Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,646 μηνύματα.
01-11-21
10:40
Δεν νομίζω πως έχει νόημα να αναλύουμε τα πώς και τα γιατί, πράγματα που εσείς, σαν ζευγάρι, γνωρίζετε καλύτερα, έστω κι αν καθένας σας ξεχωριστά τα βιώνει και αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο.Καλησπέρα.Λογω συνθηκων,αμετρητες ωρες δουλειας,κουραση και περιορισμένου χρόνου και των δύο καπως έχουμε απομακρυνθει με τον δικό μου.Μας έχουν τύχει και αρκετά προβλήματα το τελευταίο διάστημα με αποτέλεσμα να μην είμαι και η πιο ευχάριστη παρέα, πιο συγκεκριμένα είμαι μέσα στην κατάθλιψη. Είχαμε κανονίσει την Πέμπτη που είχαμε κενό να βρεθούμε νωρίς 5:00 το απόγευμα. Τελικά ήρθε στις 7:00 γιατι ήρθαν κάποιοι φίλοι του που είχε να δει καιρό. 8:00 είχαμε ήδη κάτσει για ποτό και 9 μου είπε να φύγουμε. Ξέρω πως ακούγεται χαζό αλλά αυτό είναι ένα πράγμα που το κάνει συνεχώς και με έχει κουράσει. Γενικά νιώθω πολύ έντονα ότι το τελευταίο διάστημα με παραμελεί. Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να το συζητήσω πάλι γιατί το έχω πει πολλές φορές. Στην αρχή να μου λέει ότι έχω δίκιο και μετά να κάνει πάλι το ίδιο. Του λέω ότι ο λόγος που το κάνει είναι γιατί βαριέται και προφανώς δεν παραδέχεται τίποτα.Οι περισσότεροι Θα μου πείτε να φύγω αλλά δεδομένου ότι είμαι άνθρωπος δίνει συνεχώς ευκαιρίες μέχρι να του βγει αβίαστα το χωρίζουμε, δεν θα το κάνω.Πώς να του κεντρίσω ξανα το ενδιαφέρον? Τι να κάνω? Ευχαριστώ
Το θέμα είναι πως σήμερα φτάσαστε εδώ που φτάσατε, όπου δεν δείχνει πλέον να αποτελείς προτεραιότητα για τον σύντροφό σου.
Είναι αυτό αναστρέψιμο; Δύσκολο, κατά την ταπεινή μου άποψη, αλλά όχι αδύνατον.
Ρώτα τον εαυτό σου καλύτερα, αν είσαι διατεθιμένη (αν έχεις τον χρόνο και την αντοχή) για μια ύστατη προσπάθεια.
Εσύ θα κρίνεις αν και κατά πόσο αξίζει τον κόπο ή απλώς προσπαθείς να κάνεις τεχνητή ανάνηψη σε νεκρή κατάσταση.