25-09-23
15:15
Και το θέμα που άνοιξες, επίσης...Ευτυχώς, δεν το άφησε εκεί το ζήτημα. Έχει μεγάλο "σουξέ" φέτος το σχολείο στην πρωτοβάθμια.
Και εύχομαι έτσι να (παρα)μείνει...
25-09-23
14:44
Ας πάει ο πατέρας να το "απαιτήσει". Δεν γίνεται (με αυτό που έχει το παιδάκι...), να μην γίνει αυτό που η λογική, μα και οι κανόνες (έστω και άγραφοι...), προστάζουν...Είναι η πρώτη φορά που ανυπομονώ να θέσω υποψηφιότητα σε συλλογικό όργανο, όπως είναι ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Μπροστά σε τόσους κανόνες, έ, το να παραβώ και εγώ έναν προσωπικό, θα μου το συγχωρέσω, δε γίνεται.
25-09-23
14:38
Τότε είναι υποχρεωμένοι να μεταφερθούν σε τάξη στο ισόγειο. Δεν το συζητάμε.-Το συγκεκριμένο παιδάκι έχει κάκωση στη μέση, ακόμη και το βάδισμα του γίνεται με δυσκολία.
Κάτι ΕΜΦΑΝΕΣΤΑΤΟ δηλαδή..
Και για όσο απαιτηθεί. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει και για όλη τη σχολική χρονιά...
22-09-23
11:32
Όταν ακούω έναν γονιό - ειδικά - έτσι να μιλάει...χαίρομαι. Αλήθεια. Γιατί δεν επαναπαύεται στις δάφνες του...δεν νιώθει "εγώ τα έκανα όλα σωστά". Μου..."μυρίζει" άνθρωπος, πίσω απ΄ αυτό. Κι όχι ένας γονιός αλάνθαστος...Φίλη μου καλή,έχω κάνει πάρα πολλά λάθη δυστυχώς. Ήθελα από πολύ μικρά να τα μάθω να αυτοπροστατεύονται και τους έλεγα όλους τους πιθανούς κινδύνους. Κάπως έτσι τα άγχωσα πολύ. Έχουν γίνει δυο επικίνδυνα έξυπνοι άντρες, αλλά ζουν με άγχη. Δεν είναι ευτυχισμένοι, κυρίως ο μεγάλος. Δεν ξέρω, τι έφταιξε.
Όλοι κάνουμε λάθη. Άλλος λιγότερα κι άλλος περισσότερα. Ό,τι έγινε έγινε και δεν το έκανες για κακό (είμαι σίγουρη γι΄ αυτό...)...
"Τα φορτώνουμε" τα παιδιά. Πολύ. Τους φερόμαστε σαν να σε ενήλικες, κάποιες φορές. Θέλει ισορροπία και μέτρο...
21-09-23
18:29
Ξεφεύγω από το θέμα, αλλά με κέντρισε το παραπάνω...Σήμερα ισχύει το παράδοξο πως ζούμε σε εκπληκτικά ασφαλείς κοινωνίες, όπου τα χειρότερα πράγματα που θα συμβούν στο μέσο παιδί είναι να το κοροϊδέψει ο συμμαθητής του ή να γράψει άσχημα στο διαγώνισμα και παρόλα αυτά οι μακροχρόνιες ψυχικές ασθένειες είναι στο ζενίθ.
Ασφαλείς κοινωνίες, όπου τα ναρκωτικά μπαίνουν από τα κάγκελα (αλλά τα παιδιά, σαν αργήσουν, δεν μπαίνουν...) ; Σε άλλη κοινωνία ζούμε ;
20-09-23
19:56
Σαμ...η επιστάτρια θα έπρεπε να λειτουργήσει κατά βούληση. Και όχι βάσει κανόνων (στην περίπτωση που, έστω, ισχύει αυτό που λέει...).... Όχι τίποτα άλλο αλλά δεν πρέπει να ξέρουν οτι εαν τύχει και το παιδί τους αργήσει να πάει έστω και 5 λεπτά στο σχολείο , θα το αφήσουν στον δρόμο μόνο του ; Εγώ τουλάχιστον αν ήμουν γονιός θα ήθελα να το γνωρίζω αυτό .
Βλακεία (μην πω κάτι πιο βαρύ...), έκσνε και το ξέρει. Απλά πήγε να βγει κι από πάνω. Είναι πολύ απλό. Και η διευθύντρια σιγοντάρισε και δεν 'την έδωσε στεγνά'. Γιατί η ευθύνη (που υπάρχει, δεν το συζητάμε...), θα μεταφερόταν και σ' εκείνη...
20-09-23
17:32
Δεν ξέρω τί να πω κι εγώ, πραγματικά, πέρα από τα προφανή...
Και δεν έχει να κάνει μόνο με τους κανόνες. Μα με το γεγονός ότι μια επιστάτρια (γυναίκα, δηλαδή, έχει κι αυτό τη σημασία του...), έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα σ΄ ένα παιδάκι και το κλείδωσε απ΄ έξω (το πώς ένιωσε και το παιδί, εκείνη την ώρα, δεν το συζητώ, μπρος στους άλλους κινδύνους που θα μπορούσε να βιώσει...)...
Το πιο λογικό θα ήταν ν΄ ανοίξει την πόρτα, να το χαϊδέψει στο κεφάλι και να το βάλει μέσα με ένα "άντε, γρήγορα, στην τάξη σου...". Η αντίδρασή της και η απάθειά της με ξεπερνάνε...
Υπάρχουν κάποια πράγματα που μας ξεπερνάνε, γενικότερα. Μα, δυστυχώς, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι. Και δεν είναι λίγοι. Μα ευτυχώς ούτε και πολλοί...
Κι εγώ θα "έβγαζα νύχια", όπως...ο πατέρας. Δεν θα την άφηνα έτσι. Θα την έκανα ρόμπα ξεκούμπτωτη, μόνο και μόνο για να μην το ξανακάνει.-
Και δεν έχει να κάνει μόνο με τους κανόνες. Μα με το γεγονός ότι μια επιστάτρια (γυναίκα, δηλαδή, έχει κι αυτό τη σημασία του...), έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα σ΄ ένα παιδάκι και το κλείδωσε απ΄ έξω (το πώς ένιωσε και το παιδί, εκείνη την ώρα, δεν το συζητώ, μπρος στους άλλους κινδύνους που θα μπορούσε να βιώσει...)...
Το πιο λογικό θα ήταν ν΄ ανοίξει την πόρτα, να το χαϊδέψει στο κεφάλι και να το βάλει μέσα με ένα "άντε, γρήγορα, στην τάξη σου...". Η αντίδρασή της και η απάθειά της με ξεπερνάνε...
Υπάρχουν κάποια πράγματα που μας ξεπερνάνε, γενικότερα. Μα, δυστυχώς, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι. Και δεν είναι λίγοι. Μα ευτυχώς ούτε και πολλοί...
Κι εγώ θα "έβγαζα νύχια", όπως...ο πατέρας. Δεν θα την άφηνα έτσι. Θα την έκανα ρόμπα ξεκούμπτωτη, μόνο και μόνο για να μην το ξανακάνει.-
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.