Devil
Επιφανές μέλος
Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 20,798 μηνύματα.
04-12-21
01:46
Φάση είναι κ αυτό θα περασει. Να βρω κ μια δουλειά και θα είναι καλυτερα. Τόσο ελευθερο χρόνο που έχω τώρα όλο τέτοια σκέφτομαι. Όσο για αυτό που λες στο τέλος δεν σε αδικω καθόλου.
Καλή επιτυχία λοιπόν και με έναν καλό συντροφο.... που οταν θα βγαινεις εξω δεν θα παθαινει εγκεφαλικο. ΛΟΛ
δεν ξερω ρε γαμωτο εμενα δεν θα με ενοχλουσε η κοπελα να βγαινει με φιλες της.... τα όρια τα ξέρει. Εφοσον ειναι σε σχέση δεν χρειαζεται να τα συζητάμε συνεχεια καταντάει κουραστικό.
Devil
Επιφανές μέλος
Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 20,798 μηνύματα.
04-12-21
01:34
Τόσο καιρό ημουν σε ένταση και πραγματικα τωρα που είμαι ήρεμη είναι σαν να αποζητω πάλι την ένταση. Τρελό αλλά το κάνω κ αυτό.
Οσο το κάνεις τέτοια, τέτοιους θα προσελκύεις.... γιατι ένας ανθρωπος που εστιάζει αλλού στην ουσια πχ στη συντροφικοτητα.... στα συναισθηματα.... στο καλο σέξ... στην σωστη επικοινωνια σορρυ αλλα δεν θα κατσει να παιξει τέτοια παιχνιδια... θα κουραστει κ μονο που θα τα ακουσει. Οποτε ο μονος που δεν θα κουραστει ειναι οποιος τρέφεται απο τις εντάσεις και τα θελω να αυτοκτονησω επειδη η κοπελα που έχει σχέση βγηκε με μια φιλη της.... ακου ατακα ρε φιλε... τι psycho κοσμος κυκλοφορει ρε πστ.
Εγω αμα έβλεπα οτι κάποια ειναι μπλεγμένη σε τέτοια θα ειχα γίνει λούης. Αυτη βεβαια θα νομιζε οτι" ελα μωρε αυτος εψαχνε απλα ευκολα να πηδηξει για αυτο κ σηκωθηκε κ έφυγε".
Devil
Επιφανές μέλος
Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 20,798 μηνύματα.
04-12-21
01:26
Ναι η αλήθεια είναι μου πήρε καιρό να ξεπεράσω την απόρριψη. Βασικά θεωρουσα ότι δεν ημουν αξια για κάτι καλό και έβγαινε προς τα έξω. Η φίλη μου αυτή όσο ήταν ελευθερη μπορεί να της μίλαγε κάποιος όταν βγαίναμε αλλά ήταν πολυ ουδετερη. Είναι από τους ανθρώπους που θα μιλήσουν σε αρκετά άτομα (γυναικες ή άντρες) επειδή έτσι είναι. Εγώ είμαι πιο επιλεκτική με παρεες (για τις σχέσεις δεν λεω τπτ γιατί δεν ημουν κ τόσο). Απλά αυτή η φίλη μου είναι πιο χαλαρή σαν άνθρωπος. Όσο για το τι να ξεκαθαρίσω... Κατά βάθος ξέρω ότι δεν υπάρχει κάτι αλλά μάλλον με πιανει ο μαζοχισμός μου και το επαναφέρω. Τόσο καιρό ημουν σε ένταση και πραγματικα τωρα που είμαι ήρεμη είναι σαν να αποζητω πάλι την ένταση. Τρελό αλλά το κάνω κ αυτό.
Δεν ειναι θέμα μαζοχισμού μονο... ο τύπος αυτος οπως τον περιγράφεις ηταν επικινδυνος εφοσον ηταν τοσο παραλογα ζηλιάρης. Αυτο οντως ειναι κουσούρι. Δεν μπορει να του λές εσύ οτι θές να βγεις με μια φιλη κ αυτος να φαντάζεται οτι τον κερατώνεις κ να κάνει σαν υστερικος στα μηνύματα κ να σου λεει οτι θέλει να αυτοκτονησει.
Αν το μυαλο κάποιου ή κάποιας δεν λειτουργει σωστα κ δεν ξέρει να εκτιμάει πράγματα... η απορριψη τους ειναι τελικα τοσο σημαντική για σένα ;
Devil
Επιφανές μέλος
Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 20,798 μηνύματα.
04-12-21
01:03
Ναι, το προτιμω κ γω αυτό . Εννοώ που τα λες ωμά.
Ωραια... μια χαρα κ εσυ μπορεις να είσαι χύμα απεναντι μου. Το προτιμώ κ εγώ.
Και το ξερω ότι έχω αντιφάσεις. Μια αντίφαση ολόκληρη είμαι . Πήρα καλά πραγματα και σίγουρα δεν θα τα ξεχάσω.
Ημουν σίγουρος... αλλιως δεν θα εισασταν μαζι τοσο καιρό.
Πάντα κρατάω τα καλά από κάθε εμπειρία ή κατάσταση. Ακόμα προσπαθώ όμως να το ξεπεράσω γενικοτερα(οχι απλά ότι χωρίσαμε παει , να ξεκαθαρίσω τα πράγματα τελείως και στο μυαλό μου) και αυτό είναι που με δυσκολευει.
Τι χρειάζεται να ξεκαθαρισεις δηλαδη στο μυαλο σου ;
Devil
Επιφανές μέλος
Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 20,798 μηνύματα.
04-12-21
01:00
Λοιπόν αρχικά: οκ προφανως και είναι δικαιολογίες εν μέρει. Το εν μέρει το λέω γτ είχα πληγωθει από την πρωτη σχέση μου στα 21 και μετά ήμουν κάπως ανάμεσα στο θέλω σχέση αλλά και δεν θέλω. Οκ δεν είναι ότι περναγα χάλια αλλά δεν με κάλυπτε προσωπικα. Η φίλη μου αυτή απλά είναι πιο ανοιχτή σαν άνθρωπος και βγαίναμε βράδυ κάτι που δεν εκανα με άλλες φίλες μου. Πιστεύω όμως ότι δεν την πηφαινε γτ μετα τον 2ο χωρισμό με ωθούσε να βρω κάποιον άλλο για να προχβρησω. Όσο για την υπομονή αυτό κάνω τώρα. Πριν το παραδέχομαι δεν είχα. Τώρα νιώθω ότι πρέπει να βάλω σε μια σειρά τα πραγματα στη ζωή μου και μετά... Προσδοκίες εννοώ από την σχέση γενικότερα. Από αυτόν σίγουρα και από μένα ότι θα μπορουσα να αντιμετωπίσω καταστάσεις κτλ, να προσπαθησω. Μόνο που δεν έγινε.
Απο τα 21 έως τα 32 και το σκέφτεσαι ακόμη ; θεωρεις οτι είσαι number 1 κ δεν θα περάσεις καμια απορριψη πχ εσυ ;
εμεις έχουμε φάει αρκετές κ ειδικά μέχρι να προσεγγίσουμε κάποια... εμεις δηλαδη ειμαστε κοροιδα πχ που τσαλακωνομαστε ;
η φιλη σου αυτη οταν έβγαινε έξω ήθελε να κανετε γνωριμιες ; ερχοντουσαν σας μιλούσαν άσχετοι ; αυτη οταν γνωριζε κάποιον ήταν πχ το μυαλο της να αξιοπιήσει τη γνωριμια ή ηταν οτι να ναι κ το διασκεδαζε απλά ;
γιατι εγω πχ να βγω εξω να μπω στη διαδικασια να μιλησω σε κάποια αγνωστη εντάξει.... θα το κανω με κάποιο σκοπο... πλεον οχι για να παιξω βαριέμαι τα παιχνιδια τα άσκοπα. Και να σου πω κ την αληθεια αν ξέρω εξαρχης οτι η αλλη δεν ειναι σε φάση να αφιερωσει χρονο σε μια γνωριμια δεν θα της την έπεφτα κάν. Με τις πιθανοτητες παιζουμε.. οταν πάμε στη καθε άγνωστη.
Devil
Επιφανές μέλος
Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 20,798 μηνύματα.
04-12-21
00:45
Αν και ουσιαστικά με εκραξεςσ ευχαριστώ για την ειλικρίνεια.
Με συγχωρεις όντως για το κράξιμο δεν μου φταις εσύ σε κάτι... αλλα πλέον οταν θα μπαίνω σε τέτοιες κουβέντες θα μπαινω λίγο "επιθετικα". Πιο πολυ θα σε βοηθησω έτσι.... παρα να σου πω ναί έχεις δικιο.
Αν δεν λύσεις τις αντιφάσεις που βιώνεις εσωτερικά και δεν τις απλοποιήσεις δεν θα βγάλεις άκρη.
Λές στεναχωριεμαι που χώρισα.... εσυ δεν χώρισες ; 1η αντίφαση.
Μετά μας έγραψες οτι θέλεις να τον ξεχάσεις εντελώς.... γιατι ; δεν πήρες κάτι καλο απο αυτον τον άνθρωπο ; δεν πέραες ωραία.... αν όντως δεν τοτε γιατι έμεινες τοσο καιρο μαζί του ;
Devil
Επιφανές μέλος
Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 20,798 μηνύματα.
04-12-21
00:19
Όχι. Δεν είμαι ψυχολόγος.
πάντως και οι ασεξουαλ βιώνουν ρομαντική έλξη απλά δεν κάνουν σεξ μάλλον, λολ
Μια που να μην πηγαινει σε ψυχολογο υπάρχει ; εχεις βρει εσυ ;
δεν θελω να ακουσω άλλο για ψυχολογικα θέματα. Πραγματικά.... οτιδηποτε αλλο εκτος απο ψυχολογικα !!!! ΦΤΑΝΕΕΙΙΙΙ !
Devil
Επιφανές μέλος
Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 20,798 μηνύματα.
04-12-21
00:13
There is a certain sort of relationship that is alternately passionate, fiery and painfully unfulfilling – and that tends to puzzle both outsiders and its participants; a relationship between one person who is, as psychologists put it, anxiously attached and another who is avoidantly attached. There is, in such couplings, a constant game of push and pull. The anxiously attached party typically complains – more or less loudly – that their partner is not responsive enough: they accuse them of being emotionally distant, withholding, cold and perhaps physically uninterested too. The avoidant lover, for their part, stays relatively quiet but in their more fed-up moments, complains that the anxious party is far too demanding, possibly ‘mad’ and, as they put it pejoratively, ‘needy’. One person seems to want far too much, the other far too little.
The unhappiness unfolds in a cycle. At the start, the anxious partner loves the avoidant one with great intensity – but, in time, also growing frustration. The dissatisfaction grows ever more intense until, eventually one day, fed up with so much seeming rejection, the anxious partner overcomes their fears, decides they need something better and tells their lover that they’re off. At which point, the avoidant party undergoes a complete seachange. Their greatest fear, that of being engulfed in love, disappears at a stroke and reveals something that is normally utterly submerged in their character: a fear of being abandoned. Wholly liberated from the threat of being engulfed (the anxious one may by now have packed their bags), the avoidant one gives free reign to all their reserves of pent up romanticism and ardour – which feel utterly safe to bring out, now that there seems so little danger of reciprocation. Despite their fury, the anxious person hears the honeyed words and forthright promises, and – after some initial doubts – can’t help but be won over. The formerly distant partner appears to have become, in the nick of time, as they’d always wanted them to be, a warm soul. There is no reason not to return: after all, it’s not that they didn’t love this person, it was the feeling they weren’t loved back that was making things impossible…
For a time, there is bliss – and it seems that the couple are headed for long-term happiness. Liberated from their anxiety around engulfment, the avoidant partner gives free expression to love; liberated from their fear of abandonment, the anxious one is left feeling secure and trusting. But soon enough the problems return. Things become, as it were, too nice for the avoidant partner. It seems the anxious one isn’t going to leave them any more, they’re just going to stick around and seek ever greater closeness – and so the old fear of engulfment returns. They have no option but to start to pull away again and get distant, which gradually proves intolerable once again to the anxious partner. Within weeks or months, the pair are back in the same situation. Fierce arguments are back: the words needy and cold are once more in circulation. It’s time for another crisis and another threat of departure. It may go on like this for years, or a lifetime… From the outside, it is almost funny. From the inside, it is hellish. There are a few ways out: the avoidant party can realise, and learn to tolerate their fear of engulfment. The anxious party can grow conscious of their unnatural pull towards unfulfilling people, refuse to go back after a crisis and seek a future with more secure and reassuring sorts.
Or, yet more hopefully, both partners can acquire the vocabulary of attachment theory, come to observe their repetitions, gain some insight into aspects of their childhoods that drive them on – and learn not to act out their compulsions. They can learn the games they are unconsciously playing – and then, to the relief of all who care for them and to the redemption of their relationship, refuse to play them any longer.
Μπορεις να μου εξηγησεις τη λογική.... πισω απο το "Χωρισα αλλα στεναχωριεμαι ;;;"
θα μας τρελάνουν ρε φιλε.... ωρες ωρες ζηλευω τους ασεξουαλ.... δεν έχουν καμια ανάγκη.
Devil
Επιφανές μέλος
Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 20,798 μηνύματα.
04-12-21
00:06
Μωρέ το ξερω οτι ειναι δική μου επιλογη.
Έτσι είστε οι γυναίκες.... μπαινετε σε λαβυρινθους υπερ αναλυσεων. Δεν μ αρεσουν τα τσουβαλια αλλα δυστυχως βλεπω οσες περισσοτερο γνωριζω οτι δεν θα τα αποφυγουμε. Σας λεει ο άλλος μην ασχολειστε με μαλακιες... θα τα κανετε σκατά... οχι εκεί... κολλαει το μυαλο.. στα ιδια κ τα ιδια.
Και μην ανησυχεις... που σου έκανε τέτοιες σκηνες... αμα δεν σου έκανε αυτος βλακειες θα του τις έκανες εσυ απο τις περισσοτερες διαλυμενες σχέσεις αυτα ακούω. Εσυ μπορει να εισια κυριος να μην επεμβαινεις στην ζωη της άλλης ε θα το κανει αυτη ρε φιλε... γιατι κάτι πρεπει να ψάξει να βρει για να γκρινιαζει κάθε μερα.
Η αλλη γυρισε κ ειπε στον αλλον επειδη μιλησε μια μερα στο τηλεφωνο με τη μανα του οτι ειναι μαμάκιας.... ότι να ναι...
Εχω φιλους άψογοι στη σχέση... ερωτικά παντου΄... καλα παιδιά σοβαρα... κ βρηκε η αλλη πλευρα μια δικαιολογια μετα απο ενα διαστημα να τους χωρισει.
Οποτε σορρυ που θα στο πω αλλα κάποιες θέλετε κ στεναχωριεστε κ τα τραβατε ολα αυτα. Το ξερω ειμαι σκληρος αλλα αυτο ισχυει.
ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ σωτηρία. Τωρα εσυ λες στεναχωριεσαι.... εσυ τον χωρισες.... αμα στεναχωριεσαι να μην τον χωριζες. Βρες αλλον καλυτερο λοιπον εφοσον εκεινος δεν σου ταιριαζε να ηρεμησεις... τι θέλεις κ ψάχνεσαι ;
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.