι η χαρά και ο φόβος ή ο θυμός, η χαρά και ο φόβος.
Τώρα που κολλάει η χαρά στην ενοχή δεν ξέρω !
15-02-21
01:35
Νταξει εγώ είμαι πιο κυνική τότε και την εσωτερική ανάγκη που λες την βάζω στο κέρδος αυτοεκτίμηση.
15-02-21
00:55
Εξακολουθώ να το βλέπω ως φόβοΕίναι αστείο γιατί τώρα κάνω αυτό που λες ότι κάνεις εσύ συνήθως κι εσύ μου απαντάς όπως σου απαντάνε. Δε διαφωνώ ότι μπορεί να οφείλεται και σε αυτό που λες, εξάλλου είπα "όχι απαραίτητα", δε σε αναίρεσα, απλώς αναζητώ μήπως υπάρχει και άλλη λογική εξήγηση. Απλώς πράγματι η ενοχή με παραπέμπει σε μια αίσθηση ανισορροπίας, ότι η "κακή" σου πράξη σε υποτιμά σαν άνθρωπο και γι' αυτό οι ενοχές είναι ένας μηχανισμός, ένα επιτηδευμένο self hate ας πούμε για να ισορροπήσει η ζυγαριά. Τώρα οι λόγοι για τους οποίους ο καθένας θέλει να διαμορφώσει τον εαυτό του μ έναν συγκεκριμένο τρόπο πράγματι διαφέρουν, πχ υπάρχουν όντως πολλοί που φοβούνται ότι οι κακές τους πράξεις θα τους επιστραφούν είτε εν ζωή είτε μετά θάνατον και γι αυτό προσπαθούν να είναι εντάξει με τους άλλους. Υπάρχουν κι εκείνοι που απλώς θέλουν να έχουν τη συνείδησή τους καθαρή για να μπορούν να σεβαστούν τον εαυτό τους (μιλάω από πρώτο χέρι εδώ), ειδάλλως στρέφονται σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Δεν είναι φόβος, δεν είναι προσδοκία για κάτι, είναι απλώς ένα σύστημα αξιών και αρχών καλά ριζωμένο μέσα τους το οποίο θα τους οδηγήσει μια μέρα στο πρότυπο ανθρώπου που θέλουν να γίνουν.
Τι σημαίνει δεν είμαι το πρότυπο που θέλω και καταλήγω σε αυτοκαταστρφοικές συμπεριφορές ;
Ότι δεν κάνω κάτι γιατί φοβάμαι ότι θα καταλήξω σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ότι θέλω να είμαι το χ πρότυπο γιατί φοβάμαι ότι αν δεν είμαι δεν θα καταφέρω τους στόχους μου . Έτσι δουλεύει και η πειθαρχία και η βελτίωση είτε με επιβράβευση είτε με τιμωρία . Δεν είμαστε πρότυπα για την ψυχή της μάνας μας , είμαστε για να κερδίσουμε κάτι ή για να μη χάσουμε κάτι ( παράδεισος/ αυτοεκτίμηση/ αγάπη κτλ) και όταν δεν είμαστε φοβόμαστε τις απώλειες.
14-02-21
23:06
Η ενοχή δε θα έλεγα ότι προέρχεται από φόβο απαραίτητα. Δημιουργείται συνήθως όταν με τη συμπεριφορά μας αποτυγχάνουμε να σταθούμε αντάξιοι των προσδοκιών μας, οπότε μπορεί απλώς να είναι ένας μηχανισμός για να μας βοηθήσει να πειθαρχήσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε αυτοί που θέλουμε. Υπάρχουν κι άλλα συναισθήματα πέρα απ' τον φόβο, όπως η υπερηφάνεια για παράδειγμα.
Ίσως σας ενοχλεί η λέξη φόβος σαν λέξη . Φοβάμαι ότι θα πάθω καρκίνο κόβω το τσιγάρο , σε ποιον σύμπαν θα έλεγαν ότι είμαι δειλή που το κόβω ; Σε κανένα...
Η ενοχή μπορούμε να πούμε ότι είναι φόβος και η ζήλια θυμός .. Ο φόβος είναι σίγουρα πιο κύριο συναίσθημα που νιώθει και ένας σκαντζόχοιρος ας πούμε σε σχέση με την ενοχή που είναι πιο πολύπλοκο και μπορεί να πεις ότι η ενοχή είναι το παρακλάδι του φόβου. Αλλά ίσως δεν έχει και καμία σημασία και παίζουμε με τις λέξεις
Το θέμα είναι ποιος υφίσταται τη ζημία, αν υπάρχει ζημία, γιατί έχεις ενοχές ...
14-02-21
21:12
Είναι πολλές λέξεις, ντροπή , τύψεις , ενοχές... Εγώ πιστεύω ότι όλα είναι φόβος γενικότερα. Φόβος ότι θα με τιμωρήσει η ζωή ή ο Θεός ή το κάπνισμα που έχει σίγουρες συνέπειες ή και άμα δεν θες μόνο τιμωρία , φόβος ότι δεν έλεγξα τα πάθη μου , ότι πρόδωσα τα πιστεύω μου, ότι είμαι κακός άνθρωπος , αλλά και αυτό πάλι με φόβο μοιάζει ότι κάτι θα πάθω .Η ενοχή Αυρα είναι το συναίσθημα που νιώθεις όταν αρνείσαι να αποπληρώσεις ένα χρέος σου, για παράδειγμα όταν κάνεις κάτι κακό σε κάποιον που σου έχει συμπεριφερθει πολύ καλά στον οποίο "χρωστάς" να είσαι καλός απέναντι του. Είναι πολύ αρχέγονο συναίσθημα.
Αυτό είναι διαφορετικό από τον φόβο της τιμωρίας σε μια μεταθανάτια ή σε αυτή τη ζωή. Πολλές αμαρτίες δεν δημιουργούν το συναίσθημα της ενοχής αλλά του φόβου.
14-02-21
19:04
Η ενοχή είναι ο φόβος ότι θα τιμωρηθείς στην προκειμένη με καρκίνο. Το θέμα είναι όταν δεν υπάρχουν επιπτώσεις από μια πράξη . Για παράδειγμα βρίσκεις με κάποιον άγνωστο 50 ευρώ και αποφασίζετε να τα μοιραστείτε, γιατί ενώ μπορείς δεν θα του πεις ότι είναι δικά σου για να τα πάρεις όλα. Ο λόγος που δεν θα το κάνεις είναι πιθανόν γιατί θα έχεις ενοχές ότι θα πάθεις το ίδιο , ότι το άδικο γυρίζει πίσω ή κάτι τέτοιο . Η ηθική θα μπορούσαμε να πούμε ότι σου δημιούργησε τις συνέπειες τις πράξης και όχι ότι υπήρχαν από πριν .Ευχαριστώ για το link.
Χωρίς να αναφερθώ συγκεκριμένα στην ομοφυλοφιλία, θέλω να διευκρινήσω ότι η αμαρτία δεν επιβάλλεται από τον Θεό ή την εκκλησία. Η αμαρτία, μιλώντας γενικά, υπάρχει είτε ο άνθρωπος γνωρίζει για τον Θεό είτε όχι. Η ενοχή εμφανίζεται όταν ο άνθρωπος καταλάβει ότι αμαρτάνει. Για την ενοχή, λοιπόν, δεν νομίζω πως μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Χριστιανισμό.
Ας δώσω ένα απλό παράδειγμα που νομίζω είναι πιο αντικειμενικό. Το κάπνισμα, λοιπόν, καταστρέφει τον ανθρώπινο οργανισμό, αυξάνει την πιθανότητα νόσου και μειώνει την ποιότητα της ζωής. Εάν ζούσαμε το 1930, δεν θα υπήρχε καμία ενοχή για το κάπνισμα στους δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους. Θα ζούσαμε μια ζωή δίχως ενοχές, θα καπνίζαμε όσο θέλαμε. Αυτό το γεγονός, όμως, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα κατά της ενημέρωσης του κοινού για την επικινδυνότητα του καπνίσματος. Η αγνόηση των επιπτώσεων του καπνίσματος δεν μετατρέπει το κάπνισμα σε άκακη πράξη, απλώς μαλακώνει την συνείδηση. Οι γιατροί που προειδοποιούν για τις συνέπειες του καπνίσματος δεν προσφέρουν "ενοχή", αλλά αντιθέτως προσφέρουν την ευκαιρία λύτρωσης.
Αντιστοίχως, η αγνόηση της αμαρτίας δεν γλιτώνει τον άνθρωπο από τις συνέπειες. Ο Χριστιανισμός δεν προσφέρει ενοχή, αλλά αντιθέτως προσφέρει λύτρωση. Προφανώς μπορείς να απαντήσεις λέγοντας ότι το κάπνισμα δεν μπορεί να συγκριθεί με την αμαρτία, το οποίο θα ήταν μια καλή παρατήρηση. Εν τέλει, όμως, η αμαρτία δρα με διαφορετικό τρόπο στον άνθρωπο και την κοινωνία νομίζω, ωστόσο εξίσου καταστροφικό. Επίσης πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είναι όλες οι αμαρτίες το ίδιο, ούτε οδηγούν όλες στο θάνατο.
13-02-21
23:21
Και πως κρίνεις τότε και λες για παράδειγμα καλύτερα πατριαρχία ; αφού ότι συμβαίνει είναι για καλό με αυτή τη λογικήΕ ναι μπορεί να μας οφελει σαν είδος δεν αντιλέγω.
13-02-21
20:32
Με τον βιασμό είναι πολύ δύσκολο να σου δώσω ένα παράδειγμα γιατί ο μη βιασμός είναι ένα από τα πιο παλιά στοιχεία του είδους μας και αποδείχθηκε ευεργετικός σε κάθε περιβάλλον που ζήσαμε. Αυτό δεν τον ανάγει σε κάποια καθολική ηθική που ειναι αμετάβλητη για παράδειγμα γιατι σε αρκετά αλλα είδη ο βιασμός είναι ο κανόνας,δηλαδη ευεργετικός για το είδος.
Ένα πολύ καλύτερο παράδειγμα που δείχνει αυτό που λέω είναι η δουλεία. Στις κοινωνιες του παρελθόντος οι οποίες ήταν πολύ περιορισμένες τεχνολογικα και άρα παραγωγικά, η δουλεία ήταν ευεργετική καθώς ο δούλος προσέφερε που περισσότερα από όσα έπαιρνε και αυτό επέτρεπε την δημιουργία και συσσώρευση του πλούτου σε λίγους και άρα επέτρεπε την δημιουργία κεφαλαίου και επιστημονικής γνώσης και ως εκ τούτου η δουλεία ήταν ηθική. Η δουλειά καταργήθηκε εν τέλει όταν η τεχνολογική πρόοδος αύξησε την παραγωγικοτητα μας σε τέτοιο βαθμό που ήταν ευεργετικοτερο να μην έχουμε δούλους αλλά να ειναι όλοι ελεύθεροι, καθώς πλέον ήταν πολύ πιο σημαντικό να χρησιμοποιήσουμε την δημιουργικότητα των πρώην δούλων πάρα τα χέρια τους που τα αντικαταστησαμε με μηχανές. Και έτσι η δουλεία έγινε ανήθικη. Πριν δηλαδή, για να το κάνω πιο κατανοητό, αν ένας άνθρωπος έφτιαχνε Χ ποσότητα αγαθών αυτή δεν επαρκούσε για να καλύψει της ανάγκες όλης της κοινωνίας σε Χ αγαθά και άρα ηταν προτιμότερο καποιοι άνθρωποι να είναι σκλάβοι που μόνο παράγουν Χ αγαθά και δεν καταναλώνουν. Με την σημερινή τεχνολογία όμως τα Χ αγαθά που φτιάχνει ένας άνθρωπος υπεραλυπτουν τις ανάγκες της κοινωνίας.
Η ηθική είναι κατά βάσιν χρηστική.
Με αυτή τη λογική όμως η ηθική του σήμερα που δεν φαίνεται να σου αρέσει ωφελεί το είδος . Όταν δεν θα ωφελεί , θα εξαφανιστεί μόνη της , όπως η δουλεία .
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.