Κανόνες στο σχολείο υπεράνω της λογικής

[touvlo]

Γιατι κα Προεδρε θα γυριζε προς την έδρα ο συνήγορος εγω βλέπω καθημερινά παιδιά 10 ετών να πηγαινουν ακόμη και μόνα τους σχολείο ακομη και στον ΗΣΑΠ ή το μετρό.

κακό είναι αυτό; Εγώ από 6 χρονών πήγαινα μόνη και τα παιδιά μου επίσης

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 21 Σεπτεμβρίου 2023

θα πέσεις και θα χτυπήσεις

εεεε, θα μεγαλώσεις!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 21 Σεπτεμβρίου 2023

Εαν ο συνήγορος βλέπει καθημερινά παιδιά 10 χρονών να πηγαίνουν μόνα τους σχολείο ακόμα και με ΗΣΑΠ/μετρό και το θεωρεί νορμάλ , τότε θα ήταν σαν να παραδέχεται οτι η αμέλεια ανηλίκου είναι φυσιολογική .

ρε παιδιά, δεν είναι εμέλεια το να πάει το παιδί μόνο του στο σχολείο, είναι αυτοδυναμία. Ο ανθρωπος από 6 ετών θεωρείται ικανός να περπατήσει μια απόσταση μόνος/η. Όσα παιδιά ζουν σε πόλη με αυτοκίνητα, πρέπει να μάθουν κανόνες ασφάλειας από τροχοφόρα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 21 Σεπτεμβρίου 2023

Εγώ όταν ήμουν στην ηλικία του γιου του @Δροσουλίτης είχε τύχει επειδή δεν ήμουν συγκεντρωμένος στην στοίχιση των γραμμών στην γυμναστική , να περάσει η γυμνάστρια και να μου σκάσει χαστούκι με τρομερή δύναμη , οριακά μπουνιά την έλεγες ( αυτή εν τω μεταξύ είχε και σωματοδομή άντρα έτσι ) . Να μην τα πολυλογώ είτε το πιστεύετε είτε όχι , ήμουν ξαπλωμένος με πυρετό απο το τράνταγμα που δέχτηκα για περίπου μια μέρα

Έλεος! Πού αποφοίτησε η κυρία; Στα στρατόπεδα των ναζί; Ο πατέρας σου τι είπε;

 

[Samael]

ρε παιδιά, δεν είναι εμέλεια το να πάει το παιδί μόνο του στο σχολείο, είναι αυτοδυναμία. Ο ανθρωπος από 6 ετών θεωρείται ικανός να περπατήσει μια απόσταση μόνος/η. Όσα παιδιά ζουν σε πόλη με αυτοκίνητα, πρέπει να μάθουν κανόνες ασφάλειας από τροχοφόρα.

Δεν αμφιβάλλω οτι μπορεί , αλλά ένας ανήλικος δεν πρέπει να μένει ποτέ χωρίς επίβλεψη , εαν δεν βρίσκεται τουλάχιστον σε ελεγχόμενο περιβάλλον . Ιδίως όταν ζούμε σε έναν κόσμο που αρκετοί άνθρωποι είναι mentally unstable . Εαν μιλάμε για κοντινή απόσταση και απο ηλικίες 13 και άνω δεκτό , δεν είναι τόσο τραγικό όντως .

Αλλά προσωπικά δεν έχω δει ποτέ παιδιά κάτω των 15 ετών να παίρνουν μόνα τους ηλεκτρικούς και μετρό για να πάνε σχολείο .

Έλεος! Πού αποφοίτησε η κυρία; Στα στρατόπεδα των ναζί; Ο πατέρας σου τι είπε;

Ήταν περιπτωσάρα αλλά με αυτά που ακούμε καθημερινά τίποτα δεν είναι για να κάνει εντύπωση πλέον .
Ο πατέρας μου δεν ασχολιόταν ποτέ με οτιδήποτε είχε να κάνει με το σχολείο . Το είχε μάθει η μάνα μου οπότε , η οποία όπως ήταν λογικό μόλις το άκουσε πήγε απο 0 στα 100 σε κλάσματα του δευτερολέπτου , με αποτέλεσμα να πάει στο σχολείο φορτωμένη . Εν τέλει δεν θυμάμαι τι είχε γίνει , έχει περάσει πάνω απο μια δεκαετία άλλωστς , αλλά λογικά η τύπισσα τα άκουσε για τα καλά απο την διεύθυνση . Εαν η μνήμη μου δεν με απατά , μια φορά νομίζω της είχαν φωνάξει και την αστυνομία .

Γενικά αυτό το τουπέ που έχουν πολλοί εκπαιδευτικοί ( μερικές φορές ακόμα και γονείς ) με το στυλ "θα σε κάνω άνθρωπο" είναι εμετικό . Άνθρωπο δεν θα κάνεις τον άλλο με το να του δείχνεις πόσο μαλάκας είσαι , ούτε με το να απλώνεις τα χέρια σου πάνω του . Το ενοχλητικό με όλους αυτούς τους ανθρώπους που συμπεριφέρονται έτσι είναι πως νομίζουν οτι επειδή έχουν να κάνουν με παιδιά , τα οποία δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τις σωστές ψυχολογικές άμυνες και επομένως είναι ευάλωτα, μπορούν να επιβάλλονται .

 

[Shadowban]

κακό είναι αυτό; Εγώ από 6 χρονών πήγαινα μόνη και τα παιδιά μου επίσης

ρε παιδιά, δεν είναι εμέλεια το να πάει το παιδί μόνο του στο σχολείο, είναι αυτοδυναμία. Ο ανθρωπος από 6 ετών θεωρείται ικανός να περπατήσει μια απόσταση μόνος/η. Όσα παιδιά ζουν σε πόλη με αυτοκίνητα, πρέπει να μάθουν κανόνες ασφάλειας από τροχοφόρα.

Στα 6 πας μόνος σου στο σχολείο όταν ζεις στο χωριό που ξέρεις του πάντες και το σχολείο είναι 500 μέτρα από το σπίτι σου. Αν ζεις στην Αθήνα και αφήνεις το παιδί σου να παίρνει το μετρό από τα 6 και να είναι στο έλεος του κάθε παιδεραστή και εμπόρου λευκής σαρκός, τότε ή είσαι εγκληματικά αμελής ή γύφτος.

 

[touvlo]

Δεν αμφιβάλλω οτι μπορεί , αλλά ένας ανήλικος δεν πρέπει να μένει ποτέ χωρίς επίβλεψη , εαν δεν βρίσκεται τουλάχιστον σε ελεγχόμενο περιβάλλον . Ιδίως όταν ζούμε σε έναν κόσμο που αρκετοί άνθρωποι είναι mentally unstable . Εαν μιλάμε για κοντινή απόσταση και απο ηλικίες 13 και άνω δεκτό , δεν είναι τόσο τραγικό όντως .

Φίλε μου διαφωνώ ριζικότατα! Το βλέπω και στη γειτονιά της μητέρας μου και του αδερφού μου και θυμώνω.
Το να συνοδεύεις ένα παιδί στο σχολείο, σημαίνει υπερπροστασία, του κόβεις τα φτερά. Επειδή:
1. το ωραιότερο μέρος της σχολικής ζωής είναι ο δρόμος από προς και από το σχολείο με φίλους
2. το σχολείο είναι η πολύ προσωπική ζωή του παιδιού. Εκεί θα πει τα μυστικά του, θα κάνει τις <<σκανταλιές>> του. Δεν επιτρέπεται να εμποδίζεις την προσωπική ζωή του παιδιού σου μέχρι τα 18.
3. Δεν θα μαθει το παιδί να αυτοπροστατεύεται στα 18. Αυτό αρχίζει απ τη στιγμή που γεννιέται. Οι δρόμοι και οι ξενοι άνθρωποι ανήκουν στην κοινωνία μας και πρέπει να μάθει να κινείται ανάμεσά τους. Υπάρχουν τρόποι εκμάθησης και κανόνες.
4. Οι γονείς είναι και εργαζόμενοι. Εφόσον δεν υπάρχουν σχολεία από τις 7 ως τις 17.00, είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να εξασκήσουμε τα παιδιά, να κάνουν τη διαδρομή μόνοι.

Η θεωρία, πως τα ανήλικα (μεχρι 18 σκέψου) δεν πρέπει να μένουν χωρίς επίβλεψη, περιορίζει τους νέους επιπλέον από παρέες, τρέλες και γενικότερα από προσωπική ζωή.
Έβλεπα πέρυσι με τα χιόνια παιδιά (7 ως 11 ετων) που έπαιζαν και γονείς λίγο παραπέρα. Τα παιδιά δεν ήταν σε θέση να οργανώσουν το παιχνίδι τους. Οι ενήλικες έρχονταν και τους έλεγαν τι να παίξουν και τους έβαζαν κανόνες. Αυτό το βρίσκω τραγικό. Δεν μπορούν τα παιδιά να κάνουν αυτό που είναι στη φύση τους; Να παίξουν; Ήθελα να κλάψω!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 21 Σεπτεμβρίου 2023

Στα 6 πας μόνος σου στο σχολείο όταν ζεις στο χωριό που ξέρεις του πάντες και το σχολείο είναι 500 μέτρα από το σπίτι σου. Αν ζεις στην Αθήνα και αφήνεις το παιδί σου να παίρνει το μετρό από τα 6 και να είναι στο έλεος του κάθε παιδεραστή και εμπόρου λευκής σαρκός, τότε ή είσαι εγκληματικά αμελής ή γύφτος.

Θα φροντίσεις το δημοτικό να είναι σχετικά κοντά στο σπίτι. Το μετρό είναι ασφαλές. Ο γιος μου το πήρε σε ηλικία 9 ετών από Δουκισσης Πλακεντίας ως Αιγάλεω. Ο πατερούλης μου τότε ανησυχούσε, πού τον άφησα, αλλά ήμουν σίγουρη για τον γιο μου. Ήξερε πώς θα απαντήσει, σε κάθε παιδοανώμαλο που τυχόν τον πλησίαζε.

 

[Valder]

Σου εύχομαι να διαπιστώσεις πως δεν θα υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το να πετάς στη φωτιά παλαιές πεποιθήσεις ετών, σε μια στιγμή και μόνο. Την καθοριστικότερη κατά την ταπεινή μου άποψη στη ζωή μου.

Ο προ-μικρού εαυτός μου δε θα συμφωνούσε απλά με ότι λες τώρα, αλλά θα με πέρναγε από πίσσα και πούπουλα. Γι αυτό και δεν μπορώ και να επιμείνω περισσότερο.

Πήγα να σου απαντήσω με ένα "δεν το βλέπω να κανω παιδιά σ αυτη τη ζωή" αλλά λεω άσε θα φαω ξυλο απ' όσους φίλους μου το διαβάσουν.

Όμως θα σου πω κατι άλλο. Και είμαι σίγουρος πως θα σκεφτείς "ναι κι εγω αυτα έλεγα, ΟΜΩΣ μετά άλλαξαν τα πράγματα..."

1. Πιστεύω πάρα πολύ στις αξίες, σε κωδικα αξιών. Δύσκολα μου το παίρνεις και το πετας στη φωτιά, γιατί πραγματικά πιστεύω πως σχημάτισα αυτές τις αξίες για να μπορώ να τους δώσω, στα μελλοντικα παιδιά μου, ολα αυτα τα εφόδια να αντέξουν εκει έξω τον κόσμο.

και

2. Εαν αφεθώ -ξεροντας τον άνθρωπο πίσω απο την πανοπλία- θα γίνω από τους πιο χαζομπαμπάδες.



Θα ακουστεί η βεβαιότητα του ξερόλα που θα τον διαψεύσει η ζωή, αλλά θα το φωνάξω:

Δεν υπάρχει ρουφιάνα περίπτωση ούτε για παιδί, ούτε για τη μάνα μου, ούτε για τίποτα και κανέναν, να καταργήσω αυτό που θεωρω σωστό και να κυριευτώ υπό των συναισθημάτων μου, το θεωρω μορφή αδυναμίας και οτι στο τέλος θα ζημιώσω με τα ιδια μου τα χέρια τα παιδια μου έτσι.

Το θεωρω αδυναμία. Το θεωρω λάθος, μόνο για να ικανοποιούνται οι δικές μας ανησυχίες ως μεγάλοι, και δεν έχει καμία σχέση με το παιδί ούτε με την αγάπη αλλά με το πως αντιλαμβανόμαστε εμείς ότι το αγαπάμε.

Δεν υπάρχει περίπτωση.


Ξέρω, κουνάς το κεφάλι, θα με φτιάξει η ζωή. Θα δούμε.

 

[Samael]

Φίλε μου διαφωνώ ριζικότατα! Το βλέπω και στη γειτονιά της μητέρας μου και του αδερφού μου και θυμώνω.
Το να συνοδεύεις ένα παιδί στο σχολείο, σημαίνει υπερπροστασία, του κόβεις τα φτερά. Επειδή:
1. το ωραιότερο μέρος της σχολικής ζωής είναι ο δρόμος από προς και από το σχολείο με φίλους
2. το σχολείο είναι η πολύ προσωπική ζωή του παιδιού. Εκεί θα πει τα μυστικά του, θα κάνει τις <<σκανταλιές>> του. Δεν επιτρέπεται να εμποδίζεις την προσωπική ζωή του παιδιού σου μέχρι τα 18.
3. Δεν θα μαθει το παιδί να αυτοπροστατεύεται στα 18. Αυτό αρχίζει απ τη στιγμή που γεννιέται. Οι δρόμοι και οι ξενοι άνθρωποι ανήκουν στην κοινωνία μας και πρέπει να μάθει να κινείται ανάμεσά τους. Υπάρχουν τρόποι εκμάθησης και κανόνες.
4. Οι γονείς είναι και εργαζόμενοι. Εφόσον δεν υπάρχουν σχολεία από τις 7 ως τις 17.00, είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να εξασκήσουμε τα παιδιά, να κάνουν τη διαδρομή μόνοι.

Η θεωρία, πως τα ανήλικα (μεχρι 18 σκέψου) δεν πρέπει να μένουν χωρίς επίβλεψη, περιορίζει τους νέους επιπλέον από παρέες, τρέλες και γενικότερα από προσωπική ζωή.
Έβλεπα πέρυσι με τα χιόνια παιδιά (7 ως 11 ετων) που έπαιζαν και γονείς λίγο παραπέρα. Τα παιδιά δεν ήταν σε θέση να οργανώσουν το παιχνίδι τους. Οι ενήλικες έρχονταν και τους έλεγαν τι να παίξουν και τους έβαζαν κανόνες. Αυτό το βρίσκω τραγικό. Δεν μπορούν τα παιδιά να κάνουν αυτό που είναι στη φύση τους; Να παίξουν; Ήθελα να κλάψω!

Δεν είπα μέχρι τα 18 , αλλά έστω μέχρι τα 12 .
Υπερπροστασία είναι ο άλογος και αδικαιολόγητος περιορισμός του παιδιού λόγω μη ανάλογου φόβου του γονέα σε σχέση με την πραγματική απειλή . Απο εκεί και πέρα είναι προσωπικό θέμα , ο καθένας κάνει οτι θέλει αλλά μετά αναλαμβάνει και τις ευθύνες των πράξεων του .

Οπότε όχι , δεν θα άφηνα το παιδί μου σε ηλικίες 5 εως 12 ετών να είναι ασυνόδευτο σε οποιοδήποτε μέσο μεταφοράς σε καμία απολύτως περίπτωση . Είναι αμέλεια , σε εγκληματικό επίπεδο .

 

[Shadowban]

Φίλε μου διαφωνώ ριζικότατα! Το βλέπω και στη γειτονιά της μητέρας μου και του αδερφού μου και θυμώνω.
Το να συνοδεύεις ένα παιδί στο σχολείο, σημαίνει υπερπροστασία, του κόβεις τα φτερά. Επειδή:
1. το ωραιότερο μέρος της σχολικής ζωής είναι ο δρόμος από προς και από το σχολείο με φίλους
2. το σχολείο είναι η πολύ προσωπική ζωή του παιδιού. Εκεί θα πει τα μυστικά του, θα κάνει τις <<σκανταλιές>> του. Δεν επιτρέπεται να εμποδίζεις την προσωπική ζωή του παιδιού σου μέχρι τα 18.
3. Δεν θα μαθει το παιδί να αυτοπροστατεύεται στα 18. Αυτό αρχίζει απ τη στιγμή που γεννιέται. Οι δρόμοι και οι ξενοι άνθρωποι ανήκουν στην κοινωνία μας και πρέπει να μάθει να κινείται ανάμεσά τους. Υπάρχουν τρόποι εκμάθησης και κανόνες.
4. Οι γονείς είναι και εργαζόμενοι. Εφόσον δεν υπάρχουν σχολεία από τις 7 ως τις 17.00, είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να εξασκήσουμε τα παιδιά, να κάνουν τη διαδρομή μόνοι.

Η θεωρία, πως τα ανήλικα (μεχρι 18 σκέψου) δεν πρέπει να μένουν χωρίς επίβλεψη, περιορίζει τους νέους επιπλέον από παρέες, τρέλες και γενικότερα από προσωπική ζωή.
Έβλεπα πέρυσι με τα χιόνια παιδιά (7 ως 11 ετων) που έπαιζαν και γονείς λίγο παραπέρα. Τα παιδιά δεν ήταν σε θέση να οργανώσουν το παιχνίδι τους. Οι ενήλικες έρχονταν και τους έλεγαν τι να παίξουν και τους έβαζαν κανόνες. Αυτό το βρίσκω τραγικό. Δεν μπορούν τα παιδιά να κάνουν αυτό που είναι στη φύση τους; Να παίξουν; Ήθελα να κλάψω!

Άλλο πράγμα να μην αφήνεις τα παιδιά να παίζουν μόνα τους με τους συνομήλικους και άλλο να κόβουν βόλτες μόνα τους μέσα σε μια χαοτική πόλη.

Θα φροντίσεις το δημοτικό να είναι σχετικά κοντά στο σπίτι. Το μετρό είναι ασφαλές. Ο γιος μου το πήρε σε ηλικία 9 ετών από Δουκισσης Πλακεντίας ως Αιγάλεω. Ο πατερούλης μου τότε ανησυχούσε, πού τον άφησα, αλλά ήμουν σίγουρη για τον γιο μου. Ήξερε πώς θα απαντήσει, σε κάθε παιδοανώμαλο που τυχόν τον πλησίαζε.

Αν ένας τύπος άνοιγε την πόρτα του αυτοκινήτου άρπαζε τον 9χρονο γιο σου και τον έβαζε μέσα ο γιος σου τι θα έκανε?

 

[Samael]

Ξέρω, κουνάς το κεφάλι, θα με φτιάξει η ζωή. Θα δούμε.

Είσαι τυχερός ρε μπαγάσα γιατί οι καλοί διαχειριστές και συντονιστές έχουν προνοήσει και εμφανίζεται ένα ωραίο μήνυμα που λέει :

"Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10+ χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε."

Οπότε κερδισμένος βγαίνεις είτε διαψευτείς είτε όχι .

 

[Memetchi]

Αυτό έχει τη λογική του. Αν δεν υπήρχε κανόνας, κάθε μαθητής θα πήγαινε σχολείο όταν του ερχόταν. Αν κάθε μαθητής έμπαινε ελεύθερα στην τάξη οποιαδήποτε στιγμή, θα είχαμε μια πλήρη αταξία και χάος. Εδώ το σοβαρό θέμα είναι ότι άφησαν παιδί στο δρόμο. Να υπάρχει ο κανόνας, οι αργοπορημένοι ναι να μην μπαίνουν στην τάξη, όμως να παραμένουν μέσα στο σχολείο ή στην αυλή και ποτέ στο δρόμο.

Αγγλία: Πρόστιμο σε όσους μαθητές αργούν στο σχολείο (news247.gr)

View attachment 122222​

Χρειάζονται τα όρια, αλλά να σκεφτόμαστε και πότε είναι αναγκαία. Ειδικά σε ηλικίες δημοτικού που εκ των πραγμάτων πολλά παιδιά είναι εξαρτημένα από το πρόγραμμα των γονιών τους. Δεν θα οδηγήσει το 10χρονο το αμάξι. Το στοίχημα στην τάξη είναι να κρατήσεις τα παιδιά μέσα σε αυτήν, το να τα κρατήσεις απέξω είναι το μόνο εύκολο. Μια χαμένη, αντιπαραγωγική ώρα για ένα 10 χρόνο, επιβαρύνει τη σχέση μαθητή-σχολείου/μαθητή-δασκάλου. Αν δεν πρόκειται για επαναλαμβανόμενη αδικαιολόγητη πράξη δεν υπάρχει λόγος να προτιμήσεις να κάτσει και να μη κάνει τίποτα, από το να συμμετάσχει στην παιδαγωγική διαδικασία και να νιώσει ότι το μέρος που περνάει τόσες ώρες τον καταλαβαίνει και τον στηρίζει και δεν τον τιμωρεί αμέσως για κάτι που ήταν εκτός του έλεγχου του. Άλλωστε μιλάμε για 5 λεπτά, με μια τρέχαλα θα έφτανε την ώρα που ίσα ίσα μπήκαν και αρχίζουν να βγάζουν βιβλία και από ό,τι κατάλαβα δεν υπήρχε προειδοποίηση άλλη φορά ότι σε τέτοια περίπτωση θα μείνει έξω, ήταν το κλασικό αα άργησες, χεστήκαμε. Δεν δουλεύει έτσι ένα μέρος που έχει να κάνει με παιδιά.

 

[Guest 126033]

Καλα δεν θα αποκτησει το παιδακι και ψυχολογικο τραυμα επειδη τον κλειδωσε μια ηλιθια εξω απο το σχολειο επειδη αργησε 5 λεπτα.Ειπαμε...

Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις τι θεωρείται ψυχολογικό τραύμα για εσένα, γιατί αντιλαμβάνομαι πως έχουμε διαφορετική οπτική σε αυτό το θέμα για να έχεις αυτή την άποψη.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 21 Σεπτεμβρίου 2023

Είναι λίγες οι περιπτώσεις που η αίσθηση ντροπής, απόρριψης ή αποτυχίας σε κάποια εξέταση οδήγησε και μεγαλύτερα παιδιά στο να πηδήξουν στο κενό από μπαλκόνια;
Δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριστεί ένα μικρό παιδί ένα περιστατικό με την λογική ενός ενήλικα.

Ακριβώς και να προσθέσω ότι, το οποιοδήποτε γεγονός μικρό ή μεγάλο για κάποιους άλλους ,προκαλει ενα ερεθισμα -βλάβη στον εγκέφαλο του ανθρώπου ή πιο επιστημονικα καταγράφετε στην αμυγδαλη του εγκεφαλου ,ως κατάληξη καποιων γεγονότων που προκαλούν υπερβολικό άγχος, το οποίο υπερβαίνει την ικανότητα του ανθρώπου και στην περίπτωση μας ,ενός παιδιού, να αντιμετωπίσει τα συναισθήματα που ενεργοποιούνται και εχουν σαν αποτελεμσα σοβαρές και μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες θεωρείται τραύμα...

Αυτό και προς απάντηση το τι μπορεί να θεωρείται τραύμα και στο κατά πόσο ένα γεγονός σαν το δικό σας ,που αντιλαμβάνομαι πλήρως το συναισθηματικό κόσμο του παιδιού την δεδομένη στιγμή ,μπορεί να ενεργοποίηση καινούργια συναισθήματα άγνωστα προς αυτό μέχρι στιγμής και σαφώς ΜΗ διαχειρισημα ,τι κατάληξη μπορεί να έχουν..
Ο φόβος που ενεργοποιειται απέναντι σε όλο αυτό σαφέστατα και δημιουργεί τραύμα...

Και μην ξεχνάμε μιλάμε για παιδί...οι περισσότεροι μάλλον έχουμε ξεχάσει πως ήμασταν παιδιά ή καλύτερα κάποιοι είχαμε την πολυτέλεια να μεγαλώσουμε σε προστατευμενες κοινωνίες ή εποχές και δεν χρειάστηκε ποτέ να κατανοησου.ε τι σημαίνει όλο αυτό.

 

[Shadowban]

Και μην ξεχνάμε μιλάμε για παιδί...οι περισσότεροι μάλλον έχουμε ξεχάσει πως ήμασταν παιδιά ή καλύτερα κάποιοι είχαμε την πολυτέλεια να μεγαλώσουμε σε προστατευμενες κοινωνίες ή εποχές και δεν χρειάστηκε ποτέ να κατανοησου.ε τι σημαίνει όλο αυτό.

Στο μεγαλύτερο διάστημα της ιστορίας μας, καταγεγραμμένης και μη, το μέσο παιδί έβλεπε θα σίγουρα ένα ή περισσότερα μέλη της οικογένειας του ή του στενού περιβάλλοντος να πεθαίνουν με διάφορους αρκετά σκληρούς τρόπους και παρόλα αυτά τα παιδιά δεν τραυματίζονταν ανεπανόρθωτα. Το τραύμα δεν συμβαίνει στο παιδί επειδή του τυχαίνει ένα κακό γεγονός, αλλά επειδή όταν του συμβεί το κακό γεγονός δεν έχει πολλές φορές κανέναν να του συμπαρασταθεί και να του προσφέρει ψυχική υποστήριξη, κάτι που δεν συναίβενε στο παρελθόν καθώς δεν ζούσαμε σαν αποκομμένες μονάδες αλλά σαν μέλη στενά δεμένων κοινωνιών. Μπορεί να πέθαινε ο πατέρας σου, αλλά ήσουν περιτριγυρισμένος από θείους, παππούδες, ξαδέρφους κτλ.

Σήμερα ισχύει το παράδοξο πως ζούμε σε εκπληκτικά ασφαλείς κοινωνίες, όπου τα χειρότερα πράγματα που θα συμβούν στο μέσο παιδί είναι να το κοροϊδέψει ο συμμαθητής του ή να γράψει άσχημα στο διαγώνισμα και παρόλα αυτά οι μακροχρόνιες ψυχικές ασθένειες είναι στο ζενίθ.

Αν μη τι άλλο, αυτό δείχνει πως ζούμε σε ένα τελείως αφύσικο και τοξικό για την ψυχική μας υγεία περιβάλλον και πως η σημερινή ζωή αφήνει πολλές ψυχικές ανάγκες του ανθρώπου ακάλυπτες. Είμαστε ένα κοινωνικό ζώο, το οποίο ζει απομονωμένο σε ανώνυμες μεγαλούπολεις.

 

[touvlo]

να κόβουν βόλτες μόνα τους μέσα σε μια χαοτική πόλη.

σωστά. Το να κόβουν βόλτες μόνα, είναι <<αλητεία>>, γιαυτό υποστήριξα την άποψη, πως η επιστάτρια έπρεπε να ανοιξει την πόρτα και όχι να περιφέρεται το παιδί άσκοπα μια ώρα. Ο δρόμος προς το σχολείο έχει κάποιο προορισμό. Δεν περιφέρεται το παιδί. Ξεκινά απ το σπίτι και καταλήγει στο σχολείο.

Αν ένας τύπος άνοιγε την πόρτα του αυτοκινήτου άρπαζε τον 9χρονο γιο σου και τον έβαζε μέσα ο γιος σου τι θα έκανε?

Κοίτα, η φίλη μου τον άφησε στο σταθμό μετρό και εγώ τον παρέλαβα από τον άλλο σταθμό. Το να συμβεί αυτό που λες, ήταν πρακτικά αδύνατο. Παρόλα αυτά, επειδή τα έχουμε εξασκήσει αυτά τα σενάρια, όπως λέει ο Δροσουλίτης, <<αν....τι θα έκανες;>> το παιδί πρέπει από μωρό να λέει <οχι> σε άγνωστους, ό,τι και να λένε. Δεν πλησιάζει. Αντίθετα, αν πλησιάσουν αυτοί, το παιδί απλώνει το χέρι προς τον άγνωστο και λέει <στοπ>. Αν αυτός παρά την άρνηση του παιδιού συνεχίσει, το παιδί καλεί σε βοήθεια. Αλλά ένα 9χρονο παιδί, έστω ένα 6χρονο, ζυγίζει 30 κιλά. Δεν μπορεί κάποιος μέρα μεσημέρι να το τραβήξει σε αμάξι, δίχως να το σύρει ή να ασκήσει βία. Αυτά δε γίνονται μέσα στην κίνηση της ημέρας. Μόνο αν κυκλοφορεί βράδια, που τα παιδάκια δεν επιτρέπεται να το κάνουν.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 21 Σεπτεμβρίου 2023

Αυτό έχει τη λογική του. Αν δεν υπήρχε κανόνας, κάθε μαθητής θα πήγαινε σχολείο όταν του ερχόταν. Αν κάθε μαθητής έμπαινε ελεύθερα στην τάξη οποιαδήποτε στιγμή, θα είχαμε μια πλήρη αταξία και χάος. Εδώ το σοβαρό θέμα είναι ότι άφησαν παιδί στο δρόμο. Να υπάρχει ο κανόνας, οι αργοπορημένοι ναι να μην μπαίνουν στην τάξη, όμως να παραμένουν μέσα στο σχολείο ή στην αυλή και ποτέ στο δρόμο.

Αγγλία: Πρόστιμο σε όσους μαθητές αργούν στο σχολείο (news247.gr)

View attachment 122222​

δεν συμφωνώ μ αυτό. Οι κανόνες δεν πρέπει να προσανατολίζονται πάντα προς την αποφυγή κακής συμπεριφοράς και αν παραβιαστεί μια φορά ένας κανόνας, θα παραβιάζεται πάντα. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει πάντα να ελπίζουν στη βελτίωση. Και το σχολείο να φροντίσει και τους συνεπείς μαθητές, όχι μόνο να τιμωρεί τους ασυνεπείς.
Να σου δώσω εγώ μια λύση, άσε που υπάρχουν πολλές.
Πόσες διδακτικές ώρες έχει ένας εκπαιδευτικός; 21; Ας έχει 20 διδακτικές και την 1 ας την αφιερώνει το ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου, για να απασχολεί παιδιά που έρχονται καθυστερημένα.
Άλλη λύση που έχει πραγματοποιηθεί σε σχολείο: Την 1η ώρα η διευθυντρια είχε κενό και όλοι οι ...καθυστερημένοι μαθητές πήγαιναν απ το γραφείο, της εξηγούσαν το λόγο που άργησαν και εκείνη τους έδινε χαρτί υπογεγραμμένο για να μπουν στην τάξη.
Στο γερμανικό, αποφασίζει κατά περίπτωση ο δάσκαλος αν θα δεχτεί τον κάθε μαθητή. Αν δεν τον δεχτεί, πρέπει ο μαθητής να πάει στον διευθυντή και εκείνος συνηθως τον απασχολεί με ασκήσεις μαθηματικών ή γλώσσας.
Λύσεις υπάρχουν.

 

[Υδροχόος]

Σήμερα ισχύει το παράδοξο πως ζούμε σε εκπληκτικά ασφαλείς κοινωνίες, όπου τα χειρότερα πράγματα που θα συμβούν στο μέσο παιδί είναι να το κοροϊδέψει ο συμμαθητής του ή να γράψει άσχημα στο διαγώνισμα και παρόλα αυτά οι μακροχρόνιες ψυχικές ασθένειες είναι στο ζενίθ.

Ξεφεύγω από το θέμα, αλλά με κέντρισε το παραπάνω...

Ασφαλείς κοινωνίες, όπου τα ναρκωτικά μπαίνουν από τα κάγκελα (αλλά τα παιδιά, σαν αργήσουν, δεν μπαίνουν...) ; Σε άλλη κοινωνία ζούμε ;

 

[Guest 126033]

Στο μεγαλύτερο διάστημα της ιστορίας μας, καταγεγραμμένης και μη, το μέσο παιδί έβλεπε θα σίγουρα ένα ή περισσότερα μέλη της οικογένειας του ή του στενού περιβάλλοντος να πεθαίνουν με διάφορους αρκετά σκληρούς τρόπους και παρόλα αυτά τα παιδιά δεν τραυματίζονταν ανεπανόρθωτα. Το τραύμα δεν συμβαίνει στο παιδί επειδή του τυχαίνει ένα κακό γεγονός, αλλά επειδή όταν του συμβεί το κακό γεγονός δεν έχει πολλές φορές κανέναν να του συμπαρασταθεί και να του προσφέρει ψυχική υποστήριξη, κάτι που δεν συναίβενε στο παρελθόν καθώς δεν ζούσαμε σαν αποκομμένες μονάδες αλλά σαν μέλη στενά δεμένων κοινωνιών. Μπορεί να πέθαινε ο πατέρας σου, αλλά ήσουν περιτριγυρισμένος από θείους, παππούδες, ξαδέρφους κτλ.

Σήμερα ισχύει το παράδοξο πως ζούμε σε εκπληκτικά ασφαλείς κοινωνίες, όπου τα χειρότερα πράγματα που θα συμβούν στο μέσο παιδί είναι να το κοροϊδέψει ο συμμαθητής του ή να γράψει άσχημα στο διαγώνισμα και παρόλα αυτά οι μακροχρόνιες ψυχικές ασθένειες είναι στο ζενίθ.

Αν μη τι άλλο, αυτό δείχνει πως ζούμε σε ένα τελείως αφύσικο και τοξικό για την ψυχική μας υγεία περιβάλλον και πως η σημερινή ζωή αφήνει πολλές ψυχικές ανάγκες του ανθρώπου ακάλυπτες. Είμαστε ένα κοινωνικό ζώο, το οποίο ζει απομονωμένο σε ανώνυμες μεγαλούπολεις.

Ασφαλείς κοινωνία;

Θα μου επιτρέψεις να πω ότι μάλλον σε άλλη κοινωνία ζω εγώ,τελείως διαφορετική με την δική σου ...

Σε μια κοινωνία με τρομερή αύξηση της εγκληματικοτγτας ,που η αξία της ζωής έχει υποβαθμιστει δεδομένου ότι δεν διστάζουν να την αφαιρέσουν ακόμα και για ένα κινητό ή ένα ρολόι η μια κάμερα όπως πολύ καλά θυμόμαστε ένα περιστατικό που ακόμα και σήμερα δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την σκληρότητα του εγκλήματος ...

Αλήθεια για ποια κοινωνία μιλάμε, αυτή που προχθές ενας αλλος " ανθρωπος " δεν δίστασε να πετάξει ένα συνανθρωπο του στη θάλασσα προκειμενο για να ικανοποίηση την προσωπική του φιλοδοξία, αυτή που δύο νεαροί δεν δίστασαν να βιάσουν και να πετάξουν στα βράχια μια νέα κοπέλα;

Την κοινωνία που μια μάνα μεγάλωσε τρία παιδιά και δεν διστασ ένα τα "θυσιασει" για να φέρει έναν άντρα πίσω κοντά της ;

Να πω και αλλα παραδειγματα αυτης της κοινωνιας που οι ηλικίες αυτων των ανθρωπων μας δειχνουν ξεκαθαρα πως η αγνοια που ειχαν οι τοτε γονεις, ωστε να προστατευσουν και να βγαλουν στην κοινωνια σωστες ψυχικα δομημενες προσωπικοτητες μας κοστίζει σήμερα ανθρώπινες ζωές;


Η επαφή μου πλέον με ανθρώπους που αναζητούν την ίαση των τραυμάτων που προκλήθηκαν στην παιδική τους ηλικία και ειχαν ως αποτελεσμα τη λανθασμένη δόμηση των πυρηνικών τους πεποιθησεων ,καθώς αυτές ειβαι υπεύθυνες για πολλές μας συμπεριφορές, με κάνει να διαφωνώ πλήρως με την άποψη σου .

Ακριβώς επειδή παλιά ειχαν άγνοια ερχόμαστε στο σήμερα και μετράμε απώλειες..
Δυστηχως αυτές οι απώλειες ειβαι οι ανθρώπινες ζωές...

Το γεγονός των γυναικοντονιων δεν το αναφέρω καν ...
Το θέμα θα ξεφύγει αλλά και αυτό εκεί έχει τις ρίζες τους...
Βαθιες στα προηγούμενα χρόνια...
Αγόρια μεγαλωμένα σε άκρως κακοποιητικες και ακατάλληλες οικογένειες φτανουν στο σήμερα να κάνουν οικογένειες και επειδή τόλμησε η γυναίκα να πει ΟΧΙ δεν σου ανήκω, της αφαιρούν την ζωή ...το αποτέλεσμα αυτών των πυρηνικών πεποιθησεων λαμβάνουμε στο σήμερα.

 

[Shadowban]

Ασφαλείς κοινωνία;

Δηλαδή θέλεις να μου πεις ότι σήμερα είσαι λιγοτερο ασφαλής από το 450μ.Χ. που έκαναν βόλτα οι Ούννοι στην μεσόγειο? Μάλλον δεν συνειδειτοποιείς πως ζούσαν οι άνθρωποι στο μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας.

 

[Guest 126033]

Δηλαδή θέλεις να μου πεις ότι σήμερα είσαι λιγοτερο ασφαλής από το 450μ.Χ. που έκαναν βόλτα οι Ούννοι στην μεσόγειο? Μάλλον δεν συνειδειτοποιείς πως ζούσαν οι άνθρωποι στο μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας.

Δεν συνειδητοποιω ;

Μπορεί!Ειναι η δική σου οπτική δεν μπορώ μα διαφωνήσω!
Αληθεια σήμερα ένα παιδί ειναι προστατευμενο στο ίδιο του το σπίτι χωρίς την επίβλεψη του γονεα ;
Πόσο μάλλον στην έξω κοινωνία....

Μου αρέσει να μιλάω για το τώρα, το σήμερα, για κοινωνίες και εποχές που έζησα και συνεχίζω να ζω ...

Τι λες ;
Να μιλήσουμε λιγάκι ρεαλιστικά;

 

[Samael]

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρει κανείς για το "τραύμα" είναι οτι εξαρτάται απο το κάθε άτομο το εαν θα το αναπτύξει ή όχι . Και απο την στιγμή που δεν βλέπουμε όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο αλλά δεν έχουμε μεγαλώσει και με τον ίδιο τρόπο , τότε πιστεύω οτι είναι αυτονόητο οτι διαφορετικά πράγματα μπορεί να τραυματίσουν διαφορετικούς ανθρώπους .

Λόγου χάρη εγώ μπορεί να βρεθώ για πρώτη φορά στην ζωή μου σε μια κατάσταση που θα φοβάμαι πολύ . Θα αναπτύξω τραύμα . Κάποιος άλλος ο οποίος για τον α ή β λόγο είχε προετοιμαστεί καλύτερα για μια τέτοια κατάσταση , και δεν νιώσει φόβο και απειλή , πιθανότατα θα είναι μια χαρά .

Υπάρχουν καταστάσεις βέβαια που αντικειμενικά είναι τραυματικές . Λόγου χάρη να σε απαγάγουν , να σε βιάσουν , να σε κλέψουν αφού σε δείρουν κτλπ.

 

[Shadowban]

Μου αρέσει να μιλάω για το τώρα, το σήμερα, για κοινωνίες και εποχές που έζησα και συνεχίζω να ζω ...

Τι λες ;
Να μιλήσουμε λιγάκι ρεαλιστικά;

Ρεαλιστικότατα μιλάω, αλλά αγνόησες εντελώς όλο μου το επιχείρημα.

Και ξαναλέω. Για να λες πως τα πράγματα είναι χάλια σήμερα, θα πρέπει να έχεις ένα μέτρο σύγκρισης. Συγκρίνοντας λοιπόν το τώρα με το παρελθόν είναι τραγικά εμφανές ότι ο μέσος άνθρωπος είναι τρομερά πιο ασφαλής. Αυτό λοιπόν θα πρέπει να το έχεις στην μία άκρη του μυαλού σου καθώς πάμε παρακάτω.

Σε προηγούμενες εποχές ο μέσος άνθρωπος θα έπεφτε θύμα απίστευτης βαρβαρότητας χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Το να πεθάνουν οι γονείς και τα αδέρφια σου ήταν συνηθισμένο. Το να σε δέρνει ο άντρας σου δεν ήταν καν έγκλημα. Και πολλά άλλα, μπροστά στα οποία τα θέματα του σήμερα φαντάζουν ένα τίποτα.

Και ο λόγος που τα γράφω δεν είναι για να πω πως όλα σήμερα είναι τέλεια, αλλά για να καταδείξω πως το γεγονός του ότι τραυματιζόμαστε ψυχικά βαριά από συγκριτικά με το παρελθόν αμεληταία περιστατικά είναι απόδειξη πως κάτι έχει χαλάσει στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο, που υπήρχε σε προηγούμενες εποχές και επέτρεπε στους τότε ανθρώπους να ανακάμπτουν από θηριωδίες.

 

[Guest 126033]

Ρεαλιστικότατα μιλάω, αλλά αγνόησες εντελώς όλο μου το επιχείρημα.

Και ξαναλέω. Για να λες πως τα πράγματα είναι χάλια σήμερα, θα πρέπει να έχεις ένα μέτρο σύγκρισης. Συγκρίνοντας λοιπόν το τώρα με το παρελθόν είναι τραγικά εμφανές ότι ο μέσος άνθρωπος είναι τρομερά πιο ασφαλής. Αυτό λοιπόν θα πρέπει να το έχεις στην μία άκρη του μυαλού σου καθώς πάμε παρακάτω.

Σε προηγούμενες εποχές ο μέσος άνθρωπος θα έπεφτε θύμα απίστευτης βαρβαρότητας χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Το να πεθάνουν οι γονείς και τα αδέρφια σου ήταν συνηθισμένο. Το να σε δέρνει ο άντρας σου δεν ήταν καν έγκλημα. Και πολλά άλλα, μπροστά στα οποία τα θέματα του σήμερα φαντάζουν ένα τίποτα.

Και ο λόγος που τα γράφω δεν είναι για να πω πως όλα σήμερα είναι τέλεια, αλλά για να καταδείξω πως το γεγονός του ότι τραυματιζόμαστε ψυχικά βαριά από συγκριτικά με το παρελθόν αμεληταία περιστατικά είναι απόδειξη πως κάτι έχει χαλάσει στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο, που υπήρχε σε προηγούμενες εποχές και επέτρεπε στους τότε ανθρώπους να ανακάμπτουν από θηριωδίες.

Σου απάντησα αλλά εσύ επιμένεις σε ένα μέτρο σύγκρισης τελείως ατοπο θα ελεγα, έξω απο τα δικά μας μέτρα και σταθμά για τα οποία συζητούσαμε και εξελίσσονται τα γεγονότα...



Όχι αγαπητέ μου εγώ συγκρίνω με την προγενεστερη κοινωνια μεσα στην οποια εζησαν και μεγαλωσαν οι δικοι μας ανθρωποι,οι άνθρωποι που τους έζησα και εγώ μετέπειτα ώστε να έχω μια πιο αντικειμενική εικόνα για το τι συνέβαινε τότε με το τι συνεβει τώρα .
Βιωματικά μιλάμε εδώ πέρα όχι θεωρητικά και bye the book .


Μιλάμε για τραύμα Μιλάμε για ψυχολογία και αν ειναι να το πιάσουμε από την αρχή να αναφέρω κάλλιστα πως ο πατέρας της Ψυχολογίας μας εχει αμφισβητηθεί και αναθεωρηθει ουκολιργες φορές από τους μετέπειτα διαδόχους τους ακριβώς επειδή η κοινωνια αυτή συνεχώς αλλάζει και το κάθε μέτρο σύγκρισης έχει διαφορετικά δεδομένα..

Άλλο να συγκρίνουμε μια κοινωνία του σήμερα με την εποχη των παπουδων μας ας πούμε και άλλο να συγκρίνω την εποχή του σήμερα με τη εποχή που αναφέρεις εσύ..

Οπότε ποια συζήτηση να κάνουμε και που ακριβώς θέλεις να με πείσεις με αυτή την άτοπη κατ εμέ σύγκριση που έφερες στην συζήτηση !

Να βάλουμε ένα κοινό μέτρο σύγκρισης και πολύ ευχαρίστως να συζητήσουμε σε ενα ποκυ ομορφαι πλαισιο !
Εγώ να έχω άλλο και εσυ άλλο αντιλαμβανεσαι ότι μέχρι αύριο να συζητάμε δεν θα συμφωνήσουμε ,πολυ περισσοτερο και με το γραπτο λογο που ολοι ξερουμε ποσο δυσκολο ειναι .

 

[valentina¡]

Σήμερα, πηγαίνοντας τον δεκάχρονο μικρό μου στο σχολείο του, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Το κουδούνι χτυπάει στις 08.15. Δυστυχώς όμως, πέσαμε σε κίνηση και φτάσαμε απέναντι από την πόρτα του σχολείου του στις 08.20 ακριβώς. Για να μην αργήσει περισσότερο αν θα έκανα αναστροφή λίγο παραπάνω για να τον πάω ακριβώς απέξω, κατέβηκε και πέρασε προσεκτικά το δρόμο οπότε και πήγε στην πόρτα, στην οποία και έβλεπα πως υπήρχε προσωπικό του σχολείου, οπότε και δεν ανησύχησα.
Κάνω την αναστροφή και περνάω πιά έξω από την πόρτα του σχολείου (έχουν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά) και βλέπω τον μικρό, μόνο του να κάθεται στα κάγκελα, έξω από την κλειδωμένη πόρτα.
Σταματάω και μου λέει πως η επιστάτρια δεν τον άφησε να μπει μέσα γιατί λέει πως στις 8.15 κλείνει την πόρτα και θα πρέπει να περιμένει να μπει την επόμενη ώρα. Ένα παιδί, 10 χρονών, να κάθεται στο δρόμο, μόνο του. Γιατί άργησε πέντε λεπτά, μία φορά, σε ένα δρόμο που ανα πάσα στιγμή γίνεται απροσπέλαστος από την οποιαδήποτε αιτία.
Και τονίζω, πως ήταν στην πόρτα αυτή η κυρία. Ήταν εκεί, του αρνήθηκε την είσοδο και απλά κλείδωσε και έφυγε.
Αν δεν την έβλεπα στην πόρτα, δεν θα τον άφηνα να μπει. Η τελευταία μου εικόνα ήταν ο μικρός να μιλάει μαζί της.

Τη φωνάζω λοιπόν, και μου έρχεται.

"Είναι οι κανόνες μου λέει", με αυταρέσκεια που θα ζήλευε και η Ίρμα Γκρέσε του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Belsen.

Δεν χρειάστηκε να μπω στον κόπο να της πω οτιδήποτε, τι άλλο να πει κάποιος μετά από αυτό, της ζήτησα να φωνάξει την διευθύντρια του σχολείου.
Το τι ακολούθησε, λίγη σημασία έχει, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν δικαιώθηκα. Θα κάνω αυτό που επιβάλει η συνείδηση μου όταν αντιμετωπίζω κάτι που θεωρώ απόλυτα εγκληματικό. Και δεν μου αρκεί καμία συγγνώμη. Λυπάμαι, αλλά δε μου αρκεί. Και θα το έκανα, ειλικρινά για κάθε παιδί στη θέση του δικού μου.
Ας τον έβαζε μέσα στο σχολείο και ας ακολουθούσε ότι θεωρεί πως της λένε οι κανόνες της. Να είναι ασφαλής όμως. Αν δεν τον έβλεπα, θα πέρναγε μια ολόκληρη ώρα ολομόναχος στο δρόμο. Έκθετος σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Πραγματικό κίνδυνο.

Στάθηκα όμως στο γεγονός, πως και αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη στον Πειραιά, "κανόνες" επικαλέστηκαν στην απολογία τους.
Αναρωτιέμαι τι θα συμβαίνει σε μια παιδική ψυχή, όταν βλέπουν και ακούν γύρω τους "κανόνες", να ρίχνουν ανθρώπους στην θάλασσα για να πνιγούν και μικρά παιδιά να αφήνονται έξω από κλειδωμένες πόρτες.

Γι αυτό και το αναφέρω και εδώ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να κανονικοποιήσουμε το παράλογο.
Να το προσέξετε πολύ αυτό, ως νέα γενιά. Μη κάνετε τυχόν δικά μας λάθη.

Πολύ σωστή η θέση σου φίλε μου. Πολύ πιο αντικειμενική από τη δική μου. Οφείλω να το πω.

Συγγνώμη τι .. εμάς αν αργούμε μας βάζουν τουλάχιστον να κάτσουμε απεξω από την ταξη.. άντε μερικές φορές μας βάζουν και μέσα από λύπηση . Αλλά να τον αφήσει ΕΝΤΕΛΏΣ έξω από το σχολείο .. ; δεν θα το άφηνα έτσι