Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,488 μηνύματα.
15-04-21
23:09
Αστα να πάνε... Εχω πατησει πολλα επικίνδυνα πραγματα και πραγματικά από καθαρή τυχη δε μου μπει τίποτα μέσα στο ποδι... Μην πω για τις σκουντουφλες μέσα στη νυχτα η για κανα παιχνιδι της Φίσερ πραις που γαβγίζει η Νιαουριζει και είναι στα τελειώματα οι μπαταρίες και ξαφνικά εκεί που κοιμάσαι ήρεμα και ωραία ξαφνικά ακους εναν σκύλο δίπλα σου....!!!Αγωνίστρια η γυναίκα την καταλαβαίνω απόλυτα
Ξέρεις τι είναι να βλέπεις ταινία και να τρως πατατάκια αθόρυβα μέσα στην νύχτα που κοιμούνται τα παιδιά ?
Γιατί αν ξυπνήσουν και πατατακια δεν θα φας που τα ονειρεύεσαι από το πρωί και θα χάσουν τον ύπνο τους και θα μείνεις ξάγρυπνη....
Επικυνδινες αποστολές για τις μάνες είναι να φάνε κάτι τέτοια μέσα στο σπίτι και να μην γίνουν αντιληπτές ..
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Γι αυτό λένε ένα ίσον κανένα
Φαντάζομαι έχεις νοιώσει και εσύ τον αβάσταχτο πόνο που ζει κάθε μάνα ...
Να πατάει ξυπόλυτη την περούκα από το Playmobil που είναι σαν σκαντζόχοιρος...
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Κι εγώ τρώω κρυφά τα απαγορευμένα. Ουτε να φάω με αφήνουν ουτε να μιλήσω στο τηλεφωνο, ουτε να δω κάτι στην τηλεόραση. Μιλάμε για δικτατορία όχι αστεία. Αφου πήραμε δευτερη τηλεόραση δεν παλευοταν....αχαχαχαχαχα μου θυμισες μια μαμα,ηταν γειτονισσα,τη βλεπω ενα μεσημερι,να τρωει εναν τεραστιο πυραυλοσοκολατα παγωτο,ειχε 2 παιδακια στο δημοτικο τριτη τεταρτη,της λεω πως και τρως τετοια ωρα παγωτο?
Και τι μου λεει?
Το τρωω τωρα για να μη μου το φανε τα πιτσιρικια
Αυτά περνάωΚοίτα οι μωρομανες ειναι δύσκολα γιατί σκέψου ότι για να κάνεις κάποιες δουλειές πρέπει τα παιδιά να λείπουν από το σπίτι αλλιώς δεν γίνεται ..
Και εκτός αυτού όταν είναι τα παιδιά στο σπίτι αν δεν θες να τα έχεις αποβλακωμενα σε έναν υπολογιστή και σε μια τηλεόραση πρέπει να βρίσκεις συνέχεια δραστηριότητες να μην βαριουνται ,γιατί ως γνωστό παιδί που βαριέται ,γκρινιάζει και παιδί που γκρινιάζει σε στέλνει κατευθείαν τρελαδικο ...
Οπότε τώρα που το σκέφτομαι καλά είμαι εγώ τελικά !!!!
Εγώ εδώ... Μωρό μάνα...
Πριν κανα μηνα νομίζω ήμουν στα προθυρα κατάρρευσης!
Να τώρα που σας γράφω έχουν έρθει σε διάστημα 10 λεπτών ίσα με δέκα φορές κάτι να ζητήσουν αυτή τη στιγμή το ένα τσιριζει να του δώσω το κινητό και μου τραβαει τα ρουχα
LIVE καταστασεις
Και δε κοιμουνται ρε παιδι μου!
Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,488 μηνύματα.
15-04-21
22:06
Αυτό εμένα μου συμβαίνει συνέχεια. Το σπίτι μου με ένα παιδι ήταν σε μια σχετικη τάξηΝομιζω η κλασικη αντιδραση συμπυκνωνεται σε καπως ετσι
View attachment 79508
Έκτοτε κάνω απλά... Τα στραβα μάτια. Από το να πάθω νευρικό κλονισμό ας γίνω γκαβη
Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,488 μηνύματα.
15-04-21
13:50
Ενώ ισχυει το αντίθετο... Ότι αν δεν τα πας καλά και κανεις παιδι εκεί βραστα! Είναι πολυ δυσκολο ειδικά ο πρωτος χρόνος θέλει γερά νευρα. Ξέρω δυο ζευγάρια που χώρισαν λίγο πριν χρονισει το μωρό...Εγώ έχω ακούσει για ζευγάρια που δεν τα πάνε καλά και κάνουν παιδί για να σώσουν τη σχέση τους. Δε νομίζω να πηγαίνει και τόσο καλά αυτό
Γιατί σε αυτή τη φάση ξεχνάς ποιος είσαι το μωρό σε χρειάζεται αποκλειστικά ειδικά τη μαμά του
Εγώ με θυμάμαι τον πρώτο χρόνο της ζωής των παιδιών μου να είμαι με ένα καρότσι με ένα μωρό μετά συγχωρήσεως πάνω στο στήθος μου όλη την ώρα και να μην μπορώ να κάνω τίποτε άλλο κυριολεκτικά να μην μπορώ. να κάνω μπάνιο με τη ψυχη στο στόμα. εκεί χρειάζεται πάρα πολύ υποστήριξη και πολλή κατανόηση
Τώρα κάπως έχω αρχίσει και τα βρίσκω με τον εαυτό μου όταν λιγάκι μεγαλώσουν ξεκινήσει το σχολείο. ...
Όμως όλα αυτά τα χρόνια έχει πέσει Όλο το βάρος πάνω στα παιδιά και είναι λογικό .αν δεν υπάρχει υποστήριξη και κατανόηση από τον άντρα ε πάει χάθηκε η μπάλα
Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,488 μηνύματα.
15-04-21
10:48
Εξυπακουεται να υπαρχει η καλη βάση. Το ερώτημα εδώ της evanescence είναι τι κάνουμε για να μεγαλώνει ενα σωστά ένα παιδι. Πως να μεγαλωσει ωραία αν στο ζευγάρι δεν υπαρχει ταυτιση.Υπάρχουν στιγμές που στα μάτια του παιδιού οι γονείς του φαίνονται ιδανικοί και άλλες που φαίνονται άθλιοι.
Κάθε άνθρωπος έχει την καλή και την κακή εκδοχή του. Μέσα στην οικογένεια, κάθε πλευρά του συχνά εκδηλώνεται με ιδιαίτερη ένταση καθώς υπάρχει οικειότητα.
Ο ίδιος αυτός άνθρωπος (γονιός) μέσα στην οικογένεια συχνά "δι'ασήμαντον αφορμήν" θα ξεσπάσει την οργή του, ενώ αυτή την ίδια αφορμή θα μπορούσε να χειριστεί κόσμια έως και ιδανικά αν ήταν σε ένα περιβάλλον με τρίτους που δεν νιώθει οικειότητα.
Αντίστοιχα είναι έτοιμος να κάνει θυσίες τέτοιες που δεν θα τις έκανε σε κανένα άλλο περιβάλλον για άλλους ανθρώπους.
Επειδή λοιπόν στο ζευγάρι είναι δύο άνθρωποι (το βρήκα με κομπιουτεράκι :-) ) οι καλές και οι κακές στιγμές αυξάνουν εκθετικά. Σε συνδυασμό με τη συναισθηματική αλληλεπίδραση, οι εμπειρίες που βιώνει το παιδί είναι ατελείωτες και προφανώς γι'αυτό μέσα στην οικογένεια δημιουργείται ο πυρήνας της προσωπικότητάς του.
Το παδί είναι σε σημαντικό βαθμό ο καθρέφτης των γονιών του.
Όταν οι γονείς είναι σε γλυκό mood, συζητούν, κάνουν προϋπολογισμούς, μελετάνε μαζί, ποιο θα ήταν ένα σούπερ δώρο για το παιδί τους. Ίσως η νέα έκδοση του play station, ένα ωραίο τάμπλετ, ίσως ένα αμαξάκι τώρα που κλείνει τα 18;;
Δεν τους περνά εύκολα από το μυαλό πως το καλύτερο δώρο για το παιδί είναι να βλέπει τους γονείς του να είναι ΜΕΤΑΞΥ τους τρυφεροί, αγαπημένοι, να ακούει το γέλιο τους με τα αστεία που κάνουν μεταξύ τους, να βλέπουν τον μπάμπά να αγκαλιάζει τη μαμά και να την επαινεί.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι γονείς έχουν χαλασμένη πυξίδα προσανατολισμού.
Σκέφτονται πολύ τι πρέπει να κάνουν με το παιδί, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθεις θα πρέπει να είναι στο τι θα πρέπει να κάνουν ο ένας για τον άλλον.
Ενδεικτικά, ένας έντονος τσακωμός στο ζευγάρι, μπορεί να παρέλθει και η σχέση να αποκατασταθεί μετά από λίγες ώρες. Ενδεχομένως μετά από λίγους μήνες ή χρόνια να μην το θυμούνται καν.
Στην ψυχολογία του παιδιού όμως, ενδέχεται να μείνει ανεξίτηλο σημείο αναφοράς.
Να ξέρετε πως τα παιδιά είναι αυστηροί κριτές!
Κρίνουν κυρίως σύμφωνα με αυτά που βλέπουν και δεν επεξεργάζονται την πληροφορία όσο θα θέλαμε.
Δεν αναζητούν αίτια, ιστορικό, την κούραση, το άγχος της καθημερινότητας ή κάθε άλλο "ελαφρυντικό" για τους γονείς τους. Ιδιαίτερα αυτό θα το λουστεί ο πατέρας ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ, αλλά αυτό θα το αναπτύξω ίσως σε επόμενο επεισόδιο.
Μισό αιώνα πριν, οι γονείς δεν ήξεραν ούτε το 1/3 από αυτά που θεωρητικά γνωρίζουν οι σημερινοί.
Όπως ξέρετε, αυτό δεν τους καθιστά θριαμβευτές και ο δείκτης επιδόσεων φαίνεται αφού στατιστικά τα 7 από τα 10 ζευγάρια θα χωρίσουν ή θα στραγγαλίζονται στο γάμο τους αναθεματίζοντας την ώρα που ήρθαν "εις γάμου κοινωνία".
Τι φταίει;
- Ευκολάκι. Ο γάμος!
Μα... ο γάμος δεν είναι έλλογο. Δεν κατευθύνει τη μοίρα μας. Δεν σκέφτεται ούτε κάνει κάτι για εμάς.
ΕΜΕΙΣ κάνουμε το γάμο να είναι αυτό που είναι.
Το πρόβλημα με το γάμο είναι πως σήμερα εκλαμβάνεται ως συμβίωση δύο ατόμων.
Μέγα λάθος.
Ο γάμος είναι η ένωση δύο ατόμων που θα γίνουν ΕΝΑ!
Να μην κλείσω τόσο αυτοκαταστροφικά κριτικός όμως.
Τα καλά νέα είναι πως για τον γονιό, ποτέ δεν είναι αργά.
Με την ίδια ευκολία που μπορεί να γκρεμίσει, μπορεί και να ανοικοδομήσει. Αρκεί να θέλει.
Δεν συνεχίζω με τα πώς όμως, διότι θα αποκλειστώ από το φόρουμ λόγω ακατάσχετης συγγραφής.
Η πρότασή μου είναι να μην έχουν οι γονείς προτεραιότητα και βάθος σχεδιασμού με μυριάδες δηλώσεις, για τα πώς και τι στην ανατροφή του παιδιού με εκτεταμένες θεωρίες.
Θα πέσει μεγάλη πίκρα όταν γίνει ο εσωτερικός απολογισμός τους και δουν ότι στην πράξη παίρνουν κόκκινη κάρτα.
Προτεραιότητα έχει η σχέση του ζευγαριού. Αυτό θα δημιουργήσει αυτόματα τη βάση της προσωπικότητας του παιδιού.
Μετά, καλώς να το ρίξουν και στις δηλώσεις.
Πρώτη φορά γράφω τόσα πολλά στο φόρουμ και ξέρω πως τα "σεντόνια" κουράζουν.
Ξεχάστηκα (και συγγνώμη για αυτό) γράφοντας πολλά μόνο για την εισαγωγή όσων ήθελα να γράψω...
Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο να μεγαλώνει ένα παιδι με έναν γονέα.
Η καλή σχέση που περιγράφεις απαιτεί προυποθεση όταν είναι δυο. Και το παιρνουμε ως δεδομένο... Δεν ειναι όμως. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορει ένας γονέας μόνος του να είναι υπευθυνος.
Αλλιώς δεν μπορείς να κάνεις όλα τα παραπάνω αν με τον συντροφο σου δεν είσαι καλά, δεν μπορείς να φρόντισεις ένα παιδί αν δεν περνας καλα στο γάμο σου.
Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,488 μηνύματα.
15-04-21
03:32
Χμ ενδιαφέρον θέμα...
Η αλήθεια είναι πως όταν έγινα μαμά είχα παρα πολυ άγχος αν θα τα καταφέρω αν θα είμαι καλή μητέρα, αν ο άνθρωπος που παντρευτηκα θα είναι ένας καλός πατερας...
Νομίζω πως για να ξεκινήσεις καλό θα ήταν να έχεις λυσει υπαρξιακα θέματα και να πατάς όσο πιο σταθερά γίνεται στα ποδια σου, συναισθηματικά αλλά και οικονομικα. Γιατί τα παιδια ναι μεν θέλουν αγαπη αλλά ας είμαστε ρεαλιστές πρεπει να τα φροντισεις και να έχεις χρήματα. Να ζεις και κα ζείτε με αξιοπρέπεια. Να έχεις εμπιστοσύνη στον άνθρωπο με τον οποίο θα το μεγαλωσετε μαζί και να υπάρχει αγάπη και από τους δυο όπως και κοινά θελω.
Αναρωτιέμαι τακτικά για το αν ειμαι καλή μητέρα και δεν ξέρω αν αυτό θα μου φυγει ποτε. Όταν κάνω κάτι μετά αναρωτιέμαι αν είχα κάνει η πει κάτι άλλο μήπως είναι πιο σωστό...
Τα βασικά ειναι να τρέφεις και να ανατρεφεις σωστά τα παιδια σου. Ξεκινάμε απο τη θρέψη του νεογέννητου και τη ζέστη αγκαλιά μας και προχωραμε σε πιο μεγάλα μονοπατια...Η διατροφή τους είναι βασικη, φροντίζεις την υγεία τους και θέτεις καλές βάσεις για τη ζωή τους.
Εξίσου σημαντικό είναι η ανατροφή τους, οι αρχές που θα τους δώσεις ώστε να γίνουν ευτυχισμένα και συναισθηματικά ικανοποιημενα και αυτόνομα. Η ευημερία τους, να τα σέβεσαι, να τα προστατευεις. Να μην τα φορτώνεις αλλά να τα αφήνεις να ζουν αθώα και ανέμελα, να παιζεις μαζι τους πολυ και να περνάς χρόνο μαζί τους, να συζητάς μαζί τους, να τα διδαξεις ηθικη, να προστατευεις την ταυτότητα τους, να τα επιβεβαιώνεις όταν σε έχουν ανάγκη κ σε κάθε τους ανάγκη να βρίσκεσαι δίπλα τους. Να τα διδαξεις να έχουν όρια και κανόνες καθώς αυτά θα τους δώσουν ασφάλεια και σταθερότητα, καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους έως το τέλος της εφηβείας τους. Μετά νομίζω πως η δουλειά που χεις κανει θα φανεί, όταν θα είναι πλεον έτοιμα να πεταξουν..
Να δέχεσαι τα λάθη τους αλλά και εσυ να παραδέχεσαι τα δικά σου, να τους δίνεις κίνητρα ερεθίσματα, να δέχεσαι τη διαφορετικότητα τους, να μην εισαι αυστηρός αλλά υπευθυνός
Να ενθαρρυνεις τη σκέψη τους, να συγχωρείς και να ζητάς συγνώμη, να προσπαθείς να τηρείς όσα εσυ ζητάς από εκείνα γιατί γι αυτά εσυ εισαι το πρότυπο!
Να τα Αγαπάς! Να τα αγκαλιάζεις!να τους θυμίζεις ότι τα αγαπάς να τους το λες να τους το γράφεις να τους το δείχνεις καθημερινά! Να τους δίνεις τροφή για σκέψη και να τα παρακινεις να είναι σε κίνηση, νους υγιής σε υγιές σωμα. Να τους διαβάζεις όσο είναι μικρά! Να είσαι εσυ ευτυχισμένος ώστε να ειναι κι αυτά..
Γενικά τα παιδιά αφουγκράζονται και καταλαβαίνουν πολλα περισσότερα από οτι εμείς νομιζουμε.. Να τους προσφερεις ήσυχα και ανέμελα παιδικα χρόνια, κοντά στη φυση και στα ζώα, κοντά σε συνομιληκους, να τα ενθάρρυνεις στο σχολείο, να τα ενθαρρύνεις για προοδο και συνεχή βελτίωση, να σου έχουν εμπιστοσύνη και να μη σε φοβουνται αλλά να μαθουν να σέβονται..
Και τελικά ο, τι δώσεις θα φανεί μετά όταν πλέον μεγαλώσουν.
Και ο θεος βοηθός
Είναι μεγάλη ευλογία να είσαι γονιός, η μεγαλυτερη θα έλεγα, είναι η μέγιστη πρόκληση, το μεγαλύτερο μάθημα ζωής. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί και διατεθειμένοι για δέσμευση και οικογένεια. Η οικογένεια είναι ισόβια δεσμά (ευτυχίας για μένα) που μόνο αν κάποιος που το θέλει και το λαχταρα πραγματικά, να το κάνει...
Η αλήθεια είναι πως όταν έγινα μαμά είχα παρα πολυ άγχος αν θα τα καταφέρω αν θα είμαι καλή μητέρα, αν ο άνθρωπος που παντρευτηκα θα είναι ένας καλός πατερας...
Νομίζω πως για να ξεκινήσεις καλό θα ήταν να έχεις λυσει υπαρξιακα θέματα και να πατάς όσο πιο σταθερά γίνεται στα ποδια σου, συναισθηματικά αλλά και οικονομικα. Γιατί τα παιδια ναι μεν θέλουν αγαπη αλλά ας είμαστε ρεαλιστές πρεπει να τα φροντισεις και να έχεις χρήματα. Να ζεις και κα ζείτε με αξιοπρέπεια. Να έχεις εμπιστοσύνη στον άνθρωπο με τον οποίο θα το μεγαλωσετε μαζί και να υπάρχει αγάπη και από τους δυο όπως και κοινά θελω.
Αναρωτιέμαι τακτικά για το αν ειμαι καλή μητέρα και δεν ξέρω αν αυτό θα μου φυγει ποτε. Όταν κάνω κάτι μετά αναρωτιέμαι αν είχα κάνει η πει κάτι άλλο μήπως είναι πιο σωστό...
Τα βασικά ειναι να τρέφεις και να ανατρεφεις σωστά τα παιδια σου. Ξεκινάμε απο τη θρέψη του νεογέννητου και τη ζέστη αγκαλιά μας και προχωραμε σε πιο μεγάλα μονοπατια...Η διατροφή τους είναι βασικη, φροντίζεις την υγεία τους και θέτεις καλές βάσεις για τη ζωή τους.
Εξίσου σημαντικό είναι η ανατροφή τους, οι αρχές που θα τους δώσεις ώστε να γίνουν ευτυχισμένα και συναισθηματικά ικανοποιημενα και αυτόνομα. Η ευημερία τους, να τα σέβεσαι, να τα προστατευεις. Να μην τα φορτώνεις αλλά να τα αφήνεις να ζουν αθώα και ανέμελα, να παιζεις μαζι τους πολυ και να περνάς χρόνο μαζί τους, να συζητάς μαζί τους, να τα διδαξεις ηθικη, να προστατευεις την ταυτότητα τους, να τα επιβεβαιώνεις όταν σε έχουν ανάγκη κ σε κάθε τους ανάγκη να βρίσκεσαι δίπλα τους. Να τα διδαξεις να έχουν όρια και κανόνες καθώς αυτά θα τους δώσουν ασφάλεια και σταθερότητα, καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους έως το τέλος της εφηβείας τους. Μετά νομίζω πως η δουλειά που χεις κανει θα φανεί, όταν θα είναι πλεον έτοιμα να πεταξουν..
Να δέχεσαι τα λάθη τους αλλά και εσυ να παραδέχεσαι τα δικά σου, να τους δίνεις κίνητρα ερεθίσματα, να δέχεσαι τη διαφορετικότητα τους, να μην εισαι αυστηρός αλλά υπευθυνός
Να ενθαρρυνεις τη σκέψη τους, να συγχωρείς και να ζητάς συγνώμη, να προσπαθείς να τηρείς όσα εσυ ζητάς από εκείνα γιατί γι αυτά εσυ εισαι το πρότυπο!
Να τα Αγαπάς! Να τα αγκαλιάζεις!να τους θυμίζεις ότι τα αγαπάς να τους το λες να τους το γράφεις να τους το δείχνεις καθημερινά! Να τους δίνεις τροφή για σκέψη και να τα παρακινεις να είναι σε κίνηση, νους υγιής σε υγιές σωμα. Να τους διαβάζεις όσο είναι μικρά! Να είσαι εσυ ευτυχισμένος ώστε να ειναι κι αυτά..
Γενικά τα παιδιά αφουγκράζονται και καταλαβαίνουν πολλα περισσότερα από οτι εμείς νομιζουμε.. Να τους προσφερεις ήσυχα και ανέμελα παιδικα χρόνια, κοντά στη φυση και στα ζώα, κοντά σε συνομιληκους, να τα ενθάρρυνεις στο σχολείο, να τα ενθαρρύνεις για προοδο και συνεχή βελτίωση, να σου έχουν εμπιστοσύνη και να μη σε φοβουνται αλλά να μαθουν να σέβονται..
Και τελικά ο, τι δώσεις θα φανεί μετά όταν πλέον μεγαλώσουν.
Και ο θεος βοηθός
Είναι μεγάλη ευλογία να είσαι γονιός, η μεγαλυτερη θα έλεγα, είναι η μέγιστη πρόκληση, το μεγαλύτερο μάθημα ζωής. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί και διατεθειμένοι για δέσμευση και οικογένεια. Η οικογένεια είναι ισόβια δεσμά (ευτυχίας για μένα) που μόνο αν κάποιος που το θέλει και το λαχταρα πραγματικά, να το κάνει...