Δροσουλίτης
Δραστήριο μέλος
Ο Δροσουλίτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 47 ετών και επαγγέλεται Οικονομολόγος. Έχει γράψει 436 μηνύματα.
06-09-23
14:16
Η λεγεώνα των ξένων δεν μπορεί να συγκριθεί με κληρωτό σε τακτικό στρατό φυσικά, είναι απλά μισθοφόροι τυχοδιωκτικής φύσεως. Επίσης έχει εντελώς διαφορετικό αντικείμενο και δεν μπορείς να πεις πως θα καταταγείς και θα πλουτίσεις.Nαι αλλα η Λεγεώνα των Ξένων σε πληρώνει και αδρά καθε μήνα. Μπορει και 3-4 χιλιάρικα. Και εκει ξέρεις οτι θα πάς και ενδεχεται και να σκοτωθείς. Με τα Ελληνικά Στρατα που κάνεις τον Υπηρετη του κάθε γαλονά τι σχέση έχει ;
δε χρειάζεται να πάω στο στρατο για να μάθω να καθαρίζω καλιόπες.
Κατα τα λοιπά η δική μου προταση ειναι αν πάει κάποιος ας πάει Έφεδρος τουλάχιστον θα φάει το αγγούρι αλλα θα τον πληρώνουν κιόλας πρέπει να είναι 7-8 κατοστάρικα το μήνα.
Οπως ειπε και ο Κουγιας στον Λιάγκα "Μπορει να λές συγγνωμη οταν κανεις λάθος αλλα αυτη τη φορα θα πεις και συυγνωμη θα πληρώσεις κιολας"
Οι έφεδροι αξιωματικοί, μπορεί να παίρναν ένα υποτυπώδη μισθό, αλλά είχαν και το ενοίκιο και την διατροφή τους να καλύψουν, δεν μπορούσες με τίποτα να τα καλύψεις εύκολα αυτά. Παρακάλαγες για καμμιά νατοϊκή για να τα βγάλεις πέρα.
Το αστείο είναι πως τα 8,70 ευρώ το μήνα που παίρνουν ως μισθό οι στρατιώτες με βάση το λογιστικό σύστημα του οικονομικού σώματος του στρατού είναι στην πραγματικότητα το υπόλοιπο που μένει από τον αρχικό μισθό, όταν αφαιρέσουν τα έξοδα διαμονής, σίτισης, ένδυσης κλπ. Τα ρέστα δηλαδή.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Αν εξαιρέσεις την καθαρεύουσα, συμφωνώ απολύτως μαζί σου . Είναι όμως θέμα κουλτούρας και όχι εξαναγκασμού γι αυτό και είναι μάλλον απίθανο να το δούμε να συμβαίνει στη χώρα μας.Εγώ θα το πήγαινα παραπάνω. Όχι μόνον οι στρατιώτες αλλά ακόμα και οι μαθηταί θα έπρεπε να είναι υπ'εύθυνοι της καθαριότητος των σχολικών μονάδων των. Όπως συμβαίνει στην Ιαπωνία. Οι άνθρωποι πρέπει από μικροί να μαθαίνουν πως δεν είναι πάντα οι άλλοι (μαμά-μπαμπάς, καθαρίστρια κ.λπ.) να καθαρίζουν αυτά που οι ίδιοι δεν σέβονται. Η ελληνική νοοτροπία σε ζητήματα καθαριότητος είναι πέρα για πέρα προβληματική.
Δροσουλίτης
Δραστήριο μέλος
Ο Δροσουλίτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 47 ετών και επαγγέλεται Οικονομολόγος. Έχει γράψει 436 μηνύματα.
31-08-23
10:13
Εντάξει, η αναφορά μου στις "ευχές" είχε χαρακτήρα αστείου. Είναι από αυτά τα "ωραία" που σκέφτεται κατά καιρούς ο ευφάνταστος Ταγίπ.Άλλο το ένα βέβαια άλλο το άλλο. Η νίκη της Τουρκίας συνοδεύεται από γενοκτονίες σε βάρος άμαχων πληθυσμών που ήτο και πρώτοι ιστορικώς στις περιοχές αυτές.
Για την Τουρκία το 1821 δεν παίζει μεγάλο ρόλο καθώς ούτε η ίδια βλέπει με καλό μάτι το Οθωμανικό παρελθόν της. Προτιμάει την Κεμαλική Τουρκική Δημοκρατία. Αυτές οι κινήσεις καλής θελήσεως από μεριάς τους δυστυχώς επισκιάζονται από απειλές για το θα έρθουμε μία νύκτα, φωτογραφίες κυβερνητικών αξιωματούχων με χάρτες της Μεγάλης Τουρκίας που δείχνουν Θράκη και Ανατολικό Αιγαίο στα τουρκικά χρώματα κ.λπ. Ελληνοτουρκική φιλία δεν μπορεί να υπάρξει όσο και η Τουρκία δεν συνεργάζεται για την επίτευξή της.
Τώρα, για τα υπόλοιπα που αναφέρεις, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω κάθετα. Εκτιμώ πως έχει πάψει να ισχύει αυτό, πολλά χρόνια τώρα.
Από την εποχή που ήταν κιόλας δήμαρχος ο Ερντογάν είχε δείξει τις προθέσεις του σχετικά με το κοσμικό κράτος του Κεμάλ. Και όσο ανέβαινε στην "ιεραρχία" τόσο έκανε περισσότερο ξεκάθαρο πως ονειρευόταν ένα νεοθωμανικό κράτος που θα έχει επίκεντρο την θρησκεία. Ο Κεμάλ ήθελε την Τουρκία στην Δύση και ο Ταγίπ ήθελε όχι μόνο να την πάει περισσότερο "ανατολικά", αλλά να δημιουργήσει μια μουσουλμανική συμμαχία στην οποία θα είχε ηγετικό ρόλο. Καμία απολύτως σχέση λοιπόν με την "Κεμαλική τουρκική δημοκρατία" από πλευράς φιλοδοξίας.
Για να το πετύχει αυτό, ξεκίνησε με μικρά, αλλά "χειρουργικά" βήματα. Αναβάθμισε την επιρροή των θρησκευτικών κεφαλών (που είχε υπό τον έλεγχό του), υποβάθμιζε σταδιακά την πολιτική πολυφωνία, προσπάθησε να αναδείξει τα μεγάλα ιστορικά πρόσωπα της οθωμανικής αυτοκρατορίας (έδωσε τα ονόματα τους σε κάθε επίτευγμα, άλλαξε τα σχολικά βιβλία κλπ κλπ) για να υποβαθμίσει την λατρεία των τούρκων προς τον Κεμάλ (και πριν από την οικονομική κρίση, αυτή του η κρυφή εμμονή ήταν ο κύριος λόγος δυσαρέσκειας των τούρκων προς το πρόσωπό του) και προσπάθησε να επαναφέρει πράγματα που ο ίδιος ο Κεμάλ είχε καταργήσει ή οριοθετήσει. Για παράδειγμα την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η την διδασκαλία και της αραβικής γραφής (για την οποία προσπαθεί ακόμη) που αν τα αναλύσει κάποιος διεξοδικά, θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως δεν είναι για να προκαλέσει τον Δυτικό κόσμο, αλλά το κάνει για να σταθεί στην ιστορία ψηλότερα από την θέση του Κεμάλ. Και αυτή είναι η εμμονική του φιλοδοξία.
Και για να το κάνει αυτό πιο εμφανές έδωσε τον χαρακτήρα υπερπαραγωγής σε κάθε εορτασμό που αφορά στην οθωμανική αυτοκρατορία, έφτιαξε παλάτι χιλίων δωματίων που ξεπερνάει σε χλιδή και το Ντολμά Μπαχτσέ και προσπάθησε να πείσει τον πλανήτη πως η Τουρκία μπορεί να είναι υπερδύναμη αποκλειστικά με τις δικές τις δυνάμεις, οπότε δεν την χρειάζεται και ιδιαίτερα την δύση. Μάλλον η δύση την έχει ανάγκη, αλλά δεν το έχει καταλάβει ακόμη.
Οπότε, όχι μόνο η σημερινή Τουρκία σε πολιτικό επίπεδο βλέπει με πολύ καλό μάτι το Οθωμανικό της παρελθόν, αλλά είναι και ονείρωξη του ηγέτη της ένα οθωμανικό μέλλον, ένα νεο-σουλτανάτο που θα συγκαταλέγεται στις υπερδυνάμεις, με την θρησκεία να κρατάει τυφλά δεμένους στο όραμά του όλους τους μουσουλμανικούς λαούς. Σε όλο αυτό, για τον Κεμάλ και ότι εκπροσωπούσε, δεν έχει κρατήσει κάποια θέση. Δεν μπορεί να μοιραστεί με μια ανάμνηση αυτό που ονειρεύεται.
Μην πας μακριά, ακόμη και στη δική μας επταετία έγιναν ουκ ολίγες προσπάθειες να οδηγήσουν τον κόσμο στο "ένδοξο παρελθόν" και να κάνουμε skip στην εποχή μετά τον Μεταξά και τον εμφύλιο μέχρι την 21 Απριλίου του 1967. Έχουν αφήσει εποχή οι εορτασμοί στο παναθηναϊκό στάδιο με τις χλαμύδες και τα ακόντια, αλλά φυσικά και οι αμέτρητες ταινίες του Τζέημς Πάρις που βλέπουμε ακόμη και σήμερα για το έπος του 21 και του 40.
Τώρα, για την Ελληνοτουρκική φιλία που αναφέρεις. Επίτρεψε μου να πω δυο πράγματα.
Ναι, σε πολιτικό επίπεδο δεν νομίζω πως μπορεί να υπάρξει. Όχι μόνο γιατί είναι κακούλης ο Ερντογάν, αλλά γιατί με το αφήγημα που έχει τα τελευταία χρόνια έχει παρασύρει ολόκληρη την πολιτική σκηνή και όσο καλός και αν είναι στις κωλοτούμπες είναι αδύνατο να το ανατρέψει όλο αυτό. Το μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, αυτό που "βγάζει τις κυβερνήσεις" έχει ποτιστεί με αυτές τις ιδέες και έχει εθιστεί στην "παραμύθα" αυτή. Δεν νομίζω πως κάποιος πολιτικός με διαφορετική ατζέντα θα μπορούσε να βρεθεί στο τιμόνι της Τουρκίας.
Σε κοινωνικό επίπεδο και ιδίως στην δυτική πλευρά της, νομίζω πως είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα και είμαι σε θέση να το καταθέσω από πρώτο χέρι καθώς δυο δεκαετίες τώρα δραστηριοποιούμαι εκεί και συναναστρέφομαι με ανθρώπους πέραν από τους απασχολούμενους με τον τουρισμό. Και δε μιλάμε για φιλικές στα πλαίσια επαγγελματικής επαφής σχέσεις, αλλά για την καθημερινότητα.
Και μη φανταστείς πως μου ήταν εύκολο αυτό αρχικά, καθώς η πρώτη "επαφή" που είχα με την Τουρκία δεν θα έλεγες πως ήταν και η πιο ευχάριστη εμπειρία. Ξεκίνησε με τις χειρότερες δυνατές συνθήκες.
Παρ όλα αυτά όμως, το μεγαλύτερο σοκ που έπαθα ήταν όταν έβλεπα μέρα με την μέρα να καταρρέει το αφήγημα με το οποίο μεγάλωσα (και όχι μόνο εγώ), του "τούρκος καλός, μόνο νεκρός". Και κατά πως είπαμε και με τους μετανάστες του Έβρου, Τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Φυσικά και δεν θα ισχυριστώ πως αν "πατηθούν τα κουμπιά" η βούληση του υγιώς σκεπτόμενου λαού τους θα εμποδίσει το κακό. Και εμείς και αυτοί θα κάνουμε αυτό που θα πρέπει να κάνουμε.
Είναι μεγάλο πράγμα όμως να φτάσεις σε ένα σημείο που να μπορείς να βλέπεις την ιστορία "γυμνή" και "αφτιασίδωτη". Νιώθεις απελευθερωμένος. Και αυτό στέκει πάνω και από το περήφανος, στο λέω εντίμως.
Δροσουλίτης
Δραστήριο μέλος
Ο Δροσουλίτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 47 ετών και επαγγέλεται Οικονομολόγος. Έχει γράψει 436 μηνύματα.
30-08-23
09:15
Και κατά πάσα πιθανότητα να παραπέμπει σε βεβαιότητα, σκοτώθηκε από ελληνικό "βόλι", είναι σημαντική αυτή η "λεπτομέρεια".Ακου να δεις φίλε μου. Καραισκάκης αυτός που θυσιάστηκε πολεμώντας τους Τούρκους για να είμαστε ελεύθεροι! Τραγική ειρωνεία?
Η ταπεινή μου άποψη είναι πως τα οικονομικά συστήματα ουσιαστικά ζουν στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων ως φιλοσοφικές και ιστορικές αναζητήσεις.
Στην πραγματική παγκόσμια κοινωνία, αυτά που θέτουν τους κανόνες είναι τα χρηματιστικά συστήματα, αυτά που περιέγραφε ο αγαπητός Αριστοτέλης ο οποίος θεωρούσε πολύ απλά πως η όποια προστιθέμενη υπεραξία σε κάποιο αγαθό ή και υπηρεσία εμπεριέχει πεδίο δόξης λαμπρό για απάτη.
Ξέρετε ποια είναι η διαφορά του λογιστή από τον οικονομολόγο;
Στο ερώτημα "πόσο κάνει ένα και ένα;" ο λογιστής θα σου απαντήσει δύο. Ο οικονομολόγος θα σου πεί: " Όσο θέλει ο πελάτης!".
Δροσουλίτης
Δραστήριο μέλος
Ο Δροσουλίτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 47 ετών και επαγγέλεται Οικονομολόγος. Έχει γράψει 436 μηνύματα.
22-08-23
14:43
Ολίγες απλές παρατηρήσεις επί του θέματος.Οι περισσότεροι πέθαναν την πρώτη νύκτα όπου είχε δοθεί εντολή απαγόρευσης κυκλοφορίας. "Θα πυροβολείται άνευ προειδοποιήσεως" έλεγε η ανακοίνωση στο ράδιο την νύκτα του Κινήματος.
Παρ'όλα αυτά ποιος θα κουνήσει το δάκτυλο σε εκείνους; Το σημερινό καθεστώς έχει σκοτώσει κατά πολύ περισσότερους (βλέπε Μάτι, Τέμπη κλπ).
Δεν μπορείς να ξέρεις. Μπορεί όντως να το έκαναν και οι άλλοι. Πάντως ως τότε πολιτικοί (Καραμανλής-Παπανδρέου) και Βασιλιάς τα είχαν κάνει μπάχαλο. Την χούντα πρακτικά όντως την θεωρώ ιστορικά αχρείαστη καθώς δεν κινδυνεύσαμε από την κόκκινη χολέρα το 1967. Ο Γεώργιος Παπανδρέου μπορεί να ήταν τραγικός οπορτουνιστής/τυχοδιώκτης της εποχής που το έπαιζε κεντροαριστερά αλλά κομμούνι δεν τον έλεγες.
Ένα από τα πιο αποτυχημένα, και εν τέλει αντιδημοκρατικά, συστήματα του πλανήτη είναι. Αλλά βέβαια το ότι μερικοί πιστεύουν πως επειδή δεν τους κυνηγάει κανένας όταν υβρίζουν τους κυβερνώντες έχουν ελευθερία είναι αστείο.
1. Αυτοί που έχασαν την ζωή τους λόγω πολιτικών ή ιδεολογικών πεποιθήσεων δεν γίνεται να εξισωθούν με αυτούς που έχασαν την ζωή τους σε μια καταστροφή. Επίσης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως και πριν την επταετία υπήρχαν πολλές δολοφονίες πολιτικού χαρακτήρα με "σκοτεινά" κίνητρα ή σε περιόδους κοινωνικής αναταραχής. Βλέπε Λαμπράκη, Πέτρουλα.
2. Δεν ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου ο οποίος θεωρήθηκε απειλή ώστε να ενεργοποιηθεί το σχέδιο "Προμηθέας" (Ιέραξ II) που επικαλέστηκαν οι πραξικοπηματίες. Ήταν ο Ανδρέας και αυτό με αφορμή την υπόθεση Ασπίδα αλλά και κάποιες δηλώσεις περί "ορκομωσίας κυβερνήσεως στο σύνταγμα". Εκεί πήραν κατά την άποψη τους την "αόρατον εντολή".
3. Πολλά από τα έργα που θεμελίωσε η δικτατορία (φράγματα, ηλεκτροπαραγωγικές-θερμοηλεκτρικές μονάδες, λιμένες κλπ) είχαν ήδη έγκριση και είχαν ενταχθεί στον προϋπολογισμό προ του 67. Ο δικός τους σχεδιασμός προέβλεπε διαφορετικές διαδικασίες ανάθεσης, περεταίρω αξιοποίηση της ΜΟΜΑ και υποστήριξη των έργων περιφερείας (οδοποιία, ηλεκτροδότηση κλπ). Νομίζω πως αυτά είναι και που δημιούργησαν την αίσθηση που επικρατεί περί "έργων της χούντας".
Φυσικά υπήρχαν και διάφορα που έμειναν απλά.. φιλοδοξίες. Άλλα γιατί ήταν υπερβολικά φιλόδοξα (Διεθνής αερολιμένας Αθηνών εις Μακρόνησον), άλλα γιατί χάσανε την μπάλα (Το τάμα του έθνους) και άλλα γιατί ήταν πάνω από τις δυνάμεις τους για να ελέγξουν (ΦΕΚ 98/8/5/1973 περί εξόρυξης υδρογονανθράκων).