ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
21-04-24
18:45
Λοιπόν, αυτή η επιμονή σου με τον Καντ με έχει κάνει να αναρωτιέμαι τι σχέση μπορεί να έχεις με ένα μέλος, το οποίο έχει με έχει ειρωνευτεί για ακριβώς αυτόν τον λόγο.Θα προτιμούσα να εβαζες το αντίστοιχο απόσπασμα του Καντ που προτείνει πως θα γίνει αυτό, όπως έκανες με την προβληματική του επί αυτου του θέματος.
Τέλος πάντων, όπως έγραψα στο αρχικό μήνυμά μου, ο Καντ ήταν η αφορμή για να τα γράψω. Ένα σωρό άλλοι φιλόσοφοι έχουν μιλήσει για την πλάνη του αισθητού κόσμου. Σιγά μην ψάξω το βιβλίο τώρα και κάθομαι να αναλύσω. Αν θες διάβασέ το και βγάλε τα συμπεράσματά σου:
ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΤΩΝ ΗΘΩΝ
Η Θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών (1785), το πρώτο από τα τρία κύρια ηθικά έργα του Καντ, παρουσιάζει προγραμματικά τις κυριότερες έννοιες, θέσεις και αρχές της ηθικής φιλοσοφίας του. Θα ακολουθήσουν η Κριτική του πρακτικού Λόγου (1788), η οποία παρέχει τη συστηματική θεμελίωση της ηθικής...
www.politeianet.gr
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
21-04-24
15:45
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι. Αν είναι ειλικρινής η απορία σου, ψάχνεις ποιος ταιριάζει με εσένα και προχωράς.Αν ισχύουν όλα αυτά πως θα γίνει να γνωρίσουμε τον Πραγματικο εαυτό αν όλα περνάνε απο τις αισθήσεις μας; Πως θα "δει" κάποιος εκτος των αισθήσεων του;
Τον αισθάνεσαι μέσω συμβάντων στη ζωή σου που σε κάνουν να αντιληφθείς ότι η ζωή τελικά δεν διέπεται από τυχαιότητα. Το ορθόν είναι να τα κρατήσεις για τον εαυτό σου, γιατί, όπως είπε και ο Χριστός στο κατά Ματθαίον:Επίσης, πως είναι δυνατόν να αισθάνεσαι τον πραγματικό εαυτό;
«Μη δώσετε τα άγια πράγματα στους σκύλους ούτε να πετάξετε τα μαργαριτάρια στους χοίρους, γιατί αλλιώς, οι χοίροι θα τα καταπατήσουν με τα πόδια τους κι οι σκύλοι θα στραφούν εναντίον σας και θα σας καταξεσκίσουν».
Σε παρακαλώ, μην με ρωτήσεις αν τα παραπάνω είναι κυριολεκτικά.
Όχι, ούτε μέσω των αισθήσεων ούτε μέσω της λογικής. Η λογική είναι το χρησιμότερο εργαλείο για τον φυσικό κόσμο. Κατά μία έννοια, όσο περισσότερο σταματήσει κάποιος να ρωτά γιατί αυτό; και γιατί εκείνο; και σιωπήσει το μυαλό του και πιστεύει ότι θα βρει αυτό που ψάχνει, τότε θα το βρει. Πάλι από κατά Ματθαίον:Εγώ μάλλον θα έλεγα πως το μόνο "καθαρό" εργαλείο για να προσεγγιστεί αν υπάρχει αυτή η οντότητα θα είναι η λογική, που δεν είναι αίσθηση (εκτός αν έχεις άλλο ορισμό). Αλλά για να μπορέσει η λογική να εκκινήσει χρειάζεται ενδείξεις πραγματικού εαυτού να συλλάβει πρώτα (αισθανθεί και μετά να αντιληφθεί) επομένως πάλι γυρνάμε στο θέμα των αισθήσεων. Εκτός αν θεωρείς οτι η Λογική μπορεί να τον προσεγγίσει και απο τις ενδείξεις των παραπλανητικών αισθήσεων εφόσον θεωρείς οτι αυτή είναι ανεξάρτητη απο αυτές.
«Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Γιατί όποιος ζητάει λαβαίνει κι όποιος ψάχνει βρίσκει κι όποιος χτυπά του ανοίγεται.»
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
12-12-23
16:44
Ο ευγενής άγριος είναι εξιδανικευμένη εικόνα των ανθρώπων πριν φτιάξουν κοινωνίες. Αν είχε παραμείνει ο ευγενής άγριος, δεν θα είχαμε εξελιχθεί καθόλου σαν ανθρωπότητα, δεν θα είχαμε ούτε τη φιλοσοφία ούτε τις επιστήμες ούτε τις απολαύσεις που έχουμε σήμερα. Στα θετικά το ότι δεν θα είχαμε μολύνει τη γη.Ο όρος <ευγενής άγριος>σας λέει τίποτα?
είναι στενά συνδεδεμένος με τον πατέρα του ρομαντισμού, Ρουσσώ!
Είναι.... ένας άνθρωπος πού έμεινε ανέγγιχτος από τις κοινωνικές καί πολιτισμικές μας μολύνσεις.
Παρόλα αυτά ο ευγενής άγριος είναι μια εξιδανίκευση για εμένα, ανθρώπων που θέλουν να αποδομήσουν τον δυτικό πολιτισμό. Είμαι σταθερά με τον Χομπς και τη δική του κοσμοθεωρία, ότι, δηλαδή, η φυσική κατάσταση του ανθρώπου είναι ο πόλεμος, όπου σε έναν κόσμο χωρίς κοινωνίες δεν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία ούτε ασφάλεια από πουθενά και ο καθένας προσπαθεί να πάρει από τον άλλον, χρησιμοποιώντας βία. Ο άνθρωπος δομεί τις κοινωνίες παρέχοντας δικαιώματα και ελευθερίες του, για να πάρει σε αντάλλαγμα την πολυπόθητη ασφάλεια, η οποία παρέχεται από την πολιτική κοινότητα, που έχει το αποκλειστικό δικαίωμα στη χρήση της βίας.
Κανένας, και όποιος πει κάτι αντίθετο λέει μεγάλους παπάδες. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι είμαστε φύσει πολιτικά όντα, ότι δεν μπορούμε, δηλαδή, να ζούμε τελείως μόνοι και όποιος το κάνει είναι είτε Θεός είτε θηρίο. Επιπλέον, επειδή έχουμε γεννηθεί και μεγαλώσει σε μία κοινωνία, έχουμε αποκτήσει, παράλληλα, τρόπους σκέψης, ηθικές αξίες, εξαρτημένα αντανακλαστικά κ.λπ. Θα δεις πολλούς να σου μιλάνε για κοινωνικό κομφορμισμό, υπονοώντας ότι αυτοί δεν είναι «θύματά» του. Μεγάλη πλάνη, κανένας δεν παραμένει ανεπηρέαστος και ευτυχώς συμβαίνει αυτό, για να μπορεί να προχωράει και να εξελίσσεται μια κοινωνία.Αυτός ο άνθρωπος πίστευε ο Ρουσσώ, ζει σύμφωνα με τα αληθινά του αισθήματα,
έχει αποβάλλει τον εγωισμό και ζει εν πλήρη αρμονία με το περιβάλλον του.
υστ:
Κάποιος ανάμεσά μας?
Το μυστικό είναι να μπορείς να διαχωρίζεις το πόσο σε έχουν επηρεάσει οι νόρμες της κοινωνίας και το κατά πόσο αυτές μπορούν να αποτελέσουν γενικές αλήθειες (άρα να τις ακολουθείς) ή είναι εφήμερα κατασκευάσματα.
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
07-11-23
07:35
Μα και αυτά που αναφέρεις εδώ, δηλαδή ο εμπειρισμός και η φαινομενολογία, φιλοσοφικά ρεύματα είναι και φιλόσοφοι συνέλαβαν και ανέλυσαν αυτούς τους τρόπους εύρεσης της αλήθειας (μέσω της εμπειρίας και των φαινομένων.) Γι' αυτό γράφω ότι η φιλοσοφία δόμησε ολόκληρη τη δυτική σκέψη, ακόμα και την επιστήμη και εκνευρίζομαι με όσους στην εποχή μας την υποτιμούν τόσο πολύ.Η φιλοσοφία δεν είναι άχρηστη, αλλά πιστεύω οτι στην πράξη είναι όλο το ζουμί και στη μάθηση μέσω της εμπειρίας και των αισθήσεων.
Έχει διάφορους τρόπους θέασης της αλήθειας στη φιλοσοφία. Υπάρχει και ο κλάδος της μεταφυσικής φιλοσοφίας, όπου εκεί εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει εμπειρισμός αλλά a priori γνώση, μιας και έχουμε να κάνουμε με το υπερβατικό.Αυτά είναι στην καρδιά της φιλοσοφίας κατ'εμέ και όχι το να κάθεσαι και να συζητάς ώρες ατελείωτες χωρίς νόημα όπως έχουν πολλοί άνθρωποι στο νου τους οτι είναι η φιλοσοφία. Πρέπει να είναι στοχασμός αλλά να βασίζεται στην εμπειρία πρωτίστως και έπειτα να είναι ουσιαστικός.
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
06-11-23
15:44
Επειδή ακούω συχνά για το ότι η φιλοσοφία είναι άχρηστη (άλλη μια ύβρις της σύγχρονης εποχής του θετικισμού), κάποιες σκέψεις για την φιλοσοφία, την ιδανική ενασχόληση του ανθρώπου (κατά τη γνώμη μου, προφανώς) στον ελεύθερό του χρόνο:
Ήταν φιλόσοφοι αυτοί που έφτιαξαν τη δομή και τους κανόνες της διαλεκτικής και της ρητορικής, ήταν φιλόσοφοι αυτοί που δημιούργησαν τα σπάργανα της σύγχρονης επιστήμης, ήταν φιλόσοφοι αυτοί που διέκριναν, έκριναν και κατηγοριοποίησαν τα πολιτικά συστήματα και ήταν φιλόσοφοι αυτοί που καθόρισαν τους ηθικούς κανόνες που διέπουν τη σύγχρονη δυτική κοινωνία (παρέα με τη Χριστιανική ηθική) και, τέλος, ήταν η φιλοσοφία που πάντοτε άναβε τη φωτιά για τα νέα ρεύματα κάθε εποχής και ήταν η φιλοσοφία αυτή που έφτιαξε αυτό που σήμερα αποκαλείται «δυτικός άνθρωπος.»
Ο Πλάτωνας μας έμαθε να μην μένουμε στη φαινομενολογία, να αντιληφθούμε ότι τα πράγματα δεν είναι (πάντα) αυτά που φαίνονται, μιλώντας μας για τον κόσμο των ιδεών. Ο Σωκράτης μας δίδαξε ότι ακόμα και η σπουδαιότερη ψυχή πρέπει να είναι ταπεινή, ο Αριστοτέλης μας απέδειξε ότι μπορεί να υπάρξει ο homo universalis πολύ πριν τον Ντα Βίντσι και οι Στωικοί μας έμαθαν έναν τρόπο ζωής που μπορεί μας κάνει να αντέξουμε κάθε κακουχία. Ο Καντ, αργότερα, έδειξε -αντίθετα σε όλους- ότι υπάρχει και μια απόλυτη και αυθύπαρκτη ηθική, πέρα από τη ρευστή που αλλάζει σε κάθε εποχή και κοινωνικό πλαίσιο και ο Χομπς μας άνοιξε τα μάτια κάνοντάς μας να καταλάβουμε, μια και καλή, τα κίνητρα με τα οποία δημιουργήθηκαν οι κοινωνίες και γιατί δεν πρέπει να υπάρξει ποτέ απόλυτη ελευθερία.
Κι αν σε όλη αυτή την υπέροχη πορεία της φιλοσοφίας δεν έλειψαν ποτέ οι εντάσεις, πολλές φορές με τις αντίπαλες πλευρές να υποστηρίζουν τελείως αντίθετες θέσεις, αυτό από μόνο του συνέβαλε στην όξυνση του πνεύματος όσων τις διάβαζαν και στην ενεργό συμμετοχή τους στο geist του Χένγκελ. Διότι, σε κάθε εποχή, πάντα θα υπάρχουν δύο αντίρροπες δυνάμεις (θεωρητικά, ιδεολογικά, πολιτικά κ.λπ.), που από τη σύγκρουσή τους θα προχωράει ο κόσμος.
Ήταν φιλόσοφοι αυτοί που έφτιαξαν τη δομή και τους κανόνες της διαλεκτικής και της ρητορικής, ήταν φιλόσοφοι αυτοί που δημιούργησαν τα σπάργανα της σύγχρονης επιστήμης, ήταν φιλόσοφοι αυτοί που διέκριναν, έκριναν και κατηγοριοποίησαν τα πολιτικά συστήματα και ήταν φιλόσοφοι αυτοί που καθόρισαν τους ηθικούς κανόνες που διέπουν τη σύγχρονη δυτική κοινωνία (παρέα με τη Χριστιανική ηθική) και, τέλος, ήταν η φιλοσοφία που πάντοτε άναβε τη φωτιά για τα νέα ρεύματα κάθε εποχής και ήταν η φιλοσοφία αυτή που έφτιαξε αυτό που σήμερα αποκαλείται «δυτικός άνθρωπος.»
Ο Πλάτωνας μας έμαθε να μην μένουμε στη φαινομενολογία, να αντιληφθούμε ότι τα πράγματα δεν είναι (πάντα) αυτά που φαίνονται, μιλώντας μας για τον κόσμο των ιδεών. Ο Σωκράτης μας δίδαξε ότι ακόμα και η σπουδαιότερη ψυχή πρέπει να είναι ταπεινή, ο Αριστοτέλης μας απέδειξε ότι μπορεί να υπάρξει ο homo universalis πολύ πριν τον Ντα Βίντσι και οι Στωικοί μας έμαθαν έναν τρόπο ζωής που μπορεί μας κάνει να αντέξουμε κάθε κακουχία. Ο Καντ, αργότερα, έδειξε -αντίθετα σε όλους- ότι υπάρχει και μια απόλυτη και αυθύπαρκτη ηθική, πέρα από τη ρευστή που αλλάζει σε κάθε εποχή και κοινωνικό πλαίσιο και ο Χομπς μας άνοιξε τα μάτια κάνοντάς μας να καταλάβουμε, μια και καλή, τα κίνητρα με τα οποία δημιουργήθηκαν οι κοινωνίες και γιατί δεν πρέπει να υπάρξει ποτέ απόλυτη ελευθερία.
Κι αν σε όλη αυτή την υπέροχη πορεία της φιλοσοφίας δεν έλειψαν ποτέ οι εντάσεις, πολλές φορές με τις αντίπαλες πλευρές να υποστηρίζουν τελείως αντίθετες θέσεις, αυτό από μόνο του συνέβαλε στην όξυνση του πνεύματος όσων τις διάβαζαν και στην ενεργό συμμετοχή τους στο geist του Χένγκελ. Διότι, σε κάθε εποχή, πάντα θα υπάρχουν δύο αντίρροπες δυνάμεις (θεωρητικά, ιδεολογικά, πολιτικά κ.λπ.), που από τη σύγκρουσή τους θα προχωράει ο κόσμος.
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
09-10-23
17:02
Όσο και αν εξελιχτείς σαν ανθρωπότητα, όπως λες, τη φύση σου δεν μπορείς να την αλλάξεις, τα ορμέμφυτά σου δεν μπορείς να τα εξαλείψεις, ούτε καν να τα κατευνάσεις, παρά μόνο να τα τα απωθήσεις στο ασυνείδητο, από το οποίο πάντα θα βρίσκουν διέξοδο, σε λανθάνουσα μορφή.Δε με καλύπτει αυτό. Ως ανθρωπότητα έχουμε εξελιχθεί, έχουμε μορφωθεί, έχουμε βρει φάρμακα, θεραπεύουμε ασθένειες, δίνουμε μάτια στους τυφλούς, δίνουμε πόδια στους ανάπηρους, δεν μπορώ να δεχτώ οτι οκ αυτή είναι η φύση του και σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Δε θα έπρεπε το αποτέλεσμα να μένει το ίδιο.
Αλλά ο Χομπς τα έχει πει πολύ καλύτερα από εμένα. Από το «ευαγγέλιό» του, το «Λεβιάθαν»:
«Κατά πρώτο λόγο, λοιπόν, θεωρώ ως γενικά διάθεση του ανθρώπινου είδους στο σύνολό του την αιώνια και ασίγαστη επιθυμία του για ισχύ και ακόμα περισσότερη ισχύ, που σταματά μόνο με το θάνατο. Η αιτία αυτής της διάθεσης δεν είναι πάντοτε ότι ο άνθρωπος προσδοκά απολαύσεις μεγαλύτερες από όσες έχει ήδη δοκιμάσει ή ότι δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με μία μέτρια ισχύ. Είναι ότι δεν μπορεί να σιγουρέψει την ισχύ και τα μέσα για την ευζωία, που επί του παρόντος διαθέτει, χωρίς να τα αυξήσει. Έτσι, βασιλείς με μεγάλη ισχύ προσπαθούν να τη διασφαλίσουν στη χώρα τους με νόμους και στο εξωτερικό με πολέμους. Κι όταν το επιτύχουν, ακολουθεί μία νέα επιθυμία: σε ορισμένους για δόξα από νέες κατακτήσεις, σε άλλους για άνεση και σαρκική απόλαυση, σε κάποιους τρίτους για εκδηλώσεις θαυμασμού και κολακείες σχετικά με την επιδεξιότητά τους σε μία τέχνη ή κάποια άλλη πνευματική ικανότητα.
Ο ανταγωνισμός για τα πλούτη, τις τιμές, τις διοικητικές θέσεις ή άλλες εξουσίες ευνοεί τη φιλονικία, την εχθρότητα και τον πόλεμο. Διότι ο δρόμος προς την εκπλήρωση της επιθυμίας του ενός ανταγωνιστή περνά από την εξόντωση, υποταγή, εκμηδένιση ή απώθηση του άλλου.»
Ότι δεν θα εκλείψει επειδή έχει το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό του ανταγωνισμού μέσα της, αλλά επειδή, όπως όλα τα πράγματα, κάποια στιγμή θα έχει ολοκληρώσει την πορεία και τον σκοπό της. (μιας και εγώ πιστεύω στον σκοπό και όχι στην τυχαιότητα.)Τί διαφορά έχουν αυτά τα δύο;
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
09-10-23
12:49
Χμ, το ακούω αυτό, αν και (φαινομενικά) είναι τελείως αντίθετο με αυτό που πιστεύω εγώ, ότι διάγουμε, δηλαδή, μια «εκθήλυνση της κοινωνίας.» Από την άλλη, το φεμινιστικό κίνημα (αλλά και όλο αυτό με τους τρανς) περισσότερο δείχνει να θέλει να κάνει τη γυναίκα να αφομοιώσει τα χαρακτηριστικά του άνδρα που θεωρούνται «τοξικά», παρά να ενισχύσει και να αναδείξει τις θηλυκές ιδιότητες της γυναίκας.Η ανθρωπότητα θα εκλείψει γιατί η θηλυκότητα πεθαίνει.
Προσωπικά, πιστεύω στην πυθαγόρεια και ταοϊστική φιλοσοφία, όσον αφορά στα ζεύγη των αντιθέτων για να επιτευχθεί η ισορροπία. Ότι χρειάζεται, δηλαδή, τόσο η αρσενική όσο και η θηλυκή ενέργεια, ανάλογα με την περίσταση και τη φάση ενός ανθρώπου ή ενός συνόλου ανθρώπων.
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
22-08-23
14:56
Επιστρέψαμε από τις διακοπές (δυστυχώς), η άδεια ακόμα καλά κρατεί (ευτυχώς), ευκαιρία να γράψουμε και για κάτι σοβαρό. Διαβάζοντας τη θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών του Καντ, πήρα την αφορμή να ξεκινήσω μια φιλοσοφική συζήτηση, η οποία θα αφορά (ω, τι έκπληξη) στον κλάδο της μεταφυσικής φιλοσοφίας.
Λοιπόν, ο Καντ μας λέει, μέσες άκρες, ότι δεν γνωρίζουμε τα πράγματα αυτά καθ' αυτά, διότι η εικόνα που έχουμε γι' αυτά διαμορφώνεται από τις αισθήσεις μας, άρα από τον τρόπο που αυτά (τα πράγματα) μας επηρεάζουν. Αυτό μας οδηγεί περαιτέρω στη διάκριση του κόσμου σε αισθητό και νοητό, με τον πρώτο να είναι υποκειμενικός για τον καθένα, αφού άπτεται των αισθήσεων, άρα του σχετικισμού και τον δεύτερο να είναι ο αληθινός, αντικειμενικός κόσμος, ο κόσμος των ιδεών του Πλάτωνα, δηλαδή, αφού η λατρεία τα είχε πει αυτά 2.000 χρόνια πριν. Πάμε στην πρώτη διαπίστωση/ερώτημα:
Τι σας θυμίζει ο νοητός κόσμος, ο οποίος είναι απόλυτος, ανεπηρέαστος από οποιαδήποτε υποκειμενικότητα και -ενδεχομένως- αυθύπαρκτος; Μήπως αυτό που οι άνθρωποι έχουν αποκαλέσει -χονδροειδέστατα, είναι η αλήθεια με το να του δίνουν ανθρώπινες ιδιότητες- δια μέσου των αιώνων ως Θεό;
Συνεχίζοντας τη σκέψη του, ο Καντ φεύγει από τις εξωτερικές προσλαμβάνουσες και φτάνει στις εσωτερικές. Στην προσπάθεια, δηλαδή, της γνώσης του εαυτού. Ουσιαστικά διατείνεται ότι η αυτοπαρατήρηση δεσμεύεται και αυτή από τις αισθήσεις και τον τρόπο που αυτές μας επηρεάζουν, άρα και πάλι, αυτό που γνωρίζουμε είναι ο φαινομενικός εαυτός μας και όχι ο πραγματικός. Ο δεύτερος αφορά μόνο σε αυτά που φτάνουν στη συνείδησή του κατευθείαν, χωρίς τη διαμεσολάβηση των αισθήσεων.
Η δεύτερη διαπίστωση/ερώτημα σχετίζεται περισσότερο με την τελευταία πρόταση της προηγούμενης παραγράφου. Τι είναι αυτό που μπορεί να εντυπωθεί κατευθείαν μέσα μας χωρίς τη διαμεσολάβηση των αισθήσεων; Εδώ πλέον μπαίνουμε ξεκάθαρα στο υπερβατικό πεδίο. Ενδεχομένως να είναι μια είδους προσέγγιση του νοητού/πραγματικού κόσμου, αλλά πως μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτή; Επιπλέον, εάν ο άνθρωπος αποτελεί μικρογραφία του κόσμου, τότε η διάκριση σε αισθητό - νοητό υπάρχει και εδώ. Υπάρχει, λοιπόν, ο φαινομενικός και ο πραγματικός άνθρωπος και ο τρόπος, ίσως, να γνωρίσουμε τον πραγματικό εαυτό μας να μας φέρει ένα βήμα κοντύτερα στη γνώση του πραγματικού κόσμου, του κόσμου των Ιδεών (ή του «Θεού».) Άλλωστε, οι ερμητιστές το είχαν πει ξεκάθαρα:
«Όπως επάνω έτσι και κάτω» (ο μακρόκοσμος αντανακλάται στον μικρόκοσμο και αντίστροφα.)
Αυτά από εμένα, ακούω τις απόψεις σας επί του θέματος.
Λοιπόν, ο Καντ μας λέει, μέσες άκρες, ότι δεν γνωρίζουμε τα πράγματα αυτά καθ' αυτά, διότι η εικόνα που έχουμε γι' αυτά διαμορφώνεται από τις αισθήσεις μας, άρα από τον τρόπο που αυτά (τα πράγματα) μας επηρεάζουν. Αυτό μας οδηγεί περαιτέρω στη διάκριση του κόσμου σε αισθητό και νοητό, με τον πρώτο να είναι υποκειμενικός για τον καθένα, αφού άπτεται των αισθήσεων, άρα του σχετικισμού και τον δεύτερο να είναι ο αληθινός, αντικειμενικός κόσμος, ο κόσμος των ιδεών του Πλάτωνα, δηλαδή, αφού η λατρεία τα είχε πει αυτά 2.000 χρόνια πριν. Πάμε στην πρώτη διαπίστωση/ερώτημα:
Τι σας θυμίζει ο νοητός κόσμος, ο οποίος είναι απόλυτος, ανεπηρέαστος από οποιαδήποτε υποκειμενικότητα και -ενδεχομένως- αυθύπαρκτος; Μήπως αυτό που οι άνθρωποι έχουν αποκαλέσει -χονδροειδέστατα, είναι η αλήθεια με το να του δίνουν ανθρώπινες ιδιότητες- δια μέσου των αιώνων ως Θεό;
Συνεχίζοντας τη σκέψη του, ο Καντ φεύγει από τις εξωτερικές προσλαμβάνουσες και φτάνει στις εσωτερικές. Στην προσπάθεια, δηλαδή, της γνώσης του εαυτού. Ουσιαστικά διατείνεται ότι η αυτοπαρατήρηση δεσμεύεται και αυτή από τις αισθήσεις και τον τρόπο που αυτές μας επηρεάζουν, άρα και πάλι, αυτό που γνωρίζουμε είναι ο φαινομενικός εαυτός μας και όχι ο πραγματικός. Ο δεύτερος αφορά μόνο σε αυτά που φτάνουν στη συνείδησή του κατευθείαν, χωρίς τη διαμεσολάβηση των αισθήσεων.
Η δεύτερη διαπίστωση/ερώτημα σχετίζεται περισσότερο με την τελευταία πρόταση της προηγούμενης παραγράφου. Τι είναι αυτό που μπορεί να εντυπωθεί κατευθείαν μέσα μας χωρίς τη διαμεσολάβηση των αισθήσεων; Εδώ πλέον μπαίνουμε ξεκάθαρα στο υπερβατικό πεδίο. Ενδεχομένως να είναι μια είδους προσέγγιση του νοητού/πραγματικού κόσμου, αλλά πως μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτή; Επιπλέον, εάν ο άνθρωπος αποτελεί μικρογραφία του κόσμου, τότε η διάκριση σε αισθητό - νοητό υπάρχει και εδώ. Υπάρχει, λοιπόν, ο φαινομενικός και ο πραγματικός άνθρωπος και ο τρόπος, ίσως, να γνωρίσουμε τον πραγματικό εαυτό μας να μας φέρει ένα βήμα κοντύτερα στη γνώση του πραγματικού κόσμου, του κόσμου των Ιδεών (ή του «Θεού».) Άλλωστε, οι ερμητιστές το είχαν πει ξεκάθαρα:
«Όπως επάνω έτσι και κάτω» (ο μακρόκοσμος αντανακλάται στον μικρόκοσμο και αντίστροφα.)
Αυτά από εμένα, ακούω τις απόψεις σας επί του θέματος.
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
19-07-23
21:11
Δεκτά όλα. Σου εύχομαι να αποδειχτείς σωστή. Όπως και να' χει και όπως έρθουν τα πράγματα, είσαι (πιστεύω) από τους ανθρώπους που μπορούν να αντιμετωπίσουν τόσο τα ζόρια όσο και τις καλές στιγμές. Γιατί και οι τελευταίες χρειάζονται διαχείρισηΔεν το ξέρω αλλά είναι όμορφο να κάνεις ευχάριστες και θετικές σκέψεις για κάτι που έρχεται.
Τώρα για την 10ετία των 30χρονών, έχω κάποια δεδομένα που μου προσφέρουν αισιοδοξία.
Ξέρω ποια είμαι (ποια είναι τα θετικά μου και ποια τα αρνητικά μου, ποια είναι τα όριά μου, τι μπορώ ν΄ανεχτώ και τι όχι, τι μου προσφέρει ευχαρίστηση και τι όχι κτλ) και επίσης ξέρω τι θέλω.
΄Εχω προσπαθήσει πολύ, έχω κουραστεί και έχω καταφέρει, μέσα στην προηγούμενη 10ετία, αυτά που ήθελα προκειμένου να οδηγήσω την ζωή μου στο επιθυμητό για μένα, σημείο οπότε τώρα, ας το πούμε "θρέπω τους καρπούς των κόπων μου".
Μπορώ να ρίξω λίγο τους ρυθμούς και ν΄απολαύσω το αποτέλεσμα των προσπαθειών και των επιλογών μου, μπορώ ν΄αντιμετωπίσω καλύτερα καταστάσεις μέσω των "μαθημάτων" ζωής που έχω πάρει τα προηγούμενα χρόνια (αξιολογώ πολύ καλύτερα ανθρώπους και καταστάσεις), έχω βγάλει αυτό το πλήθος των ανθρώπων που συναναστρεφόμουν και έχω κρατήσει τους "λίγους και καλούς" (εξαιρετικά σημαντικό αυτό), είμαι πλέον οικονομικά ανεξάρτητη οπότε μπορώ να πραγματοποιήσω κάποιες επιθυμίες μου, που παλιότερα δεν μπορούσα επειδή δεν ήθελα να επιβαρύνω οικονομικά τους γονείς μου...
Αυτά σε γενικές γραμμές για να μην μακρυγορήσω.
Και όλα αυτά, μου προσφέρουν μια ηρεμία και μια "εμπιστοσύνη" για το μέλλον.
Μένει ν΄αποδειχθεί ασφαλώς.
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΣΣΟΥΣ
Πάω μια βόλτα.
Μην γυρίσω και το έχετε κάνει πάλι american bar.
(τους νεοσσούς τους αναλαμβάνουμε οι παραμένοντες )
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
19-07-23
20:01
Ναι, να διαβάσεις -αν δεν το έχεις κάνει- Σαρτρ και όσα πρέσβευε με το περίφημο ρητό του «κόλαση είναι οι άλλοι», κάτι που το έκαναν σημαία οι αντικοινωνικοί στα σόσιαλ, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποφεύγουμε τους άλλους. Αυτό που σημαίνει είναι κάτι κοντινό ως προς αυτό που λες. Παραθέτω, για να μην το σκοτώσω, αυτούσιο από την Ιστορία της Φιλοσοφίας του A.C. Grayling:Για μένα οι καλύτερες ηλικίες ξεκινούν όταν ο καθένας σταματήσει να ενδιαφέρεται ειλικρινά για το τί θα πει ο κόσμος.
«... ο Σαρτρ χρησιμοποιεί το παράδειγμα ενός ανθρώπου που τον φέρνουν σε μια στιγμή αμηχανίας: η ντροπή που νιώθει είναι μια «φαινομενολογική αναγωγή» της συναίσθησης του ότι ο Άλλος είναι ένα διεαυτό, ένα υποκείμενο εμπειρίας. Έτσι ο άλλος μας αντικειμενοποιεί -είμαστε ένα αντικείμενο γι' αυτόν, υπάρχουμε στη συνείδηση του Άλλου-, και κατ' αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε αρχικά τον εαυτό μας. Επειδή, όμως, τα άτομα σχετίζονται πρωτίστως μέσα από τη σύγκρουση, ισχύει επίσης ότι «κόλαση είναι οι άλλοι άνθρωποι» (η φράση συνιστά την κορύφωση του θεατρικού έργου του Σαρτρ Κεκλεισμένων των θυρών). Ο λόγος είναι ότι προτού συναντήσουμε τον Άλλο είμαστε ελεύθεροι και αυτοσυγκροτούμενοι και κοιτάζουμε, προς τα έξω, τον κόσμο, από τη σκοπιά του προαναστοχαστικού εαυτού. Οι άλλοι, άπαξ κι εμφανιστούν, λειτουργούν ως αντλία που μας ρουφάει μέσα σε αυτόν, γιατί μας κάνουν να δούμε τον εαυτό μας όπως μας βλέπει ο άλλος, αντικειμενοποιητικά - μια κατάσταση αλλοτριωτική, αφού μας καθιστά ένα καθαυτό* για τον Άλλο. Το βλέπουμε αυτό όταν συνειδητοποιούμε ότι συναισθήματα, όπως η ντροπή και η υπερηφάνεια προκύπτουν μόνο ως απόκριση στο «κοίταγμα» (στο «βλέμμα» le regard) ενός Άλλου. Το κοίταγμα δεν απαιτεί τη φυσική παρουσία ενός Άλλου. Αρκεί η εννοιολογική παρουσία του.»
*Κάτι σαν μη συνειδητό είναι
**Τα bold δικά μου.
Κανένας άνθρωπος δεν το κάνει αυτό, τουλάχιστον όχι όσο ζει σε μια κοινωνία. Έχω δει σε πολλούς ανθρώπους που εξανίστανται πως δεν τους νοιάζουν τι θα σκεφτούν ή τι θα πουν οι άλλοι, να δρουν ακριβώς γι' αυτό: με γνώμονα την αντίδραση των άλλων. Απλώς κάποιοι, όπως λες εσύ, το έχουν σε υπερβολικό βαθμό και η ζωή τους ορίζεται και διαμορφώνεται βάσει της εικόνας που έχουν οι άλλοι γι' αυτούς ή της εικόνας που νομίζουν ότι έχουν οι άλλοι γι' αυτούς.Και κάποιοι άνθρωποι δεν το κάνουν ποτέ αυτό.
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,213 μηνύματα.
19-07-23
17:11
Λένω μου, και που ξέρεις εσύ ότι κάτι είναι τόσο όμορφο, χωρίς να το έχεις ζήσει ακόμα;@ilias90 Επειδή έχουμε μπλέξει με τους νεοσσούς, δεν σημαίνει ότι θα ξεχάσουμε πως μπήκαμε στην καλύτερη κατ΄εμένα, 10ετία της ζωής μας. Τώρα ξεκινάνε τα ωραία.
Εντάξει, κι εγώ πιστεύω ότι είναι οι πιο παραγωγικές ηλικίες, επίσης σε αυτό το διάστημα έχεις ακόμα τα θετικά της νεότητας (πνευματική και σωματική αντοχή, όρεξη, διαύγεια κ.α.) και αρχίζεις να καλλιεργείς τα αντίστοιχα καλά ωριμότερων ηλικιών (ηρεμία, ορθή κρίση, σοφία κ.λπ.)
Όμως εσένα σε βλέπω πολύ σίγουρη. Μήπως σου... χρυσώνεις το χάπι;
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.